Help mijn kind is slim! Hoe ga je om met hoogbegaafdheid? #3

Kiest een kind trouwens niet zijn eigen middelbare school?

Oh sorry miss ik had niet gezien dat hij zo goed als dicht was.

En op jou vraag, geen idee dus. Ik weet dat 1 van de juffrouwen er bij yaro over sprak toen hij er net zat. Heeft zelf een hoofbegaafde zoon. Maar ik weet het niet hoor.

Yaro loopt verbaal en wb voor schijnt (mijn eerste dus ik blijft vergelijken lastig vinden). Maar om nou gelijk te spreken van een slimmer kind vind ik lastig hoor.
dat zal evt straks wel op de basisschool blijken.

Miss_sly: het is Engels, maar geeft wel een idee

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 13:08 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Nou ja, dat dus. Ik heb er maar één, dus vergelijken is er helemaal niet bij en dat wil ik ook helemaal niet. Ik vind haar geweldig en alles wat ze leert ook. En soms lees of hoor ik dingen van andere kindjes waarvan ik denk "dat kan ze ook, dat is toch niet bijzonder", maar misschien zijn sommige dingen dat wel?
Ik wil helemaal geen stickertjes plakken, hoor, integendeel, maar ik wil ook niet dat ze te weinig uitdaging tegenkomt en dus niet leert leren/ontwikkelen.

ik denk dat, dat wel mee valt. Ik test hier ook niet express dingen uit ofzo. Maar volg Yaro daar in. Laatst was hij een brief aan het "schrijven" naar papa. Dus vraag ik zal ik je laten zien hoe je papa schrijft en dat doet hij dan ineens. Vervolgens zit zijn perfectionisme dan in de weg. Wat ik als een groter "probleem" ervaar. Of zegt hij ineens uit zichzelf 100 is 1 0 0. En herkent hij ook ineens cijfers tussen de 20-100, dan ben ik echt verbaasd. Maar cijfers en lettere spreken hem aan. Net zoals merken toen hij 1,5 was en nu ook vlaggen en plaatsen/landen. Ik probeer hem daar in te volgen.
Het enige nadeel is dat ik hem soms overschat door zijn grote woordenschat en begrip. Hij is nog maar 3,5.

Daarom ben ik wb uitdaging wel blij met zijn basisschool. Die werken met niveau's waarbij de uitdaging is een niveau hoger te komen. Dus je kan best op verschillende onderdelen op verschillende niveaus zitten maar toch geprikkeld raken. En ook in 1 klas dus verschillende niveaus.

En verder zie/hoor ik het wel. Hij is gewoon zichzelf met eigen gebruiksaanwijzing. En hoeft er van mij geen stempel op.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 13:32 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Nee, dat zeg ik, een stempel hoeft van mij ook niet. Ik heb het zelf als heel vervelend ervaren dat ik met twee vingers in mijn neus door de basisschool heen ben gelopen en vervolgens niet heb leren leren en dus op achtereenvolgens Havo, gymnasium en atheneum geen idee had hoe ik er iets voor moest doen.

Gelukkig is dat tegenwoordig natuurlijk heel anders op scholen. S zit in een combigroep 1/2 en doet zo nu en dan als ze zin heeft werkjes mee van groep 2. Maar ze speelt ook nog graag in de bouwhoek en de huishoek en daar is ook ruimte voor. Zolang de ruimte voor uitdaging er is, vind ik het verder prima, als zij er zich goed bij voelt

volgens mij staan we er hetzelfde in. En Yaro houdt gelukkig ook van lekker spelen.

Dank YPPY, geeft inderdaad wel een beetje een idee.

volgens mij staan we er hetzelfde in. Yaro houdt gelukkig ook van lekker spelen.

ik herken het trouwens niet bij mijzelf. Ik heb altijd heel hard moeten leren om uiteindelijk HBO te moeten halen. Universiteit was geen optie, te weinig praktijk. Maar ik was wel heel leergierig.

Bij Arwen was het al van dreumes af aan dat ze dingen heel vlot deed, en met haar 2 las ze nummerborden achterop de fiets.
We merkten op dat ze enorm zoch naar uitdaging en ik heb haar daar in gevolgd door haar die uitdaging te geven aangepast naar haar niveau en door wanneer ze in verveling raakte dat weer aangepast zodat ze weer uitdaging had. Daar vaarde ze goed op.
Op de oude school zijn er door school ( met name 1 juf oude stempel) dingen niet gelopen zoals hoorde en door de situatie ook verkeerde keuzes gemaakt.
Toen wij hierheen verhuisden bloeide ze op.
Ze las al wel zelf thuis ( autodidact) en schreef briefjes maar hier kwam ze vanuit groep 2 in een groep 4 equivalent. Ze bloeide op en ondanks veel ziek door medische redenen is ze met een 54% aanwezigheid in een schooljaar van net leren schrijven naar perfect grammatisch en foutloos Engels.
Ze werken hier met kleuren qus niveau en na 3 maanden zat ze in groep rood ( hoogste niveau hier) en was ze avi klaar.
Ze had de perfecte juf voor haar. En school was alles.

Dit jaar heeft ze een nieuwe en beginnende juf , en merkten wij ( omgeving) dat ze zich steeds vervelender ging gedragen en bij navraag waarom kwam er uit dat ze zich verveelde.. Heb haar gevraagd waarom ze dat niet tegen juf zegt, maar ze wl juf geen verdriet doen.. en daarbij ook lichtelijk aan het prepuberen
Dus ben zelf maar weer extra gaan uitdagen en ze krijgt nu extra huiswerk opdrachten die niveau technisch tegen groep 6 gaan en ze geniet er zo van.
Echter wil de school niet aan andere uitdaging op school zelf meewerken ivm schoolinpsectie

Ze gaat sowieso van school veranderen, maar ja wachtlijst, waar ze meer mogelijkheden voor haar zullen hebben. De school zelf is met het nieuwe hoofd echt aan het zinken.
Wanneer een onderwijsassistente je zegt in vertrouwen dat het rapport van Arwen ( en nog aantal anderen omlaag geschroefd is , om straks weer alles op uitstekend te zetten zodat de school bij de volgende inspectie haar targets haalt geeft wat te kennen.
Ik vond het al vreemd . En niet omdat ik niet net zo trots ben , maar omdat je simpelweg niet in alle vakken op rood zit en dan een zelfde beoordeling krijgen van een kind dat twee niveaus lager zit.

Verder of daar een label aan vast zit boeit me niet , maar ze heeft wel een boven gemiddelde intelligentie lijkt me gezien ze en in een andere taal, en een klas over slaan zich zo vlot tot een plus niveau heeft opgewerkt. En dat is niet omdat ik dat perse wil, maar ik wel haar in hoe ze is moet erkennen. Ik ben trots op haar ongeacht want ze is mijn Arwen

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 13:32 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Nee, dat zeg ik, een stempel hoeft van mij ook niet. Ik heb het zelf als heel vervelend ervaren dat ik met twee vingers in mijn neus door de basisschool heen ben gelopen en vervolgens niet heb leren leren en dus op achtereenvolgens Havo, gymnasium en atheneum geen idee had hoe ik er iets voor moest doen.

Herkenning , daarom biedt ik Arwen wel die uitdaging aan en trek ik juf aan haar jas. \
Het maakt mijn kind gelukkiger en ook hoop ik dat het later niet dezelfde euvel geeft die ik zelf heb ervaren en ze diezelfde gedachten dan krijgt dat ze dom is en niet goed genoeg omdat ze verkeerde begeleding kreeg.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 14:07 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Dit is wat mij betreft simpelweg de kern: ik kijk met ver- en bewondering naar alles wat ze kan, leert, doet. Ik heb geen idee of ze daarin sneller, gelijk of langzamer is en in principe boeit me dat ook werkelijk voor geen meter. Want wat is het geweldig, de ontwikkeling van je kind
Maar ik wil haar niet tekort doen, dus niet ten onrechte denken dat ze niet meer uitdaging kan gebruiken, of de andere kant, dat ze niet meer hulp kan gebruiken. Ik wil haar bieden wat ze nodig heeft, in alle opzichten, maar ik vind het heel moeilijk om te bepalen wat dat is.

Ja bijvoorbeeld zwemmen is bij haar geen zelfsprekendheid, ze heeft nogal controle nodig en na 3 jaar zwemles! kan ze dan nu zwemmen tien meter zonder hulp , nou dan sta ik te sniffen want ik vind het zo knap van haar . Terwijl het in zijn algemeenheid niets bijzonder is , is het dat voor haar wel. Dan gloei ik van trots.
Maar ook voor de zoveelste foutloze spellingtoets want dat is ook iets wat ik geleerd heb, ongeacht of iets makkelijk of moeilijk is dan ben ik trots en laatik haar weten dat ik het zo fijn voor haar vind. Want die fouten zijn bij mij wel gemaak. Want bij mij was het een vanzelfsprekendheid dat ik wel minimaal een 8 haalde en dus was het niet bijzonder. De 8 van zus was dat wel , omdat het voor haar niet zo vanzelfsprekend was.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 11:40 schreef miss_sly het volgende:
Goed, mijn vraag waarmee ik het topic sloot: wanneer is een kind nou meer dan iets slimmer dan gemiddeld?

Ik heb daar laatst een leuk artikel over gelezen, ging over de typische dingen die HB kinderen zeiden, waar aan je kunt zien dat het wel ff wat serieuzer is dan ' gewoon' slim.

Even zoeken hoor..

Edit: Gevonden!
http://mens-en-samenlevin(...)d-kind-bent-als.html

Wat is er vervelend aan hoogbegaafdheid?

Ik sta er vanzelfsprekend zo in, maar ik weet vanuit mijn werkveld dat het helaas niet zo is. Maar ik ben ook trots op mijn kinderen zoals ze zijn. En zal het ook aangrijpen om het tegen ze te zeggen. Hoe groot of klein ook.

Onze oudste dochter ligt qua taal enorm voor. Op het moment dat ze door had hoe ze moest lezen ging ze als een speer. Het enige wat wij deden was zorgen dat er genoeg te lezen was en daar maakte ze gebruik van (en nog steeds).
Ze kreeg al snel extra taakjes, maar dat gaf nog niet genoeg uitdaging. Wel een superjuf die het signaleert en er iets mee doet. Ze is nu bezig met een plannetje. Wilde ook kijken waar ze nu zit qua niveau. Want het was toch wel de bedoeling dat ze zou leren leren.
Helemaal mee eens, zelf niet echt geleerd namelijk...

Ik heb laatst een of ander appje met engelse woordjes op de tablet gezet, vindt ze ook helemaal leuk en ik verbaas me hoe snel ze dat oppikt...
Maar ik zie ook dat ze eigenlijk geen fouten wil maken, dus ik denk dat het helemaal niet verkeerd zou zijn als ze ook dat leert... dat dat ook wel eens gebeurd en helemaal niet erg is.

Of ze hoogbegaafd is, geen idee. Ik denk wel bovengemiddeld intelligent en pdd-nos.
Ik ben wel heel blij dat het op school goed wordt opgepakt, maar denk dat we met deze juf ook absoluut in onze handjes mogen knijpen. We zullen wel zien hoe het verder gaat.
Vooralsnog geen klagen over school in elk geval.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 14:07 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Dit is wat mij betreft simpelweg de kern: ik kijk met ver- en bewondering naar alles wat ze kan, leert, doet. Ik heb geen idee of ze daarin sneller, gelijk of langzamer is en in principe boeit me dat ook werkelijk voor geen meter. Want wat is het geweldig, de ontwikkeling van je kind
Maar ik wil haar niet tekort doen, dus niet ten onrechte denken dat ze niet meer uitdaging kan gebruiken, of de andere kant, dat ze niet meer hulp kan gebruiken. Ik wil haar bieden wat ze nodig heeft, in alle opzichten, maar ik vind het heel moeilijk om te bepalen wat dat is.

Miss, ik denk dat je het vanzelf wel merkt hoor, waar ze behoefte aan heeft. Als iets niet lukt dan zul je dat via haar, of via de leerkracht wel horen en als er te weinig uitdaging is net zo goed, denk ik.

S heeft een meisje in de klas die tot nu toe de drie citotoetsen foutloos gemaakt heeft, met vier jaar al complete boeken las en thuis klaagde over 'saai op school'... Duidelijke signalen, denk ik dan. Tegelijkertijd kwam ze (misschien door haar slim zijn) bij sommige vrije opdrachten juist tot helemaal niks (teken de route van huis naar school) en bij dat soort opdrachten kan ze dan weer extra hulp krijgen.

Volgens mij kun je daar echt wel op vertrouwen, beide kanten op. Het gaat uiteindelijk toch om hoe in hun vel zitten en dat zal daar vast aan gelinkt zijn.

Wat betreft het leren leren of ontwikklelen... Ik denk dat je als ouder daar heel veel in kunt beteken voor je kind., En dan met name op het vlak van de mentaliteit. Moeilijk uit te leggen, laat ze de vakantie meeplannen en uitzoeken, laat ze dingen bestuderen die je tegenkomt in het dagelijks leven, enz. daag ze uit net wat verder te gaan voor spreekbeurten of andere projectopdrachten.

In 3 vwo zitten altijd wel wat van die leerlingen (5 tot 10 per klas denk ik zo) die er met twee vingers in de neus gekomen zijn. En dan ineens krijgen ze hun eerste onvoldoende, moeten ze ineens toch aan de slag. Ik vind het altijd onzin als mensen zeggen "Ja, mijn kind heeft niet leren leren." Leren leren houdt in dat je kinderen leert hoe ze naar teksten moeten kijken. Wat is de grote lijn, wat zijn de bijzaken. Hoe wordt een tekst geopend en wat is de conclusie? Kinderen die makkelijk leren, zijn daar juist al heel goed in, in het scheiden van hoofd- en bijzaken. Met een goed geheugen was één blik op een rijtje woordjes voldoende, en vaak was zelfs dat niet meer nodig omdat het in de les al genoeg kon verankeren in het geheugen. Deze kinderen weten best hoe ze woordjes moeten leren, en dat het bij grotere hoeveelheden echt wel werkt om ze op te schrijven, ezelsbruggetjes te bedenken, weet ik veel wat. Slim genoeg om dat prima te weten. je hoeft ze dat niet te leren.

Wat ze moeten leren is om zelfstandig aan de slag te gaan, discipline op te brengen om zaken aan te pakken, bij te houden. En meestal pik ik de kinderen die die stap kunnen maken er zo uit. En dat zit hem niet in intelligentie, dat zit hem in mentaliteit, verantwoordelijkheid nemen voor je eigen werk. En dat aspect kan al heel ver terug gaan in de opvoeding, denk ik.

Mijn ouders hadden twee kinderen die heel makkelijk konden leren. Één van hen is op het vwo geslaagd met twee tienen en de rest negens. De ander is met gemiddeld een 8 geslaagd, maar wel met een extra vak. Ook toen waren er al dat soort mogelijkheden.

Ze hebben ons altijd gezegd dat we dankbaar moesten zijn voor het feit dat leren zo makkelijk ging en dat we daardoor extra veel tijd hadden om andere dingen aan te pakken en te ontwikkelen: sporten, muziek maken, toneel spelen etc. Nooit stress voor schoolwerk, wat een mazzel!

Ik kreeg kleurpennen en kon dan aantekeningen zo mooi overnemen als ik maar wilde en leerde feilloos in spiegelbeeld schrijven. Ik heb me altijd prima vermaakt.

Hoewel ik makkelijk leerde, en qua intelligentie niks te kort kom, denk ik niet dat ik hoogbegaafd ben. Niet zoals beschreven in de boekjes althans. Mijn broertje misschien wel. Wat is hoogbegaafd? Ik houd niet van die term.

Nog een kleine toevoeging, vaak zie je in eerste instantie vooral de opvoeding terug in het IQ van kinderen. Hoe ouder ze worden, hoe dichter IQ-scores komen bij de werkelijke intelligentie van het kind zelf.

Neem het nog niet zo serieus allemaal, kijk het aan en reageer op de dingen die zich voordoen. Het zal vanzelf wel blijken. Het lijkt me niet iets waar je op zou moeten anticiperen, op de één of andere manier.

Nou ja, anyways. Zo denk ik erover. geloof ik .

[ Bericht 0% gewijzigd door Groofsken-jeweetwel op 25-02-2014 19:43:45 ]

Je zal het wel niet zo bedoelen maar het komt wel redelijk kort door de bocht over.

Maar goed, ik zal mijn opvoedingsskills evalueren en wellicht wat tips inwinnen bij je ouders.

Haha, dat snap ik, en ik geloof dat ik het zelfs ook wel zo bedoel, zoals ik het schrijf.

Miss vraagt wat ze kan doen toch? Dat is hoe ik het ervaar, als docent. Wat ik zie bij de kinderen die dus ergens op 3vwo ineens aan de slag moeten omdat ze nooit eerder hebben hoeven leren/ werken voor school.

Maar misschien zijn dat dan wel gewoon begaafde kinderen, maar geen hoogbegaafde kinderen. Vandaar mijn vraag ook: Wat is hoogbegaafd?

En dit zijn dus de mensen die er voor zorgen dat je als ouder je mond wel houdt. Dat je het zelf wel uitzoekt.
Gelukkig heb ik een orhopedagoge getroffen die andere dingen zegt en me wel zinvolle adviezen heeft gegeven.
En die gespecialiseerd is op dit gebied.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 19:21 schreef Groofsken-jeweetwel het volgende:
Miss vraagt wat ze kan doen toch? Dat is hoe ik het ervaar, als docent. Wat ik zie bij de kinderen die dus ergens op 3vwo ineens aan de slag moeten omdat ze nooit eerder hebben hoeven leren/ werken voor school.

Maar misschien zijn dat dan wel gewoon begaafde kinderen, maar geen hoogbegaafde kinderen. Vandaar mijn vraag ook: Wat is hoogbegaafd?

Echt hoogbegaafd is maar 2% van de gehele populatie. En nee, die zitten lang niet allemaal op het VWO.
En die scoren dus op meerdere vlakken boven gemiddeld.
Volgens de theorie van Carol Dweck althans.

Ik denk gewoon dat je op de signalen van een kind af moet gaan en dat als blijkt dat het kind niet lekker in zijn vel zit dat je daarmee aan de slag moet. Dat is wat ik zeg. En daarin zou ik juist de ouders heel serieus nemen. En als dat dan betekent dat het kind meer uitdaging nodig heeft, prima natuurlijk, of juist dat het kind meer hulp nodig heeft; ook prima!

Ik geef alleen een kritische reactie op dat 'leren leren', volgens mij.

Ja, en die kritische noot vind ik te kort door de bocht.

Ik vind het gevaarlijk op je eigen ervaringen af te gaan en daar iedereen de maat mee te nemen.

in mijn ogen hebben jullie allebei gelijk en allebei ook niet

groofsken; met 'leren leren' wordt meestal bedoeld "leren stampen". daar heeft 'leren' eigenlijk nu juist niks mee te maken, het gaat om het aspect automatiseren. veel hoogbegaafden hebben dat domweg nooit gehoeven en dus nooit geleerd. tot het moment dat ze het wel moeten kunnen. eigenlijk net als iedereen. de een loopt er alleen wat vroeger tegenaan dan de ander.

en lang niet alle hoogbegaafden scoren (kutterm) op meerdere vakken bovengemiddeld. er zitten ook onderpresteerders tussen.

net echte mensen, die hoogbegaafden. niet te vangen in een enkele "zo is het en niet anders"-post

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 19:44 schreef debuurvrouw het volgende:
Ja, en die kritische noot vind ik te kort door de bocht.

Ik vind het gevaarlijk op je eigen ervaringen af te gaan en daar iedereen de maat mee te nemen.

Dat doe ik niet. Mijn mening vorm ik aan de hand van een opleiding psychologie, een kopstudie master SEN, mijn eigen jeugd als makkelijk lerend kind en mijn baan (ervaringen) in het onderwijs. En geloof het of niet, nogsteeds stel ik mijn mening wel eens bij.

Automatiseren is vaak geen enkel probleem. Dat is wat anders dan woordjes stampen.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 19:44 schreef simmu het volgende:
in mijn ogen hebben jullie allebei gelijk en allebei ook niet

groofsken; met 'leren leren' wordt meestal bedoeld "leren stampen". daar heeft 'leren' eigenlijk nu juist niks mee te maken, het gaat om het aspect automatiseren. veel hoogbegaafden hebben dat domweg nooit gehoeven en dus nooit geleerd. tot het moment dat ze het wel moeten kunnen. eigenlijk net als iedereen. de een loopt er alleen wat vroeger tegenaan dan de ander.

en lang niet alle hoogbegaafden scoren (kutterm) op meerdere vakken bovengemiddeld. er zitten ook onderpresteerders tussen.

net echte mensen, die hoogbegaafden. niet te vangen in een enkele "zo is het en niet anders"-post

ik heb nergens 'alle vlakken' gezegd,

En leren je in te zetten voor dingen die niet zo boeiend zijn. Duitse woordjes enzo.

Meestal zijn ze dat nooit tegen gekomen iets moeten leren wat niet binnen het interessegebied valt. En dan is je motiveren écht heel lastig.

En bijvoorbeeld de tafels automatiseren. Mijn jongste kan ze nog steeds sneller uitrekenen. Dus die voelt de noodzaak niet. Die gaat er ergens tegenaan lopen dat de tafels kennen toch wel handig is.
Nou is gebleken dat ie ze dan wel snel op zal pakken. Had me een hoop ruzie en stress gescheelt.

quote:

Op dinsdag 25 februari 2014 14:15 schreef _evenstar_ het volgende:
Ja bijvoorbeeld zwemmen is bij haar geen zelfsprekendheid, ze heeft nogal controle nodig en na 3 jaar zwemles! kan ze dan nu zwemmen tien meter zonder hulp , nou dan sta ik te sniffen want ik vind het zo knap van haar . Terwijl het in zijn algemeenheid niets bijzonder is , is het dat voor haar wel. Dan gloei ik van trots.
Maar ook voor de zoveelste foutloze spellingtoets want dat is ook iets wat ik geleerd heb, ongeacht of iets makkelijk of moeilijk is dan ben ik trots en laatik haar weten dat ik het zo fijn voor haar vind. Want die fouten zijn bij mij wel gemaak. Want bij mij was het een vanzelfsprekendheid dat ik wel minimaal een 8 haalde en dus was het niet bijzonder. De 8 van zus was dat wel , omdat het voor haar niet zo vanzelfsprekend was.

er zijn ook kinderen die zich niet serieus genomen voelen als je ze even uitgebreid toejuicht om iets wat ze geen inspanning kostte als om iets waar ze echt moeite voor gedaan hebben. Ik denk dat er geen algemene regel is daarin, het ene kind gaat anders om met zulke trots en complimenten dan het andere kind.