Ik hoor hier totaal niet thuis, maar ik zit hier met tranen in mijn ogen te lezen hoe je steeds alles op jezelf betrekt..quote:Op vrijdag 3 januari 2014 12:45 schreef livelink het volgende:
Ik denk ook echt dat hij het kan, Yppy. Alleen mis ik overtuigingskracht om ook anderen daarvan te overtuigen.
Op dit moment word ik wel min of meer wanhopig van Job. Hij heeft zich voorgenomen om in de vakantie de deur niet uit te gaan en het lukt me ook echt niet om hem mee naar buiten te krijgen. En daarmee ben ik ook tot een soort huisarrest veroordeeld. Op dit soort momenten voel ik mezelf ook ernstig te kort schieten, omdat ik dit niet voor elkaar krijg.
Eerder hier dus melden nee zonder gekheid, ik zou graag een keer bij je komen en jou de ruimte geven maar weet ook dat dat waarschijnlijk geen optie is voor jobquote:Op vrijdag 3 januari 2014 15:25 schreef livelink het volgende:
J. moest deze vakantie werken, dus die kan hier niks betekenen. Maar de wet op Fok deed weer zijn intrede. Vlak nadat ik het getypt had lukte het me om Job mee te krijgen naar de bibliotheek. En we zijn lopend gegaan, dus dat is een half uur heen en een half uur terug lopen. Hij heeft zijn portie buitenlucht voor vandaag dus in ieder geval binnen (en ik ook).
quote:Op vrijdag 3 januari 2014 23:52 schreef dobbey het volgende:
Livelink ik heb hier nog nooit gepost maar wil toch graag mijn bewondering voor jou/jullie uitspreken. Mede door de verhalen van jullie weten wij nu al dat, mocht het hier niet lukken qua kinderen, wij ons gaan inschrijven voor pleegzorg of opvangadres voor de weekenden of iets dergelijks. (Als we goedgekeurd worden uiteraard) Als mensen mij vragen waarom dan vertel ik over Job Als wij toch ooit het vertrouwen zouden kunnen winnen voor een kind als Job zodat wij tijdelijk de zorg uit handen kunnen nemen van de ouders en en ze even op adem kunnen komen of wat exclusieve aandacht kunnen geven aan de rest van het gezin dan is wat mij betreft de missie al geslaagd.
Voor nu rest mij alleen maar te zeggen dat ik mijn zeer hoge hoed voor jullie af neem en beide duimen de lucht in steek.
quote:Op vrijdag 3 januari 2014 23:52 schreef dobbey het volgende:
u/jullie uitspreken. Mede door de verhalen van jullie weten wij nu al dat, mocht het hier niet lukken qua kinderen, wij ons gaan inschrijven voor pleegzorg of opvangadres voor de weekenden of iets dergelijks. (Als we goedgekeurd worden uiteraard) Als mensen mij vragen waarom dan vertel ik over Job Als wij toch ooit het vertrouwen zouden kunnen winnen voor een kind als Job zodat wij tijdelijk de zorg uit handen kunnen nemen van de ouders en en ze even op adem kunnen komen of wat exclusieve aandacht kunnen geven aan de rest van het gezin dan is wat mij betreft de missie al geslaagd.
Een heel goed initiatief, Dobbey. Vrienden van mij zijn heel lang weekendpleegouder geweest voor een kind met ernstige ADHD. Het is niet niks om dat te doen, maar er is wel heel veel behoefte aan.quote:Op vrijdag 3 januari 2014 23:52 schreef dobbey het volgende:
Livelink ik heb hier nog nooit gepost maar wil toch graag mijn bewondering voor jou/jullie uitspreken. Mede door de verhalen van jullie weten wij nu al dat, mocht het hier niet lukken qua kinderen, wij ons gaan inschrijven voor pleegzorg of opvangadres voor de weekenden of iets dergelijks. (Als we goedgekeurd worden uiteraard) Als mensen mij vragen waarom dan vertel ik over Job Als wij toch ooit het vertrouwen zouden kunnen winnen voor een kind als Job zodat wij tijdelijk de zorg uit handen kunnen nemen van de ouders en en ze even op adem kunnen komen of wat exclusieve aandacht kunnen geven aan de rest van het gezin dan is wat mij betreft de missie al geslaagd.
lijkt me ook geweldig, mooi en dankbaar als fulltime baan in verschillende gezinnen een dagje bijspringen om t kind 1 op 1 aandacht te kunnen geven en de familie tijd voor elkaarquote:Op vrijdag 3 januari 2014 23:52 schreef dobbey het volgende:
Livelink ik heb hier nog nooit gepost maar wil toch graag mijn bewondering voor jou/jullie uitspreken. Mede door de verhalen van jullie weten wij nu al dat, mocht het hier niet lukken qua kinderen, wij ons gaan inschrijven voor pleegzorg of opvangadres voor de weekenden of iets dergelijks. (Als we goedgekeurd worden uiteraard) Als mensen mij vragen waarom dan vertel ik over Job Als wij toch ooit het vertrouwen zouden kunnen winnen voor een kind als Job zodat wij tijdelijk de zorg uit handen kunnen nemen van de ouders en en ze even op adem kunnen komen of wat exclusieve aandacht kunnen geven aan de rest van het gezin dan is wat mij betreft de missie al geslaagd.
Voor nu rest mij alleen maar te zeggen dat ik mijn zeer hoge hoed voor jullie af neem en beide duimen de lucht in steek.
het werd geregeld door de behandelaar van lucertis (voorheen riagg) en het liep via spirit.quote:Op zondag 5 januari 2014 15:53 schreef livelink het volgende:
Hoe had je dat geregeld, Lady. Moest je daarvoor ook een indicatie bij bureau Jeugdzorg hebben?
quote:Op vrijdag 3 januari 2014 23:52 schreef dobbey het volgende:
Livelink ik heb hier nog nooit gepost maar wil toch graag mijn bewondering voor jou/jullie uitspreken. Mede door de verhalen van jullie weten wij nu al dat, mocht het hier niet lukken qua kinderen, wij ons gaan inschrijven voor pleegzorg of opvangadres voor de weekenden of iets dergelijks. (Als we goedgekeurd worden uiteraard) Als mensen mij vragen waarom dan vertel ik over Job Als wij toch ooit het vertrouwen zouden kunnen winnen voor een kind als Job zodat wij tijdelijk de zorg uit handen kunnen nemen van de ouders en en ze even op adem kunnen komen of wat exclusieve aandacht kunnen geven aan de rest van het gezin dan is wat mij betreft de missie al geslaagd.
Voor nu rest mij alleen maar te zeggen dat ik mijn zeer hoge hoed voor jullie af neem en beide duimen de lucht in steek.
Uit nieuwsgierigheid hoor... ik ben een leek en ook geen ervaring met autistische kinderen.quote:Op zondag 5 januari 2014 21:24 schreef livelink het volgende:
Ook al zo moeilijk dus, Lois
Ik hoop voor jullie dat het snel beter gaat. Het is zo zwaar als school zo moeizaam gaat en je weet niet precies wat je moet doen om het tij te keren. Heel veel succes en sterkte gewenst
Ik heb een haat-liefde verhouding met vakanties. Aan de ene kant vind ik het heerlijk om even geen stress van school en taxi te hebben, aan de andere kant breekt het me op dat Job totaal niet in staat is om met die vrije tijd om te gaan, waardoor het voor iedereen om hem heen ook alleen maar een frustrerende ervaring wordt.
quote:Op zondag 5 januari 2014 22:16 schreef livelink het volgende:
In de speelgoedzaak gaat hij trouwens gewoon op de grond zitten bij de Lego-afdeling en dan gaat hij daar in zijn hoofd hele fantasiespelletjes doen met al het Lego (op basis van de afbeeldingen op de dozen). Zolang hij daarmee niemand tot last is (behalve dan dat hij af en toe wat in de weg zit) laat ik dat maar toe eens in de zoveel tijd. Dat vindt hij echt heerlijk. En tot nog toe hebben ze hem nooit weggestuurd of zo.
geweldig!quote:Op zondag 5 januari 2014 22:38 schreef Lois het volgende:
Dat klinkt heerlijk goed personeel daar dus.
Zo vind Eva het mooiste aan boodschappen doen als haar chipmunks of Buck een stukje op de lopende band mag bij de kassa. Dat kan ook alleen in de plaatselijke supermarkt, daar doen ze soms zelfs een extra stukje
Ik breek even heel brutaal in, maar zou je niet (bv via fhf en facebook) lege doosjes van iedereen kunnen vragen en dan een soort van 'tot rust kom wand' ofzo maken?quote:Op zondag 5 januari 2014 22:16 schreef livelink het volgende:
Ja, dat dus inderdaad Lois. Het is ook wel heel jammer dat alles in de vakanties juist zo druk is. Job kan wel naar musea, bioscoop, dierentuin, Efteling en dergelijke, maar niet als het te druk is. En voor hem is het al snel te druk.
Job kan zich zelf goed alleen vermaken of beter gezegd 'verliezen' in fantasiespelletjes en we kunnen hem ook wel wat uurtjes alleen thuis laten, maar niet in de kerstvakantie, vanwege de angst voor vuurwerk.
In de speelgoedzaak gaat hij trouwens gewoon op de grond zitten bij de Lego-afdeling en dan gaat hij daar in zijn hoofd hele fantasiespelletjes doen met al het Lego (op basis van de afbeeldingen op de dozen). Zolang hij daarmee niemand tot last is (behalve dan dat hij af en toe wat in de weg zit) laat ik dat maar toe eens in de zoveel tijd. Dat vindt hij echt heerlijk. En tot nog toe hebben ze hem nooit weggestuurd of zo.
We hebben al heel veel lege dozen. Ik mag geen doos weggooien en hij vindt ook nog wel eens iets bij het oud papier dat hij vervolgens meesleept.quote:Op zondag 5 januari 2014 23:28 schreef tombolafan het volgende:
[..]
Ik breek even heel brutaal in, maar zou je niet (bv via fhf en facebook) lege doosjes van iedereen kunnen vragen en dan een soort van 'tot rust kom wand' ofzo maken?
Of is dat niet echt/speciaal genoeg?
Sowieso wil ik iedereen hier (voor wat ik lees) een compliment geven, uit alles wat er gepost wordt straalt pure liefde voor jullie kind(eren)
Ik ben zo blij dat je in ieder geval een werkgever en collega's hebt die je de ruimte geven om er voor Job te zijn.quote:Op maandag 6 januari 2014 11:29 schreef livelink het volgende:
Vermoeiend is het, ja. Letterlijk ook, want ik ben net gewoon in slaap gevallen op de bank.
Mijn collega's hebben het al helemaal geaccepteerd, die doen bijna nooit meer moeilijk. Ik ga vanmiddag wel werken, zometeen komt J. thuis en kan ik naar mijn werk.
Een plek waar hij in de vakantie af en toe naar toe kan is eigenlijk wat ik het liefste wil. We hebben laatst een gesprek gehad hierover met iemand die dat aan het opzetten is.
zou het lukken om 1xper week samen te eten als de kinderen al op bed liggen,en dan tijd voor elkaar en praten enzo.quote:Op dinsdag 7 januari 2014 22:09 schreef livelink het volgende:
J. trekt het zelf ook allemaal slecht hoor. Het vreet wel aan hem, dat merk ik. Hij wil zo graag dat leuke, gezellige gezin. Gezamenlijk leuke dingen doen en zo. De praktijk is gewoon zo anders en hij kan daar moeilijk mee omgaan.
Maar ja, dit zijn ook wel de goede voornemens die praten. Gisteren zag ik dat even niet zo.
O, arme, arme Kim!quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:19 schreef -mandy- het volgende:
In overleg met _ingrid_ en Djeez, een post over Kim.
Kim zit de laatste tijd met regelmaat te liegen over (kleine) dingen.
Ze mocht gistermiddag samen met een vriendinnetje naar de winkel om een pak macaroni voor ons te halen.
Thuisgekomen bleek het pak helemaal opengescheurd aan de bovenkant. Om een lang verhaal kort te maken: Kim en haar vriendin (beide pdd-nos) hadden geen idee hoe dat gebeurd was.
Ze vertelde dat zij naar een winkelmedewerker was gegaan om te vragen om voor haar een pak macaroni te pakken. Ze beef volhouden dat zij zelf niet an het pak had gezeten. Omdat je als winkel geen kapot pak gaat meegeven, ben ik op hoge poten naar de supermarkt gegaan. Hier kreeg ik een nieuw pak mee. Vervolgens ging ik naar de moeder van het vriendinnetje van Kim.
Daar zwegen beide kinderen een halfuur lang. Pas hierna bekende Kim zelf het pak te hebben opengemaakt. Ze lust ineens geen macaroni meer, dus had zij het pak geopend in de hoop zo geen macaroni te hoeven eten. Omdat Kim steevast hierover had lopen liegen, waren Djeez en ik woedend op Kim. Ze heeft een hele tijd bij ons in de hoek gezeten. Djeez belde in de tussentijd met Ingrid om een en ander uit te leggen. Samen kwamen ze overeen Tyler en Kim om te ruilen (kim is woensdagmiddag bij ons, en Tyler bij Ingrid), als straf voor Kim. Zij begreep er helemaal niks van, maar het is nu wel aangekomen.
Verder moet ze voor straf zaterdag van haar eigen spaarcentjes naar de winkel om het geld van het pak macaroni te geven. Is maar een paar dubbeltjes, maar zo leert ze er hopelijk wel van.
Vandaar de vraag: hoe moeten wij omgaan met de leugens van Kim?
Wat is aangekomen dan? Dat haar broertje een beter kind is dan zij en jullie haar niet willen hebben? Het komt op mij buitengewoon liefdeloos over en je drijft er een wig mee tussen beide kinderen, een band die waarschijnlijk al niet optimaal is wordt alleen maar meer verstoord. Een kind moet op de liefde van haar ouders kunnen rekenen, ook als ze stout is, en zeker niet geruild worden voor haar wel lieve broertje (want zo zal het overkomen bij haar)quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:19 schreef -mandy- het volgende:
Samen kwamen ze overeen Tyler en Kim om te ruilen (kim is woensdagmiddag bij ons, en Tyler bij Ingrid), als straf voor Kim. Zij begreep er helemaal niks van, maar het is nu wel aangekomen.
Vandaar de vraag: hoe moeten wij omgaan met de leugens van Kim?
Dit.quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:29 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Wat is aangekomen dan? Dat haar broertje een beter kind is dan zij en jullie haar niet willen hebben? Het komt op mij buitengewoon liefdeloos over en je drijft er een wig mee tussen beide kinderen, een band die waarschijnlijk al niet optimaal is wordt alleen maar meer verstoord. Een kind moet op de liefde van haar ouders kunnen rekenen, ook als ze stout is, en zeker niet geruild worden voor haar wel lieve broertje (want zo zal het overkomen bij haar)
Je zegt zelf in je post "zij begreep er niets van, maar het is wel aangekomen".quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:26 schreef -mandy- het volgende:
dit is ook heel sneu voor haar en heel moeilijk, we willen haar graag helpen. vandaar dat we (ingrid, djeez en ik) om tips vragen hoe we hier om mee moeten gaan.
Er is voor kim nog begeleiding van accare, ingrid gaat die inschakelen en om hulp vragen.quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:35 schreef _evenstar_ het volgende:
Mandy Djeez en Ingrid
Ik hoop op recht dat Jullie zien wat zo een oplossing doet met buitenstaanders, die het al niet begrijpen. En dat zijn volwassenen ..Hoe moet een meisje van net 8 .. Die schommelt in de overgang van klein meisje naar groot meisje en Dan nog PDDNos.. ?
Krijgen Jullie nog begeleiding voor/met haar?
Dit.quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:31 schreef miss_sly het volgende:
Ze begrijpt dus helemaal niet waarom er geruild wordt nu. Dat zal zeker wel aankomen, inderdaad, dat het kennelijk zomaar mogelijk is om haar weg te doen. Haar niet meer te willen (op dat moment). Dat lijkt me zoo pijnlijk en verdrietig voor haar.
Hebben jullie (en jij) ook nog iets van een oudercursus gehad? Als er 1 ding is wat ik daar geleerd heb is niet dat mijn kind een probleem heeft maar dat ik moest veranderen in hoe ik met hem omging.quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:37 schreef -mandy- het volgende:
[..]
Er is voor kim nog begeleiding van accare, ingrid gaat die inschakelen en om hulp vragen.
Sorry, maar als jullie het zelf kennelijk al niet snappen, waarom zou Kim het dan wel moeten snappen? Ik kan me in ieder geval voorstellen dat bij Kim de boodschap duidelijk is overgekomen dat je voortaan in je leugens moet volharden tot je scheel ziet, want anders word je misschien wel weggedaan door je papa. Hoe zou het voor jou voelen, kun je je in de situatie inleven? Ik wel en de tranen staan me in de ogen... ik kan me niet voorstellen dat dat bij jou niet zo is, als je je even in je meisje inleeft. Ik zou haar echt mijn oprechte excuses maken en beloven dat je zoiets nooit meer zal doen. En daarna kan je samen rustig een gesprek hebben over het liegen. Dat ze alles tegen je kan zeggen (al kan ik me voorstellen dat je dat vertrouwen in je wel weer terug moet winnen!) en dat er altijd naar haar geluisterd zal worden. Dat betekent niet dat ze altijd haar zin zal krijgen, maar ze moet het wel bij je kwijt kunnen.quote:Op donderdag 9 januari 2014 13:42 schreef Djeez het volgende:
Als vader van Kim voel ik me toch genoodzaakt hierop te moeten reageren.
Het is zeker niet dat Tyler en Kim een middagje hebben geruild. Iedere woensdagmiddag ben ik vrij omdat Kim bij ons komt. Iets waar Kim en ik beiden naar uitkijken. De laatste tijd is ze echter al vaker aan het liegen. Ze pakt speelgoed van Tyler af, neemt dit stiekem mee naar buiten en geeft dat weg aan buurtkinderen.
Gisteren was dan de druppel. Niet om een pakje macaroni van nog geen euro, maar de volharding in haar leugen. Toen zij na de opheldering thuiskwam, heb ik 20 minuten gebeld met Ingrid. Ik vernam dat ze met Tyler op visite was bij haar ouders, die een wijk verderop wonen.
Ik heb toen voorgesteld of zij anders Tyler en Kim kon omruilen. Het was al half zes, en normaal gaat Kim een uurtje later terug naar haar moeder en haal ik Tyler weer op. Niet dat Tyler dan het lieverdje is en hij meer welkom is, maar op dat moment leek het ons een passende straf.
Nu, pas achteraf, hebben we Kim idd misschien te hard gestraft. Het blijft dan ook zoeken hoe je een kind met een dergelijke handicap het beste kunt aanpakken.
Is dat niet te hard geoordeeld? Ik denk dat Mandy bedoelt dat ze nu inziet dat ze het de volgende keer anders moeten aanpakken. Daarmee kan ze hoe ze hebben gehandeld niet plotseling terugdraaien... dus vind ik het raar dat je daarmee zegt dat ze 'dus' niets geleerd hebben.quote:Op donderdag 9 januari 2014 14:22 schreef Books1 het volgende:
(..)
Wat Yppy zegt dus en Mandy jullie hebben beide als ik het zo lees niets geleerd maar nog veel te leren! Mandy en Djeez ze heeft geleerd van jullie dat ze nu bang moet zijn om niet meer naar papa te mogen.
dank je, dat bedoel ik ookquote:Op donderdag 9 januari 2014 14:28 schreef Grijs het volgende:
[..]
Is dat niet te hard geoordeeld? Ik denk dat Mandy bedoelt dat ze nu inziet dat ze het de volgende keer anders moeten aanpakken. Daarmee kan ze hoe ze hebben gehandeld niet plotseling terugdraaien... dus vind ik het raar dat je daarmee zegt dat ze 'dus' niets geleerd hebben.
heb je ook nog wat aan de (vele) tips die er gegeven zijn? Het is wel heel veel. Maar de strekking is wel ongeveer hetzelfde denk ik.quote:Op donderdag 9 januari 2014 14:22 schreef -mandy- het volgende:
Ook een laatste reactie hierover van mij.
Ook wij hebben na dit van gisteren, geleerd intussen hoe we het beter moeten en kunnen aanpakken.
O, echt hè, dat wrokkige kind in jezelf. Hoe moet dat voor een kind dan nog zijn?quote:Op donderdag 9 januari 2014 14:41 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
heb je ook nog wat aan de (vele) tips die er gegeven zijn? Het is wel heel veel. Maar de strekking is wel ongeveer hetzelfde denk ik.
Hebben jullie al nagedacht over vervolgstappen? Ik vind de tip van Mss-dynastie wel mooi.
Je excuus maken. Daarmee laat je zien dat vaders en (bonus)moeders ook fouten maken maar dat je daar altijd weer op terug kunt komen en zéggen dat je fout zat.
'Opvoeden is voorleven' is nog altijd mijn mantra. Ik bied dus ook mijn excuses aan als ik onredelijk ben geweest of te boos of als ik te snel conclusies heb getrokken. (Je blijft een mens hè ) de eerste keer was echt zo moeilijk. Maar nu is het vanzelfsprekend al komt het bijna niet meer voor dat het nodig is. Moeilijkste vond ik om het wrokkige kind in mij aan de kant te zetten. Die wist dat ie fout zit maar het niet wil toegeven.
ingrid, ik zou je in ieder geval als advies willen geven: laat de dingen die daar gebeuren daar, en hou de dingen die bij jou gebeuren bij jou.quote:Op donderdag 9 januari 2014 14:14 schreef _Ingrid_ het volgende:
Dan kom ik ook maar even wat zeggen.
Achteraf gezien heb ik te snel ja gezegd om Kim eerder op te halen en Tyler dus terug te brengen.
Want hiermee is Tyler ook benadeeld. Ik heb Kim dan ook geen straf bij mij thuis gegeven, wat wel was gevraagd. Dat vond ik niet nodig, gezien ze al in de hoek had gezeten bij haar vader.
Er was ook gezegd tegen Kim door hem (en dat staat ook in het heen en weer schriftje, wat trouwens goed werkt bij bijzonderheden) dat als ze weer liegt dat ze dan een keer woensdagmiddag als straf niet mag komen.
Daar zou ik over nadenken, heb ik gedaan en daar ben ik het totaal niet mee eens.
Accare inschakelen als hulp hierbij vind ik zelf niet perse nodig, maar ik ben wel bereid om mee te gaan als Djeez dat graag wil.
Ik vind dat ze genoeg en misschien wel teveel straf heeft gehad en ik zou haar zeker niet naar de winkel laten gaan van haar zakgeld hiervoor.
Ik denk ook dat liegen er wel bij hoort, het is wel lastig om ermee om te gaan. Maar tot nu toe gaat het hier goed. We hebben er gisteren toen ze al in bed lag nog over gepraat, want ze is nu inderdaad wel bang dat ze niet meer naar papa mag.
Ik denk dat kinderen sowieso gaan liegen omdat ze bang zijn straf te krijgen.
Dat is precies wat mijn vriend ook al zei. En waar ik het wel mee eens ben.quote:Op donderdag 9 januari 2014 16:15 schreef lady-wrb het volgende:
ingrid, ik zou je in ieder geval als advies willen geven: laat de dingen die daar gebeuren daar, en hou de dingen die bij jou gebeuren bij jou.
hoe denk je dat het voor een kind is om bij papa op zijn/haar kop te krijgen en vervolgens doet mama bij thuiskomst er nog eens een schepje bovenop?
wat je misschien wel tegen kim kan zeggen dat het niet leuk is dat ze het pak macaroni niet kapot had moeten maken en dat je er verdrietig van wordt als ze er over liegt.
dat het veel handiger was geweest om te zeggen dat ze liever geen macaroni wil eten. dan had er misschien over gepraat kunnen worden.
Het zou er best mee te maken kunnen hebben inderdaad.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:31 schreef _Bar_ het volgende:
Misschien is dat gedrag van Kim ook wel ontstaan uit onmacht, 2gezinnen,andere regels,2broertjes,2andere huizen,kamers,net vakantie gehad drukke dagen achter de rug.
succes ermee.
Daar probeer ik inderdaad rekening mee te houden, is niet altijd even makkelijk.quote:Op donderdag 9 januari 2014 15:53 schreef trui het volgende:
Grappig, dat speelgoed weggeven, dat doet Cato soms ook te makkelijk.
In 't algemeen: pas op dat je gedrag dat je niet begrijpt niet te snel als moedwillig kwade opzet interpreteert, probeer eerst te begrijpen waarom het gebeurt en zonder oordeel bespreekt; geef haar de ruimte om haar beleving te uiten en vraag met echte interesse naar hoe het zo gelopen is. Je kind mag best weten dat er grenzen zijn, maar dat hoeft niet altijd met straf of veroordeling gepaard te gaan. Juist als je graag wil dat ze de waarheid vertelt zal ze zich eerst veilig genoeg moeten voelen om dat te doen.
Verder is het vaak al genoeg om even duidelijk te zeggen dat je bepaald gedrag niet accepteert, daar hoeft echt niet per se een straf aan verbonden te worden om het te laten aankomen.
kan het de taxi zijn? Of wil ze ook niet naar school als je haar zelf brengt?quote:Op zondag 5 januari 2014 20:39 schreef Lois het volgende:
We krijgen niet duidelijk wat er aan de hand is, maar mijn gevoel zegt dat het meer is dan "wennen aan nieuwe klas".
Vanaf hier graag.quote:Op donderdag 9 januari 2014 14:41 schreef debuurvrouw het volgende:
[..]
heb je ook nog wat aan de (vele) tips die er gegeven zijn? Het is wel heel veel. Maar de strekking is wel ongeveer hetzelfde denk ik.
Hebben jullie al nagedacht over vervolgstappen? Ik vind de tip van Mss-dynastie wel mooi.
Je excuus maken. Daarmee laat je zien dat vaders en (bonus)moeders ook fouten maken maar dat je daar altijd weer op terug kunt komen en zéggen dat je fout zat.
'Opvoeden is voorleven' is nog altijd mijn mantra. Ik bied dus ook mijn excuses aan als ik onredelijk ben geweest of te boos of als ik te snel conclusies heb getrokken. (Je blijft een mens hè ) de eerste keer was echt zo moeilijk. Maar nu is het vanzelfsprekend al komt het bijna niet meer voor dat het nodig is. Moeilijkste vond ik om het wrokkige kind in mij aan de kant te zetten. Die wist dat ie fout zit maar het niet wil toegeven.
quote:Op donderdag 9 januari 2014 22:12 schreef yvonne het volgende:
[..]
Vanaf hier stopt het.
Voor de kinderen.
Doe maar niet. Het is nu even klaarquote:
nu even niet.quote:
Be my guest voor een topic maar mijn opmerking is wel echt op deze specifieke situatie gebaseerd en is wat genuanceerder als je het onderwerp wat breder trektquote:Op donderdag 9 januari 2014 22:52 schreef lady-wrb het volgende:
[..]
interessante opmerking, ik vrees alleen hier niet op zijn plaats. maar wellicht is het iets voor een ander/nieuw topic
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |