Het grote rammelaarstopic deel 45

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 19:45 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Oeh dat is idd wel een ander beginpunt, hier was het eerst wel " van mij hoeft het niet perse" maar later werd dat wel "onze kinderen...... "
En nu is hij helemaal om en kijkt hij ook uit naar haar geboorte..

Ik hoop dat jouw vriend het zelf ook wel gaat willen..

Ik ook, maar momenteel haalt irriteer ik me dus wel een beetje kapot aan zijn "maar ik doe het straks voor jou! Dus je hoeft niet meer jaloers te zijn op anderen" insteek. Ik word juist nog
jaloerser zo, want ik wil dat hij net zo enthousiast zou zijn als z'n vader-to-be vriend(en).

En ergens, en dat is de andere kant, baal ik ook van mezelf. We hebben het verder prima met zn 2en (los van allerlei stress dingen die soms onze energie opvreten), maar ik twijfel er eigenlijk nooit aan dat hij de ware voor me is en dat we samen oud gaan worden, maar waarom kan dat dan niet genoeg zijn? Want die kinderwens is daar echt wel een breekpunt in. Ik kan dat ook niet loslaten, en dat vind ik echt vervelend. _{en ik ben me er ondertussen bewust van dat ik hier een te groot ding van maak en teveel nadenk.. Maarja.. Emoties}

Het feit dat je weet dat je het met zn 2en ook zou redden zegt natuurlijk niks over je kinderwens... De basis is goed, dat is het belangrijkst. ( want stel dat het niet lukt..)

Man en ik zouden het ook prima met zn 2en redden maar als hij geen kinderen had gewild had dat wel een breekpunt geweest... Ik schaam mij ook niet om dat uit te spreken, Ik wil al mn hele leven moeder worden en dat mijn partner kinderen wilde was wel een grote voorwaarde..

(had het zo geweest dat hij geen kinderen had kunnen krijgen dan was het een ander verhaal geweest,en dan was het weer fijn te weten dat we het samen ook prima zouden redden.)

Mijn vriend wilde op zich wel een kind, maar nog niet te snel. Toen ineens de knoop doorgehakt en hij kwam er na 2 weken weer op terug. Durfde het het amper over te hebben. Als ik het teveel deed voelde hij zich wat gedwongen. Verschillende keren bijna weer aan de pil begonnen omdat ie te bang was, maar dan vond ie het eigenlijk ook weer jammer. Nu gaat het een aantal maanden stuk beter, hij vindt het nog wel eng, maar dat zou over 10 jaar ook zo zijn. Ik rammel al lang en ben nu 28, hij nog 24. Oh en bij hem ook prutvader die hem überhaupt pas op z'n 7e erkende.. Daarom wilde hij, tot hij mij leerde kennen, nooit kinderen.

Overigens hadden we het vrij snel over hoe "ons kind" zou zijn, maar nu is het ineens nogal echt natuurlijk. En hij wil ook echt maar 1, blijft ie benadrukken. Ergens vind ik dat jammer, maar het feit dat ie er wel 1 wil vind ik al fijn genoeg .

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 16:46 schreef Rumine het volgende:
En je kunt sowieso niet kiezen wat voor kind je "erbij" krijgt en hoe het samen gaat. Je moet er gewoon voor gaan (of niet) en er het beste van maken lijkt me

Hetzelfde geldt voor kiezen voor het eerste kind: je weet nu wat je hebt en daarna is het een sprong in het diepe. Inmiddels ben ik wel zo ver dat ik dit avontuur wil aangaan, maar voor een eventuele tweede verwacht ik weer veel twijfels.

quote:

Op woensdag 11 juni 2014 20:12 schreef Gevalletje het volgende:
Overigens hadden we het vrij snel over hoe "ons kind" zou zijn, maar nu is het ineens nogal echt natuurlijk. En hij wil ook echt maar 1, blijft ie benadrukken. Ergens vind ik dat jammer, maar het feit dat ie er wel 1 wil vind ik al fijn genoeg .

Daar is met de mijne dus ook geen pijl op te trekken, want als 'ie er dan toch aan moet beginnen, wil 'ie graag 3 kinderen...

Snappen jullie het nog? Ik niet, namelijk.

Ik zie echt wel glimpjes van hoe hij het wil: we zijn nog druk aan het klussen aan het huis en dat moet snel "af", want dan is het klaar als de baby zou komen en dan kan hij daar zijn tijd insteken.. Of dat 'ie inderdaad zegt wat de voordelen van 3 kinderen is tov 1 of 2. En dat maakt t zo lastig als hij zegt dat ie twijfelt, want enerzijds geloof ik m niet en denk ik dat t puur angst en onzekerheid is.. En anderzijds.. Tsja, hij moet ook wel overtuigend wel willen en niet af en toe..

hier ia slles prima hoor.. we hebben nog een gesprek gehad waarom hij het er niet over wil hebben.. en ik begrijp het allemaal wel.. nu afgesproken dat het onderwerp van "wanneer beginnen we" pas in augustus op de planning staat.. prima.. ondertussen kunnen we het verder wel over kinderen hebben en kom het zoontje van een vriendin binnenkort bij ons ogeren .. en hij noemt het dan : "oefenen met XX" dus.. zolang er geen begin druk op ligt komt het wel goed.

het feit dat hij eerder augustus/spetember had gezegd als begin datum was omdat hij aan mijn wensen tegemoet wilde komen.. hij wil dus liever pas in 2015 beginnen.. dat vind ik nog steeds erg jammer, maar .. in augustus gaan we het daar wel weer een keer over hebben nu is het even te heftig allemaal en gaan we tot en met augustus vooral plezier hebben met z'n tweeen zonder de "druk"van een kinderwens ..

eind augustus word ik wel weer een

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Lastig is dat hè dames. Ik rammelde ook al jaren eerder dan vriend en als ik erover begon, was hij heel duidelijk. "Ooit wil ik wel kinderen maar nu nog niet."
Dat vond ik wel eens lastig. Want hij was heel duidelijk over zijn gevoel maar voor mijn gevoel was geen ruimte. (Ik zou er nooit aan begonnen zijn als hij niet wilde maar ik bedoel dat er dus ook geen ruimte was om over mijn rammelen te praten zonder dat hij zo duidelijk aangaf dat hij nog niet wilde.)

En ineens was daar het moment bij hem. We wilden na de bruiloft stoppen met ac maar vorige maand zei hij ineens: "Laat die ac maar achterwege, we gaan ervoor."

voor jullie, ik weet hoe lastig het soms kan zijn. Maar hopelijk komt bij jullie ook allemaal het moment waarop vriend/man ineens om is en er ook vol voor wil gaan!

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 09:00 schreef Malteser het volgende:
Lastig is dat hè dames. Ik rammelde ook al jaren eerder dan vriend en als ik erover begon, was hij heel duidelijk. "Ooit wil ik wel kinderen maar nu nog niet."
Dat vond ik wel eens lastig. Want hij was heel duidelijk over zijn gevoel maar voor mijn gevoel was geen ruimte. (Ik zou er nooit aan begonnen zijn als hij niet wilde maar ik bedoel dat er dus ook geen ruimte was om over mijn rammelen te praten zonder dat hij zo duidelijk aangaf dat hij nog niet wilde.)

En ineens was daar het moment bij hem. We wilden na de bruiloft stoppen met ac maar vorige maand zei hij ineens: "Laat die ac maar achterwege, we gaan ervoor."

voor jullie, ik weet hoe lastig het soms kan zijn. Maar hopelijk komt bij jullie ook allemaal het moment waarop vriend/man ineens om is en er ook vol voor wil gaan!

Ik verdenk mijn vriend ervan dat 'ie dit topic weet te vinden . Hij begon gisteravond (laat, ik lag al half te slapen), zelf ineens over kinderen. Nu is dat bij ons echt geen alledaags gesprek en als er over gepraat wordt begin ik, dus dit was redelijk uniek.

Hij gaf aan dat het hebben van een "gepland" startmoment meer rust geeft bij hem, omdat hij nu dan ook weet waar 'ie aan toe is. Hij vindt het ook gewoon erg spannend en moet eraan wennen dat hij wel degelijk "ooit" echt vader zal zijn (als het allemaal wil lukken dan). Vervolgens zei 'ie "en misschien wen ik wel zo snel dat we nog voor de plan-datum kunnen starten!"

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 12:33 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Ik verdenk mijn vriend ervan dat 'ie dit topic weet te vinden . Hij begon gisteravond (laat, ik lag al half te slapen), zelf ineens over kinderen. Nu is dat bij ons echt geen alledaags gesprek en als er over gepraat wordt begin ik, dus dit was redelijk uniek.

Hij gaf aan dat het hebben van een "gepland" startmoment meer rust geeft bij hem, omdat hij nu dan ook weet waar 'ie aan toe is. Hij vindt het ook gewoon erg spannend en moet eraan wennen dat hij wel degelijk "ooit" echt vader zal zijn (als het allemaal wil lukken dan). Vervolgens zei 'ie "en misschien wen ik wel zo snel dat we nog voor de plan-datum kunnen starten!"

Klinkt niet alsof hij het allemaal alleen voor jou doet
Hij heeft tijd nodig.

Fijn dat hij er over begon Silliegirl! Ik ben het eens met gm. Hij klinkt best hetzelfde als mijn man, en die heeft een prima vader Ik probeer los te laten dat hij niet zo enthousiast is als ik graag zou zien. Als ik daar op moet wachten komt het nooit, want hij blijft het eng vinden. Maar hij durft inmiddels de sprong wel te wagen. Het is bij hem wel meer gebaseerd op 'ooit wil ik kinderen, dus waarom niet nu' in plaats van dat hij er echt naar uit kijkt. Dat vind ik best jammer maar ik verwacht dat hij bij trekt als ik zwanger ben of als het kind er eenmaal is. Ik denk namelijk dat hij een heel goede vader zal zijn

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 13:14 schreef Lot_1 het volgende:
Fijn dat hij er over begon Silliegirl! Ik ben het eens met gm. Hij klinkt best hetzelfde als mijn man, en die heeft een prima vader Ik probeer los te laten dat hij niet zo enthousiast is als ik graag zou zien. Als ik daar op moet wachten komt het nooit, want hij blijft het eng vinden. Maar hij durft inmiddels de sprong wel te wagen. Het is bij hem wel meer gebaseerd op 'ooit wil ik kinderen, dus waarom niet nu' in plaats van dat hij er echt naar uit kijkt. Dat vind ik best jammer maar ik verwacht dat hij bij trekt als ik zwanger ben of als het kind er eenmaal is. Ik denk namelijk dat hij een heel goede vader zal zijn

Mijn ervaring is dat het veel.echter wordt als je daadwerkelijk zwanger bent, mijn man had altijd zoiets van ja hoor, pas vanaf de geboorte is t tastbaar voor mij, maar 3x raden wie er kusjes op mn buik geeft en muziek draait voor zijn meisje...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 13:14 schreef Lot_1 het volgende:
Fijn dat hij er over begon Silliegirl! Ik ben het eens met gm. Hij klinkt best hetzelfde als mijn man, en die heeft een prima vader Ik probeer los te laten dat hij niet zo enthousiast is als ik graag zou zien. Als ik daar op moet wachten komt het nooit, want hij blijft het eng vinden. Maar hij durft inmiddels de sprong wel te wagen. Het is bij hem wel meer gebaseerd op 'ooit wil ik kinderen, dus waarom niet nu' in plaats van dat hij er echt naar uit kijkt. Dat vind ik best jammer maar ik verwacht dat hij bij trekt als ik zwanger ben of als het kind er eenmaal is. Ik denk namelijk dat hij een heel goede vader zal zijn

Wat GM zegt. Die van mij wilde wel, ooit, maar tot ze er was bleef het een ver van z'n bed show. En nu hijst hij haar in de snoezigste jurkjes die hij voor haar kan vinden en zeult 'ie hele dagen met haar rond

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 12:58 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

Klinkt niet alsof hij het allemaal alleen voor jou doet
Hij heeft tijd nodig.

Nouja, het is voor hem ook allemaal wel ingewikkeld en dat snap ik wel.

Aan de andere kant van het verhaal: hij is ook een hele tijd (lees; anderhalf jaar) heel bang geweest voor zijn relatie met mij. Hij was bang dat 'ie mij zou kwetsen, dat het niet zou werken, dat 'ie me kwijt zou raken, blabla. (en ook dat komt wel weer voort uit het gedrag van zijn vader, die overigens niet uit beeld is zoals bij sommige anderen hier, maar wel heel erg onvoorspelbaar is voor alles en iedereen. De ene dag draagt 'ie je op handen, de volgende dag doet 'ie alsof je niet bestaat, echt heel raar).
Uiteindelijk heeft iemand tegen 'm gezegd dat hij, juist door de boot af te houden mij zou verliezen en toen viel het kwartje. Hij zal bij kinderen misschien ook zo'n kwartje nodig hebben.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 14:50 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Nouja, het is voor hem ook allemaal wel ingewikkeld en dat snap ik wel.

Aan de andere kant van het verhaal: hij is ook een hele tijd (lees; anderhalf jaar) heel bang geweest voor zijn relatie met mij. Hij was bang dat 'ie mij zou kwetsen, dat het niet zou werken, dat 'ie me kwijt zou raken, blabla. (en ook dat komt wel weer voort uit het gedrag van zijn vader, die overigens niet uit beeld is zoals bij sommige anderen hier, maar wel heel erg onvoorspelbaar is voor alles en iedereen. De ene dag draagt 'ie je op handen, de volgende dag doet 'ie alsof je niet bestaat, echt heel raar).
Uiteindelijk heeft iemand tegen 'm gezegd dat hij, juist door de boot af te houden mij zou verliezen en toen viel het kwartje. Hij zal bij kinderen misschien ook zo'n kwartje nodig hebben.

Ik heb zo'n gevoel dat het kwartje wel valt met de tijd

Mijn gerammel gaat wel door maar is wel weer even getemperd.
nadat ik er,gisteren even alleen voor stond en zoonlief echt alles uit de kast haalde om maar kattekwaad uit te halen. Alleen maar,kon gillen en huilen.
toen dacht ik een hele tijd moah laat maar.Dit is meer dan genoeg.

Eindelijk dit topic gevonden! Dit past helemaal bij mij op dit moment. Bijna 30, bijna 12 jaar samen met vriend en rammelende eierstokken! Ze rammelen zo hard, dat ik er alleen maar verdrietig van wordt. Vriendlief is namelijk bang!! We hebben het regelmatig over kinderen krijgen en ik wil het al heel lang. Hij wil het de ene keer meer dan de andere keer. In december gestopt met de anticonseptie. We hebben het er over gehad en na de meivakantie zouden we beginnen. Dat heeft hij me toen toegezegd. De meivakantie is voorbij en hij heeft zich weer terug getrokken. Erg frustrerend, want ik had me er nu op verheugd. Aangezien het één grote babyboom is om me heen. Ik werk in het onderwijs met veel jonge vrouwen. Dit schooljaar zijn er al 4 baby's geboren en lopen er nog 4 zwangere collega's rond. Ook zijn er al 3 ouders van kinderen uit mijn klas bevallen en zijn er nog 2 zwanger.
Er frustrerend als je het zelf ook super graag wilt!!! Ik hoop dat mijn vriend snel bijdraait. Ik voel me nu alleen maar verdrietig en gefrustreerd!

sterkte shopaholic..
en welkom bij de club van gefrustreerde-vrouwen-met-bange-mannen

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 17:01 schreef _Bar_ het volgende:
Mijn gerammel gaat wel door maar is wel weer even getemperd.
nadat ik er,gisteren even alleen voor stond en zoonlief echt alles uit de kast haalde om maar kattekwaad uit te halen. Alleen maar,kon gillen en huilen.
toen dacht ik een hele tijd moah laat maar.Dit is meer dan genoeg.

Meer dan genoeg voor jou, maar ook voor je volgende kindje zou dit geen fijne situatie zijn. Ik hoop op betere tijden, ik zag in dat andere topic dat hij wel vooruit gaat qua communiceren.

quote:

Op donderdag 12 juni 2014 18:06 schreef Shopaholic1984 het volgende:
Eindelijk dit topic gevonden! Dit past helemaal bij mij op dit moment. Bijna 30, bijna 12 jaar samen met vriend en rammelende eierstokken! Ze rammelen zo hard, dat ik er alleen maar verdrietig van wordt. Vriendlief is namelijk bang!!

Weet je ook waar hij precies bang voor is? Is het iets concreets waarbij je naar een oplossing toe kan werken? In ons geval (zelfde leeftijd, bijna 14 jaar samen) gaat het bijvoorbeeld vooral om financiële zekerheid. Sterkte in ieder geval!

Ik heb het gevraagd, maar krijg niet echt een duidelijk antwoord van hem. Het is nogal vaag. Hij vindt het soms super leuk om vader te worden en soms iets minder. Maar hij wil het altijd heel leuk vinden.
Hij weet wel dat hij wel kinderen wil. Maar hij snapt ook niet dat het niet gelijk raak hoeft te zijn. Hij denkt dat als je seks hebt op je vruchtbare dag, het altijd raak is. Dat heb ik snel uit zijn hoofd gepraat. Vertelt dat het ook een jaar of langer kan duren.
Hopelijk draait hij snel bij en wil hij er helemaal voor gaan.

Gisteren begonnen aan mijn laatste strip En verder vrij weinig te melden..

Welkom Shopaholic! Wat jammer dat het nog niet van twee kanten rammelt bij jullie. Dat 't maar snel wel zo mag zijn

Welkom Shopaholic! Hopelijk voor jou snel een rammelende vriend.

SilverSjoiis: Spannend! En leuk

Welkom Shopaholic! Vervelend van de twijfels van je vriend. Hoe doen jullie het nu qua anticonceptie?

Tof SilverSjois!! Heb je nu niet zoiets van: aaaahhhh wat ga ik doen?!
Ik rijd vanmiddag weer naar de apotheek voor een paar doosjes. Ik voel me er rustig onder, we zien wel of al die strips op gaan of niet.

Ik merk hier het er de hele tijd over hebben niet werkt. Het grappige is dat ik weet dat hij het graag wil, maar nu we er niet concreet mee bezig zijn kapt de meeste opmerkingen over kinderen af. (Niet lomp hoor, maar ik zeg dan iets, hij reageert en gaat er verder niet op in en dan is het gesprek voorbij.) Ik denk dat veel mannen tijd hebben om dit soort dingen te laten bezinken en aan het idee te wennen, zonder daar ondertussen hormonaal geklets er bij te hebben.

Ik was qua rammelen de laatste tijd rustig, totdat mijn vriend vorige week zei: "Ik zou nu al wel aan kinderen willen beginnen als jij werk zou hebben." Ik zag het als een opening om samen te fantaseren, maar helaas, ik merk dat ik het weer moet laten rusten. (Wat verder op zich niet erg is hoor.)

Verder: dit weekend mijn oudste neefje (9) te logeren gehad. Wennen om nog een persoon in huis te hebben. Volgende dag bij voetbaltoernooi jongste neefje (7) langs de lijn gestaan. Oohhhh Al die lieve kindjes, met te grote broekjes... en ze werden kampioen dus trotse tante. Kon het meisje uit het team wel opvreten. En alle andere kindjes ook zo leuk. Daarnaast: vriend is deze week 32 geworden en ik word binnenkort 28. Ik voel vadertje tijd in mijn nek hijgen. (En ik weet dat ik qua leeftijd niet mag klagen hoor, maar als ik dan weer ergens lees hoeveel kans je na je 30e hebt om per maand zwanger te raken word ik daar zenuwachtig van. Terwijl het helemaal niet zo is dat mijn kansen dan verkeken zijn maar het maakt me gewoon nerveus.)

[ Bericht 3% gewijzigd door Philomijn op 16-06-2014 13:20:33 (ik lul teveel :P) ]

quote:

Op maandag 16 juni 2014 12:05 schreef Philomijn het volgende:

Tof SilverSjois!! Heb je nu niet zoiets van: aaaahhhh wat ga ik doen?!
Ik rijd vanmiddag weer naar de apotheek voor een paar doosjes. Ik voel me er rustig onder, we zien wel of al die strips op gaan of niet.

Haha nou.. Er worden hier nog wel condooms ingeslagen, want we gaan niet meteen er 'goed' mee aan de slag. Eerst nog 'even' afstuderen en lekker op vakantie. M'n vriend start daarna met een nieuwe baan. En als we 't dan allemaal op de rails hebben en weer lekker in het nieuwe ritme zitten, gaan we er echt voor.

mannen..
ik heb enigszins "toegegeven" _{lees: me er bij neergelegd} dat het er de komende 6 maanden gewoon niet van gaat komen.
we hebben dus voor de komende 6 maanden lekker veel dingen geplanned.. en zegt dan ook : "we gaan gewoon lekker de komende 6 maanden nog lekker van elkaar genieten "

en dan lees ik natuurlijk tussen de regels door dat we over 6 maanden kunnen gaan starten
naja.. we zien wel.. er is nog altijd hoop dat het eerder begint.. ik bedoel.. 3 maanden zwanger kan je toch ook nog best wintersporten??