quote:
BOER ZOEKT VROUW: HET SPEL IS OP DE WAGEN. DE BOERENWAGEN.
Ja! Eindelijk! Ruzies! Vliegen afvangen! Elkaar afkraken! Extra lang in een tractor blijven zitten om zo de boer voor je te winnen! Dit was precies wat dit programma nodig had: vrouwenruzies!! Het spel is op de wangen, bitchez. De boerenwagen. Puntsgewijs even doornemen op welke manieren de poep de ventilator raakte? OKE!
(Waarschuwing: dit stuk bevat veel capslock en veel uitroeptekens.)
Weet wanneer je een zeikerige betweter bent.
Oh Kraist te paard, the game is oooooon bij Jan! Het leek vorige week nog alsof Claire deze wedstrijd met twee glutenvrije vingers in haar neus zou gaan winnen, maar nu blijkt dat zij haar hand heeft overspeeld! Altijd belangrijk om te weten wanneer je moet stoppen met je te gedragen als een zeikerige betweter! Bijvoorbeeld wanneer je de hele tijd met je ogen gaat rollen wanneer iemand niet precies weet waar gluten in zitten. (Weet jij het? Ik heb geen idee. In Spritsen? Ik krijg alleen buikpijn van tentamens en van teveel drank. Zitten daar gluten in?) Ook zeikerig betwetergedrag: een baby op schoot nemen en dan zo amicaal tegen het kind gaan doen dat je het bijna borstvoeding wilt gaan geven. Of wanneer je verzucht dat je het zo fijn vindt om weer Engels te kunnen spreken omdat je ooit DRIE MAANDEN in Engeland woonde en nu nooit op het woord ‘magnetron’ kunt komen.
Het is teveel, Claire. Gewoon teveel.
Drie maanden in Engeland maakt je nog geen Posh Spice.
Jan woont al jaren in Canada en weet nog precies dat zo’n ding een magnetron heet.
Shot de fok of.
Vorige week gaf ik geen cent voor de kansen van Judith, maar zo zie je maar weer: als je gewoon weet wanneer je je bek moet houden, en weet dat een man alles lust als je er maar gebakken spekjes in verwerkt (werkt altijd!!), dan kun je ineens Jan zijn eerste keus worden. Nu nog even afwachten of Judith daar zelf nog wel zin in heeft, want die dacht na al dat gelonk en gedoe tussen Claire en Jan ook: Ja dikke doei. Ik heb thuis een kar vol noten waar ik zielsgelukkig mee ben. Noten zijn mijn ding. Noten zijn mijn leven. Ik geef ze altijd de volle honderd procent. Als je me niet wilt ga ik gewoon terug naar mijn suikerpinda’s.
(Serieus, hoe hou je zo’n figuur wanneer je dagelijks tussen de noten staat? Ik zou er binnen een half jaar uitzien als kleine Ingrid van ons Johen.)
Een zwabber en een ippon
Over ons Johen gesproken: die had ruzie met Yvon en dus kreeg hij Yvon haar boze kleuterjuffenblik. Er waren hier DRIE vrouwen voor HEM en die wilden allemaal maar EEN ding en dat was HEM dus STOP MET ZEIKEN HAAL JE HOOFD UIT JE REET EN MAAK ZE HET HOF, STUGGE KNURFT!!
Nou, duidelijk Yvon. Ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.
De vrouwen hadden niks door van het chagrijn van Johen. Die zagen wederom allerlei dingen in hem die helemaal niet in hem zaten.
(Zo gaat het altijd bij BZV. Die vrouwen denken dat die mannen allemaal gecompliceerde tobbers zijn -heel gevoelig ook- met een passie voor hun werk, en derhalve een passie voor het leven an sich. Terwijl die mannen emotioneel gezien allemaal zo plat als een pannenkoek zijn, en vooral een passie hebben voor doorgekookte aardappelen, ligboxstallen en het bouwen van de perfecte kuilbult. Dat is het wel zo’n beetje. Maar die vrouwen proberen van de spreekwoordelijke drol nog een dito gebakje te maken. Tragische misvatting. Kouwe kermis, binnenkort.)
Barbara had nog wel de hoogste verwachtingen van Johen, maar zij moest weg. Waarmee Johen steeds dichterbij zijn Anton Heyboer-ideaal komt: polyamorie. Twee Ingrids! Dan gaat niemand doorhebben dat hij er eigenlijk twee heeft in plaats van maar één. Kunnen ze forever samen gelukkig zijn in dat ouwe afgeragde huis van hem.
Maar als hij er dan toch eentje moet kiezen, laat het dan kleine Ingrid zijn. Wat zij deed met die zwabber en die stok, dat was. Dat was zo. Ik voelde me helemaal, zo….zo… OMG. Een pas de deux met huishoudelijke dingetjes. OMG. De laatste keer dat ik zo vrolijk werd van een filmpje, was toen ik voor het eerst de videoclip bij Roger Clover’s ‘Love is All’ zag.
Johen ziet het ook helemaal met haar zitten. Hij probeerde in de stal al zijn judoworpen op haar uit. Schuldsanerings-Ingrid stond erbij en keek ernaar. Die is ook want moeilijker omver te duwen, natuurlijk. Enfin, ippon voor Johen. Blijf maar lekker samen op jullie liefdestatami.
Was ik toch bijna een Patitie begonnen
Weet je, ineens was ik bang. Echt bang. Ik was zo overtuigd van de gaafheid van Patrick dat ik ineens bang was dat Aletta hem naar huis zou sturen. Dat zij niet zou zien wat ik zie: dat hij perfect is voor haar. Dat zij verblind zou zijn door die twee Biodanzadansers genaamd Koen en Jan. Die woongroepbewoners met hun stinkende oksels omdat ze niet geloven in de kracht van deodorant. (Dat hebben ze nooit gezegd, maar daar vind ik het echt types voor.)
Ik wilde op Facebook al een Patitie beginnen, voor alle Nederlanders die vinden dat Aletta voor Patrick had moeten kiezen.
Ik zou haar er wel voor aanzien, voor zo’n foute keuze. Want Aletta is in stresssituaties net zo’n duif die midden op het fietspad zit en niet weet welke kant ze op moet vliegen. Totaal verlamd.
Maar godzijdank. Koen mocht terug naar zijn ecologische woongroep of zijn sandalenwinkel of zijn djembéklasje of weet ik het. En Aletta beloofde plechtig dat er nu wel genoeg hekjes getimmerd waren en dat er nu wel eens echt gepraat zou kunnen worden.
Hoera. Dan ziet ze pas echt hoe tof Patrick is, hoeveel hij van Scouting weet en hoe sexy dat Limburgse accent klinkt. (En ik vind Limburgs echt nooit sexy dus ga maar na!!)
Jos kijk nou, dit is Stoereboerenkalender-materiaal!!
Bij Jos gaat het helemaal fout. Hij heeft blijkbaar poep in zijn ogen, wat zeg ik: een hele friggin koeienvlaai. Want hoezo zou hij niet voor Leonie kiezen? Ze is fantastisch knap, leert moeiteloos trekker rijden en ligt wulps op een koe alsof ze poseert voor de Stoereboerenkalender. (Die bestaat hoor mensen.)
Ik moet eerlijk toegeven: ik zag het eerst ook niet in Leonie. Te blond, te popperig, te lekker. En het was zo handig dat Saskia toch al om de hoek woont en de Marsaillaise al kent. Ik dacht: petit pomme, petit l’oeuf. Maar per aflevering wordt Leonie leuker en relaxter en nu wil ik gewoon een extra broer zodat ze verkering kan nemen met hem want ik denk dat we samen heel leuk kunnen winkelen, Leonie en ik. In onze whatsappgroep heet ze al LeoJA en zo is het maar net.
Maar in de teaser van volgende week zien we Saskia Jos een zoentje geven. Dat is niet de bedoeling. Het enige waar we nog op kunnen hopen is dat Jos en Leonie een soortgelijk gesprek gaan hebben en dan al tongend van hun hooibaal vallen en gepassioneerd verder kussen alsof de rest van de wereld niet meer bestaat, met verdrinken in elkaars ogen en vuurwerk en alles, en dat ze daarna met stro in hun haar weer richting Saskia lopen om te vertellen dat ze wel weer naar de Auvergne mag vertrekken of whatevs.
Jos! Denk aan hoe Leonie eruitzag in haar wetsuit! Hoe ze eruitzag in haar motorpak! Hoe ze eruitzag in haar bikini! En ze is ook nog goed met koeien!
Man, ze heeft het allemaal.
Los daarvan: ik ben dol op een arm in een koeienkont, maar dat thema is nu voldoende uitgemolken hoor. [Instant Rimshot hiero]
Een nieuw spel voor de mensen thuis, feat. die enorme autist en zijn meisjes!
Wim, de dictatoriale lul met vingers, ging ook deze aflevering lekker door met vrouwen commanderen en met zijn supersaaie hoorcolleges over de Afrikaanse flora en fauna en over zijn tennisbaan (waar hij heel gaaf over praat, maar we zien allemaal dat het een aftandse lap ouwe gravel is.) Ik hoopte echt dat hij Evelyne weg zou stemmen, want ik gun haar gewoon een mooier leven dan dit. Zij is veel te leuk voor Wim. En veel te klein. Is Rik Felderhof nog vrijgezel? Want dat vonden de mensen in mijn whatsappgroepje wel een leuke man voor haar.
Maar nee, Ingrid mocht weg. Ze huilde. Van geluk, ik weet zeker dat het van geluk was. Eindelijk mocht ze weer terug naar haar superbe IJmuiden en dat aftandse meukwinkeltje dat ze daar heeft.
Janne had voor het keuzemoment een kalmerend pilletje genomen, want die kreeg echt vrij weinig mee van de hele commotie. Verlamd van angst. Dat zou ook kunnen.
Want boy, heeft Wim hen even in de val gelokt met zijn Kilimanjaro en zijn vergezichten. Het was een valsstrik! Hij blijkt niet naar de vrouwen te willen luisteren en doet alles op zijn eigen manier. Kan er niet eens een vlotte arts naar Kenia afreizen om Wim aan een paar testjes te onderwerpen? Er is vast wel een stoornis in het autistische spectrum die perfect past bij hoe Wim doet.
Wat wel leuk is bij Wim: het zoenen mislukt steeds. Bij iedereen. Vandaar een nieuw spelletje: ‘Mislukt tongen’. Wanneer Wim een van zijn meisjes op de bek probeert te pakken, moet iedereen in de kamer zo snel mogelijk zeggen hoe deze kus zal verlopen. Bijvoorbeeld: ‘ONHANDIGE KLAP OP DE RUG ZONDER ZOEN!’ of ‘ZOEN OP OOR OMDAT ZIJ NIET DOOR HEEFT DAT HIJ HAAR EEN ZOEN OP DE MOND WIL GEVEN EN ZE HAAR HOOFD AL DRAAIT!!’ ‘HIJ PAKT HAAR ONHANDIG BIJ HAAR MIDDEL OMDAT HIJ DENKT DAT DIT VOLDOENDE IS EN DAAR IS ZIJ TELEURGESTELD OVER!!’
Spelvreugd’ voor het hele gezin.
Laten we hopen dat men volgende week de juiste keuzes maakt. En dat Evelyne het op een rennen zet. Dwars over de rode, Afrikaanse akkers. Recht in de armen van een leuke Masai. Doe het Evelyne. Ren weg en kijk nooit meer om.