De kunst van het loslaten van je ex #229

quote:

Op vrijdag 24 januari 2014 23:22 schreef PowerLoungen het volgende:
Die terugvallen steeds man man man man

quote:

Op maandag 27 januari 2014 10:54 schreef Gauner het volgende:

[..]

Blijf niet hangen in het verleden maar ga verder met je leven, hier schiet je niks mee op.

quote:

Op maandag 27 januari 2014 11:43 schreef trolley het volgende:
Goed, ik kom me hier ook maar melden.

Vandaag precies een week geleden is er een einde gekomen aan m'n relatie van ruim twee jaar. In deze periode hebben we samen best wat dingen meegemaakt. Zo is m'n vader met een hartinfarct in het ziekenhuis terecht gekomen, waar een zware periode van revalidatie op volgde. Zeven maanden nadat hij was opgenomen, zijn m'n ouders gaan scheiden. Het liep over een periode van minstens vijf jaar al niet lekker en was ook te verwachten, uiteindelijk was dat gewoon de beste oplossing.

We hebben ook zeker leuke dingen meegemaakt samen. Zo zijn we het eerste jaar samen een week naar Terschelling op vakantie geweest, een weekendje Callantsoog, paar keer naar Nick en Simon (:')) waar zij een groot fan van is, afgelopen zomer samen 8 dagen naar Portugal geweest, naar een stadionconcert van Guus Meeuwis geweest (ondergetekende groot fan van), inclusief een weekendje Eindhoven, daar wij uit het noorden des lands komen. En ook nog naar Soldaat van Oranje geweest, inclusief overnachting in Noordwijk, want afstand etc.

Alleen al met al is er dus vorige week een einde aan gekomen, helaas. En ik merk aan mezelf dat ik het er nu gewoon moeilijk mee krijg. Ik mis haar echt ontzettend, en denk nog vaak aan haar en aan ons. Want je hebt toch wel ruim twee jaar samen doorgebracht, en zoals gezegd veel dingen meegemaakt. En het rare is, het leek allemaal gewoon perfect. We hadden een spaarrekening geopend waar elke maand ¤100 heen ging, voor als we zouden samenwonen dat we een spaarpotje hadden. En nu is het voorbij. Ineens. Er zijn natuurlijk wel dingen gebeurd die deze breuk heeft veroorzaakt, maar toch had en heb ik nog steeds het gevoel dat we niet alles gedaan hebben om de relatie te redden. Zij zag het allemaal niet meer zitten, en zag geen toekomst meer. Ze vond dat het beter was zo. Toen ik haar vroeg om me recht in mijn ogen aan te kijken en te zeggen dat ze 100% achter deze keuze stond, begon ze te huilen. Ik vroeg, waarom huil je nu? Ze zei: Ja, dat kan ik niet. Want ik sta er niet volledig achter. Maar zoals het nu gaat kan en wil ik het niet.

Moraal van het verhaal .. De relatie is voorbij, en ondanks dat dingen niet lekker liepen, wou ze het niet echt een tweede kans geven. Nu stuurde ze afgelopen zaterdag weer berichtjes via whatsapp, met hele verhalen. En ook interesse in mij, van hoe het met m'n tentamens gaat etc.
Ik weet alleen niet goed wat ik hiervan moet denken. En ook typ ik de hele tijd op whatsapp in het tekstveld: Ik mis je.
Zonder dat ik het dan daadwerkelijk verstuur, omdat ik niet weet of ik dat wel moet sturen ... Maar ik mis haar echt ontzettend, want ik geloof oprecht dat als we het nog een kans hadden gegeven, dat het goed had kunnen komen...

quote:

Op maandag 27 januari 2014 13:04 schreef trolley het volgende:

[..]

Ik zal het proberen om het in het kort uit te leggen.

Wat voor haar een struikelblok was, is dat wanneer wij in het weekend bij elkaar sliepen (vaak van zaterdag op zondag) dat we dan, met name wanneer we bij haar thuis sliepen, de zondag vrij weinig deden. We zaten wat aan tafel koffie te drinken met haar ouders, deden eens een spelletje, koffie drinken en nog een spelletje. 's Avonds was het dan voornamelijk op de bank voor de tv, en rond kwart over 10 naar huis. Hier stoorde zij, en ik ook, zich ontzettend aan. Omdat we dus eens in de twee weken een saaie zondag hadden eigenlijk. Dat hebben we ook eens naar elkaar uitgesproken, en geprobeerd dit beter te doen. We zijn eens naar Harlingen geweest, hebben eens een heel stuk met de hond gewandeld en een keer een kerstmarkt bezocht. Alleen daarna vervielen we eigenlijk weer in het oude ritme, omdat zij nooit met suggesties kwam. Ik moest altijd maar het voortouw nemen om iets te gaan doen op een zondagmiddag. Dus ik heb ook tegen haar gezegd, dat wil ik niet altijd.

Nou goed, de laatste twee tot drie weekenden waren dan ook vrij saai. We deden niet veel en dan komen ook de irritaties. En dat is voor haar de trigger geweest om er niet proberen samen uit te komen, maar om de relatie te verbreken. Natuurlijk heb ik ook dingen fout gedaan, maar zij even zo goed. Maar ze legt het nu neer alsof het mijn schuld is dat we vaak thuis waren in plaats van samen erop uit.

Een ander punt, wat voor mij dan weer een struikelblok was, is dat we niet vaak seks hadden. Ik denk dat we in de laatste vier maanden even zo vaak seks hebben gehad. Voor mij is dat gewoon een belangrijk onderdeel van een relatie, het hebben van regelmatige seks. En als we dan al seks hadden, lag ze er ook maar een beetje bij van: doe je ding maar, en klaar.

Terwijl als we 's avonds op bed lagen en ik haar ging verwennen, vond mevrouw geen probleem .. maar als ik dan vervolgens verder wou gaan tot echt seks zeg maar, was het ineens over en was ze moe en wilde ze gaan slapen. Zo van, wel de lusten maar niet de lasten. Ze heeft me serieus waar nooit gepijpt, en m'n lul ook amper aangeraakt .. Dat was voor mij wel gewoon lastig, maar ik bleef er wel met haar over praten ...

Dus op dit laatste punt zou je kunnen zeggen dat het misschien beter is nu, maar ik hou gewoon nog steeds ontzettend veel van haar. Ondanks het feit dat het op seks altijd van mijn kant moest komen, en ik nog wel eens met 'lege handen' bleef staan.

quote:

Op maandag 27 januari 2014 17:03 schreef trolley het volgende:

[..]

Ik zat gisteravond dit topic eens door te lezen, want ik was het in een grijs verleden eens tegengekomen. En ik zat er gisteravond dusdanig even doorheen, dat ik gewoon de behoefte had om het van me af te schrijven en te horen wat anderen ervan zouden vinden. Toen ben ik inderdaad jouw verhaal tegengekomen, en ik heb precies hetzelfde gevoel wat jij hebt. Toen ik jouw verhaal las, dacht ik: 'Hoe bizar, dat lijkt precies op mijn situatie.' Ik heb toen besloten om het eerst te lezen, en om dan vandaag mijn verhaal te doen. Maar er zijn inderdaad bizar veel overeenkomsten tussen onze relatiebreuk.

En het is inderdaad gewoon het feit dat ik nog ontzettend veel van haar hou, en dat als ze hier vanavond op de stoep zou staan met de vraag of ik haar en ons nog een kans wil geven, ondanks dat ze die vorige week niet wilde aannemen, had ik haar direct binnengelaten en eerst gewoon een knuffel gegeven zonder iets te zeggen, en waarschijnlijk huilen van blijdschap. Maar net wat jij zegt, aan de andere kant moet je het misschien ook helemaal niet willen. Om nu weer terug te gaan bij elkaar. Want dan val je uiteindelijk weer in het oude patroon, met dezelfde ruzies, dezelfde irritaties en dezelfde frustraties. En als het dan weer niet blijkt te werken, beleef je dit circus weer opnieuw

Maar wat jij zegt, daar sla je de spijker wel mee op de kop. Je weet niet, of eigenlijk beseft, niet goed wat je hebt, tot het moment waarop je het kwijtraakt. En dan is het lastig, want dan zie je pas hoe leuk de dingen waren. Het zit al in de simpelste dingen als in het weekend bij elkaar slapen, en dan samen 's avonds in slaap vallen en 's ochtends samen wakker worden en lekker ontbijten. Daar had ik het afgelopen weekend wel enorm zwaar mee, dat ik nu alleen in m'n bed lag, zonder m'n (ex) vriendin naast me.

Maar dat is 'De kunst van het loslaten van je ex.' En dat kost tijd, daar ben ik nu wel achter. In het begin lachte ik het weg, door er steeds grapjes over te maken. Alleen ik merk aan mezelf dat na afgelopen weekend, ben ik haar en de relatie die wij hadden gewoon ontzettend gaan missen...

Maar of ik er nog wat van kan maken, en dat ook wil ... dat weet ik niet. Zoals gezegd, ik zou niets liever willen dan dat zij vanavond bij mij voor de deur staat en zegt dat ze het nog een kans wil geven. Echt, ik zou dolgelukkig zijn. Maar het is de vraag of het slim is om te doen ... M'n zusje zei ooit: Teruggaan bij je ex is net zoiets als water in een lege fles shampoo doen. Het werkt wel, maar niet zo goed als dat het ooit heeft gedaan.

quote:

Op maandag 27 januari 2014 19:09 schreef trolley het volgende:

[..]

Dat is waar, m'n ex stuurde zaterdagavond inderdaad berichtjes via whatsapp. En op Facebook zijn we ook nog gewoon vrienden, maar goed we zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan. Ze zei dat het voor haar gewoon 'op' was op dit moment. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, ben ik aan de ene kant wel blij dat ze me berichtjes stuurt, maar aan de andere kant weet ik niet goed wat ik ermee moet. En wat zij ermee bedoelt .. Stuurt ze me berichtjes omdat ze aan me denkt, en me wellicht mist. Of zou het gewoon onschuldig zijn, dat ze gewoon wil weten hoe het met me gaat. Ik zit nu ook enorm te twijfelen of ik haar een appje moet sturen en haar vertel dat ik haar mis. Niet meer, niet minder. En dan gewoon kijken wat haar reactie is...

In jouw geval lijkt me het best een lastige situatie inderdaad, dat ze helemaal geen contact meer met je wil. En helemaal gezien het feit dat niemand van haar familie eigenlijk weet waarom het uit is gegaan tussen jullie. En dat lijkt mij inderdaad gewoon het lastige, dat je daar niet een duidelijk antwoord op hebt gekregen. Dat is wel iets waar je na 4,5 jaar recht op hebt imo.