Snelheid van verwerken (Relatie/begrafenis/ongeluk/trauma.

quote:

Op maandag 12 juni 2017 19:21 schreef Vimbavimba het volgende:
ook hoe je vroeger met emoties hebt leren omgaan maakt denk ik uit.

Heb je hier misschien meer informatie over? Ik denk trouwens dat je wel gelijk hebt, maar ben wel benieuwd naar je achterliggende gedachtes

quote:

Op maandag 12 juni 2017 19:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Heb je hier misschien meer informatie over? Ik denk trouwens dat je wel gelijk hebt, maar ben wel benieuwd naar je achterliggende gedachtes

bijvoorbeeld als je als kind zwaar gepest bent en nooit bijvoorbeeld gesteund bent door de omgeving. Ze konden het opgekropt hebben. WAardoor je eigenlijk niet op een gezonde manier met emoties hebt leren omgaan.

Als dat voor (sommige) kinderen te lang duurt kan dat een langdurige uitwerking hebben.

quote:

Op maandag 12 juni 2017 19:31 schreef Vimbavimba het volgende:

[..]

bijvoorbeeld als je als kind zwaar gepest bent en nooit bijvoorbeeld gesteund bent door de omgeving. Ze konden het opgekropt hebben. WAardoor je eigenlijk niet op een gezonde manier met emoties hebt leren omgaan.

Als dat voor (sommige) kinderen te lang duurt kan dat een langdurige uitwerking hebben.

Juist. Ja, klopt denk ik ook wel. Eigenlijk zijn vrijwel alle mensen die ik als (langdurig) psychiatrisch patiënt ben tegengekomen, vroeger (langdurig) gepest.

De ongezonde manieren om met emoties om te gaan, dat zijn o.a. die schema's toch? Morgen heb ik weer een gesprek met m'n therapeut en dit keer wil ik weer schema's gaan doen (ging de laatste 2 keer niet door omdat ik 2x iets van anderhalf uur geslapen had).

Ik vind 't nog steeds moeilijk te accepteren dat er zoveel mensen zijn die factisch gezien gewoon voorstander zijn van pesters (dus die het normaal vinden dat er gepest wordt en er in de praktijk ook niet tegen zijn...zolang ze daarmee maar niet al te publiekelijk voor schut mee worden gezet).

Ja volgens mij wel. Heb ze nooit gehad maar met wat ik lees op internet ga je foute overtuigingen (cognities? ) er uit halen waardoor er andere ervoor in de plaats komen.
Hopen dat het vandaag voor je is goed gegaan!

ja. ik snap dat ook niet. Pesten is onder elke omstandigheid fout.

quote:

Op dinsdag 13 juni 2017 11:53 schreef Vimbavimba het volgende:
Ja volgens mij wel. Heb ze nooit gehad maar met wat ik lees op internet ga je foute overtuigingen (cognities? ) er uit halen waardoor er andere ervoor in de plaats komen.
Hopen dat het vandaag voor je is goed gegaan!

Gesprek ging goed, maar heb voor m'n gevoel niet echt wat nieuws bereikt...alleen maar bevestigd wat ik allang al wist.

quote:

ja. ik snap dat ook niet. Pesten is onder elke omstandigheid fout.

Enige logische conclusie is dat deze mensen het wel normaal vinden, maar dan ook echt normaal tot in de kern van hun er-zijn. Voor de rest is 't vooral een optelsom van eigenschappen en dan wordt 't plaatje op een gegeven moment wel duidelijk. Tis alleen jammer dat dat alles is wat er is.

Dit is een hoofdreden waarom de mens (als soort) rot is tot de kern. Ik bedoel...als de mens zo slim is, dan zouden ze het toch ook makkelijk gewoon moeten kunnen laten?

Ligt er wellicht ook aan in hoeverre je leven positief of negatief verandert. Iemand die na een relatiebreuk opeens veel meer vrijheid heeft zal minder tijd nodig hebben om te verwerken dan iemand die door relatiebreuk zijn of haar halve leven kwijt raakt.

En zo is dat ook bij sterfgevallen. Wanneer je moeder plotseling sterft die je elke dag zag en een grote rol in je leven speelde zal dat zwaarder zijn dan je oma die je één keer in de drie maanden zag.

En sommige mensen boeit het uberhaupt minder dan anderen. Sommige mensen janken om van alles en andere janken zelden tot nooit. En ja dat is omdat ze het gewoon niet als dusdanig erg ervaren. Niet omdat ze hun emoties niet kunnen uiten en bla. Ze hebben gewoon minder emoties

quote:

Op dinsdag 13 juni 2017 21:14 schreef jodelahity het volgende:
En sommige mensen boeit het uberhaupt minder dan anderen. Sommige mensen janken om van alles en andere janken zelden tot nooit. En ja dat is omdat ze het gewoon niet als dusdanig erg ervaren. Niet omdat ze hun emoties niet kunnen uiten en bla. Ze hebben gewoon minder emoties

Of ze hebben gewoon minder empathie.

Overigens is "janken" slechts een mogelijke uiting van (in jouw woorden) van alles, maar dingen zoals verdriet en pijn ervaren hoeven niet per definitie met janken gepaard te gaan...net zoals janken ook niet per definitie met pijn of verdriet of met wat dan ook vergezeld hoeft te gaan. Soms is het maar een toneelstukje en dan hoef je dus ook niks -echt- te verwerken). Soms lijkt 't de ander niet te raken, maar doet dat 't wel.
Het staat eigenlijk best wel los van "janken".

quote:

Op maandag 12 juni 2017 16:55 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Die user is al 1146 dagen niet online geweest.

Wel met een kloon

Resilience. Mensen hebben allemaal andere copingstijlen, en sommige mensen hebben 'van huis uit' een effectievere copingstijl dan anderen. Bovendien, als je sterker uit een tegenslag komt dan daarvoor, bouw je resilience op, en zie je dat je een volgende keer nog eerder die 'bouncing back' ervaart.

Maar goed, er spelen ook opstapelingseffecten en op een bepaalt moment breekt vrijwel iedereen.

quote:

Op maandag 19 juni 2017 14:04 schreef Sarasi het volgende:
Resilience. Mensen hebben allemaal andere copingstijlen, en sommige mensen hebben 'van huis uit' een effectievere copingstijl dan anderen. Bovendien, als je sterker uit een tegenslag komt dan daarvoor, bouw je resilience op, en zie je dat je een volgende keer nog eerder die 'bouncing back' ervaart.

Maar goed, er spelen ook opstapelingseffecten en op een bepaalt moment breekt vrijwel iedereen.

Of veel copingstijlen. Ik heb ze (was een opdracht) ooit opgeschreven en ik had makkelijk 3 kolommen kunnen beschrijven (vaak combineer ik ze ook, zodat ik weer soort van wat anders heb).

Dat van die bouncing back herken ik wel, ik ben een heel stuk "sterker" geworden t.o.v. zeg maar 10 jaar of 5 jaar terug. Heeft wel 't nadeel dat mensen te makkelijk denken dat 't beter met me gaat dan 't daadwerkelijk gaat (maar ik vind dat veel mensen sowieso te makkelijk denken).

En ja, op een gegeven moment breekt iedereen wel. Mensen die menen van niet, zijn meestal onwetend of bevattingsvermogen-gehandicapt ofzo.

quote:

Op dinsdag 13 juni 2017 22:23 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Of ze hebben gewoon minder empathie.

Overigens is "janken" slechts een mogelijke uiting van (in jouw woorden) van alles, maar dingen zoals verdriet en pijn ervaren hoeven niet per definitie met janken gepaard te gaan...net zoals janken ook niet per definitie met pijn of verdriet of met wat dan ook vergezeld hoeft te gaan. Soms is het maar een toneelstukje en dan hoef je dus ook niks -echt- te verwerken). Soms lijkt 't de ander niet te raken, maar doet dat 't wel.
Het staat eigenlijk best wel los van "janken".

Ik vind dat emotie/verwerking/psyche mantra een beetje vermoeiend. Jij betrekt gelijk empathisch vermogen erbij. Maar in essentie is het gewoon relativerend vermogen, en prioriteiten stellen in hetgeen jij je aantrekt.

Zo moeilijk is het niet. Mensen met psychische aandoeningen zijn in mijn ervaring vaak erg gericht op het ego. Ergo de wereld draait om de mens en wat de mens meemaakt en ervaart.

quote:

Op maandag 19 juni 2017 14:46 schreef inslagenreuring het volgende:

[..]

Ik vind dat emotie/verwerking/psyche mantra een beetje vermoeiend.

Hoezo? En wat vind je er vermoeiend aan?

quote:

Jij betrekt gelijk empathisch vermogen erbij.

Nou, ik reageer op iets wat door een ander werd gezegd (had 't zelf vetgedrukt in z'n quote) als uitbouwing van wat diegene had gezegd.

quote:

Maar in essentie is het gewoon relativerend vermogen, en prioriteiten stellen in hetgeen jij je aantrekt.

Empathie is gewoon relativerend vermogen? Das een goeie. Dit zou wel impliceren dat mensen die minder goed kunnen relativeren, per definitie minder empathie kunnen opbrengen.
Eigenlijk is dit best goed bedacht! Waarom zag ik die link zelf niet?...

quote:

Zo moeilijk is het niet. Mensen met psychische aandoeningen zijn in mijn ervaring vaak erg gericht op het ego. Ergo de wereld draait om de mens en wat de mens meemaakt en ervaart.

Vetgedrukte is op zich natuurlijk volstrekt logisch (tenzij je psychische issues je niks kunnen boeien en ze je ook niet storen ofzo).
Onderstreepte is echter niet voorbehouden aan mensen die wel psychische issues hebben en de logische gevolgtrekking lijkt niet te kloppen. Of is dit bedoeld als losstaande opmerking, losstaand van vetgedrukte?

Ik vind 't trouwens best ironisch dat uitgerekend mensen met een verminderd empathisch vermogen (door hun verminderd empathisch vermogen) niet kunnen zien dat de ander meer empathisch vermogen heeft. Ze denken dat ze aan de top van de voedselketen staan en alles wat ze niet begrijpen (juist doordat ze zo beperkend denken), wordt automatisch als "faal" bestempeld. Vaak doen ze dit door groepsdenkende processen (zoals onderlinge continuele bevestiging van de eigen vooroordelen), want hiermee hoef je o.a. geen gelijk te -hebben-...je kan zo gewoon je gelijk (af)pakken.

quote:

Op maandag 19 juni 2017 17:45 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoezo? En wat vind je er vermoeiend aan?

[..]

Nou, ik reageer op iets wat door een ander werd gezegd (had 't zelf vetgedrukt in z'n quote) als uitbouwing van wat diegene had gezegd.

[..]

Empathie is gewoon relativerend vermogen? Das een goeie. Dit zou wel impliceren dat mensen die minder goed kunnen relativeren, per definitie minder empathie kunnen opbrengen.
Eigenlijk is dit best goed bedacht! Waarom zag ik die link zelf niet?...

[..]

Vetgedrukte is op zich natuurlijk volstrekt logisch (tenzij je psychische issues je niks kunnen boeien en ze je ook niet storen ofzo).
Onderstreepte is echter niet voorbehouden aan mensen die wel psychische issues hebben en de logische gevolgtrekking lijkt niet te kloppen. Of is dit bedoeld als losstaande opmerking, losstaand van vetgedrukte?

Ik vind 't trouwens best ironisch dat uitgerekend mensen met een verminderd empathisch vermogen (door hun verminderd empathisch vermogen) niet kunnen zien dat de ander meer empathisch vermogen heeft. Ze denken dat ze aan de top van de voedselketen staan en alles wat ze niet begrijpen (juist doordat ze zo beperkend denken), wordt automatisch als "faal" bestempeld. Vaak doen ze dit door groepsdenkende processen (zoals onderlinge continuele bevestiging van de eigen vooroordelen), want hiermee hoef je o.a. geen gelijk te -hebben-...je kan zo gewoon je gelijk (af)pakken.

Nee empathie is natte vinger werk. Degene die een groot relariveringsvermogen heeft,en dus beter met emoties omgaat, heeft andere normen en dus "minder empathisch vermogen". Omdat hij of zij de situatie naast eigen normen houdt, en dus kan denken "stel je niet aan/kop op/ergere dingen".

quote:

Op maandag 19 juni 2017 18:29 schreef inslagenreuring het volgende:

[..]

Nee empathie is natte vinger werk. Degene die een groot relariveringsvermogen heeft,en dus beter met emoties omgaat, heeft andere normen en dus "minder empathisch vermogen". Omdat hij of zij de situatie naast eigen normen houdt, en dus kan denken "stel je niet aan/kop op/ergere dingen".

In welk opzicht bedoel je dat empathie nattevingerwerk is?
Je gevolgtrekking van "beter met emoties kunnen omgaan -> minder empathisch vermogen" lijkt nergens op gebaseerd te zijn. Hoezo denk je dit?
Je kunt natuurlijk ook je eigen normen spiegelen aan de waarheid, das de beste manier om persoonlijke groei te verwezenlijken. Dat je je eigen normen naast de waarheid houdt, getuigt van slechte zelfreflectie als je niet in staat bent je eigen normen daarop aan te passen. Het is geen eenrichtingsverkeer (iets wat veel mensen wel zo uitvoeren, of in elk geval zo liefst mogelijk).

Je vergelijkingen gaan wel op zolang deze uitsluitend in de context gehouden worden van "als je niks meemaakt, kan je niks begrijpen" (met als hoofdcontext psychisch leed).

Ik vind dit wel interessant.

Ik weet het niet zo goed. Ik kom net uit een relatie van 10+-jaar waar mijn vriendin de relatie heeft verbroken, en dat gaat na een maand eigenlijk al best wel prima. Laat ik het zo zeggen, beter dan ik had gedacht. Tuurlijk zit ik nog veel na te denken, maar ik ben eigenlijk niet heel verdrietig. Verdrietig als in echt huilen bedoel ik dan. Het is vooral heel veel nadenken, het verdriet uit zich bij mij niet in huilen en ook niet echt in pijn. Ik merk wel dat ik van al het nadenken fysiek moe van word en wat chagrijniger. En ik rook me een ongeluk, en ben af en toe gestresst Maar ik functioneer eigenlijk beter dan ik had gedacht, maar ik ben erg bang dat de echte klap nog moet komen. Maar zoals het nu gaat is het eigenlijk wel prima, ik hou me genoeg bezig met leuke dingen, vrienden, werken en andere dingen.

Sowieso relativeer en rationaliseer ik situaties erg snel in mijn hoofd heb ik gemerkt. Bij de vorige shockerende situatie (bekende die voor m'n ogen werd doodgereden) heb ik na die betreffende nacht eigenlijk niet echt minder geslapen of wat dan ook. Het scheelt ook dat het geen vriend(in) was denk ik. Ik heb er ook eigenlijk nooit meer aan teruggedacht, en het is intussen al een jaar of 5 geleden. Mijn opa en beide oma's zijn kort na elkaar een aantal jaren geleden overleden, dat heeft me ook niet veel verdriet gebracht. Wel wat nadenken, maar wederom geen verdriet als in huilen. Denk dat dat ook wel is omdat ik geen sterke band met ze had.

Wil overigens niet zeggen dat ik niet emotioneel ben of kan zijn. Dat lukt eigenlijk best goed, maar alleen in bepaalde situaties. Ik had verwacht met de verbroken relatie dat dit ook zo zou zijn, maar tot nu toe blijft het aardig uit.