Bijna geen stem en relatie

Waar zal ik eens beginnen.. Ik heb een relatie met een mbo-er die een stuk jonger is dan ik. Normaal is er geen enkel probleem met het niveau en ervaringsverschil maar nu ik al dik 6 weken met stemproblemen loop door een hardnekkige keelontsteking gaat het me wel opbreken.

Ik praat dus moeilijk, wat slechter verstaanbaar, zachtjes en praten doet A pijn, B veroorzaakt hoesten en C vertraagd het herstel.

Een poos heb ik helemaal niet mogen praten en toen merkte ik al dat het niveau verschil dan duidelijker naar voren komt. Waar mijn zoons aan een paar handgebaren genoeg hebben, moet ik voor mijn vriend echt alles opschrijven waarbij weer duidelijk wordt dat hij ook problemen heeft met lezen (ernstig dyslectisch).

Dingen waar ik tegenaan loop:
- In de keuken of van boven iets naar me roepen zonder er bij stil te staan dat ik niet terug kan roepen en dus zijn vraag/opmerking moet negeren (wat tot irritatie leidt bij hem) of naar hem toe moet lopen terwijl ik met andere dingen bezig ben.
- Op alles wat ik zeg standaard reageren met "Huh?" terwijl als ik dan niet mijn woorden weer herhaal maar hem negeer, hij 9 van de 10 keer toch begrepen blijkt te hebben wat ik gezegd heb
- Steeds weer vragen stellen die volledig nutteloos zijn en waar ik niet op kan antwoorden met 'ja' of 'nee' en dan op mijn antwoord dus weer reageren met "Huh?"
- Niets zelf uitzoeken of lezen, maar het steeds weer aan mij vragen.. en dan weer reageren met "Huh?".. Voorbeeld: Hij geeft mij een folder, ik lees die en leg hem op tafel. Gaat hij aan mij vragen: "Wat staat er in die folder?" ipv zelf even de plaatjes in die folder te bekijken.

Gevolg is ook dat ik steeds stiller word; ik heb geen zin om alles 3 keer te herhalen. En dan merk ik dus ook dat hij zelfstandig gewoon niet veel kan. En dan boos reageert omdat het niet gelijk lukt of loopt zoals hij wil. Zo stonden we in een wachtrij bij een cateraar. Hij wilde een broodje hamburger dus we stopten daar. De man achter die stand vroeg mensen of ze een hamburger wilden en gooide dan een hamburger op de bakplaat. Opeens wordt mijn vriend boos en loopt de rij voorbij naar de volgende stand terwijl hij de volgende was die aan de beurt was. Dan denk ik dus "Huh?". Om daar tegen mij tekeer te gaan waar die hamburgers dan zijn. "Huh?" Ik moet tot 4 keer toe zeggen dat hij daar net aan voorbij gelopen is. Dûh. Dus wij weer terug. Alleen staan we dan dus rechts van die man ipv links dus die man vraagt aan andere mensen of zij in de rij staan voor de hamburger. Ik zwaai en wijs op mijn vriend; de man geeft een knikje en gooit een hamburger op de plaat. Even later wordt mijn vriend wéér boos want hij staat al zo lang te wachten en wordt genegeerd bij het vragen. Hij wil weglopen. Tot 3 maal toe moet ik zeggen dat er een hamburger voor hem op de plaat ligt.. zucht.

Ik zit gewoon aan het eind van mijn latijn in deze relatie. Ik slik mijn woorden voortdurend in omdat het mij mijn stem niet waard is, ga conflicten 100% uit de weg want dan moet ik nóg meer praten en herhalen, ik leg niets meer uit.. en minimaal 1 maal per dag wordt meneer weer boos omdat hij iets niet begrijpt.

Gevolg is ook dat hij steeds meer lak heeft aan wat ik zeg/wil omdat hij toch geen tegengas krijgt en een boze opmerking mij al stil krijgt (geen zin in eindeloze discussies omdat ik mijn stem dan al helemaal niet terug krijg). Hij gaat dus ook steeds meer over mijn grenzen heen die hij na twee jaar al dondersgoed zou moeten kennen.

Ik sta op het punt hem uit mijn huis te trappen. Maar ik vind het ook zonde omdat deze problemen er niet zijn als ik normaal kan praten en we toen echt een leuke relatie hadden. Maar ik trek het op deze manier echt niet. Hem vragen een weekje weg te blijven trekt hij niet (heb ik al een keer geprobeerd) en betekent voor hem einde relatie.

What to do??

quote:

Op maandag 14 april 2014 11:22 schreef _Meredith het volgende:
Daarbij; waarom benadruk je zo ernstig dat het een MBO-er is? Is dat om zijn leeftijd aan te geven of omdat hij een MBO-er is?

Omdat ik denk dat het bij hem geen kwestie van onwil is maar van niet kunnen. Normaal valt dat niet zo op omdat hij het gewoon aan mij vroeg en ik dan uitleg gaf over hoe en wat.

Neem dat cateraar verhaal. Normaal zou ik die stand zien en hem daar zonder bij na te denken op wijzen zo van: "Daar zijn de hamburgers". Als er dan gevraagd wordt wie er een hamburger wil en mijn vriend reageert niet, dan zou ik roepen "Hier eentje graag!". Ook zonder daar bij na te denken. Nu moet hij echter zelf opletten en conclusies trekken en gaat het dus steeds mis waardoor we allebei geïrriteerd raken.

quote:

Op maandag 14 april 2014 11:22 schreef goed_volk het volgende:
Het lijkt me duidelijk dat er een gebrek aan begrip heerst van zijn kant. Met dit soort situaties worden de verhoudingen vaak goed duidelijk. Net zoiets als verbouwingen en vakanties
Jammer genoeg lijkt het erop dat hij niet zijn best voor jou wil doen; hij kan of wil zich niet inleven in jouw situatie.
Je zit al niet lekker in je relatie en nu blijkt dat het niet beter wordt. Als je echt heel veel van hem houdt, zou ik relatietherapie voorstellen, maar volgens mij ben je al uit je keuze en moet je van hem af.

Hoezo zat ik al niet lekker in die relatie? Dit is voor het eerst dat we echt last hebben van wrijvingen. En ik denk dat het meer aan 'niet kunnen' ligt dan aan 'niet willen'.

quote:

Op maandag 14 april 2014 11:34 schreef goed_volk het volgende:

[..]

Dat staat letterlijk in je OP
Anders nog eens goed nalezen en even aanpassen.

Ik kan het niet vinden. Ik denk dat jij het anders leest dan ik.

quote:

Op maandag 14 april 2014 11:34 schreef Nobu het volgende:

[..]

Ik zie dat je wat concessies hebt gedaan op andere vlakken in je zoektocht naar een jongere man

LOL. Ik heb nooit een jongere man gezocht.

quote:

Op maandag 14 april 2014 11:34 schreef motorbloempje het volgende:
[ afbeelding ]