ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #123

Dat snap ik, ik vatte het ook op als een soort complimentje.

Maar daarna ging ik een beetje generaliseren. Over autisten werd vroeger gezegd dat ze niet goed met gevoelens om kunnen omgaan en zich niet kunnen inleven. (Als ik mag geloven wat er over autisme onderzoekers word geschreven op internet). Maar denk dat onderzoekers en wijzelf nu wel beter weten, en dat we alleen (soms) moeite hebben onze gevoelens te uiten/verwoorden.

Waar ik met mn vorige post naar toe wou (maar niet erbij gezet heb) is dat ik (weer generaliserend) gelezen heb dat mensen met ASS over het algemeen eerlijker zijn in onze antwoorden. En dat ik in dit geval ook eerlijk reageerde. Hopelijk kun je me nog een beetje volgen

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 18:44 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Volgens mij wel ja.

Mijn vader heeft volgens mij ook autisme, hij kan zich totaal niet inleven in een ander, en als er iets onverwachts gebeurd dan wordt hij boos (bijv, als ik hen in paniek opbel) en verzint hij complotten, theorieën. Om vervolgens totaal daarmee aan de haal te gaan.

Nog een verhaaltje dan:

Als ik op school was liet ik mij wel eens uit over hoe ik het thuis ervoer.
De leraar schrok dan heel erg meestal, en liet mijn ouders op het matje komen.
Als ze dan weer thuis kwamen kreeg ik meestal op mijn flikker omdat ik "mij aanstelde en overdreef"
En zo leerde ik niks over mijn thuisleven te vertellen, of alles te verbloemen.

Kijk, ze deden mij nooit fysiek pijn, maar geestelijk. Mijn vader heeft gewoon meerdere malen (volgens mij 4 keer oid) toegeschreeuwd dat ik maar gewoon zelfmoord moest plegen, want hij werd zat van al dat gezeik en "gedreig"

Godver! Ongelooflijk zeg, dat iemand zijn kind ZO IETS aan kan doen!

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 18:46 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Ik snap dat heel goed.
Ik heb ook veel cursussen niet af kunnen maken en baantjes op moeten zeggen omdat er te veel prikkels waren.
Het kunnen kleine dingen zijn, al is het de radio in de bus als ik bijv. naar de stad moet oid.

Mja ik ben dus 100% arbeidsongeschikt omdat ik niet meer tegen die prikkels kan, en zoals ik laatst hier al gezegd heb kwam ik na zo'n cursusdag bij de huisartsenpost terecht wegens sterke lichamelijke effecten van overprikkeling.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 19:12 schreef Poesopstokje het volgende:
Kijk ToT; ''lang verhaal kort''

Nee maar pfff ook al zo'n dramatisch leven gehad dus!
Mijn leven is ook zwaar kut geweest, maar minder erg als dat van een aantal mensen hier, merk ik al.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 21:43 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Nee nee, fuck dat. Hoezo minder erg?? We gaan hier niet kijken wie het ergste leven heeft gehad.. Het is geen wedstrijdje pop

IK vind persoonlijk dat jij behoorlijke heftige dingen hebt meegemaakt, vooral op gebied van werk. Ik kan me daar niet zoveel van voorstellen, maar uit jouw (schriftelijke) emoties kan ik écht wel opmerken dat dat kut is, écht kut.

Kusjekroel voor jou

Thx!

Okee, nu probeer ik WÉL beknopt te zijn over mijn jeugd!

Ik had oude ouders, in een straat met amper kinderen opgegroeid. Ik spendeerde mijn hele jeugd op zolder met Playmobil, of in mijn kamer achter de computer, in mijn eentje.
Moeders heeft duidelijk Asperger, maar da's nooit getest. Hypergevoelig, en paps was een lompe boer.
Gedurende mijn hele jeugd stelselmatig getreiterd en in elkaar geslagen op school. Op de basisschool gemiddeld 2 à 3x per week. De conservatieve leraren deden er niks op uit; ik moest maar weerbaarder worden. (Ik was een kleine 10 kilo lichter dan de meeste anderen.) Als ik terug mepte kreeg ik juist preken te horen dat ik niet zo snel boos moest worden.

Vanaf m'n 8e jaar of zo tot m'n 25e dagelijks met zelfmoordgedachten rondgelopen. Daarna nog steeds af en toe wel, maar minder.

Mijn ouders waren altijd wel liefdevol, zorgzaam en steunend, maar hadden een heel beperkte visie over dingen, en met name mijn moeder was (onbewust?) een expert in emotionele chantage en had belachelijk hoge verwachtingen en eisen van me, wat ze sowieso wekelijks met ellenlange preken en huilbuien wist duidelijk te maken. Ook toen ik op kamers ging wonen en later een huis kocht bleef het nog doorgaan, tot 2 jaar geleden toen mijn vader overleed; sindsdien is ze veel rustiger en veel minder veeleisend. Nu hebben we een prima band!

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 22:01 schreef Poesopstokje het volgende:
Nou ToT.. Ik vind dit ook wel ernstig hoor
En je hebt niet een slechtere of betere jeugd gehad dan ons, nee -> je hebt gewoon een kutjeugd gehad. Punt.

Knuff

Thx!

Ja als mensen tegen mij zeggen dat hun jeugd blijkbaar minder erg was dan de mijne zeg ik ook altijd dat je het niet zo met elkaar moet vergelijken, maar als ik hier die verhalen lees over die fantastische ouders.... Zo ga je niet met je kinderen om!!!

Poesopstokje, ik vind die parnate niet zo eng. Als je je aan de voedingsvoorschriften houdt dan gaat het eigenlijk gewoon goed. Ik heb het wel op moeten bouwen in de kliniek, alleen het suffe was dat ik naar 6 tabletten zou opbouwen, ik wilde zo vlug mogelijk naar huis en t/m 5 ging het zonder problemen, af en toe lage bloeddruk, maar zeker niet te hoog. Die 6e erbij moest op de dag dat ik naar huis ging. Nou, ik had dat ingenomen, schoot mn bloeddruk eerst omhoog. (mijn man is arts, die had bloeddrukmeter meegenomen en heeft t mooi kunnen meten...). Ik ben even op bed gaan liggen, kijken of het zou afzakken en na een half uurtje was dat ook zo, alleen was het zo laag dat ik niet meer de trap af kon. 2 stappen naast mn bed en ik moest snel terug omdat ik bang was dat ik zou flauwvallen.
Dus in overleg met de psychiater maar bij 5 gelaten en dat gaat dus goed.
Het was het laatste middel om te proberen voor ze me door zou sturen voor een second opinion. En ik ben zo blij dat het werkt. Want met de stemming zoals die was, was het ook niet echt goed gekomen...

Overal zit risico aan, af en toe controleren we mn bloeddruk nog wel. Maar ik voel het vrij goed als 'ie omhoog schiet, dus dan is het een kwestie van actie ondernemen als het niet afzakt binnen afzienbare tijd. Ik maak me er niet zo druk over, ben wel behoorlijk voorzichtig met bijvoorbeeld uit eten gaan enzo, dat je zelf niet helemaal in de hand hebt wat erin zit en als er iets inzit waar je mee moet opletten dat het dan niet teveel is. Dus meestal kies ik dan voor de veilige weg en neem iets wat in elk geval kan.
Of we gaan ergens een broodje eten en ik vraag om bv jonge kaas, dan voel ik me ook wel eens een zeikerd. Maar het is gewoon niet anders, of ik echt iets mis... Nee, al zal een van de eerste dingen die er weer in huis komt als het kan, lekker brie zijn. En zuurkool en een broodje met van die playmobiel-kaas (cheddar) bij de mcdonalds .

Overigens over mijn vader: hij was wel een lompe boer, maar in de loop der jaren heb ik wel een steeds sterkere band met hem gekregen en hij heeft ook altijd voor ons klaargestaan.
De laatste jaren was ik eigenlijk de enige die nog echt tot hem door kon dringen omdat we gewoon op één lijn zaten.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 22:17 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Hoe komt het dan dat je moeder zoveel rustiger is geworden na zijn dood? Wat voor invloed had jouw vader op haar?

Mijn moeder MOEST gewoon iemand helemaal verzorgen en controleren. Ik ben altijd een zorgenkindje geweest en ze heeft mij ook echt verstikt met haar aandacht. Toen ik eenmaal uit huis ging, bleek al snel dat mijn vader longemfyseem had, dus stortte ze zich volledig op hem qua verzorging e.d.
Daarbij was mijn vader erg prikkelbaar en zoals gezegd was mijn moeder enorm gevoelig.
Ze kan onbedoeld veel te lang door blijven gaan over dingen en een te groot drama maken over kleine dingen, en als ik daar boos om werd, was ik een onhandelbaar kind.
Nu werd mijn vader steeds hartstikke boos als mijn moeder zo tegen hem deed, en daar raakte zij weer helemaal overstuur van, waar hij NOG weer chagrijniger van werd.

DAT is nu helemaal weggevallen. Uiteraard mist mijn moeder hem wel, op haar manier. (Hoewel als je er met haar over praat, dat het eigenlijk alleen gaat over dat ze nu geen vervoer meer heeft nu hij weg is enzo.)

Ikzelf mis hem soms echt wel.
Anyway, nu mijn moeder zo enorm stuk rustiger geworden is, is mijn band met haar echt enorm verbeterd! De band met mijn broer gaat gigantisch met ups en downs.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 21:43 schreef Poesopstokje het volgende:

Nee nee, fuck dat. Hoezo minder erg?? We gaan hier niet kijken wie het ergste leven heeft gehad.. Het is geen wedstrijdje pop

Hoezo geen wedstrijdje van maken, waar is die olympische gedachte, we moeten en juist een wedstrijdje. Ik stel voor een jury sport waar we punten uitdelen in categorieen als: rotjeugd, klotebaan, (verkeerd) medicijngebruik, gepest zijn, familie banden, relatieproblemen, depressies, (mis)diagnoses, psychiaters e.d. die je niet begrijpen. *insert een afbeelding van Sheldon Cooper met zijn 'sarcasm' bord*

alles lezend rijst bij mij nu de vraag:
wie heeft er nog meer geen contact met zijn/haar ouders vanwege totaal onbegrip?

ik sinds dik 10 jaar, beste beslissing ooit!
wat een hoop onrust heb ik daarmee achter me gelaten.
ik heb ze wel gezegd: jullie hebben altijd het beste met me voor gehad..... alleen dat waar jullie toe in staat zijn is niet waar ik wat aan heb.

extra vraag: druipt bij 1 van die ouders misschien het autisme er ook met bakken tegelijk vanaf (al dan niet gediagnosticeerd)?
bij mijn vader wel.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 22:40 schreef PS1Vet het volgende:

[..]

Hoezo geen wedstrijdje van maken, waar is die olympische gedachte, we moeten en juist een wedstrijdje. Ik stel voor een jury sport waar we punten uitdelen in categorieen als: rotjeugd, klotebaan, (verkeerd) medicijngebruik, gepest zijn, familie banden, relatieproblemen, depressies, (mis)diagnoses, psychiaters e.d. die je niet begrijpen. *insert een afbeelding van Sheldon Cooper met zijn 'sarcasm' bord*

ik scoor hoog maar eindig net naast het podium.

Hier een vraag puur uit interesse. Voor degene die zelf boodschappen doen:
Houden jullie ook rekening met het moment waarop je boodschappen doet ivm drukte.
Het is bekend dat de meeste mensen zaterdag morgen boodschappen doen en dat supermarkt dan wel eens ontiegelijk druk kan zijn, amper parkeren, lange rijen bij kassa's en veel mensen/drukte binnen. Of door de weeks is het tussen 17:00 en 18:00 het drukst ivm mensen die vanuit werk boodschappen doen. Zelf vermijd ik de zaterdag omdat het kan, maar op zich het ik er niet zoveel problemen met drukte in supermarkt, maar hoe is dat voor iemand die sneller last heeft van prikkels?

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 22:44 schreef PS1Vet het volgende:
Hier een vraag puur uit interesse. Voor degene die zelf boodschappen doen:
Houden jullie ook rekening met het moment waarop je boodschappen doet ivm drukte.

U-huh!
En bovendien houd ik ook rekening met of het nog licht is gek genoeg.

's avonds is trouwens ook een mooi tijdstip om te gaan.
En gelukkig is de supermarkt bij mij in de buurt vrij groot en ruim opgezet en de rijen nimmer lang.

Eigenlijk wou ik voor een hattrick post gaan, maar feestkabouter zit er alweer tussen

En nee, ik heb nog steeds contact met ouders, ik ga eigenlijk nog wekelijks naar ze toe.
Mijn moeder is zorgzaam en met vader gaat het nu vrij goed, maar in verleden was het wel moeilijker; hij is iemand die veel kritiek levert op wat in zijn ogen niet goed is, en heeft de neiging dit vaak te herhalen. En dan niet begrijpen waarom hij zo moeilijk met mij en mn zus kan praten als hij het gesprek eerst met een kritische noot begint.


Maar goed naast alle vragen die ik stel om gewoon wat te praten heb ik ook een serieuze vraag.

Heeft iemand van jullie ervaring met begeleiding of hulp op financieel gebied vanuit ggz o.i.d. met geldzaken kan ik me eigenlijk prima redden, maar zit met uitkeringsaanvraag bij gemeente en ze doen moeilijk, geloven me niet 100%. Waar zou ik terecht kunnen voor meer hulp bij aanvragen uitkering, ik wordt ondervraagd als was ik een frauderende bulgaar, en ik geef antwoord en openheid zo eerlijk als ik kan, maar dat wordt weer tegen mij gebruikt. Is het mogelijk om iemand te vragen mee te gaan die beter bekend is met regels, en die voorkomt dat de gemeente me figuurlijk doormidden zaagt met hun vragen?
Alle soorten advies zijn welkom, als je een website weet, een instantie, een ander deel op dit forum.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 22:44 schreef PS1Vet het volgende:
Hier een vraag puur uit interesse. Voor degene die zelf boodschappen doen:
Houden jullie ook rekening met het moment waarop je boodschappen doet ivm drukte.
Het is bekend dat de meeste mensen zaterdag morgen boodschappen doen en dat supermarkt dan wel eens ontiegelijk druk kan zijn, amper parkeren, lange rijen bij kassa's en veel mensen/drukte binnen. Of door de weeks is het tussen 17:00 en 18:00 het drukst ivm mensen die vanuit werk boodschappen doen. Zelf vermijd ik de zaterdag omdat het kan, maar op zich het ik er niet zoveel problemen met drukte in supermarkt, maar hoe is dat voor iemand die sneller last heeft van prikkels?

Sinds mijn burn-out moet ik echt drukte vermijden, dus zaterdagen zijn sowieso out of the question voor mij om boodschappen op te gaan doen.

quote:

Op woensdag 12 februari 2014 22:56 schreef PS1Vet het volgende:
Eigenlijk wou ik voor een hattrick post gaan, maar feestkabouter zit er alweer tussen

En nee, ik heb nog steeds contact met ouders, ik ga eigenlijk nog wekelijks naar ze toe.
Mijn moeder is zorgzaam en met vader gaat het nu vrij goed, maar in verleden was het wel moeilijker; hij is iemand die veel kritiek levert op wat in zijn ogen niet goed is, en heeft de neiging dit vaak te herhalen. En dan niet begrijpen waarom hij zo moeilijk met mij en mn zus kan praten als hij het gesprek eerst met een kritische noot begint.

Maar goed naast alle vragen die ik stel om gewoon wat te praten heb ik ook een serieuze vraag.

Heeft iemand van jullie ervaring met begeleiding of hulp op financieel gebied vanuit ggz o.i.d. met geldzaken kan ik me eigenlijk prima redden, maar zit met uitkeringsaanvraag bij gemeente en ze doen moeilijk, geloven me niet 100%. Waar zou ik terecht kunnen voor meer hulp bij aanvragen uitkering, ik wordt ondervraagd als was ik een frauderende bulgaar, en ik geef antwoord en openheid zo eerlijk als ik kan, maar dat wordt weer tegen mij gebruikt. Is het mogelijk om iemand te vragen mee te gaan die beter bekend is met regels, en die voorkomt dat de gemeente me figuurlijk doormidden zaagt met hun vragen?
Alle soorten advies zijn welkom, als je een website weet, een instantie, een ander deel op dit forum.

Ik heb sinds vorig jaar eindelijk hulp met zowel huishouding (schoonmaakster 1x per week) als iemand die me met de administratie helpt, maar ook met sociale problemen e.d.
Zonder die hulp zat ik allang in de schuldsanering!
Een goede stap is bij stichting MEE inlichtingen in te winnen. Die kunnen weer de juiste instanties voor je opzoeken wat dat betreft.

Maar ik ga maffen! Trusten folks!