R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
quote:Op woensdag 12 februari 2014 17:32 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Logischerwijs kijkt ieder persoon eerst op de plek waar je het het laatst hebt gestopt. Dan de plek die het dichtst erbij in de buurt is en daarna ga je de persoon aanspreken die het laatst bij het voorwerp in de buurt is geweest.
(zit ik me voor de zoveelste keer op te fokken over dat stomme plaatje het is net of ik op cursus ben)
Ja logischerwijs doet ieder persoon dat, maar met autisten loopt het vaak net ff ietsjes anders he!
Het kan best zijn dat als het niet op de plek ligt waar het hoort te zijn, dat iemand dan echt niet kan begrijpen waar het ding gebleven is.
Ahhh stomme autisten ook altijd!
"Een menschenhater, menschenschuwend mensch, die niet gaarne andere menschen ziet; een wonderlijk, ongezellig mensch, vijand van alle vrolijkheid.'
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
"My voice is nothing, my thoughts are nothing, in many respects I'm like you; nothing"
Dank je, ik heb nu ook de controle over mijn leven, en hoe ik ben.quote:
Hovie; ik weet niet waar de bal isOf wat ik er van moet denken. Eerste ingeving is de doos, maar zoals jij het uitlegde is dat niet logisch natuurlijk.
Summer;Sterkte komende tijd.. Ik weet hoe het voelt, je moet er even doorheen. Je hoeft niemand iets te verantwoorden, dit is jouw leven en jouw keuze. Als het allemaal achter de rug is kun je trots op jezelf zijn, dat je deze stappen hebt gezet.
Jammer van je ouders..
Ook al schreeuwen mijn ouders hoog en laag dat ik ben zoals ze mij hebben gevormd ( ze doen soms net alsof ik een homp klei was die zij in model hebben gemaakt) en dat ik zoals hen ben, ben ik dat niet.
Het boeit mij ook niet, hun mening, probleem is dat ze die steeds opdringen aan mij. En nadat ze voor de zoveelste keer hebben gezegd dat ik te dit en dat ben, word ik het wel zat.
Maar het blijven toch mijn ouders, al geeft dat niet het recht (vind ik) om zich maar als een stel meningsopdrukkers tot op het botte toe voor te doen.
Het is frustrerend idd.quote:
[..]
Klote dat je niet op je ouders kan bouwen omdat ze het niet goed snappen
Ze zijn blij met therapeuten zolang die doen en zeggen wat zij willen.quote:Op woensdag 12 februari 2014 16:42 schreef ToT het volgende:
[..]Godver! Ja je zit zeker voor zweetvoeten daar volgens hen?
Mijn familie heeft ook weinig begrip voor mijn problemen gehad, maar sinds ik een officiele diagnose heb, gaat het een stuk beter. Jouw ouders trekken zich dus weinig aan van wat je therapeuten e.d. zeggen?
Twiddel
dat is niet de vraag.quote:Op woensdag 12 februari 2014 15:27 schreef summer2bird het volgende:
En dat verhaal met sally en de doos snap ik wel, de bal zit in de mand.
de vraag is: waar gaat Sally kijken?
In de mandquote:
[..]
dat is niet de vraag.
de vraag is: waar gaat Sally kijken?
Twiddel
En dat is: verklaren dat jij je aanstelt of zo?quote:
Ze zijn blij met therapeuten zolang die doen en zeggen wat zij willen.
(Als ik je verhaal tenminste goed begrijp?)
Ik kan niet in Sally's hoofd kijken, dus ik weet het niet.quote:
[..]
dat is niet de vraag.
de vraag is: waar gaat Sally kijken?
ROBODEMONS..................|:(
Nee, op dat vlak houden ze zich gedeisd tegen mensen, maar bijvoorbeeld, ik had eens een therapeute die het licht uitdeed als we in sessie gingen.quote:
[..]
En dat is: verklaren dat jij je aanstelt of zo?
Dit omdat het zonlicht voldoende was, en ik TL licht als zeer stressvol ervaar.
Maar mijn ouders vonden dit niet kunnen, mijn vader heeft zich meerdere malen hierover heftig uit zitten laten tegen mij, heeft die vrouw allerlei nare bijnamen zitten geven.
Omdat ze vonden dat je zo iemand niet behandeld die terug in de maatschappij moet. ( Mijn ouders zijn nog steeds van mening dat op een dag ik wel weer terug in de maatschappij ga, ondanks ik enorme pleinvrees heb, erg veel angsten heb en dat voorlopig gewoon niet lukt.
Oh, en elke leraar die dacht dat ik anders behandeld moest worden "spoorde niet" op zijn zachts gezegd.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Twiddel
Wow Summer.. dat is wel héél heftig allemaal..
Reageren ze zo om te verbergen dat zij hebben gefaald in de opvoeding? Want ja, als jij ''gevormd'' bent naar hun idealen, dan is dat niet helemaal goed gegaan natuurlijk
Ik vind het eigenlijk best triest..
Reageren ze zo om te verbergen dat zij hebben gefaald in de opvoeding? Want ja, als jij ''gevormd'' bent naar hun idealen, dan is dat niet helemaal goed gegaan natuurlijk
Ik vind het eigenlijk best triest..
quote:
[..]
Nee, op dat vlak houden ze zich gedeisd tegen mensen, maar bijvoorbeeld, ik had eens een therapeute die het licht uitdeed als we in sessie gingen.
Dit omdat het zonlicht voldoende was, en ik TL licht als zeer stressvol ervaar.
Maar mijn ouders vonden dit niet kunnen, mijn vader heeft zich meerdere malen hierover heftig uit zitten laten tegen mij, heeft die vrouw allerlei nare bijnamen zitten geven.
Omdat ze vonden dat je zo iemand niet behandeld die terug in de maatschappij moet. ( Mijn ouders zijn nog steeds van mening dat op een dag ik wel weer terug in de maatschappij ga, ondanks ik enorme pleinvrees heb, erg veel angsten heb en dat voorlopig gewoon niet lukt.
Oh, en elke leraar die dacht dat ik anders behandeld moest worden "spoorde niet" op zijn zachts gezegd.
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Holy shit zeg, dat is echt rot!Aan de andere kant snap ik wel dat ouders hoop willen houden dat je een "succesvol lid van de samenleving" gaat worden met een hoge baan, goed inkomen en met een stabiele en succesvolle partner enz.
Sommige dingen in het leven zijn uiteraard wel haalbaar, maar andere dingen zitten er gewoon niet in als de problemen echt te diep zitten.
Wat het uitdoen van het licht betreft: in mijn "autistengroepje" wordt ook gevraagd of het licht uit moet of niet, en dat zijn allemaal mensen die opleidingen of banen hebben (of hebben gehad).
Zo gek is het niet dat een therapeut daar rekening mee wil houden.
Sterker nog: na de eerste sessie hadden we al meteen 2 afvallers omdat ze te veel prikkels kregen terwijl er veel rekening met ons werd gehouden.
Volgens mij wel ja.quote:
Wow Summer.. dat is wel héél heftig allemaal..
Reageren ze zo om te verbergen dat zij hebben gefaald in de opvoeding? Want ja, als jij ''gevormd'' bent naar hun idealen, dan is dat niet helemaal goed gegaan natuurlijk
Ik vind het eigenlijk best triest..
Mijn vader heeft volgens mij ook autisme, hij kan zich totaal niet inleven in een ander, en als er iets onverwachts gebeurd dan wordt hij boos (bijv, als ik hen in paniek opbel) en verzint hij complotten, theorieën. Om vervolgens totaal daarmee aan de haal te gaan.
Nog een verhaaltje dan:
Als ik op school was liet ik mij wel eens uit over hoe ik het thuis ervoer.
De leraar schrok dan heel erg meestal, en liet mijn ouders op het matje komen.
Als ze dan weer thuis kwamen kreeg ik meestal op mijn flikker omdat ik "mij aanstelde en overdreef"
En zo leerde ik niks over mijn thuisleven te vertellen, of alles te verbloemen.
Kijk, ze deden mij nooit fysiek pijn, maar geestelijk. Mijn vader heeft gewoon meerdere malen (volgens mij 4 keer oid) toegeschreeuwd dat ik maar gewoon zelfmoord moest plegen, want hij werd zat van al dat gezeik en "gedreig"
Twiddel
quote:
[..]
Aan de andere kant snap ik wel dat ouders hoop willen houden dat je een "succesvol lid van de samenleving" gaat worden met een hoge baan, goed inkomen en met een stabiele en succesvolle partner enz.
Sommige dingen in het leven zijn uiteraard wel haalbaar, maar andere dingen zitten er gewoon niet in als de problemen echt te diep zitten.
Wat het uitdoen van het licht betreft: in mijn "autistengroepje" wordt ook gevraagd of het licht uit moet of niet, en dat zijn allemaal mensen die opleidingen of banen hebben (of hebben gehad).
Zo gek is het niet dat een therapeut daar rekening mee wil houden.
Sterker nog: na de eerste sessie hadden we al meteen 2 afvallers omdat ze te veel prikkels kregen terwijl er veel rekening met ons werd gehouden.
Ik snap dat heel goed.Ik heb ook veel cursussen niet af kunnen maken en baantjes op moeten zeggen omdat er te veel prikkels waren.
Het kunnen kleine dingen zijn, al is het de radio in de bus als ik bijv. naar de stad moet oid.
Twiddel
Jammer genoeg een heel herkenbaar verhaal Summer.. 
Ik heb nu zo'n 8 jaar geen contact meer met mijn vader, en 4 jaar met mijn moeder.
Bevalt me mééér als prima!
Ik heb nu zo'n 8 jaar geen contact meer met mijn vader, en 4 jaar met mijn moeder.
Bevalt me mééér als prima!
Ik ben op dreef 
Ik wil het gewoon nu eens uit mijn systeem hebben, ik heb nog steeds nachtmerries over mijn ouders die ruzie met mij maken, of naar mij schreeuwen oid.
Straks een gesprek met de verpleegkundige.
Ik voel mij vrijer nu ik hier zit, en niet meer rekening hoef te houden dat ze misschien te weten komen dat ik vertel hoe ik mij eronder voel.
Nog vind ik de thuisbezoekjes spannend en eng, maar niet meer zoveel.
Ik wil het gewoon nu eens uit mijn systeem hebben, ik heb nog steeds nachtmerries over mijn ouders die ruzie met mij maken, of naar mij schreeuwen oid.
Straks een gesprek met de verpleegkundige.
Ik voel mij vrijer nu ik hier zit, en niet meer rekening hoef te houden dat ze misschien te weten komen dat ik vertel hoe ik mij eronder voel.
Nog vind ik de thuisbezoekjes spannend en eng, maar niet meer zoveel.
Twiddel
Dat is fijnquote:
Jammer genoeg een heel herkenbaar verhaal Summer..
Ik heb nu zo'n 8 jaar geen contact meer met mijn vader, en 4 jaar met mijn moeder.
Bevalt me mééér als prima!
Hoe heb je dat gedaan als ik vragen mag?
Twiddel
Dit topic is er om je gal te spuwen hè, gewoon doen! Als even schreeuwen helpt, wij zijn er voor jequote:
[..]
Dat is fijn
Hoe heb je dat gedaan als ik vragen mag?
Lang verhaal kort; psychisch en lichamelijk mishandeld door vader. Van okt 2004 t/m mei 2005 uit huis geplaatst geweest. Ellende begon opnieuw, ik was wel veranderd, zij niet. In juni 2006 heb ik op een dag besloten niet meer met mijn vader te praten en hij niet met mij. Volgehouden tot okt 2007, toen heb ik zelf een uithuisplaatsing aangevraagd.
Nooit weer contact met hem gehad sindsdien. Een paar keer gezien op een familiefeestje/begrafenis. Toen mijn opa overleed was mijn tante degene die mij daarover informeerde. Bij de begrafenis heb IK mijn ouders gecondoleerd, ze stonden te kijken alsof ze vermoord werden. Triest.
Sinds januari 2010 geen contact met moeder, omdat die achter mijn vader bleef staan. Ze heeft me op een familiefeestje heel stiekem ''gefeliciteerd'' met mijn zwangerschap (was toen al 32wk zwanger). Daarna niets meer gehoord. Heb zelf het initiatief genomen om contact met haar op te nemen (telefonisch) toen Billy 2 maand oud was. Ze bleef maar volhouden dat IK de schuldige ben ik alles. Contact weer verbroken daarna.
Ouders zijn nu (godzijdank!!!) gescheiden, dus ik hoop dat mijn moeder en ik voorzichtig weer contact kunnen krijgen. Het hoeft om mij niet, ik mis haar niet en zie haar niet als mijn moeder, maar meer voor de familie.
Ik heb af en aan goed contact met mijn oma en tante (moeders kant), laatste tijd gaat het gelukkig heel goed.
Ik zie mijn ouders ook niets als mijn ouders of Billy's grootouders. Dat zijn mijn pleegouders, trotse pake en beppe
Maar jeeee wat heeft het mij een rust gebracht.. heerlijk. Fuck die cliché's van een ''Ja maar het blijven je ouders!'' Niks dr van. Ik heb ze zelf niet uitgekozen wel? Ze brengen me alleen maar stress en ellende, daar pas ik voor. Nooit spijt van gehad
Wauw.quote:
[..]
Dit topic is er om je gal te spuwen hè, gewoon doen! Als even schreeuwen helpt, wij zijn er voor je
Lang verhaal kort; psychisch en lichamelijk mishandeld door vader. Van okt 2004 t/m mei 2005 uit huis geplaatst geweest. Ellende begon opnieuw, ik was wel veranderd, zij niet. In juni 2006 heb ik op een dag besloten niet meer met mijn vader te praten en hij niet met mij. Volgehouden tot okt 2007, toen heb ik zelf een uithuisplaatsing aangevraagd.
Nooit weer contact met hem gehad sindsdien. Een paar keer gezien op een familiefeestje/begrafenis. Toen mijn opa overleed was mijn tante degene die mij daarover informeerde. Bij de begrafenis heb IK mijn ouders gecondoleerd, ze stonden te kijken alsof ze vermoord werden. Triest.
Sinds januari 2010 geen contact met moeder, omdat die achter mijn vader bleef staan. Ze heeft me op een familiefeestje heel stiekem ''gefeliciteerd'' met mijn zwangerschap (was toen al 32wk zwanger). Daarna niets meer gehoord. Heb zelf het initiatief genomen om contact met haar op te nemen (telefonisch) toen Billy 2 maand oud was. Ze bleef maar volhouden dat IK de schuldige ben ik alles. Contact weer verbroken daarna.
Ouders zijn nu (godzijdank!!!) gescheiden, dus ik hoop dat mijn moeder en ik voorzichtig weer contact kunnen krijgen. Het hoeft om mij niet, ik mis haar niet en zie haar niet als mijn moeder, maar meer voor de familie.
Ik heb af en aan goed contact met mijn oma en tante (moeders kant), laatste tijd gaat het gelukkig heel goed.
Ik zie mijn ouders ook niets als mijn ouders of Billy's grootouders. Dat zijn mijn pleegouders, trotse pake en beppe
Maar jeeee wat heeft het mij een rust gebracht.. heerlijk. Fuck die cliché's van een ''Ja maar het blijven je ouders!'' Niks dr van. Ik heb ze zelf niet uitgekozen wel? Ze brengen me alleen maar stress en ellende, daar pas ik voor. Nooit spijt van gehad
Had ik helemaal niet achter je gezocht, je bent altijd zo opbeurend voor anderen.
Ik vind het knap van je dat je ineens kan stoppen met praten tegen je ouders, ik mis ze gewoon als ik ze te lang niet spreek. Best slecht, ze behandelen mij soms heel naar, en ik kan ze nauwelijks loslaten
Ik hoop voor je dat je op een dag idd weer voorzichtig contact kan hebben met je ouders!
Twiddel
Same here. Ik snap echt niet hoe je dat anders kan interpreteren.quote:
[..]
En dat vind ik dus zo raar geredeneerd; het logische is juist dat Sally eerst in de mand gaat kijken want daar heeft ze het tenslotte zelf gestopt.
(ofwel, ik heb het probleem met het plaatje ook nooit gesnapt
Wat zijn we toch een rare figuren, aan de ene kant maken jullie je druk over wat ik nou bedoelde te zeggen en over een stripfiguurtje dat als autisme test wordt gebruikt. Maar aan de andere kant hebben we hele zware en persoonlijke verhalen. Ik ga beide onderwerpen bij langs:
Onderwerp 2 de strip met anne en sally. Mocht je hem niet helemaal snappen dan staat er op wikipedia een goede korte uitleg: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sally_en_Anne
quote:volgens mij gaat PS1Vet zijn vraag er ook meer over of meer mensen het op die manier lezen.
in principe zijn die woorden (in mijn ogen) gewoon normaal geschreven door jou.
Misschien had ik het anders moeten formuleren. Maar het was gewoon een zin die makkelijk verkeerd of dubbelzinnig begrepen kon worden. Als je hem zelf schrijft kun je daar overheen lezen. Vergelijk het maar met dat ik eerder iemand op een typfout wees. Uit je antwoord begrijp ik ook dat je dit niet bewust zo formuleert.quote:volgens mij gaat PS1Vet zijn vraag er ook meer over of meer mensen het op die manier lezen.
in principe zijn die woorden (in mijn ogen) gewoon normaal geschreven door jou.
Nou hij vroeg wel of ik het per ongeluk of bewust zo geformuleerd had.
Onderwerp 2 de strip met anne en sally. Mocht je hem niet helemaal snappen dan staat er op wikipedia een goede korte uitleg: http://nl.wikipedia.org/wiki/Sally_en_Anne
Ik hoop dat mijn vader gauw onder de grond ligt, die man gun ik het licht in de ogen niet.quote:
[..]
Wauw.
Had ik helemaal niet achter je gezocht, je bent altijd zo opbeurend voor anderen.
Ik vind het knap van je dat je ineens kan stoppen met praten tegen je ouders, ik mis ze gewoon als ik ze te lang niet spreek. Best slecht, ze behandelen mij soms heel naar, en ik kan ze nauwelijks loslaten
Ik hoop voor je dat je op een dag idd weer voorzichtig contact kan hebben met je ouders!
Mijn moeder, tja, om mij hoeft het niet hoor. Het is meer voor mij familie. Maar eigenlijk wil ik haar helemaal niet in de buurt van Billy hebben.
Wat die zware verhalen van o.a. Summerbird betreft:
Als ASS'er is het al lastiger in te leven in een ander, maar denk dat het zelf een normaal mens lastig is in te voelen hoe klote jou situatie is. Het klinkt misschien bot, maar het eerste waar ik dan aan denk is dat ik het dan het altijd erger kan, en dat ik het vrij goed getroffen heb. Ik accepteer dat ik ASS heb en mijn familie ook. Ik kan hier net als ToT zeggen "da's kut summerbird", maar ik denk dat ik daarmee de problemen bij jou, poesopeenstokje en de anderen tekort doe.
Als ASS'er is het al lastiger in te leven in een ander, maar denk dat het zelf een normaal mens lastig is in te voelen hoe klote jou situatie is. Het klinkt misschien bot, maar het eerste waar ik dan aan denk is dat ik het dan het altijd erger kan, en dat ik het vrij goed getroffen heb. Ik accepteer dat ik ASS heb en mijn familie ook. Ik kan hier net als ToT zeggen "da's kut summerbird", maar ik denk dat ik daarmee de problemen bij jou, poesopeenstokje en de anderen tekort doe.
Het is wel eerlijkquote:
Wat die zware verhalen van o.a. Summerbird betreft:
Als ASS'er is het al lastiger in te leven in een ander, maar denk dat het zelf een normaal mens lastig is in te voelen hoe klote jou situatie is. Het klinkt misschien bot, maar het eerste waar ik dan aan denk is dat ik het dan het altijd erger kan, en dat ik het vrij goed getroffen heb. Ik accepteer dat ik ASS heb en mijn familie ook. Ik kan hier net als ToT zeggen "da's kut summerbird", maar ik denk dat ik daarmee de problemen bij jou, poesopeenstokje en de anderen tekort doe.
Ook al kun je je niet inleven in ons, het is wel fijn dat je er iets over zegt
Mee eens, liever eerlijk antwoord dat je een vergelijkbare situatie zelf nooit meegemaakt hebt, dan nep sympathie. Maar niet zo goed mee kunnen leven, betekent nog niet dat je geen sympathie of gevoelens kan hebben.quote:
[..]
Het is wel eerlijk
Dat zei ik ook nietquote:
[..]
Mee eens, liever eerlijk antwoord dat je een vergelijkbare situatie zelf nooit meegemaakt hebt, dan nep sympathie. Maar niet zo goed mee kunnen leven, betekent nog niet dat je geen sympathie of gevoelens kan hebben.
In een ander z'n situatie inleven is heel wat anders natuurlijk.
