Triest nieuws lees ik net in de column van Peter vd Rijt.
Sterkte Ton!
on Ojers…..heel, heel, heel veel sterkte
Soms begint een ochtend heel slecht. Bij het openen van mijn Facebook trof ik een vraag van Tonnie Niessen of ik wist dat Ton Ojers een dwarslaesie heeft en in een hersteloord zit ? Dit nadat hij ook al een been moest missen. Koude rillingen over mijn lijf. Ik controleerde het bericht bij Peter Kruithof en wat ik al vreesde : het gaat helemaal niet goed met Ton.
A
lhoewel ik iets ouder ben kan ik mij het Amsterdamse voetbal niet voorstellen zonder de flamboyante man uit Almere. Ton Ojers en DCG was een huwelijk zoals ik dat had met de SC Buitenveldert. Niet alleen trainde hij later clubs zoals Huizen, maar ik trof hem vaak bij de radio of TV aan als wij beiden mochten aanschuiven als deskundige. Beiden hadden wij zeer uitgesproken meningen. Meestal waren wij het met elkaar eens , maar ook als we dat niet waren was er wederzijds respect voor wat we deden in de voetbalwereld. Ton was een onnoemelijk harde werker. Richtte zijn eigen sportmaterialenbedrijf op en was succesvol. In 1998 gingen we samen met Hans van de Zee een paar dagen naar het WK in Frankrijk. Nooit in mijn leven heb ik zo veel plezier gehad, zo veel gelachen. De animator was Ton. Prachtige verhalen, geweldige humor en zijn imitaties van mensen zijn ongekend fraai. Ton, doe Guus Hiddink nog eens na ? En weer lag ik op de grond van het lachen en hield Hans van der Zee het niet droog. Nadat ik zelf jarenlang bij Radio Noord Holland zat op zaterdag kreeg Ton bij RTVNH zijn praatshow. Niets en niemand ontzag hij. Maar de kern van zijn betogen was gewoon de simpele waarheid.
E
n nu is hij al lange tijd ziek, heel ziek. Door een bacterie moest hij een been missen wat al een persoonlijk drama is en ook voor zijn gezin, maar een dwarslaesie is natuurlijk van een heel andere orde. Mijn oud-leerling en toprugby international Marcel Bierman heeft heel lang geleden een dwarslaesie gekregen en heeft door keihard te knokken zijn leven op de rit. Mijn respect en bewondering hoe hij in het leven staat is groots. Maar, Ton, jij zit nu in het zwaarste gevecht van je bestaan. Jij, de man die alles met 100 km/per uur deed, jezelf nooit ontziend, moet nu de strijd aan om weer iets van het leven te maken. Mentaal ken ik je als een enorme vechter, tegenslagen heb je voldoende overwonnen. Klappen heb je genoeg gehad, maar steeds was jij aan de meet de winnaar. Maar dit is de ultieme strijd. Iedereen, en dat weet ik zeker, die je bewonderde of misschien je niet aardig heeft gevonden zal unaniem wensen dat je ook in een rolstoel weer kan genieten van je gezin, kinderen en het leven. Ik wens je, beste Ton, het aller aller beste toe. Met 0-5 achter in de rust is de wedstrijd toch nog niet verloren ? Ik ben ongelovig, maar als er een God bestaat hoop ik dat hij alles voor je doet. Je verdient het als mens, je verdient het als topcoach en je verdient het om gewoon nog jaren misschien aangepast te genieten. Ik weet dat ik namens velen dit schrijf en speciaal ook namens Tonnie Niessen.
Peter van de Rijt
bron :
http://petervdrijt.tumblr(...)el-veel-sterkte-soms