Depressie & Angst #105

Vrijdag: 1 Interview
Maandag: 1 Interview
Dinsdag: 1 Interview

Gaat goedkomen dacht ik ? .

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 16:07 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ow met m'n psych

Ah, ik dacht snijden.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 15:32 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Liefdes kunnen zeker een goede invloed hebben. Maar ook een slechte als het de verkeerde kant op gaat.

Schaamte is niet erg, besef dat veel mensen er last van hebben. Maar je hoeft het toch niet tegen iemand te zeggen? Wie zou het te weten moeten komen dan?
Ik heb pas nadat ik gestopt was eens soort van iets tegenover m'n vader gezegd bv.

Ja, dat is waar.

Nouja ik schaam me ook tegenover m'n huisarts en tegenover de psycholoog met wie ik dan zou moeten praten. Ik heb ook nog steeds het gevoel dat ik er zelf uit moet komen, maar ik weet dat dat niet realistisch is.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 15:28 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Daar heb je wel gelijk in. Ik vind het wel lastig te bepalen. Ik heb dinsdag een hele leuke dag gehad met m'n crush en voel me nu gewoon helemaal vrolijk. Zelfs na m'n ontharing gisteren voelde ik me blij. Ik denk dat zij echt een positieve invloed op me heeft ofzo.
Ik ben inderdaad wel bang voor wanneer het weer gebeurt, maar ik denk dat ik nog wel ff kan wachten. Sowieso schaam ik me er heel erg voor. Dit is de eerste keer dat ik hiermee naar buiten kom. En ik durf eigenlijk niet zo goed... ik ben bang voor reacties enzo. Misschien dat ik daarom nu wel excuses aan het verzinnen ben om niet te gaan.

Wel hulp zoeken, je hoeft je niet te schamen. Er zitten bijna 1 miljoen Nederlanders aan de anti-depressiva, en je bent dus niet alleen. Het kan je hoop geven om hulp te krijgen.

Heb je veel stress? Kun je daar iets aan doen? met hooggevoeligheid is het handig om zo af en toe je even helemaal terug te trekken en rust te nemen. Sterkte.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:13 schreef Cue_ het volgende:
Nee, dat heb ik nooit gedaan gelukkug. Snao dat ook niet echt.

Hopelijk komt er wat uit je solli's!

Geloof er niks van dat je dat niet begrijpt

Dat je het niet doet, dat je het zou afkeuren, prima. Maar jij begrijpt heus wel waarom iemand loopt te krassen in de armen

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:19 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Ja, dat is waar.

Nouja ik schaam me ook tegenover m'n huisarts en tegenover de psycholoog met wie ik dan zou moeten praten. Ik heb ook nog steeds het gevoel dat ik er zelf uit moet komen, maar ik weet dat dat niet realistisch is.

Het is inderdaad hun werk. En schaamte is ook aangepraat eigenlijk (stigma). Neem het vooral serieus, het is niet niks en mag ook niet zo behandeld worden.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:23 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Je hebt geen uitzonderlijk probleem. De dokter is veel erger gewend en vindt het echt niet raar hoor.
Snap je schaamte wel, tis geen lfijn onderwerp om iver te praten, maar het is hun werk.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:40 schreef zomertje het volgende:

[..]

Wel hulp zoeken, je hoeft je niet te schamen. Er zitten bijna 1 miljoen Nederlanders aan de anti-depressiva, en je bent dus niet alleen. Het kan je hoop geven om hulp te krijgen.

Heb je veel stress? Kun je daar iets aan doen? met hooggevoeligheid is het handig om zo af en toe je even helemaal terug te trekken en rust te nemen. Sterkte.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:43 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het is inderdaad hun werk. En schaamte is ook aangepraat eigenlijk (stigma). Neem het vooral serieus, het is niet niks en mag ook niet zo behandeld worden.

Ik begrijp het, en het klinkt ook logisch. Maar toch heb ik dat gevoel van schaamte. Maarja, ik denk dat het toch beter voor me is om het door te zetten want anders komt het echt niet goed met me. Dat besef ik me maar al te goed.

Ik heb wel veel stress in mijn leven. Helaas kan ik daar weinig aan doen omdat ik niet alles in de hand heb. Of nouja, het meeste heb ik niet in de hand. Ik heb ook bepaalde angsten zoals het ontmoeten van onbekenden en dan ga ik daar heel erg voor stressen als ik weet dat dat gaat gebeuren. Of een stad bezoeken waar ik niet bekend ben (ondanks dat ik alles heb uitgezocht wat ik moet weten). Dan nog krijg ik een soort paniekaanval en besluit ik uiteindelijk om maar niet te gaan, of om die afspraak met iemand maar af te zeggen.

Maar misschien is dat wel een goed advies. Om me af en toe helemaal terug te trekken en rust te nemen. En te zorgen dat die mogelijkheid er ook is.

Dankjewel dat jullie zo reageren. Ik voel me echt serieus genomen en begrepen.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:48 schreef Cue_ het volgende:
@s_e. Ik vind het echt heel moeilijk om te begrijpen. Vaak hoor je dat het de pijn van het snijden de pijn van de emotie wegdrukt, maar daar kan ik emt mijn hoofd niet bij om dat in de praktijk te zien.
Ik denk vooral dat je dan nog verder van huis bent, omdat je dan jezelf verminkt en dus nog mee rproblemen erbij krijgt (slechter zelfbeeld omdat je onzeker wordt ervan enzo)
En ik snap/zie ook niet in hoe dat een bepaalde emotie kan wegdrukken. Snap de af afleiding dan wel, want die zoek ik ook, maar probeer dat dus vv ook neit in drank/drugs te zoeken, omdat het je verder van huis brengt dan dat j al bent

Ik ga hier even op reageren ondanks dat het niet aan mij gericht is.
Maar als ik rationeel denk dan klinkt het ook totaal niet logisch om mezelf te gaan snijden en weet ik dat het juist averechts zal werken voor me. Maar op die momenten dat ik me zo kut voel is rationeel denken er helemaal niet bij. Dan is het voor mij alleen maar: hoe kan ik zorgen dat ik me niet meer zo voel. En als die gedachten er dan bij komen dan kan ik alleen nog maar daaraan denken.
Dus ik snap best dat je dat allemaal niet snapt. Want ik snap het zelf ook niet.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:48 schreef Cue_ het volgende:
@s_e. Ik vind het echt heel moeilijk om te begrijpen. Vaak hoor je dat het de pijn van het snijden de pijn van de emotie wegdrukt, maar daar kan ik emt mijn hoofd niet bij om dat in de praktijk te zien.
Ik denk vooral dat je dan nog verder van huis bent, omdat je dan jezelf verminkt en dus nog mee rproblemen erbij krijgt (slechter zelfbeeld omdat je onzeker wordt ervan enzo)
En ik snap/zie ook niet in hoe dat een bepaalde emotie kan wegdrukken. Snap de af afleiding dan wel, want die zoek ik ook, maar probeer dat dus vv ook neit in drank/drugs te zoeken, omdat het je verder van huis brengt dan dat j al bent

Ja tuurlijk brengt het je verder van huis. Het gaat tegen het overlevingsinstinct van de mens is. Je brengt jezelf schade aan terwijl je instinct ervoor wil zorgen dat je geen schade oploopt. Als je eenmaal begint dan wordt je in rap tempo labieler.
Het lage zelfbeeld is al aanwezig maar het is ook een kwestie van jezelf haten. Zo intens haten dat je vind dat je het verdient ipv je stress/verdriet op een andere manier kwijt te raken. Het is een verslaving. Het haalt onrust weg, zoals een verse shot de onrust bij een junk kan weghalen.

Ik blijf jullie wel op de hoogte houden.

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 00:17 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Top!
En succes

Dankjewel .

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 00:00 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Ik ga hier even op reageren ondanks dat het niet aan mij gericht is.
Maar als ik rationeel denk dan klinkt het ook totaal niet logisch om mezelf te gaan snijden en weet ik dat het juist averechts zal werken voor me. Maar op die momenten dat ik me zo kut voel is rationeel denken er helemaal niet bij. Dan is het voor mij alleen maar: hoe kan ik zorgen dat ik me niet meer zo voel. En als die gedachten er dan bij komen dan kan ik alleen nog maar daaraan denken.
Dus ik snap best dat je dat allemaal niet snapt. Want ik snap het zelf ook niet.

Lichamelijke pijn is minder erg dan geestelijke pijn. Zo heb ik t wel eens horen beschrijven. En ik herken het bovenstaande, heb het ook gehad.

Ik heb die rust ook in moeten bouwen die ik hierboven beschreef. Onder een fleecekleedje op de bank met flauwe spelletjes of een boek op de iPad. Verder soms een klein tukje als mogelijk. En yoga helpt mij ook goed, het leren je hoofd stil te zetten en op je lichaam te focussen.

En nu hup, de huisarts bellen voor een afspraak.

Pff, warm warm. Gisteren de hele dag lekker gezwommen, was leuk. Het gaat wel redelijk de laatste dagen. Ik las laatst wat door mijn oude posts heen en las daar wat over hoe erg ik toen last had van de problematiek met mijn ouders. Bam, daar kwam de angst weer. Tot dan toe geen echte behoefte gehad om er nog over te praten (al veel gedaan), maar "wat als ik het niet genoeg doe, misschien krijg ik dan wel een terugval".

Het is bijna komisch gewoon, maarja. Ik negeer het gewoon lekker, anders veroorzaakt het alleen maar meer ellende. Ik uit me wanneer ik dat wil en kan en ik ga hier ook niet weer een fobie voor ontwikkelen haha.

Hoe komen jullie deze dagen door? Niet te veel last van een schuldgevoel wanneer je niet buiten bent?

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 12:23 schreef duracellkonijntje het volgende:
Pff, warm warm. Gisteren de hele dag lekker gezwommen, was leuk. Het gaat wel redelijk de laatste dagen. Ik las laatst wat door mijn oude posts heen en las daar wat over hoe erg ik toen last had van de problematiek met mijn ouders. Bam, daar kwam de angst weer. Tot dan toe geen echte behoefte gehad om er nog over te praten (al veel gedaan), maar "wat als ik het niet genoeg doe, misschien krijg ik dan wel een terugval".

Het is bijna komisch gewoon, maarja. Ik negeer het gewoon lekker, anders veroorzaakt het alleen maar meer ellende. Ik uit me wanneer ik dat wil en kan en ik ga hier ook niet weer een fobie voor ontwikkelen haha.

Hoe komen jullie deze dagen door? Niet te veel last van een schuldgevoel wanneer je niet buiten bent?

Ik probeer vaak triggers te vermijden. Maar dat lukt niet altijd helaas. Twijfel om volgend jaar naar Frankrijk op vakantie te willen. Maar dat heeft veel triggers want mijn vader is daar overleden bijvoorbeeld.

quote:

Op donderdag 17 juli 2014 19:48 schreef Cue_ het volgende:
@s_e. Ik vind het echt heel moeilijk om te begrijpen. Vaak hoor je dat het de pijn van het snijden de pijn van de emotie wegdrukt, maar daar kan ik emt mijn hoofd niet bij om dat in de praktijk te zien.
Ik denk vooral dat je dan nog verder van huis bent, omdat je dan jezelf verminkt en dus nog mee rproblemen erbij krijgt (slechter zelfbeeld omdat je onzeker wordt ervan enzo)
En ik snap/zie ook niet in hoe dat een bepaalde emotie kan wegdrukken. Snap de af afleiding dan wel, want die zoek ik ook, maar probeer dat dus vv ook neit in drank/drugs te zoeken, omdat het je verder van huis brengt dan dat j al bent

Ik ken genoeg mensen die liepen te krassen.

Een groep was de aandacht schreeuwers, de 'wereld is kut' etc. figuren. Ik snap het wel dat ze het doen maar sta er niet achter.

Ken ook 2 mensen die liepen te krassen vanwege echt diepe interne depressies. Ook daar begreep ik het wel omdat het, aldus werd mij gezegd dat de fysieke pijn de mentale pijn lijkt over te nemen en het snijden an sich een soort van euforie lijkt te bewerkstelligen. Ook hierin kan ik me wel vinden waarom men dat zou doen.

Overigens genoeg krassers op de middelbare school gezien. Met name tijdens gym. Ook wel eens een kerel tussen uitgehaald tijdens de lessen vanwege de krassen op de arm. "Twas de kat .." right.

Daarom zeg ik ook, ik kan het me goed voorstellen dat mensen het doen. Een drastische methode om aandacht te krijgen. Waarom zou je anders op je armen krassen? Doe het dan ergens waar niemand het ziet.

Overigens ben ik niet supporter van dit soort dingen, maar afijn, ik begrijp het en menig ex vriendinnetje had het wel eens gedaan.

Interview ging overigens zwaar ruk. Ma/Di/Woe nieuwe kans.

Hoe zouden jullie zelfbeschadiging trouwens aankaarten in groepstherapie?

[ Bericht 85% gewijzigd door Mange-tout op 18-07-2014 22:31:58 ]

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 18:22 schreef sitting_elfling het volgende:
Interview ging overigens zwaar ruk. Ma/Di/Woe nieuwe kans.

In welke sector ben je actief?

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 19:12 schreef Gatenkaas het volgende:

[..]

In welke sector ben je actief?

Financieel (alles behalve sales) wereldwijd. Maakt me geen druif uit of het Timboektoe of Japan gaat worden.

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 18:21 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ken genoeg mensen die liepen te krassen.

Een groep was de aandacht schreeuwers, de 'wereld is kut' etc. figuren. Ik snap het wel dat ze het doen maar sta er niet achter.

Ken ook 2 mensen die liepen te krassen vanwege echt diepe interne depressies. Ook daar begreep ik het wel omdat het, aldus werd mij gezegd dat de fysieke pijn de mentale pijn lijkt over te nemen en het snijden an sich een soort van euforie lijkt te bewerkstelligen. Ook hierin kan ik me wel vinden waarom men dat zou doen.

Overigens genoeg krassers op de middelbare school gezien. Met name tijdens gym. Ook wel eens een kerel tussen uitgehaald tijdens de lessen vanwege de krassen op de arm. "Twas de kat .." right.

Daarom zeg ik ook, ik kan het me goed voorstellen dat mensen het doen. Een drastische methode om aandacht te krijgen. Waarom zou je anders op je armen krassen? Doe het dan ergens waar niemand het ziet.

Overigens ben ik niet supporter van dit soort dingen, maar afijn, ik begrijp het en menig ex vriendinnetje had het wel eens gedaan.

Als je nog steeds denkt dat mensen het doen voor aandacht dan ben je best een hork Een schreeuw om hulp lijkt me een betere term. Ik bedoel, waarom zetten mensen hier anders ook hun levensverhaal online? Dat is toch ook een vorm van aandacht trekken?

Dat je het niet begrijpt, ok... Maar ga dan niet van dat soort uitspraken roepen.

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 18:43 schreef Mange-tout het volgende:
Hoe zouden jullie zelfbeschadiging trouwens aankaarten in groepstherapie?

Niet. Het kan triggeren en van wat ik hoorde van anderen bespreken ze dat liever niet in een groep. Ik zou de groepsleider aanspreken of een persoon gesprek aanvragen om het aan te kaarten.

quote:

Op vrijdag 18 juli 2014 15:15 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik probeer vaak triggers te vermijden. Maar dat lukt niet altijd helaas. Twijfel om volgend jaar naar Frankrijk op vakantie te willen. Maar dat heeft veel triggers want mijn vader is daar overleden bijvoorbeeld.

Ik denk dat het een onderdeel is van het kunnen. Als je weet dat er een situatie is die teveel kan zijn kun je ervoor kiezen om er niet in mee te gaan. Wegrennen voor confrontatiemomenten is echter ook niet altijd een optie, want dan geef je toe aan iets wat wellicht niet realistisch is.

Ik probeer nu juist die angst te laten zijn, verkrijg op die manier meer vrijheid en probeer dan mijn leven zo goed mogelijk te leiden, hopende dat ik het goed doe (wat ik op zich best wel doe).