Mike weet nu, 32 jaar, nog steeds niet wat hij wil worden.
Hij heeft een onafgemaakte HBO opleiding, omdat zijn leraren hem niets meer konden leren. Hij wist alles al. Toen is hij na 1 jaar gestopt.
Daarna is hij gaan werken, van alles en nog wat, van restauratie van oldtimers tot tapijtlegger.
Het liefst zou hij een restaurant en een surfschool hebben.
Maar hij weet het allemaal niet.
In Utopia hoopt hij te leren de daad bij het woord te voegen, want hij maakt altijd veel beloftes die hij niet nakomt.
Hij maakt een rommeltje van zijn agenda en vergeet afspraken.
De afgelopen jaren heeft hij al zijn geld opgemaakt aan festivals, het afgelopen jaar leefde hij uit zijn auto met zijn vuile was links in de kofferbak en de schone rechts.
Ook als hij niet in Utopia terecht komt, dan ziet hij deze dagen als 'turning point'.
Dit alles uitgesproken op slome monotone wijze a la 'het zal allemaal wel'.
Kortom: komt allemaal niks van terecht, een stuurloos persoon die zijn beloftes niet na blijft komen.