Depressie & Angst #98: angst, depressie en andere diagnoses.

Een van de officiële tests (met normering) staat op de site van annelies spek.

Heel vroeg gaan slapen, heel vroeg wakker geworden. Vanavond weer een poging.

En heel emo gaan slapen. Heb gesproken met iemand die me heeft geïnspireerd een beter mens te worden, nadat ik haar heel veel pijn heb gedaan doordat ik zelf pijn had. Ik heb haar bedankt voor dat ze er voor me was, terwijl ik er niet voor haar was. Haar oprecht heel veel geluk gewenst, omdat ze dat verdient. En ze wenste me hetzelfde terug. Met tranen in m'n ogen heb ik haar gedag gezegd en ben gaan slapen.

Dankzij mijn tijd met haar heb ik geprobeerd mezelf te veranderen tijdens m'n laatste relatie om daar het beste van te maken. Helaas heeft diegene me afschuwelijk behandeld, maar ik ben de hoop niet verloren. Want ondanks dat diegene haar slechtste kant heeft laten zien, heb ik een goede kant van mezelf leren kennen. Ondanks veel pijn dat bij dit alles kwam kijken ben ik er beter op geworden. En wanneer ik ooit iemand tegenkom die me verdient, die me steunt en begrijpt, kan ik eindelijk het beste van mezelf geven.

Nog steeds een beetje emo,
Gray

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 07:27 schreef Gray het volgende:
Heel vroeg gaan slapen, heel vroeg wakker geworden. Vanavond weer een poging.

En heel emo gaan slapen. Heb gesproken met iemand die me heeft geïnspireerd een beter mens te worden, nadat ik haar heel veel pijn heb gedaan doordat ik zelf pijn had. Ik heb haar bedankt voor dat ze er voor me was, terwijl ik er niet voor haar was. Haar oprecht heel veel geluk gewenst, omdat ze dat verdient. En ze wenste me hetzelfde terug. Met tranen in m'n ogen heb ik haar gedag gezegd en ben gaan slapen.

Dankzij mijn tijd met haar heb ik geprobeerd mezelf te veranderen tijdens m'n laatste relatie om daar het beste van te maken. Helaas heeft diegene me afschuwelijk behandeld, maar ik ben de hoop niet verloren. Want ondanks dat diegene haar slechtste kant heeft laten zien, heb ik een goede kant van mezelf leren kennen. Ondanks veel pijn dat bij dit alles kwam kijken ben ik er beter op geworden. En wanneer ik ooit iemand tegenkom die me verdient, die me steunt en begrijpt, kan ik eindelijk het beste van mezelf geven.

Nog steeds een beetje emo,
Gray

Ik vind het klasse dat je het zo goed probeert op te pakken
En ja, het is (enorm!) kut maar je kiest ervoor het beste te maken van de situatie waar je nu in zit en daar ben ik een beetje dol op

Klasse! Ga zo door (of neem een andere route als die jou beter bevalt, tis jouw leven he? ) en vooral blijven posten als je daar behoefde aan hebt.

Btw, ik heb een beetje een raar bioritme momenteel (ook wel door spanning, maar tis nog wel onder controle verder). Gisteravond 3 uurtjes op de bank gelegen (werd +-23u weer wakker) en ben nog steeds op

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 08:07 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik vind het klasse dat je het zo goed probeert op te pakken
En ja, het is (enorm!) kut maar je kiest ervoor het beste te maken van de situatie waar je nu in zit en daar ben ik een beetje dol op

Klasse! Ga zo door (of neem een andere route als die jou beter bevalt, tis jouw leven he? ) en vooral blijven posten als je daar behoefde aan hebt.

Btw, ik heb een beetje een raar bioritme momenteel (ook wel door spanning, maar tis nog wel onder controle verder). Gisteravond 3 uurtjes op de bank gelegen (werd +-23u weer wakker) en ben nog steeds op

Dank je.

De storm is meer gesetteld nu, waardoor ik weer verder kan kijken. Ik ben ook zo dankbaar voor de goede mensen in m'n leven, dat ik zelf ook goed wil zijn, ook omdat ik er dan voor hen kan zijn.

En al die gevoelens, goed of kwaad, doen me beseffen dat ik een gevoelig mens ben dat om anderen geeft. En daarom geef ik ook om mezelf en dus zorg ik voor mezelf, op elk vlak. Wat eerst zelfmedelijden was, is nu zelfcompassie.

Mettertijd hoop ik zo sterk te zijn als zij die me geïnspireerd heeft, om me weer open te stellen voor diegene die me onlangs zo gekwetst heeft. Dat vind ik nu nog te moeilijk, maar dat mag van mezelf. Deels vergeef ik haar, omdat ze niet beter weet, maar een deel van me heeft nog geen vrede met de situatie. Het doet nog even pijn. Daar werk ik echter hard aan, want het is zoals het is, en daartegen protesteren levert niets dan stress. En ik verdien beter dan dat.

Waarom ben je niet streng voor jezelf qua bioritme? Het is heel belangrijk voor je gevoelsleven. Kan je de oorzaak van de spanning verhelpen?

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 08:33 schreef Gray het volgende:

[..]

Dank je.

De storm is meer gesetteld nu, waardoor ik weer verder kan kijken. Ik ben ook zo dankbaar voor de goede mensen in m'n leven, dat ik zelf ook goed wil zijn, ook omdat ik er dan voor hen kan zijn.

En al die gevoelens, goed of kwaad, doen me beseffen dat ik een gevoelig mens ben dat om anderen geeft. En daarom geef ik ook om mezelf en dus zorg ik voor mezelf, op elk vlak. Wat eerst zelfmedelijden was, is nu zelfcompassie.

Mettertijd hoop ik zo sterk te zijn als zij die me geïnspireerd heeft, om me weer open te stellen voor diegene die me onlangs zo gekwetst heeft. Dat vind ik nu nog te moeilijk, maar dat mag van mezelf. Deels vergeef ik haar, omdat ze niet beter weet, maar een deel van me heeft nog geen vrede met de situatie. Het doet nog even pijn. Daar werk ik echter hard aan, want het is zoals het is, en daartegen protesteren levert niets dan stress. En ik verdien beter dan dat.

Waarom ben je niet streng voor jezelf qua bioritme? Het is heel belangrijk voor je gevoelsleven. Kan je de oorzaak van de spanning verhelpen?

Nou je hebt het helderder dan ik geloof ik in jouw situatie zou hebben, maar ik heb dan ook een hele andere "techniek" voor het aanpakken van emotioneel zwaar belastende "situaties".

Nou, het is vrij normaal voor mij dat wanneer er iets gebeurt, mn bioritme van slag raakt maar even makkelijk (vrijwel ) raakt ie weer terug in het lood.

Zoals je misschien nog weet, was ik jarenlang depressief en ben ik er met 1 bepaald medicijn vanaf gekomen. Echter zijn de omstandigheden verandert nu en het lijkt erop dat ik definitief met nou juist dat medicijn zal moeten gaan afbouwen (wat ik mijn geval betekent dat ik er helemaal mee zal moeten gaan stoppen, gezien de lage dosering waar ik nu op zit).

Het "kan" zijn dat de depressie dan weer terugkomt, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik heb een lange adempauze gehad en wellicht dat dat voldoende is om te kunnen copen ook zonder dat middel (ik ben sowieso niet zo van de medicatie dus ergens kan ik niet wachten met verder afbouwen ).

Maar goed, het is nog vroeg zeg maar om er echt wat over te kunnen zeggen, eerst moet ik nog overleggen en dat zal wsl pas volgende week zijn. Ik moet dus nog eventjes geduld hebben

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 07:27 schreef Gray het volgende:
Heel vroeg gaan slapen, heel vroeg wakker geworden. Vanavond weer een poging.

En heel emo gaan slapen. Heb gesproken met iemand die me heeft geïnspireerd een beter mens te worden, nadat ik haar heel veel pijn heb gedaan doordat ik zelf pijn had. Ik heb haar bedankt voor dat ze er voor me was, terwijl ik er niet voor haar was. Haar oprecht heel veel geluk gewenst, omdat ze dat verdient. En ze wenste me hetzelfde terug. Met tranen in m'n ogen heb ik haar gedag gezegd en ben gaan slapen.

Dankzij mijn tijd met haar heb ik geprobeerd mezelf te veranderen tijdens m'n laatste relatie om daar het beste van te maken. Helaas heeft diegene me afschuwelijk behandeld, maar ik ben de hoop niet verloren. Want ondanks dat diegene haar slechtste kant heeft laten zien, heb ik een goede kant van mezelf leren kennen. Ondanks veel pijn dat bij dit alles kwam kijken ben ik er beter op geworden. En wanneer ik ooit iemand tegenkom die me verdient, die me steunt en begrijpt, kan ik eindelijk het beste van mezelf geven.

Nog steeds een beetje emo,
Gray

Naar dat zo'n meisje zo'n impact op je heeft man. Loslaten is moeilijk, maar het is een inherent ding van het leven. Al het positieve heeft zijn tegenpool. Mensen maken fouten, verkeerde keuzes, maar alle goede of slechte keuzes geven ons kennis en kennis is macht. Met die stukjes kennis kun je aan de slag gaan om situaties in de toekomst te voorkomen. Dit wil niet zeggen dat je iemand zo even los kunt laten, maar zolang je jezelf toelaat om pijn te voelen zal het snel beter gaan.

Wanneer het over is tussen jou en een meisje voelt het alsof er nooit meer zoiets kan zijn, dat zij de enige was die je kon laten voelen zoals je je voelt. Je weet zelf echter ook dat dit een illusie is. Ik geloof niet zo in een 'soulmate', want in mijn ogen zijn er meerdere op deze aardbol waar jij die speciale band mee kunt hebben. Denk dan ook niet dat je na een grote liefde nooit meer aan ander zult vinden, laat staan dat je conclusies over jezelf gaat trekken o.b.v. hoe zo'n meisje je behandeld heeft. Er zitten soms een paar rotte appels in de fruitmand, doe je niks aan. Het mooie is datje altijd meer kans hebt om een rijpe te pakken.

Vandaag de laatste dag en dan weer weekend. Ben best trots op mezelf, deze week drie dagen tot net iets langer dan 4 uur op stage gezeten en een dag zelfs tot 5. Dit alles met uitzicht op meer! Ook al is er een klein dipje met elke nieuwe stap en is het soms iets moeilijker dan anders, de tendens is duidelijk positief. Ik voel me energiek, kan die knagende angst enorm veel beter loslaten en het begint zelfs af en toe al door te dringen dat ik gewoon goed bezig ben en de verbeterpunten waar ik voor mezelf aan wilde werken al wel aardig onder de knie heb. Ook al is het soms even vervelend dat het zo lang duurt, ik heb geduld. Dit soort dingen wens ik niet weg, ik kan enkel mijn best doen om mijn zelfvertrouwen stukje bij beetje op te bouwen, hoe lang het ook duurt.

Ohja, vanavond het gala van het 400-jarig bestaan van de Rijksunivsersiteit hier. Na 2 jaar mijn pak weer eens aan en lam worden met m'n vrienden, zin in.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 08:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Nou je hebt het helderder dan ik geloof ik in jouw situatie zou hebben, maar ik heb dan ook een hele andere "techniek" voor het aanpakken van emotioneel zwaar belastende "situaties".

Nou, het is vrij normaal voor mij dat wanneer er iets gebeurt, mn bioritme van slag raakt maar even makkelijk (vrijwel ) raakt ie weer terug in het lood.

Zoals je misschien nog weet, was ik jarenlang depressief en ben ik er met 1 bepaald medicijn vanaf gekomen. Echter zijn de omstandigheden verandert nu en het lijkt erop dat ik definitief met nou juist dat medicijn zal moeten gaan afbouwen (wat ik mijn geval betekent dat ik er helemaal mee zal moeten gaan stoppen, gezien de lage dosering waar ik nu op zit).

Het "kan" zijn dat de depressie dan weer terugkomt, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik heb een lange adempauze gehad en wellicht dat dat voldoende is om te kunnen copen ook zonder dat middel (ik ben sowieso niet zo van de medicatie dus ergens kan ik niet wachten met verder afbouwen ).

Maar goed, het is nog vroeg zeg maar om er echt wat over te kunnen zeggen, eerst moet ik nog overleggen en dat zal wsl pas volgende week zijn. Ik moet dus nog eventjes geduld hebben

Ergens is het goed dat je jarenlang met behulp van je medicatie hebt kunnen copen; nu weet je het leven door een andere bril te bekijken. Het afbouwen zal misschien even wennen zijn, maar wellicht kan je die bril dan ook opzetten zonder die chemische hulp, om het maar zo te noemen. Iets wat ik heb geleerd na m'n depressie.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 08:57 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Naar dat zo'n meisje zo'n impact op je heeft man. Loslaten is moeilijk, maar het is een inherent ding van het leven. Al het positieve heeft zijn tegenpool. Mensen maken fouten, verkeerde keuzes, maar alle goede of slechte keuzes geven ons kennis en kennis is macht. Met die stukjes kennis kun je aan de slag gaan om situaties in de toekomst te voorkomen. Dit wil niet zeggen dat je iemand zo even los kunt laten, maar zolang je jezelf toelaat om pijn te voelen zal het snel beter gaan.

Wanneer het over is tussen jou en een meisje voelt het alsof er nooit meer zoiets kan zijn, dat zij de enige was die je kon laten voelen zoals je je voelt. Je weet zelf echter ook dat dit een illusie is. Ik geloof niet zo in een 'soulmate', want in mijn ogen zijn er meerdere op deze aardbol waar jij die speciale band mee kunt hebben. Denk dan ook niet dat je na een grote liefde nooit meer aan ander zult vinden, laat staan dat je conclusies over jezelf gaat trekken o.b.v. hoe zo'n meisje je behandeld heeft. Er zitten soms een paar rotte appels in de fruitmand, doe je niks aan. Het mooie is datje altijd meer kans hebt om een rijpe te pakken.

Ik ben er zeker van dat zij niet de enige was die me zo kon laten voelen, want ik heb veel betere relaties gehad met meiden waar ik veel meer voor voelde. Zoals het meisje dat me geinspireerd heeft bijvoorbeeld, al zou ik die relatie zelf niet per se beter noemen, want er mankeerde veel aan (dankzij mij). Wat het voornamelijk is denk ik, is dat ik voor dat andere meisje, waarmee het onlangs eindigde, aan mezelf wilde werken. Dat maakte me heel kwetsbaar, wat ook de bedoeling was.

Maar precies op de dag dat ik klaar was en besefte dat ik mezelf aan haar wilde overgeven, lag ze met een ander in bed. Alsof dat nog niet hard genoeg was, liet ze me eerst schuldig voelen over dat ik me niet genoeg op haar richtte. Waarna ze vervolgens opbiechtte dat ze met die ander was geweest op een manier dat ze me wilde laten denken dat het mijn schuld was. En dat allemaal via whatsapp en niet eens een persoonlijk gesprek. Een dag later hing ze vrolijk voor m'n neus met hem de hele avond aan de bar, en een dag later schreeuwde ze zijn naam over Facebook. En al had ze me zo keihard aan de kant gezet, om de paar dagen zocht ze om allerlei redenen contact met me, en was ze ook nog verbaasd dat ze geblokt werd.
Keihard allemaal, en ik wil me niet eens voorstellen dat ze dit allemaal bewust deed/doet. Voor onwetendheid kan ik haar vergeven, voor het gebrek aan medeleven ook. Zelfs al leek ze zich echt wel bewust van haar handelingen. Ze lijkt echter niet te bevatten hoe ongelooflijk pijnlijk dit kan zijn voor een ander.

Maar de reden dat het me met name zo raakt, is dat ze de eerste dame was waarmee ik een relatie ben aangegaan na m'n depressie. En omdat ik elementen van mezelf herkende in deze relatie die ik bij de vorige ervaren had, dwong ik mezelf daar opnieuw naar te kijken. Maar dat vond ik niet erg, want dat deed ik voor haar. Ze wist van m'n verleden, dus ik hoopte op begrip en geduld. Maar helaas; te weinig begrip, geen geduld. En totaal geen medeleven, van iemand om wie ik ben gaan geven.

Daarom was ik ook zo blij met het meisje dat mijn inspiratie was; zij heeft me kunnen vergeven, begrip getoond, toen en nu. Waar ik gisteravond om heb gehuild is niet het verlies van m'n laatste relatie, maar de vergiffenis voor die daarvoor. Zij is een prachtig mens, en ik hoop dat ik net zo sterk kan worden als zij. En net als zij iemand vind die me begrijpt en er voor me zal zijn, ook in mindere tijden. En zo niet, dat ik sterk en goed voor mezelf kan zijn.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 09:03 schreef duracellkonijntje het volgende:
Vandaag de laatste dag en dan weer weekend. Ben best trots op mezelf, deze week drie dagen tot net iets langer dan 4 uur op stage gezeten en een dag zelfs tot 5. Dit alles met uitzicht op meer! Ook al is er een klein dipje met elke nieuwe stap en is het soms iets moeilijker dan anders, de tendens is duidelijk positief. Ik voel me energiek, kan die knagende angst enorm veel beter loslaten en het begint zelfs af en toe al door te dringen dat ik gewoon goed bezig ben en de verbeterpunten waar ik voor mezelf aan wilde werken al wel aardig onder de knie heb. Ook al is het soms even vervelend dat het zo lang duurt, ik heb geduld. Dit soort dingen wens ik niet weg, ik kan enkel mijn best doen om mijn zelfvertrouwen stukje bij beetje op te bouwen, hoe lang het ook duurt.

Ohja, vanavond het gala van het 400-jarig bestaan van de Rijksunivsersiteit hier. Na 2 jaar mijn pak weer eens aan en lam worden met m'n vrienden, zin in.

Lekker bezig jong!

Veel plezier!

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 08:57 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Wanneer het over is tussen jou en een meisje voelt het alsof er nooit meer zoiets kan zijn, dat zij de enige was die je kon laten voelen zoals je je voelt. Je weet zelf echter ook dat dit een illusie is. Ik geloof niet zo in een 'soulmate', want in mijn ogen zijn er meerdere op deze aardbol waar jij die speciale band mee kunt hebben. Denk dan ook niet dat je na een grote liefde nooit meer aan ander zult vinden, laat staan dat je conclusies over jezelf gaat trekken o.b.v. hoe zo'n meisje je behandeld heeft. Er zitten soms een paar rotte appels in de fruitmand, doe je niks aan. Het mooie is datje altijd meer kans hebt om een rijpe te pakken.

Hu? meer kans? Zeg dat maar eens tegen al die 25+ forever alone gasten op dit forum, daar hoor ik dus ook bij. Het is allemaal zo verdomde hopeloos... Zit weer behoorlijk in een depressie, maar dit keer ben ik mezelf niet weken aan het verhongeren maar lijkt het 1 grote vreetkick te zijn....

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 10:43 schreef Kevin24 het volgende:

[..]

Hu? meer kans? Zeg dat maar eens tegen al die 25+ forever alone gasten op dit forum, daar hoor ik dus ook bij. Het is allemaal zo verdomde hopeloos... Zit weer behoorlijk in een depressie, maar dit keer ben ik mezelf niet weken aan het verhongeren maar lijkt het 1 grote vreetkick te zijn....

Bekeken vanuit monogamie, heb je als single meer kans. Plus, als de huidige rot was, was je 100% daarmee opgescheept. Als single heb je veel meer kans op iets nieuws.

Maar hoe je het ook wendt of keert, hoop heeft geen reden nodig. En je hoeft niet eens te hopen een een nieuwe wederhelft, maar je kan ook hopen op geluk. En voor geluk is ook niemand anders nodig.

Verhongeren of overeten, heb ook met beide ervaring gehad. Sterker nog, de afgelopen maanden was ik meer aan het eten omdat alles zo anders en nieuw was voor me. Ik was enorm impulsen aan het najagen, blijkbaar omdat ik de vinger niet kon leggen op wat speelde. Nu heb ik er grip op, maar weer een nieuwe reden voor een aangepast eetpatroon. Nu eet ik juist minder, met name omdat ik simpelweg de trek niet heb. Momenteel eet ik vooral omdat het moet van mezelf. Laatst viel ik flauw en dat hoef ik niet per se opnieuw te herhalen. Zelfs al vind ik het altijd wel een grappige ervaring.

Zorg voor jezelf. Dat betekent ook nee zeggen wanneer je eet voor het eten, en niet voor de trek. Wees goed voor jezelf, juist wanneer je je niet goed voelt. En ga je geluk niet elders zoeken, maar vinden waar je bent. Lastig, ik weet het. Maar een boom volgroeit ook niet van een enkele plens water.

Heb je (professionele) hulp voor je depressie? Als je wil kan je er prima hier over praten. Hier zijn veel mensen die je begrijpen.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 08:57 schreef duracellkonijntje het volgende:

Wanneer het over is tussen jou en een meisje voelt het alsof er nooit meer zoiets kan zijn, dat zij de enige was die je kon laten voelen zoals je je voelt. Je weet zelf echter ook dat dit een illusie is. Ik geloof niet zo in een 'soulmate', want in mijn ogen zijn er meerdere op deze aardbol waar jij die speciale band mee kunt hebben. Denk dan ook niet dat je na een grote liefde nooit meer aan ander zult vinden, laat staan dat je conclusies over jezelf gaat trekken o.b.v. hoe zo'n meisje je behandeld heeft. Er zitten soms een paar rotte appels in de fruitmand, doe je niks aan. Het mooie is datje altijd meer kans hebt om een rijpe te pakken.

Eens! Die pijn heb ik inderdaad 1 keer gehad, met mijn ex. Door een hel en weer terug. En toen besefte je eigenlijk ... soulmate? Wat een onzin ! Niet kort daarna genoeg dames gesproken en zit inmiddels al weer in een relatie.

En mocht dit mislukken, ach, zoals je zei, meerdere rijpe appeltjes in die mand.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 10:43 schreef Kevin24 het volgende:

[..]

Hu? meer kans? Zeg dat maar eens tegen al die 25+ forever alone gasten op dit forum, daar hoor ik dus ook bij. Het is allemaal zo verdomde hopeloos... Zit weer behoorlijk in een depressie, maar dit keer ben ik mezelf niet weken aan het verhongeren maar lijkt het 1 grote vreetkick te zijn....

Die forever alone groep. Wat moet je daar nu van zeggen?

Is het echt hopeloos? Ben jij hopeloos? Ooit in een relatie gezeten?

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 10:55 schreef Gray het volgende:

[..]

Bekeken vanuit monogamie, heb je als single meer kans. Plus, als de huidige rot was, was je 100% daarmee opgescheept. Als single heb je veel meer kans op iets nieuws.

Maar hoe je het ook wendt of keert, hoop heeft geen reden nodig. En je hoeft niet eens te hopen een een nieuwe wederhelft, maar je kan ook hopen op geluk. En voor geluk is ook niemand anders nodig.

Verhongeren of overeten, heb ook met beide ervaring gehad. Sterker nog, de afgelopen maanden was ik meer aan het eten omdat alles zo anders en nieuw was voor me. Ik was enorm impulsen aan het najagen, blijkbaar omdat ik de vinger niet kon leggen op wat speelde. Nu heb ik er grip op, maar weer een nieuwe reden voor een aangepast eetpatroon. Nu eet ik juist minder, met name omdat ik simpelweg de trek niet heb. Momenteel eet ik vooral omdat het moet van mezelf. Laatst viel ik flauw en dat hoef ik niet per se opnieuw te herhalen. Zelfs al vind ik het altijd wel een grappige ervaring.

Zorg voor jezelf. Dat betekent ook nee zeggen wanneer je eet voor het eten, en niet voor de trek. Wees goed voor jezelf, juist wanneer je je niet goed voelt. En ga je geluk niet elders zoeken, maar vinden waar je bent. Lastig, ik weet het. Maar een boom volgroeit ook niet van een enkele plens water.

Heb je (professionele) hulp voor je depressie? Als je wil kan je er prima hier over praten. Hier zijn veel mensen die je begrijpen.

Nouja, als ik zo de verhalen lees op dit forum dan hebben niet alleen singels meer kans hoor.. haha. Naja, iedereen heeft meer kans dan mij lijkt het wel.

De 'hoop' is er bij mij al wel een beetje uit, heb mezelf jaren zo op de been kunnen houden maar dit is ook sterk aflopend.

Goed om te horen dat jij jezelf aardig op de rit hebt op dit moment. Dat flauwvallen heb ik ook al bijna een paar keer gehad ja, erg vervelend.

Zit al jaren te hikken om naar de huisarts te gaan. Ergens ben ik bang voor alle labeltjes wat ik opgeplakt ga krijgen maar aan de andere kant ook wel erg benieuwd, want er is nogal wat mis met mij. En tja, wil geen 'aansteller' zijn in de ogen van anderen.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 11:43 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Die forever alone groep. Wat moet je daar nu van zeggen?

Is het echt hopeloos? Ben jij hopeloos? Ooit in een relatie gezeten?

Tja, naja, hopeloos misschien niet.... Zijn vast wel een paar vrouwen te vinden die blind EN doof zijn die met me willen daten... Maar een relatie? Nog nooit. Wel 2x een vrouw zo gek gekregen om met mij op date te gaan maar die hadden het na 1 date ook wel weer gezien en werd meteen overal van verwijderd de dag erna. Dus zeg het maar, klinkt redelijk hopeloos. Krijg nu ook geen matches op Tinder meer in utrecht en omstreken

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 11:53 schreef Kevin24 het volgende:

[..]

Nouja, als ik zo de verhalen lees op dit forum dan hebben niet alleen singels meer kans hoor.. haha. Naja, iedereen heeft meer kans dan mij lijkt het wel.

De 'hoop' is er bij mij al wel een beetje uit, heb mezelf jaren zo op de been kunnen houden maar dit is ook sterk aflopend.

Help jezelf gelukkig te maken, dan heb je een sterke ondergrond voor hoop op de toekomst. En wat die toekomst dan ook moge brengen, je bent dan iig gelukkig.

quote:

Goed om te horen dat jij jezelf aardig op de rit hebt op dit moment. Dat flauwvallen heb ik ook al bijna een paar keer gehad ja, erg vervelend.

Ik werk er dan ook actief aan. Depressie was het ergste en gevaarlijkste dat me ooit is overkomen, en daarom doe ik m'n best een nieuwe depressie uit de weg te gaan. Wellicht dat er ooit nog eentje komt, maar dat is een probleem voor later. Het blijft een kwestie van leren leven, dat merk ik nu weer.

Waarom viel jij flauw? Moeheid, te weinig gegeten of stress?

quote:

Zit al jaren te hikken om naar de huisarts te gaan. Ergens ben ik bang voor alle labeltjes wat ik opgeplakt ga krijgen maar aan de andere kant ook wel erg benieuwd, want er is nogal wat mis met mij. En tja, wil geen 'aansteller' zijn in de ogen van anderen.

Doen. Je hoeft het aan niemand anders te vertellen als je niet wil. Een label is ook maar dat; het zegt misschien pindakaas, maar niets over hoe goed die is.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 12:09 schreef Gray het volgende:

[..]

Help jezelf gelukkig te maken, dan heb je een sterke ondergrond voor hoop op de toekomst. En wat die toekomst dan ook moge brengen, je bent dan iig gelukkig.

[..]

Ik werk er dan ook actief aan. Depressie was het ergste en gevaarlijkste dat me ooit is overkomen, en daarom doe ik m'n best een nieuwe depressie uit de weg te gaan. Wellicht dat er ooit nog eentje komt, maar dat is een probleem voor later. Het blijft een kwestie van leren leven, dat merk ik nu weer.

Waarom viel jij flauw? Moeheid, te weinig gegeten of stress?

[..]

Doen. Je hoeft het aan niemand anders te vertellen als je niet wil. Een label is ook maar dat; het zegt misschien pindakaas, maar niets over hoe goed die is.

Naja ik ben redelijk tevreden met mezelf. Bedoel heb een goede baan, een leuke hobby, sta altijd voor andere klaar. Zit me alleen dwars dat ik 'anders' dan anderen ben (nu weet ik wel, iedereen is uniek maargoed), kan moeilijk vriendschappen onderhouden, ben snel uitgeput, kan totaal niet tegen drukke ruimtes of harde geluiden en vooral dat de vrouwen in Nederland een soort van anti-Kevin zijn.

Was een combinatie denk ik van weinig eten en een paniek aanval of iets, stond in een overvolle trein (dus was weer lekker warm ook) en dan kan ik mezelf geen houding geven en dan begint de gedachtestroom weer. Heb het tot nu toe gelukkig af kunnen houden door m'n ogen dicht te doen, diepe ademhalen te nemen en me daarop te concentreren (helpt enorm!) (tip voor de rest )

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 12:50 schreef Kevin24 het volgende:

[..]

Naja ik ben redelijk tevreden met mezelf. Bedoel heb een goede baan, een leuke hobby, sta altijd voor andere klaar. Zit me alleen dwars dat ik 'anders' dan anderen ben (nu weet ik wel, iedereen is uniek maargoed), kan moeilijk vriendschappen onderhouden, ben snel uitgeput, kan totaal niet tegen drukke ruimtes of harde geluiden en vooral dat de vrouwen in Nederland een soort van anti-Kevin zijn.

Was een combinatie denk ik van weinig eten en een paniek aanval of iets, stond in een overvolle trein (dus was weer lekker warm ook) en dan kan ik mezelf geen houding geven en dan begint de gedachtestroom weer. Heb het tot nu toe gelukkig af kunnen houden door m'n ogen dicht te doen, diepe ademhalen te nemen en me daarop te concentreren (helpt enorm!) (tip voor de rest )

Dat date je toch buitenlanders? Mijn laatste NL relatie is al weer meer dan 10 jaar geleden.

Oh, en ga couch surfen. Zet een plekkie vrij in je huis voor complete vreemden.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 09:51 schreef Gray het volgende:

[..]

Maar precies op de dag dat ik klaar was en besefte dat ik mezelf aan haar wilde overgeven, lag ze met een ander in bed. Alsof dat nog niet hard genoeg was, liet ze me eerst schuldig voelen over dat ik me niet genoeg op haar richtte. Waarna ze vervolgens opbiechtte dat ze met die ander was geweest op een manier dat ze me wilde laten denken dat het mijn schuld was. En dat allemaal via whatsapp en niet eens een persoonlijk gesprek. Een dag later hing ze vrolijk voor m'n neus met hem de hele avond aan de bar, en een dag later schreeuwde ze zijn naam over Facebook. En al had ze me zo keihard aan de kant gezet, om de paar dagen zocht ze om allerlei redenen contact met me, en was ze ook nog verbaasd dat ze geblokt werd.
Keihard allemaal, en ik wil me niet eens voorstellen dat ze dit allemaal bewust deed/doet. Voor onwetendheid kan ik haar vergeven, voor het gebrek aan medeleven ook. Zelfs al leek ze zich echt wel bewust van haar handelingen. Ze lijkt echter niet te bevatten hoe ongelooflijk pijnlijk dit kan zijn voor een ander.

Maar de reden dat het me met name zo raakt, is dat ze de eerste dame was waarmee ik een relatie ben aangegaan na m'n depressie. En omdat ik elementen van mezelf herkende in deze relatie die ik bij de vorige ervaren had, dwong ik mezelf daar opnieuw naar te kijken. Maar dat vond ik niet erg, want dat deed ik voor haar. Ze wist van m'n verleden, dus ik hoopte op begrip en geduld. Maar helaas; te weinig begrip, geen geduld. En totaal geen medeleven, van iemand om wie ik ben gaan geven.

Daarom was ik ook zo blij met het meisje dat mijn inspiratie was; zij heeft me kunnen vergeven, begrip getoond, toen en nu. Waar ik gisteravond om heb gehuild is niet het verlies van m'n laatste relatie, maar de vergiffenis voor die daarvoor. Zij is een prachtig mens, en ik hoop dat ik net zo sterk kan worden als zij. En net als zij iemand vind die me begrijpt en er voor me zal zijn, ook in mindere tijden. En zo niet, dat ik sterk en goed voor mezelf kan zijn.

Goed dat je een voorbeeld hebt, kan je inderdaad vaak veel aan hebben. En wat betreft het dikgedrukte: elke meid die te weinig diepgang heeft om zich echt in te willen zetten voor iemand waar ze van houdt, verdient je niet. Natuurlijk willen we allemaal het perfecte pakketje van mooi uiterlijk, psychisch gezond, leuke familie etc., alleen is dat gewoon vaak niet realistisch. Iemand van wie je houdt moet je op zijn minst kunnen accepteren voor wie ze op dat moment zijn. Als dat al niet kan, dan is de persoon die dat niet kan een volledig incompleet mens, niet jij!

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 10:43 schreef Kevin24 het volgende:

[..]

Hu? meer kans? Zeg dat maar eens tegen al die 25+ forever alone gasten op dit forum, daar hoor ik dus ook bij. Het is allemaal zo verdomde hopeloos... Zit weer behoorlijk in een depressie, maar dit keer ben ik mezelf niet weken aan het verhongeren maar lijkt het 1 grote vreetkick te zijn....

Ik weet hoe kut het is dat je niemand tegen kan komen en ik probeer ook absoluut niet te zeggen dat je je niet kut moet voelen. Ik doelde erop dat wanneer je een meisje hebt en deze kwijtraakt, je niet moet denken dat zij de enige is. Je kunt met meer dan 1 van de 7 miljard mensen op deze aardkloot chemie hebben.

Komt je depressie vanwege het feit dat je niemand bent tegengekomen?

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 11:28 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Eens! Die pijn heb ik inderdaad 1 keer gehad, met mijn ex. Door een hel en weer terug. En toen besefte je eigenlijk ... soulmate? Wat een onzin ! Niet kort daarna genoeg dames gesproken en zit inmiddels al weer in een relatie.

En mocht dit mislukken, ach, zoals je zei, meerdere rijpe appeltjes in die mand.

Zo zie je maar weer! Zoals een vriend van mij in enorm beschonken toestand eens tegen mij zei: "Er zijn altijd andere wijven". Nooit geweten dat zo'n lambal zo veel wijsheid kon herbergen!

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 13:11 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat date je toch buitenlanders? Mijn laatste NL relatie is al weer meer dan 10 jaar geleden.

Tja, waar haal je die vandaan :S Mijn 'eerste' date, waar ik ook mee gezoend heb die kwam idd uit het buitenland

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 13:48 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
[..]
Komt je depressie vanwege het feit dat je niemand bent tegengekomen?
[..]

Nouja, het is een beetje een kip en ei verhaal.... Ik voel me waardeloos omdat ik niemand tegenkom, vrouwen blijven denk ik uit me buurt omdat ze voelen dat ik me waardeloos voel denk ik... dus tja...Het lijkt mij wel fijn en goed voor het zelfvertrouwen als je soms iemand tegen komt die laat merken dat je er ook toe doet. Ik sta nu een beetje aan de zijkant te loeren naar het 'geluk' van andere

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 13:59 schreef Kevin24 het volgende:

[..]

Tja, waar haal je die vandaan :S Mijn 'eerste' date, waar ik ook mee gezoend heb die kwam idd uit het buitenland

Waar haal je die vandaan? Uit het buitenland natuurlijk. Via couchsurfing kun je al wel in contact komen met een aantal.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 09:51 schreef Gray het volgende:

Maar de reden dat het me met name zo raakt, is dat ze de eerste dame was waarmee ik een relatie ben aangegaan na m'n depressie. En omdat ik elementen van mezelf herkende in deze relatie die ik bij de vorige ervaren had, dwong ik mezelf daar opnieuw naar te kijken. Maar dat vond ik niet erg, want dat deed ik voor haar. Ze wist van m'n verleden, dus ik hoopte op begrip en geduld. Maar helaas; te weinig begrip, geen geduld. En totaal geen medeleven, van iemand om wie ik ben gaan geven.

Even een vraag en misschien heb je het eerder gezegd en heb ik niet op zitten letten (de kans daarop is groot ), maar in hoeverre heb je het hier ook over met haar gehad.
Ik kan me herinneren dat je zei dat je een tijdje bezig bent geweest om over haar en jou na te denken en er niet helemaal voor haar kon zijn. Nu lees ik weer 'hoopte op begrip en geduld' omdat ze van je verleden wist. Maar met hopen kom je natuurlijk niet ver. Ik kan ook het verleden van anderen kennen, maar niet altijd weten in hoeverre het in het heden nog speelt. Als jij niet duidelijk aangeeft dat er nu nog wel wat dingen spelen, dan kan je eigenlijk ook niet verwachten/hopen dat mensen hier rekening mee gaan houden. En kunnen signalen die jij uitzendt verkeerd oppikken en hier conclusies aan gaan verbinden.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 13:59 schreef Kevin24 het volgende:
[..]

Nouja, het is een beetje een kip en ei verhaal.... Ik voel me waardeloos omdat ik niemand tegenkom, vrouwen blijven denk ik uit me buurt omdat ze voelen dat ik me waardeloos voel denk ik... dus tja...Het lijkt mij wel fijn en goed voor het zelfvertrouwen als je soms iemand tegen komt die laat merken dat je er ook toe doet. Ik sta nu een beetje aan de zijkant te loeren naar het 'geluk' van andere

Die spiraal ken ik. Ik zou willen dat ik ze jou kant op kon sturen, maar dat kan ik niet. Toen ik maar geen relatietype kon vinden hield ik de hoop dat het ooit wel komt en dat kwam het ook. Haal vertrouwen uit dat je echt niet minder bent dan een ander, je een leuke baan en de rest goed voor elkaar hebt. Vrouwen vallen daar op! Wees daarnaast ook niet bang zo'n meisje uit te vragen wanneer je een keer een klik hebt. Doodeng, maar worth it.

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 14:14 schreef kvd het volgende:

[..]

Even een vraag en misschien heb je het eerder gezegd en heb ik niet op zitten letten (de kans daarop is groot ), maar in hoeverre heb je het hier ook over met haar gehad.

Ze wist van dat ik in de jaren na m'n vorige relatie echt diep in m'n depressie kwam, en dat m'n persoonlijke problemen in die relatie een rol hadden gespeeld. Wat ze echter niet wist is dat bepaalde elementen nu de kop opstaken en dat die me deden denken aan toen. Ze wist daarom ook niet dat mijn gedrag daaraan te wijten was en ook niet dat ik even meer tijd in mezelf investeerde dan in haar, zelfs al deed ik dat voor haar en mij. Hier kwam ze pas achter toen ik nietsvermoedend met haar sprak via whatsapp.

Ik denk dat ik haar ook wel begrijp nu, al is dat natuurlijk veel te laat. Had ik eerder gehoord van haar hoe zij zich voelde, dan had het misschien anders geweest. Maar ja, wat als, wat als. Wat dat betreft hebben we beiden steken laten vallen. Zonde, maar helaas.

quote:

Ik kan me herinneren dat je zei dat je een tijdje bezig bent geweest om over haar en jou na te denken en er niet helemaal voor haar kon zijn. Nu lees ik weer 'hoopte op begrip en geduld' omdat ze van je verleden wist. Maar met hopen kom je natuurlijk niet ver. Ik kan ook het verleden van anderen kennen, maar niet altijd weten in hoeverre het in het heden nog speelt. Als jij niet duidelijk aangeeft dat er nu nog wel wat dingen spelen, dan kan je eigenlijk ook niet verwachten/hopen dat mensen hier rekening mee gaan houden. En kunnen signalen die jij uitzendt verkeerd oppikken en hier conclusies aan gaan verbinden.

Dat is dan ook hetgeen waar ik mijn aandeel van de schuld bij leg, dus daar ben ik het helemaal met je eens.

Helaas ben ik niet heel goed in mijn eigen gevoel en handelingen goed tegenover elkaar te plaatsen, anders had ik er eerder uit geweest, of minstens haar op de hoogte kunnen brengen. Ik snap denk ik wel hoe ze tot haar keuzes is gekomen, al ben ik het er niet mee eens. Maar een gedeelde mening is geen voorwaarde voor begrip.

Heb nu het gevoel dat ik al een heel eind onderweg ben met haar vergeven, al wacht ik het nog een dagje af om te kijken bij mezelf of ik alweer opensta voor contact. Denk dat ik iig nog niet klaar ben om een naam van de volgende jongen die ze naar bed neemt op m'n newsfeed geschreeuwd te zien staan.

Gray, je UI, wat doe je? *stampt met voeten dat hij de poes-UI van Gray terug wil

Verder niets OT te melden. .

quote:

Op donderdag 15 mei 2014 16:15 schreef Detroit het volgende:
Gray, je UI, wat doe je? *stampt met voeten dat hij de poes-UI van Gray terug wil

Verder niets OT te melden. .

Nieuwe tjden, nieuwe UI.