Depressie & Angst #91: De kaas van je brood laten eten

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:15 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Heb je geen eigen plekje?

Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTION . Ik ben daarin ook soms gewoon impulsief. Ik vind dat een ontzettende slechte eigenschap van mezelf. Ik heb nu 1 kat (diagnose depressief, van marktplaats), 1 cavia(cavia leek ontzettend ongelukkig op de fotos in marktplaats), 2 muskus schildpadden( no idea why this?) , 3 aquariums met vissen. Ik heb letterlijk niks van dat allen geplanned. Het kwam er zo van. Best slecht .

Mijn huidige contract loopt tot Juli. No clue waar ik dan weer ga zitten .

Wat ben ik eigenlijk ook een druif .

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:27 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTION . Ik ben daarin ook soms gewoon impulsief. Ik vind dat een ontzettende slechte eigenschap van mezelf. Ik heb nu 1 kat (diagnose depressief, van marktplaats), 1 cavia(cavia leek ontzettend ongelukkig op de fotos in marktplaats), 2 muskus schildpadden( no idea why this?) , 3 aquariums met vissen. Ik heb letterlijk niks van dat allen geplanned. Het kwam er zo van. Best slecht .

Mijn huidige contract loopt tot Juli. No clue waar ik dan weer ga zitten .

Ik heb hiervoor een paar keer in onderhuur gezeten, dus in de spullen van een ander. Eerst een half jaar daar, toen weer twee maanden bij m'n ouders, weer in een ander huis gezeten, halsoverkop vertrokken en weer een half jaar bij m'n ouders gezeten, tussen de verhuisdozen en troep. En nu woon ik hier ruim een jaar en bij de gedachte dat ik hier ook weer weg moet als ik m'n leven niet op orde krijg, moet ik alweer janken. Ik ben echt enorm huiselijk, ik hou niet van dat gesleep en ik woon hier nu ook niet lekker meer als ik niet weet of ik hier over een jaar nog wel woon.
Ik was hier zo blij en gelukkig enzo

Sowieso is dat wel een beetje the story of my life. Ik heb altijd het gevoel in het leven:" ik doe maar wat". Ik kan daar niet goed tegen .

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:33 schreef CherryLips het volgende:

[..]

Ik heb hiervoor een paar keer in onderhuur gezeten, dus in de spullen van een ander. Eerst een half jaar daar, toen weer twee maanden bij m'n ouders, weer in een ander huis gezeten, halsoverkop vertrokken en weer een half jaar bij m'n ouders gezeten, tussen de verhuisdozen en troep. En nu woon ik hier ruim een jaar en bij de gedachte dat ik hier ook weer weg moet als ik m'n leven niet op orde krijg, moet ik alweer janken. Ik ben echt enorm huiselijk, ik hou niet van dat gesleep en ik woon hier nu ook niet lekker meer als ik niet weet of ik hier over een jaar nog wel woon.
Ik was hier zo blij en gelukkig enzo

Mja, ik heb de afgelopen jaren in Londen, Rotterdam, Londen, Krakow en toen Amsterdam en weer Nederland. Avontuur hoor, maar heb best veel spijt van keuzes in het verleden. Gesleep is namelijk kut. En het continu opnieuw moeten beginnen, dat is echt een drama :- (

wow hoe redden jullie dat met al die onzekerheden? Ik flip al bijna bij de gedachte aan. Echt wauw.. Ik ben in april vorig jaar verhuisd van mijn eerste kamer naar mijn 2e kamer ergens anders in utrecht. En deze is voorlopig nog definitief tot ik stop met MBO maar voel me er nog steeds niet helemaal thuis haha. Hoe lukt jullie dat dan? Waar haal je uberhaupt de moed en kracht vandaan om dat vol te houden?

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:27 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Jawel. Maar de laatste keer dat ik in 1 bed sliep voor meer dan een half jaar is denk al meer dan 6/7 jaar geleden. En ik wissel ook om de haveklap van matras. Ik heb hier 2 matrassen, maar ik slaap op het moment op zo'n el cheapo luchtbedje van de ACTION . Ik ben daarin ook soms gewoon impulsief. Ik vind dat een ontzettende slechte eigenschap van mezelf. Ik heb nu 1 kat (diagnose depressief, van marktplaats), 1 cavia(cavia leek ontzettend ongelukkig op de fotos in marktplaats), 2 muskus schildpadden( no idea why this?) , 3 aquariums met vissen. Ik heb letterlijk niks van dat allen geplanned. Het kwam er zo van. Best slecht .

Mijn huidige contract loopt tot Juli. No clue waar ik dan weer ga zitten .

Haha, een hele diertentuin dus. Nouja, een kat is opzich wel leuk als die vrolijk is. Ik had met mijn ex een jong, extreem enthousiast katje en dat was echt een depressiekiller.

Misschien hierna maar iets voor de lange termijn zoeken? Huurhuisje, huurtoeslag, meubels van de Ikea?

Sportschool.

quote:

Op maandag 7 april 2014 13:28 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Heb jij ooit pure slaap medicatie gehad? Nitrazepam, diazepam, temazepam? Soms had ik gewoon een schop van zo'n middel nodig om weer in een bio ritme te zitten. Op het moment dat je te weinig slaapt, en een angstige kut dag hebt gaat het echt onder de leden zitten en is het moeilijk om uit zo'n cirkel te komen.

Volgens mij ben jij als het op slapen aankomt wel een geval apart. Nou ja, op wel meerdere gevallen als ik bepaalde posts onder deze post van jou lees. . Misschien is het voor mij ook wel echt wat makkelijker niet in die cirkel te blijven hangen.

Anyway. Ik kan me wel dagen herinneren dat ik slecht geslapen had, en dan echt de hele dag zo'n stemmetje hoorde *bwegh ik voel me kut*, *bwegh ik voel me kut*, *bwegh ik voel me kut*. Puur omdat ik slecht geslapen had en me dan zo identificeerde met dat gevoel.
Dan vind ik het een welkome afwisseling als ik iets van zand in dat mechaniek kan strooien waardoor ik iets minder het gevoel heb dat de dag een drama is als ik slecht geslapen heb.

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:34 schreef sitting_elfling het volgende:
Sowieso is dat wel een beetje the story of my life. Ik heb altijd het gevoel in het leven:" ik doe maar wat". Ik kan daar niet goed tegen .

En toch lijkt er ook iets in jou te zijn dat wel vaart bij dat freefloating. Iets destructiefs?

quote:

Op maandag 7 april 2014 13:25 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dit was een extreem geval, maar het ging me er om dat die kinderen "er ook maar in meededen" en de meeste niet beter wisten. Overigens ken ik dus wel meer verhalen. Heb het zelf ook meegemaakt dat een vriendin mijn kant op kwam omdat haar moeder dronken rond liep te brallen thuis en met zelfmoord aan het dreigen was. Dit soort dingen vergeet je nooit.

Ik krijg gewoon verkeerde kriebels wanneer ik lees over "liefde" geven aan een kind en het terug krijgen. Maar ik kies er ook bewust voor om geen vader te worden op dit moment. Ik wil domweg mijn evt. toekomstige kinderen niet opzadelen met een kut jeugd.

Natuurlijk ben ik biased. Men, naja, wist mij te vertellen dat ze me ook zoveel mogelijk "liefde" probeerden te geven in mijn jeugd terwijl mijn psychologen allemaal wijzen naar mijn jeugd waar de problematiek is ontstaan. Ik snap ook niet hoe iemand depressief is, moeite heeft met zich zelf en eigenlijk niet van zich zelf kan houden wel liefde kan geven aan een ander. Je kunt pas iemand anders liefhebben wanneer je jezelf liefhebt, anders loop je jezelf alleen maar voor de gek te houden, soort van leegte te vullen.

Maar again, ik ben rete biased hierin.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan prima van anderen houden, heel veel zelfs. En daarnaast mezelf het niet waard vinden en niet kunnen geloven dat er mensen zijn die van mij houden. Mn verstand weet wel dat t zo is, maar ik voel t niet.

quote:

Op maandag 7 april 2014 13:42 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

[..]

Schrale troost, zodra dat piekeren minder wordt, worden de weekenden langzaamaan ook leuker.

Weekenden zijn het probleem niet juist door de weeks heb ik het het moeilijkst.

quote:

Op maandag 7 april 2014 15:07 schreef zomertje het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik kan prima van anderen houden, heel veel zelfs. En daarnaast mezelf het niet waard vinden en niet kunnen geloven dat er mensen zijn die van mij houden. Mn verstand weet wel dat t zo is, maar ik voel t niet.

Herkenbaar, en toch merk ik dat naarmate ik bepaalde mensen spreek ik heel heel langzaam toch dat zelfvertrouwen en eigenwaarde terug begin te krijgen. Het zijn toch ook ergens wel de mensen die om je heen staan denk ik wat dat betreft. Nou kan dat in jou geval natuurlijk anders zijn dat weet ik niet. Maar misschien eens de moeite waard om naar te kijken?

En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?

quote:

Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Weekenden zijn het probleem niet juist door de weeks heb ik het het moeilijkst.

[..]

Herkenbaar, en toch merk ik dat naarmate ik bepaalde mensen spreek ik heel heel langzaam toch dat zelfvertrouwen en eigenwaarde terug begin te krijgen. Het zijn toch ook ergens wel de mensen die om je heen staan denk ik wat dat betreft. Nou kan dat in jou geval natuurlijk anders zijn dat weet ik niet. Maar misschien eens de moeite waard om naar te kijken?

En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?

Doordat er doordeweeks allerlei spanningen op je af komen? Zo ja, heb ik ook. Vooral het weer leren functioneren, het plannen en organiseren van dingen. Het is allemaal zo wennen. Maar het gaat met nu vrij goed af. Een woord: LIJSTJES. Alles opschrijven wat je moet doen en dan hoef je niks te onthouden. Een ding minder om over te piekeren.

Ga na wat het verschil is tussen hier en de psycholoog. Wellicht ben je bang om als persoon met je problemen geassocieerd te worden en omdat het hier anoniem is gaat het je makkelijk af. Indien dat het geval is, psychologen hebben ook zwijgplicht, dus wat daar gebeurt, blijft daar.

quote:

Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:

En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?

Gezellig, ik ben ook weer terug

Bij mij gaat het ook zo. Ik vind het heel moeilijk. Maar ik denk dat het ooit wel makkelijker wordt, vooral omdat ik nu in groepstherapie ben en er anderen zijn die meer open durven te zijn.

Ik denk dat de eerste stap toch is om het aan te geven. Je kunt dat in een mailtje zeggen of in een brief of wat dan ook als je het in person te moeilijk vindt.

quote:

Op maandag 7 april 2014 17:29 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Weekenden zijn het probleem niet juist door de weeks heb ik het het moeilijkst.

[..]

Herkenbaar, en toch merk ik dat naarmate ik bepaalde mensen spreek ik heel heel langzaam toch dat zelfvertrouwen en eigenwaarde terug begin te krijgen. Het zijn toch ook ergens wel de mensen die om je heen staan denk ik wat dat betreft. Nou kan dat in jou geval natuurlijk anders zijn dat weet ik niet. Maar misschien eens de moeite waard om naar te kijken?

En nog eventjes een vraag:
Hoe praten jullie met de psych? Vandaag weer gesprek gehad en hoewel de klik er is met mijn psych en ik hem vertrouw lukt het mij niet de dingen aan te kaarten die ik zeggen wil. Ik krijg de woorden er gewoon niet uit. Terwijl het hier wel lukt. Maar dat aangeven is ook heel lastig. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie tips misschien?

Uittypen meenemen.

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:40 schreef Raggingbull het volgende:
wow hoe redden jullie dat met al die onzekerheden? Ik flip al bijna bij de gedachte aan. Echt wauw.. Ik ben in april vorig jaar verhuisd van mijn eerste kamer naar mijn 2e kamer ergens anders in utrecht. En deze is voorlopig nog definitief tot ik stop met MBO maar voel me er nog steeds niet helemaal thuis haha. Hoe lukt jullie dat dan? Waar haal je uberhaupt de moed en kracht vandaan om dat vol te houden?

Dat redde ik dan ook niet. Ik ging van VWO in groningen, naar een BSc in Londen. Natuurlijk scheet ik 7 kleuren de eerste paar weken daar. Maar achteraf gezien is het de beste keuze in mijn leven geweest. In Londen aarde ik direct. De enige stad waar ik nooit echt aarde was Rotterdam.

Ik merkte al snel dat ik op sociaal gebied veel sneller kon meekomen dan ivg met in Nederland. In Nederland was ik de 'vreemdeling'. In Londen merkte ik al snel dat iedereen een buitenlander was en dat maakte de drempel voor een sociale binding een stuk makkelijker. En daar heb ik profijt van ever since. Ik was namelijk, en ben nog steeds wel, best een kneus, maar heb de afgelopen 7 jaar genoeg levens ervaring op gedaan waardoor ik een gesprek niet snel zal stilvallen.

Waar haal ik de moed en kracht vandaan? Ik denk altijd maar zo, als je ongelukkig bent in een plek, Kan dat aan 2 dingen liggen. Jezelf en aan de plek. In mijn geval lag het altijd aan mezelf, maar door de plek te veranderen (NL-UK-NL-UK-PL-NL) leerde ik wel dingen over mezelf. Zelfs in Krakow is het als buitenlander heel snel aarden. Voor de rest voel je je ook nooit 'ver' verwijderd. Binnen no time zit je weer in NL of in de UK.

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:45 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Haha, een hele diertentuin dus. Nouja, een kat is opzich wel leuk als die vrolijk is. Ik had met mijn ex een jong, extreem enthousiast katje en dat was echt een depressiekiller.

Misschien hierna maar iets voor de lange termijn zoeken? Huurhuisje, huurtoeslag, meubels van de Ikea?

Ik zoek ook iets lange termijn. Ik ben alleen ontzettend aan het twijfelen over van alles en nog wat. Waar ik ook heen ga ik zal weer opnieuw moeten beginnen. Alleen mijn ex zit in het bootje van 'evt weer opnieuw' beginnen. De rest is allemaal aan het settlen.

quote:

Op maandag 7 april 2014 14:55 schreef Detroit het volgende:

[..]

Volgens mij ben jij als het op slapen aankomt wel een geval apart. Nou ja, op wel meerdere gevallen als ik bepaalde posts onder deze post van jou lees. . Misschien is het voor mij ook wel echt wat makkelijker niet in die cirkel te blijven hangen.

Anyway. Ik kan me wel dagen herinneren dat ik slecht geslapen had, en dan echt de hele dag zo'n stemmetje hoorde *bwegh ik voel me kut*, *bwegh ik voel me kut*, *bwegh ik voel me kut*. Puur omdat ik slecht geslapen had en me dan zo identificeerde met dat gevoel.
Dan vind ik het een welkome afwisseling als ik iets van zand in dat mechaniek kan strooien waardoor ik iets minder het gevoel heb dat de dag een drama is als ik slecht geslapen heb.

Ik denk dat wanneer het op mentale kracht aan komt, je stukken sterker bent ivg met mij. Ik schat mezelf alleen in het werk 'redelijk stabiel' en heb een ontzettende 'don't fuck with me attitude'. Dat helpt in de financiele wereld. Wanneer het op slaap aankomt ben ik zwak.

quote:

Op maandag 7 april 2014 18:51 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Uittypen meenemen.

Word aan gewerkt. Inmiddels bezig om alle dingen die ik hier vertelt heb op een rijtje te zetten. Al is dat vrij lastig in verband met opnieuw confrontatie's aangaan wat vrij snel teveel kan zijn soms.

@duracelkonijntje dat is het probleem niet echt. Maar meer dat ik het gewoon heel moeilijk echt uit kan spreken.

@magnetronkoffie ik snap wat je bedoeld. En daar ligt juist het probleem. Me in het echt open geven voor mensen met betrekking tot mijn gevoelens etc. is heel erg lastig. Hier waar ik eigenlijks vrij anoniem ben en de reactie's van mensen op hun gezicht niet zo is het vrij simpel.

@kuolema momenteel mee bezig al is dat een hele lange mail dus daar gaan een paar dagen overheen.

quote:

Op maandag 7 april 2014 20:48 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Word aan gewerkt. Inmiddels bezig om alle dingen die ik hier vertelt heb op een rijtje te zetten. Al is dat vrij lastig in verband met opnieuw confrontatie's aangaan wat vrij snel teveel kan zijn soms.

Ik heb de dingen die ik hier heb verteld meteen opgeslagen. Kan ik straks gewoon uitprinten, even doorlezen en aan de psychiatrie geven. Hoef ik er zelf niet meer mee bezig (als in alles op papier zetten). En als het niet chronologisch staat, dan heeft hij pech.

quote:

Op maandag 7 april 2014 20:19 schreef sitting_elfling het volgende:

Ik zoek ook iets lange termijn. Ik ben alleen ontzettend aan het twijfelen over van alles en nog wat. Waar ik ook heen ga ik zal weer opnieuw moeten beginnen. Alleen mijn ex zit in het bootje van 'evt weer opnieuw' beginnen. De rest is allemaal aan het settlen.

Uhmm... dat met je ex komt dat vanuit jou/vanuit haar/vanuit beide? Ik weet de reden waarom het je ex is niet. Maar ik neem aan dat het niet voor niks je ex is. Wat ik hiermee wil zeggen is persoonlijk zou ik over die keuze echt 2x nadenken. Maar misschien is het ook juist wel goed omdat je al weet wat je aan elkaar hebt.

quote:

Op maandag 7 april 2014 21:00 schreef kvd het volgende:

[..]

Ik heb de dingen die ik hier heb verteld meteen opgeslagen. Kan ik straks gewoon uitprinten, even doorlezen en aan de psychiatrie geven. Hoef ik er zelf niet meer mee bezig (als in alles op papier zetten). En als het niet chronologisch staat, dan heeft hij pech.