abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_131807333
quote:
0s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 09:16 schreef dobbey het volgende:


Hier stiekem al een beetje aan het aftellen.... Nog een week en 2.5 uur voor het belletje van de arts dat we "echt" door zijn en wanneer we door mogen schuiven naar maatschappelijk werk.... En als alles goed gaat mogen we over 3 mnd beginnen O+ Alweer een maand wachttijd voorbij *O*
Dat komt wel heel dichtbij nu dobbey!

Krijg jij dan het eitje van de jullie bekende donor, of "ruilen" jullie bewust met een vreemde donor?

Hoe gaat het al dan niet stoppen met roken?

Ik heb de punctie achter de rug. Het was pijnlijk, maar niet ondraaglijk. Nu hopelijk zonder complicaties verder, alleen mijn hele cyclus is nu door de war.
  donderdag 3 oktober 2013 @ 13:29:50 #27
253104 Hobbesje
Wachten duurt lang....
pi_131808133
Fijn dat het te doen was Arja. Hoop dat je cyclus zich snel weer oppakt.
  donderdag 3 oktober 2013 @ 13:54:01 #28
53814 dobbey
donorkind.wordpress.com
pi_131808779
quote:
1s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 13:06 schreef Arja het volgende:

[..]

Dat komt wel heel dichtbij nu dobbey!

Krijg jij dan het eitje van de jullie bekende donor, of "ruilen" jullie bewust met een vreemde donor?

Hoe gaat het al dan niet stoppen met roken?

Ik heb de punctie achter de rug. Het was pijnlijk, maar niet ondraaglijk. Nu hopelijk zonder complicaties verder, alleen mijn hele cyclus is nu door de war.
Fijn dat de pijn niet ondraaglijk was Arja, ik duim voor goede berichten voor je van de week :*

Het stoppen met roken gaat nog niet zoals ik wil maar ik kom er wel... duurt alleen ff :X Wij krijgen het eitje van onze donor teruggeplaatst. Zij is eigenlijk net als ik heel plastisch ingesteld. Zij levert alleen de bouwsteen en de rest doe ik. Verder geen gedachten of gevoelens erbij dat het kindje later bij haar hoort of iets dergelijks, weet niet goed hoe ik het uit moet leggen.
Vriendschap technisch wil ik er hier niet te ver op in gaan omdat dan voor buitenstaanders heel makkelijk te herkennen word wie ik ben omdat onze situatie vrij euhmmm uniek is zeg maar :') :D Mocht je, of anderen, dit willen weten dan staat mijn pm/dm open
Het is de wens van onze donor om anoniem te blijven tot nader order en daar houden we ons ook verder aan dus we proberen zoveel mogelijk herkenbaarheid te voorkomen
  donderdag 3 oktober 2013 @ 14:38:33 #29
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131810020
Dobbey het schiet al op, aftellen maar en mijn duimen draaien, vind het plaatsvervangend spannend voor jullie

Arja, fijn dat de pijn niet ondragelijk was :* mijn duimen draaien voor je, dat je snel verder kan

Ego post in spoiler
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Be happy with the little things in life
  donderdag 3 oktober 2013 @ 15:41:47 #30
53814 dobbey
donorkind.wordpress.com
pi_131811634
quote:
0s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 14:38 schreef droomvrouwtje het volgende:

Ego post in spoiler
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Yup heel herkenbaar... Ik ben toen doorgestuurd naar een medisch maatschappelijk werkster in een ander ziekenhuis maar die in "dienst" was van de fertiliteitskliniek in Hengelo.

Ik ben nu zo ver dat het bij me "hoort" maar heel af en toe als ik heel moe ben, druk ben, ik alleen maar leeftijdsgenoten tegen kom die zwanger zijn of met iets word geconfronteerd wat niet direct in contact staat met het traject dan komt dat gevoel weer om het hoekje kijken.
Meestal voel ik zelf dat het er aan zit te komen en neem ik een stap terug uit het dagelijks leven en is het ikke tijd en daardoor gaan de (depressieve) gedachten sneller weg. Mocht ik het zelf niet aan zien komen doordat ik al te ver heen ben dan weet mijn man het tegenwoordig gelukkig te herkennen en stapt hij op de rem O+
Voor ons beiden is dit een behoorlijk leerproces geweest omdat ik voor de buitenwereld heel hard ben. Ik weet heel goed dingen te verbloemen waardoor het voor mijn man ook weer lastig was om de signalen op te vangen. Nu hij weet waar op te letten en ik af en toe de muur laat vallen word het "makkelijker".

Mocht je hulp krijgen aangereikt vanuit het ziekenhuis vraag dan wel specifiek om een medisch maatschappelijk werkster (die van ons was gespecialiseerd in fertiliteit maar pakte ook andere dingen daarbij zoals het vermoeden van ADHD bij mij) want die zijn meer op de hoogte van het hele proces dan een gewone en kunnen je ook betere handvaten geven om er mee te handelen.

Heel veel succes en mocht je ff van je af willen praten of wat dan ook mijn mailbox staat open :*


edit: Waar ik trouwens de laatste weken ook ben achter gekomen is dat het van me af schrijven heel erg helpt. Nu deed ik dat al wel hier :+ maar ik merk dat ik nu echt dingen begin te "verwerken" sinds ik met het blog bezig ben. Heb zelfs na de blog met het definitieve einde een paar dagen afstand moeten nemen om alles tot me door te laten dringen
  donderdag 3 oktober 2013 @ 15:55:48 #31
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131812004
:*
Pff, lichtelijk opgelucht adem haalt. Ik ga specifieke hulp krijgen, de psygoloog in kwestie is gespecialiseerd in dames/heren die een ivf traject zitten. Dus ze is ook op de hoogte van alle ins en outs. Het ziekenhuis heeft een groep van psygologen en maatschappelijkwerk waar ze mee samen werken.
Van me af bloggen doe ik ook, het helpt vaak wel, maar op dit moment is het niet afdoende.

Het stomme is, ti's niet de eerste keer dat ik naar de loog ga, dus vandaar dat ik nu aan de bel trek, ik herken dingen van de vorige keer en wil niet verder afzakken, ook al trekt mijn man ook op tijd aan mijn rem, het wil niet echt helpen om mezelf en de kracht terug te vinden. Ik ben gewoon echt op, het liefste slaap ik op dit moment de hele dag, iets wat ik eerst aan de hormonen toe schreef bijv,. En het is ook redelijk specifiek dit keer, de wissel van het ivf traject, mijn lijf die niet mee werkt, de goed bedoelde adviezen van anderen om je heen (zoals ja maar je bent er ook teveel mee bezig, of vergeet niet te genieten hoor) dat alles doet mijn emmer laten overlopen.

En misschien is het dat ook wel, ik heb het gevoel niet aan verwerken toe te komen, sinds de diagnose endometriose is alles in een sneltrein terecht gekomen en heb ik niet echt het idee gehad op adem te kunnen komen, zelfs de pauze van begin dit jaar blijkt achteraf (die duurde bijna dik 9 maanden waarvan 3 maanden bewust, de overige 6 maanden was vooral afwachten tot we verder konden) niet voldoende te zijn
Be happy with the little things in life
  donderdag 3 oktober 2013 @ 16:07:13 #32
53814 dobbey
donorkind.wordpress.com
pi_131812290
Fijn dat je in ieder geval terecht kunt bij iemand die er verstand van heeft. Ik ken alle in's en out's van maatschappelijk werk/psychologen en weet dus ook precies de dingen die ik moet doen om mezelf te kunnen handelen. Het grappige was dus ook wel dat ik eigenlijk niet begreep wat ik dan bij haar moest doen omdat het toch allemaal wel "wist" ;)

Ik heb in totaal maar 3 gesprekken bij haar gehad maar in die gesprekken heeft ze het tij toch kunnen keren en ik heb met haar de afspraak staan dat mocht het allemaal ff niet lukken of gaan zoals ik het wil, ik haar altijd mag mailen en dat is in de afgelopen maanden nu 2x voorgekomen.

Het was bij mij een questie van herkennen van signalen en niet altijd maar door blijven denderen O-) En nu ik dit weet gaat het een stuk makkelijker alhoewel ik me af en toe nog wel hard voorbij loop hoor met werk weken van 60 uur maar dan staat daar een boom van een vent en die tackelt me dan zachthandig richting de bank en knalt de stop erop *) O+
  donderdag 3 oktober 2013 @ 16:10:43 #33
53814 dobbey
donorkind.wordpress.com
pi_131812387
quote:
0s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 15:55 schreef droomvrouwtje het volgende:
En misschien is het dat ook wel, ik heb het gevoel niet aan verwerken toe te komen, sinds de diagnose endometriose is alles in een sneltrein terecht gekomen en heb ik niet echt het idee gehad op adem te kunnen komen, zelfs de pauze van begin dit jaar blijkt achteraf (die duurde bijna dik 9 maanden waarvan 3 maanden bewust, de overige 6 maanden was vooral afwachten tot we verder konden) niet voldoende te zijn
Dit is vooral heel herkenbaar... Alhoewel ik me er in eerste instantie niet bewust van was. Ik had in het begin ontzettend veel huilbuien en dan vooral als er een borrel in zat, ja 1 borrel was genoeg, want dan ineens is die muur er niet meer. De laatste maanden had ik zelf het idee in een rustiger vaarwater te komen. Mijn hoofd werd rustiger en mijn lichaam ook op een aantal buien na dus ik dacht dat het goed zat.
Nu ik ben begonnen met de blog merk ik dat ik er eigenlijk stiekem nog niet ben en nu pas aan de verwerking toe kom en ik heb geen idee of dat nu komt omdat we nu eigenlijk pas echt voor het eggie gaan of dat het toch komt door het blog
pi_131819389
Dobbey en DV jullie zijn toppers. Het is heel begrijpelijk dat je er af en toe doorheen zit en even iemand nodig hebt die je weer met je neus in de juiste richting zet om uit je dal te komen. En wat ontzettend lief en fijn dat jullie mannen voor jullie aan de noodrem trekken. Heel veel sterkte en succes de komende nog steeds spannende tijd. :*
  donderdag 3 oktober 2013 @ 20:20:16 #35
253104 Hobbesje
Wachten duurt lang....
pi_131819777
DV goed dat je aan de bel trekt. Niet zo lang geleden had ikzelf dat punt ook bijna bereikt en stond ik op het punt hulp te vragen. Er gebeurd zoveel, dat kan je niet altijd even makkelijk behappen. Als het nu weer tegen zou zitten en het mis gaat/is, dan weet ik wel dat ik ook om hulp moet gaan vragen. Denk dat er heel veel die in het traject zitten vroeg of laat dit punt bereiken. Fijn dat je er hulp bij krijgt. :*
pi_131835441
quote:
0s.gif Op donderdag 3 oktober 2013 15:55 schreef droomvrouwtje het volgende:
En misschien is het dat ook wel, ik heb het gevoel niet aan verwerken toe te komen, sinds de diagnose endometriose is alles in een sneltrein terecht gekomen en heb ik niet echt het idee gehad op adem te kunnen komen, zelfs de pauze van begin dit jaar blijkt achteraf (die duurde bijna dik 9 maanden waarvan 3 maanden bewust, de overige 6 maanden was vooral afwachten tot we verder konden) niet voldoende te zijn
Ik ben blij dat je hulp krijgt DV :*

Mijn zus had het ook precies dat gevoel vanwege de endo i.c.m. het feit dat 1 eierstok het ook niet zo goed deed (die heeft geen normale vorm) en verlaagd AMH heb je ook niet zoveel keus. Die extra stress omdat je misschien cystes maakt en niet de vochtcystes die kunnen worden aangeprikt of slinken, maar bloedcystes zodat je weer geopeerd moet worden bij elke echo. Je hebt gewoon niet het gevoel dat je pauze kan en *wil* nemen, maar tegelijkertijd is er geen ruimte om echt tot rust te komen.
Ook zij heeft hulp gekregen en dat heeft heel veel geholpen. Daarnaast heb ik haar veel gemasseerd en hebben we vele kopjes thee gedronken ;)
  vrijdag 4 oktober 2013 @ 10:33:41 #37
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131836576
:* dankjewel allemaal voor de lieve woorden, ik had echt het gevoel dat ik alleen was met deze gevoelens, Ben toch wel opgelucht dat ik niet de enige ben.
Vanmorgen ook met mijn manager gebeld, even de situatie uitgelegd, ook aangegeven dat het lichamelijk en geestelijk gewoon niet lekker gaat, voorlopig ga ik halve dagen werken en word er een afspraak gemaakt bij de bedrijfsarts.
Hopelijk vind ik met i.c.m de psygoloog snel mijn balans weer terug, maar ook een stukje van mezelf.

Oh ja, ik had echt oprecht nooit gedacht dat het zo zwaar zou zijn, iedereen roept wel dat het zwaar is, dat je het gevoel hebt geleefd te worden, maar pas als je er middenin staat snap je wat ze bedoelen.

Dus bij deze even petje af voor ons allemaal.. We doen het maar toch en vinden (al dan niet met hulp) toch iedere keer weer de moed om door te gaan en onze koppies omhoog te houden.
Dikke knuffel voor jullie allemaal :* :* :* :* :* :*
Be happy with the little things in life
pi_131850197
Ik herken het ook, ook al zit ik korter in de medische molen. Het is gewoon een achtbaan en het is moeilijk er niet mee bezig te zijn.

Ik heb altijd een apparaatje aan mijn lichaam dat er niet hoort, ik mag maar 10 minuten douchen, ik moet wijde kleding dragen, kan alleen op 1 zij, of mijn rug slapen. Ik moet elke 3 dagen spuiten, laatst een bont en blauwe buik. Heel veel echo's, seks op commando, lang wachten tot ik kan testen, bloedonderzoek, nog steeds geen eisprong, cyste, cyclus weer door de war. Op het laatste moment echo's en allerlei afspraken op mijn werk afzeggen.

Ondertussen mee geweest naar de 20 weken echo van mijn beste vriendin, die ongepland zo maar zwanger werd in een prille relatie.

Het is kennelijk zoiets natuurlijks. Maar voor mij niet. Ik kan niet eens zo maar als verrassing vertellen dat ik zwanger ben. Mijn moeder kan zelfs uitrekenen wanneer ik seks heb en kan testen.

Stemmingswisselingen, intens chagrijnig zijn.
En ik word zwaarder, terwijl ik niet anders ben gaan eten. En alles precies op mijn buik en heupen.

Het enige dat mij helpt is sporten en proberen in het nu en mijn lichaam te zijn en toegeven aan de moeilijke dagen, janken, verwerken en vol goede moed de volgende ronde tegemoet. Want elke maand is een nieuwe kans.
Veel praten met mijn vriend.

Maar zwaar, ja, heel.

En toch ben ik blij dat er nog mogelijkheden zijn en houd ik vertrouwen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Arja op 04-10-2013 18:47:12 ]
  vrijdag 4 oktober 2013 @ 22:36:13 #39
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131859805
:*

En ik denk niet dat het uitmaakt hoe lang of hoe kort je in die molen zit. Het is gewoon heftig. Ook voor de partner, ik heb wel eens het gevoel dat ik alles alleen moet doen (spuiten, benen wijd tijdens echo's, bloedprikken tot je er blauw bij ziet) maar ook voor hun is het zwaar. Zwaarder dan ik dacht. Ik schrok ook eind vorig jaar toen mijn man aan de bel trok en zei: ik trek dit niet. Hij vind het juist moeilijk om te zien dat ik alles moet doorstaan en het enige wat hij kan is toekijken, hij is de controle net zo goed kwijt. En vind het vreselijk dat hij mij niet kan helpen.

En ik heb wel vertrouwen dat het ooit goed komt, maar toch zakt me de moed in de schoenen, na 4 jaar medische molen, wil ik gewoon dat het eens een keer mee zit.
Anderzijds ben ik ergens wel opgelucht dat het er nu allemaal uitkomt, liever nu dan doorlopen en helemaal rock bottom zitten.
Be happy with the little things in life
pi_131884652
Ja, voor de partner is het zeker ook moeilijk. Dat machteloze gevoel.
Mijn emoties zien en niets kunnen doen.

Dv: het is je van harte gegund dat het snel mee gaat zitten!
  maandag 7 oktober 2013 @ 08:50:35 #41
311825 snoenk
heeft een hondenleven
pi_131927602
Kon vanmorgen niet langer wachten. 2 weken na punctie en 11 dagen na tp. Helaas bleef test gewoon bij 1 streepje. Hoop dat er voor vrijdag nog een 2de streepje komt, maar verwacht het niet eigenlijk.

Oh en nog een vraag gelijk. Kregen jullie ook een brief van het ziekenhuis hoeveel embryo's er ingevroren waren? En hoe lang duurde het dan voordat jullie de brief binnen hadden? Ik zou een brief krijgen maar tot nu toe nog niets... Ga me dan gelijk zorgen maken dat er een foutje is gemaakt en ik helemaal geen Eskimo's heb.. -O-
  maandag 7 oktober 2013 @ 08:59:36 #42
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131927725
Snoenk :( ik hoop dat je gewoon te vroeg getest hebt 😘

En de brief had ik binnen een week binnen. Anders even naar de afdeling bellen. Misschien dat de brief nog onderweg is. Hier zeiden ze dat hij binnen 2wkn zou komen
Be happy with the little things in life
pi_131928667
Snoenk :( ik hoop ook voor je op een te vroege test, maar klote is het wel. :*
Ik zou idd effe bellen, anders loop je je zorgen te maken om niks.
pi_131930482
quote:
11s.gif Op maandag 7 oktober 2013 09:53 schreef Lijnloos het volgende:
Snoenk :( ik hoop ook voor je op een te vroege test, maar klote is het wel. :*
Ik zou idd effe bellen, anders loop je je zorgen te maken om niks.
^^

hoe is het met jou Lijn qua voortgang?
Be ready when opportunity comes...Luck is the time when preparation and opportunity meet
pi_131930560
Weinig te melden hier... we doen ons best zeg maar. Volgens de gyns hebben we goede kansen op spontane zwangerschap (43%) en dus willen ze ons eigenlijk voorlopig niet zien. Zelf ben ik er nog niet uit wat ik nou wil... het liefste zelf, en daar doen we ook wel goede pogingen toe, maar het voelt heel lastig aan... telkens weer schrap zetten voor de teleurstelling die ook telkens weer komt. :{ Tis gewoon klote.
pi_131930611
Oh en het verhaal hierboven over de MMM en gevoel is erg herkenbaar, het hakt er meer in dan je wil toegeven en het is een rollercoaster, ene keer is het niet erg andere keer baal je stevig.

Van het weekend verjaardag met een cute klein kindje, dat wij dat ook willen. Dat ik mijn lief zie en merk aan hem dat hij het ook wil, dat het pijn doet, dat hij droevig er van wordt en dat ik zijn pijn niet weg kan nemen. Dat is gewoon kut.

En dat ik me realiseer dat ik 35 ben en mijn 2 jaar niet zwanger jubileum heb gehad :') Terwijl ze om me heen bij bosjes zwanger worden, alsof het niks is.

En ik vind de IUI maar naar, stomme rothormonen, stom bezoek aan het ziekenhuis. Iedereen zit daar maar in mijn doos te rommelen én dat ben aan het eind van die stomme rollercoaster niet eens zwanger ook :(
Dat vind ik nog het meest frustrerende, je kan alles laten, door alle hoepels springen, maar er is geen garantie dat je zwanger eindigt.
Be ready when opportunity comes...Luck is the time when preparation and opportunity meet
  maandag 7 oktober 2013 @ 11:21:34 #47
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131930754
Lijn :* pff moeilijk zeg, kan me voorstellen dat het erg lastig is. Na mate het langer duurt zal die teleurstelling ook steeds erger worden, maar ook het gevoel of het wel allemaal gaat lukken. Erg dubbel dat je dan zit tussen zelf blijven proberen of toch maar verdere actie ondernemen..

Aurum :* je slaat de spijker op z'n kop

quote:
0s.gif Op maandag 7 oktober 2013 11:14 schreef _aurum_ het volgende:
Dat vind ik nog het meest frustrerende, je kan alles laten, door alle hoepels springen, maar er is geen garantie dat je zwanger eindigt.
Dit stukje vind ik het meest erge aan alles, je zet bijna je hele leven op zij voor iets waar geen garantie op is.
En dan in mijn geval ook nog de goed bedoelde adviezen als " een kennis van het zusje van het nichtje van, die stopte ook met ivf en was een jaar later zwanger'' voor mij ook een irritatie factor, omdat ik dan voor de zoveelste keer moet uitleggen dat je zonder eileiders toch echt niet zwanger kan raken.
Is dan ook meteen mijn voordeel, nadenken over anti-conceptie is niet nodig :P trying to look things on the brideside
Be happy with the little things in life
pi_131930873
Goed bedoelde adviezen en vage grapjes... da's echt fucking irritant. Wij kregen van de gyn nota bene nog een "Gaan jullie nog op vakantie? Dan kunnen jullie mooi weer een beetje tot rust en elkaar komen... *wink, wink*"... En man kreeg laatst van iemand met een slok te veel op "Moet jij niet naar huis, je hebt er tenslotte pas 1...". Tis goed dat een andere vriend die op de hoogte is snel tussen beide kwam, anders was het dikke ruzie geworden denk ik.

DV en Aurum, dat lijkt me ook het meest rotte en frustrerende, dat hoe je ook meebuigt en doet en je privacy volledig overboord flikkert, je nog niet-zwanger kan eindigen... :* voor jullie en iedereen in deze malle molen.
  maandag 7 oktober 2013 @ 11:41:15 #49
236546 droomvrouwtje
Lief, klein en schattig
pi_131931322
Oh... Nou ook niet netjes van de gyn zeg, hij zou juist beter moeten weten. Oef en van die vriend is ook niet handig.
Soms kunnen opmerkingen gebeuren, maar als iemand van de situatie op de hoogte is, vind ik het mega irritant en zelfs onbeschoft.
Of de grappige maar oh zo foute: "zal ik het even voor doen hoe het moet"
Be happy with the little things in life
  maandag 7 oktober 2013 @ 12:48:45 #50
311825 snoenk
heeft een hondenleven
pi_131933112
owh opmerkingen.. Krijg ook heel vaak te horen, net toen ze dachten dat het niet meer zou lukken raakte ze zwanger.

En heb nu bij voorbaat al gezegd dat ik niet wil horen dat er gelukkig nog 6 in de vriezer zitten, want als het niet lukt voelt het gewoon kut. En zo komt het een beetje over van maakt niet uit joh, je hebt er nog 6. Was al wel te laat met het zeggen, heb het al 2 x gehoord.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')