Dat komt wel heel dichtbij nu dobbey!quote:Op donderdag 3 oktober 2013 09:16 schreef dobbey het volgende:
Hier stiekem al een beetje aan het aftellen.... Nog een week en 2.5 uur voor het belletje van de arts dat we "echt" door zijn en wanneer we door mogen schuiven naar maatschappelijk werk.... En als alles goed gaat mogen we over 3 mnd beginnen Alweer een maand wachttijd voorbij
Fijn dat de pijn niet ondraaglijk was Arja, ik duim voor goede berichten voor je van de weekquote:Op donderdag 3 oktober 2013 13:06 schreef Arja het volgende:
[..]
Dat komt wel heel dichtbij nu dobbey!
Krijg jij dan het eitje van de jullie bekende donor, of "ruilen" jullie bewust met een vreemde donor?
Hoe gaat het al dan niet stoppen met roken?
Ik heb de punctie achter de rug. Het was pijnlijk, maar niet ondraaglijk. Nu hopelijk zonder complicaties verder, alleen mijn hele cyclus is nu door de war.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Be happy with the little things in life
quote:Op donderdag 3 oktober 2013 14:38 schreef droomvrouwtje het volgende:
Ego post in spoilerYup heel herkenbaar... Ik ben toen doorgestuurd naar een medisch maatschappelijk werkster in een ander ziekenhuis maar die in "dienst" was van de fertiliteitskliniek in Hengelo.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik ben nu zo ver dat het bij me "hoort" maar heel af en toe als ik heel moe ben, druk ben, ik alleen maar leeftijdsgenoten tegen kom die zwanger zijn of met iets word geconfronteerd wat niet direct in contact staat met het traject dan komt dat gevoel weer om het hoekje kijken.
Meestal voel ik zelf dat het er aan zit te komen en neem ik een stap terug uit het dagelijks leven en is het ikke tijd en daardoor gaan de (depressieve) gedachten sneller weg. Mocht ik het zelf niet aan zien komen doordat ik al te ver heen ben dan weet mijn man het tegenwoordig gelukkig te herkennen en stapt hij op de rem
Voor ons beiden is dit een behoorlijk leerproces geweest omdat ik voor de buitenwereld heel hard ben. Ik weet heel goed dingen te verbloemen waardoor het voor mijn man ook weer lastig was om de signalen op te vangen. Nu hij weet waar op te letten en ik af en toe de muur laat vallen word het "makkelijker".
Mocht je hulp krijgen aangereikt vanuit het ziekenhuis vraag dan wel specifiek om een medisch maatschappelijk werkster (die van ons was gespecialiseerd in fertiliteit maar pakte ook andere dingen daarbij zoals het vermoeden van ADHD bij mij) want die zijn meer op de hoogte van het hele proces dan een gewone en kunnen je ook betere handvaten geven om er mee te handelen.
Heel veel succes en mocht je ff van je af willen praten of wat dan ook mijn mailbox staat open
edit: Waar ik trouwens de laatste weken ook ben achter gekomen is dat het van me af schrijven heel erg helpt. Nu deed ik dat al wel hier maar ik merk dat ik nu echt dingen begin te "verwerken" sinds ik met het blog bezig ben. Heb zelfs na de blog met het definitieve einde een paar dagen afstand moeten nemen om alles tot me door te laten dringen
Dit is vooral heel herkenbaar... Alhoewel ik me er in eerste instantie niet bewust van was. Ik had in het begin ontzettend veel huilbuien en dan vooral als er een borrel in zat, ja 1 borrel was genoeg, want dan ineens is die muur er niet meer. De laatste maanden had ik zelf het idee in een rustiger vaarwater te komen. Mijn hoofd werd rustiger en mijn lichaam ook op een aantal buien na dus ik dacht dat het goed zat.quote:Op donderdag 3 oktober 2013 15:55 schreef droomvrouwtje het volgende:
En misschien is het dat ook wel, ik heb het gevoel niet aan verwerken toe te komen, sinds de diagnose endometriose is alles in een sneltrein terecht gekomen en heb ik niet echt het idee gehad op adem te kunnen komen, zelfs de pauze van begin dit jaar blijkt achteraf (die duurde bijna dik 9 maanden waarvan 3 maanden bewust, de overige 6 maanden was vooral afwachten tot we verder konden) niet voldoende te zijn
Ik ben blij dat je hulp krijgt DVquote:Op donderdag 3 oktober 2013 15:55 schreef droomvrouwtje het volgende:
En misschien is het dat ook wel, ik heb het gevoel niet aan verwerken toe te komen, sinds de diagnose endometriose is alles in een sneltrein terecht gekomen en heb ik niet echt het idee gehad op adem te kunnen komen, zelfs de pauze van begin dit jaar blijkt achteraf (die duurde bijna dik 9 maanden waarvan 3 maanden bewust, de overige 6 maanden was vooral afwachten tot we verder konden) niet voldoende te zijn
^^quote:Op maandag 7 oktober 2013 09:53 schreef Lijnloos het volgende:
Snoenk ik hoop ook voor je op een te vroege test, maar klote is het wel.
Ik zou idd effe bellen, anders loop je je zorgen te maken om niks.
Dit stukje vind ik het meest erge aan alles, je zet bijna je hele leven op zij voor iets waar geen garantie op is.quote:Op maandag 7 oktober 2013 11:14 schreef _aurum_ het volgende:
Dat vind ik nog het meest frustrerende, je kan alles laten, door alle hoepels springen, maar er is geen garantie dat je zwanger eindigt.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |