Depressie & Angst #93: stappen en marathons lopen

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 17:48 schreef Gewas het volgende:
Ik zag dat het over muziek ging.

Les Compagnons de la Chanson Telstar

Wat vinden jullie hier van?

Cd'tjes zijn nog van mijn opa geweest en vind het echt het mooiste wat ik ooit gehoord heb.

Ik ben eigenlijk niet zo van het Franstalige

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 16:54 schreef Lastpost het volgende:
Afgelopen zondag toch een mijlpaal bereikt. Na bijna 12 jaar met het labeltje CVS (Chronisch vermoeid) te hebben rondgelopen zowaar de finish bereikt van de Marathon in Rotterdam. Iets wat ik mezelf niet meer voor mogelijk had gehouden, zo'n droom als jong ventje voor de TV zittend.

Prachtig. Kwamen een hoop emoties naar boven tijdens het lopen moet ik zeggen. Heb jaren geleden tegen mijn toenmalig vriendin (helaas overleden) de belofte gemaakt dat ik er alles aan zou doen om dat ding te voltooien ondanks m'n fysieke problemen en nu was het dan zo ver en dan krijg je wel even een brok in je keel als je die Coolsingel ineens ziet opdoemen vol met mensen.

Ik had het ook echt nodig de afgelopen tijd, gewoon een doel dat eigenlijk net te ver weg ligt om te halen, een doel dat door praktisch iedereen in m'n omgeving werd afgeraden of vol verbazing werd aangehoord zodat ik me echt volledig kon focussen op iets anders. Heb nog steeds met regelmaat zo'n volledig leeg 'blegh' gevoel, alsof het allemaal geen nut heeft en de dingen die ik wel doe zo weinig voorstellen, blijft moeilijk om daar vanaf te komen. Op het moment dat ik iets leuks/aparts/uitdagend doe heb ik er geen last van,maar zodra dat voorbij is schiet dat negatieve weer voorbij.

Hoe dan ook, ik moet dus weer iets nieuws vinden om me volledig in te verliezen en waar ik echt voor wil/kan gaan vrees ik om niet teveel in die 'sleur' te komen van negatieve gedachten.

Baas! Iets nieuws vinden? Wat dacht je van de Ironman doen in Europa?

Ik herken het overigens wel een beetje, men zegt dat je het niet kan doen wat toch voor bepaalde motivatie aan het zorgen is dat je het wel kan.

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 16:42 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Het mooie is wel dat je er tenminste werk van maakt
Das best wel een hoge dosis medicatie als ik me niet vergis?

3 weken is wel een lange tijd trouwens

Ja mevrouw is niet zo snel. Heb ook 1,5 maand geen gesprek of iets gehad omdat ze ziek was.

Verder ben ik heel content en hoop ik eindelijk duidelijkheid te krijgen rond mijn persoon.

Take care.

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 16:54 schreef Lastpost het volgende:
Afgelopen zondag toch een mijlpaal bereikt. Na bijna 12 jaar met het labeltje CVS (Chronisch vermoeid) te hebben rondgelopen zowaar de finish bereikt van de Marathon in Rotterdam. Iets wat ik mezelf niet meer voor mogelijk had gehouden, zo'n droom als jong ventje voor de TV zittend.

Prachtig. Kwamen een hoop emoties naar boven tijdens het lopen moet ik zeggen. Heb jaren geleden tegen mijn toenmalig vriendin (helaas overleden) de belofte gemaakt dat ik er alles aan zou doen om dat ding te voltooien ondanks m'n fysieke problemen en nu was het dan zo ver en dan krijg je wel even een brok in je keel als je die Coolsingel ineens ziet opdoemen vol met mensen.

Ik had het ook echt nodig de afgelopen tijd, gewoon een doel dat eigenlijk net te ver weg ligt om te halen, een doel dat door praktisch iedereen in m'n omgeving werd afgeraden of vol verbazing werd aangehoord zodat ik me echt volledig kon focussen op iets anders. Heb nog steeds met regelmaat zo'n volledig leeg 'blegh' gevoel, alsof het allemaal geen nut heeft en de dingen die ik wel doe zo weinig voorstellen, blijft moeilijk om daar vanaf te komen. Op het moment dat ik iets leuks/aparts/uitdagend doe heb ik er geen last van,maar zodra dat voorbij is schiet dat negatieve weer voorbij.

Hoe dan ook, ik moet dus weer iets nieuws vinden om me volledig in te verliezen en waar ik echt voor wil/kan gaan vrees ik om niet teveel in die 'sleur' te komen van negatieve gedachten.

Als mede CVS-er, diep respect....

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 17:48 schreef Gewas het volgende:
Ik zag dat het over muziek ging.

Les Compagnons de la Chanson Telstar

Wat vinden jullie hier van?

Cd'tjes zijn nog van mijn opa geweest en vind het echt het mooiste wat ik ooit gehoord heb.

Mwoah, hier heb ik niet zo heel veel mee. Denk dat het voor jou heel speciaal is vanwege de link met je opa.

--- --- --- --- --- --- --- ---- ---- ---- ---

Wat ik wel heb, is dat mijn stemming niet alleen te horen kan zijn aan mijn muziekkeuze, maar dat mijn stemming ook vreselijk beinvloed kan worden door de muziek die ik hoor. Maar meestal dan ook omdat het me doet herinneren aan mensen die niet meer in mijn leven zijn.

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 16:50 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ja ... nee ik slik het al een jaar, deze dosis sinds een half jaar. Maar medicijnen hebben bij mij wel vaker te weinig effect. Andere proberen heb ik overwogen maar wil ik niet.

[..]

Nee, ik heb nog wel het gevoel dat ik de controle over mezelf heb. Ik probeer me vast te klampen aan mijn studie zodat ik geen impulsieve dingen doe. Ik moét het gewoon halen nu, dus kan geen dagen missen. Maar dat werkt tegelijkertijd ook juist averechts.
En ik zeg tegen mezelf dat ik dit eerder heb meegemaakt, dat het ook weer wat zal opklaren uiteindelijk. Maar het is wel ff heel moeilijk op dit moment.
En ik zou niet weten waarover ik zou moeten praten.

Het is voor mij erg tegenstrijdig wat je zegt, je wil niet meer, alleen nog slapen (of erger) en de school lukt niet, en je voelt je k*t, maar je hebt er wel controle over. Hoop dat je die controle echt blijft houden.
En voor nu een

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 15:56 schreef kuolema het volgende:
Ik blijf me slecht voelen ... afleiding werkt niet meer. Ik wil alleen maar in bed liggen. Slapen, slapen en nog eens slapen. Of dood. Als ik maar niet wakker hoef te zijn met dit gevoel.
Ik haat mezelf zo erg, kan me niet voorstellen dat ik ooit in vrede met mezelf kan leven. Ik verkloot alles.

Als ik nou tenminste nog mijn studie goed deed, was er nog iets om me op te richten. Maar ik kan mijn hoofd er nu niet bijhouden, zodra ik mijn boek pak dwaal ik af door de moeheid. Niet dat ik dat op wil geven. Maar ik weet gewoon niet wat ik hiermee moet.
Ik kan ook net zo goed stoppen met ad want het helpt blijkbaar toch niet.

Heel herkenbaar, en ik heb nog steeds van dat soort momenten...
Maar waarom zou je er niet een beetje aan toegeven? Als je je rot en moe voelt gewoon even 2 uurtjes terugtrekken in bed zodat je in ieder geval wat meer energie hebt voor je studie. Anders ben je jezelf alleen maar aan het afstraffen.

In plaats van slapen zou ik gewoon eens twee uurtjes zitten. Dan leer je je geedt te ontspannen terwijl je wakker bent, iets waar je elk wakker moment profijt van hebt.

Gisteren best een goede dag gehad. Fijn na de dagen die daarvoor zaten. Probeer dus ook die goede momenten te onthouden Vannacht wel weer veel te veel gedroomd en opgejaagd enzo.

@Kuo, ik hoop dat t beter wordt. Kan je dosis AD nog omhoog? Ik had zelf een flinke dosis nodig om echt uit de depressie te komen.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 09:42 schreef zomertje het volgende:
Gisteren best een goede dag gehad. Fijn na de dagen die daarvoor zaten. Probeer dus ook die goede momenten te onthouden Vannacht wel weer veel te veel gedroomd en opgejaagd enzo.

@Kuo, ik hoop dat t beter wordt. Kan je dosis AD nog omhoog? Ik had zelf een flinke dosis nodig om echt uit de depressie te komen.

Lekker toch? Meteen ook een bijzonder dagje van gemaakt of dat niet?

Hmm, met mij gaat het sinds een paar dagen niet zo goed eigenlijk. Ligt waarschijnlijk daaraan dat ik vorige week veel te veel heb gedaan en nu een paar dagen vrij heb... Ik ben weer neerslachtig. Maar goed, ik houd me nu binnen de therapie ook met een paar heftige thema's bezig, dus dat heeft waarschijnlijk ook invloed op mijn stemming.

Wat nu toch wel anders is als voorheen is dat ik bepaalde dingen nu beter en sneller merk. Ik heb sinds een aantal dagen weer negatieve gedachtes die ik altijd heb wanneer het slecht met me gaat en ik probeer daar nu wel anders mee om te gaan. Dus ja, waarschijnlijk boek ik wel vooruitgang... maar ik wil me ook wel weer eens goed voelen. *zucht*.

quote:

Op dinsdag 15 april 2014 15:56 schreef kuolema het volgende:
Ik blijf me slecht voelen ... afleiding werkt niet meer. Ik wil alleen maar in bed liggen. Slapen, slapen en nog eens slapen. Of dood. Als ik maar niet wakker hoef te zijn met dit gevoel.
Ik haat mezelf zo erg, kan me niet voorstellen dat ik ooit in vrede met mezelf kan leven. Ik verkloot alles.

Als ik nou tenminste nog mijn studie goed deed, was er nog iets om me op te richten. Maar ik kan mijn hoofd er nu niet bijhouden, zodra ik mijn boek pak dwaal ik af door de moeheid. Niet dat ik dat op wil geven. Maar ik weet gewoon niet wat ik hiermee moet.
Ik kan ook net zo goed stoppen met ad want het helpt blijkbaar toch niet.

Pff, heftig zeg... en ook erg herkenbaar! Heb je dit al vaker zo heftig gehad? Probeer jezelf qua studie nu niet teveel onder druk te zetten, dat maakt alles veel erger. Ik kan me er niet meer zo goed aan herinneren of je nu wel of niet dit al eens met een begeleider van je studie hebt besproken. Het lijkt er voor mij op dat gezien je gemoedstoestand je op dit moment niet kan studeren... kun je niet een tijd een pauze nemen? Ik weet dat je dat waarschijnlijk niet wil, maar ik denk ongeveer te weten hoe jij je voelt en toen het bij mij zo erg was, kon ik gewoon helemaal niets meer en kon ik niet meer doen dan door die stomme tijd heen zien te komen. Want zoals je je nu voelt, zal het niet blijven.

Je volgt nu ook een therapie toch? Misschien is dat op dit moment zo heftig voor je, dat je lichaam en geest in een soort van blokkeertoestand raakt of zo...

Veel sterkte in ieder geval .

quote:

Op woensdag 16 april 2014 13:03 schreef rainbowwarrior het volgende:
Hmm, met mij gaat het sinds een paar dagen niet zo goed eigenlijk. Ligt waarschijnlijk daaraan dat ik vorige week veel te veel heb gedaan en nu een paar dagen vrij heb... Ik ben weer neerslachtig. Maar goed, ik houd me nu binnen de therapie ook met een paar heftige thema's bezig, dus dat heeft waarschijnlijk ook invloed op mijn stemming.

Wat nu toch wel anders is als voorheen is dat ik bepaalde dingen nu beter en sneller merk. Ik heb sinds een aantal dagen weer negatieve gedachtes die ik altijd heb wanneer het slecht met me gaat en ik probeer daar nu wel anders mee om te gaan. Dus ja, waarschijnlijk boek ik wel vooruitgang... maar ik wil me ook wel weer eens goed voelen. *zucht*.

Velen hebben voor ze dit punt bereiken ...heel...veel... geduld nodig. Hopelijk komen voor jou de betere tijden eerder vroeg dan laat

quote:

Op woensdag 16 april 2014 13:28 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Velen hebben voor ze dit punt bereiken ...heel...veel... geduld nodig. Hopelijk komen voor jou de betere tijden eerder vroeg dan laat

Ik vrees dat je gelijk hebt . Tja, geduld en ik gaan sowieso niet zo goed samen... Ben zeer ongeduldig. Naja, *adem in* *adem uit*. Het leven gaat door, ofzo .

quote:

Op woensdag 16 april 2014 13:50 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Ik vrees dat je gelijk hebt . Tja, geduld en ik gaan sowieso niet zo goed samen... Ben zeer ongeduldig. Naja, *adem in* *adem uit*. Het leven gaat door, ofzo .

Mja, het leven gaat door, soms is dat mooi soms ook wel minder. Het geeft aan dat je soms niet te lang moet stilzitten om te tobben over kwesties in het verleden. Dat verleden is echt geweest, geen zin om het daar continu over te hebben (goede les voor mijzelf). Iedereen hier heeft wel eens suicidale gedachtes gehad, of dat je wou dat de pijn zou stoppen, of dat je alleen maar diep wil slapen.

Als ik bij mezelf terug kijk, en elke keer dat ik zo'n periode had zijn er altijd wel weer goede momenten uitgekomen. Doen we het daarvoor? Ik bedoel over een 100 jaar (ik ben positief) is men "het vaste groepje" hier op D&A vergeten. En om in het klein te denken, stel je helpt een oude oma met overstappen of wat dan ook. Al dit soort dingen in een straatbeeld, het is er straks allemaal niet meer, dus waarom nu je best doen? Ik snap dat je je best zou doen als je zou geloven, maar als dat niet het geval is? Wat voor zin heeft het leven dan? Je bent een nietig sneeuwvlokje wat er straks niet meer is. Don't get me wrong, dit klinkt ontzettend depressief maar ik bedoelde dit meer in de zin van, het heeft allemaal niet zo rete veel zin, dus kun je maar beter het beste er van maken. Voor de 1 is dit monk worden in Azie, voor de ander is dit drugs, hoeren en dronken zijn naast je kloterige baantje voor de rest van je leven.

Soms denk ik wel wanneer iemand mijn hulp vraagt, en wetende dat het straks allemaal niks meer is, waarom zou ik het doen? Wat voor zin heeft het? Maar als ik die persoon help, kom ik toch thuis met een gevoel dat ik wat zinvols gedaan heb.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 13:50 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Ik vrees dat je gelijk hebt . Tja, geduld en ik gaan sowieso niet zo goed samen... Ben zeer ongeduldig. Naja, *adem in* *adem uit*. Het leven gaat door, ofzo .

Je moet je ook bedenken dat het soms nut heeft om geduldig af te wachten. Het loopt dan vanzelf wel en dat zorgt voor minder "clutter" in mn hoofd, zodat het wat opgeruimder is daarboven...zoiets

quote:

Op woensdag 16 april 2014 14:08 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Mja, het leven gaat door, soms is dat mooi soms ook wel minder. Het geeft aan dat je soms niet te lang moet stilzitten om te tobben over kwesties in het verleden. Dat verleden is echt geweest, geen zin om het daar continu over te hebben (goede les voor mijzelf). Iedereen hier heeft wel eens suicidale gedachtes gehad, of dat je wou dat de pijn zou stoppen, of dat je alleen maar diep wil slapen.

Als ik bij mezelf terug kijk, en elke keer dat ik zo'n periode had zijn er altijd wel weer goede momenten uitgekomen. Doen we het daarvoor? Ik bedoel over een 100 jaar (ik ben positief) is men "het vaste groepje" hier op D&A vergeten. En om in het klein te denken, stel je helpt een oude oma met overstappen of wat dan ook. Al dit soort dingen in een straatbeeld, het is er straks allemaal niet meer, dus waarom nu je best doen? Ik snap dat je je best zou doen als je zou geloven, maar als dat niet het geval is? Wat voor zin heeft het leven dan? Je bent een nietig sneeuwvlokje wat er straks niet meer is. Don't get me wrong, dit klinkt ontzettend depressief maar ik bedoelde dit meer in de zin van, het heeft allemaal niet zo rete veel zin, dus kun je maar beter het beste er van maken. Voor de 1 is dit monk worden in Azie, voor de ander is dit drugs, hoeren en dronken zijn naast je kloterige baantje voor de rest van je leven.

Soms denk ik wel wanneer iemand mijn hulp vraagt, en wetende dat het straks allemaal niks meer is, waarom zou ik het doen? Wat voor zin heeft het? Maar als ik die persoon help, kom ik toch thuis met een gevoel dat ik wat zinvols gedaan heb.

't zijn de kleine dingen die het doen

De stagedag zit er bijna weer op. Het gaat goed, alleen ik ben best moe. Afgelopen avond nog een FIFA-toernooitje gehouden met mijn huisgenoten en daardoor 7 uur geslapen; lichtelijk aan de lage kant. Nouja, vanmiddag even lekker rustig aan. Misschien een dutje, even rustig boodschappen doen, de was en wellicht nog even mediteren.

Dit weekend ook wat met een vriend van me gepland die ik al lang niet heb gezien. Hij woont alleen ver weg en heb ook nog een paar andere dingen die ik wil doen. Aangezien ik zondag ook de hele middag op pad ben zie ik dan wel of ik naar hem ga of hij naar mij komt. Denken om mijn eigen wensen, go mezelf. In ieder geval de komende avondjes nog lekker rustig en bovendien maandag vrij. Yeah!

quote:

Op woensdag 16 april 2014 14:08 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Mja, het leven gaat door, soms is dat mooi soms ook wel minder. Het geeft aan dat je soms niet te lang moet stilzitten om te tobben over kwesties in het verleden. Dat verleden is echt geweest, geen zin om het daar continu over te hebben (goede les voor mijzelf). Iedereen hier heeft wel eens suicidale gedachtes gehad, of dat je wou dat de pijn zou stoppen, of dat je alleen maar diep wil slapen.

Als ik bij mezelf terug kijk, en elke keer dat ik zo'n periode had zijn er altijd wel weer goede momenten uitgekomen. Doen we het daarvoor? Ik bedoel over een 100 jaar (ik ben positief) is men "het vaste groepje" hier op D&A vergeten. En om in het klein te denken, stel je helpt een oude oma met overstappen of wat dan ook. Al dit soort dingen in een straatbeeld, het is er straks allemaal niet meer, dus waarom nu je best doen? Ik snap dat je je best zou doen als je zou geloven, maar als dat niet het geval is? Wat voor zin heeft het leven dan? Je bent een nietig sneeuwvlokje wat er straks niet meer is. Don't get me wrong, dit klinkt ontzettend depressief maar ik bedoelde dit meer in de zin van, het heeft allemaal niet zo rete veel zin, dus kun je maar beter het beste er van maken. Voor de 1 is dit monk worden in Azie, voor de ander is dit drugs, hoeren en dronken zijn naast je kloterige baantje voor de rest van je leven.

Soms denk ik wel wanneer iemand mijn hulp vraagt, en wetende dat het straks allemaal niks meer is, waarom zou ik het doen? Wat voor zin heeft het? Maar als ik die persoon help, kom ik toch thuis met een gevoel dat ik wat zinvols gedaan heb.

Hmm ja, de zin des levens... Daar probeer ik me maar niet zoveel mee bezig te houden, omdat het mij vaak toch depressiever maakt. Ook al weet ik dat juist doordat er niet echt een "zin" is, je dan juist het beste er van kunt maken. Rationeel begrijp ik dat, gevoelsmatig niet echt.

Tobben over het verleden helpt inderdaad niet echt, maar ik merk dat op dagen waar het slecht met me gaat, ik het ook moeilijk vind om in het hier en nu te zijn, omdat ik dan vaak merk dat ik in het hier en nu niet zoveel gedaan krijg, wat op zich dan ook weer frustrerend is en het allemaal weer erger maakt. Maar zoals jij ook al zei, ik ken dat ook dat na elke vervelende periode, ook weer een periode komt met betere / goede momenten. Zo is het bij mij tot nu toe ook bijna altijd wel gegaan, dus ik hoop dat het ook deze keer weer zo zal zijn .

quote:

Op woensdag 16 april 2014 14:47 schreef duracellkonijntje het volgende:
De stagedag zit er bijna weer op. Het gaat goed, alleen ik ben best moe. Afgelopen avond nog een FIFA-toernooitje gehouden met mijn huisgenoten en daardoor 7 uur geslapen; lichtelijk aan de lage kant. Nouja, vanmiddag even lekker rustig aan. Misschien een dutje, even rustig boodschappen doen, de was en wellicht nog even mediteren.

Dit weekend ook wat met een vriend van me gepland die ik al lang niet heb gezien. Hij woont alleen ver weg en heb ook nog een paar andere dingen die ik wil doen. Aangezien ik zondag ook de hele middag op pad ben zie ik dan wel of ik naar hem ga of hij naar mij komt. Denken om mijn eigen wensen, go mezelf. In ieder geval de komende avondjes nog lekker rustig en bovendien maandag vrij. Yeah!

Klinkt toch best goed!

quote:

Op woensdag 16 april 2014 14:47 schreef duracellkonijntje het volgende:
De stagedag zit er bijna weer op. Het gaat goed, alleen ik ben best moe. Afgelopen avond nog een FIFA-toernooitje gehouden met mijn huisgenoten en daardoor 7 uur geslapen; lichtelijk aan de lage kant. Nouja, vanmiddag even lekker rustig aan. Misschien een dutje, even rustig boodschappen doen, de was en wellicht nog even mediteren.

Dit weekend ook wat met een vriend van me gepland die ik al lang niet heb gezien. Hij woont alleen ver weg en heb ook nog een paar andere dingen die ik wil doen. Aangezien ik zondag ook de hele middag op pad ben zie ik dan wel of ik naar hem ga of hij naar mij komt. Denken om mijn eigen wensen, go mezelf. In ieder geval de komende avondjes nog lekker rustig en bovendien maandag vrij. Yeah!

Ik moest lachen om je 7 uur slaap wat aan de lage kant is...dat zou voor mij echt een rete goeie nacht zijn

quote:

Op woensdag 16 april 2014 16:03 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik moest lachen om je 7 uur slaap wat aan de lage kant is...dat zou voor mij echt een rete goeie nacht zijn

Idemdito...

quote:

Op woensdag 16 april 2014 16:19 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Idemdito...

Grappig hoe dat dan per persoon kan verschillen

quote:

Op woensdag 16 april 2014 16:31 schreef kvd het volgende:

[..]

Grappig hoe dat dan per persoon kan verschillen

Tjah... ligt ook aan de leeftijd etc. er zijn meerdere factoren die meespelen met de benodigde nachtrust natuurlijk. Maar wel verrassend dat er uberhaupt zo'n groot verschil is in die behoefte.

quote:

Op woensdag 16 april 2014 16:35 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Tjah... ligt ook aan de leeftijd etc. er zijn meerdere factoren die meespelen met de benodigde nachtrust natuurlijk. Maar wel verrassend dat er uberhaupt zo'n groot verschil is in die behoefte.

Ik heb het niet zozeer over de behoefte, maar hoe men de nacht kan beoordelen naar het aantal uren slaap.
Ik slaap sinds een jaar/anderhalf jaar echt klote, slaap in blokken van ongeveer anderhalf/twee uur, ben dan anderhalf tot 2 uur wakker en slaap dan nog een keertje een uur tot 2 uur (en soms dan nog een blokje van anderhalf uur wakker en een uurtje slaap). Als ik een keer 3 of 4 uur achter elkaar slaap, dan ben ik blij en heb ik een goede nacht gehad. De behoefte om meer te slapen dan ik nu doe is er zeer zeker wel (maar die kop werkt er niet aan mee )

quote:

Op woensdag 16 april 2014 16:44 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik heb het niet zozeer over de behoefte, maar hoe men de nacht kan beoordelen naar het aantal uren slaap.
Ik slaap sinds een jaar/anderhalf jaar echt klote, slaap in blokken van ongeveer anderhalf/twee uur, ben dan anderhalf tot 2 uur wakker en slaap dan nog een keertje een uur tot 2 uur (en soms dan nog een blokje van anderhalf uur wakker en een uurtje slaap). Als ik een keer 3 of 4 uur achter elkaar slaap, dan ben ik blij en heb ik een goede nacht gehad. De behoefte om meer te slapen dan ik nu doe is er zeer zeker wel (maar die kop werkt er niet aan mee )

De nacht beoordeel je toch aan hoe je sochtends bent als je net wakker bent? Ik kan een hele goeie nacht hebben met 2 uur slaap en een kut nacht hebben gehad na 8 uur slaap. Persoonlijk beoordeel ik het aan de hand van de fitheid die ik ervaar als ik wakker word. Daarmee bepaal ik trouwens savonds de behoefte aan slaap. Haha..