OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vervolg van OUD / Bloedverlies tijdens de zwangerschap
quote:Op maandag 22 maart 2004 13:41 schreef Karin het volgende:
Omdat er regelmatig vrouwen zijn met bloedverlies tijdens de zwangerschap is het misschien handig om alle ervaringen te bundelen.
In de hoeveelste week had je bloedverlies? Had je krampen erbij? Ben je bij de huisarts/verloskundige geweest? Heeft de huisarts/verloskundige je doorgestuurd voor een echo? Was het helder bloed of bruine afscheiding? Liep het goed of slecht af?
dus niet alleen bedoeld voor "goede afloop", helaas loopt dit ook vaak slecht af. Maar dan weten de vrouwen die hier vragen over hebben wat hun eventueel te wachten staat, wel zo reëel.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
heb ze gelijk maar even gekoppeld. wel zo makkelijk terug te vinden.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Ha, gelukt! Merci, buuf!
Ik heb dit topic even nodig, geloof ik.
Afgelopen zondag ben ik met 21w6d flink bloed verloren. Zomaar, ineens. De vk is langs gekomen en na wat voelen en het hartje gehoord te hebben was de initiële geruststelling groot. Ze kon niet aangeven waarom ik bloed verloor, maar zo lang ik geen weeën/harde buiken had was het niet zo erg. Ze vertrok en wij bleven achter met belinstructies en het advies rustig aan te doen.
Eenmaal weer tot bedaren gekomen, doemden de vragen en daarmee ook de rampscenario's op. Het waarom van het bloedverlies was immers niet aan het licht gekomen. Placenta, navelstreng, beeb, baarmoederhals, vaginawand: waar komt het vandaan en waarom? Op maandag de vk nog maar eens gebeld en gevraagd of het echt niets naars kon zijn of worden, maar dat was niet zo. Enkel nieuw bloedverlies zou aanleiding vormen tot verdere actie.
Op dinsdag ben ik op 't werk (ZH) op de tafel van de gynaecoloog beland. Ze was danig ontstemd over het feit dat ik niet doorverwezen was en wilde graag even kijken. Echo liet een druk meiske zien en alles zag er goed uit, op een hematoom in de baarmoeder na dan. Een flinke bloeduitstorting, die mogelijk nog meer bloedingen zou gaan veroorzaken, aldus de gyn. Niet meer tillen en rustig aan. Weer geruststelling, want de placenta was ok, de beeb deed het super en ook andere nare dingen werden uitgesloten. Een hematoom kan immers ook zo weer oplossen, zei ik heel rationeel tegen mezelf.
Ondertussen merk ik echter dat ik mentaal een flinke tik heb gehad van dit akkefietje. Google is niet mijn vriend, maar tegen beter weten in staan de nare verhalen op mijn netvlies gebrand. Ik sta de hele dag op scherp en durf nauwelijks te hoesten, niesen, naar het toilet te gaan, en iedere beweging ben ik bang dat ik t voel lopen (het lijken verdorie wel wachtweken, Inc. eindeloos broekloeren) zeker nadat ik vanmiddag na de ontlasting weer bloed verloor. Druppels in het toilet en een rode papiertjes in mijn hand. Ik heb niet gebeld, omdat ik weet dat het goed getriggerd kan zijn door de ontlasting en de gyn al gewaarschuwd had voor meer bloedverlies. Daarbij kunnen ze toch niks en heb ik eergisteren nog gezien dat alles goed is, vertelde ik mezelf heel dapper. Meiske is druk en beweegt goed, geen harde buiken maar toch angst. Ik ben zo zo bang dat ze te vroeg komt (want statistieken en ervaringen dichtbij huis). Morgen, volgende week of over een maand. Alsof die zorgen ook maar enig positief effect kunnen hebben
.
Dus. Ik maak me de (on)nodige zorgen en hoewel ik ze rationeel prima kan weer leggen slaat de angst me telkens om het hart. Truthola.
Is er iemand met ervaringen, het liefst ervaringen met happy end? Om al die internetnarigheid wat de kop in te drukken?
Ik heb dit topic even nodig, geloof ik.
Afgelopen zondag ben ik met 21w6d flink bloed verloren. Zomaar, ineens. De vk is langs gekomen en na wat voelen en het hartje gehoord te hebben was de initiële geruststelling groot. Ze kon niet aangeven waarom ik bloed verloor, maar zo lang ik geen weeën/harde buiken had was het niet zo erg. Ze vertrok en wij bleven achter met belinstructies en het advies rustig aan te doen.
Eenmaal weer tot bedaren gekomen, doemden de vragen en daarmee ook de rampscenario's op. Het waarom van het bloedverlies was immers niet aan het licht gekomen. Placenta, navelstreng, beeb, baarmoederhals, vaginawand: waar komt het vandaan en waarom? Op maandag de vk nog maar eens gebeld en gevraagd of het echt niets naars kon zijn of worden, maar dat was niet zo. Enkel nieuw bloedverlies zou aanleiding vormen tot verdere actie.
Op dinsdag ben ik op 't werk (ZH) op de tafel van de gynaecoloog beland. Ze was danig ontstemd over het feit dat ik niet doorverwezen was en wilde graag even kijken. Echo liet een druk meiske zien en alles zag er goed uit, op een hematoom in de baarmoeder na dan. Een flinke bloeduitstorting, die mogelijk nog meer bloedingen zou gaan veroorzaken, aldus de gyn. Niet meer tillen en rustig aan. Weer geruststelling, want de placenta was ok, de beeb deed het super en ook andere nare dingen werden uitgesloten. Een hematoom kan immers ook zo weer oplossen, zei ik heel rationeel tegen mezelf.
Ondertussen merk ik echter dat ik mentaal een flinke tik heb gehad van dit akkefietje. Google is niet mijn vriend, maar tegen beter weten in staan de nare verhalen op mijn netvlies gebrand. Ik sta de hele dag op scherp en durf nauwelijks te hoesten, niesen, naar het toilet te gaan, en iedere beweging ben ik bang dat ik t voel lopen (het lijken verdorie wel wachtweken, Inc. eindeloos broekloeren) zeker nadat ik vanmiddag na de ontlasting weer bloed verloor. Druppels in het toilet en een rode papiertjes in mijn hand. Ik heb niet gebeld, omdat ik weet dat het goed getriggerd kan zijn door de ontlasting en de gyn al gewaarschuwd had voor meer bloedverlies. Daarbij kunnen ze toch niks en heb ik eergisteren nog gezien dat alles goed is, vertelde ik mezelf heel dapper. Meiske is druk en beweegt goed, geen harde buiken maar toch angst. Ik ben zo zo bang dat ze te vroeg komt (want statistieken en ervaringen dichtbij huis). Morgen, volgende week of over een maand. Alsof die zorgen ook maar enig positief effect kunnen hebben
. Dus. Ik maak me de (on)nodige zorgen en hoewel ik ze rationeel prima kan weer leggen slaat de angst me telkens om het hart. Truthola.
Is er iemand met ervaringen, het liefst ervaringen met happy end? Om al die internetnarigheid wat de kop in te drukken?
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
KP mijn ervaring is niet vergelijkbaar met de jouwe qua termijn, omdat het bij mij tussen 8 en 11 weken gebeurde.
Toch herken ik wel veel van je angst dat het fout gaat en het continue broekloeren. Angst om naar de wc te gaan, bang voor wat je zult aantreffen het is een heel aantal weken dagelijkse kost geweest hier.
Helaas kan ik geen happy end verhaal met je delen, want het verschil in termijn tussen jouw bloeding en mijn bloeding is gewoon te groot. Ik hoop dat je snel weer een beetje vertrouwen in je lichaam zult krijgen, al kan daar best een hele tijd overheen gaan hoor.
Toch herken ik wel veel van je angst dat het fout gaat en het continue broekloeren. Angst om naar de wc te gaan, bang voor wat je zult aantreffen het is een heel aantal weken dagelijkse kost geweest hier.
Helaas kan ik geen happy end verhaal met je delen, want het verschil in termijn tussen jouw bloeding en mijn bloeding is gewoon te groot. Ik hoop dat je snel weer een beetje vertrouwen in je lichaam zult krijgen, al kan daar best een hele tijd overheen gaan hoor.
Nik, natuurlijk!quote:Op donderdag 14 november 2013 21:16 schreef _NIKKI_ het volgende:
KP mijn ervaring is niet vergelijkbaar met de jouwe qua termijn, omdat het bij mij tussen 8 en 11 weken gebeurde.
Toch herken ik wel veel van je angst dat het fout gaat en het continue broekloeren. Angst om naar de wc te gaan, bang voor wat je zult aantreffen het is een heel aantal weken dagelijkse kost geweest hier.
Helaas kan ik geen happy end verhaal met je delen, want het verschil in termijn tussen jouw bloeding en mijn bloeding is gewoon te groot. Ik hoop dat je snel weer een beetje vertrouwen in je lichaam zult krijgen, al kan daar best een hele tijd overheen gaan hoor.
jouw happy end is dat het nog steeds super gaat met je 2 mennekes, das ook al veel waard! Ik hoop ook snel wat vertrouwen terug te krijgen, dit kost echt keiveel energie. Ik ben van mezelf geen klager en praat dus niet makkelijk over dit soort dingen, over wat het echt met me doet. Meer zo van, het is gebeurd en nu gaat alles goed /happydance. Maar das eigenlijk helemaal niet waar 
. Stom.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Oud collega bleef ook bloeden.haar dochter is nu bijna 5.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Vinden we leuk! Thanks for sharing, Vicks.
Hier gaat t wisselend goed/niet goed. Mentaal is t vooral zwaar, ik maak me met vlagen echt alles overheersend zorgen. Tot aan liedjes voor een worst-case-scenario-geboortekaartje aan toe. Ik dacht dat ik wel wat nuchterder was dan dat. Gelukkig kan ik het op andere momenten ook goed relativeren of er minder mee bezig zijn. Voel me een Beetje een tut ook, want zo fors zijn deze problemen niet (in mijn geval).
Do en vandaag weer bloedingen gehad, maar in deze gevallen na toiletbezoek dus n minder harde tik in t gezicht. Heb r ook nog niet voor gebeld. Maar t zit niet lekker, zeker niet als ze dan zo rustig is als vandaag (relatief, want wel gevoeld). Heb 2 x geluisterd met de angelsounds
.
Ik hoop dat ik heel gauw wat rust terug krijg. Morgen 23 weken, nog 1 tot de magische 24 en dan nog een heel hoop weken mét baby in buik aub
/einde dramapost
Hier gaat t wisselend goed/niet goed. Mentaal is t vooral zwaar, ik maak me met vlagen echt alles overheersend zorgen. Tot aan liedjes voor een worst-case-scenario-geboortekaartje aan toe. Ik dacht dat ik wel wat nuchterder was dan dat
. Gelukkig kan ik het op andere momenten ook goed relativeren of er minder mee bezig zijn. Voel me een Beetje een tut ook, want zo fors zijn deze problemen niet (in mijn geval). Do en vandaag weer bloedingen gehad, maar in deze gevallen na toiletbezoek dus n minder harde tik in t gezicht. Heb r ook nog niet voor gebeld. Maar t zit niet lekker, zeker niet als ze dan zo rustig is als vandaag (relatief, want wel gevoeld). Heb 2 x geluisterd met de angelsounds
. Ik hoop dat ik heel gauw wat rust terug krijg. Morgen 23 weken, nog 1 tot de magische 24 en dan nog een heel hoop weken mét baby in buik aub
/einde dramapost
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Ik had net een paar dagen de 20wk echo gehad, een meisje en was opweg met mijn moeder en zusje naar een grote babyzaak in r'dam om een mooie maxicosi en spulletjes te kopen. In de auto voelde ik een klein "plopje" en wat nattigheid. Naïef dacht ik dat ik last had van wat blaasproblemen, iets waar ik de hele zwangerschap al last van had.quote:Op donderdag 14 november 2013 20:27 schreef Kimpossible het volgende:
(..)
Is er iemand met ervaringen, het liefst ervaringen met happy end? Om al die internetnarigheid wat de kop in te drukken?
Aangekomen in de babywinkel direct naar de wc gegaan waar de , wat ik dacht urine, een behoorlijk bloedverlies bleek. (Mijn onderbroek was letterlijk doorweekt en spijkerbroek kon je uitwringen ).
Ik ben toen met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht waar bleek dat er met de kleine meid niets was en het bloedverlies niet te verklaren was. Na een week mocht ik weer naar huis, met absolute rust. Een week later lag in er weer in, niet met zulke heftige bloedingen, maar genoeg om me op te nemen.
Ik heb 2 x in het ziekenhuis gelegen, en totdat meisje geboren is nog zo'n 4x bloedingen gehad.
Ik ben bevallen met 36+6wk en er is nooit een (officiële) oorzaak gevonden voor de bloedingen. Wel bleek ik later een hevige blaasontsteking gehad te hebben, maar dat is nooit echt gekoppeld aan de bloedingen.
Het gevoel van kijken na het toilet gaan gaan is de hele zwangerschap gebleven.
Maar ik was er pas gerust op dat alles goed zat toen ze eenmaal geboren was.
Volgende maand wordt ze 6
♪♫♥ Life is short, Break the Rules, Forgive quickly, KISS Slowly, Love TRUELY, Laugh Uncontollaby, and NEVER Regret ANYTHING that made u SMILE ♥ ♪♫
Ha, success story bedankt voor het delen. Doet goed!
Hier nog steeds bloed. Niet veel, maar genoeg om telkens flink te schrikken. Meh. In momenten gaat t heel goed en ben ik heel optimistisch en op andere momenten kan ik alleen maar denken aan t Rotterdam/longrijpingsspuiten-voorlichtingspraatje van de gyn. Maandag 24 weken!
bedankt voor het delen. Doet goed! Hier nog steeds bloed. Niet veel, maar genoeg om telkens flink te schrikken. Meh. In momenten gaat t heel goed en ben ik heel optimistisch en op andere momenten kan ik alleen maar denken aan t Rotterdam/longrijpingsspuiten-voorlichtingspraatje van de gyn. Maandag 24 weken!
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Je bent lief
De kans dat ze (veel) te vroeg komt is relatief groot, dus ze vond t belangrijk om het met ons te bespreken. We wonen redelijk ver van een goede NICU af, dus als er nu iets gebeurt (forser bloedverlies, regelmatiger harde buiken, of in het worst case scenario gebroken vliezen en/of weeën), gaan ze direct schakelen met hen en zal ik waarschijnlijk niet hier opgenomen worden maar direct in het Sophia. Maar: geen reden tot paniek, vond ze. Zo lang het blijft zoals nu kunnen we verder zoals we nu gaan. Als ze over 2 wk ontsluiting/verwerking/verstreken bmm constateren dan kan ik evt. wel hier blijven (thuis, dan wel in ZH), omdat dat niet direct betekent dat ze nu nu onderweg is.
T'is wat. In momenten kan ik ook zo jaloers zijn op die probleemloze, zorgeloze zwangerschappen in m'n omgeving. Van die naïeve, vrolijke dames die nog niks meegemaakt hebben (in het leven überhaupt) en die zich daarmee ook niet realiseren hoe groot het wonder is als het zwanger raken, zwanger blijven en het op de wereld zetten van een gezond kleintje allemaal zo vanzelfsprekend lijkt te zijn. Maar goed, ik geloof niet in toeval. Ik geloof oprecht dat hier waardevolle levenslessen in zitten voor mij (ons), in bijv. Het loslaten, het leren vertrouwen van mijn lijf en het optimistisch blijven. Er van uitgaande dat ook ons dat happy ending gewoon gegund is, natuurlijk.
De kans dat ze (veel) te vroeg komt is relatief groot, dus ze vond t belangrijk om het met ons te bespreken. We wonen redelijk ver van een goede NICU af, dus als er nu iets gebeurt (forser bloedverlies, regelmatiger harde buiken, of in het worst case scenario gebroken vliezen en/of weeën), gaan ze direct schakelen met hen en zal ik waarschijnlijk niet hier opgenomen worden maar direct in het Sophia. Maar: geen reden tot paniek, vond ze
. Zo lang het blijft zoals nu kunnen we verder zoals we nu gaan. Als ze over 2 wk ontsluiting/verwerking/verstreken bmm constateren dan kan ik evt. wel hier blijven (thuis, dan wel in ZH), omdat dat niet direct betekent dat ze nu nu onderweg is.T'is wat. In momenten kan ik ook zo jaloers zijn op die probleemloze, zorgeloze zwangerschappen in m'n omgeving. Van die naïeve, vrolijke dames die nog niks meegemaakt hebben (in het leven überhaupt) en die zich daarmee ook niet realiseren hoe groot het wonder is als het zwanger raken, zwanger blijven en het op de wereld zetten van een gezond kleintje allemaal zo vanzelfsprekend lijkt te zijn. Maar goed, ik geloof niet in toeval. Ik geloof oprecht dat hier waardevolle levenslessen in zitten voor mij (ons), in bijv. Het loslaten, het leren vertrouwen van mijn lijf en het optimistisch blijven. Er van uitgaande dat ook ons dat happy ending gewoon gegund is, natuurlijk.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Dus de hematoom veroorzaakt onrust in je buik, wat weeën en evt. zelfs een bevalling zou kunnen opwekken? Heftig idee hoor . Moet je ook volledige rust houden nu?
Dat laatste wat je schrijft is om andere redenen voor mij wel herkenbaar, maar iedereen krijgt weer een andere zwangerschap. Knap dat je iig het positieve eruit probeert te halen.
. Moet je ook volledige rust houden nu? Dat laatste wat je schrijft is om andere redenen voor mij wel herkenbaar, maar iedereen krijgt weer een andere zwangerschap. Knap dat je iig het positieve eruit probeert te halen
.
Jap. Precies dat. Plus dat ze de formule 'geringe druk op bekkenbodem = bloed' niet vertrouwen, vandaar dat ze m'n bmm ook in kaart willen gaan brengen. Maar niet nu, want te risky.quote:
Dus de hematoom veroorzaakt onrust in je buik, wat weeën en evt. zelfs een bevalling zou kunnen opwekken? Heftig idee hoor
Dat laatste wat je schrijft is om andere redenen voor mij wel herkenbaar, maar iedereen krijgt weer een andere zwangerschap. Knap dat je iig het positieve eruit probeert te halen
Hij hoeft ook niet perse vanuit mijn kadertje te komen, ik denk dat dames die moeite hebben met al die genoemde zaken op wat voor manier dan ook hem op momenten wel zullen herkennen. Het op de wereld van een gezond kindje is echt een wonder.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Kim, een n00bvraagje: kunnen ze jou ook voor de zekerheid sowieso vanaf 24 weken longrijpingsspuiten gaan geven? Stel dat er weeën zouden beginnen en je niet een paar dagen de tijd zou hebben voor die spuiten? Of zitten er nadelen aan die spuiten waardoor het niet de bedoeling is dat je die krijgt tenzij strikt noodzakelijk?
Longrijpingsspuiten schijnen pas echt zin te hebben vanaf een week of 26/27, omdat je kindje al bepaalde receptoren ontwikkeld moet hebben om de cortosteroiden (geloof ik) te kunnen verwerken. Daarvoor kunnen ze het wel geven, maar is het maar de vraag wat het dan uithaalt. Ik geloof dat de voordelen op het moment dat je ze echt nodig hebt altijd opwegen tegen de nadelen, omdat het een soortje laatste preventieve redmiddel is.quote:
Kim, een n00bvraagje: kunnen ze jou ook voor de zekerheid sowieso vanaf 24 weken longrijpingsspuiten gaan geven? Stel dat er weeën zouden beginnen en je niet een paar dagen de tijd zou hebben voor die spuiten? Of zitten er nadelen aan die spuiten waardoor het niet de bedoeling is dat je die krijgt tenzij strikt noodzakelijk?
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Ah, okee. Maar dan dezelfde vraag, anders gesteld: wordt dan overwogen om die standaard aan jou te geven vanaf 26/27 weken, ook al heb je nog geen weeën of gebroken vliezen? Zodat je ze sowieso binnen hebt zeg maar? Of wordt zoiets sowieso niet gedaan?
Oh op die fiets! Nee, volgens mij gaan ze die wel echt pas geven als er aanleiding toe is. Als de situatie stabiel blijft dus niet en anders wel (Bij opname)
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Hier bij beide zwangerschappen bloedverlies gehad. Bij de eerste van week 4 tot week 28, meestal ouder bloed, soms helder, maar gelukkig nooit meer dan een maandverbandje vol.
Inmiddels is ze 7.
Tweede zwangerschap ook, van week 8 tot week 20 en die dame is nu bijna 5.
Veel sterkte, want bloedverlies stond ook hier voor stress en broekloeren
Inmiddels is ze 7.
Tweede zwangerschap ook, van week 8 tot week 20 en die dame is nu bijna 5.
Veel sterkte, want bloedverlies stond ook hier voor stress en broekloeren
Ik heb het zelf niet meegemaakt, maar een kennis wel, tot 2 keer toe. Veel stress ervaren en veel rust moeten houden, maar er zijn geen complicaties bijgekomen en beide kinderen zijn gezond geboren met 37 en 40 weken.
Sterkte!
Sterkte!
Merci dames!
Hier op dezelfde voet voort. Langzaam accepteren dat het erbij zal horen voor me. Maar: 24grens gepasseerd en dat doet goed!
Hier op dezelfde voet voort. Langzaam accepteren dat het erbij zal horen voor me. Maar: 24grens gepasseerd en dat doet goed!
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
KP fijn hè die 24 weken mijlpaal. Al moet ze echt nog even een tijdje blijven zitten hoor. Mag je nog wel werken/dingen ondernemen etc. of moet je echt rust houden?
Die mijlpaal biedt rust ja, want nu gaan ze echt helpen en heeft ze een soort van kans als de boel escaleert. Maar we kijken vooruit! Op de volgende afspraak met de gyn ben ik 26 weken en daar gaan we gewoon heen met baby in buik!
Ik moet rustig aan doen, maar er zijn naast seks, tillen en heel lang staan/lopen (ivm druk op bmm en bekken) geen specifieke verboden opgelegd. Dat vind ik overigens tweeledig, want ik heb iemand die verboden nodig heeft. 'Je mag niet meer paardrijden', oké, dan doen we het niet meer. Maar zelf stoppen? Dat vind ik moeilijk. Hetzelfde geldt voor werken; ik doe rustiger aan, waar het kan begin ik later en stop ik eerder en ik werk veel thuis (behalve de afgelopen 2 weken ivm idioot veel afspraken), maar het echt loslaten of inperken lukt me niet. In de praktijk werk ik denk ik nog zo'n 30 uur van de 36. Soms zou ik wel willen dat iemand tegen me zegt dat ik niet meer mag, of nog maar x-uur. Zeker als ik na een drukke dag als vandaag weer bloed verlies.
Het voelt heel knullig om niet zelf te kunnen stoppen, maar ik heb het al eerder geroepen: ik voel mezelf zo vlug een aansteller en ik ben daarin erg onzeker. Dat je in de wachtkamer van de gyn peentjes zit te zweten 'omdat je daar toch helemaal niet hoort, want het valt echt heus wel mee' etc. Leeeeerproces. Precies daarom denk ik ook dat in deze narigheid waardevolle lessen verstopt zitten voor me.
Ik moet rustig aan doen, maar er zijn naast seks, tillen en heel lang staan/lopen (ivm druk op bmm en bekken) geen specifieke verboden opgelegd. Dat vind ik overigens tweeledig, want ik heb iemand die verboden nodig heeft. 'Je mag niet meer paardrijden', oké, dan doen we het niet meer. Maar zelf stoppen? Dat vind ik moeilijk. Hetzelfde geldt voor werken; ik doe rustiger aan, waar het kan begin ik later en stop ik eerder en ik werk veel thuis (behalve de afgelopen 2 weken ivm idioot veel afspraken), maar het echt loslaten of inperken lukt me niet. In de praktijk werk ik denk ik nog zo'n 30 uur van de 36. Soms zou ik wel willen dat iemand tegen me zegt dat ik niet meer mag, of nog maar x-uur. Zeker als ik na een drukke dag als vandaag weer bloed verlies.
Het voelt heel knullig om niet zelf te kunnen stoppen, maar ik heb het al eerder geroepen: ik voel mezelf zo vlug een aansteller en ik ben daarin erg onzeker. Dat je in de wachtkamer van de gyn peentjes zit te zweten 'omdat je daar toch helemaal niet hoort, want het valt echt heus wel mee' etc.
Leeeeerproces. Precies daarom denk ik ook dat in deze narigheid waardevolle lessen verstopt zitten voor me.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Klinkt heel herkenbaar. Zeker dat nodig hebben van een 'stop'. Het niet willen/kunnen stoppen/minderen terwijl je eigenlijk een heel goede reden hebt om minder te werken of te stoppen. En ik heb makkelijk praten vanaf de zijlijn, maar probeer wel rustig aan te doen, je hebt er niets aan als je jezelf straks voorbij loopt en je meisje te vroeg komt.
Ik had ineens bloedverlies bij 24 weken, precies op een avond dat mijn vriend niet thuis was maar in een hotel verbleef i.v.m. een cursus. Ik ben eerst bij de verloskundige geweest, die naar het hartje luisterde. Vervolgens werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Het was inmiddels middernacht en dat was een gekke ervaring. Ik ben alleen gegaan en mijn vriend heb ik steeds gebeld. In het ziekenhuis werd een half uur lang de hartslag van de baby beluisterd, werd geconstateerd dat ik geen weeen had en vervolgens kreeg ik een inwendig onderzoek en werd er een uitstrijkje gemaakt.
Verder kreeg ik het advies om me de rest van de week ziek te melden en rustig aan te doen.
Week daarop gebeld voor de uitslag, Dat was nogal verwarrend. Eerst was er niets aan de hand. Daarna werd de verloskundige opnieuw gebeld dat er een infectie was vastgesteld. Weer een dag later werd er gebeld en werd mij verteld dat er twee soorten bacterieen gevonden waren, maar dat eentje nogal zeldzaam was en dat ze nog moesten overleggen wat ze daarmee gingen doen. Uiteindelijk kreeg ik twee verschillende antibiotica, en moest ik een week lang zeven pillen per dag slikken. Maar het bloedverlies was al na een dag opgehouden en het kwam ook niet meer terug.
Ik heb op het moment dat ik het bloedverlies constateerde een half uur gewacht voordat ik de verloskundige ging bellen. Ik twijfelde een beetje of ik zou bellen of zou wachten tot de andere ochtend. In dat half uurtje ben ik ook gaan googlen en werd ik ook heel bang door wat ik las. Dat was een wijze les. Dat moet je dus nooit doen. Verder gaf de verloskundige aan dat je in zulke gevallen altijd meteen moet bellen en actie ondernemen, niet gaan zitten twijfelen en moeilijk doen.
Dat geldt ook voor het rustig aan doen of ziek melden op je werk. Als je twijfelt, wil dat eigenlijk zeggen: doen. Prioriteit ligt gewoon bij je kind, al het andere is uiteindelijk niet zo belangrijk.
Verder kreeg ik het advies om me de rest van de week ziek te melden en rustig aan te doen.
Week daarop gebeld voor de uitslag, Dat was nogal verwarrend. Eerst was er niets aan de hand. Daarna werd de verloskundige opnieuw gebeld dat er een infectie was vastgesteld. Weer een dag later werd er gebeld en werd mij verteld dat er twee soorten bacterieen gevonden waren, maar dat eentje nogal zeldzaam was en dat ze nog moesten overleggen wat ze daarmee gingen doen. Uiteindelijk kreeg ik twee verschillende antibiotica, en moest ik een week lang zeven pillen per dag slikken. Maar het bloedverlies was al na een dag opgehouden en het kwam ook niet meer terug.
Ik heb op het moment dat ik het bloedverlies constateerde een half uur gewacht voordat ik de verloskundige ging bellen. Ik twijfelde een beetje of ik zou bellen of zou wachten tot de andere ochtend. In dat half uurtje ben ik ook gaan googlen en werd ik ook heel bang door wat ik las. Dat was een wijze les. Dat moet je dus nooit doen. Verder gaf de verloskundige aan dat je in zulke gevallen altijd meteen moet bellen en actie ondernemen, niet gaan zitten twijfelen en moeilijk doen.
Dat geldt ook voor het rustig aan doen of ziek melden op je werk. Als je twijfelt, wil dat eigenlijk zeggen: doen. Prioriteit ligt gewoon bij je kind, al het andere is uiteindelijk niet zo belangrijk.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Bedankt voor je reactie franny! Ik heb inmiddels een ziekenhuisopname en wat vrije dagen achter de rug. Het ging vrij aardig maar zowel gisteravond als vanavond weer een flinke lading bloed. Ik ben er zo klaar mee 
. In overleg met mijn manager heb ik vanavond daarom maar de vrijheid verworven om mijn werk naar belastbaarheid in te richten. Werken waar ik kan, thuis zijn wanneer het niet gaat. Ik ben er niet klaar voor om te stoppen, maar net zo min om 36 u pw te werken. De gyn adviseert ook de eigen grenzen aan te houden en legt geen specifieke verboden op mbt werken.
Donderdag weer controle! Afgelopen week bleek m'n cervixlengte overigens een nette 4cm te zijn en dat is werkelijk een pak van m'n hart! Daar houden we aan vast. 25 weken vandaag, op naar de rest!
. In overleg met mijn manager heb ik vanavond daarom maar de vrijheid verworven om mijn werk naar belastbaarheid in te richten. Werken waar ik kan, thuis zijn wanneer het niet gaat. Ik ben er niet klaar voor om te stoppen, maar net zo min om 36 u pw te werken. De gyn adviseert ook de eigen grenzen aan te houden en legt geen specifieke verboden op mbt werken. Donderdag weer controle! Afgelopen week bleek m'n cervixlengte overigens een nette 4cm te zijn en dat is werkelijk een pak van m'n hart! Daar houden we aan vast. 25 weken vandaag, op naar de rest!
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Hey ik zie dit nu pas maar wil toch even reageren.
Ook ik heb bij mijn tweede zwangerschap bloedverlies gehad. Ik was 14 weken zwanger en schrok me op het toilet van een restaurant helemaal lam. We zijn als een gek naar het ziekenhuis geracet. Daar bleek uiteindelijk dat alles goed was met de kleine.
Zelfde advies gekregen als jij: rustig aandoen, geen afspraken maken, niet tillen noem maar op.
Me daar netjes aan gehouden en zelfs een ruime week thuis gebleven van mijn werk. Pas nadat ik de 18 weken gepasseerd had stopte de bloedingen.
Maar iedere keer dat het in die 4 weken opnieuw begon sloeg de schrik me om het hart.
Achteraf had ik een laaghangende placenta maar ik neem aan dat dat bij jou al gecontroleerd is. Doordat de placenta zo laag hing was hij heel gevoelig voor bloedingen omdat een deel van de placenta niet tegen de baarmoederwand aan ligt en dus bij de kleinste veranderingen er een adertje kan springen bijvoorbeeld.
Hoe ontstaat er trouwens een hematoom in je buik? Heb je jezelf hard gestoten?
Het grootste advies wat ik je mee wil geven is dat je goed naar je gevoel moet luisteren. Ik heb ook meermalen bij de vk gezeten omdat ik twijfelde.
Ga daar vooral niet aan voorbij en geef je emoties ook de ruimte want het is enorm heftig. Ik merk dat het mij ook nog steeds in de weg zit.
Dat mijn toenmalige beste vriendin geen begrip kon opbrengen en enorm aan me begon te trekken werkt ook niet mee.
Daarom nu dan ook de term 'voormalig beste vriendin'.
Maarrrrr, Rosalie is gezond geboren bij 37w5dgn
Ook ik heb bij mijn tweede zwangerschap bloedverlies gehad. Ik was 14 weken zwanger en schrok me op het toilet van een restaurant helemaal lam. We zijn als een gek naar het ziekenhuis geracet. Daar bleek uiteindelijk dat alles goed was met de kleine.
Zelfde advies gekregen als jij: rustig aandoen, geen afspraken maken, niet tillen noem maar op.
Me daar netjes aan gehouden en zelfs een ruime week thuis gebleven van mijn werk. Pas nadat ik de 18 weken gepasseerd had stopte de bloedingen.
Maar iedere keer dat het in die 4 weken opnieuw begon sloeg de schrik me om het hart.
Achteraf had ik een laaghangende placenta maar ik neem aan dat dat bij jou al gecontroleerd is. Doordat de placenta zo laag hing was hij heel gevoelig voor bloedingen omdat een deel van de placenta niet tegen de baarmoederwand aan ligt en dus bij de kleinste veranderingen er een adertje kan springen bijvoorbeeld.
Hoe ontstaat er trouwens een hematoom in je buik? Heb je jezelf hard gestoten?
Het grootste advies wat ik je mee wil geven is dat je goed naar je gevoel moet luisteren. Ik heb ook meermalen bij de vk gezeten omdat ik twijfelde.
Ga daar vooral niet aan voorbij en geef je emoties ook de ruimte want het is enorm heftig. Ik merk dat het mij ook nog steeds in de weg zit.
Dat mijn toenmalige beste vriendin geen begrip kon opbrengen en enorm aan me begon te trekken werkt ook niet mee.
Daarom nu dan ook de term 'voormalig beste vriendin'.
Maarrrrr, Rosalie is gezond geboren bij 37w5dgn
Och dat onbegrip vind ik altijd onbegrijpelijk, maar tot mijn ziekenhuisopname voelde ik me ook veel een aansteller voor mijn omgeving. Een gevoel dat ik had over dat zij dachten dat het wel meeviel. Die opname heeft daar iets wezenlijks in veranderd, merk ik.
Fijn dat het goed gegaan is met een laaghangende placenta! Das ookn iet niks. Hier ligt de placenta achter, dus dat is gelukkig geen risico. Het hematoom zit wel dicht tegen de placenta aan en das dan wel weer een risico, omdat dat ook weer van alles kan Triggeren. Hoe dat hematoom er komt weet niemand, ik herinner me geen harde stoten oid. Ik heb ook relatief vlug blauwe plekken, dus ik gebruik dat maar als geruststelling voor mezelf.
37.5, waar mag ik tekenen? Mooie termijn!
Fijn dat het goed gegaan is met een laaghangende placenta! Das ookn iet niks. Hier ligt de placenta achter, dus dat is gelukkig geen risico. Het hematoom zit wel dicht tegen de placenta aan en das dan wel weer een risico, omdat dat ook weer van alles kan Triggeren. Hoe dat hematoom er komt weet niemand, ik herinner me geen harde stoten oid. Ik heb ook relatief vlug blauwe plekken, dus ik gebruik dat maar als geruststelling voor mezelf.
37.5, waar mag ik tekenen?
Mooie termijn!
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Ja hè. Ik ben toen ingeleid omdat ik zwangerschapscholestase bleek te hebben. Mijn paaskindje
Maar mede hierdoor zeg ik: luister naar je instinct.
Ik had overal jeuk en trok aan de bel (na een paar pm van hier) en ondanks dat mijn verloskundige zei dat ze het nog nooit had meegemaakt, stuurde ze me wel door. Gelukkig maar.
Maar mede hierdoor zeg ik: luister naar je instinct.
Ik had overal jeuk en trok aan de bel (na een paar pm van hier) en ondanks dat mijn verloskundige zei dat ze het nog nooit had meegemaakt, stuurde ze me wel door. Gelukkig maar.
Ik begin inderdaad steeds meer op m'n gevoel te leunen. M'n vk heeft uiteindelijk niet eens doorverwezen (sterker nog, nadat ik overgenomen was door de gyn heeft ze me zelfs gebeld om te vragen of er nu echt wat aan de hand was of dat het voor mijn eigen gemoedsrust was /insert naar toontje ). Gelukkig werk ik in het ZH en zijn de lijntjes daardoor heel kort. Gyn was echt boos op vk, omdat bloed in het 2e trimester (en later) altijd indicatie is in welke vorm dan ook.
Ik kan me jouw jeuk volgens mij inderdaad nog wel herinneren. Het is ook bizar hoeveel dingen er anders kunnen gaan dan de boekjes en ook op hoe diverse manieren zich dat uit. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en hebben jullie een prachtige gezonde dochter nu
). Gelukkig werk ik in het ZH en zijn de lijntjes daardoor heel kort. Gyn was echt boos op vk, omdat bloed in het 2e trimester (en later) altijd indicatie is in welke vorm dan ook. Ik kan me jouw jeuk volgens mij inderdaad nog wel herinneren. Het is ook bizar hoeveel dingen er anders kunnen gaan dan de boekjes en ook op hoe diverse manieren zich dat uit. Gelukkig is het allemaal goed gegaan en hebben jullie een prachtige gezonde dochter nu
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Kim, Hoe is het afgelopen? Nog veel narigheid gehad?
En hai. Ik ben nu 7 weken en ik had met 6 weken bloedverlies en dacht de derde miskraam van dit jaar te hebben. Gelukkig zit de baby er nog en groeit goed.Maar er zit een zak met bloed onder. Hematoom noemen ze het. Een bloeduitstorting. Die kan blijven zitten, het kan ook zijn dat het er ineens uitkomen en dat kàn het de vrucht meetrekken. Ik ben zo bang dat dit gebeurd
Het bloeden is inmiddels heel licht en bruin. Bij helderrood gelijk weer terug naar het ziekenhuis, maar anders pas 2 oktober weer terugkomen.
Vannacht heb ik de verhalen op internet gelezen en nu durf ik eigenlijk niet meer te hoesten
Rustig aan probeer ik zoveel mogelijk, maar ik heb 2 jongens van 4 en 2 en die moeten ook gewoon verzorgd worden. En hier ook geen seks meer.
Het duurt zo lang. Pàs 7 weken.. (woendag 8)
[ Bericht 11% gewijzigd door Vlinder op 22-09-2014 12:30:26 ]
En hai. Ik ben nu 7 weken en ik had met 6 weken bloedverlies en dacht de derde miskraam van dit jaar te hebben. Gelukkig zit de baby er nog en groeit goed.Maar er zit een zak met bloed onder. Hematoom noemen ze het. Een bloeduitstorting. Die kan blijven zitten, het kan ook zijn dat het er ineens uitkomen en dat kàn het de vrucht meetrekken. Ik ben zo bang dat dit gebeurd
Het bloeden is inmiddels heel licht en bruin. Bij helderrood gelijk weer terug naar het ziekenhuis, maar anders pas 2 oktober weer terugkomen.
Vannacht heb ik de verhalen op internet gelezen en nu durf ik eigenlijk niet meer te hoesten
Rustig aan probeer ik zoveel mogelijk, maar ik heb 2 jongens van 4 en 2 en die moeten ook gewoon verzorgd worden. En hier ook geen seks meer.
Het duurt zo lang. Pàs 7 weken.. (woendag 8)
[ Bericht 11% gewijzigd door Vlinder op 22-09-2014 12:30:26 ]
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Vlindur ik duim voor jullie. Ik hoop zo dat het hematoom vlug oplost en je straks rustig het tweede trimester in kunt gaan.
Hier is de zwangerschap heel spannend gebleven, maar is hij na 37 weken en 5 dagen (zie je wat ik hierboven wenste?
) afgesloten met de geboorte van onze prachtige, gezonde dochter.
Het bloeden heeft hier tot vlak voor de bevalling voortgeduurd. Soms dagelijks, soms om de dag en soms 2 dagen niet. En dan hoop je dat het erg is, maar het kwam altijd net zo hard weer terug. Ik had ook een hematoom in mijn baarmoeder, maar de ruim 16 weken die ik gebloed heb, is daar volgens de gynaecologen niet volledig op terug te voeren. Dat had nooit zo lang mogen duren. Er zijn wat onregelmatigheden gevonden op mijn baarmoedermond en -hals, maar ook dat gaf niet afdoende verklaring. Conclusie? Onverklaarbaar bloedverlies.
Dit topic brengt herinneringen boven. Inclusief knoop-in-de-maag. We zijn bang geweest, ik heb in het ziekenhuis gelegen en gestampt dat ons kind nooit gezond (of levend, of met een gezonde termijn) geboren zou worden, maar ze is er en ze is prachtig. En gezond! En wij zijn gelukkig. Iets met eind goed, al goed, hoewel ik bij het tikken van deze reactie (x 3, thanks IPad.) in mijn lijf voel dat ik er niet zoveel rust in heb gevonden als ik dacht. Dat wordt nog wat bij een eventuele tweede, maar dat zijn zorgen voor later.
Lieve vlindur, hou vol. Iedere dag die goed gaat is er 1. En iedere dag brengt je dichterbij een gezond kindje.
ik duim voor jullie. Ik hoop zo dat het hematoom vlug oplost en je straks rustig het tweede trimester in kunt gaan.Hier is de zwangerschap heel spannend gebleven, maar is hij na 37 weken en 5 dagen (zie je wat ik hierboven wenste?
) afgesloten met de geboorte van onze prachtige, gezonde dochter.Het bloeden heeft hier tot vlak voor de bevalling voortgeduurd. Soms dagelijks, soms om de dag en soms 2 dagen niet. En dan hoop je dat het erg is, maar het kwam altijd net zo hard weer terug. Ik had ook een hematoom in mijn baarmoeder, maar de ruim 16 weken die ik gebloed heb, is daar volgens de gynaecologen niet volledig op terug te voeren. Dat had nooit zo lang mogen duren. Er zijn wat onregelmatigheden gevonden op mijn baarmoedermond en -hals, maar ook dat gaf niet afdoende verklaring. Conclusie? Onverklaarbaar bloedverlies.
Dit topic brengt herinneringen boven. Inclusief knoop-in-de-maag. We zijn bang geweest, ik heb in het ziekenhuis gelegen en gestampt dat ons kind nooit gezond (of levend, of met een gezonde termijn) geboren zou worden, maar ze is er en ze is prachtig. En gezond! En wij zijn gelukkig
. Iets met eind goed, al goed, hoewel ik bij het tikken van deze reactie (x 3, thanks IPad.) in mijn lijf voel dat ik er niet zoveel rust in heb gevonden als ik dacht. Dat wordt nog wat bij een eventuele tweede, maar dat zijn zorgen voor later.Lieve vlindur, hou vol. Iedere dag die goed gaat is er 1. En iedere dag brengt je dichterbij een gezond kindje.
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Wat ben ik blij voor je dat alles gezond is afgelopenquote:
Vlindur
Hier is de zwangerschap heel spannend gebleven, maar is hij na 37 weken en 5 dagen (zie je wat ik hierboven wenste?
Het bloeden heeft hier tot vlak voor de bevalling voortgeduurd. Soms dagelijks, soms om de dag en soms 2 dagen niet. En dan hoop je dat het erg is, maar het kwam altijd net zo hard weer terug. Ik had ook een hematoom in mijn baarmoeder, maar de ruim 16 weken die ik gebloed heb, is daar volgens de gynaecologen niet volledig op terug te voeren. Dat had nooit zo lang mogen duren. Er zijn wat onregelmatigheden gevonden op mijn baarmoedermond en -hals, maar ook dat gaf niet afdoende verklaring. Conclusie? Onverklaarbaar bloedverlies.
Dit topic brengt herinneringen boven. Inclusief knoop-in-de-maag. We zijn bang geweest, ik heb in het ziekenhuis gelegen en gestampt dat ons kind nooit gezond (of levend, of met een gezonde termijn) geboren zou worden, maar ze is er en ze is prachtig. En gezond! En wij zijn gelukkig
Lieve vlindur, hou vol. Iedere dag die goed gaat is er 1. En iedere dag brengt je dichterbij een gezond kindje.
Maar ik snap echt heel goed hoe slopend het moet zijn geweest.. Ik kan nu alleen maar van echo tot echo leven. En elke keer bij het naar de wc gaan eerst het inlegkruisje controleren Ik wil zo graag genieten, want de positiekleding is al uit de kast, broek zat echt niet meer lekker.
Maar ik ben zoooo bang dat ik het straks wéér terug onderin de kast kan leggen..
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Een tijdje niet ingelogd hier, maar wilde toch even op Vlindur reageren, omdat ik precies in dezelfde situatie zit en hoop dat ik je een beetje kan geruststellen
Ik kreeg met 9 weken ineens een flinke bloeding. Ging er vanuit dat het een miskraam was, maar het bleek een hematoom te zijn. Om de week of anderhalve week kreeg ik een echo in het ziekenhuis en ging ik langs bij de gynaecoloog, en het hematoom bleek te groeien, op z'n grootst was het 9cm/7cm/5cm; echt behoorlijk groot dus.
Ben helemaal gestopt met werken (heb gelukkig een hele fijne werkgever), en heb hulp gekregen van familie met mijn dochter want wilde heel rustig aan doen met optillen, traplopen etc. Heb geen volledige bedrust gehouden, maar heb wel extreem weinig gedaan.
Twee weken lang is het bloeden gestopt, en met 13 of 14 weken begon het weer; het hematoom kwam eruit. Echt oud bloed, maar was flink veel. Inmiddels ben ik bijna 15,5 week zwanger. Alles gaat perfect met het kindje, en het hematoom is flink kleiner geworden. Wel nog wat bloedverlies, maar zolang het niet helder is maak ik me geen zorgen. Begin eindelijk vertrouwen te krijgen in dat het goed komt. En: ik durf nu pas een beetje te genieten van de zwangerschap, want dat durfde ik echt niet. Snap dus heel goed hoe je je voelt!!
Mijn advies aan jou: luister goed naar je lichaam. De ene gynaecoloog zegt dat je alles mag, de ander zegt dat je heel rustig aan moet doen. Er is geen duidelijk beleid, dus ik heb gekozen om geen enkel risico te nemen en tijdelijk te stoppen met werken. En richt je niet te veel op het hematoom, maar richt je net als de gynaecologen op het kindje. Zolang het kindje goed groeit, is de kans klein dat het mis gaat. Zoals een gynaecoloog tegen me zei: ik doe dit werk al dertig jaar, en heb het met zulke gevallen veel vaker goed zien gaan dan slecht zien gaan.
Ik kreeg met 9 weken ineens een flinke bloeding. Ging er vanuit dat het een miskraam was, maar het bleek een hematoom te zijn. Om de week of anderhalve week kreeg ik een echo in het ziekenhuis en ging ik langs bij de gynaecoloog, en het hematoom bleek te groeien, op z'n grootst was het 9cm/7cm/5cm; echt behoorlijk groot dus.
Ben helemaal gestopt met werken (heb gelukkig een hele fijne werkgever), en heb hulp gekregen van familie met mijn dochter want wilde heel rustig aan doen met optillen, traplopen etc. Heb geen volledige bedrust gehouden, maar heb wel extreem weinig gedaan.
Twee weken lang is het bloeden gestopt, en met 13 of 14 weken begon het weer; het hematoom kwam eruit. Echt oud bloed, maar was flink veel. Inmiddels ben ik bijna 15,5 week zwanger. Alles gaat perfect met het kindje, en het hematoom is flink kleiner geworden. Wel nog wat bloedverlies, maar zolang het niet helder is maak ik me geen zorgen. Begin eindelijk vertrouwen te krijgen in dat het goed komt. En: ik durf nu pas een beetje te genieten van de zwangerschap, want dat durfde ik echt niet. Snap dus heel goed hoe je je voelt!!
Mijn advies aan jou: luister goed naar je lichaam. De ene gynaecoloog zegt dat je alles mag, de ander zegt dat je heel rustig aan moet doen. Er is geen duidelijk beleid, dus ik heb gekozen om geen enkel risico te nemen en tijdelijk te stoppen met werken. En richt je niet te veel op het hematoom, maar richt je net als de gynaecologen op het kindje. Zolang het kindje goed groeit, is de kans klein dat het mis gaat. Zoals een gynaecoloog tegen me zei: ik doe dit werk al dertig jaar, en heb het met zulke gevallen veel vaker goed zien gaan dan slecht zien gaan.
Wat lief dat je speciaal voor mij inlogt!
Ik werk niet, dus ik kan de hele dag doen en laten wat ik wil, gelukkig kan ik het dus vrij rustig aan doen
Hulp woont allemaal net te ver weg om te kunnen helpen en behalve de was til ik alleen mn jongste van 2.9 de commode op en af. Voor mijn gevoel overstrek ik niks.
Voor ons was het al heel fijn dat met de echo van 6 weken en de echo van 7 weken de kleine goed was meegegroeid. Ik heb 2 miskramen gehad dit jaar.. en nou ja, dit voelt tnt wel goed. Het zegt alsnog geen drol, maar ik wil me toch ergens aanvast klampen
Ik werk niet, dus ik kan de hele dag doen en laten wat ik wil, gelukkig kan ik het dus vrij rustig aan doen
Hulp woont allemaal net te ver weg om te kunnen helpen en behalve de was til ik alleen mn jongste van 2.9 de commode op en af. Voor mijn gevoel overstrek ik niks.
Voor ons was het al heel fijn dat met de echo van 6 weken en de echo van 7 weken de kleine goed was meegegroeid. Ik heb 2 miskramen gehad dit jaar.. en nou ja, dit voelt tnt wel goed. Het zegt alsnog geen drol, maar ik wil me toch ergens aanvast klampen
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Bump.
Ik heb even een kloon van stal gehaald. Sommigen zullen wel weten wie ik ben, ik zou het waarderen als dit even onder mijn kloon kan blijven
Ik ben nu zes weken zwanger en ik verloor een paar uur geleden een aantal flinke scheuten verdund maar helder rood bloed. Ik schrok me de pleuris - ook al zou het niet mijn eerste miskraam zijn, ik zag deze toch niet helemaal aankomen.
Omdat het een aantal goede gutsen waren had ik mijn conclusie al getrokken - dit loopt mis. Maar er knaagt iets. De vorige keer ging het namelijk heel anders. Toen had ik al een paar dagen bruin bloed, wat opliep naar rood en al vrij snel met stolsels. Ik had toen ook wat lichte tests.
Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringsverhalen - wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? En hoe liep dit af?
Ik heb verder ook geen buikkrampen. Mijn lichaam doet sowieso niet aan symptomen van welke aard dan ook.
Ik heb even een kloon van stal gehaald. Sommigen zullen wel weten wie ik ben, ik zou het waarderen als dit even onder mijn kloon kan blijven
Ik ben nu zes weken zwanger en ik verloor een paar uur geleden een aantal flinke scheuten verdund maar helder rood bloed. Ik schrok me de pleuris - ook al zou het niet mijn eerste miskraam zijn, ik zag deze toch niet helemaal aankomen.
Omdat het een aantal goede gutsen waren had ik mijn conclusie al getrokken - dit loopt mis. Maar er knaagt iets. De vorige keer ging het namelijk heel anders. Toen had ik al een paar dagen bruin bloed, wat opliep naar rood en al vrij snel met stolsels. Ik had toen ook wat lichte tests.
Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringsverhalen - wie heeft iets soortgelijks meegemaakt? En hoe liep dit af?
Ik heb verder ook geen buikkrampen. Mijn lichaam doet sowieso niet aan symptomen van welke aard dan ook.
Ik was weliswaar iets verder maar had met 11 weken ineens bloedverlies... bleek uiteindelijk gewoon n supergevoelige baarmoeder te zijn... Dat hoop ik voor jou in dit geval ook.
wat spannend allemaal weer.
wat spannend allemaal weer.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Dat zou wel fijn zijn, maar ik denk niet dat een gevoelige baarmoeder resulteert in meerdere gutsen bloed. Waarmee ik bedoel dat je het echt de wc-pot in hoorde kletteren en ik was niet aan het plassen...
Het vreemde is dat ik tussen 12 en 13 uur een paar van deze gutsen heb gehad bij toiletbezoek en daarna helemaal niets meer. Niets aan het maandverband en niets aan het toiletpapier
Het vreemde is dat ik tussen 12 en 13 uur een paar van deze gutsen heb gehad bij toiletbezoek en daarna helemaal niets meer. Niets aan het maandverband en niets aan het toiletpapier
Dat klinkt idd niet herkenbaar... wat raar dat het dan 1 malig n fontein is e daarna niks meer, verder ook geen krampen oid?
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Nope. Nou ja, ik heb wel buikpijn maar dat zijn mijn darmen na een emmer troostchocolade-ijs geen baarmoederkrampen.
Ik weet ook dat ik niks anders kan dat afwachten, maar wellicht zijn er nog (nieuwe) ervaringsverhalen waar ik wat mee kan.
geen baarmoederkrampen.Ik weet ook dat ik niks anders kan dat afwachten, maar wellicht zijn er nog (nieuwe) ervaringsverhalen waar ik wat mee kan.
Ik heb ook vaker bloedverlies in de zwangerschap gehad. Rond de 20 weken ook wat jij beschrijft, het gutste eruit. Bleek bloed met hele dunne afscheiding te zijn. Was na dat rondje toilet ook over. Ik heb toen in paniek ook de vk gebeld 's ochtends heeeel vroeg, maar alles was goed, gevoelige baarmoedermond.
Ik hoop voor je dat alles goed gaat
Ik hoop voor je dat alles goed gaat
Ha kijk, een verhaal met positieve uitkomst!
Toch is het maar een stom iets. Ik ben sowieso al niet zo goed in eerste trimesters ( ) maar dit maakt het niet echt beter.
Toch is het maar een stom iets. Ik ben sowieso al niet zo goed in eerste trimesters (
) maar dit maakt het niet echt beter.
Nee het is al onzeker en dat maakt het alleen maar erger.quote:
Ha kijk, een verhaal met positieve uitkomst!
Toch is het maar een stom iets. Ik ben sowieso al niet zo goed in eerste trimesters (
Ik ben nu 32 weken zwanger en kan niet zeggen dat het helemaal fantastisch gaat maar het bloeden heb ik al minstens 10 weken niet meer gehad (afkloppen). Hopelijk voor jou was dit een eenmalig iets en gaat het vanaf nu op rolletjes.
Hier nog een ervaring met goede afloop. Ik heb bij alletwee mijn zwangerschappen van 6-12 weken regelmatig bloedverlies gehad, precies zoals jij omschrijft, het leek alsof de kraan openstond. Vaak was het helderrood maar later ook bruin.
Na de 12 weken hield het net zo plotseling weer op als het begonnen was, rest van de zwangerschap ook geen last meer van gehad.
Op de echo was ook duidelijk te zien dat er bloed zat maar waar dat vandaan kwam is nooit duidelijk geworden...
Ik hoop dat het bij jou ook goed afloopt, je wordt er erg onzeker van. Ik had trouwens ook geen last van buikkrampen of stolsels en dat was volgens de vk dan weer een goed teken.
Na de 12 weken hield het net zo plotseling weer op als het begonnen was, rest van de zwangerschap ook geen last meer van gehad.
Op de echo was ook duidelijk te zien dat er bloed zat maar waar dat vandaan kwam is nooit duidelijk geworden...
Ik hoop dat het bij jou ook goed afloopt, je wordt er erg onzeker van. Ik had trouwens ook geen last van buikkrampen of stolsels en dat was volgens de vk dan weer een goed teken.
Thanks voor het delen van je ervaring, Fragola! Wat apart dat je het bij allebei je zwangerschappen had! Fijn te horen dat het allemaal goed is gegaan.
Ik heb bij mijn vorige zwangerschap geen druppel bloed verloren. Helemaal nada.
Mijn lichaam lijkt gewoon elke keer andere spelregels te bedenken.
Ik heb me wel heel voortvarend vanmiddag meteen afgemeld bij de verloskundige en moeders voor moeders, maar als het bloeden wegblijft tot vrijdag ga ik ze toch maar weer even bellen.
Ik heb bij mijn vorige zwangerschap geen druppel bloed verloren. Helemaal nada.
Mijn lichaam lijkt gewoon elke keer andere spelregels te bedenken.
Ik heb me wel heel voortvarend vanmiddag meteen afgemeld bij de verloskundige en moeders voor moeders, maar als het bloeden wegblijft tot vrijdag ga ik ze toch maar weer even bellen.
. Bloed is helemaal weg gebleven. Het blijft dus nog even afwachten!
Zelf maar weinig bloedverlies met 6 weken gehad, maar vriendin van me had rond deze termijn er wel veel last van. Wel bruin bloed, maar gedurende een nacht meerdere maandverbandjes vol. Op de echo was nog veel meer bloed te zien, naast een kloppend hartje. Ze heeft inderdaad nog een kleine week bloedverlies gehad. Ze weten niet goed waar het vandaan kwam en hielden het op een heftige innestelingsbloeding, echo 2 weken later was helemaal goed.
Hoop dat het bloed bij jou ook weg gaat blijven!!
Hoop dat het bloed bij jou ook weg gaat blijven!!
Het bloed bleef precies een week weg en gisteravond voor het slapen gaan was het weer raak nu toch maar een extra vroege echo vanmiddag. Als het dan niks is, weet ik dat tenminste.
nu toch maar een extra vroege echo vanmiddag. Als het dan niks is, weet ik dat tenminste.
Succes straksquote:
Het bloed bleef precies een week weg en gisteravond voor het slapen gaan was het weer raak
!
Nou 
ik had het helemaal niet verwacht, maar er zit gewoon een intacte zwangerschap van precies 7+1 inclusief hartslag!
Maar er zit ook bloed, rondom de vruchtzak en bij mijn bmm. Dat kan er dus nog wel uit komen. Maar vooralsnog is er nog hoop
ik had het helemaal niet verwacht, maar er zit gewoon een intacte zwangerschap van precies 7+1 inclusief hartslag!Maar er zit ook bloed, rondom de vruchtzak en bij mijn bmm. Dat kan er dus nog wel uit komen. Maar vooralsnog is er nog hoop
quote:
Nou
Maar er zit ook bloed, rondom de vruchtzak en bij mijn bmm. Dat kan er dus nog wel uit komen. Maar vooralsnog is er nog hoop
! Wat goed! Ik blijf voor je duimen
Tijdens mijn zoektocht over hematomen dit topic gevonden, dus * schop*. Hier kan ik beter mijn ei kwijt.
Ik heb nu mijn tweede hematoom (of derde) tijdens mijn zwangerschap (ben nu 14 +3) en was een beetje aan het zoeken wat nu te doen. Het rood bloedverlies blijft maar aanhouden sinds zaterdagmiddag.
Nu lees ik dat de meningen verdeeld zijn onder gynaecologen van bedrust tot geen zware dingen tillen etc. Lastig! Denk dat ik toch maar ga ziekmelden vanaf morgen, of liggen in bed werken. Want ik krijg nog steeds de kriebels van het rode bloed.
Ik heb nu mijn tweede hematoom (of derde) tijdens mijn zwangerschap (ben nu 14 +3) en was een beetje aan het zoeken wat nu te doen. Het rood bloedverlies blijft maar aanhouden sinds zaterdagmiddag.
Nu lees ik dat de meningen verdeeld zijn onder gynaecologen van bedrust tot geen zware dingen tillen etc. Lastig! Denk dat ik toch maar ga ziekmelden vanaf morgen, of liggen in bed werken. Want ik krijg nog steeds de kriebels van het rode bloed.
DG, het lijkt me verstandig om de adviezen serieus te nemen en een paar tandjes terug te schroeven. Op basis van mijn eigen ervaringen heb ik gezegd: ‘en zo doe ik het nooit meer.’ Dus dat zou ik een ander, jou in dit geval, ook adviseren.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Oh Enne, een hoop steun heb ik gehad aan de vrouw die me destijds via DM liet weten dat mijn verhaal zo herkenbaar was en dat zij inmiddels een gezonde dochter had. Het hoeft niet te leiden tot een rampscenario, echt niet. Dat gegeven vond ik op de momenten dat ik het zwaar had met alle zorgen erg waardevol, dus ik zeg het jou ook: hier stuitert inmiddels een prachtig Duracell konijntje rond, gezond en wel, geboren na ruim 37 weken zwangerschap.Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
Jeetje Kim, wat een verhaal. Lief dat je het hebt gedeeld.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb je advies opgevolgd en ben plat gegaan. Maar dus niet omdat mij dat werd aangeraden. Het voelt als een opluchting om in bed te liggen. Het bloeden is nu bruin en al heel weinig. Heb echt het gevoel dat het werkt. Ik heb mijn werkgever ingelicht en die is heel erg geschrokken en begripvol. Ik werk nu gewoon vanuit bed, haha. En dat gaat heel makkelijk want ik heb een hele relaxte baan. En mijn vriend is zo lief, wordt goed verzorgd.
En nu de grote schrik weg is, heb ik ook een idee waardoor het komt. In week negen heb ik dus ook een bloeding gehad door een hematoom met daarna een aantal weken bruin bloedverlies. In die weken heb ik toevallig fysiek niets gedaan omdat ik een beroerd gevoel had de hele dag en moe was.
Een week geleden is het bruine bloeden gestopt. Afgelopen weekend voelde ik me weer beter en ben van hot naar her gefietst voor afspraken, geklust in huis, grote opruiming gehouden. Zaterdagmiddag wilde ik een kraantje dichtdraaien in de gangkast, verloor mijn evenwicht en viel op mijn hurken achterover. En toen is het begonnen
.
Dus het is mij te toevallig dat dezelfde hematoom weer actief is geworden.. Wetenschappelijk gezien zijn de artsen het waarschijnlijk niet met mij eens want er is schijnbaar niets tegen te doen. Op internet lees ik hele andere verhalen. Ik heb gewoon het gevoel dat dit niet was gebeurd als ik niet zo actief was geweest. En dat we enorme mazzel hebben gehad.
Gister in het ziekenhuis heb ik een AIOS gesproken. Wilde een second opinion van een andere arts (vooral voor rust) en ik word na 4-en gebeld. Ook weer door een AIOS dus dat schiet niet op. Maar via haar kan ik telefonisch een gynaecoloog spreken. Ik ben benieuwd…
[ Bericht 0% gewijzigd door DorothyGale op 14-11-2017 17:05:43 ]
Zonet weer een arts (in opleiding) gesproken. Had hier echt helemaal niets aan en maak wel een afspraak met een gynaecoloog. Als die er überhaupt anders over denkt.
Hematoom is 2x3 cm en zit bij de uitgang. Dat was weer iets anders wat de echoscopist zei. In ieder geval had volgens haar bedrust helemaal geen zin en ze kunnen niets over het verloop zeggen. En dat was het dan.
Zucht...
Hematoom is 2x3 cm en zit bij de uitgang. Dat was weer iets anders wat de echoscopist zei. In ieder geval had volgens haar bedrust helemaal geen zin en ze kunnen niets over het verloop zeggen. En dat was het dan.
Zucht...
Zo, we zijn alweer twee weken verder en ik verlies alleen nog bruin bloed Hoe langer geleden het is gebeurd, hoe zekerder ik me voel over een goede afloop. Alleen heb ik soms wel angstgedachten dat de baby in ene dood is
Morgen weer een echo. Weet eigenlijk niet wat ik met het ziekenhuis aanmoet. We hadden aansluitend een gesprek staan met ik dacht een gynaecoloog maar dat bleek wéér een AIOS te zijn Dus dat maar afgezegd en nu hebben we de 21e december écht een gesprek met een gynaecoloog.
Heb alleen de eerste week na de bloeding plat gelegen en daarna rustig aan meer gedaan. Heb tot nu toe alleen nog thuisgewerkt en kijk uit met tillen, kruipen, bukken etc, So far so good. Ben benieuwd of de hematomen zijn gekrompen En kijk er naar uit om kleintje weer te zien 
Hoe langer geleden het is gebeurd, hoe zekerder ik me voel over een goede afloop. Alleen heb ik soms wel angstgedachten dat de baby in ene dood is Morgen weer een echo. Weet eigenlijk niet wat ik met het ziekenhuis aanmoet. We hadden aansluitend een gesprek staan met ik dacht een gynaecoloog maar dat bleek wéér een AIOS te zijn
Dus dat maar afgezegd en nu hebben we de 21e december écht een gesprek met een gynaecoloog. Heb alleen de eerste week na de bloeding plat gelegen en daarna rustig aan meer gedaan. Heb tot nu toe alleen nog thuisgewerkt en kijk uit met tillen, kruipen, bukken etc, So far so good. Ben benieuwd of de hematomen zijn gekrompen
En kijk er naar uit om kleintje weer te zien
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |