Mammapoli deel 13 Waar we Fratz nooit vergeten.

Ik gooi deze dicht met het nieuws dat de MRI niet doorgaat. Ik had gebeld met de mammapoli omdat ik een opgezette lymfeklier had gevoeld bij mijn sleutelbeen, dus moest ik een echo en een punctie laten doen. Mammaverpleegkundige vroeg, of ik nu ik toch in het ziekenhuis was wilde meteen de chirurg en een wondverpleegkundige naar mijn borst wilde laten kijken. Tuurlijk. Chirurg (eerlijk, recht door zee maar wel keihard) riep meteen dat als ik zijn vrouw/moeder/dochter/naaste was geweest, hij de arts die de MRI-geleide punctie had voorgesteld keihard in zijn gezicht zou hebben uitgelachen.

Ja, er zit kanker in die andere borst, maar die is absoluut geen bedreiging voor mijn gezondheid en totaal niet relevant voor mijn prognose, dus waarom zo'n belastend onderzoek ondergaan? Tenzij er een wonder gebeurt en de herceptin ineens een enorme krimp veroorzaakt, heb ik minder dan een jaar te leven, puur door wat er met de linkerborst gebeurt. Mocht dat wonder wel gebeuren, dan kunnen we altijd alsnog kijken wat voor soort kanker in de rechterborst zit en eventueel besluiten tot hormoontherapie of dubbelzijdige amputatie of wat dan ook bij die soort kanker hoort, maar zoals het er nu naar uitziet gaat dat niet gebeuren, ik leef niet lang genoeg om die tumor gevaarlijk te laten worden.

Ze bespreken nog wel of het mogelijk is de bestraling naar voren te trekken om daarmee de linkertumor wat te verkleinen en de wonden dicht te krijgen, en ik krijg nog meer pijnmedicatie, maar genezen is dus niet meer aan de orde. Ziekenhuis heeft ook geregeld dat iemand van Thuiszorg langskomt om de verbanden te verwisselen, want de confrontatie met de wond zou een te grote belasting voor me zijn. Nou moet ik toch ook zelf douchen en dan zie ik het ook dus ik zie het nut niet zo, zal ik ze zo ook wel vertellen.

Oh ja, de sleutelbeenlymfklier bevatte dus inderdaad kankercellen.