KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Sorry, maar ik vind de Australische federale politiek absoluut schandelijk. Het is altijd enkel en alleen maar op de man. "Leadership challenge" zus, scheldpartij zo. Het gaat bijna altijd over de persoon, nooit over de problemen.
Daarnaast is men ook behoorlijk corrupt: Australië heeft een van de meest diverse ecosystemen ter wereld, maar is vanwege de aanhoudende steenkool-lobby nog steeds per inwoner één van de top vervuilende landen ter wereld.
Ook de meer regionale politiek is behoorlijk corrupt. Kijk naar de "lockout laws" in NSW, die handig door de Casino lobby in stand worden gehouden. Of de medicinale cannabis, die via grote bedrijven en lucratieve contracten uitsluitend in pilletjes en potjes aangeboden gaat worden. Of de Greyhound races in NSW die eerst verboden zouden worden en daarna toch niet, omdat de premier "van gedachten was veranderd". Natuurlijk.
Ik neem het allemaal op de koop toe omdat geen enkel land perfect is, maar het ligt er wat mij betreft vrij dik bovenop dat Australië op politiek gebied gewoon een bananenland is.
Daarnaast is men ook behoorlijk corrupt: Australië heeft een van de meest diverse ecosystemen ter wereld, maar is vanwege de aanhoudende steenkool-lobby nog steeds per inwoner één van de top vervuilende landen ter wereld.
Ook de meer regionale politiek is behoorlijk corrupt. Kijk naar de "lockout laws" in NSW, die handig door de Casino lobby in stand worden gehouden. Of de medicinale cannabis, die via grote bedrijven en lucratieve contracten uitsluitend in pilletjes en potjes aangeboden gaat worden. Of de Greyhound races in NSW die eerst verboden zouden worden en daarna toch niet, omdat de premier "van gedachten was veranderd". Natuurlijk.
Ik neem het allemaal op de koop toe omdat geen enkel land perfect is, maar het ligt er wat mij betreft vrij dik bovenop dat Australië op politiek gebied gewoon een bananenland is.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Net terug van een 1,5 week werk in Sydney. Zeer goed bevallen daar.
Ik zie Europa meer en meer als een verloren continent, dus mocht ik binnen 5 tot 10 jaar emigreren dan staat Australie in de top 3.
Kan mijn baan meenemen, dus dat scheelt een stuk.
Ik zie Europa meer en meer als een verloren continent, dus mocht ik binnen 5 tot 10 jaar emigreren dan staat Australie in de top 3.
Kan mijn baan meenemen, dus dat scheelt een stuk.
Godfather Bodybuilding topic reeks
Some closure
Dit topic kan wel een schopje gebruiken...
We hebben zo'n twee jaar in Australie doorgebracht. Ik ga pogen om uiteen te zetten waarom we een punt achter het Australische avontuur hebben gezet. Zie het als een therapeutisch iets.
Australie, althans, het miniscule deel van Australie dat ik heb gezien, is een prachtig land, met enorm aardige en interessante mensen. Het is er schoon, behoorlijk veilig, met prachtige natuur - papegaaien, kaketoes, dolfijnen, haaien - en ongelofelijk lekker weer. Ik heb in mijn leven behoorlijk wat strand gezien, maar niets kan tippen aan de stranden die ik in Australie heb gezien. Als je er wel eens geweest bent, dan zul je ws. beamen dat het een regelrecht paradijsje is.
Maar Australie is zo afgrijselijk duur, dat je er scheel van wordt. Daarnaast word je links en rechts genaaid. De grootste naaiers zijn de Australische overheid, de gezondheidszorg, de scholen/universiteiten, je werkgever en last but not least verhuurders.
Verhuurders, en huiseigenaren die de markt verstoren met hun "beleggingen", ik kan ze wel schieten. Nergens ter wereld - en ik heb ondertussen meer van de wereld gezien dan me lief is - word je als huurder zo honds behandeld als in Australie. Er gaan verhalen rond dat je in grote steden zoals Sydney en Melbourne je verhuurder eens in de maand op de stoep kunt verwachten voor een huisinspectie. Heb je alles wel netjes schoon gehouden, en gebruik je geen drugs? Het wrange is dat huurcontracten het hebben over 'the right to a quiet enjoyment of the house", maar daar is natuurlijk geen sprake van als je constant met inspecties wordt geconfronteerd. Daar kun je zo'n verhuurder op wijzen, maar die doet dan net alsof z'n neus bloedt.
Op een dag belde de verhuurder met de mededling dat de eigenaar onze huurwoning wilde verkopen. Nu ben je niet helemaal rechteloos als huurder, en kunnen ze je niet zo maar op straat zetten, maar dat telefoontje kwam een maand voordat onze lease afliep. Lekker is dat, mooi op tijd ook.
En dan begint de ellende pas. Want die verhuurder gaat dan als een dolle die woning openstellen voor alles en iedereen die er in geinteresseerd is, en zit je als huurder met allerlei wildvreemden die zo nodig in je badkamer rond moeten neuzen. En als je dan eenmaal de woning leeg hebt gemaakt, dan komt er iemand langs die gaat kijken of er ergens krassen zijn, die er voorheen niet zaten. Bijna alles wordt namelijk op de foto gezet voordat je de woning huurt, met een rapport waarop alle schade is aangegeven, en daar moet je voor tekenen. Zie je iets over het hoofd, zoals bijvoorbeeld een kras in het aanrecht, dan kun je daar voor aansprakelijk worden gesteld, als je de huur opzegt. In het contract hebben ze het ook over 'normal wear and tear', maar dat betekent niets in Australie, want huizen bouwen kunnen ze niet. In de twee jaar dat we er gewoond hebben - in twee woningen - hebben we acht keer een loodgieter over de vloer gehad. En die nemen de tijd.
Als je niet van die praktijken bent gediend, dan kun je ook een huis kopen. Hahahaha, ben je helemaal betoeterd, nee natuurlijk kan dat niet, want huizen zijn zo afgrijselijk duur dat als je iets kan kopen, dat je dan al gauw een uur of langer onderweg bent naar je werk. En je kinderen kunnen dan naar een school waar ze tussen de tokkies zitten.
Werken in Australie. Had ik al gemeld dat je werkgever er op uit is om je te naaien? We hadden iedere maand een afdelingsvergadering, en toen ik eens links en rechts van me keek, naar al die uitgebluste en overspannen gezichten, toen dacht ik, nee, hier ga ik of heel snel heel erg oud worden, of kunnen ze me in overspannen toestand op komen halen. Het wordt tijd om iets anders te zoeken. Het grote probleem is dat Australiers niet kunnen organiseren, en in de praktijk komt niet kunnen organiseren neer op 'shit rolls down hill". Je bent dus constant dingen recht aan het zetten die je niet recht zou hoeven moeten te zetten. Haha, in combinatie met shit is dat rechtzetten misschien niet de juiste bewoording.
Ik werkte er op een universiteit en mijn collega's hadden het afgrijselijk druk. Als workaholic laat ik me niet zo snel afschrikken, maar op een bepaald moment zag ook ik door de bomen het bos niet meer. Je bent veel tijd kwijt met onnodig papierwerk, vooral op het gebied van health & safety. Australiers lusten pap van H&S. Dat is niet allemaal onzin: iemand moet verantwoordelijk worden gehouden voor een ongeluk, maar je kunt het ook overdrijven. Taken delegeren, mensen verantwoordelijkheid laten dragen, nee daar zijn ze niet mee bekend, Hoogleraren zijn daardoor dus voor een aankoop van een habbekrats een halve dag kwijt met het verzamelen van handtekeningen. Efficient is anders.
Ik had in mijn vorige baan een aardig idee in een wereldschokkend apparaat omgetoverd, maar kwam er gewoon niet aan toe om de juiste metingen te doen en om resultaten te analyseren. Het horrorscenario dat mijn grootste concurrenten met het idee aan de haal zouden gaan (we hebben ten slotte allemaal toegang tot dezelfde kennis en die concurrenten zijn echt niet dommer dan ik) begon steeds meer aan me te knagen. Get the fuck out of here Lyrebird, get the fuck out of here.
Gezondheidszorg. Een van onze koters had buikpijn. De dokter durfde er geen uitspraak over te doen (a raison de $70, waarvan de helft wordt vergoed door de verzekering) en verwees ons naar de ER. $1300 lichter (gek genoeg volledig gedekt door de verzekering), en een hele dag naar de haaien later konden de dokters van de ER ook niets vinden. Misschien maar goed ook. In een ander geval begreep een arts niet dat een van de kinderen een oorontsteking had die niet alleen aan de buitenkant van het trommelvlies zat, maar ook aan de binnenkant, zodat druppelen niet helpt. Betaal je wel voor, voor zo'n consult. En voor de druppels. Nee, onder de indruk ben ik niet, van de Australische gezondheidszorg. Moet je voor de lol eens iets tegen neusverkoudheid proberen te kopen, voor de kinderen. 'Onderzoek wijst uit dat niets helpt'. Dus ze hebben niets dat helpt.
Onderwijs. Net zoals de Australiers betalen wij de volle mep belasting, en dat is niet kinderachtig. Maar als visahouders krijg je wel een rekening van $4000/jaar als je kinderen naar school gaan. Ik vond het lager onderwijs wel aardig trouwens. Kinderen gaan in uniform naar school, en spreken de juf aan met Miss of Mrs so and so (achternaam). Die afstand en een focus op stil zitten en aandacht houden leidt MI tot leuke en beleefde kinderen. Geen slecht woord over de kinderen die ik gezien heb, en hetzelfde geldt voor onze studenten (alhoewel we in 'de stad' ook wel eens jongeren zagen die meer problemen met zich mee aan het torsen waren). Het curriculum was best aardig, met behoorlijk wat variatie.
Retail, uitgaan. Alles is zo duur, dat het plezier in iets leuks doen al snel vergald wordt door de prijzen die ze vragen. Nou helpt het niet dat de Australische dollar niks waard is; in de VS zou ik voor dezelfde baan meer verdienen, in Amerikaanse dollars dan in Australische dollar, wat al snel op een factor 2 neerkomt. De huur in een beetje Midwestern stadje ligt een factor 2 of 3 lager dan wat wij betaalden. Get the fuck out of here Lyrebird, get the fuck out of here.
Ik heb er veel geleerd, heb er genoten van de natuur. Ben er veel leuke en interessante mensen tegen het lijf gelopen. Mensen die een verhaal te vertellen hebben, mensen die geleefd hebben, mensen die een aparte en interessante kijk op de wereld hebben.
Ik mis ze. Het land mis ik niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-05-2020 04:31:13 ]
Dit topic kan wel een schopje gebruiken...
We hebben zo'n twee jaar in Australie doorgebracht. Ik ga pogen om uiteen te zetten waarom we een punt achter het Australische avontuur hebben gezet. Zie het als een therapeutisch iets.
Australie, althans, het miniscule deel van Australie dat ik heb gezien, is een prachtig land, met enorm aardige en interessante mensen. Het is er schoon, behoorlijk veilig, met prachtige natuur - papegaaien, kaketoes, dolfijnen, haaien - en ongelofelijk lekker weer. Ik heb in mijn leven behoorlijk wat strand gezien, maar niets kan tippen aan de stranden die ik in Australie heb gezien. Als je er wel eens geweest bent, dan zul je ws. beamen dat het een regelrecht paradijsje is.
Maar Australie is zo afgrijselijk duur, dat je er scheel van wordt. Daarnaast word je links en rechts genaaid. De grootste naaiers zijn de Australische overheid, de gezondheidszorg, de scholen/universiteiten, je werkgever en last but not least verhuurders.
Verhuurders, en huiseigenaren die de markt verstoren met hun "beleggingen", ik kan ze wel schieten. Nergens ter wereld - en ik heb ondertussen meer van de wereld gezien dan me lief is - word je als huurder zo honds behandeld als in Australie. Er gaan verhalen rond dat je in grote steden zoals Sydney en Melbourne je verhuurder eens in de maand op de stoep kunt verwachten voor een huisinspectie. Heb je alles wel netjes schoon gehouden, en gebruik je geen drugs? Het wrange is dat huurcontracten het hebben over 'the right to a quiet enjoyment of the house", maar daar is natuurlijk geen sprake van als je constant met inspecties wordt geconfronteerd. Daar kun je zo'n verhuurder op wijzen, maar die doet dan net alsof z'n neus bloedt.
Op een dag belde de verhuurder met de mededling dat de eigenaar onze huurwoning wilde verkopen. Nu ben je niet helemaal rechteloos als huurder, en kunnen ze je niet zo maar op straat zetten, maar dat telefoontje kwam een maand voordat onze lease afliep. Lekker is dat, mooi op tijd ook.
En dan begint de ellende pas. Want die verhuurder gaat dan als een dolle die woning openstellen voor alles en iedereen die er in geinteresseerd is, en zit je als huurder met allerlei wildvreemden die zo nodig in je badkamer rond moeten neuzen. En als je dan eenmaal de woning leeg hebt gemaakt, dan komt er iemand langs die gaat kijken of er ergens krassen zijn, die er voorheen niet zaten. Bijna alles wordt namelijk op de foto gezet voordat je de woning huurt, met een rapport waarop alle schade is aangegeven, en daar moet je voor tekenen. Zie je iets over het hoofd, zoals bijvoorbeeld een kras in het aanrecht, dan kun je daar voor aansprakelijk worden gesteld, als je de huur opzegt. In het contract hebben ze het ook over 'normal wear and tear', maar dat betekent niets in Australie, want huizen bouwen kunnen ze niet. In de twee jaar dat we er gewoond hebben - in twee woningen - hebben we acht keer een loodgieter over de vloer gehad. En die nemen de tijd.
Als je niet van die praktijken bent gediend, dan kun je ook een huis kopen. Hahahaha, ben je helemaal betoeterd, nee natuurlijk kan dat niet, want huizen zijn zo afgrijselijk duur dat als je iets kan kopen, dat je dan al gauw een uur of langer onderweg bent naar je werk. En je kinderen kunnen dan naar een school waar ze tussen de tokkies zitten.
Werken in Australie. Had ik al gemeld dat je werkgever er op uit is om je te naaien? We hadden iedere maand een afdelingsvergadering, en toen ik eens links en rechts van me keek, naar al die uitgebluste en overspannen gezichten, toen dacht ik, nee, hier ga ik of heel snel heel erg oud worden, of kunnen ze me in overspannen toestand op komen halen. Het wordt tijd om iets anders te zoeken. Het grote probleem is dat Australiers niet kunnen organiseren, en in de praktijk komt niet kunnen organiseren neer op 'shit rolls down hill". Je bent dus constant dingen recht aan het zetten die je niet recht zou hoeven moeten te zetten. Haha, in combinatie met shit is dat rechtzetten misschien niet de juiste bewoording.
Ik werkte er op een universiteit en mijn collega's hadden het afgrijselijk druk. Als workaholic laat ik me niet zo snel afschrikken, maar op een bepaald moment zag ook ik door de bomen het bos niet meer. Je bent veel tijd kwijt met onnodig papierwerk, vooral op het gebied van health & safety. Australiers lusten pap van H&S. Dat is niet allemaal onzin: iemand moet verantwoordelijk worden gehouden voor een ongeluk, maar je kunt het ook overdrijven. Taken delegeren, mensen verantwoordelijkheid laten dragen, nee daar zijn ze niet mee bekend, Hoogleraren zijn daardoor dus voor een aankoop van een habbekrats een halve dag kwijt met het verzamelen van handtekeningen. Efficient is anders.
Ik had in mijn vorige baan een aardig idee in een wereldschokkend apparaat omgetoverd, maar kwam er gewoon niet aan toe om de juiste metingen te doen en om resultaten te analyseren. Het horrorscenario dat mijn grootste concurrenten met het idee aan de haal zouden gaan (we hebben ten slotte allemaal toegang tot dezelfde kennis en die concurrenten zijn echt niet dommer dan ik) begon steeds meer aan me te knagen. Get the fuck out of here Lyrebird, get the fuck out of here.
Gezondheidszorg. Een van onze koters had buikpijn. De dokter durfde er geen uitspraak over te doen (a raison de $70, waarvan de helft wordt vergoed door de verzekering) en verwees ons naar de ER. $1300 lichter (gek genoeg volledig gedekt door de verzekering), en een hele dag naar de haaien later konden de dokters van de ER ook niets vinden. Misschien maar goed ook. In een ander geval begreep een arts niet dat een van de kinderen een oorontsteking had die niet alleen aan de buitenkant van het trommelvlies zat, maar ook aan de binnenkant, zodat druppelen niet helpt. Betaal je wel voor, voor zo'n consult. En voor de druppels. Nee, onder de indruk ben ik niet, van de Australische gezondheidszorg. Moet je voor de lol eens iets tegen neusverkoudheid proberen te kopen, voor de kinderen. 'Onderzoek wijst uit dat niets helpt'. Dus ze hebben niets dat helpt.
Onderwijs. Net zoals de Australiers betalen wij de volle mep belasting, en dat is niet kinderachtig. Maar als visahouders krijg je wel een rekening van $4000/jaar als je kinderen naar school gaan. Ik vond het lager onderwijs wel aardig trouwens. Kinderen gaan in uniform naar school, en spreken de juf aan met Miss of Mrs so and so (achternaam). Die afstand en een focus op stil zitten en aandacht houden leidt MI tot leuke en beleefde kinderen. Geen slecht woord over de kinderen die ik gezien heb, en hetzelfde geldt voor onze studenten (alhoewel we in 'de stad' ook wel eens jongeren zagen die meer problemen met zich mee aan het torsen waren). Het curriculum was best aardig, met behoorlijk wat variatie.
Retail, uitgaan. Alles is zo duur, dat het plezier in iets leuks doen al snel vergald wordt door de prijzen die ze vragen. Nou helpt het niet dat de Australische dollar niks waard is; in de VS zou ik voor dezelfde baan meer verdienen, in Amerikaanse dollars dan in Australische dollar, wat al snel op een factor 2 neerkomt. De huur in een beetje Midwestern stadje ligt een factor 2 of 3 lager dan wat wij betaalden. Get the fuck out of here Lyrebird, get the fuck out of here.
Ik heb er veel geleerd, heb er genoten van de natuur. Ben er veel leuke en interessante mensen tegen het lijf gelopen. Mensen die een verhaal te vertellen hebben, mensen die geleefd hebben, mensen die een aparte en interessante kijk op de wereld hebben.
Ik mis ze. Het land mis ik niet.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 13-05-2020 04:31:13 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
|
|
