Of dat ie gewoon niet zo snel verdrietig is. Hoor wel vaker dat idee van onderdrukte gevoelens e.d. Mensen die emoties normaal tot intens ervaren kunnen zich het omgekeerde niet voorstellen soms. Ik vind dat een beetje raar... Ook al kunnen het altijd opgekropte emoties zijn of je stoer houden e.d. natuurlijkquote:Op zaterdag 14 december 2013 17:21 schreef Disorder het volgende:
Het hangt er denk ik vanaf hoe 'goed' je bent in het weghouden van verdriet. Als je het toe kunt en mag laten gaat de verwerking sneller. Dat iemand niet huilt wil ook niet zeggen dat die persoon niet verdrietig is.
Het kan ook betekenen dat die persoon inderdaad niet verdrietig is, maar het over 10 jaar pas is. Zoveel factoren.
Ligt aan vele dingen denk ik. Sommigen zijn ergens al overheen omdat ze er al rekening mee hebben gehouden (bijvoorbeeld in een relatie). Sommigen hebben simpelweg meer tijd nodig om iets te verwerken (kan verschillende redenen hebben, bijvoorbeeld hoeveel iets of iemand voor diegene betekende).quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:11 schreef sitting_elfling het volgende:
Sommige mensen hebben nooit een traan bij een begrafenis, sommige zakken volledig in de grond. Sommige mensen hebben een 10 jarige relatie.. En kunnen binnen 2 week al rustig verder gaan terwijl anderen 5 jaar ziek zijn van een relatie van 2 jaar..
Meestal zijn het dezelfde mensen die altijd weer breken bij een overlijden .. Terwijl de anderen sterk blijven.
Maar waar precies zit hem dat in? Waarom kan de 1 beter of sneller verwerken ivg met een ander? Meer (emotioneel) volwassen? Levenservaring? Whut is it?
Mensen hebben mij vaak genoeg uitgescholden dat ik nog niet over die borderline ex was, terwijl maanden later ik diezelfde mensen vertelde die net een breuk hadden met "let it go..". Wat ik dan krijg te horen is dezelfde meuk; "ja maar ze was so speciaal.. Blabla". Waarom kan de 1 er wel zo overheen stappen en de ander niet?
Ik vrees soms dat ik zo'n geval ben omdat ik tot nu toe weinig moeite heb gehad met mijn levensloop, terwijl heel veel mensen door veel minder kapot zijn gegaan. Goed, de tijd zal het leren.quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:27 schreef TNA het volgende:
Veel goede reacties hierboven. Hoe intens mensen emoties beleven verschilt enorm, ook bij positieve emoties. En sommige mensen hebben de neiging om rouw te onderdrukken en worden jaren later plotseling geconfronteerd.
Dat stoer houden is wat mij betreft hetzelfde als iets onderdrukken. In mijn familie leeft dat onderdrukken vrij sterk. Op een begrafenis helpt het bij hen om te zeggen dat "het niet nodig is om je rot te voelen want hij/zij heeft een mooi leven gehad.. Allemaal nergens voor nodig."quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:24 schreef Hiergaanwedan het volgende:
[..]
Of dat ie gewoon niet zo snel verdrietig is. Hoor wel vaker dat idee van onderdrukte gevoelens e.d. Mensen die emoties normaal tot intens ervaren kunnen zich het omgekeerde niet voorstellen soms. Ik vind dat een beetje raar... Ook al kunnen het altijd opgekropte emoties zijn of je stoer houden e.d. natuurlijk
Dit is ook mijn ervaring.quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:27 schreef TNA het volgende:
En sommige mensen hebben de neiging om rouw te onderdrukken en worden jaren later plotseling geconfronteerd.
Huhh...ik ging bij de post van hugecool er meer van uit dat dit ging om het relationele onderwerp in OP. Het laatste stukje zeg maar.quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:51 schreef TimMer1981 het volgende:
[..]
Dus als je vrouw en kinderen levend verbrand zijn in een autoongeluk en jij huilt daarom ben je een pussy volgens jou?
Trauma's met liefdesverdriet vergelijken....beetje appel- en perenmoes. maar oké ik ken geen van jullie posters dus breek me er niet op afquote:Enorme stakker...
Ach... oma en opa wat mis ik ze ook nog steeds, gelukkig zijn ze allebei 94 jaar geworden en heb ik veel met ze beleefd. Goede herinneringen aan die tweequote:Op zaterdag 14 december 2013 17:25 schreef oLexie het volgende:
Ik ben best een emotioneel persoon (kan janken om onzin op tv) maar in het dagelijks leven ben ik echt heel snel over dingen heen. Op een begrafenis van iemand die heel close was, kan ik wel huilen, en bijvoorbeeld bij mijn oma was ik in de week naar de begrafenis toe echt een wrak maar na die week was het eigenlijk ook wel (zo goed als) klaar. Dit neemt niet weg dat ik haar echt ontzettend heb gemist de afgelopen jaren, ze was en is nog steeds de meest dierbare persoon in mijn leven, maar het gaat gewoon door.
Tegenwoordig ben ik wel wat meer emotioneler en houd er meer rekening mee dat de ander niet is zo als ik, maar in mijn jongere jaren had ik het druk genoeg met het draaiende houden van mijn jonge gezin en drukke baan dat meeleven er weleens bij in kon schieten en kreeg ik het woord "ongevoeligheid" zo af en toe voor de voeten geworpen, maar het ging in mijn ogen dan zo vaak om niets....drama, aanstellerij. Eigenlijk zoals ik reageer op de post van TimMer1981 Waarmee ik niet bedoel dat men niet mag rouwen na een verlies, maar voor hen hoop ik altijd wel dat ze er niet in verzanden en op de een of andere manier weer gaan zien dat de lucht ook blauw kan zijn ipv enkel grijs nijgend naar zwart. [/sub]quote:Geen idee hoe dit komt, ik denk gedeeltelijk levenservaring en gedeeltelijk genetisch. Heb als kind bijna alleen maar tegenslagen gehad, ik denk dat je daardoor een soort immuun wordt. Ik kan er op dit moment in mijn leven eerlijk gezegd maar moeilijk mee zitten als er iets negatiefs gebeurt, het gebeurt, niets aan te doen, verder leven.
Ik denk zeker dat men naarmate men ouder wordt de emoties beter kan hanteren maar levenservaring speelt zeker ook een grote rol, zowel de positieve als de negatieve.quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:11 schreef sitting_elfling het volgende:
Maar waar precies zit hem dat in? Waarom kan de 1 beter of sneller verwerken ivg met een ander? Meer (emotioneel) volwassen? Levenservaring? Whut is it?
Zoveel verlies in zo'n korte tijd kan volgens mij niemand aan en is je reactie erop geheel begrijpelijk, goed dat het weer beter gaatquote:Op zaterdag 14 december 2013 17:30 schreef snakelady het volgende:
Goede vraag, ik heb geen idee, ik merk aan mezelf dat zijn vrij snel over een tegenslag heen kom alleen soms word het echt te veel en dan gaat het ook goed mis gelukkig heb ik dat maar een keer gehad Maar toen was het in een half jaar tijd, mijn nu ex-man ernstig ziek en bijna overleden, oom overleden, neef overleden, nichtje van mijn ex-man overleden, schoon vader kanker, dochtertje ziek ( bloedaandoening) en nog meer dingen, dat was echt even te veel en toen ben ik dus ook in een depressie geraakt.
Sindsdien heb ik dus wel geleerd om iets beter te verwerken inplaats van het verdriet weg te stoppen en maar door te gaan.
Het ging ook over de dood in de OP. Daarnaast: liefdesverdriet is zowel geestelijk als lichamelijk een enorme klap, is wetenschappelijk aangetoond.quote:Op zaterdag 14 december 2013 20:15 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Huhh...ik ging bij de post van hugecool er meer van uit dat dit ging om het relationele onderwerp in OP. Het laatste stukje zeg maar.
Ja maar.... ik dacht dat de poster doelde op...... etc. etc.quote:Op zaterdag 14 december 2013 20:18 schreef TimMer1981 het volgende:
[..]
Het ging ook over de dood in de OP. Daarnaast: liefdesverdriet is zowel geestelijk als lichamelijk een enorme klap, is wetenschappelijk aangetoond.
Ja, liefde is eigenlijk de enige echte bitch in het leven die me een flinke klap heeft gegeven.quote:Op zaterdag 14 december 2013 20:18 schreef TimMer1981 het volgende:
[..]
Het ging ook over de dood in de OP. Daarnaast: liefdesverdriet is zowel geestelijk als lichamelijk een enorme klap, is wetenschappelijk aangetoond.
Voor jou en misschien ook voor anderen, maar voor weer anderen niet. Het ligt er maar net aan hoe je psychisch in elkaar zit.quote:Op zaterdag 14 december 2013 20:48 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Ja maar.... ik dacht dat de poster doelde op...... etc. etc.
---------------------
Dat laatste zal ik ook niet ontkennen, maar er in blijven hangen is een keus.
Ik ken heel veel mensen die na 10 of 20 jaar 'verdrukken' nog een enorme klap na kregen. Vanwege een relatie breuk/overlijden 10/20 jaar geleden. En maar wegdrukken...quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:28 schreef oLexie het volgende:
[..]
Ik vrees soms dat ik zo'n geval ben omdat ik tot nu toe weinig moeite heb gehad met mijn levensloop, terwijl heel veel mensen door veel minder kapot zijn gegaan. Goed, de tijd zal het leren.
Ik heb enorm sterke kerels volledig onderuit zien gaan door een (achter blijkende) gestoorde dame na een relatie breuk. Ik geloof niet zo in dat 'bazen/pussy' verhaal.quote:Op zaterdag 14 december 2013 20:15 schreef zusterclivia het volgende:
[..]
Huhh...ik ging bij de post van hugecool er meer van uit dat dit ging om het relationele onderwerp in OP. Het laatste stukje zeg maar.
Ook 'bazen' komen er niet onderuit gewoon mens te zijn.quote:Op zondag 15 december 2013 12:42 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik heb enorm sterke kerels volledig onderuit zien gaan door een (achter blijkende) gestoorde dame na een relatie breuk. Ik geloof niet zo in dat 'bazen/pussy' verhaal.
quote:Op zondag 15 december 2013 12:42 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik heb enorm sterke kerels volledig onderuit zien gaan door een (achter blijkende) gestoorde dame na een relatie breuk. Ik geloof niet zo in dat 'bazen/pussy' verhaal.
Bingo.quote:Op zondag 15 december 2013 12:44 schreef Disorder het volgende:
[..]
Ook 'bazen' komen er niet onderuit gewoon mens te zijn.
Klopt, merk wel dat ik vaker met kleine dingen begin te 'zitten' en bepaalde gedragingen aan mijzelf merk die lichtelijk afwijkend zijn (ik hekel bijvoorbeeld iedere vorm van lichamelijk contact met anderen dan mijn vriend/familie/echt héle goede vrienden. Zelf raak ik ook nooit andere mensen zomaar aan omdat ik er eigenlijk al vanuit ga dat zij daar niet van gediend zijn. Dit is wel iets waar ik vanaf zou willen) dit is maar een klein iets, er zijn wel wat meer dingetjes. Ben ook bang dat ik later wanneer ik kinderen heb raar ga doen, dat ik ze binnen wil houden want stel je voor...quote:Op zondag 15 december 2013 12:40 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik ken heel veel mensen die na 10 of 20 jaar 'verdrukken' nog een enorme klap na kregen. Vanwege een relatie breuk/overlijden 10/20 jaar geleden. En maar wegdrukken...
Tenzij je last van hebt is er geen nut om een psych te spreken. Wat mij wel jammer lijkt als ik jouw verhaal hoor is dat het lijkt alsof jij "gewend" bent dat dingen niet gaan zoals jij wilt. Dat kan je wel in de weg zitten, omdat je niet voor je rechten opkomt omdat je denkt dat het eenmaal zo is. Dat je snel dingen van mensen pik omdat het altijd kut is geweest voor jou.quote:Op zondag 15 december 2013 18:42 schreef oLexie het volgende:
[..]
Klopt, merk wel dat ik vaker met kleine dingen begin te 'zitten' en bepaalde gedragingen aan mijzelf merk die lichtelijk afwijkend zijn (ik hekel bijvoorbeeld iedere vorm van lichamelijk contact met anderen dan mijn vriend/familie/echt héle goede vrienden. Zelf raak ik ook nooit andere mensen zomaar aan omdat ik er eigenlijk al vanuit ga dat zij daar niet van gediend zijn. Dit is wel iets waar ik vanaf zou willen) dit is maar een klein iets, er zijn wel wat meer dingetjes. Ben ook bang dat ik later wanneer ik kinderen heb raar ga doen, dat ik ze binnen wil houden want stel je voor...
Zit in dubio om naar de psycholoog te gaan of niet, ik heb er namelijk verder mentaal helemaal geen last van en ben gewoon gelukkig. Als ik dingen open ga trekken krijg ik er wel last van.
Waarom ben je harder geworden?quote:Op zondag 15 december 2013 19:22 schreef IrCute het volgende:
Ik heb zelf niet gehuild op de begrafenis van mijn ouders. Ik vind het moeilijk om emoties te tonen in het openbaar. Huilen doe ik alleen thuis als ik alleen ben, maar soms zijn er van die mensen die helemaal gaan doorvragen over ieder detail en dan is het wel heel moeilijk Merk wel dat ik een stuk harder ben geworden. Slecht nieuws doet mij niet meer zo heel veel.
Vind je haar kil en houd worden vanwege deze post of vanwege andere dingen die ze heeft gepost? Want ik vind haar niet kil of koud overkomen in die ene post alleen.quote:Op zondag 15 december 2013 19:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Waarom ben je harder geworden?
Je komt vrij kil en koud over.
Daarom gewoon wegmodden tochquote:Op zondag 15 december 2013 12:42 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik heb enorm sterke kerels volledig onderuit zien gaan door een (achter blijkende) gestoorde dame na een relatie breuk. Ik geloof niet zo in dat 'bazen/pussy' verhaal.
Ik zou ook graag willen dat ik minder gevoelig ben. Maar ik had er normaliter niet zo heel veel last van. Nu helaas wel.quote:Op zondag 15 december 2013 19:14 schreef Keep_Walking het volgende:
Ik denk ook dat het met tegenslagen te maken heeft, maar dat weet ik niet zeker. Ik zou graag willen zeggen dat ik minder gevoelig ben, omdat dat een mannelijke eigenschap is, maar ik weet niet of dat zo is. Ik ken ook andere jongens die veel hebben meegemaakt, maar die zijn niet perse minder gevoelig.
Ik denk dat het met karakter en genen te maken heeft.
Veel meegemaakt in mijn jeugd, voornamelijk dat allebei mijn ouders zijn overleden aan kanker en alle dingen die daarbij komen.quote:Op zondag 15 december 2013 19:27 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Waarom ben je harder geworden?
Je komt vrij kil en koud over.
Mwah, gevoelig zijn heeft ook zijn voordelen. Ik merk dat mijn gevoeligheid mij sympathieker maakt en dat soort dingen. Ik heb ook het idee dat minder gevoelige mensen ook minder geluk ervaren.quote:Op zondag 15 december 2013 19:47 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Ik zou ook graag willen dat ik minder gevoelig ben. Maar ik had er normaliter niet zo heel veel last van. Nu helaas wel.
Klopt wel, ik zou zelf alleen willen dat ik wel gewoon tegen lichamelijk contact kan. Ik zou het best fijn vinden als ik gewoon iemand een knuffel kan geven (nuchter, als ik lam/waus ben dan is dat allemaal geen probleem) als ik zie dat iemand dat nodig heeft, ik kan dat nu alleen niet. Zou het ook wel fijn vinden om niet direct panisch te worden als iemand die ik niet goed ken een arm om me heen slaat, ik koppel dat gelijk aan 'die moet iets van me' terwijl dit lang niet altijd zo is. Knuffelen is ook gewoon fijnquote:Op zondag 15 december 2013 19:23 schreef KingKloon het volgende:
[..]
Tenzij je last van hebt is er geen nut om een psych te spreken. Wat mij wel jammer lijkt als ik jouw verhaal hoor is dat het lijkt alsof jij "gewend" bent dat dingen niet gaan zoals jij wilt. Dat kan je wel in de weg zitten, omdat je niet voor je rechten opkomt omdat je denkt dat het eenmaal zo is. Dat je snel dingen van mensen pik omdat het altijd kut is geweest voor jou.
Dat je niet aangeraakt wil worden is jouw zaak en hoe jij jouw kind opvoed is ook jouw zaak, zolang je hem niet mishandeld.
Ben je wel opgevangen door mensen die een ouderrol overnamen? Dat ik geen lichamelijk contact kan maken heeft er denk ik deels mee te maken dat ik gewoon verwaarloosd ben. Of nou ja, tot ik 7 was, was mijn moeder er en heb ik wel geknuffeld maar daarna was het dan ook afgelopen met enige vorm van ouderlijke affectie. De enige fysieke affectie die ik daarna nog heb meegekregen was seks en daarom moet ik geen mensen die mij aanraken.quote:Op zondag 15 december 2013 19:54 schreef IrCute het volgende:
[..]
Veel meegemaakt in mijn jeugd, voornamelijk dat allebei mijn ouders zijn overleden aan kanker en alle dingen die daarbij komen.
Dan kan ik me best voorstellen dat je wat 'killer' begint te worden, hoe zwaar en kut het ook is. Heb zelf ook genoeg meegemaakt in die contrijen helaas.quote:Op zondag 15 december 2013 19:54 schreef IrCute het volgende:
[..]
Veel meegemaakt in mijn jeugd, voornamelijk dat allebei mijn ouders zijn overleden aan kanker en alle dingen die daarbij komen.
Liefdesverdriet was van korte duur, ik weet niet of ik de nasleep nog liefdesverdriet kan noemen. Mijn psycholoog zegt dat mijn ex mijn gehele jeugd (die wat crappy was) naar boven heeft weten te halen. En dat ik daardoor emotioneel soms een warboel ben.quote:Op zondag 15 december 2013 19:54 schreef Keep_Walking het volgende:
[..]
Mwah, gevoelig zijn heeft ook zijn voordelen. Ik merk dat mijn gevoeligheid mij sympathieker maakt en dat soort dingen. Ik heb ook het idee dat minder gevoelige mensen ook minder geluk ervaren.
Maar heb jij nu last van liefdesverdriet of ben je gevoelig over iets anders?
En dat maakt jou ongevoeliger of laat je emoties niet meer toe? Daarmee verwerk je niks.quote:Op zondag 15 december 2013 19:54 schreef IrCute het volgende:
[..]
Veel meegemaakt in mijn jeugd, voornamelijk dat allebei mijn ouders zijn overleden aan kanker en alle dingen die daarbij komen.
Ga je dit als serieus advies geven aan iemand die haar ouders heeft verloren aan kanker?quote:Op zondag 15 december 2013 20:16 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
En dat maakt jou ongevoeliger of laat je emoties niet meer toe? Daarmee verwerk je niks.
Heb jij er wel eens aan gedacht om met zo'n spirituele oplichter te praten die beweert contact te hebben met overledenen?
Waar slaat deze reactie op?quote:Op zondag 15 december 2013 20:16 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
En dat maakt jou ongevoeliger of laat je emoties niet meer toe? Daarmee verwerk je niks.
Heb jij er wel eens aan gedacht om met zo'n spirituele oplichter te praten die beweert contact te hebben met overledenen?
Waarom niet? Omdat jij denkt dat ik opgegroeid ben in een warm weiland vol bloemetjes?quote:Op zondag 15 december 2013 20:17 schreef KingKloon het volgende:
[..]
Ga je dit als serieus advies geven aan iemand die haar ouders heeft verloren aan kanker?
Niet warm, gezien je naam wel vol met bloemen.quote:Op zondag 15 december 2013 20:19 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
Waarom niet? Omdat jij denkt dat ik opgegroeid ben in een warm weiland vol bloemetjes?
Warm weiland vol met bloemetjes maar hele kille gemene ouders.quote:Op zondag 15 december 2013 20:19 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
Waarom niet? Omdat jij denkt dat ik opgegroeid ben in een warm weiland vol bloemetjes?
Ik ben me bewust van de rol van ouders in iemands leven.quote:Op zondag 15 december 2013 20:18 schreef oLexie het volgende:
[..]
Waar slaat deze reactie op?
De rol van ouders is liefde geven en opvoeden, als je het liefdes gedeelte mist en dat wordt niet vervangen dan kan het dat je een killer karakter krijgt (niet goed weet hoe je dat soort liefde moet uiten) dan wanneer je het wel had gekregen. Ik gok dat jij dat vermogen ook een beetje mist.
Je moet jouw woorden voorzichtig uitkiezen.quote:Op zondag 15 december 2013 20:28 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
Ik ben me bewust van de rol van ouders in iemands leven.
Jammer van je edit, die sneer in niet subtiel.
Ik stelde twee vragen (alleen lomp en kort), geen idee wat voor maffe shit jij daar in wilt lezen. Waar komt die frustratie vandaan?
Ongevoeliger voor bepaalde dingen ja, als ik nu hoor dat een familielid (muv mijn broer) kanker heeft doet mij dat niet zoveel meer. Ik vind het heel erg, maar ik ga niet in een hoekje liggen huilen erom.quote:Op zondag 15 december 2013 20:16 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
En dat maakt jou ongevoeliger of laat je emoties niet meer toe? Daarmee verwerk je niks.
Heb jij er wel eens aan gedacht om met zo'n spirituele oplichter te praten die beweert contact te hebben met overledenen?
Zo erg was het nou ook weer niet, ik was 8 toen ik mijn vader verloor, 2 jaar later kreeg mijn moeder kanker, genezen verklaard en toen ik 19 was hoorde ik dat het weer terug was en dat ze nog 2 jaar had. Een jaar en 11 maanden later was het over.quote:Op zondag 15 december 2013 20:06 schreef oLexie het volgende:
[..]
Ben je wel opgevangen door mensen die een ouderrol overnamen? Dat ik geen lichamelijk contact kan maken heeft er denk ik deels mee te maken dat ik gewoon verwaarloosd ben. Of nou ja, tot ik 7 was, was mijn moeder er en heb ik wel geknuffeld maar daarna was het dan ook afgelopen met enige vorm van ouderlijke affectie. De enige fysieke affectie die ik daarna nog heb meegekregen was seks en daarom moet ik geen mensen die mij aanraken.
Achja ik ga het namelijk wel doen en ik geloof er niks van (vandaar oplichter) maar hoop dus dat hij of zij wel contact kan leggen.quote:Op zondag 15 december 2013 20:35 schreef KingKloon het volgende:
[..]
Je moet jouw woorden voorzichtig uitkiezen.
"Zou jij iemand willen spreken die contact heeft met de geesten van gestorven mensen? Wellicht geloof jij daar niet in, maar ik weet dat het helend kan werken."
klinkt beter dan:
Heb jij er wel eens aan gedacht om met zo'n spirituele oplichter te praten die beweert contact te hebben met overledenen?
Haha, scherp antwoordquote:Op zondag 15 december 2013 20:19 schreef oLexie het volgende:
[..]
Niet warm, gezien je naam wel vol met bloemen.
Dit iddquote:Op maandag 16 december 2013 11:00 schreef Mystikvm het volgende:
Het gaat mijns inzien om relativeringsvermogen. Mensen gaan nu eenmaal dood, relaties kunnen nu eenmaal eindigen. Daarom rouwig zijn vind ik een betrekkelijk zinloze emotie. In de rest van mijn leven ben ik ook een vrij kil persoon. De één heeft dat wel, de ander niet. Daar moet je niet teveel over nadenken, mensen verschillen nu eenmaal.
Ook niets mis mee, zolang men maar niet denkt dat men raar is door af te wijken van de normquote:Op maandag 16 december 2013 11:56 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Dit idd
Al ben ik wel iets emotioneler dan jij
Maar kun je dan wel met je volle passie in iets storten?quote:Op maandag 16 december 2013 11:00 schreef Mystikvm het volgende:
Ik heb bij het overlijden van mijn moeder geen traan gelaten en ook daarna geen moment verdriet gevoeld. Toch heb ik altijd van haar gehouden.
Het gaat mijns inzien om relativeringsvermogen. Mensen gaan nu eenmaal dood, relaties kunnen nu eenmaal eindigen. Daarom rouwig zijn vind ik een betrekkelijk zinloze emotie. In de rest van mijn leven ben ik ook een vrij kil persoon. De één heeft dat wel, de ander niet. Daar moet je niet teveel over nadenken, mensen verschillen nu eenmaal.
Waarom moet je er niet aan denken dat je relatie evt uit zou gaan?quote:Op woensdag 18 december 2013 11:42 schreef AlwaysHappy het volgende:
Ligt er aan hoe je in elkaar zit. Sommige mensen praten niet of nauwelijks over de dingen waar ze mee zitten, en dan gaat het verwerken veel langzamer. Maar aan de andere kant...ik heb persoonlijk ook veel tijd nodig om dingen te verwerken, terwijl ik wel enorm emotioneel ben ingesteld. Ik kan er dan echt in blijven hangen wat dan ook weer niet goed is. Het perfecte is dat je er tussen in zit. Je kan er wel goed over praten en verdrietig over zijn, maar je gaat er ook niet te ver mee zodat het een beetje overkill wordt en het verwerken ook lang gaat duren. Ik moet er dan ook niet aan denken aan hoe ik me zou voelen als mijn relatie uit zou gaan. Nooit eerder een relatie gehad, en de eerste die ik tref meteen al een jarenlange relatie mee ondertussen.
Heb een vrij gecompliceerde jeugd gehad, en had nooit gedacht dat ik iemand zou treffen bij wie ik ooit echt gelukkig zou kunnen worden. Dat is dus wel gebeurd. Hij is gewoon de allerbelangrijkste in mijn leven, nu al jaren lang. Ik zie bij andere mensen hoe pijnlijk het is om het uit te maken en hoe lang mensen kunnen blijven hangen, en gezien ik vrij emotioneel ben ingesteld...denk ik dat ik echt kapot zou gaan als dat bij mij zou gebeuren. Al helpt het natuurlijk ook wel dat de relatie goed loopt, etc.quote:Op woensdag 18 december 2013 11:53 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Waarom moet je er niet aan denken dat je relatie evt uit zou gaan?
Nieuwe mogelijkheden? Alles is vergankelijk? Nu vooral genieten, voor je het weet is het over .
Natuurlijk. Althans, ik ervaar het als volle passie. Kan best zijn dat iemand anders het nog steeds halfbakken en onoprecht vindt, maar daar heb ik geen boodschap aan.quote:Op woensdag 18 december 2013 10:24 schreef sitting_elfling het volgende:
[..]
Maar kun je dan wel met je volle passie in iets storten?
Ik wilde ook al een post maken over relativeringsvermogen, maar je vat het al goed samenquote:Op maandag 16 december 2013 11:00 schreef Mystikvm het volgende:
Ik heb bij het overlijden van mijn moeder geen traan gelaten en ook daarna geen moment verdriet gevoeld. Toch heb ik altijd van haar gehouden.
Het gaat mijns inzien om relativeringsvermogen. Mensen gaan nu eenmaal dood, relaties kunnen nu eenmaal eindigen. Daarom rouwig zijn vind ik een betrekkelijk zinloze emotie. In de rest van mijn leven ben ik ook een vrij kil persoon. De één heeft dat wel, de ander niet. Daar moet je niet teveel over nadenken, mensen verschillen nu eenmaal.
Hier kan ik het alleen maar mee eens zijn. Het overlijden van men moeder aan kanker, overige familieleden, liefdesverdriet, allemaal erg maar daar ben ik wel boven op gekomen. De zelfmoord van mijn vader 1.5 jaar terug schopt alles echter totaal in de war, veel meer onbewust dan bewust.quote:Op woensdag 18 december 2013 13:33 schreef formerjellybean het volgende:
Ook denk ik dat zelfmoord een hele andere verwerking is wat er wel meer ingehakt heeft bij mij.
Zo wil ik ook leven. Heb alleen nog niet een vriendin gevonden die zo ook denkt .quote:Op woensdag 18 december 2013 13:11 schreef Mystikvm het volgende:
[..]
Natuurlijk. Althans, ik ervaar het als volle passie. Kan best zijn dat iemand anders het nog steeds halfbakken en onoprecht vindt, maar daar heb ik geen boodschap aan.
Volle passie voor mij betekent niet blindelings en vol vertrouwen dat het altijd zo blijft iets aangaan. Volle passie betekent voor mij genieten van de momenten waarop het goed is. Daarmee hoef ik niet te vergeten hoe het is als ik die relatie of baan niet meer heb. Het gaat er voor mij juist om dat ik weet hoe te handelen als ik dat kwijt raak. En ja, daardoor laat ik dingen vrij snel achter mij. Ik vind dat een heerlijk gevoel, onafhankelijk. Anderen zullen er vast niet aan moeten denken, maar ik begrijp dat iedereen anders werkt.
oud topic, maar denk je er nu nog zo over?quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:25 schreef oLexie het volgende:
Ik ben best een emotioneel persoon (kan janken om onzin op tv) maar in het dagelijks leven ben ik echt heel snel over dingen heen. Op een begrafenis van iemand die heel close was, kan ik wel huilen, en bijvoorbeeld bij mijn oma was ik in de week naar de begrafenis toe echt een wrak maar na die week was het eigenlijk ook wel (zo goed als) klaar. Dit neemt niet weg dat ik haar echt ontzettend heb gemist de afgelopen jaren, ze was en is nog steeds de meest dierbare persoon in mijn leven, maar het gaat gewoon door.
Vroeger, scheiding van mijn ouders, ja, kut, maar kan niet zeggen dat ik er echt heel veel mee gezeten heb. Later verhuist mijn moeder naar Zweden, tsja, pas twaalf jaar later heb ik daar dan eindelijk een traan om kunnen laten. Ik hou wel van haar maar ik mis haar niet en ik zit er zover ik weet (zou nog kunnen komen natuurlijk) ook niet mee dat ze weg is.
Geen idee hoe dit komt, ik denk gedeeltelijk levenservaring en gedeeltelijk genetisch. Heb als kind bijna alleen maar tegenslagen gehad, ik denk dat je daardoor een soort immuun wordt. Ik kan er op dit moment in mijn leven eerlijk gezegd maar moeilijk mee zitten als er iets negatiefs gebeurt, het gebeurt, niets aan te doen, verder leven.
dit ja.. ik denk dat het zeer helpend is als je mensen om je heen hebt, of als je je soort van veilig voeltquote:Op zaterdag 14 december 2013 23:56 schreef pietkanarie het volgende:
Paar factoren waar ik zo gauw aan denk:
- heeft iemand een sociaal netwerk? In hoeverre wordt iemand opgevangen?
- open of gesloten zijn over gevoelens
- vindt de gebeurtenis plaats in een verder stabiele situatie of lopen er daarnaast ook wat dingen niet zo lekker?
- wat heeft iemand daarvoor al meegemaakt? Is iemand bekend met groter verdriet/teleurstelling of niet?
- karakter/genetische aanleg
En ongetwijfeld speelt er nog wel meer een rol.
Die user is al 1146 dagen niet online geweest.quote:Op maandag 12 juni 2017 16:19 schreef velden het volgende:
[..]
oud topic, maar denk je er nu nog zo over?
en had je destijds iemand om je heen, iemand bij wie je thuis kwam zeg maar?
Of sterker ontwikkelde hersendelen.quote:Op zaterdag 14 december 2013 17:15 schreef Hiergaanwedan het volgende:
Wiring in je hersenen, minder sterk ontwikkelde hersendelen voor emoties of wat dan ook.
Als je basis onder je voeten vandaan wordt gemept, dan hakt dit er zeker hard in. Hoe meer van dit soort negatieve factoren aanwezig zijn, hoe dieper de wond, met alle negatieve gevolgen van dien.quote:Op woensdag 18 december 2013 19:01 schreef Cocktailprikker het volgende:
[..]
Ook al doe ik zo mijn best, het feit dat je echte basis compleet weggeslagen is hakt er gewoon hard in.
Heb je hier misschien meer informatie over? Ik denk trouwens dat je wel gelijk hebt, maar ben wel benieuwd naar je achterliggende gedachtesquote:Op maandag 12 juni 2017 19:21 schreef Vimbavimba het volgende:
ook hoe je vroeger met emoties hebt leren omgaan maakt denk ik uit.
bijvoorbeeld als je als kind zwaar gepest bent en nooit bijvoorbeeld gesteund bent door de omgeving. Ze konden het opgekropt hebben. WAardoor je eigenlijk niet op een gezonde manier met emoties hebt leren omgaan.quote:Op maandag 12 juni 2017 19:23 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heb je hier misschien meer informatie over? Ik denk trouwens dat je wel gelijk hebt, maar ben wel benieuwd naar je achterliggende gedachtes
Juist. Ja, klopt denk ik ook wel. Eigenlijk zijn vrijwel alle mensen die ik als (langdurig) psychiatrisch patiënt ben tegengekomen, vroeger (langdurig) gepest.quote:Op maandag 12 juni 2017 19:31 schreef Vimbavimba het volgende:
[..]
bijvoorbeeld als je als kind zwaar gepest bent en nooit bijvoorbeeld gesteund bent door de omgeving. Ze konden het opgekropt hebben. WAardoor je eigenlijk niet op een gezonde manier met emoties hebt leren omgaan.
Als dat voor (sommige) kinderen te lang duurt kan dat een langdurige uitwerking hebben.
Gesprek ging goed, maar heb voor m'n gevoel niet echt wat nieuws bereikt...alleen maar bevestigd wat ik allang al wist.quote:Op dinsdag 13 juni 2017 11:53 schreef Vimbavimba het volgende:
Ja volgens mij wel. Heb ze nooit gehad maar met wat ik lees op internet ga je foute overtuigingen (cognities? ) er uit halen waardoor er andere ervoor in de plaats komen.
Hopen dat het vandaag voor je is goed gegaan!
Enige logische conclusie is dat deze mensen het wel normaal vinden, maar dan ook echt normaal tot in de kern van hun er-zijn. Voor de rest is 't vooral een optelsom van eigenschappen en dan wordt 't plaatje op een gegeven moment wel duidelijk. Tis alleen jammer dat dat alles is wat er is.quote:ja. ik snap dat ook niet. Pesten is onder elke omstandigheid fout.
Of ze hebben gewoon minder empathie.quote:Op dinsdag 13 juni 2017 21:14 schreef jodelahity het volgende:
En sommige mensen boeit het uberhaupt minder dan anderen. Sommige mensen janken om van alles en andere janken zelden tot nooit. En ja dat is omdat ze het gewoon niet als dusdanig erg ervaren. Niet omdat ze hun emoties niet kunnen uiten en bla. Ze hebben gewoon minder emoties
Wel met een kloonquote:Op maandag 12 juni 2017 16:55 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Die user is al 1146 dagen niet online geweest.
Of veel copingstijlen. Ik heb ze (was een opdracht) ooit opgeschreven en ik had makkelijk 3 kolommen kunnen beschrijven (vaak combineer ik ze ook, zodat ik weer soort van wat anders heb).quote:Op maandag 19 juni 2017 14:04 schreef Sarasi het volgende:
Resilience. Mensen hebben allemaal andere copingstijlen, en sommige mensen hebben 'van huis uit' een effectievere copingstijl dan anderen. Bovendien, als je sterker uit een tegenslag komt dan daarvoor, bouw je resilience op, en zie je dat je een volgende keer nog eerder die 'bouncing back' ervaart.
Maar goed, er spelen ook opstapelingseffecten en op een bepaalt moment breekt vrijwel iedereen.
Ik vind dat emotie/verwerking/psyche mantra een beetje vermoeiend. Jij betrekt gelijk empathisch vermogen erbij. Maar in essentie is het gewoon relativerend vermogen, en prioriteiten stellen in hetgeen jij je aantrekt.quote:Op dinsdag 13 juni 2017 22:23 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Of ze hebben gewoon minder empathie.
Overigens is "janken" slechts een mogelijke uiting van (in jouw woorden) van alles, maar dingen zoals verdriet en pijn ervaren hoeven niet per definitie met janken gepaard te gaan...net zoals janken ook niet per definitie met pijn of verdriet of met wat dan ook vergezeld hoeft te gaan. Soms is het maar een toneelstukje en dan hoef je dus ook niks -echt- te verwerken). Soms lijkt 't de ander niet te raken, maar doet dat 't wel.
Het staat eigenlijk best wel los van "janken".
Hoezo? En wat vind je er vermoeiend aan?quote:Op maandag 19 juni 2017 14:46 schreef inslagenreuring het volgende:
[..]
Ik vind dat emotie/verwerking/psyche mantra een beetje vermoeiend.
Nou, ik reageer op iets wat door een ander werd gezegd (had 't zelf vetgedrukt in z'n quote) als uitbouwing van wat diegene had gezegd.quote:Jij betrekt gelijk empathisch vermogen erbij.
Empathie is gewoon relativerend vermogen? Das een goeie. Dit zou wel impliceren dat mensen die minder goed kunnen relativeren, per definitie minder empathie kunnen opbrengen.quote:Maar in essentie is het gewoon relativerend vermogen, en prioriteiten stellen in hetgeen jij je aantrekt.
Vetgedrukte is op zich natuurlijk volstrekt logisch (tenzij je psychische issues je niks kunnen boeien en ze je ook niet storen ofzo).quote:Zo moeilijk is het niet. Mensen met psychische aandoeningen zijn in mijn ervaring vaak erg gericht op het ego. Ergo de wereld draait om de mens en wat de mens meemaakt en ervaart.
Nee empathie is natte vinger werk. Degene die een groot relariveringsvermogen heeft,en dus beter met emoties omgaat, heeft andere normen en dus "minder empathisch vermogen". Omdat hij of zij de situatie naast eigen normen houdt, en dus kan denken "stel je niet aan/kop op/ergere dingen".quote:Op maandag 19 juni 2017 17:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Hoezo? En wat vind je er vermoeiend aan?
[..]
Nou, ik reageer op iets wat door een ander werd gezegd (had 't zelf vetgedrukt in z'n quote) als uitbouwing van wat diegene had gezegd.
[..]
Empathie is gewoon relativerend vermogen? Das een goeie. Dit zou wel impliceren dat mensen die minder goed kunnen relativeren, per definitie minder empathie kunnen opbrengen.
Eigenlijk is dit best goed bedacht! Waarom zag ik die link zelf niet?...
[..]
Vetgedrukte is op zich natuurlijk volstrekt logisch (tenzij je psychische issues je niks kunnen boeien en ze je ook niet storen ofzo).
Onderstreepte is echter niet voorbehouden aan mensen die wel psychische issues hebben en de logische gevolgtrekking lijkt niet te kloppen. Of is dit bedoeld als losstaande opmerking, losstaand van vetgedrukte?
Ik vind 't trouwens best ironisch dat uitgerekend mensen met een verminderd empathisch vermogen (door hun verminderd empathisch vermogen) niet kunnen zien dat de ander meer empathisch vermogen heeft. Ze denken dat ze aan de top van de voedselketen staan en alles wat ze niet begrijpen (juist doordat ze zo beperkend denken), wordt automatisch als "faal" bestempeld. Vaak doen ze dit door groepsdenkende processen (zoals onderlinge continuele bevestiging van de eigen vooroordelen), want hiermee hoef je o.a. geen gelijk te -hebben-...je kan zo gewoon je gelijk (af)pakken.
In welk opzicht bedoel je dat empathie nattevingerwerk is?quote:Op maandag 19 juni 2017 18:29 schreef inslagenreuring het volgende:
[..]
Nee empathie is natte vinger werk. Degene die een groot relariveringsvermogen heeft,en dus beter met emoties omgaat, heeft andere normen en dus "minder empathisch vermogen". Omdat hij of zij de situatie naast eigen normen houdt, en dus kan denken "stel je niet aan/kop op/ergere dingen".
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |