quote:
Op vrijdag 8 november 2013 22:24 schreef oh-oh het volgende:Ik vind het dan ook niet normaal dat dat normaal gevonden wordt
Mijn kleine honden zouden dan nergens veilig zijn?
Paar jaar geleden was ik met mijn roedel bij een vriendin met een hele grote roedel. Ook veel grote honden, peruaanse naakthonden en mechelaren. Die oude van me was daar meteen de baas! Haar roedelleider was meteen superonderdanig naar hem toe. Geen gegrom helemaal niks, die hele roedel was meteen mak naar hem toe. Als er ergens anders wat gekibbel was ging ie er tussen staan en droop alles af
Ik bedoel dat natuurlijk niet tot in het extreme. Maar ja, als een klein hondje gaat staan keffen en opspringen tegen mijn hond en mijn hond straalt alle signalen uit dat hij dat niet wilt, maar de kleine hond gaat toch door, dan vind ik het niet meer dan normaal dat mijn hond van zich af bijt. Kleine hond of niet, je hebt je te gedragen. Dat geldt voor mijn hond ook. Als hij tegen een andere hond aan loopt te springen of druk doet, dan kan je een snauw verwachten.
Ik snap dat dat gevoelig ligt bij kleine hondjes en dat die vaak het onderspit delven, maar in mijn ervaring zijn het ook vaak de kleine hondjes die niet gesocialiseerd zijn. Die constant keffen tegen iedere hond die langsloopt. Die buitengewoon energiek en overdreven reageren bij het tegenkomen van een andere hond. Vaak omdat deze kleine hondjes worden opgetild, verwend worden als kleine kindjes en op een troon geplaatst worden. Daardoor hebben ze het idee dat ze koning zijn over iedereen. Een hond moet in eerste instantie een hond zijn, geen mens!
Verder kunnen we concluderen dat de discussie heel snel zwart/wit wordt, terwijl een heel groot gedeelte met het afsnauwen of net niet bijten in het grijze gebied plaatsvindt. Desalniettemin is er zeker wel enige reden tot zorg, anders had ik me er ook geen zorgen over gemaakt
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.