[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #6

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 17:09 schreef zomertje het volgende:

[..]

Hm, dat is lastig ja. Bij mij is die wens niet zo groot, dus de keuze om het niet te doen was snel gemaakt. Het is beter van niet, ook al leek het me ook erg gezellig en lief. Ik hoop dat je er nog eens over kan praten met hem.

Ja als de wens er niet zo sterk is dan is het een stuk makkelijker om de keus te maken om het niet te doen. Maarja, bij mij is dat dus heel anders. Mja, denk dat ik het op de 1 of andere manier maar even uit mijn hoofd moet zien te krijgen, en maar moeten zien wat de toekomst brengt. Hoe moeilijk het ook is...

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 16:53 schreef Sylvana het volgende:

[..]

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Mensen veranderen van mening, ik zou nu totaal geen kinderen willen bijvoorbeeld. Maar dat is omdat ik schizoïde ben ik kan geen liefde geven, beetje mechanisch je kinderen oppakken en ze een knuffel geven is ook geen feest.

Misschien heeft hij gezegd omdat jij kinderen wilde, misschien wilt hij het niet maar zou hij het wel doen als jij het wilde, maar niet voor hem persoonlijk?

quote:

Op maandag 4 augustus 2014 17:12 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Ja als de wens er niet zo sterk is dan is het een stuk makkelijker om de keus te maken om het niet te doen. Maarja, bij mij is dat dus heel anders. Mja, denk dat ik het op de 1 of andere manier maar even uit mijn hoofd moet zien te krijgen, en maar moeten zien wat de toekomst brengt. Hoe moeilijk het ook is...

Wat je ook doet, kijk niet steeds terug met spijt. Dan blijf je erin hangen, denk ik...

Sylvana,

Ik heb wel enigszins dezelfde twijfels als jij. Ben 2 jaar jonger, ook al flink lang in therapie. Daarnaast nog wel een studie afgerond en op dit moment een full-timebaan.
En toch knaagt er iets. Want ja, hoe ga ik dat doen met een gezin? Wil ik dat ooit? Enerzijds lijkt het me best leuk, maar tegelijkertijd heb ik een kind helemaal niets te bieden. Ik wil ook geen tweede babybanaan op de wereld: één is al te veel (dat is min of meer hoe ik nu in mijn leven sta; geen goede basis voor moederschap).
En ten tweede: ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik ben nu dus 25. Als ik dan ooit verliefd zal worden (ook nog nooit echt geweest trouwens), dan zijn er nog allerlei andere obstakels. Durf ik een relatie aan te gaan? Durf ik te vertrouwen op een ander? Durf ik mezelf bloot te geven (figuurlijk, maar ook letterlijk)? Zal ik ooit lichamelijk contact kunnen maken met een ander? Dit zijn stappen die de meeste mensen 10 jaar eerder dan ik al gezet hebben. Ik zie het voorlopig ook nog niet gebeuren allemaal. Dus, ben ik überhaupt nog wel op tijd? Tegen de tijd dat ik dit allemaal overwonnen heb, ben ik vermoedelijk minstens nog een jaar of 10 verder. Dan nog een paar relaties om te oefenen en ik ben zo de 40 gepasseerd. Ik weet dat dit allemaal vrij zwart is, maar het is wel hoe ik het in mijn hoofd heb zitten.

Tegelijkertijd is de wens bij mij ook niet zo sterk en kan ik me meer aansluiten bij Zomertje. Overigens is het gewoon ook echt geen goed plan voor mij om een gezin te stichten. Hoe graag ik mijn familie ook blij zou willen maken met een extra familielid, ik denk dat ik meer schade aanricht bij het kind dan wenselijk is.
Daarbij laat ik nog in het midden of het fysiek allemaal wel kan, want ik heb flink wat kapotgemaakt aan mijn lijf met een anorexiaverleden.

Voor jou begrijp ik wel dat het heel rot is als je het heel graag wilt. Los van het feit dat je wel echt vooruitgang boekt (zoals je een paar pagina's terug al postte) en het dus niet uit te sluiten valt dat het ineens heel goed met je zal gaan, is het heel naar om iets te willen dat misschien niet kan. Weet je al hoe je vriend erin staat? Weet je zeker dat het wel of niet krijgen van kinderen een breekpunt voor hem is of is het een angst?

Edit: 2e spoiler net gelezen. Het klinkt alsof jullie beide nog een soort van twijfelen. Het is wel heel naar. Toch sluit ik me aan bij Zomertje. Je bent nog jong, je hebt nog tijd en misschien wordt die tijd voor zowel jou als je vriend wel sneller rijp dan je denkt.

Lastig Sylvana, ik snap jouw gevoelens wel.
Ik heb een zoon van 7 en gedurende zijn leven tot nu toe 5 opnames gehad, waarvan 1 langdurige en deeltijd behandeling. Gek genoeg is mijn zoon juist mijn stabiele factor en zorgt hij ervoor dat ik aan de toekomst werk. Juist voor hem neem ik mijn verantwoordelijkheden en leer ik beter doseren, grenzen aangeven en zorg ik voor mijzelf. Wanneer mijn zoon bij zijn vader is heb ik beduidend meer moeite om mijn huidige leven en ritme in stand te houden.
Je bent nog jong en maakt vooruitgang in jouw behandeling, al is het misschien niet zo snel als jij zou willen.
Ik snap jouw zorgen en angst wel maar het zal tijd nodig hebben.

Dankjulliewel voor jullie reacties
Gelukkig ben ik er nu niet meer de hele dag mee bezig, de tijd zal het uit moeten wijzen hoe het verder gaat. Fijn dat jouw zoon voor jou juist een stabiele factor is appelsap

Appelsap, met alle respect...
Een kind zorgt voor een stabiele factor in jouw leven maar geef je hem hetzelfde?

Edit: ik lurk hier omdat ik het inderdaad van de andere kant heb meegemaakt

Ik voel me de laatste weken gefrustreerd en alleen. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over mijn behandeling kan praten omdat mensen het niet begrijpen. Alsof ik opgesloten zit in mijzelf. En in mijn hoofd is het 1 grote warboel, dus zelf kom ik ook niet tot heldere conclusies of inzichten.
Herkenbaar..?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:24 schreef appelsap het volgende:
Ik voel me de laatste weken gefrustreerd en alleen. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over mijn behandeling kan praten omdat mensen het niet begrijpen. Alsof ik opgesloten zit in mijzelf. En in mijn hoofd is het 1 grote warboel, dus zelf kom ik ook niet tot heldere conclusies of inzichten.
Herkenbaar..?

Jawel mensen begrijpen het nooit of willen niet. Dat is altijd zo verdomme. Ik ga nu flink zuipen Viva la sponsbaas

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:21 schreef Sarabi het volgende:
Appelsap, met alle respect...
Een kind zorgt voor een stabiele factor in jouw leven maar geef je hem hetzelfde?

Edit: ik lurk hier omdat ik het inderdaad van de andere kant heb meegemaakt

Met respect? Je lurkt dat is prima. Maar stel jezelf eerst eens voor voordat je zulke dingen vraagt.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:24 schreef appelsap het volgende:
Ik voel me de laatste weken gefrustreerd en alleen. Ik heb het gevoel dat ik met niemand over mijn behandeling kan praten omdat mensen het niet begrijpen. Alsof ik opgesloten zit in mijzelf. En in mijn hoofd is het 1 grote warboel, dus zelf kom ik ook niet tot heldere conclusies of inzichten.
Herkenbaar..?

Misschien dat je het hier kunt opschrijven? Wij hebben allemaal wel ervaring met 1 of andere behandeling. Misschien dat je door het op te schrijven de boel een beetje kunt ontwarren? En dat je je ei een beetje kwijt kunt, ook al is het natuurlijk fijner als je daarvoor mensen in je omgeving hebt natuurlijk.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:29 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Met respect? Je lurkt dat is prima. Maar stel jezelf eerst eens voor voordat je zulke dingen vraagt.

Sinds wanneer is dat standaard?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:30 schreef Sarabi het volgende:

[..]

Sinds wanneer is dat standaard?

Het is een persoonlijke vraag in een persoonlijk topic. Het is niet standaard maar daar jij het woord respect op tafel legde dacht ik zo...

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:21 schreef Sarabi het volgende:
Appelsap, met alle respect...
Een kind zorgt voor een stabiele factor in jouw leven maar geef je hem hetzelfde?

Edit: ik lurk hier omdat ik het inderdaad van de andere kant heb meegemaakt

Gelukkig wel, anders zou ik dit denk ik niet durven posten.
Mijn zoon is mijn stabiele factor geworden omdat ik voor hem alles goed wil doen en de beste moeder wil zijn die er maar kan zijn. Ik zou het mezelf niet vergeven als ik daar niet alles aan zou doen.
Ik bedoel hiermee trouwens dat hij ervoor zorgt dat ik mijn bed op tijd uitkom, me aankleed en douche, mijn financiën en huishouden op orde zijn, dat ik mijn studie volhoud, dat ik een bijbaan heb, dat ik destructief gedrag en verkeerde contacten voor zover mogelijk vermijd en dat ik mij gedwongen voel te werken aan mijn problemen.
Hoewel ik er op momenten wel eens anders over denk vind ik mijzelf een goede en lieve moeder en durf ik te zeggen dat mijn zoon niks tekort komt, ook niet op emotioneel gebied. En gelukkig denkt mijn omgeving er ook zo over. Ik probeer mijn echt slechte momenten bij hem weg te houden. Ja, ik heb wel eens schommelingen in emoties wat mij wat onvoorspelbaar kan maken. Maar ik denk dat ik voor hem wel een stabiele factor ben, want ik ben er altijd voor hem, ook op slechte momenten. Hij weet wat hij aan mij heeft en dat hij altijd alles kwijt kan. Ik vraag hem ook regelmatig wat er anders/beter kan en daar is hij erg eerlijk in. Die punten verander ik dan en ik let er extra op.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:29 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Misschien dat je het hier kunt opschrijven? Wij hebben allemaal wel ervaring met 1 of andere behandeling. Misschien dat je door het op te schrijven de boel een beetje kunt ontwarren? En dat je je ei een beetje kwijt kunt, ook al is het natuurlijk fijner als je daarvoor mensen in je omgeving hebt natuurlijk.

Probeerde het al op te schrijven voor mezelf maar dat lukt momenteel niet. Morgen weer een poging doen, misschien lukt het dan wel.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:44 schreef appelsap het volgende:

[..]

Probeerde het al op te schrijven voor mezelf maar dat lukt momenteel niet. Morgen weer een poging doen, misschien lukt het dan wel.

Morgen weer een dag idd dan.
Hoe gaat het nu met jouw schematherapie dan? De vorige keer had je net 1 sessie gehad en dat is al maanden geleden

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Morgen weer een dag idd dan.
Hoe gaat het nu met jouw schematherapie dan? De vorige keer had je net 1 sessie gehad en dat is al maanden geleden

Het lukt me nog niet om zelf schema's te maken. Ik vind het ten eerste erg moeilijk om te bepalen wat ik voel en als dat wel lukt weet ik soms niet wat de aanleiding is. Verbanden leggen vind ik ook lastig. Als het om mijzelf gaat dan ben ik er blind voor lijkt wel. Dat is soms best frustrerend.
Als ik dan bij mijn psycholoog ben lukt het met veel hulp en invulling van zijn kant wel. Dan heb ik er wel veel aan en geeft het inzichten. Soms heel confronterend en emotioneel, dus best zwaar.
Bij mij komen regelmatig dezelfde schema's terug waarvan ik er nu 1 in de praktijk af en toe herken en het is me vorige week voor het eerst gelukt om het ook echt in praktijk toe te passen en om mijn gedrag om te zetten. Dus, ik heb goede hoop.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:55 schreef appelsap het volgende:

[..]

Het lukt me nog niet om zelf schema's te maken. Ik vind het ten eerste erg moeilijk om te bepalen wat ik voel en als dat wel lukt weet ik soms niet wat de aanleiding is. Verbanden leggen vind ik ook lastig. Als het om mijzelf gaat dan ben ik er blind voor lijkt wel. Dat is soms best frustrerend.
Als ik dan bij mijn psycholoog ben lukt het met veel hulp en invulling van zijn kant wel. Dan heb ik er wel veel aan en geeft het inzichten. Soms heel confronterend en emotioneel, dus best zwaar.
Bij mij komen regelmatig dezelfde schema's terug waarvan ik er nu 1 in de praktijk af en toe herken en het is me vorige week voor het eerst gelukt om het ook echt in praktijk toe te passen en om mijn gedrag om te zetten. Dus, ik heb goede hoop.

Het is ook best lastig idd om het allemaal te ontdekken hoe het zit. En confronterend en emotioneel is het zeker. Maar wel goed dat je al 1 schema hebt die je in de praktijk herkent en dat het je zelfs al is gelukt om je gedrag om te zetten. Vooral dat je dat laatste gedaan hebt is echt al heel goed. Van hoeveel (en welke als je dat wilt vertellen) heb je het meeste last dan? Hoe langer je er mee bezig bent met de therapie hoe beter je het ook kunt toepassen. Dus ik hoop met je mee

Dat vind ik wel jammer van die deeltijd dat ze daar niet echt meer met schematherapie werken zoals tijdens de klinische behandeling.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 21:58 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Het is ook best lastig idd om het allemaal te ontdekken hoe het zit. En confronterend en emotioneel is het zeker. Maar wel goed dat je al 1 schema hebt die je in de praktijk herkent en dat het je zelfs al is gelukt om je gedrag om te zetten. Vooral dat je dat laatste gedaan hebt is echt al heel goed. Van hoeveel (en welke als je dat wilt vertellen) heb je het meeste last dan? Hoe langer je er mee bezig bent met de therapie hoe beter je het ook kunt toepassen. Dus ik hoop met je mee

Dat vind ik wel jammer van die deeltijd dat ze daar niet echt meer met schematherapie werken zoals tijdens de klinische behandeling.

Er wordt nu gericht op de 3 meest overheersende schema's en dat zijn:
1. Emotionele deprivatie
2. Verlatingsangst
3. Schaamte en onvolkomenheid

Er daarna de andere schema's die hoog score en waar ik last van ervaar:
4. Emotionele geremdheid
5. Sociale onaantrekkelijkheid
6. Misbruik en wantrouwen
7. Sociale isolatie
8. Onderwerping

Hebben ze bij de deeltijd een bepaalde richtlijn qua communicatie/therapievorm?
En welke onderdelen ga jij allemaal krijgen?

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 22:26 schreef appelsap het volgende:

[..]

Er wordt nu gericht op de 3 meest overheersende schema's en dat zijn:
1. Emotionele deprivatie
2. Verlatingsangst
3. Schaamte en onvolkomenheid

Er daarna de andere schema's die hoog score en waar ik last van ervaar:
4. Emotionele geremdheid
5. Sociale onaantrekkelijkheid
6. Misbruik en wantrouwen
7. Sociale isolatie
8. Onderwerping

Hebben ze bij de deeltijd een bepaalde richtlijn qua communicatie/therapievorm?
En welke onderdelen ga jij allemaal krijgen?

Nouja, die 3 zijn ook wel erg lastige schema's vind ik, dat is niet zo gek dan dat je het nog niet helemaal snapt!

En ze werken bij de deeltijd wel met schematherapie, maar omdat het niet alleen voor mensen met persoonlijkheidsproblematiek is, werken ze er ook gewoon met psychotherapie. Ik krijg o.a. sociotherapie, PMT, creatieve therapie, psychotherapie, activiteitentherapie en sociale vaardigheidstraining.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 22:31 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Nouja, die 3 zijn ook wel erg lastige schema's vind ik, dat is niet zo gek dan dat je het nog niet helemaal snapt!

En ze werken bij de deeltijd wel met schematherapie, maar omdat het niet alleen voor mensen met persoonlijkheidsproblematiek is, werken ze er ook gewoon met psychotherapie. Ik krijg o.a. sociotherapie, PMT, creatieve therapie, psychotherapie, activiteitentherapie en sociale vaardigheidstraining.

Klinkt goed. Dat kreeg ik bij mijn deeltijd ook en daar heb ik uiteindelijk veel aan gehad. Hopelijk jij ook.

quote:

Op vrijdag 8 augustus 2014 22:34 schreef appelsap het volgende:

[..]

Klinkt goed. Dat kreeg ik bij mijn deeltijd ook en daar heb ik uiteindelijk veel aan gehad. Hopelijk jij ook.

Dankjewel.Ja ik heb dit ook allemaal al wel gehad tijdens mijn klinische behandeling, alleen was dat dus te intensief. Dus hopelijk lukt het met de iets minder intensievere vorm, dus de deeltijd, wel.
Hier is trouwens foldertje van mijn deeltijd, ik ga de structurerend-inzichtgevende therapie doen.

Yay een oud rapport lezen dat je krijgt, en dan lezen dat je ook nog eens schizo-tpyisch bent. Hoezee weer iets erbij.

Dat is me wel nooit juist verteld. Verdomme.

Ik moet ook weer eens gaan kijken welke schema's er zijn en hoe ze ook al weer heten... zeefhoofd heb ik.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 13:35 schreef zomertje het volgende:
Ik moet ook weer eens gaan kijken welke schema's er zijn en hoe ze ook al weer heten... zeefhoofd heb ik.

Hmm ja maar ik weet niet of het je beter doet. Ik voel me nu wel fucked, ze zeiden tegen mij schizoïde nooit schizotypisch. Maar het verklaard wel mijn achterdochtigheid.

quote:

Op zondag 10 augustus 2014 17:33 schreef Spongeboss het volgende:

[..]

Hmm ja maar ik weet niet of het je beter doet. Ik voel me nu wel fucked, ze zeiden tegen mij schizoïde nooit schizotypisch. Maar het verklaard wel mijn achterdochtigheid.

Schizoïde en paranoïde overlapt met schizotypisch, dus dat is niet heel vreemd. Je bent, net als ik, cluster A.