quote:
Maar ik zie jullie nog hoor
(hoi allemaal
)
Dit en het update-topic zijn eigenlijk nog de enige topics die ik volg op FOK! alleen heb ik zelf niets meer te melden. Officieel hebben we niets beslist over het traject waarin we zitten/zaten, maar ondertussen zijn we 9 maand verder en zijn we niet meer in het ziekenhuis geweest. Thomas wordt binnenkort 4 (echt!
) en vraagt elke maand wel een paar keer wanneer hij een broertje of een zusje zal krijgen (zijn juf is zwanger, zijn vriendjes in de klas krijgen een broertje of een zusje, zijn neefjes en nichtjes zijn niet alleen, ... ). Voorlopig ontwijken we de vraag nog omdat we er zelf eigenlijk geen antwoord op hebben.
Tegenwoordig gaan er dagen voorbij waarbij ik niet aan de behandelingen denk, wanneer ik denk dat het goed is zoals het nu is (een gezonde
zoon die het overal zo goed doet dat ik zo'n moeder ben geworden die te vaak wil stoefen over haar kind
) en waarbij ik geniet van het feit dat we ons boeltje kunnen pakken en ergens naartoe kunnen gaan zonder de koffer vol te laden met spullen voor Thomas (binnenkort gaan we naar NY, ik kan het nog altijd niet geloven, die reis is begonnen met het feit dat ik Parijs eens wou zien en een weddenschap had verloren). Maar er zijn momenteel nog meer dagen met een randje, waarbij ik het gewoon k*t vind dat zelfs het labo ons niet kan helpen.
Maar ik geniet tegenwoordig wel weer meer van alles rondom mij. Ik lees terug boeken, ga naar concerten met vriendinnen, onze laatste reis was in 2009 toen ik net zwanger was en nu gaan we met ons drieën het vliegtuig op, ... En dat is goed, dat mocht ook wel weer. Ik voel me ook weer normaal nu alle hormonen uitgewerkt zijn en ik weer gewoon Leonie ben (wat samen met het feit dat ze ons niet kunnen helpen in het labo een belangrijke reden is waarom we het traject nog niet opnieuw zijn ingestapt want de voorschriften voor de medicatie liggen in de kast).
En ondertussen blijf ik hopen op een wonder voor jullie en blijf ik jullie volgen. Maar, gewoon, iets meer (ja, oké, heel wat
) op de achtergrond. Maar misschien kom ik binnenkort wel weer meepraten over Thomas (al zou ik het raar vinden om dat terug te doen aangezien het zo lang geleden is dat ik nog iets gepost heb).