Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #138

Ik heb 1 tp in hormoongestuurde cyclus gedaan, en dat doe ik dus NOOIT meer. Ik was zo verschrikkelijk onder invloed van de Progynova (2 per dag) en dan lees ik dat er mensen zijn die nog veel meer van die rommel slikken.

Mijn man wilde nog een IVF poging doen onder de voorwaarde dat cryo's niet meer in een hormoongestuurde cyclus worden teruggeplaatst. Maar goed, omdat 2 van de 6 tp's eindigden in een (vroege) miskraam, moeten we eerst op gesprek bij de gynaecoloog voor er weer een ivf in gang wordt gezet. De afspraak stond 25 april, maar ik mocht helpen bij de Koningsspelen op de school van Thijs en heb de afspraak verzet. Nu konden we 30 mei pas terecht, maar Thijs staat toch echt op nummer 1!

Ik snap je wel McLaura, die gevoeligheid ligt bij mij ook anders...

Geen ervaring met hormoongestuurde terugplaatsing, zijn de hormonen die je dan "krijgt" anders dan bv puregon of gonal-f injecties? Ik moet zeggen dat de enige bijwerking die ik he.b, is dat ik erg moe ben... Merk wel dat ik als ik ongesteld moet worden/ben ik erg last heb van m'n eigen hormonen, en dat uit zich dan vooral in depressief voelen en huilen om niks. ( zo moest ik op m'n werk ooit eens huilen omdat ik een stukje appel op de grond liet vallen

Sowieso gaat zwanger worden hier relatief makkelijk, ik moet dan wel hormonen spuiten,
Maar als ik dan eenmaal een eisprong heb dan ben ik tot nu toe 2 van de 3 keer zwanger geworden wat natuurlijk geen garantie is dat het nu weer zo gaat, misschien waren die keren wel echt geluk hebben en gaat het nu maanden/jaren duren... Maar zo naïef als ik ben denk ik daar maar niet over na en stop ik m'n kop in het zand met de gedachte dat het vast niet lang gaat duren....

Waarschijnlijk net zo naïef als dat ik denk dat een volgende zwangerschap goed zal verlopen omdat het leven niet zo slecht kan zijn dat we weer een kindje zullen verliezen...

Vlier, (helaas) welkom in dit topic. Nooit leuk om je te moeten realiseren dat het niet vanzelf gaat. Ik heb zelf ook PCOS. Ben benieuwd naar welk behandeltraject jouw ziekenhuis gaat voorstellen. Succes in ieder geval! En mocht je even je ei kwijt moeten, dan weet je ons te vinden. Mijn man en ik hebben er gelukkig geen relatieproblemen door gekregen, maar dat heeft er inderdaad ook mee te maken dat we goed blijven praten met elkaar en leuke dingen blijven doen samen.

Aurum, wat k*t dat de iui niet gelukt is...

Gewoonmezelf, tof dat je hier meelurkt om die reden. Ik vind het altijd heel prettig als mensen rekening met ons houden hierin.

Nikki, het feit dat jij nu drie kindjes hebt, geeft mij alleen maar meer hoop. Fijn dat je hier zo nu en dan nog bent.

Skoap

droomvrouwtje en dobbey, hier nog zo'n hormonster hoor. En inderdaad: soms geen flauw benul waardoor het komt en dan kijk ik naar mezelf van: wat sta je nou te schreeuwen?!

McLaura, fijn dat je er op die manier mee kunt omgaan

Klums, ik hoop inderdaad dat je snel zwanger zult zijn en niet nog een keer zoiets heftigs hoeft mee te maken

---

Nou, wij zitten in het ziekenhuis voor de iui die straks plaatsvindt. Toch wel enigszins nerveus...

Frummeltje86: ff snel maar succes!

quote:

Op zondag 27 april 2014 08:29 schreef Vlier het volgende:
Frummeltje86: ff snel maar succes!

Dank je!

Frummel succes!

Frummel succes!

Frummel spannend! Succes meid!

Frummel succes!

quote:

Op zondag 27 april 2014 07:35 schreef klumsy het volgende:

Geen ervaring met hormoongestuurde terugplaatsing, zijn de hormonen die je dan "krijgt" anders dan bv puregon of gonal-f injecties? Ik moet zeggen dat de enige bijwerking die ik he.b, is dat ik erg moe ben...

Grappig, ik voelde me juist heel fit, maar misschien was dat ook meer psychologisch, energie omdat ik het gevoel had dat er actie was zeg maar.

quote:

Op zondag 27 april 2014 10:25 schreef droomvrouwtje het volgende:
Frummel succes!

McLaura, ik zou ook de afspraak hebben verzet (die zin loopt niet lekker). Maar balen zeg, dat je nu voor een nieuwe poging moet gaan Thijs was eerste tp en een verse toch??
Dat vind ik wel fijn aan de ivf afdeling, het relaxte, je eigen tempo kunnen behouden en zelfs aangeven als je voor een tp of een nieuwe poging wilt gaan.

Yep, dat klopt!

En Fertiliteit is inderdaad een fijne afdeling, ook in MCL/UMCG.

Dank voor alle succeswensen dames. Het is me alles meegevallen, de ingreep. Waar we wel van geschrokken zijn, is dat de hoeveelheid goede zaadcellen ontzettend tegenviel na opwerking. Voor opwerken 5,2 miljoen, na opwerken nog maar 400.000. We voelen ons enigszins bedonderd, gezien het feit dat we in maart vorig jaar al een twijfelachtige uitslag hadden van het onderzoek. We hebben toen aangedrongen op een extra onderzoek, maar dat vonden ze niet nodig.

Ik zit wel een beetje in zak en as... Straks zijn we serieus al een jaar aan het klooien zonder dat we ook maar kans maakten... Het schijnt dat je met deze hoeveelheid eigenlijk aan ICSI zou moeten. Dat lees ik tenminste op websites van ziekenhuizen.

Plan voor nu is nog een IUI en dan kijken of de kwaliteit weer zo beroerd is. Is dat het geval, dan zijn we dus ook klaar met IUI...

Frummel dat sucks.... Maar waarom dan toch nog een IUI en niet meteen een extra zaadonderzoek?

Heb ik ook gevraagd, maar ze denken dat het misschien eenmalig was, vanwege stress of zo... Ik baal flink zeg, bah. Voelt alsof deze ronde (en volgende ronde) nu eigenlijk voor niks is geweest...

quote:

Op zondag 27 april 2014 17:12 schreef droomvrouwtje het volgende:
Frummel dat is flink balen. Geen tips voor je, ik zou wel aandringen op de zaadtest, zeker gezien het feit dat het eerste onderzoek al twijfelachtig was, dat zou genoeg reden zijn. En als stress de oorzaak zou zijn, zou ik een moment kiezen waarop hij meer relaxt is. Geen idee of het zou helpen, maar meer gevoelsmatig zeg maar.
Dikke knuf

Ja, misschien toch maar doen. We gaan nu eerst even op vakantie, dus het zal wel nog even moeten wachten. Ik acht de kans nu klein dat er uberhaupt hieruit een zwangerschap kan ontstaan, dus die onzekerheid kan ik ook in de ijskast zetten. Zodra we weer terug zijn, zal ik zo ongeveer wel ongesteld worden. Kan ik gelijk bij de eerste echo dit aankaarten. Sjonge jonge... en we waren er al zo bang voor...

Nou, nu eerst vakantie. Daar hebben we zin in!

Frummeltje, wat klote dat het npu zo loopt lijkt me idd niet een gek plan nog zo'n zaadtest, echter houd er rekening mee dat hier ook weer tijd over heen moet gaan... Althans bij ons werd er minstens 3 maanden tussen die onderzoeken gehouden om zo de beste metingen te kunnen doen. Wel balen dat de IUI mosschien ook niet genoeg gaat zijn. ICSI klinkt dan inderdaad als de volgende stap.... Zou je dat willen? Knuf meis!

[ Bericht 0% gewijzigd door Lijnloos op 27-04-2014 21:54:25 (oeps, Niet vergeten... ) ]

Ik kan me zo voorstellen dat ze inderdaad niet helemaal mee zullen gaan in ons verzoek voor een eventueel nieuwe IUI nog zo'n onderzoek te doen. Maar dat betekent dus dat we flink in spanning zitten tot aan die volgende IUI...

Nou ja, het is nu even niet anders. We zullen het ermee moeten doen.

En bij de gedachte aan beide keuzes - stoppen of doorgaan naar ICSI - word ik eigenlijk wel erg verdrietig... Ik denk dat ik niet niet zou kunnen verkroppen om die laatste middelen niet aan te grijpen en ons nu al te moeten neerleggen bij een kinderloos leven. Dus: waarschijnlijk - als dat nodig is - zal ik die stap wel zetten. Maar pfoe hé, die zag ik nog echt even niet aankomen nu.

Oh fuck, zie net dat ik het woord Niet vergeten was... het lijkt me de NIET zo'n gek idee om een test te doen.
Maar ja, het is wel weer effe een fikse stap verder. Mag ik vragen wat je zo tegenhoudt wat nu bij de IUI nog niet is? Oprechte vraag hoor, ik vond namelijk de stap richting ziekenhuis het grootst, ongeacht de behandeling die zou volgen. Ik was allang blij dat we dus niet gek waren en we hulp kregen uiteindelijk.

Dames

Frummeltje met zo'n hoeveelheid is het idd icsi. Hier ook na opwerken weinig en ook nog grotendeels niet goed. Met icsi wel succes, iui was in het streekziekenhuis zinloos omdat ze daar grovere bewerkingen op de zwemmers doen waardoor er niets overbleef.

Ik begreep 'm En volgens mij is het een tweeledig gevoel voor mij. Enerzijds de angst voor de onbekendheid ermee en angst voor wat er op ons af komt en anderzijds het idee dat we daarmee wel aan het laatste deel beginnen van dit traject. De IUI verschilt voor mij niet veel meer het traject waar we afgelopen jaar in zaten. Stimuleren, echo's, enzovoort. Enige was nu extra dat mijn liefs deel dichterbij zou komen. Vond het spannend hoor, maar het viel me alles mee. Ik denk dat ik met name opzie tegen zo'n punctie, de hoeveelheid hormonen en de wachtdagen...

Sorry voor mijn monologen meiden. Merk wel dat het me flink bezighoud momenteel.

Voor jullie allen ook even een flinke knuffel.

Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd wat je "tegen" houd bij ivf/ICSI


Omdat ik vandaag toch behoorlijk tegen mij zelf aan liep in alle opzichten heeft mijn man de knoop doorgehakt en ben ik weer gaan schrijven op Facebook en morgen zal het blog weer up to date worden gemaakt. Ik mistte mijn uitlaat klep en na anderhalve maand is het zo uit de hand gelopen dat ik vandaag bijna letterlijk tegen de muur aan ben gelopen. Ontzettend onrustig en het gevoel alsof er miljoenen beestjes onder mijn huid liepen

Aan de ene kant ben ik er blij van aan de andere kant vind ik het jammer dat we niet iets "spontaans" kunnen vermelden in het geval van een eventuele zwangerschap. Maar goed, het zij zo... Mijn eigen gezondheid en relatie gaan voor en we hebben de afgelopen jaren zo ontzettend veel steun gehad van alles en iedereen dat het misschien ook wel fijn is dat als het mis gaat de mensen op de hoogte zijn.

Vanavond bij de donor geweest om de certrotide uit te leggen qua spuiten en een uur later hing ik aan de telefoon met Zwolle.... Allergische reactie Haar hele buik was gezwollen en rood waar de spuit was gezet en ze werd gek van de jeuk. Morgenvroeg om 10 uur moet ik weer bellen en dan heeft de dienstdoende arts als het goed is al overleg gehad met onze eigen gyn. Waarschijnlijk krijgt ze ander spul maar dat is dus even afwachten..... Niets kan normaal gaan bij ons volgens mij

quote:

Op zondag 27 april 2014 23:21 schreef Frummeltje86 het volgende:
Ik begreep 'm En volgens mij is het een tweeledig gevoel voor mij. Enerzijds de angst voor de onbekendheid ermee en angst voor wat er op ons af komt en anderzijds het idee dat we daarmee wel aan het laatste deel beginnen van dit traject. De IUI verschilt voor mij niet veel meer het traject waar we afgelopen jaar in zaten. Stimuleren, echo's, enzovoort. Enige was nu extra dat mijn liefs deel dichterbij zou komen. Vond het spannend hoor, maar het viel me alles mee. Ik denk dat ik met name opzie tegen zo'n punctie, de hoeveelheid hormonen en de wachtdagen...

Sorry voor mijn monologen meiden. Merk wel dat het me flink bezighoud momenteel.

Voor jullie allen ook even een flinke knuffel.

We waren tegelijk aan het typen.... voor jou en je monologen. Het is logisch dat het je bezig houd daar waar je verwachtte iets nog zelf te kunnen doen is die hoop nu een beetje weg althans dat was bij ons heel erg het gevoel