Welk album heb je geluisterd? #3

Soundtrack van de Sword & Sworcery game, erg relaxte muziek. Heel atmosferisch

St. Paul & The Broken Bones. Een blanke band met een 'donker geluid'. Zanger Paul Janeway is gezegend met een heerlijke soulstem en mag deze op dit album voortdurend etaleren. Het is wellicht bijna heiligschennis, maar er zijn momenten waarop hij doet denken aan Otis Redding. Als dat geen aanbeveling is...

Half The City heet het album. De moeite waard. Meer. Dan. De. Moeite. Waard.

Girls in Airports - Kaikoura



Derde album van een Deens vijftal. Ontzettend fijne jazz met veel invloeden uit andere genres. Veel saxofoon, een beetje klarinet en verder nog alle ruimte voor piano en percussie. Naast heerlijk wegdromen kan ik met deze cd op de achtergrond vooral ook prima aantekeningen maken. Dat wordt meestal niet als een compliment gezien, maar dat is 't in mijn geval eigenlijk altijd wel.

Zo. Nu weer verder met mijn aantekeningen.

Fijn coverplaatje, dit Trauma van de Canadese Beatrice Martin, beter bekend als Coeur De Pirate. Op haar geheel eigen wijze brengt ze nummers van onder andere Bon Iver, Amy Winehouse, Bill Withers, The Rolling Stones en Lee Hazlewood ten gehore. Heerlijk rustpuntje in jachtige dagen.

Dat was een hele tijd terug, maar wel weer leuk.

quote:

Op vrijdag 11 juli 2014 10:28 schreef methodmich het volgende:
[ afbeelding ]

Fijn coverplaatje, dit Trauma van de Canadese Beatrice Martin, beter bekend als Coeur De Pirate. Op haar geheel eigen wijze brengt ze nummers van onder andere Bon Iver, Amy Winehouse, Bill Withers, The Rolling Stones en Lee Hazlewood ten gehore. Heerlijk rustpuntje in jachtige dagen.

Ik vind er eigenlijk weinig aan
Haar 2 'eigen' albums zijn vele malen beter...

Die zijn meer eigen natuurlijk, maar ik kan dit ook zeker wel waarderen hoor. Fijne songs.

2112 is een album van de Canadese progressieve rockgroep Rush. Het album verscheen in 1976, als vierde studioalbum van de band. De eerste kant van de elpee werd volledig gevuld met het titelnummer "2112", een 20 minuten durend episch werk in zeven delen. Het is gebaseerd op de roman Anthem van Ayn Rand. De platenmaatschappij wilde liever geen nieuw episch nummer op dit album, omwille van het floppen van Caress of Steel dat twee zulke lange nummers bevatte. De band zette echter door en schreef een van hun eerste meesterwerken. Het album was hun definitieve doorbraak in de Verenigde Staten.

Phoria - Display



Een ep is geen album, inderdaad. Toch maar even een uitzondering voor een keertje, omdat Display hier al een dag of drie op repeat staat en ik er zelfs mijn ik-ga-dit-hele-jaar-alleen-maar-nieuwe-releases-uit-Noord-Europa-luisteren-project even voor aan de kant heb gezet. Zo noordelijk ligt Brighton namelijk niet, dat 't onder mijn definitie van het Noorden zou kunnen vallen.

Display is de derde ep van Phoria, na in 2010 al Yourself Still en vorig jaar Bloodworks te hebben uitgebracht. Van Bloodworks schijnt Red behoorlijk gehypet te zijn, maar Posture is daarvan mijn onbetwiste nummer één. Genoeg over Bloodworks, want Display is absoluut nog een tandje beter. Of ik Emanate, Undone, Atomic of Efforttobreathe als favoriet zie verschilt zo ongeveer elke vier minuten, afhankelijk welk nummer er op dat moment opstaat. Emanate met z'n klikjes en klakjes en ronduit fantastische opbouw, het ge-a-u-ahu-u-ahu-u-u-a van Undone, het tempo en gitaarloopje van Atomic, of toch Efforttobreathe als prachtige afsluiter.

Je kunt Phoria natuurlijk met andere muziek vergelijken. Met Aphex Twin, James Blake, Radiohead of Sigur Rós, zoals ik vaak voorbij zag komen. Hartstikke prima hoor, en voor Phoria ongetwijfeld ontzettend eervol om met zulke muzikanten te worden vergeleken, maar 't zegt tegelijkertijd bijzonder weinig. Maar als Display bij het WK was, zou 'ie James Rodriguez zijn, aldus de Süddeutsche Zeitung, en als de ep een auto was, een Tesla Roadster. Na even bij Google Afbeeldingen te hebben gespiekt hoe zo'n auto eruitziet, kan ik bij die beide vergelijkingen alleen maar instemmend knikken.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Een klassieker uit 1990. Je verstaat eigenlijk geen bal van wat Elizabeth Fraser zingt. Maar het is de sfeer. Die trekt je direct in het album. Probeer maar.

Cluster - Cluster II
Krautrock, Ambient, Drone



Behoorlijk experimenteel album van Cluster uit '72, maar daardoor wel erg vooruitstrevend natuurlijk. In tegenstelling tot vele andere moeilijke muziek, die vaak mensen kan afschrikken, klinkt dit juist erg warm en heeft het die kinderlijke nieuwsgierigheid en onschuld


Cluster ging later nog meer mooie dingen maken samen met Brian Eno (zowel als cluster, als in de Harmonia formatie), die behoorlijk geïnspireerd werd door hun kijk op muziek en geluid. Dit is goed te horen op de latere ambient platen van Eno, maar ook de platen die hij samen met David Bowie maakte. Ik dacht dat Eno het zelfs een een goed idee leek om Cluster de B-kant van 'Low' te laten inspelen, maar Bowie wilde uiteindelijk toch zelf alles in de hand houden. Jammer eigenlijk, ik zou wel erg benieuwd zijn geweest naar die samenwerking.

quote:

Op dinsdag 15 juli 2014 17:20 schreef methodmich het volgende:
[ afbeelding ]

Een klassieker uit 1990. Je verstaat eigenlijk geen bal van wat Elizabeth Fraser zingt. Maar het is de sfeer. Die trekt je direct in het album. Probeer maar.

Ik vind de oudere album van ze toch net beter eigenlijk,. Garlands en Treasure met name.

quote:

Op dinsdag 22 juli 2014 11:50 schreef ranja het volgende:

[..]

Ik vind de oudere album van ze toch net beter eigenlijk,. Garlands en Treasure met name.

Nou, vooruit dan maar.

Vandaag weer eens de plaat gedraaid die ik elke zomer vaak draai - en overigens ook op andere momenten in het jaar, want ik hoor hem graag - en nu dus weer in de stereo heb geschoven: de titelloze van Ben Folds Five.



Staat wat mij betreft eigenlijk geen zwak nummer op. Doet denken aan onbezorgde zomers. Meisjes die op Axl Rose lijken, daar komt alleen Ben Folds mee weg!

Deze van Alamo Race Track maar weer eens in de speler gedaan:



Het titelnummer leverde ze veel bekendheid op. Leuk liedje ook natuurlijk, maar er staan meer leuke liedjes op deze plaat. En ook een paar die minder beklijven, dus in mijn ogen is het album niet zo goed als mijn favoriet van ART: Unicorn Loves Deer.

Grotendeels instrumentaal en ....niet al te vrolijk....

In deze tijd van jachten en jagen kom ik weer niet aan albums toe...

Heerlijke 40 minuten lange mantra, ideaal voor slome zomeravonden.

La Nòvia

µ-ziq - Lunatic Harness
IDM, Drum and Bass


Sinds jaaaren weer eens dit album opgezet, ik was gewoonweg vergeten hoe leuk hij eigenlijk was.
µ-ziq is tegenwoordig sowieso een beetje in de vergetelheid geraakt lijkt het, maar halverwege de jaren '90 was hij een vrij grote naam in de IDM scene. Hij was iets minder abstract dan Autechre en Squarepusher en wat minder raar dan Aphex Twin en Mouse on Mars, maar heeft toch een paar unieke en ook fantastische platen gemaakt (IDM is sowieso al raar en abstract genoeg natuurlijk ).