TTK LPT

Ja, dat is leuk! Een kluppie! En dan maakt Ringo de tekeningen!

quote:

Op zaterdag 26 juli 2014 12:44 schreef Franny_G het volgende:
Ik had al niet echt het idee dat we met de mensen hier de oorlog zouden winnen. Een verzetskrantje volschrijven lukt misschien nog wel.

Hoho! Ik ben er ook nog.

Verder ben ik tegen het afkeuren van mensen om kleine fysieke of mentale gebreken. Steek ze maar in een pak en zet ze aan de frontlijn. Het kost de vijand altijd tenminste één kogel om ze neer te schieten. Een kogel die dan niet meer voor een inzetbare militair gebruikt kan worden.

Definitief afgekeurd wegens een trauma op de retina. Als ik me de term goed herinner. Een iets te grote blinde vlek, eigenlijk niet bijzonder genoeg om op afgekeurd te worden, maar de dienstplicht liep toch al op z'n laatste benen. De vriendelijke Surinaamse arts vroeg me wat ik wilde, en na een kort gesprek waren we het eens dat ik mijn tijd wel beter kon besteden. En zo stond ik na een uurtje weer buiten.

Voor de duidelijkheid: ik ben dus niet afgekeurd, hè?

En waarom dan niet? Nou? Wat was je excuus?

quote:

Op zaterdag 26 juli 2014 14:49 schreef Lienekien het volgende:
Ik ga alvast niet in het groepje met L.

Dat is ook niet de bedoeling. Jij moet achter de frontlinie blijven, zonen baren voor het vaderland.

Omdat ik geen losse enkels, rare vlekken op mijn ogen of dove oren heb. Dus wie mag er weer de kogel opvangen voor L? Juist, die goeie ouwe Gellius. Fraai is dat.

_*Mopper*

quote:

Op zaterdag 26 juli 2014 14:39 schreef LXIV het volgende:

[..]

Hoho! Ik ben er ook nog.

Verder ben ik tegen het afkeuren van mensen om kleine fysieke of mentale gebreken. Steek ze maar in een pak en zet ze aan de frontlijn. Het kost de vijand altijd tenminste één kogel om ze neer te schieten. Een kogel die dan niet meer voor een inzetbare militair gebruikt kan worden.

Vandaag ben ik voor de 4e en laatste keer gaan kijken bij de rouwstoet van de vliegramp die op hele korte afstand van mijn huis voorbijkomt.

Ik vond het weer een heel indrukwekkend en bijna mystiek, surrealistisch gebeuren.

Al ruim een uur van te voren verzamelen mensen zich langs de weg en op het viaduct. Het verkeer eronder raast zoals altijd gewoon door. De mensen zijn nog ontspannen en er wordt druk gepraat, vooral over de slachtoffers en hoe zij tot hen in relatie staan. Via-via kent iedereen iedereen natuurlijk.

Op zeker moment wordt het merkbaar rustiger op de weg. Er rijden nog een paar auto's, dan helemaal niks, dan nog twee en dan is de weg helemaal leeg. Iets wat je normaal nooit ziet, zelf niet laat in de avond. Met het afnemen van het verkeer neemt ook het praten af. Als er geen auto's meer rijden is het op het viaduct ook helemaal stil.

Dan, na gespannen minuten komt de eerste motoragent voorbijgereden. Daarna wordt de weg tot aan de einder weer helemaal leeg. Dan nog een eenzame motoragent, dan weer lange stilte en dan nog twee agenten op de motor. Dan komt er heel lang helemaal niets. De spanning is tot grote hoogte gestegen, maar niemand zegt nog een woord.

Dan komt de colonne aan. Voorop een twaalftal marechaussee's in blauwe pakken op blauwe motoren, in een strakke formatie. En meteen daarachter de eerste lijkwagen, dan de volgende en de volgende en de volgende en zo gaat dat door. 75 lijkwagens, dat is echt een hele lange stoet, dat weet je pas als je het ziet. Sommige lijkwagens hebben open ramen, waardoor je de kisten kunt zien liggen. Helemaal vanuit Oekraïne. Er komt geen einde aan. Wagen na wagen na wagen. Ze rijden met een heel rustig tempo. Het blijft doodstil. Er lijkt geen einde te komen aan de stoet.

Toch wordt zij uiteindelijk afgesloten door een drietal politiewagens, die met blauwe zwaailichten het volgende verkeer op afstand houden. Daarna is het al snel weer druk op de weg. De mensen zuchten diep, pinken een traan weg of halen opgelucht adem en durven weer te praten.. Onder ons begint het verkeer weer te razen en het leven gaat door.

In de napraat hoorde ik dat er mensen waren die één keer zijn gaan kijken en de nacht erop drie keer luid schreeuwend wakker werden. Dat begrijp ik best wel. Het leek nog meer te betekenen dan het al was, wat precies dat weet ik nog niet.

[ Bericht 0% gewijzigd door LXIV op 26-07-2014 19:25:55 ]

Ook vliegt er altijd een helicopter boven. Ik kan mijn jongste dochter niet uit het hoofd praten dat daar niet de dode kinderen in vervoerd worden. Ze heeft nu eenmaal besloten dat dit zo is en daar blijft ze bij.

Ik heb alleen de televisiebeelden kunnen volgen maar ik heb zelden zoiets ontroerends gezien. Het was een hommage aan de betekenisgevende mens en een antwoord op de verzuchting dat alles van waarde weerloos is.

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk
als het hart van de tijd
als het hart van de tijd

[ Bericht 28% gewijzigd door Claudia_x op 27-07-2014 09:58:22 ]

Ja het is een indrukwekkende stoet geweest, soldaat!

Mijn schoonzus en broer zijn opgeroepen om de (gebitten van) enkele slachtoffers te helpen identificeren. Dat moeten ze wel vaker doen, na een autobrand bijvoorbeeld, maar hier moesten ze toch even van slikken. Zeker omdat er drie kinderen tussenzitten.

Dat is heftig werk, Thisbe.

Een oud-leerlinge van me zat in het vliegtuig. Heb verder niet veel gezien van de stoet. Ik weet niet zo goed hoe ik het onder woorden moet brengen. Enerzijds vind ik het een heel mooi/waardig gebeuren, anderzijds ook een heel vreemd toneelstuk. Met die stoeltjes voor de ministers op het vliegveld die dan toekijken hoe de kisten uit de vliegtuigen komen. Ik heb er niets op tegen, maar ik heb er ook niet heel veel mee of er een sterk gevoel bij.

Ik wil er helemaal niet cynisch over doen. Daarvoor is het verdriet te groots. Bovendien kende ik niemand die in het vliegtuig zat, dus waarom zou ik hier een mening over moeten hebben. Maar ik verdraag zo'n toneelstuk van nationale rouw erg slecht. Het benauwt me, ik wil er helemaal niet naar kijken, laat staan deel van uit maken. Alsof iedereen in een kring gaat staan en elkaar de hand vastpakt. Ik heb dan maar één reflex: uit de kring stappen en weglopen, zo snel mogelijk.

Grunberg heeft daar een goed stuk over geschreven.
http://mobile.nytimes.com(...).html?referrer=&_r=0

[ Bericht 0% gewijzigd door Z op 27-07-2014 23:44:05 ]

Ja.

Toevallig zit ik het net te lezen, Z. Ik snap wel wat hij schrijft, en het gevoel van Ringo ook. Maar ik vind het toch onnodig om zo'n statement te maken. Het komt wat puberaal over.

quote:

Op zondag 27 juli 2014 23:15 schreef Ringo het volgende:
Ik wil er helemaal niet cynisch over doen. Daarvoor is het verdriet te groots. Bovendien kende ik niemand die in het vliegtuig zat, dus waarom zou ik hier een mening over moeten hebben. Maar ik verdraag zo'n toneelstuk van nationale rouw erg slecht. Het benauwt me, ik wil er helemaal niet naar kijken, laat staan deel van uit maken. Alsof iedereen in een kring gaat staan en elkaar de hand vastpakt. Ik heb dan maar één reflex: uit de kring stappen en weglopen, zo snel mogelijk.

Dit, ik zag ook iedereen zwijmelen op FOK! bij een nederlandse vlag van enorme afmetingen in een bouwkraan. Ik kreeg er eigenlijk een unheimlich gevoel bij.

Dat vind ik ook Mane. Het is een overbodig stuk, maar wel waar. Wat ik ook raar vind, is dat hij NRC aanvalt en de Vokskrant niet, terwijl die krant niet anders te werk gaat dan NRC.

quote:

Op zondag 27 juli 2014 23:43 schreef Z het volgende:
Het is een overbodig stuk, maar wel waar.

Als het waar is, is het niet overbodig.

Dat het #ongepast zou zijn om er nu al een punt van te maken, is iets anders.

Grappig door dat stuk van Arnon snap ik zijn boek de asielzoeker iets beter, ik vond het een verschrikkelijk boek maar een daarin speelt afwezigheid van emoties ook een hele grote rol. Ik blijf het een verschrikkelijk boek vinden...