Wat kursor zegt inderdaad.
Laat het verdriet zijn, geeft niks. Het heeft absoluut bestaansrecht.
Je denkt buiten de gevarenzone te zijn, je hebt een echo gehad, hartje gehoord en leeft inmiddels toe naar de 20-weken echo. En dan ineens stort je hele beeld van jou en je kindje in.
En dan kom je na het hele gedoe weer thuis. Leeg. Dat is echt niet niks!!
Laat die tranen maar stromen, better out than in. En ik vind het heel erg dat je dit mee hebt moeten maken.
Veel sterkte met het herstel; fysiek maar ook zeker mentaal. Duurt even voor het een plekje heeft is mijn ervaring. Maar dat geeft niet.