Ah ok. Ik heb helemaal niets met mijn dokter dus ook weinig zin om er naar toe te gaan . Wacht komende week even af....quote:Op zondag 4 mei 2014 18:12 schreef PowerLoungen het volgende:
[..]
Ik had het geluk dat ik goed met de beste man kan praten over psychologische dingen en hij ze ook snapt . Verder stuurde die me door naar een psych
Kan je niet vragen naar een ander?quote:Op zondag 4 mei 2014 19:23 schreef runaway het volgende:
[..]
Ah ok. Ik heb helemaal niets met mijn dokter dus ook weinig zin om er naar toe te gaan . Wacht komende week even af....
De hoeveelheid emotie en instabiliteit valt me trouwens wel tegen van mezelf, ben normaal wel wat toffer en zelfstandiger
Andere dokter ?quote:Op zondag 4 mei 2014 19:23 schreef runaway het volgende:
[..]
Ah ok. Ik heb helemaal niets met mijn dokter dus ook weinig zin om er naar toe te gaan . Wacht komende week even af....
De hoeveelheid emotie en instabiliteit valt me trouwens wel tegen van mezelf, ben normaal wel wat toffer en zelfstandiger
Het is niet abnormaal. Maar praten met een dokter kan je rust geven in je hoofd. Dat je vakantie had kwam natuurlijk niet goed uit, dat is echt verschrikkelijk vind ik (heb het zelf ook een keer gehad...).quote:Op zondag 4 mei 2014 19:38 schreef runaway het volgende:
Hm is het echt zo abnormaal dan :S? Ook gezien het feit dat ik 'vakantie' heb en dus veel te veel kan denken?
Vind het nogal een grote stap nl
Dat komt vreselijk ongelukkig uit. Vlak voordat m'n ex het uitmaakte (die dag ook echt) ben ik gestopt met m'n master en had ik ook niks om handen, dat maakt het naar mijn idee nog even tien keer rotter. Zodra ik weer meer kon werken ging het meteen een stuk beter. Maar hoe debiel het ook klinkt, probeer wel íets te vinden om je bezig te houden. Iets van een projectje. Kamer schilderen, boeken alfabetiseren, badkamers schoonmaken, gewoon iets waar je even al je aandacht naar uit kunt laten gaan. Hoe kom je nu de dagen door?quote:Op zondag 4 mei 2014 19:38 schreef runaway het volgende:
Hm is het echt zo abnormaal dan :S? Ook gezien het feit dat ik 'vakantie' heb en dus veel te veel kan denken?
Vind het nogal een grote stap nl
Nog maar een dag te gaan !!quote:Op zondag 4 mei 2014 21:57 schreef IGotMine het volgende:
[..]
Dat komt vreselijk ongelukkig uit. Vlak voordat m'n ex het uitmaakte (die dag ook echt) ben ik gestopt met m'n master en had ik ook niks om handen, dat maakt het naar mijn idee nog even tien keer rotter. Zodra ik weer meer kon werken ging het meteen een stuk beter. Maar hoe debiel het ook klinkt, probeer wel íets te vinden om je bezig te houden. Iets van een projectje. Kamer schilderen, boeken alfabetiseren, badkamers schoonmaken, gewoon iets waar je even al je aandacht naar uit kunt laten gaan. Hoe kom je nu de dagen door?
Ik heb zes dagen lang elke dag tien minuten gehuild en dat vond ik heel veel. Ik denk dat je er wat teveel in blijft hangen. Zoek de afleiding op, ga een tuinstoel maken of hoelahoepen ofzo. Maak PLEZIER. En dat het wat nep aanvoelt, gewoon overheen zetten. Eerst gedrag, dan gedachten, dan gevoel.quote:Op zondag 4 mei 2014 19:38 schreef runaway het volgende:
Hm is het echt zo abnormaal dan :S? Ook gezien het feit dat ik 'vakantie' heb en dus veel te veel kan denken?
Vind het nogal een grote stap nl
Vanochtend met wakker worden weer een half uur intens verdrietig en huilen huilen. Nu leeg hart maar soort van ok..... Wat een achtbaanquote:U hebt een groot hart (aandeel van het gevoel 50%), houdt van genieten en leeft zelfbewust (aandeel van de intuïtie 44%). Bij het nemen van besluiten laat u rationele overwegingen vaak achterwege (slechts 6%) en gaat u uitsluitend op uw gevoel af.
Ah, babysteps . Beetje plaatjes kijken wat er rond loopt kan helemaal geen kwaad . Dat zijn alweer de eerste stapjes denk ik, althans zo ervaar ik het...quote:Op maandag 5 mei 2014 10:00 schreef runaway het volgende:
Ik heb me gisteren aangemeld bij Parship, wilde toch even kijken of er op deze wereld nog een leuke man rondloopt en plaatjes kijken
Zit e.o.a. 'zeer wetenschappelijke' gedragstest bij. Resultaat heeft me wel een kleine eye-opener gebracht. Grofweg klopt het wel met wat ik nu doe. Voelen voelen voelen en het niet rationeel kunnen benaderen........
[..]
Vanochtend met wakker worden weer een half uur intens verdrietig en huilen huilen. Nu leeg hart maar soort van ok..... Wat een achtbaan
Gewoon het idee van contact al. We hebben net even gebeld, dikke ruzie gemaakt en ik heb opgehangen......quote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:00 schreef Aisomont het volgende:
Hoe kan je spanning hebben terwijl je hem niet gaat zien? Heb je al besloten of je naar de dokter gaat? Geen enkele tijd is verloren. Je hebt er van geleerd. Jullie hebben vast ook een heleboel leuke dingen beleefd. Waarom heb je geen baan, je werkt toch?
Ruzie maken is op dit moment echt het laatste wat je nodig hebt. Maak dat naar hem duidelijk. Samen moeten jullie er nu voor zorgen dat jullie zsm van elkaar af zijn. Waarom dan ruzie maken?quote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:04 schreef runaway het volgende:
[..]
Gewoon het idee van contact al. We hebben net even gebeld, dikke ruzie gemaakt en ik heb opgehangen......
Dokter nog niet besloten......
Ja heb werk tot begin juli, dan zoekende.....
Ja verwijten op en neer...... En toen dus boos opgehangenquote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:06 schreef Aisomont het volgende:
[..]
Ruzie maken is op dit moment echt het laatste wat je nodig hebt. Maak dat naar hem duidelijk. Samen moeten jullie er nu voor zorgen dat jullie zsm van elkaar af zijn. Waarom dan ruzie maken?
Ah oke. Dan moet je je concentreren op een huis én werk. Zonder huis kan je niet leven, zonder werk heb je niet veel aan een huis als je het niet kan betalen...
Probeer zo volwassen mogelijk te doen. Verwijt hij je iets, dan zeg je dat jullie daar nu niets mee opschieten en dat je het niet tolereert. Doet hij het weer, zeg je het nog een keer. Dan stopt hij er echt wel mee.quote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:09 schreef runaway het volgende:
[..]
Ja verwijten op en neer...... En toen dus boos opgehangen
Hij ontkent imo gewoon dat de dag van je verjaardagsfeestje een superlomp moment is, dat hij niet kan praten etc etc..... Dus daar flip ik nogal op.
Idd, ik weet niet zo goed waar ik moet starten.......
Ik verwijt hem nog zoveel. Idd lomp moment van uitmaken (verjaardagsfeestje) en gewoon er nooit over gepraat hebben. Hij ontkent beide, en daar flip ik opquote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:12 schreef Aisomont het volgende:
[..]
Probeer zo volwassen mogelijk te doen. Verwijt hij je iets, dan zeg je dat jullie daar nu niets mee opschieten en dat je het niet tolereert. Doet hij het weer, zeg je het nog een keer. Dan stopt hij er echt wel mee.
Een superlomp moment voor?
Zoek uit wat je budget is. Kijk wat je ervoor kan krijgen in de regio waar je wat wil wonen. Ga reageren op alle woningen die er aan voldoen. Leg je eisen vooral niet te hoog.
Zoek uit wat je minimaal moet verdienen (bv dat je minimaal 24 uur moet werken). Reageer op alle vacatures die er zijn die aan je eisen voldoen.
Het is allemaal niet zo ingewikkeld, maar je moet er wel zelf mee aan de slag.
Wat doet het ertoe wanneer hij het heeft uitgemaakt? Verandert het iets als hij je gelijk geeft? Nee. Dus stap eroverheen.quote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:26 schreef runaway het volgende:
[..]
Ik verwijt hem nog zoveel. Idd lomp moment van uitmaken (verjaardagsfeestje) en gewoon er nooit over gepraat hebben. Hij ontkent beide, en daar flip ik op
Hmm gevoelsmatig maakt dat wel wat uit........ Nu lijkt het net of ik het allemaal verkeerd zie......quote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:28 schreef Aisomont het volgende:
[..]
Wat doet het ertoe wanneer hij het heeft uitgemaakt? Verandert het iets als hij je gelijk geeft? Nee. Dus stap eroverheen.
Blijven hangen in zelfmedelijden en wie wat wanneer hoe vaak verkeerd heeft gedaan brengt je geen stap verder, toch?quote:Op dinsdag 6 mei 2014 20:49 schreef runaway het volgende:
[..]
Hmm gevoelsmatig maakt dat wel wat uit........ Nu lijkt het net of ik het allemaal verkeerd zie......
Bron: R&P / Fear of commitmentquote:De laatste lange relatie onlangs verbroken en dat was ook zo een parel van een begin: na paar weken daten vond ze het verstandig het af te kappen. Een week later kwam ze erop terug en vroeg of ik verder wilde.: ik sprak een nieuwe date af en vanaf dat moment scharrelden wij weer even. Toen wilde ze het nog steeds niet relatie noemen. We planden een lang weekend weg maar ik vond dat ze alleen mee kon gaan als het wat was. Met een scharrel zo lang weg leek mij niets (lekker moeilijk doen ). Ze stemde toe en dus hadden wij wat. Na een paar leuke verliefde maanden kwam haar bindingsangst: ze wilde niet mee naar feestjes en kijken bij een belangrijk optreden van mij. Nu kwam mijn onzekerheid naar boven: van dat optreden dat vond ik maar debiel ik ga wel bij je weg. Uiteindelijk niet dus. Mevrouw had soms ook last van stemmingswisselingen waar ik helemaal niet mee om kon gaan. Ik vond het vooral vervelend dat zij zich er niet voor excuseerde: kortaf en bitserig doen tegen mij zonder voor mij duidelijke reden (soms iets gebeurd of het weer was niet mooi genoeg bleek) en ik zei ook dat ik het niet normaal vond. Zij nog een graadje onzekerder. In combinatie met paar maal uitmaakpogingen werd het weer een mooi drama. Zij nog onzekerder ook op andere terreinen. Maar ze trok zich ook meer terug: ik wil alleen zijn: Prima, maar dan zagen we elkaar weken niet. Dat was ook niet goed en mijn gevoel voor haar verminderde duidelijk. Uiteindelijk onlangs de stekker eruit getrokken met veel gehuil van haar. Ze zou aan alles werken maar het ligt duidelijk ook aan mij...
Ik kreeg al eerder van een psycholoog te horen dat ik een soort bindingsangst heb, waarschijnlijk heel basaal van mijn babytijd (afgestaan ter adoptie). Dat uit zich blijkbaar in dat kritische (gedrag, GH)
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |