Depressie & Angst #94: angst, depressie, en humor

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 10:37 schreef Woods het volgende:

[..]

Ik doe al een paar jaar vrijwel niets, zo had ik dit schooljaar als doel om te slagen nadat ik nipt over was gegaan naar 5 havo. Midden in het schooljaar ging ik nog sporadisch naar school en nu zit ik thuis zonder dat ik eigenlijk weet waarom ik geen zin meer had(de school irriteerde me maar daar zou ik opzich doorheen gebeten moeten hebben). Ik had een nieuwe computer gekocht als doel om muziek te maken, filmpjes bewerken enzo, hij staat nu te verstoffen...

Het verschil tussen lui en depressief: Depressief is tegen dingen opzien om ze te gaan doen. Alsof het zwaar is om te doen, ook al is het maar een klein dingetje. Dat is mijn ervaring. Ook het nemen van beslissingen wat niet wil lukken.

Ik haat hyperventileren. Net ook weer. Zwaar gapen, bloeddruk laag, koud, idee dat je flauwvalt en nu weer FOK.

Depressief zijn voelde voor mij een beetje als water naar de zee dragen met een gat in de emmer.

Lui zijn is eerder gaan liggen op het strand aan diezelfde zee. Fok die emmers water.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 14:13 schreef sitting_elfling het volgende:
Ik haat hyperventileren. Net ook weer. Zwaar gapen, bloeddruk laag, koud, idee dat je flauwvalt en nu weer FOK.

Komt dat FOK! er ook nog bij he.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 11:51 schreef zomertje het volgende:

[..]

Het verschil tussen lui en depressief: Depressief is tegen dingen opzien om ze te gaan doen. Alsof het zwaar is om te doen, ook al is het maar een klein dingetje. Dat is mijn ervaring. Ook het nemen van beslissingen wat niet wil lukken.

Toen ik depressief was, en dus thuis zat, dan begon ik wel heel enthousiast aan dingen.
Bijvoorbeeld dan ging ik mijn auto wassen, dus emmer en spullen pakken, tuinslang uitrollen etc.
Maar als ik daar dan halverwege mee was dan zag ik er opeens als een berg tegenop en ruimde ik alles weer op.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 14:23 schreef Gray het volgende:
Depressief zijn voelde voor mij een beetje als water naar de zee dragen met een gat in de emmer.

Lui zijn is eerder gaan liggen op het strand aan diezelfde zee. Fok die emmers water.

Haha, mooie vergelijking. Lui en depressief is heel iets anders. Lui zijn betekent gewoon dat je lui bent, je verder wel goed voelt en gewoon lekker ontspannen bent en geen zin hebt om daar verandering in te brengen. Depressief zijn is daarentegen voor mij een groot zwart gat vol met pijn die er voor zorgt dat je als het ware onder een grote sluier loopt die al het geluk uit alles wat je mogelijk mee kunt maken zuigt. Het is zowel psychologisch slopend als een fysiek gevoel waardoor je in een hoekje wil kruipen en gewoon in de foetushouding op je duim wilt zuigen.

Beetje expliciet wellicht, maar zo ervoer ik het wel.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 14:30 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Komt dat FOK! er ook nog bij he.

Kom net van de psycholoog af en tijdens het gesprek kwam opeens angst naar voren. Dit was voor mij wel confronterend want had hier nooit eerder aan gedacht. Ik had de OP nog niet eens doorgenomen maar vind het wel vreemd om nu met angst te worden geconfronteerd met die 'depressie', hangt dat samen ofzo? Ik wil ook totaal nog niet geloven dat ik depressief ben(ondanks diagnose)aangezien veel mensen dit heel snel over zichzelf zeggen.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 15:37 schreef Woods het volgende:
Kom net van de psycholoog af en tijdens het gesprek kwam opeens angst naar voren. Dit was voor mij wel confronterend want had hier nooit eerder aan gedacht. Ik had de OP nog niet eens doorgenomen maar vind het wel vreemd om nu met angst te worden geconfronteerd met die 'depressie', hangt dat samen ofzo? Ik wil ook totaal nog niet geloven dat ik depressief ben(ondanks diagnose)aangezien veel mensen dit heel snel over zichzelf zeggen.

Ik geloofde het ook niet, want ben een optimistisch persoon, doorzetter etc. Maar daar heeft het eigenlijk vrij weinig mee te maken.

Er stond dit weekend een mooi interview in het magazine van de Volkskrant?, ging over angsten, een artikel over een topsporter met depressie. Mooi om te lezen. - Stefan Groothuis was dat

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 14:31 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Toen ik depressief was, en dus thuis zat, dan begon ik wel heel enthousiast aan dingen.
Bijvoorbeeld dan ging ik mijn auto wassen, dus emmer en spullen pakken, tuinslang uitrollen etc.
Maar als ik daar dan halverwege mee was dan zag ik er opeens als een berg tegenop en ruimde ik alles weer op.

Ik liet alles dan gewoon ter plekke liggen
Zal je dan ook niks verbazen dan dat het niet bepaald opgeruimd was bij mij thuis

Het "er als een berg tegenop zien" herken ik dan wel weer en is nooit helemaal verdwenen toen mn hardnekkige depressie dat wel was.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 15:37 schreef Woods het volgende:
Kom net van de psycholoog af en tijdens het gesprek kwam opeens angst naar voren. Dit was voor mij wel confronterend want had hier nooit eerder aan gedacht. Ik had de OP nog niet eens doorgenomen maar vind het wel vreemd om nu met angst te worden geconfronteerd met die 'depressie', hangt dat samen ofzo? Ik wil ook totaal nog niet geloven dat ik depressief ben(ondanks diagnose)aangezien veel mensen dit heel snel over zichzelf zeggen.

Ik geloofde het ook niet, ik dacht dat het normaal was

Bij mij hingen angst en depressie wel "losjes" samen, al kan ik niet echt beoordelen wat de link tussen die 2 nou precies is/was bij mij.

Overigens net ca 10km gewandeld (moest wel, want had de bus gemist ) en echt -net- thuis gekomen. Straks maar even een bak koffie

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 15:50 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik geloofde het ook niet, ik dacht dat het normaal was

Bij mij hingen angst en depressie wel "losjes" samen, al kan ik niet echt beoordelen wat de link tussen die 2 nou precies is/was bij mij.

Overigens net ca 10km gewandeld (moest wel, want had de bus gemist ) en echt -net- thuis gekomen. Straks maar even een bak koffie

Ik laat het vandaag voor wat het is en ga nu een spelletje spelen of iets anders. Morgen komen de doelen wel die ik heb. Heb hier trouwens een memobord voor me en had enthousiast taken eropgezet maar geen enkele die ik nog heb uitgevoerd zo zuur

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 15:53 schreef Woods het volgende:

[..]

Ik laat het vandaag voor wat het is en ga nu een spelletje spelen of iets anders. Morgen komen de doelen wel die ik heb. Heb hier trouwens een memobord voor me en had enthousiast taken eropgezet maar geen enkele die ik nog heb uitgevoerd zo zuur

Ik heb nog wel het 1 en ander te doen in het huishouden vandaag en tussendoor moetwil ik een begin maken met een programmeertaal leren, wat ik nodig heb om verder te modden
Het gamen komt zaterdag wel als mn vrienden er weer zijn en dan moet mn mod weer gebruiksklaar zijn

Ik voelde me al niet zo goed en toen nog even een aanvaring er bovenop. In plaats van te gaan sporten ben ik zo die zaal weer uitgerend en naar huis gegaan. Vriendjelief doet zo zn best om me te helpen, maar voel me nog steeds kut (en dat t niet helpt maakt dat alleen maar erger)

Heeft iemand hier wel vaker last van? Ik heb vandaag weer ontzettende excessieve gaap neigingen, waar daarna mijn voorhoofd en lichaam ijzig koud aan blijft voelen om daarna het idee te hebben dat je loopt te zweven en dat gevoel dat je continu je bewustzijn verliest.

M'n vriendin vertelde me dat ik er uitzag als een dooie. Bloed zakt volledig weg. Ik laat me er overigens niet een dag door verkloten. Ik ga gewoon verder maar het is dan altijd ff 30 minuutjes rationeel rustig blijven (dat lukt ook vaak wel) maar het is zo gruwelijk kut, die hyperventilatie aanvallen.

Supertof weekend gehad in Berlijn, nu thuis weer in een zwart gat. En m'n sollicitatie van twee weken geleden is nooit aangekomen dus daar kan ik ook naar fluiten.

Het moet niet erger worden nu hoor, ik kan niet meer

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 18:12 schreef sitting_elfling het volgende:
Heeft iemand hier wel vaker last van? Ik heb vandaag weer ontzettende excessieve gaap neigingen, waar daarna mijn voorhoofd en lichaam ijzig koud aan blijft voelen om daarna het idee te hebben dat je loopt te zweven en dat gevoel dat je continu je bewustzijn verliest.

M'n vriendin vertelde me dat ik er uitzag als een dooie. Bloed zakt volledig weg. Ik laat me er overigens niet een dag door verkloten. Ik ga gewoon verder maar het is dan altijd ff 30 minuutjes rationeel rustig blijven (dat lukt ook vaak wel) maar het is zo gruwelijk kut, die hyperventilatie aanvallen.

Dat zijn klassieke hyperventilatie symptomen. Heb je ook last van tintelingen in jouw handen, hartkloppingen en een druk op de borst? Dat zijn namelijk ook veel voorkomende symptomen.

Heb zelf een jaar lang last gehad van hyperventilatie. Tijdens de eerste aanval dacht ik werkelijk dat ik een hartaanval kreeg. Ik zag lijkbleek, was in staat van paniek, had druk op mijn borst met uitstraling naar mijn linkerarm en was benauwd. Ben toen naar de huisartsenpost gebracht waar geconstateerd is dat het het hyperventilatie was. Daarna door de medische molen geweest om fysieke oorzaken van hyperventilatie uit te sluiten.

Uiteindelijk doorverwezen naar een psychosomatische fysiotherapeut en daar heb ik geleerd hoe ik met hyperventilatie om moet gaan. Als ik een aanval op voel komen ga ik buikademhalingsoefeningen doen. Een inademing van drie seconden en een uitademing van minimaal het dubbele. Vervolgens en pauze van 5 seconde en dan weer inademen. Dat doe ik dan tien minuten lang. Sinds ik fanatiek drie maal per week sport heb ik nauwelijks nog klachten. Het bewegen verlaagt namelijk het zuurstofgehalte in het bloed.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 15:37 schreef Woods het volgende:
Kom net van de psycholoog af en tijdens het gesprek kwam opeens angst naar voren. Dit was voor mij wel confronterend want had hier nooit eerder aan gedacht. Ik had de OP nog niet eens doorgenomen maar vind het wel vreemd om nu met angst te worden geconfronteerd met die 'depressie', hangt dat samen ofzo? Ik wil ook totaal nog niet geloven dat ik depressief ben(ondanks diagnose)aangezien veel mensen dit heel snel over zichzelf zeggen.

Hoe het precies komt weet ik niet, maar ik kreeg tegen het eind van m'n depressie plots last van angstaanvallen. Echt stervensbenauwd, uit het niets, om het niets. Gelukkig maar tweemaal last van gehad dat ik me kan herinneren, en heel kort.

Misschien hebben beide met dezelfde hersenprocessen te maken ofzo?

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 16:47 schreef Elvi het volgende:
Ik heb weer een stap gezet om weer te wennen aan het arbeidsproces Ik ben vandaag aangenomen als vrijwilligster bij een museum. ik ga beginnen met de communicatie, en later komen daar misschien nog rondleidingen coordineren en arrangementen bedenken bij.

Af en toe heb ik nog wel een moment van paniek als ik bedenk dat dit allemaal nog steeds vrijwillig is en ik nog steeds geen inkomen heb Maar ik hou mezelf voor dat het een begin is: ik kan weer wennen, het staat goed op mn cv, ik ben ergens binnen...

Vrijwilligerswerk is ook werk.

Bovendien draag je daarmee ook bij aan de maatschappij, dus daar mag je best trots op wezen.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 18:12 schreef sitting_elfling het volgende:
Heeft iemand hier wel vaker last van? Ik heb vandaag weer ontzettende excessieve gaap neigingen, waar daarna mijn voorhoofd en lichaam ijzig koud aan blijft voelen om daarna het idee te hebben dat je loopt te zweven en dat gevoel dat je continu je bewustzijn verliest.

M'n vriendin vertelde me dat ik er uitzag als een dooie. Bloed zakt volledig weg. Ik laat me er overigens niet een dag door verkloten. Ik ga gewoon verder maar het is dan altijd ff 30 minuutjes rationeel rustig blijven (dat lukt ook vaak wel) maar het is zo gruwelijk kut, die hyperventilatie aanvallen.

Hier ben ik niet bekend mee. Heb je je al laten onderzoeken?

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 16:47 schreef Elvi het volgende:
Ik heb weer een stap gezet om weer te wennen aan het arbeidsproces Ik ben vandaag aangenomen als vrijwilligster bij een museum. ik ga beginnen met de communicatie, en later komen daar misschien nog rondleidingen coordineren en arrangementen bedenken bij.

Af en toe heb ik nog wel een moment van paniek als ik bedenk dat dit allemaal nog steeds vrijwillig is en ik nog steeds geen inkomen heb Maar ik hou mezelf voor dat het een begin is: ik kan weer wennen, het staat goed op mn cv, ik ben ergens binnen...

Het is een heel goed begin en zoals je al opmerkte staat het ook goed op je CV. Het is in deze tijd nu eenmaal lastig om werk te vinden. Hoeveel uur in de week ga je daar werken?

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 18:56 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Dat zijn klassieke hyperventilatie symptomen. Heb je ook last van tintelingen in jouw handen, hartkloppingen en een druk op de borst? Dat zijn namelijk ook veel voorkomende symptomen.

Heb zelf een jaar lang last gehad van hyperventilatie. Tijdens de eerste aanval dacht ik werkelijk dat ik een hartaanval kreeg. Ik zag lijkbleek, was in staat van paniek, had druk op mijn borst met uitstraling naar mijn linkerarm en was benauwd. Ben toen naar de huisartsenpost gebracht waar geconstateerd is dat het het hyperventilatie was. Daarna door de medische molen geweest om fysieke oorzaken van hyperventilatie uit te sluiten.

Uiteindelijk doorverwezen naar een psychosomatische fysiotherapeut en daar heb ik geleerd hoe ik met hyperventilatie om moet gaan. Als ik een aanval op voel komen ga ik buikademhalingsoefeningen doen. Een inademing van drie seconden en een uitademing van minimaal het dubbele. Vervolgens en pauze van 5 seconde en dan weer inademen. Dat doe ik dan tien minuten lang. Sinds ik fanatiek drie maal per week sport heb ik nauwelijks nog klachten. Het bewegen verlaagt namelijk het zuurstofgehalte in het bloed.

Ik heb het eens eerder gehad. Ik ben toen door de huisarts doorverwezen voor een bloedcheck en ECGtje. Na de ECG doorverwijzing gekregen naar de cardioloog. Volledige check en alles was in orde. Sinds dien tot een paar week geleden geen last meer van gehad. De afgelopen dagen weer ontzettend veel last.

Druk op de borst, net alsof er een olifant op mijn borstkas zit. Volgens mij zit het grootste gedeelte ook met het ademhalen.

Ik moet dan ook maar weer eens meer bezig met fysieke activiteiten.

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 19:23 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik heb het eens eerder gehad. Ik ben toen door de huisarts doorverwezen voor een bloedcheck en ECGtje. Na de ECG doorverwijzing gekregen naar de cardioloog. Volledige check en alles was in orde. Sinds dien tot een paar week geleden geen last meer van gehad. De afgelopen dagen weer ontzettend veel last.

Druk op de borst, net alsof er een olifant op mijn borstkas zit. Volgens mij zit het grootste gedeelte ook met het ademhalen.

Ik moet dan ook maar weer eens meer bezig met fysieke activiteiten.

Je kan ademhalingsoefeningen gaan doen. In het verleden heb ik fysiotherapie gehad omdat ik verkeerd ademhaalde, namelijk door mijn borstkas te vergroten en mijn buik niet te gebruiken. 10 sessies van een half uur deed wonderen; ik ging simpelweg op m'n rug liggen en m'n handen op m'n borst en haalde adem door met mijn buik vacuum te trekken in m'n longen. Kortom, alleen je buik uitzetten en niet je ribbenkast maakt dat je op een veel efficientere manier ademhaalt en ook nog eens een groter volume aanmaakt.

Bovendien kan je dit ook meteen opvatten als een vorm van meditatie. Winning!

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 19:42 schreef Gray het volgende:

[..]

Je kan ademhalingsoefeningen gaan doen. In het verleden heb ik fysiotherapie gehad omdat ik verkeerd ademhaalde, namelijk door mijn borstkas te vergroten en mijn buik niet te gebruiken. 10 sessies van een half uur deed wonderen; ik ging simpelweg op m'n rug liggen en m'n handen op m'n borst en haalde adem door met mijn buik vacuum te trekken in m'n longen. Kortom, alleen je buik uitzetten en niet je ribbenkast maakt dat je op een veel efficientere manier ademhaalt en ook nog eens een groter volume aanmaakt.

Bovendien kan je dit ook meteen opvatten als een vorm van meditatie. Winning!

Ik ga dat vanavond ook maar weer proberen.

Hoe komt dat toch. Hoe kan het, dat een mens, per definitie 'verkeerd' zou ademhalen? Je doet dit automatisch en niet bewust. Hoe kan dat nou fout gaan?

quote:

Op dinsdag 22 april 2014 19:46 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik ga dat vanavond ook maar weer proberen.

Hoe komt dat toch. Hoe kan het, dat een mens, per definitie 'verkeerd' zou ademhalen? Je doet dit automatisch en niet bewust. Hoe kan dat nou fout gaan?

Allerlei redenen. Mensen zijn raar bijoorbeeld. Natuur is ook raar. Realiteit is raar.

Geeft veel redenen om te blijven lachen tho.