Depressie & Angst #106

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 13:16 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dat is heel herkenbaar

Toen ik nog in groepstherapie zat en begon te vertellen over mn gevoelens (en die waren niet al te best zeg maar...), dan begon ik te stotteren, begon te tintelen (zelfde gevoel als wanneer je bijvoorbeeld te lang op je arm hebt gelegen) en uiteindelijk kreeg ik zelfs het gevoel flauw te gaan vallen.

Maar het belangrijkste is dat je het wel hebt gedaan Dan kom je tenminste vooruit

Nou, het gesprek ging goed. Ze schrok er wel van en heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Met de aantekening dat die op korte termijn contact met me op moet nemen. Ook heb ik slaaptabletten gekregen zodat ik niet wakker hoef te liggen en niet alleen ben met m'n gedachten.
Ik heb bij het gesprek zelf niet zoveel gehuild. Ik denk dat dat komt omdat ik me heel erg probeerde in te houden en omdat ik toch nog steeds moeite heb met m'n gevoelens te uiten. Een overblijfsel van hoe ik vroeger leefde.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 00:53 schreef zomertje het volgende:
Dat is echt balen ja, pff, en je weet zeker dat t gesprek niet goed genoeg was? Konden ze niet door de ellende heenkijken? Goede recruters kunnen dat wel.

Hier een ouderwetse stressaanval insomniameukdinges

Het betrof een groot financieel amerikaans bedrijf. Die zijn daar wat minder mee. De officiele nee heb ik nog niet maar ze hadden wel door dat ik niet helemaal lekker in mn vel zat. Ik was ZO kapot gisteren toen ik daar binnenkwam. En dan moet je nog beginnen...

Abstract redeneren/IQ/Wiskunde/lees toets en interviews. Die toetsen gingen ruk. Ik was afgelopen nacht toen ik ging pitten ook hartstikke dood.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 00:41 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Drama.

02.00 vliegveld.
07.00 vliegen richten londen
09.00 aankomst pas.. want vertraging 2 uur....
Na 9en, trein van Londen Airport - Financieel district, zat er een fuckbag in de wc aan de rode hendel te trekken. Alarm ging af en we stonden weer 20 minuten stil.

9.30 had ik officieel mijn interview,
Ik kwam pas om 10.45 aankakken, ik bezwete stinky overhemd. Ze hebben mij uiteraard nog een 2e kans gegeven maar de pest zit er op zo'n moment gewoon goed in. Dat werd hem dus niet, terwijl ze wel voor alles hebben betaald.

Vandaag 23.00 weer terug.

Wat een bout dag.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 11:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het betrof een groot financieel amerikaans bedrijf. Die zijn daar wat minder mee. De officiele nee heb ik nog niet maar ze hadden wel door dat ik niet helemaal lekker in mn vel zat. Ik was ZO kapot gisteren toen ik daar binnenkwam. En dan moet je nog beginnen...

Abstract redeneren/IQ/Wiskunde/lees toets en interviews. Die toetsen gingen ruk. Ik was afgelopen nacht toen ik ging pitten ook hartstikke dood.

Fukkk

Denk dat iedereen hier al van zou balen

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 11:39 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Nou, het gesprek ging goed. Ze schrok er wel van en heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Met de aantekening dat die op korte termijn contact met me op moet nemen. Ook heb ik slaaptabletten gekregen zodat ik niet wakker hoef te liggen en niet alleen ben met m'n gedachten.
Ik heb bij het gesprek zelf niet zoveel gehuild. Ik denk dat dat komt omdat ik me heel erg probeerde in te houden en omdat ik toch nog steeds moeite heb met m'n gevoelens te uiten. Een overblijfsel van hoe ik vroeger leefde.

Lekker dat het gesprek goed ging en dat je meteen doorverwezen bent
Liever eerder dan later

Dat laatste snap ik heel goed, ik noemde dat altijd mn survival-strategie.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 12:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Lekker dat het gesprek goed ging en dat je meteen doorverwezen bent
Liever eerder dan later

Dat laatste snap ik heel goed, ik noemde dat altijd mn survival-strategie.

Ja, dat is waar. Ik weet niet hoelang ik die gedachten nog kan weerstaan.

En ja, zo zou je het bij mij ook kunnen noemen. Een survival-strategie. Tenminste, dat was het vroeg. Nu is het alleen een vervelend overblijfsel dat me weerhoudt om me te uiten zoals ik me voel.

Ik merk wel dat ik nog steeds erg moe ben. Ik denk dat het komt omdat het gisteren best wel stressvol was voor me. Ik viel toen eigenlijk ook meteen in slaap. Maar ik voel me nu nog steeds moe, ik heb bijna geen energie. Ik heb m'n logopedie maar afgezegd want dat kan ik nu even niet aan.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 11:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het betrof een groot financieel amerikaans bedrijf. Die zijn daar wat minder mee. De officiele nee heb ik nog niet maar ze hadden wel door dat ik niet helemaal lekker in mn vel zat. Ik was ZO kapot gisteren toen ik daar binnenkwam. En dan moet je nog beginnen...

Abstract redeneren/IQ/Wiskunde/lees toets en interviews. Die toetsen gingen ruk. Ik was afgelopen nacht toen ik ging pitten ook hartstikke dood.

Natuurlijk gaan die slechter na een nacht slecht slapen/reizen/vertraging

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 13:18 schreef missbehavin het volgende:

[..]

Guess you're right.. Maar al dat geswitch heb ik ook geen zin in. Ach, ms ben ik wel gewoon in een zeikbui
En bedankt Dingen hopen zich zo op, erg vervelend. En ook nog eens gehoord dat ex een paar huizen verderop gaat wonen

Dat kan toch niet. Ik heb het mijn exen iig meteen verboden mijn wijk!

Vraag of hij iig naar een andere supermarkt gaat?

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 11:54 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het betrof een groot financieel amerikaans bedrijf. Die zijn daar wat minder mee. De officiele nee heb ik nog niet maar ze hadden wel door dat ik niet helemaal lekker in mn vel zat. Ik was ZO kapot gisteren toen ik daar binnenkwam. En dan moet je nog beginnen...

Abstract redeneren/IQ/Wiskunde/lees toets en interviews. Die toetsen gingen ruk. Ik was afgelopen nacht toen ik ging pitten ook hartstikke dood.

Kun je bij dit soort zaken niet beter een afspraak maken aan t eind van de dag?

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 15:18 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, mn middagje liep iets anders dan gepland magoed

[..]

Meer dan je best kun je niet doen

Ik ga er vanuit dat jouw stotteren jou ook sociaal belemmert (correct me if I'm wrong )en dat het voor je gevoel liever gisteren dan morgen opgelost is. Tenminste, dat had ik ook. Maar na de zoveelste terugval kreeg ik door dat dat voor mij niet hielp; het tikte me alleen maar steeds weer terug richting de bodem omdat ik steeds weer teleurgesteld werd omdat ik mijn "targets" steeds niet haalde. Ik wou ook aan de verwachtingen van mn omgeving, van de maatschappij voldoen en daarin faalde ik.

Uiteindelijk besloot ik de gedachte van "ik moet met de rest mee kunnen komen" te laten varen en opmerkingen m.b.t. die "eis" langs me heen te laten gaan, want het deed me toch geen goed en vanaf dat moment kon ik me verenigen met de gedachte dat het oke was dat ik "achteraan liep" en zag ik die "eisen" als onmredelijk t.o.v. wat ze van me konden verwachten.

Zoiets.

Ben een beetje in de war, dingen lopen even niet zoals ik verwacht had

Sinds ik dat ook doe zit ik voor het eerst in jaren weer goed in m'n vel. Ik heb een hersenfunctie stoornis dus ik kan waarschijnlijk niet alles. Hoeft ook niet meer. Was altijd zo met m'n studie bezig en ik moest alles halen en paniekaanvallen faalangst etc.

Afgelopen halfjaar vakken opnieuw gedaan, haalde met de eerste poging en hoge eisen 0 studiepunten.

Eerst een halfjaartje heel rustig aan gedaan: dan kan ik niet alles en doe ik alles stap voor stap. Prima. Paniek aanvallen werden steeds minder en op een gegeven moment lukte dingen 'gewoon' zonder een week stress + slapeloze nachten

Heb ik het nu weer geprobeerd, dacht eerst dat niemand met mij in de projectgroep zou willen.. Heb ik nu alle!! projecten gehaald met veel 9ens en 8en. Wtf. Zo bizar dat loslaten en acceptatie tot dit soort resultaten kunnen leiden?

Gister de badkamer roze geverfd, blikjes van mijn favo drinken in de supermarkt gevonden en ik dacht: wat is dit toch een fantastische dag.

Een jaar geleden had ik niet verwacht dat ik zulke positieve gevoelens zou hebben en twee jaar geleden had ik niet gedacht dat ik ooit nog positieve gevoelens zou hebben.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 12:23 schreef Probability het volgende:

[..]

Sinds ik dat ook doe zit ik voor het eerst in jaren weer goed in m'n vel. Ik heb een hersenfunctie stoornis dus ik kan waarschijnlijk niet alles. Hoeft ook niet meer. Was altijd zo met m'n studie bezig en ik moest alles halen en paniekaanvallen faalangst etc.

Afgelopen halfjaar vakken opnieuw gedaan, haalde met de eerste poging en hoge eisen 0 studiepunten.

Eerst een halfjaartje heel rustig aan gedaan: dan kan ik niet alles en doe ik alles stap voor stap. Prima. Paniek aanvallen werden steeds minder en op een gegeven moment lukte dingen 'gewoon' zonder een week stress + slapeloze nachten

Heb ik het nu weer geprobeerd, dacht eerst dat niemand met mij in de projectgroep zou willen.. Heb ik nu alle!! projecten gehaald met veel 9ens en 8en. Wtf. Zo bizar dat loslaten en acceptatie tot dit soort resultaten kunnen leiden?

Gister de badkamer roze geverfd, blikjes van mijn favo drinken in de supermarkt gevonden en ik dacht: wat is dit toch een fantastische dag.

Een jaar geleden had ik niet verwacht dat ik zulke positieve gevoelens zou hebben en twee jaar geleden had ik niet gedacht dat ik ooit nog positieve gevoelens zou hebben.

Rust is echt zo belangrijk, genoeg slapen en niet stressen voor zover mogelijk.

Ik heb nadat het uit was met m'n ex eerst op 400 meter bij hem vandaan gewoond en later zelfs schuin achter hem. Was dat de brandtrap ervoor stond anders kon ik in z'n slaapkamer kijken
Zelfde supermarkt, zelfde route naar het werk, maar in 4 jaar tijd ben ik hem aar 5x tegengekomen ofzo

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 15:18 schreef magnetronkoffie het volgende:
Nou, mn middagje liep iets anders dan gepland magoed

[..]

Meer dan je best kun je niet doen

Ik ga er vanuit dat jouw stotteren jou ook sociaal belemmert (correct me if I'm wrong )en dat het voor je gevoel liever gisteren dan morgen opgelost is. Tenminste, dat had ik ook. Maar na de zoveelste terugval kreeg ik door dat dat voor mij niet hielp; het tikte me alleen maar steeds weer terug richting de bodem omdat ik steeds weer teleurgesteld werd omdat ik mijn "targets" steeds niet haalde. Ik wou ook aan de verwachtingen van mn omgeving, van de maatschappij voldoen en daarin faalde ik.

Uiteindelijk besloot ik de gedachte van "ik moet met de rest mee kunnen komen" te laten varen en opmerkingen m.b.t. die "eis" langs me heen te laten gaan, want het deed me toch geen goed en vanaf dat moment kon ik me verenigen met de gedachte dat het oke was dat ik "achteraan liep" en zag ik die "eisen" als onmredelijk t.o.v. wat ze van me konden verwachten.

Zoiets.

Ben een beetje in de war, dingen lopen even niet zoals ik verwacht had

Mijn stotteren is dermate hevig dat dit mij zeker sociaal belemmert. Het maken van vrienden, het vinden van een relatie of zelfs het vinden van werk op mijn opleidingsniveau is een stuk lastiger als je moeilijk of zelfs niet uit je woorden kunt komen. Vooral in de huidige maatschappij waarin iedereen altijd druk heeft en haast heeft vind ik het erg lastig om mee te komen. Ik verg nu eenmaal net wat meer tijd en geduld van mensen als ik met ze praat. Niet iedereen heeft dat helaas. Al mijn psychische problematiek vloeit ook hieruit voort....

Als ik slechts af en toe had gehaperd tijdens het spreken dan had mijn stotteren mij niets kunnen schelen. In mijn geval is het op slechte dagen op elk woord. Dus ja het liefst zie ik dat ik zo snel mogelijk verdwijnen. Ik weet echter ook wel dat het niet realistisch is om te verwachten dat iets wat ik al sinds mijn vijfde doe binnen enkele weken is op te lossen. (Ik heb dan ook een hekel aan ''feel good programma's' zoals Sprakeloos, waarin het lijkt alsof mensen na een paar dagen levenslang van hun stotteren af zijn. Wat ze niet laten zien zijn de overmijdelijke terugvallen en het dagelijkse harde werken wat stotteraars na de cursus moeten doen om het vol te kunnen houden).

Stotter(de) jij ook dan of doelde je op wat anders maar wat wel vergelijkbaar is?

Wederom bedankt voor het goede advies. Ik ben van mezelf zeer veeleisend (want perfectionist), maar zie ook steeds meer in dat ik hier alleen mezelf maar mee sloop.

Gaat het inmiddels weer wat beter met je?

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 12:07 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Ja, dat is waar. Ik weet niet hoelang ik die gedachten nog kan weerstaan.

En ja, zo zou je het bij mij ook kunnen noemen. Een survival-strategie. Tenminste, dat was het vroeg. Nu is het alleen een vervelend overblijfsel dat me weerhoudt om me te uiten zoals ik me voel.

Ik merk wel dat ik nog steeds erg moe ben. Ik denk dat het komt omdat het gisteren best wel stressvol was voor me. Ik viel toen eigenlijk ook meteen in slaap. Maar ik voel me nu nog steeds moe, ik heb bijna geen energie. Ik heb m'n logopedie maar afgezegd want dat kan ik nu even niet aan.

Vetgedrukte herken ik wel ja. Uiteindelijk ben ik niet daartegen gaan vechten, maar heb ik het gewoon gelaten voor wat het was. Ik maak er eigenlijk alleen nog maar gebruik van als een soort back-up zeg maar, het voert niet meer de boventoon

Die vermoeidheid herken ik ook wel, ik kwam na boodschappen gehaald te hebben de trap niet eens meer op en dacht dat het aan mn conditie lag (ik woonde 3 hoog en was midden 20).

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 12:23 schreef Probability het volgende:

[..]

Sinds ik dat ook doe zit ik voor het eerst in jaren weer goed in m'n vel. Ik heb een hersenfunctie stoornis dus ik kan waarschijnlijk niet alles. Hoeft ook niet meer. Was altijd zo met m'n studie bezig en ik moest alles halen en paniekaanvallen faalangst etc.

Afgelopen halfjaar vakken opnieuw gedaan, haalde met de eerste poging en hoge eisen 0 studiepunten.

Eerst een halfjaartje heel rustig aan gedaan: dan kan ik niet alles en doe ik alles stap voor stap. Prima. Paniek aanvallen werden steeds minder en op een gegeven moment lukte dingen 'gewoon' zonder een week stress + slapeloze nachten

Heb ik het nu weer geprobeerd, dacht eerst dat niemand met mij in de projectgroep zou willen.. Heb ik nu alle!! projecten gehaald met veel 9ens en 8en. Wtf. Zo bizar dat loslaten en acceptatie tot dit soort resultaten kunnen leiden?

Gister de badkamer roze geverfd, blikjes van mijn favo drinken in de supermarkt gevonden en ik dacht: wat is dit toch een fantastische dag.

Een jaar geleden had ik niet verwacht dat ik zulke positieve gevoelens zou hebben en twee jaar geleden had ik niet gedacht dat ik ooit nog positieve gevoelens zou hebben.

Vetgedrukte heb ik pas geleden ook nog meegemaakt

Ik was jarenlang depressief (ik zat er helemaal doorheen, heel lang ) en pas een jaar of 2 geleden begon het een beetje te liggen (ik voelde me steeds iets minder kut in de loop van de maanden) en sinds ruim een jaar ofzo voel ik me gewoon..denk ik. Ik wist letterlijk niet meer hoe het was om me normaal te voelen Dat was letterlijk wel "eventjes" wennen

Ik moet ook veel rust hebben (ik ben sinds geruime tijd helemaal afgekeurd) en wat voor de 1 kleine dingetjes zijn, zijn voor mij vaak dingen die me dagenlang slapeloze nachten kunnen bezorgen (en overdag slaap ik dan weer bij).

Ik had trouwens ook nog een soort van tussenfase tussen "Ik voel me kut" en "Wow, ik kan dus -wel- gewoon dingen doen, maar dan op mn eigen tempo" en dat was mn "wat nu?"-fase (ik weet niet een betere naam te bedenken).

Bij mij ging die opbouw heel langzaam, maar denk dat globaal geldt: hoe langer je in de put zit, hoe langer het ook duurt om er weer uit te komen. Zoiets.
Die opbouw begon bij mij met loslaten. Loslaten van alle wrok naar wie dan ook, loslaten van mijn "self-punishment" voor mijn falen. Dan valt er gelijk al een blok van je af (ook al merkte ik daar in het begin weinig van, maar ik ging me wel steeds minder kut voelen en langzaam kroop ik uit die put).

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 12:25 schreef zomertje het volgende:

[..]

Rust is echt zo belangrijk, genoeg slapen en niet stressen voor zover mogelijk.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 12:57 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Mijn stotteren is dermate hevig dat dit mij zeker sociaal belemmert. Het maken van vrienden, het vinden van een relatie of zelfs het vinden van werk op mijn opleidingsniveau is een stuk lastiger als je moeilijk of zelfs niet uit je woorden kunt komen. Vooral in de huidige maatschappij waarin iedereen altijd druk heeft en haast heeft vind ik het erg lastig om mee te komen. Ik verg nu eenmaal net wat meer tijd en geduld van mensen als ik met ze praat. Niet iedereen heeft dat helaas. Al mijn psychische problematiek vloeit ook hieruit voort....

Als ik slechts af en toe had gehaperd tijdens het spreken dan had mijn stotteren mij niets kunnen schelen. In mijn geval is het op slechte dagen op elk woord. Dus ja het liefst zie ik dat ik zo snel mogelijk verdwijnen. Ik weet echter ook wel dat het niet realistisch is om te verwachten dat iets wat ik al sinds mijn vijfde doe binnen enkele weken is op te lossen. (Ik heb dan ook een hekel aan ''feel good programma's' zoals Sprakeloos, waarin het lijkt alsof mensen na een paar dagen levenslang van hun stotteren af zijn. Wat ze niet laten zien zijn de overmijdelijke terugvallen en het dagelijkse harde werken wat stotteraars na de cursus moeten doen om het vol te kunnen houden).

Stotter(de) jij ook dan of doelde je op wat anders maar wat wel vergelijkbaar is?

Wederom bedankt voor het goede advies. Ik ben van mezelf zeer veeleisend (want perfectionist), maar zie ook steeds meer in dat ik hier alleen mezelf maar mee sloop.

Gaat het inmiddels weer wat beter met je?

Goed uitgelegd wel, je lijkt prima te begrijpen hoe het bij jou in elkaar zit
Nee, ik heb nooit gestotterd, maar ik herken wel patronen. De oorzaken van kutgevoelens zijn meestal wel verschillend (al hebben ze vaak wel weer raakvlakken), maar de patronen zijn vrijwel altijd gelijk. Ik maakte dus zeg maar een "educated guess"

Ja, was gister eventjes wat misgegaan (buiten mijn schuld, maar mn dagsplanning liep er wel door in de soep) dus weer wat dingen even vooruit moeten schuiven.

En je hebt gelijk, je straft jezelf voor iets waar je vrij machteloos tegen bent (je hebt al vanalles geprobeerd en je hebt er al helemaal niet zelf om gevraagd. Het is je -overkomen- ) en dat heeft idd weinig zin.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 13:06 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Vetgedrukte herken ik wel ja. Uiteindelijk ben ik niet daartegen gaan vechten, maar heb ik het gewoon gelaten voor wat het was. Ik maak er eigenlijk alleen nog maar gebruik van als een soort back-up zeg maar, het voert niet meer de boventoon

Die vermoeidheid herken ik ook wel, ik kwam na boodschappen gehaald te hebben de trap niet eens meer op en dacht dat het aan mn conditie lag (ik woonde 3 hoog en was midden 20).

Was dat echt vermoeidheid of zoiets als astma (wat ik dus heb, en ook dacht dat mn conditie brak was...)

Essentieel deel is inderdaad: milder worden voor jezelf. En ik heb gemerkt dat een groot deel is aangeleerd: je wil perfect zijn om de goedkeuring van anderen te krijgen. Tenminste, bij mij is dat zo.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 11:39 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Nou, het gesprek ging goed. Ze schrok er wel van en heeft me doorverwezen naar een psycholoog. Met de aantekening dat die op korte termijn contact met me op moet nemen. Ook heb ik slaaptabletten gekregen zodat ik niet wakker hoef te liggen en niet alleen ben met m'n gedachten.
Ik heb bij het gesprek zelf niet zoveel gehuild. Ik denk dat dat komt omdat ik me heel erg probeerde in te houden en omdat ik toch nog steeds moeite heb met m'n gevoelens te uiten. Een overblijfsel van hoe ik vroeger leefde.

Heel goed dat je gegaan ben, en ik hoop dat de drempel nu lager wordt. Als ze een beetje goed is dan heeft ze het wel bij je gezien, ook het inhouden. Slapen is goed, als je meer rust hebt dan zul je ook meer kracht hebben om vooruit te komen

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 13:26 schreef zomertje het volgende:

[..]

Was dat echt vermoeidheid of zoiets als astma (wat ik dus heb, en ook dacht dat mn conditie brak was...)

Essentieel deel is inderdaad: milder worden voor jezelf. En ik heb gemerkt dat een groot deel is aangeleerd: je wil perfect zijn om de goedkeuring van anderen te krijgen. Tenminste, bij mij is dat zo.

Het waren psychische klachten dat zich gingen uiten in lichamelijke klachten (ongeconcentreerdheid, oogkleppen op, me rot voelen en vooral veel vermoeidheid).

Ja, dat klopt ook wel, je wilt toch laten zien dat je wat "waard" bent, je meten met anderen en aan je critici laten zien dat hun kritiek onterecht is, noem het maar op, er zijn tig redenen te bedenken

Soms is de kritiek van critici terecht maar heb je andere talenten of gebieden waarin je uit kan blinken als je je best doet. Je kan je ook daarop richten en er alsnog beter uitkomen ondanks bepaalde nadelen.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 13:26 schreef zomertje het volgende:

Essentieel deel is inderdaad: milder worden voor jezelf. En ik heb gemerkt dat een groot deel is aangeleerd: je wil perfect zijn om de goedkeuring van anderen te krijgen. Tenminste, bij mij is dat zo.

Als je zoveel goedkeuring nodig hebt van anderen heeft dat er meestal mee te maken dat je niet het idee hebt goedgekeurd te zijn. Heb je vriendinnen of een vriend? Anders dat gaan regelen en met hen omgaan. Dan maakt de mening van anderen ook minder uit omdat je al door de voor jou belangrijkste personen 'goedgekeurd' bent en goedkeuring krijgt. Hangt ook samen met zelfverzekerheid e.d. natuurlijk wat ook samenhangt met vriendinnen/vrienden en exen/partners. Niet werken aan goedkeuring van anderen maar aan een band met mensen waarna je goedkeuring krijgt. Anders zit je veel zaken te doen zonder dat het vriendschap oplevert, snellere kans op misbruik door anderen en uiteindelijk voel je je nog niet snel beter omdat je die goedkeuring steeds moet blijven krijgen (waar je met vriendinnen een solide basis hebt om die behoefte steeds te ontvangen als het ware)

Vermoeidheid is gewoon het gebrek aan doelen trouwens en je geestelijke gesteldheid. Als er 1 miljoen op de trap zou liggen zou je niet weten hoe snel je omhoog moest gaan. Maar als je toch niks er te zoeken hebt en alles toch maar shitty lijkt dan is alles ook extra kut om te moeten doen. En ja de invloed van je hersenen op hoe je je voelt en je lichaam kan nogal groot zijn aangezien je hersenen bepaalt hoe je je voelt en je lichaam aanstuurt dus ja.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 14:12 schreef spelletjesman het volgende:
Vermoeidheid is gewoon het gebrek aan doelen trouwens

Ehm, ik ga er vanuit dat je het op zich wel goed bedoelt met je 3 bovenstaande posts, maar bovenstaande was zeker niet het geval
Het was eerder dat de doelen die ik stelde, te hoog gegrepen waren voor mij, waardoor ik steeds "faalde"

Edit: Zie onderstaande post van RB, zijn uitleg is 1000 keer beter dan het mijne

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 14:12 schreef spelletjesman het volgende:
Vermoeidheid is gewoon het gebrek aan doelen trouwens en je geestelijke gesteldheid. Als er 1 miljoen op de trap zou liggen zou je niet weten hoe snel je omhoog moest gaan. Maar als je toch niks er te zoeken hebt en alles toch maar shitty lijkt dan is alles ook extra kut om te moeten doen. En ja de invloed van je hersenen op hoe je je voelt en je lichaam kan nogal groot zijn aangezien je hersenen bepaalt hoe je je voelt en je lichaam aanstuurt dus ja.

Dit ben ik dan weer helemaal niet met je eens. Omdat naar mijn mening de vermoeidheid voortkomt uit het overwerken van het brein. Doordat het brein veel tegenslagen te verwerken heeft en daardoor een negatief beeld van zichzelf ontwikkelt. Maar dat probeerd het zelf recht te trekken maar dat lukt niet. Waardoor je op een gegeven moment in de geestelijke vermoeidheid komt. Omdat je brein aan de ene kant zichzelf naar beneden trekt en aan de andere kant hard werkt om daaruit te komen en zichzelf weer omhoog wil duwen. Maar dat lukt dus niet. Waardoor het zichzelf uitput en je de vermoeidheid krijgt. Is dus geen gebrek aan doelen. Naar mijn mening.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 14:21 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ehm, ik ga er vanuit dat je het op zich wel goed bedoelt met je 3 bovenstaande posts, maar bovenstaande was zeker niet het geval
Het was eerder dat de doelen die ik stelde, te hoog gegrepen waren voor mij, waardoor ik steeds "faalde"

Voeg het woord 'realistische' eraan toe en ik heb gelijk. Wat me ook logisch lijkt aangezien onrealistische doelen nooit helpen o.a.

quote:

Op woensdag 30 juli 2014 14:21 schreef spelletjesman het volgende:

[..]

Voeg het woord 'realistische' eraan toe en ik heb gelijk.

De doelen waren -voor mij- dan ook niet realistisch, maar dat besefte ik me toendertijd niet.

En zie mijn edit