The World Wide War on Drugs #7 - Uruguay is tegen, wie volgt?

quote:

De Ochoas - de echte bazen van het Medellínkartel

quote:

Mexican Drug Cartels Threaten Texas Cops: Accept Bribes or Die

quote:

Residents of El Paso, TX have witnessed a disturbing sight which would seem to be a direct threat to local police. Two billboards on I-10 have been defaced with a hanging effigy and the words "Plata o plomo" which means "silver or lead." It is believed to be a message from Mexican Drug cartels to local law enforcement to "accept bribes or die."

The Obama Administration released 68,000 criminally convicted illegals back to the streets in 2013.

Let's not forget the fact that Eric Holder and Barack Obama were both highly instrumental in arming Mexican Drug Cartels through the now infamous "Fast and Furious" debacle.

Despite obvious problems, legislators are in a rush to push the amnesty bill through, presumably before 2014 elections in a political move.

quote:

Gemiddeld drugsgebruik nergens in Europa zo hoog als in Nederland

quote:

Nergens in Europa ligt het gemiddelde drugsgebruik hoger dan in Nederland. Gemeten over 42 verschillende Europese steden blijkt dat Utrecht, Amsterdam en Eindhoven voor vrijwel alle soorten drugs eindigen in de Europese toptien. Vooral cannabis, speed, MDMA en cocaïne blijken populair. In Amsterdam worden tussen de 20- en 30 duizend lijntjes per dag gesnoven, ervan uitgaande dat een lijntje coke 100 milligram is en een zuivergraad heeft van 50 procent.

quote:

Gemeten over drie opeenvolgende jaren en vertaald naar drugsgebruik per duizend inwoners, is Eindhoven de Europese nummer één voor wat betreft speed, wordt alleen in Antwerpen meer cocaïne gesnoven dan in Amsterdam en is het gemiddelde Nederlandse cannabisgebruik het hoogst van alle onderzochte landen. De topdrie van steden waar het meeste MDMA (xtc) wordt gebruikt, is zelfs helemaal Nederlands, met wederom Eindhoven als nummer een.

Uit eerder rioolwateronderzoek kwam al naar voren dat de cijfers in de gemeenten Nijkerk en Edam-Volendam vergelijkbaar zijn met die van de andere drie Nederlandse steden. Methamfetamine (chrystal meth) is de enige onderzochte drug die nauwelijks in het Nederlandse rioolwater voorkomt.

quote:

Op dinsdag 27 mei 2014 14:36 schreef Papierversnipperaar het volgende:
en is het gemiddelde Nederlandse cannabisgebruik het hoogst van alle onderzochte lande

quote:

Op dinsdag 27 mei 2014 16:50 schreef Basp1 het volgende:

[..]

Dan moet er ergens een hiaat zitten tussen een van de onderzoeksmethodes die het trimbos instituut erop na houdt en toch met andere cijfers komt.

http://www.trimbos.nl/ond(...)en-cijfers-en-trends klik op het ndm jaarbericht.

quote:

- Het recent en actueel cannabisgebruik onder Nederlandse volwassenen valt samen met het Europese gemiddelde (§ 3.5).

- Het percentage actuele cannabisgebruikers onder Nederlandse scholieren van 15-16 jaar is in 2011 twee keer hoger dan het Europese gemiddelde (§ 3.5).

quote:

Op dinsdag 27 mei 2014 14:36 schreef Papierversnipperaar het volgende:

Gemiddeld drugsgebruik nergens in Europa zo hoog als in Nederland

quote:

Op dinsdag 27 mei 2014 17:23 schreef Individual het volgende:

[..]

Echte klinkklare onzin.

Ik heb nog nooit zoveel drugs gezien als in Londen.

quote:

Op dinsdag 27 mei 2014 17:35 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Maar dat zegt toch niets? In NL word er gewoon veel minder drukte om gemaakt.

In veel landen kun je veel relaxter blowen dan in NL. Zat clubs in Spanje waar je gewoon mag blowen, maar ze zeggen het gewoon niet. En ondertussen klagen ze over het NL'se "relaxte" beleid.

Als je wil weten wat er gebruikt word moet je kijken naar wat er gebruikt word, niet wat er in folders staat of hoe vaak je iets krijgt aangeboden.

quote:

"Limburg is het Colombia van de synthetische drugs"

Wietplantages, drugslabs, maffia: de Limburgse gemeente Maasmechelen is een uitvalsbasis van de georganiseerde misdaad geworden, zo schrijft het weekkblad Humo. "Het is al een tijd dweilen met de kraan open, zeker aan de Maaskant."

Wat is er aan de hand in het oosten van Limburg? De regio van Maaseik over Maasmechelen tot Lanaken is een draaischijf van de Europese drugshandel geworden, vol wietplantages en labs voor synthetische drugs. "Het Colombia van de synthetische
drugs", zo bestempelde Peter De Buysscher van het commissariaat-generaal van de federale politie Belgisch en Nederlands Limburg het onlangs.

De Limburgse grensstreek is een ideale locatie, zo klinkt het in Humo. Allereerst puur geografisch: "Wie in België woont, gaat crimineel aan de slag in Nederland en Duitsland, en omgekeerd. De handhaving loopt toch achter en raakt nog veel te vaak niet over de grens", zegt Patrick Van den Oetelaar, directeur van de federale gerechtelijke politie in Tongeren.

Daarnaast is de nabijheid van grote wiet- en xtc-organisaties in Nederlands Limburg essentieel. "De Nederlandse politie ziet daar hoe volledige straten - pand na pand - zich op de wietkweek toeleggen en hoe brave burgers voor de georganiseerde misdaad gaan werken." Hij noemt de oude mijnstreek rond Kerkrade, maar ook in Belgische mijnstreken duikt het fenomeen op. Meestal met Nederlanders achter de schermen, maar ook Belgen zetten soms hun eigen labs en plantages op poten.

Wachtlijsten
De aanwezigheid van Marokkaanse, Italiaanse en Turkse gemeenschappen in de cités van de vroegere mijngemeenten, waar de economie al een tijd in een dip zit, blijkt een doorslaggevende factor. "Allochtone families hebben buitenlandse contacten en familiale banden over de grenzen heen. Je ziet hoe Italiaanse criminelen in Limburg gebruikmaken van hun Italiaanse contacten in het buitenland en dat Turken voor het transport van drugs een beroep doen op familie of landgenoten in andere landen." Dat verklaart ook de aanwezigheid van Italiaanse maffiaorganisaties in Maasmechelen, met mensen die banden hebben met de Camorra of de 'Ndrangheta.

De situatie is dermate ernstig dat de politie tegenwoordig al met wachtlijsten werkt. Op het grondgebied van de gemeente Genk en de zone Midden-Limburg lopen ze continu een vijftiental wietplantages achter. En in Maasmechelen en Lanaken is het nog erger.

Geen volk, geen tijd
Een Limburgse magistraat zegt in Humo dat het probleem zeker ten dele bij het lokale bestuur ligt. "Er wordt zeker niet voldoende
op gewerkt. Wietplantages, xtc-labs en de smokkel van cocaïne zijn aan de Maaskant geen grote prioriteit voor lokaal bestuur en politie. Mensen in Maasmechelen of Lanaken liggen niet wakker van
wietboeren en hennepplantages, maar wel van gewapende overvallers en inbrekers. Die moeten eerst worden aangepakt door de lokale politie. En dan is er geen volk en tijd meer voor de rest."

Maasmechels bugermeester Raf Terwingen (CD&V) reageert dat hij niet goed op de hoogte is van de toestand van de georganiseerde misdaad in zijn gemeente. "Er wordt niet met mij gecommuniceerd. Zo'n highlevelcriminaliteit kun je niet aanpakken met het lokaal bestuur en de lokale politie. Dat moeten het parket en de federale politie doen." Dat de wijk Eisden-Tuinwijk vol criminele families zou zitten, noemt hij "overdreven". "Ik vind het erg dat men dat over die buurt zegt. Als jullie met mij naar Eisden gaan, dan zullen jullie daar gastvrij worden ontvangen."

quote:

Experts evaluate drug laws in an era of surging substance use and overcrowding

TAIPEI, Taiwan -- The dark legacy of Taiwan's war on drugs is ever-rising drug use and desperately overcrowded prisons. While measures to ease the overflow of inmates get under way this year, experts are weighing the merits and costs of time-honored laws.

A life sentence, like the size of a galaxy, is hard to fathom, even for an inmate serving one. Paul Douglas, a middle child from a middle-class family raised in the middle-of-the-road town of Wokingham, England, pleaded guilty to trafficking 1.9 kilos of heroin out of Bangkok for US$4,000 in 2002.

“I made a very bad decision,” said Douglas, 45, who has struggled to find peace, watching his early 30s drift into his mid-40s in gray prison garb, serving life at Taipei Prison for a first-time offense.

His peculiar hobby — collecting news clippings of “bizarre” court verdicts he reads about in Taiwanese newspapers — has only confused his understanding of local justice.

“It makes no sense,” Douglas said, comparing his case — a life sentence for trafficking a grade-one narcotic — to a March story in The China Post about 13 military officers sentenced between three to eight months for their roles in an army conscript's death. “What I ask is, does the punishment fit the crime?”

Taiwan's trafficking laws are relics of the 19th-century Opium Wars, when addiction raged along Asia's seafaring trade routes according to Edward Lai, professor at Central Police University. A state-run system of opium licenses, not the laws, eventually quelled the local epidemic, but popular fears that the “nightmare” could return are driving current policies, Lai said.

“The laws and policies for drug trafficking are too harsh,” said Lai, a former corrections officer at Taipei Prison, until ten years ago. “However, most citizens support 'get-tough-on-crime' policies, so politicians support those policies to win the votes.”

Draconian laws, empirically, are ineffective in deterring the drug trade, said Lai, who witnessed much recidivism among drug users while at Taipei Prison that foretold today's swelling incarceration rates. Two decades since the modern war on drugs was declared, 38 out of 49 penitentiaries are overcrowded while nearly half of the 58,565 inmates last year served time for drug crimes, according to the Ministry of Justice (MOJ).

Still, legislators defend the current policies, arguing that addiction, namely to heroin, the deadliest and the island's most abused drug, is poison to the economy — costing a user US$18,310 per year — and ravages communities by attracting crime, according to a National Cheng Kung University (NCKU) study published last year.

“Drug criminals severely endanger public order,” said KMT legislator Liao Cheng-ching (廖正井), who is trying to resurrect a 2007 bill that commutes prison sentences to alleviate overcrowding — but excludes drug criminals. “They are unforgivable.”

Last year, Liao toured Taipei Prison — which is built for 2,705 inmates, but houses 3,716, according to the Agency of Corrections (AOC) — and said he realized, then and there, what constituents meant when they described the place as “horrible.”

Prisoners here sleep side by side on factory floors, not beds — violating United Nations covenants — and are allotted an average space of roughly a square meter, or “a spot on the floor,” according to Abdul Azeez Mahdi, 35, from Los Angeles, sentenced to 15 years for trafficking 1.2 kilos of heroin.

“It's not written down, but the prison rule is everyone gets 45 centimeters,” Mahdi said. “But my shoulders are 45 centimeters.”

The close quarters cause mental stress and health problems, inmates said. “It's just part of the course,” said Douglas about scabies outbreaks. “Like you're living in squalor.”

The Drug War Comes Full Circle

Last year, a shipment of 229 kilos of heroin was seized, the second largest haul in the island's history behind a heroin bust in 1993, the year the war on drugs was declared. To many it symbolized history coming full circle.

But the tide is turning. Although trafficking a grade-one narcotic is a capital offense in Taiwan, life sentences were largely automatic when Douglas was arrested. In 2009, however, the law was amended granting reduced sentences to anyone who pleads guilty — but the reduction doesn't work retroactively in Douglas's case. “It's disheartening to see people who come after you, leave before you for the same crime,” he said.

This year, expansions at three prisons, including Taipei Prison, will add capacity for nearly 2,000 inmates, while the Ministry of Defense transfers Tainan's military prison to the AOC.

But many, including Liao, are seeking alternatives to building prisons. A year incarcerated costs taxpayers NT$22,000 per prisoner, according to the NCKU study, while the prison population has doubled since 1992, casting doubt over the strategy's long-term sustainability.

“When I first got here,” said Douglas with a kind, sallow smile, “I used to wonder, 'What do the guards think when they look through the bars and see a sea of people '”

quote:

Drug Use Is Not a Sustainable Development Issue - The War on Drugs Certainly Is

This month negotiators met at the UN in New York to discuss the Sustainable Development Goals (or SDGs); government targets that will heavily influence policies through to 2030 and that will affect the lives of billions in the coming years. The SDGs are intended to address global challenges relating to our ability to survive and thrive on this planet, from climate change, poverty reduction, sustainable cities and disease prevention to functioning institutions of government. Done well, this could be transformative. But somehow (nobody seems to know how) a goal to rid the world of drug use has been included in the draft SDG document. This is harmful both for the aims of the SDGs and, given the lack of any transparency around its inclusion, for the credibility of the entire process.

The current draft includes a target to 'eliminate narcotic drug and substance abuse'. This is the essence of drug war rhetoric. But issue by issue, discipline by discipline, every canard, every straw man, every lie of the war on drugs has by now been exposed, including any pretense that a 'drug free world' is either possible or, given what it requires, a desirable goal to pursue. In fact, just as the UN negotiators were considering this target five Nobel Prize winning economists joined the growing chorus of community activists, experts and senior political figures calling for systemic change.

Aside from being a failure on its own terms (pick your indicator) the war on drugs has been a systematic human rights onslaught. It has eroded and crowded out constitutional values democratic societies should defend. It has fuelled urban violence and hindered peaceful resolution of conflicts. It has been a consistent barrier to development in producer nations. It has been a vector of disease and an economic catastrophe; billions poured down the sinkhole of tail-chasing drug enforcement at the expense of proven, life-saving harm reduction and treatment interventions.

To put it another way: the idea of a drug free world has produced and is producing effects that are anathema to everything the Sustainable Development Goals are supposed to stand for.

Now, there are some aspects of the draft SDGs that can be criticised as, for example, unachievable or immeasurable. But none are so directly harmful to the whole enterprise as this. So how did something so counterproductive make it in?

Sweden, which has a reputation for restrictive drug policies and a national goal of a 'drug free society', was credited with the suggestion. After contacting the ambassador in charge, however, we were told this was absolutely not the case. Sweden corrected the record, saying it had never proposed this target.

A group of NGOs known as the Women's Major Group was also credited with the proposal. On the contrary, the group objected strongly to it on the grounds that it had undermined so many other priorities, such as HIV prevention, and it said so forcefully at the meeting.

So the target was included outside of the official, transparent SDG procedures. But despite coming out of thin air (or perhaps, more realistically, from an arbitrary decision or error of a UN secretariat staffer) the target to eliminate drug abuse is now on the negotiating table. Once there it became part of the debate. Some States, such as Singapore, Cyprus and the United Arab Emirates liked it as it was. Others, mainly Latin American governments, wanted to amend it for an explicit focus on health, peace and security, not criminalisation (they clearly know what this well worn rhetoric means in practice). A few, including China and Indonesia, called for it to be deleted.

But the UN, of course, seeks consensus. So the upshot is that no agreement was reached and a very stupid and simplistic idea that was not officially proposed remains on the table as a baseline for negotiations by our governments. The only thing that changed after this round of debate was that any reference to where it came from is now gone.

This doesn't tell us much about the war on drugs we didn't already know. It's insidious, infectious and it undermines institutions and debates such as these. But what does it tell us about the SDG process? What faith can we have in these goals when official papers mysteriously include aims that no one wanted, falsely attributed to governments and NGOs, and that fail to display any understanding of contemporary science or politics, goals that would in their pursuit undermine precisely what the SDGs are for?

If drugs issues are to be included in the SDG targets then ideas must come from official, considered sources, including NGO consultations. They must be based on what is really happening, and real solutions, not the same discredited fantasies of the past. Drug use is not a sustainable development issue. The war on drugs certainly is.

quote:

Bekende anti-legaliseringspersonen:
• Ivo O. en Fred T.
• Jan-Peter B.

quote:

Op donderdag 29 mei 2014 11:52 schreef waht het volgende:

[..]



Voeg dan ook gelijk even alle andere premiers/presidenten/ministers ter wereld toe.

quote:

Duizenden drugsdealers Italië vervroegd vrij

Zo'n 9 duizend Italiaanse drugsdealers komen in aanmerking voor vervroegde vrijlating. Dit is het gevolg van een beslissing van de Italiaanse Hoge Raad van vandaag. Die bepaalde dat er ook met terugwerkende kracht een onderscheid moet worden gemaakt tussen harddrugs en softdrugs. Daarvan kunnen nu mensen profiteren die voor de handel met hasj tot deels jarenlange celstraffen waren veroordeeld.

Op initiatief van de rechtse politicus Gianfranco Fini werd in 2006 het verschil tussen softdrugs en harddrugs uit het strafrecht gehaald. Die wet is eerder dit jaar door het Constitutioneel Hof in Rome nietig verklaard.

Op het verkopen van hasj kwam door de 'Fini-wet' een maximumstraf van twintig jaar cel en een boete van 260 duizend euro te staan. Centrumlinkse politici vonden dat onnodig hoog en 'criminaliserend'. Daarnaast zijn de gevangenissen in Italië al overvol. Italië is daarvoor op de vingers getikt door de Raad van Europa.

quote:

Op donderdag 29 mei 2014 12:11 schreef Individual het volgende:

[..]

Behalve José Mujica van Uruguay dus.