---

Ietwat lang geworden verslagje van de strand6daagse 2002.

Hoe kom je een kaartje als je te laat bent met inschrijven?

Eigenlijk wilde ik al jaren een keer meedoen met de strand6daagse, omdat ik een nicht in de familie van mijn vaders kant heb, die deze tocht ooit heeft gelopen en er erg positief over was. Het was er echter nooit van gekomen om in te schrijven. Dit komt mede doordat er elk jaar maximaal duizend mensen mee mogen doen met deze wandeltocht. Deze duizend mensen worden als volgt bepaald. Op 1 november wordt er door de organisator, die in Den Helder woont, een mailing met een inschrijfkaart verstuurd naar de mensen die in zijn adressenbestand staan. Je komt in dit bestand als je een keer meegelopen hebt, of als je hem een keer opbelt en doorgeeft dat je mee wilt. Het schijnt noodzaak te zijn als je mee wilt met de tocht, dat je onmiddellijk reageert zodra deze inschrijfkaart op je deurmat valt, omdat er circa 4500 mensen mee willen wandelen. De eerste 1000 die inschrijven en betalen krijgen een startkaart toegewezen. Kortom: het is niet altijd eenvoudig om een kaart te krijgen. Er zijn dan ook mensen bekend, die hun partner, die niet werkt, strikte instructies geven om naar het werk op te bellen als de mailing op de deurmat valt. Dan gaan ze naar huis om de inschrijfkaart op te halen en vullen deze in, gaan vervolgens naar het postkantoor waar zich de postbus van de organisator bevindt en vragen aan een medewerker van de PTT of deze de kaart in deze postbus wil leggen, zodat ze vooral op tijd zijn met insturen en praktisch verzekerd zijn van een startkaart.

Voor mij was het er nooit van gekomen om een kaartje te regelen, omdat ik nooit de organisator gebeld had (te lui?) en dus niet in zijn mailinglijst was opgenomen. Omdat ik dit jaar nog op vakantie wilde, maar niet noodzakelijk een verre reis hoefde te maken (dat dacht ik toen, het blijkt er nu toch nog van te komen eind 2002 :-) ), dacht ik weer eens (eigenlijk voor de zoveelste keer) aan de strand6daagse en realiseerde me dat ik ook dit jaar weer eens geen kaartje had geregeld. Dit bracht me op het idee om een oproep te plaatsen voor een kaartje op het internet: www.marktplaats.nl, een veilingsite waar ik vorig jaar samen met een vriend ook al eens op het laatste moment (een dag van te voren) voor een zacht prijsje een dagkaart voor het popfestival Rock Werchter in België in de wacht had gesleept. Een reactie op deze oproep had ik eigenlijk niet echt verwacht, omdat deze kaarten volgens mij tamelijk gewild zijn. Ik schatte mijn kansen absoluut laag in en ging voor het werk op dienstreis. Dit was van woensdag 10 juli (de dag van een ontruimingsoefening, die mij een uurtje eerder richting mijn plaats van bestemming deed vertrekken omdat ik toch niet op mijn werkplek aanwezig mocht zijn :-)) tot en met vrijdag 12 juli. En wat schertste mijn verbazing op vrijdag 12 juli toen ik met een aanzienlijke vertraging thuis kwam en om elf uur s-avonds mijn e-mail opende: ik had een reactie op mijn oproepje en wel een in de trant van: ik heb een buurvrouw die ik twee weken geleden volgens mij heb horen zeggen dat ze een kaartje voor de strand6daagse over had. Het mailtje was al op woensdagavond om een uur of zeven verzonden. Ik gaf mezelf (nog steeds) weinig kans. Die nacht heb ik toch net wat minder goed geslapen dan anders. Zondagochtend om elf uur snel even opgebeld. De persoon die de e-mail gestuurd had, bleek ergens op een camping te staan, omdat ze met het gezin op vakantie was. Gelukkig herinnerde dochterlief zich het telefoonnummer van de buurvrouw, die het kaartje misschien nog wel had. Snel heb ik de buurvrouw opgebeld en ze had het kaartje nog, maar ze bleek in Den Helder te wonen, dat voor mij toch niet echt om de hoek is. Toch heb ik maar snel besloten om het kaartje met de auto op te gaan halen. Om vijf uur s-Middags had ik afgesproken bij café Lands End in Den Helder. Het kaartje was snel overgekocht en ik ben weer (uiterst voldaan, dat wel) naar huis gereden. Deel één van de missie was geslaagd: ik mocht starten.

Zaterdag 20 juli 2002

Alhoewel de wandeltocht pas op maandag begon, had ik besloten om alvast twee nachten op camping Hoek van Holland te gaan kamperen. Het idee was mede om te kijken of er al mensen kwamen, die ook mee gingen wandelen. Dat bleek nog wel mee te vallen. (Sommigen komen zondagmiddag en het merendeel komt gewoon maandagochtend bij de start). Wat mij in ieder geval wel opviel toe ik me ging inschrijven bij de receptie, was dat er een oproep hing Te koop gevraagd: een kaartje voor de strand6daagse. Toen ik mijn tent opzette op het mij toegewezen veldje (ietwat onfortuinlijk vlak naast een paar opgeschoten Duitse jongens met een ietwat luid spelende CD-speler: ik stond niet voor niets op camping Hoek van Holland), sprak ik al snel de man die de oproep bij de receptie had opgehangen. Hij stond drie tenten verderop. Een uur later had hij een kaartje en ik realiseerde me dat ik me waarschijnlijk wel een retourtje Den Helder met de auto had kunnen besparen, als ik zijn concept om een kaartje te verkrijgen ook gebruikt had. Het grootste voordeel van mijn systeem was gelukkig wel, dat ik 100% zeker van een kaart was.
De rest van de middag heb ik een beetje voor mijn tent rondgehangen, ben naar zee gelopen, terwijl ik me nog niet realiseerde dat ik die komende week nog genoeg zee te zien zou krijgen. Bijtijds heb ik mijn slaapzak opgezocht om nog even wat uit te rusten van de vermoeienissen van de afgelopen week. Dit besluit kwam mede tot stand doordat het weer niet was zoals voorspeld: het regende een beetje en het was dus niet echt aangenaam om voor mijn tent te zitten.

Zondag 21 juli 2002

Tegen het middaguur begon de camping redelijk vol te lopen met mensen die de strand6daagse gingen wandelen. Er waren mensen bij die juist niet en mensen die juist wel dicht bij de kantine van de camping wilden staan. Deze twee laatsten bleken gekken uit het gesticht van Den Helder te zijn die elk jaar meewandelden. Ik zelf stond redelijk dicht bij de kantine, maar gelukkig niet al te dichtbij, want s-Avonds bleek er een feestje te zijn met een bandje. Dit werd georganiseerd door de campingeigenaar, zodat hij wat extra geld kon verdienen. Om een uurtje of vijf s-Middags werd ik door een tentveldgenote, Loes, gevraagd of ik zin had om mee te gaan en op het terras te gaan zitten. Daar zei ik geen nee tegen. Het was niet echt zonnig, dus geen echt terrasweer, maar ik had wel trek in iets te drinken. Lekker gezeten en kennis gemaakt met de andere leden van de groep waar Loes al vele jaren de strand6daagse mee wandelde.
De meest opvallende persoon vond ik een boomlange, zwaargebouwde Belg, Jean-Pierre. Deze Belg had totaal geen moeite met zijn Belg-zijn en dat te verdedigen t.o.v. Nederlanders. Hij zei gewoon: Ik ben Belg, dus ik mag gek doen. Dat verwachten Nederlanders toch van mij? Ik had niet het idee dat hij het niet meende. Hij liep, als ik het mij goed herinner, voor de 25e (!) keer mee. Een aantal jaren had hij dat gedaan met een grote opblaaseend van een meter hoog op zijn hoofd. Deze was helaas een jaar eerder kapot gegaan. Ik had het wel leuk gevonden om hem hiermee te zien. Later in de week bleek dat hij qua wandelen een echte beul was. Een tempo van 7 km per uur behoorde voor hem gemakkelijk tot de mogelijkheden. Geen wonder als je in het leger gezeten hebt en regelmatig monstertochten van 100 km achter een stuk gelopen hebt. Soms deed hij dat ook nog eens in speedmars. Dit is afwisselend rennen en wandelen (met volledige rugzakbepakking). Op deze manier kan je gemiddelde snelheid wel oplopen tot 9 a 10 km per uur.
Ik besloot om de volgende dag voor de eerste etappe met de groep van Loes te vertrekken. Wel bleek dat ze om 6.00 u. opstonden. Maar dat leek mij geen probleem. Wel besloot ik mede hierdoor om niet al te laat mijn slaapzak in te kruipen.

Maandag 22 juli 2002 Hoek van Holland à Wassenaar (Camping Duinrell), ca. 29 km

Ik kreeg meteen een pittige afstand voor mijn kiezen. Zoals gezegd ben ik om zes uur opgestaan. Het is dan al behoorlijk druk: er zijn veel mensen die op deze tijd hun tent al aan het inpakken zijn. Als je langer blijft liggen heb je kan dat je wakker wordt van het inpakken van anderen. Met een treintje met autowielen, zoals je dat alleen in de Efteling verwacht, ben ik naar het startpunt van de route, restaurant Het Jagershuis in Hoek van Holland gegaan. De bagage heb ik (behalve mijn dagrugzak) in een vrachtwagen gedaan. Gelukkig hoef je dat niet zelf over het strand te dragen. Verder kwam ik al gauw tot de ontdekking dat er aan de start ook nog voldoende kaarten te koop waren. Er waren er zeker nog zes te verkrijgen. Dat kwam denk ik mede door het niet al te beste weer. En de weersverwachting voor de komende week was ook niet al te goed.
Om kwart voor acht ben ik naar de inschrijfbus gewandeld. Om circa acht uur ben ik vertrokken voor mijn eerste etappe. Op naar Wassenaar, over het strand. Het bleek al gauw dat er in de groep van Loes een paar snelheidsduivels aanwezig waren. Ten eerste liep zij zelf behoorlijk hard. Maar haar dochter, Anouk, ging al helemaal snel. Toch zeker 6,5 km per uur als je het mij vraagt. En ze was nog 5 maanden zwanger ook...
Ik besloot om met aan te sluiten bij het tragere deel van de groep. Mijn training (en motoriek?) stelden mij niet in staat om zo snel te wandelen. Over het wandelen langs het stand in eigenlijk niet zoveel te vertellen. Ik vond het behoorlijk rustgevend. Het is in ieder geval altijd anders, omdat de zee altijd een andere vorm heeft. ;-). Soms lijkt het wel een beetje op alleen maar meters maken. Maar als je wat kunt praten met medetochtgenoten is het goed vol te houden en vermaak ik me prima. Het was s-Ochtends bovendien laag water. Dus als je aan de vloedlijn bleef, was het zand mooi hard (in strand6daagse-jargon werd dit goed strand genoemd). Vijf km. voor Wassenaarse Slag was het hoog water. En dan piep je wel anders. Vijf km. ploeteren door mul zand terwijl je al 20 km. in de benen hebt zitten. Dat viel niet mee. Maar ik heb het gehaald. Bij Wassenaarse Slag heb ik yoghurt met vruchtjes gekocht. Op zon moment smaakt dat supergoed. Een half uurtje uitgerust en doorgelopen naar de camping. Dit traject is echt saaiheid tot de tiende macht. ca. 4 km wandelen over asfalt en verharde fietspaden totdat je bij de camping bent. En laat ik in heel mijn leven tot nu toe nou gezegd hebben: ik ga nooit kamperen op Camping Duinrell (het leek me nooit een gezellige camping). Nu is dat toch gebeurd
Moe en voldaan kwam ik op de camping aan. Vervolgens heb ik mijn bagage snel opgehaald en mijn tent opgezet. Vervolgens was het tijd om een lekker biertje te drinken bij de ingang van de camping, waar nog steeds mensen langskwamen. Deze mensen waren vast later vertrokken dan wij. En dan lekker roepen, terwijl je voldaan met een halve liter bier voor je neus zit: Dag mevrouw, u bent er bijna ja echt bijna. Heerlijk. Ik vermaakte me echt prima.
Elke dag om half zeven is er het avondeten. Dit wordt uit Den Helder aangevoerd met busjes van Budget rent-a-car. Ik vermoedde dat het uit de een of andere marine-keuken kwam. Dit eten smaakt best goed. Je kunt voor 1000 mensen nu eenmaal geen *****-maaltijd verwachten.
Op camping Duinrell was s-Avonds niet bijster veel te beleven. Dus besloot ik om niet al te laat te gaan slapen.

Dinsdag 23 juli 2002 Wassenaar ---> Noordwijk (zwembad Het Bollenbad), ca. 18 km

Weer om zes uur opgestaan. Tent ingepakt en bagage naar de vrachtwagen gebracht. Vervolgens in de rij gaan staan voor het ontbijt. Snel een broodje gehapt en om kwart over zeven gaan wandelen. In vergelijking met gisteren was deze dag qua wandelen een walk-over. Om kwart over elf aan bij zwembad Het Bollenbad in Noordwijk. Een half uurtje later stond mijn tent alweer. Daarna een duik in het buitenzwembad genomen: ik stond niet voor niets op de ligweide van een buitenzwembad. Daarna zijn we met de groep wat gaan drinken in Noordwijk op een terrasje. Het was redelijk weer, niet echt warm, maar lekker genoeg. Via een haring-karretje en de McDonalds weer terug naar de camping (wat extra calorieën kunnen tijdens zon tocht toch geen kwaad ;-) ). Helaas begon het nu te regenen. Dus zijn we met de groep in het binnenzwembad gaan zitten. Daar zijn we ook niet meer weggegaan tot het etenstijd was (we hebben daar wel een uur of drie gezeten). Tussendoor heb ik buiten even eten gehaald en dat binnen in het zwembad opgegeten. Het regende nog steeds. Dus ben ik lekker binnen blijven zitten en een beetje naar een bandje geluisterd dat een optreden gaf. Ik besloot om het niet al te laat te maken. Het scheen dat de woensdagavond qua feestje het summum is. Dus besloot ik qua feestje daarop te gokken.

Woensdag 24 juli 2002 Noordwijk ---> IJmuiden (Sportterrein Rooswijk), ca. 32 km

Dit is qua wandelen volgens de mensen van te voren gesproken heb de zwaarste dag. Gewoon (ja het went toch snel) om zes uur opgestaan, tas ingepakt, afgeleverd en ontbeten en om ongeveer kwart over zeven weer aan de wandel. We besloten een stukje strand te omzeilen door via de duinen te vertrekken. Hiermee bespaar je wel 6 km lopen over het strand. En dit was niet verkeerd. Bovendien is de strand6daagse de Nijmeegse vierdaagse niet. Dit soort afwijkingen van de route zijn in principe gewoon toegestaan. Er staan geen agenten op de route om je de weg te wijzen en er zijn ook geen controlepunten waar je het een of andere kaartje moet laten knippen om aan te tonen dat je de tocht succesvol hebt volbracht.
De route bestond, zoals vorige dagen natuurlijk weer uit veel strand. Een stuk route dat veel minder leuk is, is het stuk van het strand bij IJmuiden naar sportterrein Rooswijk. Het gaat ongeveer 5 km langs het noodzeekanaal. Er zijn wel alternatieven, maar die kende ik niet. Bovendien was ik een groot gedeelte van de groep vandaag kwijtgeraakt. Een aantal personen van de groep wist de weg dwars door het centrum van IJmuiden richting de pont over het kanaal. Vlak voor de pont kwam ik ze weer tegen. Ik was, met anderen, langs het kanaal gelopen en zij door het centrum. Het vervelendste was dat ik een lekker ijsje gemist had. :-(. Ik besloot om dit de volgende dag meteen weer in te gaan halen.
Met de pont zijn we het noordzeekanaal overgestoken. (Na een tijd wachten. De pont voer net voor onze neus weg. Dat was jammer want we koelden erg af zodat mijn ietwat stram geworden ledematen aan de overkant weer behoorlijk op gang moesten komen.) De laatste paar km naar het sportterrein gewandeld. Mijn tent was snel weer opgezet. Ook de warme douche was erg welkom. Ik maakte me nu toch een beetje zorgen over mijn schoeisel. Mijn bergschoenen waren van binnen behoorlijk nat geworden van het zweet. Als dit zo doorging, zou ik morgen misschien blaren krijgen. De derde a vierde dag worden mijn voeten een stuk weker, waardoor blaren ook meestal op een van deze dagen komen.
Zoals bij dinsdag 23 juli reeds verteld, is er op deze overnachtingsplek s-Avonds de mogelijkheid om mee te doen met het uitgebreidste feestje van de week. Dat uit zich ook al aardig in de geruchten die ik hoorde over de plek waar je je tent voor de nacht bij voorkeur niet moest opzetten: tussen de twee kantines in. Behalve het feit dat je dan last krijgt van heen en weer lopende mensen tussen de twee kantines waar tot diep in de nacht gefeest wordt, heb je bovendien ook last van het naastgelegen rangeerterrein waar s-nachts ook nog eens veel meer treinen blijken te rijden dan overdag.
s-Avonds om negen uur een vriend van me (Wim) opgepikt bij de ingang van het sportterrein. Hij wilde graag nog een dagje wandelen om te oefenen voor zijn wandelvakantie in de Picos de Europa in Spanje. Omdat ik verder in de weekends onvoldoende tijd had en hij toch vrij was, kon hij gemakkelijk een dagje meewandelen. Maar omdat wij altijd vroeg vertrokken, moest hij dan wel de avond van te voren naar de overnachtingsplek komen.
In de twee kantines die hierboven al genoemd zijn, werden grofweg twee types muziek gedraaid: in de ene was het over het algemeen feestmuziek. In de andere was het overwegend jaren-tachtig-muziek. Het was al redelijk snel duidelijk dat de jongere mensen overwegend voor de eerste kantine kozen. Later op de avond kwam er meer spreiding tot stand. Ik ben ook het meest in de eerste kantine geweest. Heb me daar samen met Wim en de andere mensen van de groep waarmee ik liep goed vermaakt. Al gaat dansen en hossen na 31 km wandelen niet zo soepel meer, het wilde toch wel redelijk lukken.
Al met al was het een leuke avond. Om twee uur besloten we de tent maar eens op te gaan zoeken. Na even gedoucht te hebben ben ik moe en voldaan mijn slaapzak ingekropen.

Donderdag 25 juli 2002 IJmuiden ---> Egmond aan Zee (Gem. Sportpark aan de Watertorenweg), ca. 20 km

Dit bleek voor mij de zwaarste dag van de strandzesdaagse te worden. Maar dat wist ik s-Ochtends natuurlijk nog niet. Om zes uur opgestaan. Samen met Wim de tent ingepakt. Vervolgens met de andere leden van de groep en Wim ontbeten en vervolgens weer op pad, over het stand, zie foto. Ik heb vooral samen met Wim gewandeld en met hem bijgepraat over van alles en nogwat. Deze dag ging het wandelen helaas niet zo fijn. Ik begon na ca. 5 km overduidelijk last te krijgen van blaren en schurende voeten. Bovendien zat mijn rechtersok vanaf de start al niet goed. Uit ervaring weet ik ook dat dat gedurende de dag dan ook meestal nooit meer goed komt. Ik stond op het punt een beetje chagrijnig te worden, maar het praten met Wim zorgde er eigenlijk voor dat dat niet gebeurde. Maar ik was heel, heel blij dat ik om iets over twaalven op de overnachtingsplek was gekomen. Wim bleek deze plek maar al te goed te kennen. Het was het voetbalveld van een club waar hij vaak ging voetballen.
De tent was snel weer opgezet. Ik was toch niet in topconditie meer: mentaal zat ik met een probleem: als ik morgen weer op deze schoenen zou moeten vertrekken, zou ik zeker geen plezierige dag krijgen. Er moest een oplossing komen. Eerst heb ik maar even een kwartiertje geslapen, nadat Wim op weg naar huis was gegaan. Plotseling werd ik wakker. Ik besloot de koe maar bij de horens te vatten en ben Egmond aan Zee in gegaan met twee dames van de groep waarin ik wandelde. Zij kenden van de voorgaande jaren dat ze meeliepen met de 6daagse een winkel waar ze sandalen en dergelijke verkochten. Ik heb in die winkel een paar of zes gepast en kwam uiteindelijk terecht op een stel, ja wat is het, ik zal het maar Schoe-dalen noemen. Het zijn een soort open schoenen in plaats van sandalen. Doordat er achteraan een reep stof loopt, passen mijn steunzolen er in. En ze bleven ook nog eens goed zitten! Ik kon ze niet laten liggen. Normaal zou ik ze in hebben laten pakken en een strikje om de doos hebben gedaan, maar nu besloot ik om ze maar meteen aan te trekken, zodat ik ze alvast een beetje kon inlopen.
Daarna ben ik teruggegaan naar het sportterrein, waar ik een beetje rondgehangen heb. Het was een vermoeiende dag, maar door de aankoop van mijn nieuwe schoeisel knapte mijn humeur zienderogen op. s-Avonds ben ik met een groot gedeelte van de groep bij een Mexicaans restaurant in Egmond gaan eten. Het is ook wel eens lekker om op een stoel te zitten tijdens het eten, een goede reden om de maaltijd die door de strand6daagse wordt georganiseerd een keer over te slaan.
Na het eten weer terug naar het sportterrein gegaan en nog wat koffie gehaald. Vervolgens nog even naar het feestje in de kantine geweest. Het was weer redelijk gezellig, maar ik voelde me zowel lichamelijk als geestelijk toch een beetje opgebrand na de lange dag. Ik besloot om vroeg (elf uur) te gaan slapen.

Vrijdag 26 juli 2002 Egmond aan Zee ---> Callantsoog (Gem. Sportpark), ca. 25 km

Weer om zes uur opgestaan. Ik kon me niet meer herinneren hoe snel ik gisteren in slaap ben gevallen. Het moet heel snel geweest zijn. In iedergeval voelde ik me redelijk uitgerust. Ik had wel zin om die sandalen eens goed uit te testen, want ik had er veel vertrouwen in. Tent ingepakt en bagage naar de vrachtwagen gebracht, ontbeten en met de groep om ca. kwart over zeven weer aan de wandel. En inderdaad: wandelen ging op die sandalen als een speer. Het is voor iemand met van nature erge zweetvoeten als ik gewoon een heel groot voordeel dat een sandaal op is en ademt. Het enige nadeel op het strand is dat er zand in de sandalen komt. Maar dat kun je er met een simpele beweging wel weer even uitschudden. Een ander puntje is dat je erg goed op moet letten dat je goed op de waterlijn let: voor je het weet heb je natte voeten. Gelukkig werd ik wat dat betreft geen ervaringsdeskundige. Een ander persoon uit de groep kreeg dit echter wel voor elkaar. Ik realiseer dat mij dit natuurlijk ook gemakkelijk had kunnen overkomen, als ik eventjes niet had opgelet.
Verder een wandeldag als vele andere. In één uur over de Hondsbosse Zeewering gewandeld. Deze is volgens horen zeggen 6,5 km. lang. Dus het tempo zat er goed in. Ik had ook niets anders verwacht. Ik had vlak voor deze zeewering inmiddels een lekker groot bord friet met een frikadel gegeten, iets wat ik altijd erg lekker vind als ik aan het wandelen ben. (Anders ook, maar nu had een goed excuus dat ik al die calorieën meteen weer zou verbranden. J.)
Op de camping gearriveerd. In Callantsoog heb ik op een terrasje lekker wat gedronken. Op dit terrasje werden om stand6daagsegangers te trekken ook gratis voetenbaden aangeboden. Dat is best wel lekker na zon dag wandelen: je gaat rustig zitten en na verloop van tijd komt iemand gratis een voetenbad brengen. Het was dan ook niet verbazingwekkend dat het erg druk was op dit terras.
Weer terug naar de camping gelopen. Na het avondeten ben ik nog even in het dorp gaan kijken. Daar stond op het plein een grote tent, waar wat optredens van diverse bands waren. Ik vond het er niet gezellig. Ben ik toch weer naar de camping gegaan, waar ik nog even van het feestje in de sportkantine ben gaan genieten. Evenals op woensdag waren de benen niet geheel tot feesten in staat, maar al met al ging het toch weer aardig. (Ik verwacht dat dit een eventueel volgend jaar beter gaat, omdat ik dan meer hardlooptraining achter de rug heb.) Ik ben een beetje langer blijven plakken dan de bedoeling was. Om twee uur ging de kantine dicht en toen heb ik buiten nog even met een groepje mede-wandelaars zitten praten. Om ongeveer drie uur de slaapzak weer opgezocht.

Zaterdag 27 juli 2002 Callantsoog ---> Den Helder (eindpunt), ca. 14 km

Om zeven uur opgestaan. Dit is een uur later dan de andere dagen! Dit komt doordat je pas vanaf twaalf uur mag finishen. Eerder vertrekken heeft dus geen nut. Het dagelijkse ochtendritueel afgehandeld en weer aan de wandel. De laatste loodjes. Het is maar 14 km, dus eigenlijk kan het gezien worden als een walk-over. Met de groep waar ik het grootste deel van de afstand Hoek van Holland Den Helder afgelegd heb kom ik over de finish. Op straat staat alweer een DJ wat muziek te maken om voor wat sfeer te zorgen. Als afsluiting kun je aan het eind van de route een medaille afhalen.
Zoals gebruikelijk was ik weer vroeg binnen deze dag. Daarom besloot ik om nog even terug te lopen naar de laatste standtent om te zien hoe de latere groepen binnenkwamen. Het bleek ook in deze groepen erg gezellig te zijn. Er zijn groepen bij, die in elke standtent iets gaan drinken, zodat ze lang over te wandelen afstand doen. Er zijn ook mensen bij die graag later vertrekken dan ik de hele week gedaan had. Ook zijn er mensen die tussendoor uitgebreid gaan zwemmen, om vervolgens laat binnen te komen. Dat viel ook elke avond weer op. Om elf uur lagen er altijd bij de vrachtwagens nog tassen die nog niet waren opgehaald. Maar de volgende ochtend waren die altijd nog opgehaald. Dus er zijn mensen die heel laat binnenkomen.
Na even lekker gezeten te hebben ben ik weer terug naar de finish gelopen. Daar heb ik toen de pendelbus naar Den Helder genomen en vervolgens de trein naar naar huis. Weer thuis kon ik terugkijken op een hele geslaagde week. Volgend jaar ga ik weer. Als het goed is, is mijn kaartje alweer bijna besproken!

Leuk om te lezen.

Heb wel 1 voordeel, woon 5 km bij Hoek van Holland vandaan, dus als er nog een kaartje is, heb ik m zo opgehaald!

En nachtelijke strandwandeling... volgens mij is er een wandeling van Hoek van Holland naar Scheveningen, bedoel je die Northpole?

Voor 2003 zijn de kaarten als het goed is al allemaal al verdeeld. De enige kans is nog een kaartje te bemachtingen in het 2e hands circuit. Vorig jaar waren er bij de start in Hoek van Holland op maandagochtend zeker nog 7 in de aanbieding, als ik het me goed herinner.