Ruud is naar de koeien gegaan.
Billy staat ineens op en beent richting Ruud en zegt: wat heb je te vertellen?
Ruud: die 2 weken is te kort om alles te versturen. Ik wil niet met een schuld hieruit komen!
Billy legt uit dat die kans nihil is. Dat verzenden komt wel goed. Ze moeten nu het geld gaan innen en niet wachten tot het laatste moment.
Ruud knuffelt de koe en zegt dan: wat ik ook niet begrijp waarom het er nu ineens 1000 zijn? We zouden er 500 doen toch?
Billy weet het ineens allemaal niet meer. Misschien omdat het er twee zijn. Dan moet je het zelf aan die man gaan vragen. Ik weet niet wat je mij vraagt en wat je die man wilt vragen.
Ruud snapt niet waarom het zo duur moet zijn.
Billy: waarom vraag je dat niet aan die man? Is het een tegenvaller?
Ruud: 500 knuffels is 3000 euro, dan weet ik niet waarom 1000 dan ineens bijna 12.000 euro moet zijn.
Billy: Ja dat weet ik niet... verzendkosten... Vraag het die man zelf.
Daarna ontstaat er weer een bekgevecht over waarom hij zo geirriteerd doet. Ruud is mokkig en is er klaar mee.
Dan is Billy er ook klaar mee en moet hij het maar alleen gaan doen.
Misschien moet je maar naar huis gaan, is dat beter voor je! Daaaaag! zegt Billy en ze beent weer weg.
Niets van dit alles is een wezensvreemde ontmoeting tussen een jij en een ik, zodat we nooit of te nimmer zullen weten wie die jij is en wie die ik.