Ik ging zojuist nog even een blokje om wandelen, omdat ik daarmee beter in slaap val. Nu moeten jullie weten dat ik in een rustig kutdorp woon. Dus ik loop zo mijn gebruikelijke blokje, rijdt er ineens een politie-auto naast me. Raampje naar beneden, waar ik naar op weg was.
Ik, op dat moment nog in een vrolijke bui: hey, ik vraag toch ook niet waar jij met je collega naartoe gaat?
(politie-auto stopt) ja komt u even hier. wat bent u aan het doen?
Ik: ik wandel een blokje. is er een probleem?
pliezie: kunt u zich legitimeren?
Ik: pardon
waar gaat het over?
(agent stapt uit) ik wil graag uw legitimatie zien.
Ik:
prima, hier heb je het (geeft id) waar gaat dit over?
agent: wat doet u hier op dit tijdstip?
Ik: ik wandel een blokje, dat zei ik net al. nogmaals, waar gaat dit over?
(andere popo checkt id) bla bla laatste tijd fietsen gestolen in deze straat bla bla verdacht bla.
Nu ken ik bijna iedereen in de straat, en ik spreek ze regelmatig en niemand had het ooit over een gestolen fiets. Maar goed. Het gesprek ging verder.
Ik: en dus? zie ik eruit of ik een fiets in mijn broekzak heb?
agent: wacht u hier maar even. waar woont u?
Ik: daar, straat en nummer
agent: heeft u daar een sleutel van, dan testen we dat even
Ik (nu gepikeerd): geloof jij echt dat ik jou mijn sleutels ga geven?
wat is dit voor iets? eigenlijk wil ik jouw legitimatie ook wel eens zien
Na veel moeilijk doen, binnensmonds fluisteren en mijn id over en weer bekijken gaven ze het met tegenzin terug en stapte agent weer in. "Het is goed zo, prettige avond verder" Dan denk je, dan ben je er vanaf. Niet dus. Ik vervolgde mijn wandeling,
komen die eikels op 5 meter stapvoets achter me aan rijden Mijn schoenen vielen zowat uit. Na 40 meter volgen was ik het zat, ik draaide ik me om, en liep terug naar de auto. Raampje was nog open.
Ik: Nu wil ik uw legitimatie graag zien.
Agent: waar heeft u dat voor nodig?
Ik: ik ben niet gediend van uw handelwijze en overweeg dit te melden bij de korpsleiding. Ik wil graag van u beiden uw legitimatie zien.
agent: en wat gaat u daarmee doen dan?
Ik: wat ik net al zei. Ik vraag u nu, voor de derde en de laatste keer, om uw legitimatie!
(agent in uniform is overigens verplicht dit op eerste aanvraag te tonen)
Na enige seconden stilte van de beide heren zeg ik: "ik kan het natuurlijk direct ook via Gery Veldhuis spelen." (dat is de korpschef, altijd handig om een naam te weten)
Toen kreeg ik met tegenzin de id's te zien. Ik overweeg serieus om hier een klacht over in te dienen morgen. Ze waren lomp, bot en onnodig provocerend