Kiki Bertens # 6 - Wil terug de top100 in

quote:

Op donderdag 18 december 2014 09:34 schreef RedWhiteArmy1983 het volgende:
Kiki's eerste weken van 2015:
5-1: Auckland
12-1: Sydney of Hobart
19-1: Aussie Open

En voor beelden:
http://www.kikibertens.nl/?p=4683

quote:

Kiki Bertens is de beste Nederlandse tennisster en absolute kopvrouw van het Fed Cup-team, dat dit weekeinde in Frankrijk de halve finale van de wereldgroep speelt. Ze heeft een ongekend record van 19-2 in de landenwedstrijd. Ook toen haar leven op zijn kop stond, was ze goud waard voor Oranje.

Een jaar geleden was het feest in Den Bosch. Het Fed Cup-team verzekerde zich door een 4-1 zege op Australië van een plekje in de wereldgroep van acht beste tennislanden. Een bijzondere prestatie, weer was een sterker land verslagen.

Bij het ontkurken van de champagne was er één speelster die de blijdschap voor een deel acteerde. Het was Kiki Bertens (24). De kopvrouw van de ploeg, die met twee zeges weer voorop liep, droeg een geheim met zich mee dat slechts een kleine groepje mensen kende. Ze had een bobbel op haar schildklier en leefde, al bijna een jaar, in onzekerheid of die goed- of kwaadaardig was.

Captain Paul Haarhuis was op de hoogte, haar tennismaatje Richél Hogenkamp ook. De rest van het team niet. ,,Ik zat er die week goed doorheen. Zei tegen Paul: 'Zou je me wel opstellen? Ik kan elk moment instorten'. Hij gaf me toch het vertrouwen. Dat voelde fijn en het pakte goed uit. Daarna stortte ik inderdaad in. Dat heeft bijna niemand gemerkt. Maar ik weet nog goed hoe ik me toen voelde", zegt Bertens een jaar later, aan de vooravond van de halve finale van de Fed Cup in Frankrijk.

Op Roland Garros, mei vorig jaar, vertelde ze haar verhaal. Ze had goed nieuws, de bobbel kon geen kwaad. Eerst was er opluchting. Daarna de klap. ,,Ik kwam erachter wat het al die tijd met me had gedaan. Kennelijk kun je het moment waarop je jezelf tegenkomt lang uitstellen als je maar door blijft gaan. Ergens is dat een eng idee. Aan de andere kant is het een kracht. Ik ben een vechter."

quote:

Op zaterdag 31 mei 2014 21:34 schreef Zelva het volgende:

[..]



Overdrijven is ook een vak.

quote:

Op dinsdag 7 juni 2016 21:33 schreef Evertjan het volgende:
Is hier geen 1 keer gepost tijdens RG?

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 09:38 schreef Peterselieman het volgende:

[..]

schandalig eigenlijk

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 09:38 schreef Peterselieman het volgende:

[..]

schandalig eigenlijk

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 10:43 schreef _-_ratjetoe_-_ het volgende:
Je kan Nederlanders veel verwijten, maar het gebrek aan verheerlijking van sporthelden hoort daar niet bi

quote:

Op woensdag 8 juni 2016 10:45 schreef Godtje het volgende:

[..]

Niet mee eens.
Genoeg die de grond in werden geboord omdat het nooit goed genoeg is.
o.a. Jos Verstappen, Richard Krajicek en 16 miljoen voetbal coaches.

Het tij lijkt wel wat gekeerd als je nu naar Max Verstappen kijkt en de reacties op Kiki en de wielrenners de afgelopen jaren. Alsof de Nederlanders wat realistischer zijn geworden.

quote:

Holland Heineken House
Door Eline Maeyens
18 augustus 2008

Gisterenavond trokken we naar wat je het oranje gevaar zou kunnen noemen, het Holland Heineken House. In Peking. O ja, zelfs in een reuzenstad als Peking weten de Nederlanders elkaar te vinden.

Bescheiden zijn ze bovendien niet. Een immens gebouw, dat er een beetje uitziet als een paleis, is helemaal oranje verlicht en versierd en blijkt volledig ter beschikking te staan van de Nederlandse Olympische ploeg, medewerkers, supporters… Indrukwekkend, alleen jammer dat ze de kost van de huur hebben doorgerekend in de prijs van de pintjes.

Het Holland Heineken House werd in 1992 voor het eerst opgezet tijdens de Olympische Spelen in Barcelona. Het was bedoeld als ontmoetingsplek voor de Nederlandse kolonie tijdens de Spelen. Ongelofelijk hoeveel Nederlanders er hier in Peking rondlopen, China is voor hen toch even ver als voor ons Belgen? Sport wordt in Nederland duidelijk een stuk actiever beleefd.

Hollandse gekte kan mij doorgaans niet in vervoering brengen, maar gisteren was toch een mooie dag om in het Heineken House te zijn. De Nederlandse ploeg had die dag twee gouden en een zilveren medaille gewonnen en werd daarom uitvoerig gehuldigd.

Overdaad baat

De coach en de atleten werden onder luid gedreun en handgeklap op het podium geroepen, mochten er even uit de bol gaan en werden met complimentjes van de commentator bedolven. De aanwezigen gingen uit hun dak en joelden en schreeuwden van collectieve trots. Een lawaaierige boel dus.

Maar het is toch ontzettend knap hoe de Nederlanders hun atleten als helden ontvangen. Nederland weet hoe het zijn sporters moet motiveren en organiseert de omkadering tot in de puntjes. Dat moet toch een stimulans zijn voor sporters, die zo de aandacht en steun krijgen die ze verdienen en op het onverdeelde enthousiasme van hun landgenoten kunnen rekenen. Een gewaardeerde atleet is er twee waard.

Zowel op het puur sportieve vlak als op het vlak van publieke belangstelling voor sport kunnen we nog wat van onze noorderburen leren. Nederland heeft op deze Olympiade al tien medailles veroverd, ons land geen enkel. Nederland is met zo’n 17 miljoen mensen, wij met een kleine 10 miljoen. Rekent u even uit? Het verschil zit hem niet in het potentieel aan sportieve krachten. Het verschil zit hem in de detectie, begeleiding, organisatie en enthousiasmering. Misschien moet België sportief gezien een beetje meer oranje kleuren?