Depressie & Angst #58

Je moet ff die trol weer bellen en haar op dr flikker geven

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2013 08:45 schreef Murmeli het volgende:
Je moet ff die trol weer bellen en haar op dr flikker geven

?

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2013 09:12 schreef Cue_ het volgende:

[..]

?

Vervangende huisarts die toek niet serieus leek te nemen

Ook weer eens binnenvallen hier..

zit nu in de ziektewet, dus ff geen druk van het solliciteren.

nu gaan ze kijken of ik misschien een manische of bipolaire stoornis heb, ook een boekje meegekregen waarin ik mijn stemming bij moet houden en weer nieuwe medicijnen..

pff, maar wordt iig goed aan gewerkt, dat is wel iets anders dan bij het ggz.. Haha.

quote:

Op maandag 12 augustus 2013 18:00 schreef Murmeli het volgende:
Se, ik las dat je het hebben van een familie erg mist. Kan dat misschien een groot deel zijn van de reden dat alles zinloos voelt? En dat je ex de vervanging was van wat wat je zo miste en dat, toen zij wegviel het gat helemaal huge werd?

Dat was ook de reden waarom ik de borderliner moeilijk kon laten gaan en haar push/pull reacties uit haar ziekte maakte het helaas voor mij alleen maar moeilijker.

quote:

Want dat familie issue is wel iets dat veel voorkomt en waar ook wel mee valt te leren omgaan. Ik heb er ook last van gehad en das nu stukken beter namelijk. Voel me oa daardoor nu ook veel minder depri.

Hoe leer je om te gaan met iets wat er niet is?

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2013 14:06 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat was ook de reden waarom ik de borderliner moeilijk kon laten gaan en haar push/pull reacties uit haar ziekte maakte het helaas voor mij alleen maar moeilijker.

[..]

Hoe leer je om te gaan met iets wat er niet is?

rouwen... want dat is het. Je bent je familie als het ware verloren en dat
moet je verwerken. Ik zeg niet dat dat makkelijk is, maar het is wel een gericht punt om aan te gaan werken na je emdr.
Ik vier ook geen feestdagen meer met familie, en soms is dat verdrietig, maar ik kan er nu wel aardig mee omgaan. Vroeger, toen ik nog wilde dat het normaal was, deed het veel meer pijn, elke kerst weer, en op alle andere dagen dat ik daar was.
Nu heb ik het geluk dat mijn stiefvader (ook wel stieflul genaamd) niet meer leeft en sinds die tijd is mijn moeder veel meer mens geworden. Althansm een mens waar ik wat mee kan. Dus onze band is uiteindelijk nu best goed. Niet op alle vlakken, en het feit blijft dat ze mij in mijn jeugd gruwelijk tekort heeft gedaan, maar het is te doen. En ik merk dat dat het proces voor mij wel makkelijker heeft gemaakt.
Maar ik heb alsnog een heel proces door gemaakt van afstand nemen en accepteren dat ik ben opgegroeid zonder veilige basis. En dan die veilige basis terug zoeken in mezelf.
Dus het kan, en voor jou dus ook. Ik heb het laatste (en grootste) stuk gedaan met schematherapie, dat werkte voor mij als een trein. Maar misschien voor jou niet. Je moet even uitzoeken wat voor jou het beste werkt. In ieder geval lijkt het me de moeite waard voor je om met dit stukje rouw/afscheid aan de slag te gaan

Eensch

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2013 09:15 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Vervangende huisarts die toek niet serieus leek te nemen

Daar heb ik er al zoveel van meegemaakt. De gemiddelde huisarts heeft er echt totaal geen kaas van gegeten hoe om te gaan met dit soort klachten.

Onwijs goede dag gehad, wel veel spanning in de aanloop er naartoe. Een paar honderd kilometer gereden en ik was als de dood om een ongeluk te krijgen daar ik niet meer zoveel rij tegenwoordig.
Zon, zee, strand, kilometers gelopen en veel goede en diepgaande gesprekken. Alles ging goed, komende keer ga ik gewoon alleen (of wie er maar zin heeft om mee te gaan). Stomme angsten ook...

Blij om te horen Minthy!

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 08:18 schreef Toekito het volgende:

moest dit jaar elke feestdag werken maar helaas. Door verandering intern toch wellicht niet. Zo jammer.

Dat je niet hoeft te werken betekent toch niet dat je het maar moet vieren met familie?

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 00:10 schreef minthy het volgende:
Onwijs goede dag gehad, wel veel spanning in de aanloop er naartoe. Een paar honderd kilometer gereden en ik was als de dood om een ongeluk te krijgen daar ik niet meer zoveel rij tegenwoordig.
Zon, zee, strand, kilometers gelopen en veel goede en diepgaande gesprekken. Alles ging goed, komende keer ga ik gewoon alleen (of wie er maar zin heeft om mee te gaan). Stomme angsten ook...

Goed bezig Minthy! Als je als de dood bent om een ongeluk te krijgen, dan is het misschien handig om wat vaker te rijden, ook al doe je eerst even korte afstanden

Yeahhhhh voor minthy!
En ik wil best een keer mee hoor. Tenminste als je in de buurt van den haag gaat. Want daar werk ik. Wordt wel na werktijd dan

Tja, als je het allemaal niet wil, zal je dat toch langzaam duidelijk moeten maken. Bij mij kwam het neer op dat ik met de feestdagen gewoon op m'n kamer doorbracht toen ik nog thuiswoonde of niet de meest gezellige was. En eenmaal op kamers kwam ik hoogstens met het eten langs. Of ik het andere plannen met vrienden gemaakt, of ik wist het allemaal nog niet.

M'n ma vraagt het altijd nog wel, maar ze weet dat ik niet altijd kom. M'n pa viert het sowieso niet (al vorig jaar wel onverwachts daar gegeten met een paar familieleden).

De rest van de familie weet dat ik zelden tot nooit langskom. Heb dat door de jaren heen telkens afgebouwd en nu weten ze wel hoe het zit.

Ik voel me nu wat meer richting neutraal. Ik heb het de afgelopen weken druk gehad. Ik ben veel bezig geweest met mensen, maar er is gelukkig een plekje waar ik af en toe naartoe kan gaan en me volledig van de buitenwereld af kan sluiten. Ik kan dan helemaal tot mezelf komen en tot rust komen. Daarna kan ik weer even knallen.

Klinkt goed complex! Ik vind ook dat je erg anders bent de laatste paar weken. In positieve zin, that is. Je leeft mee met mensen, geeft suggesties voor verbetering etc. Je bent veel meer onderdeel van de groep hier. Niet als in vaste groep want het is een wisselende groep mensen, maar ik hoop dt je begrijpt wat ik bedoel

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 10:49 schreef Murmeli het volgende:
Klinkt goed complex! Ik vind ook dat je erg anders bent de laatste paar weken. In positieve zin, that is. Je leeft mee met mensen, geeft suggesties voor verbetering etc. Je bent veel meer onderdeel van de groep hier. Niet als in vaste groep want het is een wisselende groep mensen, maar ik hoop dt je begrijpt wat ik bedoel

Ik ben zo wanneer het op z'n minst wat neutraler met mij gaat en wanneer ik verder niks meer te zeggen heb
Veel posts van mij zijn ook behulpzame posts. Het kan dus heel anders gaan als ik niet heel Fok over mij heen krijg en dat ik dan in allerlei conflicten terechtkom wanneer ik (misschien iets te vaak) aangeef dat ik me niet lekker voel.

Ik weet niet of dit hier thuis hoort. Maar dat hoor ik dan vanzelf wel..

Al een aantal jaren ervaar ik angst, en ik merk nu dat het me belemmerd in mijn dagelijks leven. Het neemt de overhand, en dat is iets wat ik absoluut niet wil.
(zit er ook aan te denken om het met mijn huisarts te bespreken, maar wie weet hebben jullie wel tips)

Ik zal in het kort de situatie schetsen. En als jullie aanvullingen willen hoor ik het wel.

Op mijn 12e (ben nu 25) is mijn vader ziek geworden. Zijn situatie verslechterde totdat het moment kwam dat hij op de transplantatielijst kwam. Op dat moment ben stond ik voor de keuze om een buitenlandstage te lopen, en mijn vader heeft mij hier in aangemoedigd dat moest ik echt doen van hem. Uiteindelijk ook gedaan.. Een maand nadat ik terug kwam werd hij opgeroepen voor zijn operatie. (ondertussen was ik 19)
Op dat moment moest ik afscheid nemen, afscheid nemen van mijn vader omdat ik niet wist of hij het zou redden. Vanaf het telefoontje tot aan de operatie was ik totaal in paniek. Ik kon niet veel meer als huilen. Na een flink aantal uren kregen we het verlossende woord dat de operatie goed was gegaan.

Mijn vader had zijn hart afgestaan voor de wetenschap waar uit kwam dat hij een waarschijnlijk erfelijke voor van cardio-myopathie had. Ik heb toen voor de keuze gestaan om mij te laten testen. Ik heb gekozen om dit niet te doen. En daar stond de arts ook achter. Wel laat ik regelmatig mijn cholesterol checken en mijn bloeddruk meten. Bloeddruk is aan de hoge kant. En hartslag ook, maar niets om me zorgen om te maken volgens de arts. Ook heb ik dit jaar een 24 uurs meting gehad voor mijn bloeddruk, waar een lagere bloeddruk uit kwam als wanneer ik op controle bij de dokter ben.

Maar nu op dit moment, 5 jaar na de operatie van mijn vader, ervaar ik heel veel angst. Angst voor de dood. Angst dat ik onverwacht overlijd. Of dat er wat met mijn vriend gebeurt als hij onderweg is. Angst voor de dood voor mezelf en de mensen die ik liefheb.
Wanneer ik ergens last van heb ga ik er vanuit dat ik iets mankeer, en ga ik er ook vanuit dat het ernstig is.
Ik heb het er wel eens met mijn omgeving over en die snappen het niet. Of die zeggen dat ik me druk maak om niets want ik ben gewoon gezond word er dan gezegd.

Zijn er mensen die dit herkennen? Of mensen met tips.

(Nu ik dit zelf heb getypt snap ik dat er antwoorden komen van waarom laat je je dan niet testen. Nouja ik denk dat ik dat niet durf. Dat ik het niet wil weten. Terwijl misschien het weten wel ervoor zorgt dat mijn reële of niet-reële angst verdwijnt.)

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 14:51 schreef J0ycie88 het volgende:
Ik weet niet of dit hier thuis hoort. Maar dat hoor ik dan vanzelf wel..

Al een aantal jaren ervaar ik angst, en ik merk nu dat het me belemmerd in mijn dagelijks leven. Het neemt de overhand, en dat is iets wat ik absoluut niet wil.
(zit er ook aan te denken om het met mijn huisarts te bespreken, maar wie weet hebben jullie wel tips)

Ik zal in het kort de situatie schetsen. En als jullie aanvullingen willen hoor ik het wel.

Op mijn 12e (ben nu 25) is mijn vader ziek geworden. Zijn situatie verslechterde totdat het moment kwam dat hij op de transplantatielijst kwam. Op dat moment ben stond ik voor de keuze om een buitenlandstage te lopen, en mijn vader heeft mij hier in aangemoedigd dat moest ik echt doen van hem. Uiteindelijk ook gedaan.. Een maand nadat ik terug kwam werd hij opgeroepen voor zijn operatie. (ondertussen was ik 19)
Op dat moment moest ik afscheid nemen, afscheid nemen van mijn vader omdat ik niet wist of hij het zou redden. Vanaf het telefoontje tot aan de operatie was ik totaal in paniek. Ik kon niet veel meer als huilen. Na een flink aantal uren kregen we het verlossende woord dat de operatie goed was gegaan.

Mijn vader had zijn hart afgestaan voor de wetenschap waar uit kwam dat hij een waarschijnlijk erfelijke voor van cardio-myopathie had. Ik heb toen voor de keuze gestaan om mij te laten testen. Ik heb gekozen om dit niet te doen. En daar stond de arts ook achter. Wel laat ik regelmatig mijn cholesterol checken en mijn bloeddruk meten. Bloeddruk is aan de hoge kant. En hartslag ook, maar niets om me zorgen om te maken volgens de arts. Ook heb ik dit jaar een 24 uurs meting gehad voor mijn bloeddruk, waar een lagere bloeddruk uit kwam als wanneer ik op controle bij de dokter ben.

Maar nu op dit moment, 5 jaar na de operatie van mijn vader, ervaar ik heel veel angst. Angst voor de dood. Angst dat ik onverwacht overlijd. Of dat er wat met mijn vriend gebeurt als hij onderweg is. Angst voor de dood voor mezelf en de mensen die ik liefheb.
Wanneer ik ergens last van heb ga ik er vanuit dat ik iets mankeer, en ga ik er ook vanuit dat het ernstig is.
Ik heb het er wel eens met mijn omgeving over en die snappen het niet. Of die zeggen dat ik me druk maak om niets want ik ben gewoon gezond word er dan gezegd.

Zijn er mensen die dit herkennen? Of mensen met tips.

(Nu ik dit zelf heb getypt snap ik dat er antwoorden komen van waarom laat je je dan niet testen. Nouja ik denk dat ik dat niet durf. Dat ik het niet wil weten. Terwijl misschien het weten wel ervoor zorgt dat mijn reële of niet-reële angst verdwijnt.)

Een (mogelijke) lichamelijk conditie door erfelijkheid heb je al (of niet), daar gaat een diagnose niets aan veranderen. Wat je wel kan veranderen is het eerder weten. Het lijkt mij niet prettig om altijd in een 'what if' situatie te moeten leven en ik zou dit zeker zo snel mogelijk willen weten, maar dit is voor iedereen een persoonlijke keuze.

Nouja, de dood kwam ineens heel dichtbij. En dus ga je daarover nadenken en dat heeft bij jou enorme angst opgewekt.

Hoe er vanaf te komen? Dat is een lastige denk ik. Het is denk ik een kwestie van accepteren.. dat de dood bestaat en dat het iedereen een keer overkomt.

Geen idee of je het alleen kan doen of er hulp bij nodig hebt. Ligt een beetje aan hoeveel last jij en je omgeving ervan hebben. Met de huisarts erover praten kan natuurlijk geen kwaad.

Overstappen van psychiater is een volgende stap. Ik heb met mijn huidige eigenlijk nog nooit een klik gehad en ik ga er alleen heen om mijn medicatie te verhogen of te verlagen. Ik hoop alleen dat ik niet weken hoef te wachten voordat ik bij de nieuwe terecht kan...

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 10:44 schreef Comp_Lex het volgende:

Er is gelukkig een plekje waar ik af en toe naartoe kan gaan en me volledig van de buitenwereld af kan sluiten. Ik kan dan helemaal tot mezelf komen en tot rust komen. Daarna kan ik weer even knallen.

Vertel, wat is dat voor een plek? Ben wel benieuwd, en vraag me af hoe je alleen tot rust kan komen en hoe een plek daar in kan helpen.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 15:36 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
hoe een plek daar in kan helpen.

Neem aan dat de plek geen personen bevat

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 15:45 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Neem aan dat de plek geen personen bevat

Ik kan juist alleen tot rust komen bij een plek die wel (bekenden) bevat. Alleen zijn is echt een
Ben daarom benieuwd hoe Comp_Lex dat doet.

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 14:51 schreef J0ycie88 het volgende:
Wanneer ik ergens last van heb ga ik er vanuit dat ik iets mankeer, en ga ik er ook vanuit dat het ernstig is.

Bedoel je lichamelijk? In dat geval herken ik het niet zo maar das meer omdat ik nooit lichamelijk echt ziek ben.
Ik herken het wel, dat als ik weer eens vermoeidheid/angst/rotdag/piekeren heb, dat ik het (dmv piekeren) het veel erger maak dan het is. Doemdenken heet dat in de volksmond ook wel. Ik kan dan niet anders denken dan dat het erger is en wordt. Dat het mijn eigen schuld is (bv. ik heb gister teveel gedronken en daar moet ik nu de gevolgen van overzien, hoe kon ik zo dom zijn etc.)
En dan een rollercoaster van verleden (dit had beter gemoeten), naar relaties (Die zijn vast boos op mij, die moeten me niet, ze bellen me nooit) naar geld, etc etc.
Ook al WEET ik dat het merendeel niet waar is EN dat het over gaat.

Joycie, niet tof om met zo'n dreigend gevoel te zitten.
Is er, als je zou weten dat je het wel hebt een preventieve behandeling mogelijk die xe kans op plotseling overlijden verkleint? En zou je dan evt in aanmerking omen voor transplantatie? In dat geval zou ik het misschien toch laten onderzoeken.
Als je dat toch niet niet wil of het heeft gee nut, dan is het misschien wel slim om er met iemand over te praten, bijv je huisarts dus.

Is deze aandoening hetzelfde als HCM? Of komt dat niet bij mensen voor? Mijn kat heeft dat en de naam die jij noemt lijkt op wat mijn dierenarts zei toen hij de diagnose vertelde.

En hoe is het er mee?

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 23:43 schreef sitting_elfling het volgende:
En hoe is het er mee?

Na gisteren een topdag, vannacht een kutnacht, vanochtend een best goede ochtend heb ik ergens een verkeerde afslag genomen. De rest van de dag was het op een trillende onderlip bijten, toen ik vanavond alleen thuis zat was het helemaal misse boel. Paniekaanval, blèren, alles.
Morgen weer een nieuwe dag

En hoe gaat het met jou?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 00:14 schreef minthy het volgende:

[..]

Na gisteren een topdag, vannacht een kutnacht, vanochtend een best goede ochtend heb ik ergens een verkeerde afslag genomen. De rest van de dag was het op een trillende onderlip bijten, toen ik vanavond alleen thuis zat was het helemaal misse boel. Paniekaanval, blèren, alles.
Morgen weer een nieuwe dag

En hoe gaat het met jou?

Afgelopen 2 dagen echt verschrikkelijk kut .

Denk overigens dat gevoel wat je nu hebt komt doordat je juist een fantastische dag had gisteren.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 00:23 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Afgelopen 2 dagen echt verschrikkelijk kut .

Denk overigens dat gevoel wat je nu hebt komt doordat je juist een fantastische dag had gisteren.

Zou kunnen al spelen er meerdere zaken waardoor ik gedeprimeerd ben.

Gadver, wil ik gaan slapen, hoor ik m'n onderbuurmeisje giebelen en praten en blabla.. Vervolgens nu niet meer moe genoeg om te kunnen slapen. Blegh.. dan maar serie kijken tot diep in de nacht gok ik zo

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 00:32 schreef Cue_ het volgende:
Gadver, wil ik gaan slapen, hoor ik m'n onderbuurmeisje giebelen en praten en blabla.. Vervolgens nu niet meer moe genoeg om te kunnen slapen. Blegh.. dan maar serie kijken tot diep in de nacht gok ik zo

Ai, dat is kut...

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 00:23 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Afgelopen 2 dagen echt verschrikkelijk kut .

Denk overigens dat gevoel wat je nu hebt komt doordat je juist een fantastische dag had gisteren.

Dat is toch wel gek juist, na zo'n dag uitwaaien zou ik eerder denken dat je lichaam wat ontstresst is

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:01 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Dat is toch wel gek juist, na zo'n dag uitwaaien zou ik eerder denken dat je lichaam wat ontstresst is

Juist niet. Je kent het fenomeen weglopen voor je emoties? Je zelf bezig houden?

Iemand is overleden, je relatie is uit, iets ergs is gebeurt, je hoort; " ga weer bezig zijn! ". Je gaat weer aan het werk of weer op zoek, maar als je intern je eigen problemen niet hebt opgelost, komen die vanzelf boven (lees burnout) of als je plots werkloos bent bijv. en veel vrije tijd hebt en plots voel je je weer kut.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Juist niet. Je kent het fenomeen weglopen voor je emoties? Je zelf bezig houden?

Iemand is overleden, je relatie is uit, iets ergs is gebeurt, je hoort; " ga weer bezig zijn! ". Je gaat weer aan het werk of weer op zoek, maar als je intern je eigen problemen niet hebt opgelost, komen die vanzelf boven (lees burnout) of als je plots werkloos bent bijv. en veel vrije tijd hebt en plots voel je je weer kut.

Oh ja, dat laatste daar zit ik middenin ja.
Maar dat een goeie dag kan meewegen aan de slechte dag die daarop volgt? Nog nooit meegemaakt. Althans nog nooit aan die optie gedacht eigenlijk.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:04 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Juist niet. Je kent het fenomeen weglopen voor je emoties? Je zelf bezig houden?

Iemand is overleden, je relatie is uit, iets ergs is gebeurt, je hoort; " ga weer bezig zijn! ". Je gaat weer aan het werk of weer op zoek, maar als je intern je eigen problemen niet hebt opgelost, komen die vanzelf boven (lees burnout) of als je plots werkloos bent bijv. en veel vrije tijd hebt en plots voel je je weer kut.

Dat is het wel zo'n beetje. Als ik iets te doen heb gaat het aardig maar zo niet dan donder ik in een zwart gat. Als ik op korte termijn naar iets leuks kan uitkijken gaat het aardig, op langere termijn werkt dat niet. Vorige week veel te druk gedaan en rustig in het weekend, hele weekend naar de klote.
Tel daarbij een bak met angst, een zooi gepieker, slecht slapen, een depressie (ik begin te geloven dat GGZ gelijk heeft daarin) en allerlei vage lichamelijke klachten bij op en het optimisme verdwijnt naar de achtergrond.
Ik probeer het morgen gewoon weer opnieuw, ooit komt het goed. En over een week of 2 een afspraak voor wat meer permanente medicatie om de klachten wat te onderdrukken, ik ga ervan uit dat ik daar ook baat bij ga hebben

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:06 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

Oh ja, dat laatste daar zit ik middenin ja.
Maar dat een goeie dag kan meewegen aan de slechte dag die daarop volgt? Nog nooit meegemaakt. Althans nog nooit aan die optie gedacht eigenlijk.

Stel je voelt je kut, en dus ga je dingen doen om je niet kut te voelen. Voor je hersenpan kan dit al iets simpels zijn in de trend van 'bezig zijn'. Fietsen, hardlopen, uitwaaien op zee, werk whatever. Maar als je dan een moment hebt van voor jezelf, alleen zijn. Komen al die emoties weer naar boven. Je hebt er immers 'niks aan gedaan'. Je bent puur bezig geweest, dan voegt een leuke dag of een leuke stap avond niks toe aan je recovery.

Intern voel je je nog steeds kut. Ja, gisteren was het leuk, maar sinds wanneer los je depressieve problemen of angst op met leuke dingen doen of jezelf bezig houden?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:15 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Stel je voelt je kut, en dus ga je dingen doen om je niet kut te voelen. Voor je hersenpan kan dit al iets simpels zijn in de trend van 'bezig zijn'. Fietsen, hardlopen, uitwaaien op zee, werk whatever. Maar als je dan een moment hebt van voor jezelf, alleen zijn. Komen al die emoties weer naar boven. Je hebt er immers 'niks aan gedaan'. Je bent puur bezig geweest, dan voegt een leuke dag of een leuke stap avond niks toe aan je recovery.

Intern voel je je nog steeds kut. Ja, gisteren was het leuk, maar sinds wanneer los je depressieve problemen of angst op met leuke dingen doen of jezelf bezig houden?

En tóch is het in mijn geval wel belangrijk om dingen te blijven ondernemen. Niet zozeer om te vluchten maar meer om ervoor te zorgen dat ik verder afzak in een depressie of mezelf ga opsluiten/afsluiten van de wereld omdat angst weer eens regeert. In dat opzicht voegt het wel degelijk iets toe.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:26 schreef minthy het volgende:

[..]

En tóch is het in mijn geval wel belangrijk om dingen te blijven ondernemen. Niet zozeer om te vluchten maar meer om ervoor te zorgen dat ik verder afzak in een depressie of mezelf ga opsluiten/afsluiten van de wereld omdat angst weer eens regeert. In dat opzicht voegt het wel degelijk iets toe.

Het voegt altijd wat toe, mits je dus beseft dat je in sommige gevallen aan het weglopen bent.

Toen het besef kwam, merkte ik dus ook dat de leukheid helemaal niet zo leuk was, want het was net zo leuk als 'vroeger'. Alleen bij thuiskomst en wanneer er weer rust is, knalde het er steeds harder en harder in.

Daarom hadden we het er ook laatst nog over, nadat we alles loslieten omdat we het zwart voor de ogen hadden, toen we echt alles loslieten het nog veel erger was. Je moet die rare psychosomatische reacties ook zien als een soort van 'zuiverings' actie van je lichaam. We hebben er echt jaren lang meegespeeld.. en gekloot.

En natuurlijk werken aan het echte probleem, en in de tussentijd je hoofd voor de gek houden met wat typische ondernemings acties zoals uitwaaien, feestje hier en daar.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 01:37 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het voegt altijd wat toe, mits je dus beseft dat je in sommige gevallen aan het weglopen bent.

Toen het besef kwam, merkte ik dus ook dat de leukheid helemaal niet zo leuk was, want het was net zo leuk als 'vroeger'. Alleen bij thuiskomst en wanneer er weer rust is, knalde het er steeds harder en harder in.

Daarom hadden we het er ook laatst nog over, nadat we alles loslieten omdat we het zwart voor de ogen hadden, toen we echt alles loslieten het nog veel erger was. Je moet die rare psychosomatische reacties ook zien als een soort van 'zuiverings' actie van je lichaam. We hebben er echt jaren lang meegespeeld.. en gekloot.

En natuurlijk werken aan het echte probleem, en in de tussentijd je hoofd voor de gek houden met wat typische ondernemings acties zoals uitwaaien, feestje hier en daar.

Dat er behoorlijk wat gekkigheid aan de hand is dat is me wel duidelijk. Ik verlang echt terug naar begin 20, niks aan de hand en nergens bij nadenken. Dat probeer ik op goede dagen na te streven want ik wil niet 24/7 bezig zijn met al dat gedonder

Die klachten (spierpijn, trillen, zomaar ineens klappertanden , geheugen als een zeef, slechte concentratie) schijnen voort te komen uit de burnout welke weer veroorzaakt wordt door het jarenlange gepieker en m'n angsten plus een groot verantwoordelijkheidsgevoel, veel teveel taken hebben, studie naast fulltime werk en het niet kennen van grenzen. Voor mijn gevoel moet eerst die burnout weg voordat de rest aangepakt kan worden, ik ben benieuwd hoe de meneer van GGZ daarover denkt...

Uiteindelijk om half 3 in slaap gevallen, keertje wakker geworden om half 5 ofzo en vanmorgen was het fucked up om op te staan. Dus ook kwartier laten begonnen. Dit wordt een fucked up dag weet ik al. Ben chagrijnig en stil en op het werk zie ik ook weinig leuks.

Gister gekeken naar vacatures. Niet echt iets geweldigs gevonden, maar misschien is wisseling van omgeving al voldoende... ik weet het niet. Bleghh...

Morgenmiddag het ZBB (ofzo) gesprek. Zelfde vrouwtje als de intake, plus nog een tweede persoon erbij. Half uurtje zou het duren. We zullen wel zien

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 00:10 schreef minthy het volgende:
Onwijs goede dag gehad, wel veel spanning in de aanloop er naartoe. Een paar honderd kilometer gereden en ik was als de dood om een ongeluk te krijgen daar ik niet meer zoveel rij tegenwoordig.
Zon, zee, strand, kilometers gelopen en veel goede en diepgaande gesprekken. Alles ging goed, komende keer ga ik gewoon alleen (of wie er maar zin heeft om mee te gaan). Stomme angsten ook...

quote:

Op woensdag 14 augustus 2013 15:36 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:
Overstappen van psychiater is een volgende stap. Ik heb met mijn huidige eigenlijk nog nooit een klik gehad en ik ga er alleen heen om mijn medicatie te verhogen of te verlagen. Ik hoop alleen dat ik niet weken hoef te wachten voordat ik bij de nieuwe terecht kan...

[..]

Vertel, wat is dat voor een plek? Ben wel benieuwd, en vraag me af hoe je alleen tot rust kan komen en hoe een plek daar in kan helpen.

Het is een plek zonder mensen. Ik kan daar tot rust komen, omdat ik dan geen mensen om me heen heb. Ik kies er voor om alleen te zijn. Dat kan ik doen, omdat mijn persoonlijkheid dat vereist. Het schijnt trouwens afwijkend gedrag te zijn, dus je moet het niet vreemd vinden dat je het zelf niet kan.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 13:48 schreef Comp_Lex het volgende:

Het is een plek zonder mensen. Ik kan daar tot rust komen, omdat ik dan geen mensen om me heen heb. Ik kies er voor om alleen te zijn. Dat kan ik doen, omdat mijn persoonlijkheid dat vereist. Het schijnt trouwens afwijkend gedrag te zijn, dus je moet het niet vreemd vinden dat je het zelf niet kan.

Het is afwijkend gedrag als je tot rust komt als je alleen bent?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 13:51 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Het is afwijkend gedrag als je tot rust komt als je alleen bent?

Ik denk dat Lex wil zeggen dat het afwijkend gedrag is om een plek op te zoeken om alleen te zijn. En dat de tegenhanger, sociaal zijn en plekken opzoeken waar mensen zijn niet afwijkend gedrag is.

Ik ben overigens aan het inpakken, ik ga en verhuizen en een weekendje weg.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 14:08 schreef sitting_elfling het volgende:

Ik denk dat Lex wil zeggen dat het afwijkend gedrag is om een plek op te zoeken om alleen te zijn. En dat de tegenhanger, sociaal zijn en plekken opzoeken waar mensen zijn niet afwijkend gedrag is.

Nouja daarover kan ik hetzelfde zeggen. Waarom zou dat afwijkend gedrag zijn? Volgens mij wil het gros van de mensen als ze rust willen alleen zijn en doen ze dat vaak op een bepaalde plek. Voor de 1 is dt voor de buis, de ander achter de comp, de ander gaat mediteren, whatever rocks your boot. En anderen zoeken dan juist het contact op met derden.
Allebei niet vreemd of afwijkend

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 14:10 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Nouja daarover kan ik hetzelfde zeggen. Waarom zou dat afwijkend gedrag zijn? Volgens mij wil het gros van de mensen als ze rust willen alleen zijn en doen ze dat vaak op een bepaalde plek. Voor de 1 is dt voor de buis, de ander achter de comp, de ander gaat mediteren, whatever rocks your boot. En anderen zoeken dan juist het contact op met derden.
Allebei niet vreemd of afwijkend

Oh, maar ik wou ook niet zeggen dat het afwijkend was hoor . Ik dacht alleen dat Lex dat zo dacht.

Voor de rest, mijn inziens is er niet echt afwijkend gedrag.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 14:15 schreef sitting_elfling het volgende:

Oh, maar ik wou ook niet zeggen dat het afwijkend was hoor . Ik dacht alleen dat Lex dat zo dacht.

Weet ik Maar dan reageer ik er nog wel op

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 14:23 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Weet ik Maar dan reageer ik er nog wel op

Wanneer heb jij eigenlijk weer babbel bij de peut? Ik kan me vaag iets herinneren dat je een keer uitstel had.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 14:24 schreef sitting_elfling het volgende:
Wanneer heb jij eigenlijk weer babbel bij de peut? Ik kan me vaag iets herinneren dat je een keer uitstel had.

Ow dat was helemaal in het begin, dat het twee weken op werd geschoven.

Aankomende vrijdagmiddag heb ik een babbel van een half uur met twee luitjes.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 13:51 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Het is afwijkend gedrag als je tot rust komt als je alleen bent?

Er is tegen mij gezegd dat ik Cluster A kenmerken vertoon. Daar zit schizoïde bij. Er is sprake van het volgende bij mij:

De persoon geeft bijna altijd de voorkeur aan activiteiten waarin hij of zij alleen is.

De persoon heeft weinig of geen interesse in sociale activiteiten.

De persoon heeft geen goede vrienden of vertrouwelingen behalve de naaste familieleden.

De persoon vertoont emotionele kilte, afstandelijkheid of afgevlakte affectiviteit.

############

Nu is het grote probleem dat ik enorm buiten de samenleving sta en niet meer in staat ben om me goed te binden met andere mensen. Ik heb heel erg veel last van enorme gevoelens van eenzaamheid. Die gevoelens van eenzaamheid is juist de motivatie om ten koste van alles contact te zoeken met mensen, terwijl ik dat eigenlijk niet kan.

Tegelijkertijd vind ik het helemaal geen probleem om voor langere tijden alleen te zijn en minimaal contact te hebben met mensen. De issue is meer dat ik eigenlijk helemaal geen goede contact kan leggen met mensen wanneer ik dat wel wil en laat dat nou net de situatie zijn waar ik al jaren in zit.

Ik kom misschien kil, zakelijk en afstandelijk over, maar ik vind dat ik dat ik van binnen eigenlijk een hele warme, sociale, knuffelbare persoonlijkheid heb en dat ik vol met gevoelens zit. Ik kan dat totaal niet uiten en dat is de stoornis.

Ik vind het allemaal erg moeilijk en ik voel me over het algemeen niet goed, maar zolang ik mijn hersenen kan foppen dat ik wel een soort van leven heb, dan voel ik me iets beter dan compleet kut en klote. Hopelijk kan ik het één en ander verbeteren met professionele hulp.

[ Bericht 0% gewijzigd door Comp_Lex op 15-08-2013 14:46:21 ]

Moet zeggen Complex.. mooie uitgebreide, duidelijk post van waar je precies mee zit en hoe het werkt voor je

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 14:40 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik kan dat totaal niet uiten en dat is de stoornis

Denk dat daar idd de moeilijkheid in zal zitten. Je weet wat je wil, je weet waar je behoefte aan hebt. Nu si de vraag voor jou hoe je dat voor elkaar gaat krijgen. En daar zal prof.hulp je zeker bij gaan helpen denk ik zo. Hoop het wel in ieder geval

Ik zal het even heel ruw met plaatjes uitleggen wat mijn "stoornis" is:

ik ben dit (de leeuw):



maar ik vertoon dit (door mijn problemen):



Dan kan misschien komen door vroegere mishandeling en emotionele nalatigheid van mijn ouders en andere mensen. Autisme is het hoogstwaarschijnlijk niet, omdat ik als kind "normaler" was. Het is zo gegroeid zeg maar. De symptomen komen misschien overeen met autisme en Asperger enzo, maar de oorzaak is compleet anders.

Voor de mensen die mij gemeet hebben en dachten dat ik toch leuk overkwam:

Het is een toneelspel van mijn kant. Ik ben in het echt veel rustiger, apathischer en minder geïnteresseerd in andere mensen. Dat betekent niet dat ik helemaal niet geïnteresseerd ben in andere mensen, maar dat mijn sociale behoeften gewoon veel minder zijn dan de gemiddelde persoon (terwijl ik wel leuk contact wil met mensen en daar mijn best voor wil doen).

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 15:36 schreef Comp_Lex het volgende:
Het is een toneelspel van mijn kant. Ik ben in het echt veel rustiger, apathischer en minder geïnteresseerd in andere mensen. Dat betekent niet dat ik helemaal niet geïnteresseerd ben in andere mensen, maar dat mijn sociale behoeften gewoon veel minder zijn dan de gemiddelde persoon (terwijl ik wel leuk contact wil met mensen en daar mijn best voor wil doen).

Je hebt niet dezelfde sociale omgang nodig met mensen als 'de rest'. Je wil wel sociale contacten, je hebt er veel behoefte aan, maar in beperkte mate, omdat je ook alleen wilt zijn / moet zijn. En het is heel erg van belang dat je jezelf kunt zijn.. niet dat anderen dat niet hebben.. maar het kost jou misschien meer moeite/energie om aan het 'plaatje' te voldoen.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 15:39 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Je hebt niet dezelfde sociale omgang nodig met mensen als 'de rest'. Je wil wel sociale contacten, je hebt er veel behoefte aan, maar in beperkte mate, omdat je ook alleen wilt zijn / moet zijn. En het is heel erg van belang dat je jezelf kunt zijn.. niet dat anderen dat niet hebben.. maar het kost jou misschien meer moeite/energie om aan het 'plaatje' te voldoen.

Het kost mij heel veel energie en ik raak daar heel gestressed van eigenlijk. Het is moeilijk uit te leggen, maar hopelijk heb je een redelijk beeld van wat er precies aan de hand is.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 15:59 schreef Comp_Lex het volgende:
Het kost mij heel veel energie en ik raak daar heel gestressed van eigenlijk. Het is moeilijk uit te leggen, maar hopelijk heb je een redelijk beeld van wat er precies aan de hand is.

Ik herken wel het beeld dat je je niet gedraagt naar hoe je eigenlijk voelt dat je bent. En dat dat frustraties oplevert.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 15:26 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik zal het even heel ruw met plaatjes uitleggen wat mijn "stoornis" is:

ik ben dit (de leeuw):

[ afbeelding ]

maar ik vertoon dit (door mijn problemen):

[ afbeelding ]

Dan kan misschien komen door vroegere mishandeling en emotionele nalatigheid van mijn ouders en andere mensen. Autisme is het hoogstwaarschijnlijk niet, omdat ik als kind "normaler" was. Het is zo gegroeid zeg maar. De symptomen komen misschien overeen met autisme en Asperger enzo, maar de oorzaak is compleet anders.

Ik blijf erg benieuwd wat de pro's gaan zeggen wat je straks officieel hebt. Ik denk dat autisme misschien nog steeds wel een optie is, en schizoid twijfel ik over. Een schizoid wil liever geen sociaal leven, jij lijkt in een soort duaal gevecht met jezelf. Ik blijf denken dat het gevoel in je dat je dat niet wilt, puur door je verleden komt.

Cue, hoe gedraag jij je eigenlijk anders dan hoe je je in werkelijkheid voelt?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:08 schreef sitting_elfling het volgende:

Cue, hoe gedraag jij je eigenlijk anders dan hoe je je in werkelijkheid voelt?

Ik verschuil me best wel. Schaamte, onzekerheid.
Heb te veel van "wat anderen van me zullen denken", waardoor ik me anders ga gedragen dan dat ik eigenlijk zou willen doen.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:12 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ik verschuil me best wel. Schaamte, onzekerheid.
Heb te veel van "wat anderen van me zullen denken", waardoor ik me anders ga gedragen dan dat ik eigenlijk zou willen doen.

De vraag was dan ook, hoe gedraag jij je anders.

Juist meer verschuilen of juist dan direct maar overdreven doen?

Betreffende dat, wat anderen van je denken, heb je daar uberhaupt 1 keer bevestiging van gehad in je leven?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:14 schreef sitting_elfling het volgende:
De vraag was dan ook, hoe gedraag jij je anders.

Juist meer verschuilen of juist dan direct maar overdreven doen?

Betreffende dat, wat anderen van je denken, heb je daar uberhaupt 1 keer bevestiging van gehad in je leven?

Veel meer verschuilen, dingen niet doen. heel simpel laatst op de bruiloft. Er wordt gedanst en ik doe wel mee, maar ga niet voluit omdat ik weet dat m'n pa en broer me voor het eerst zien dansen.
Of toen een jongen beetje flirte ging ik er niet op in als ik normaal zou doen omdat er mensen bij waren die ik kende.
Op m'n werk doe ik niet altijd m'n mond open omdat het domme kunnen zijn die ik zeg.
Tijdens het uitgaan (of gewoon uberhaupt) let ik heel veel op de mensen om me heen. Hoe ze evt naar me kijken.

Vast wel eens bevestiging van gehad.. Maar die bevestiging geef ik mezelf wel he. Is allemaal reflectie.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:08 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik blijf erg benieuwd wat de pro's gaan zeggen wat je straks officieel hebt. Ik denk dat autisme misschien nog steeds wel een optie is, en schizoid twijfel ik over. Een schizoid wil liever geen sociaal leven, jij lijkt in een soort duaal gevecht met jezelf. Ik blijf denken dat het gevoel in je dat je dat niet wilt, puur door je verleden komt.

De reden waarom ze gezegd hebben dat ik hoogstwaarschijnlijk niet autistisch ben, is omdat het niet voldoende aantoonbaar is dat ik als kind ook al zo was.

Het was ze ook al opgevallen dat er een soort duaal gevecht is met mezelf.

Er zijn trouwens meerdere types schizoïde (of schizoïde subtypes):

http://www.millon.net/taxonomy/summary.htm

Het kan ook nog Cluster C zijn trouwens. (ontwijkend)

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:17 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Veel meer verschuilen, dingen niet doen. heel simpel laatst op de bruiloft. Er wordt gedanst en ik doe wel mee, maar ga niet voluit omdat ik weet dat m'n pa en broer me voor het eerst zien dansen.
Of toen een jongen beetje flirte ging ik er niet op in als ik normaal zou doen omdat er mensen bij waren die ik kende.
Op m'n werk doe ik niet altijd m'n mond open omdat het domme kunnen zijn die ik zeg.
Tijdens het uitgaan (of gewoon uberhaupt) let ik heel veel op de mensen om me heen. Hoe ze evt naar me kijken.

Vast wel eens bevestiging van gehad.. Maar die bevestiging geef ik mezelf wel he. Is allemaal reflectie.

Zocht jij trouwens al professionele hulp?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:50 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Zocht jij trouwens al professionele hulp?

Yup

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:54 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Yup

Goed bezig
In welke fase zit je momenteel?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 17:06 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

Goed bezig
In welke fase zit je momenteel?

als je paar posts terug leest staat alles

Comp_Lex, misschien heb je gewoon een introverte persoonlijkheid? Een belangrijke kenmerk daarvan is dat het energie kost om met andere mensen om te gaan en je daarna even alleen moet zijn om je weer op te laden. Het is heel normaal dat in combinatie daarmee je wel behoefte hebt aan sociale contacten.

Dat je anders opstelt in sociale situaties dan je eigenlijk bent kan heel goed door die mishandeling en emotionele verwaarlozing van vroeger komen. Ik denk dat je gewoon nog in de overlevingsstand staat omdat je die zaken nog niet goed hebt verwerkt en daarom mensen niet durft toe te laten omdat je bang bent dat ze je dan niet zullen accepteren zoals je bent. Ik zie niet zoveel in dat schizoïde of autisme label.

Zomaar een mening natuurlijk op basis van weinig informatie.

Hebben jullie wel eens het idee dat wat je ook doet, linksom, rechtsom, het maakt allemaal geen reet uit qua je eigen ontwikkeling.

Druppel op een gloeiende plaat? Heb weer zo'n inzink moment. Ben aan het in pakken en kwam spul van de middelbare school tijd tegen ( !!! God wat was het leven toch toen simpel.

Ik word er zo moe van dat ik niet weet wat ik wil

@s_e vandaag de hele tijd gekeken naar Paul Smit. Miss wat voor jou?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 21:43 schreef Cue_ het volgende:
@s_e vandaag de hele tijd gekeken naar Paul Smit. Miss wat voor jou?

Die fashion guy? Welke bedoel je? Ik typte het in en kreeg een aantal

Ik heb gewoon weer vieze twijfel wat in me hoofd trekt. Die huidige dame waar ik nu mee ben is echt veel te hoog gegrepen voor mij, no way dat ze bij me blijft. Ik zie mezelf eigenlijk ook alleen maar als een sukkel die niet eens over zijn ex heen kan komen. Hetgeen wat de familie zegt, trek ik dan over me heen. Ik voel me dan weer een enorme nietsnut en kruip in mijn schulp (zoals ik deed voor dat ik naar Londen ging).

Voor de rest vandaag inpakken en George Carlin gekeken . Kan me opzich wel vinden in zijn denkwijze .


Ik haat twijfel, maar wat doe ik dan nadat ik mijn schulp kruip? Op stap, en schijt aan alles hebben, en dan aan het eind van de rit heb ik wel weer wat felefoonnummers te pakken of loop ik weer met iemand te kletsen over het leven.

Maar dat is toch geen leven? .

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 16:35 schreef Comp_Lex het volgende:

[..]

De reden waarom ze gezegd hebben dat ik hoogstwaarschijnlijk niet autistisch ben, is omdat het niet voldoende aantoonbaar is dat ik als kind ook al zo was.

Het was ze ook al opgevallen dat er een soort duaal gevecht is met mezelf.

Er zijn trouwens meerdere types schizoïde (of schizoïde subtypes):

http://www.millon.net/taxonomy/summary.htm

Het kan ook nog Cluster C zijn trouwens. (ontwijkend)

dat schizo vind ik wel interessantheb je soms het gevoel dat je meer observer bent dan een lever? dat ik heb wel vaak.

http://xkcd.com/610/ dit verwoord het wel, maar dan minder intellectueel.

weer zoiets waar ik een naschop vandaag van krijg.
Ik ga extra werken doe mn best en achteraf is het weer niet goed. Want de ene zei dit en de ander zei dat. Dus ik had dit gedaan..
Motiveerd voor geen meter en ik heb het er al lastig mee.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 22:33 schreef Miniem het volgende:
weer zoiets waar ik een naschop vandaag van krijg.
Ik ga extra werken doe mn best en achteraf is het weer niet goed. Want de ene zei dit en de ander zei dat. Dus ik had dit gedaan..
Motiveerd voor geen meter en ik heb het er al lastig mee.

Kappen dus met je extra inzetten als anderen je werk niet op waarde willen schatten

[ Bericht 0% gewijzigd door sitting_elfling op 15-08-2013 23:11:17 ]

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 22:32 schreef 123dudeguys het volgende:

[..]

dat schizo vind ik wel interessantheb je soms het gevoel dat je meer observer bent dan een lever? dat ik heb wel vaak.

http://xkcd.com/610/ dit verwoord het wel, maar dan minder intellectueel.

Ik ben inderdaad meer een observer. Dat ben ik altijd al geweest.

Ik heb aan de ene kant enorme zin in Dinsdag...Want dan ga ik ''meeten'' met iemand. Maar aan de andere kant vind ik het ook enorm eng. Straks vind die persoon mij helemaal niet goed zoals ik ben, en straks ga ik weer enorm lopen fladderen met mijn handen..(gosh waar een mens zich wel niet zorgen over maakt)

En dat gaat dus nogal onbewust, totdat iemand erover begint. En geloof me dat is zo irritant.
En ik klap meestal helemaal dicht, ook zo lekker handig..

Maar veder verheug ik me er wel heel erg op ;')

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 09:49 schreef Catnip het volgende:
Ik heb aan de ene kant enorme zin in Dinsdag...Want dan ga ik ''meeten'' met iemand. Maar aan de andere kant vind ik het ook enorm eng. Straks vind die persoon mij helemaal niet goed zoals ik ben, en straks ga ik weer enorm lopen fladderen met mijn handen..(gosh waar een mens zich wel niet zorgen over maakt)

En dat gaat dus nogal onbewust, totdat iemand erover begint. En geloof me dat is zo irritant.
En ik klap meestal helemaal dicht, ook zo lekker handig..

Maar veder verheug ik me er wel heel erg op ;')

Gewoon gezonde spanning toch?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 21:35 schreef sitting_elfling het volgende:
Hebben jullie wel eens het idee dat wat je ook doet, linksom, rechtsom, het maakt allemaal geen reet uit qua je eigen ontwikkeling.

Druppel op een gloeiende plaat? Heb weer zo'n inzink moment. Ben aan het in pakken en kwam spul van de middelbare school tijd tegen ( !!! God wat was het leven toch toen simpel.

Ik word er zo moe van dat ik niet weet wat ik wil

Wat bedoel je met ontwikkeling?

En dat laatste, dat heb ik ook.

Ik weet ook niet wil! . Dat vind ik ook super storend. Mja :-/.

Gister voor het eerst sinds vier weken weer groepstherapie. Was al de hele week al zenuwachtig. Ik vond het op zich wel goed. Ik was blij mijn therapiegroep weer te zien. Het was wel confronterend voor mij, ik heb ingebracht dat ik vorige week voor het eerst in mijn leven gehyperventileerd heb en dat dat met mijn verlatingsangst te maken heeft. Toen heeft de therapeute best wel lang doorgezaagd op de manier waarop ik relaties voer (ik voer een open / polyamoureuze relatie) en nu ben ik totaal in de war en twijfel eraan of ik nog wel de relatie met mijn vriend verder moet voeren of niet. Ik vind het zo kut dat ik altijd zo snel ga twijfelen aan mezelf als mensen een andere mening / zichtwijze over dingen hebben en dat ik dan mijn hele wezen in twijfel trek. Dat is gister een beetje bij de therapie gebeurd, alhoewel niemand mijn manier van relatie voeren in twijfel trekt, maar omdat ze het niet kennen, daardoor wel veel vragen stellen en ook kritisch over veel dingen zijn. En dan ben ik nu weer aan zo'n punt beland, dat ik dan mezelf weer die vraag moet stellen of dit allemaal wel zo goed voor me is. Pff .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 11:48 schreef Gray het volgende:

[..]

Wat bedoel je met ontwikkeling?

En dat laatste, dat heb ik ook.

Ontwikkeling, een pad.

Je ontwikkeld als mens ergens naar toe. Bitch, filantroop, slet, whatever. Nu? Nu sta ik stil. Nu ben ik van alles een beetje zonder echt overtuiging te hebben dat ik dit graag wil. Maar ik ben heilig er van overtuigd dat stilstand achteruitgang is. Mijn inziens kun je beter iets kiezen en daar achter staan dan elke week iets anders proberen. Of zit ik fout in die denkwijze?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 12:38 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ontwikkeling, een pad.

Je ontwikkeld als mens ergens naar toe. Bitch, filantroop, slet, whatever. Nu? Nu sta ik stil. Nu ben ik van alles een beetje zonder echt overtuiging te hebben dat ik dit graag wil. Maar ik ben heilig er van overtuigd dat stilstand achteruitgang is. Mijn inziens kun je beter iets kiezen en daar achter staan dan elke week iets anders proberen. Of zit ik fout in die denkwijze?

Ik denk niet dat in jouw geval stilstand, achteruitgang is. Ik vraag me ook af of jij wel daadwerkelijk stil staat. Voor je gevoel misschien wel, maar hoe je hier op mij overkomt niet. Je bent veel met jezelf bezig, je probeert je psychische problemen / trauma te overwinnen. Daarvoor heb je nu die emdr therapie. Daarna ga je toch ook nog gesprekstherapie volgen? Ik denk dat het voor jou belangrijk is dat je je realiseert dat je eerst je trauma moet zien te overwinnen en dan is er waarschijnlijk ook weer meer ruimte voor je verdere ontwikkeling en hoe je je leven verder wil voeren. Is dat iets wat je pas nu hebt, dat je niet weet wat je wil of had je dat vroeger ook al?

Bij mij heeft het niet weten wat ik wil in ieder geval te maken met vroeger weinig praktische en emotionele ondersteuning van mijn ouders gehad te hebben, alles alleen met mezelf uit te moeten maken en als kind waarschijnlijk ook al veel depressief en daardoor ook geblokkeerd was. Ik ken mezelf helemaal niet zo goed eigenlijk en ik merk dat dat nu aan het veranderen is sinds ik therapie volg.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 09:49 schreef Catnip het volgende:
Ik heb aan de ene kant enorme zin in Dinsdag...Want dan ga ik ''meeten'' met iemand. Maar aan de andere kant vind ik het ook enorm eng. Straks vind die persoon mij helemaal niet goed zoals ik ben, en straks ga ik weer enorm lopen fladderen met mijn handen...

Fladderen? Hoe moet ik dit zien?

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 22:00 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]
<knip>
Ik heb gewoon weer vieze twijfel wat in me hoofd trekt. Die huidige dame waar ik nu mee ben is echt veel te hoog gegrepen voor mij, no way dat ze bij me blijft. Ik zie mezelf eigenlijk ook alleen maar als een sukkel die niet eens over zijn ex heen kan komen. Hetgeen wat de familie zegt, trek ik dan over me heen. Ik voel me dan weer een enorme nietsnut en kruip in mijn schulp (zoals ik deed voor dat ik naar Londen ging).
</knip>

Als ik dit lees dan doet me het zo denken aan de theorie in een mindfulness-boek wat ik gisteren nog aan het lezen was. Daarin wordt uit de doeken gedaan dat een "depressie" (geef het een naampje..) juist bestendigd wordt door continu afgeven op jezelf. Vaak dat gedachtes als "wat ben ik toch een sukkel", "waarom is mijn leven zo moeilijk terwijl het vroeger zoveel makkelijker was?" er juist voor zorgen dat je een innerlijk gevecht met jezelf aangaat om jezelf beter te voelen. Een gevecht dat niet gewonnen kan worden.

En nou staat juist bovenstaande tekst van jou boordevol met zelfverwijten die precies die voorbeelden uit het boek waren. .
Nou kamp ik wel met hetzelfde probleem, en weet ik dat het proces van deze gedachten laten gaan moeizaam verloopt en lang duurt, maar ik heb mijzelf in ieder geval tot doel gesteld die zelfverwijtende gedachtes en gevoelens te gaan nuanceren. Daar wordt het leven IMHO alleen maar beter op. .

En ergens begrijp ik ook wel dat jij, s_e, nu even door deze periode heen moet om op gegeven moment te besluiten dat het anders moet gaan worden...

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 12:38 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ontwikkeling, een pad.

Je ontwikkeld als mens ergens naar toe. Bitch, filantroop, slet, whatever. Nu? Nu sta ik stil. Nu ben ik van alles een beetje zonder echt overtuiging te hebben dat ik dit graag wil. Maar ik ben heilig er van overtuigd dat stilstand achteruitgang is. Mijn inziens kun je beter iets kiezen en daar achter staan dan elke week iets anders proberen. Of zit ik fout in die denkwijze?

Ah zo. Nou, in dat geval ben je wel lekker bezig hoor. Bovendien vormen momenten van stilstand ook onderdeel van dat pad. Het is enerzijds rust en anderzijds opbouwen van momentum.

En wat betreft het kiezen en erachter blijven staan: ik ben het met je eens, al werkt het voor mij zo niet. Voor zoiets heb je een drive nodig en dat ontbreekt bij mij. Voor mijzelf zie ik dat niet directt als probleem, maar ik weet wel dat zoiets niet werkt in deze maatschappij. Op den duur levert het praktisch gezien dus wel een probleem voor me.

En dus heb ik nu wat plannen liggen, maar de tijd zal uitwijzen of het wat worden zal.

Woonde ik maar onder een mango-boom...

Straks m'n gesprek. Zeer benieuwd hoe het gaat. Ga denk ik m'n eigen posts eens teruglezen om te kijken hoe m'n afgelopen dagen/weken waren

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:12 schreef Gray het volgende:

[..]

En dus heb ik nu wat plannen liggen, maar de tijd zal uitwijzen of het wat worden zal.

Woonde ik maar onder een mango-boom...

Ach, ondernemers zat die begonnen met "wat plannen die ze hadden liggen" en uiteindelijk succesvol worden. Wie weet waar die plannen jou brengen. .

Ik zou wel een schapenherder willen worden op de heide. Combineert dat een beetje goed met die mangoboom van jou? Dan kunnen we een woongemeenschap maken. .
Je moet wat in het leven hè, bij gebrek aan een drive en een doel... .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:17 schreef Cue_ het volgende:
Straks m'n gesprek. Zeer benieuwd hoe het gaat. Ga denk ik m'n eigen posts eens teruglezen om te kijken hoe m'n afgelopen dagen/weken waren

Lief dagboek...

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:24 schreef Gray het volgende:

Lief dagboek...

Daarin schrijf ik hele andere dingen

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:24 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Daarin schrijf ik hele andere dingen

Ach, als m'n baardhaar maar goed zit.

quote:

Op donderdag 15 augustus 2013 21:35 schreef sitting_elfling het volgende:
Hebben jullie wel eens het idee dat wat je ook doet, linksom, rechtsom, het maakt allemaal geen reet uit qua je eigen ontwikkeling.

Druppel op een gloeiende plaat? Heb weer zo'n inzink moment. Ben aan het in pakken en kwam spul van de middelbare school tijd tegen ( !!! God wat was het leven toch toen simpel.

Ik word er zo moe van dat ik niet weet wat ik wil

Het maakt bij mij inderdaad geen reet uit. Ik loop nu al een tijdje tegen een grens aan te hikken.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 12:53 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Fladderen? Hoe moet ik dit zien?

Soort wapperen met je handen. Maar dat doe ik dus heel erg.. En dat heet ook wel "fladderen"

What the hell? Ik kom er net achter dat de cover van een tijdschrift dat ik laatst tegenkwam wel heel erg lijkt op eentje die ik een jaar eerder maakte voor een ander waar ik in de redactie zat. Blijkt de hoofdredacteur van de tweede ook in de eerste redactielid te zijn!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:46 schreef Catnip het volgende:

[..]

Soort wapperen met je handen. Maar dat doe ik dus heel erg.. En dat heet ook wel "fladderen"

Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 15:12 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses.

Denk aan een vrouw die een opvlieger krijgt en met der handen begint te flapperen om verkoeling te krijgen.
Ik gok zoiets.. maar dan zonder de reden

Wat een ontzettende kut dag is dit zeg.

Mijn medicatie is pas bijgestelt.
Werkt nog steeds niet beter.

Glij van een manische bui naar een depri bui.
Mijn verloofde heeft een hoop aflevering van de biggest loser gekeken.
En na verloop van tijd werd ik daar heel kriebelig van.
Ik wil graag weer meer aan mijn gezondheid doen en afvallen.
Maar ik heb geen energie.

Onze zwangerschap gaat kut en elke keer is er weer wat anders.

Amper werk hier op het moment dus zit veel thuis.
Nu als spijker op de kop heeft ze in infectie dat een SOA kan zijn.
Nu zijn we eigenlijk nooit apart van elkaar dus het moet een oude zijn.

Alles is gewoon ruk op het moment.
En de caffeine is op. En ik ben aan het afkicken daarvan.
En ook dat gaat ruk.

Gewoon een kutdag.

Jij hebt wel extreme afkickverschijnselen van koffie, Insomnium! .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 15:19 schreef Detroit het volgende:
Jij hebt wel extreme afkickverschijnselen van koffie, Insomnium! .

Ben hyper sensitief voor caffeine.
En gebruik het al jaren in den extreme.

De reden daarvoor is zodat ik mij uberhaupt nog levend voel.
Maar ik weet ook dat het niet goed is en probeer dus te stoppen daarmee.
Maar dat gaat echt voor geen meter.

Ik ben weer terug van een afspraak. Ik heb een registratieformulier meegekregen.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 15:12 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Ik kan mij hier geen voorstelling van maken, excuses.

Haha.
Dat snap ik best, ik moet altijd denken aan een vogel, maar dan zegmaar zonder je armen helemaal te strekken..

Zow, dat was dat. Moet zeggen, deze vrouw sprak me meer aan. Ze stelde juiste vragen, bracht dingen goed in verband. Heb zelfs twee keer een traan moeten laten omdat ze de juiste knoppen raakte. De kern van het probleem is in ieder geval in beeld. (en ik had hem goed geraden dus ze was het met mee eens)

Om ook even met labeltjes te gaan gooien (woei ik heb/krijg ze misschien ook ) zou het een eetstoornis icm depressie kunnen zijn. Wantja, allemaal invloed op elkaar enzo.

Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:03 schreef TwyLight het volgende:
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

Ik vind het gewoon klotewerk. Om echt een samenhangend verhaal op papier te krijgen.. maar daar zijn wel methodes voor te bedenken.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:03 schreef TwyLight het volgende:
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

Is het niet een drempel die je over moet?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:05 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Is het niet een drempel die je over moet?

absoluut, kijk er gewoon tegenop omdat ik eigenlijk me van te voren al enorm druk maak "ben ik wel goed genoeg" "waarom zouden ze in godsnaam mij kiezen", etc. en ik weet gewoon van mezelf dat ik in het echt veel "beter" ben dan dat ik me op papier kan uiten. Zie iets kleins als een sollicitatiebrief al als een enorme berg die ik over moet terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. Nu zit ik weer te fokken om het schrijven van die brief maar uit te stellen en die knoop in m'n buik niet te voelen

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 12:46 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Ik denk niet dat in jouw geval stilstand, achteruitgang is. Ik vraag me ook af of jij wel daadwerkelijk stil staat. Voor je gevoel misschien wel, maar hoe je hier op mij overkomt niet. Je bent veel met jezelf bezig, je probeert je psychische problemen / trauma te overwinnen. Daarvoor heb je nu die emdr therapie. Daarna ga je toch ook nog gesprekstherapie volgen? Ik denk dat het voor jou belangrijk is dat je je realiseert dat je eerst je trauma moet zien te overwinnen en dan is er waarschijnlijk ook weer meer ruimte voor je verdere ontwikkeling en hoe je je leven verder wil voeren. Is dat iets wat je pas nu hebt, dat je niet weet wat je wil of had je dat vroeger ook al?

Bij mij heeft het niet weten wat ik wil in ieder geval te maken met vroeger weinig praktische en emotionele ondersteuning van mijn ouders gehad te hebben, alles alleen met mezelf uit te moeten maken en als kind waarschijnlijk ook al veel depressief en daardoor ook geblokkeerd was. Ik ken mezelf helemaal niet zo goed eigenlijk en ik merk dat dat nu aan het veranderen is sinds ik therapie volg.

Ik heb vroeger ook geen praktische of emotionele ondersteuning gekregen. Niet van ouders, niet van familie, niet van pleegouders. None. Ik kom overigens uit een zwaarmoedige familie van mijn vaders kant, (stille harde werkers, emoties opkroppen) en christen fundi's (familie van de moeder).

Wat een mix ook .

Ik heb alles ook zelf moeten uitvinden. Geen broertjes, geen zusjes. Tot mijn pubertijd was ik op sociaal niveau misschien nog wel meer verlegen ivg met comp_lex. Ik had geen sociaal voorbeeld. Geen enkele. Ik ben pas volwassen geworden toen ik na VWO naar Londen ben gegaan. Toen ging het balletje rollen, en toen merkte ik ook dat veel angst tussen de oren zit. 99 van de 100 keer. Toen moest ik mijn bek wel opentrekken, want anders werd je onder gesneeuwd en had je een vet probleem. Londen was immers duur. Ben daar nog president geweest van de studenten vereniging, bij meerdere studenten groepen in het bestuur gezeten, en werk en gewoon full time student ook.

Ik vraag me dan af, heb ik leiding nodig. Er is immers altijd iemand geweest die ook niet een idee had wat ie moest doen en heeft het ook in zijn eentje gedaan, en die kreeg toen een volger en toen ging dat balletje rollen. Maarja, ik heb vanavond ook weer zo'n bagger moment.

Stel er was zo'n suicide booth of oploskamer, was ik er nu linea recta in gelopen. Ik vind het leven (helaas) qua gevoel echt oprecht geen reet aan. Wat houdt je hier? Een handjevol mensen.

En je modschap op FOK!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 13:07 schreef Detroit het volgende:

[..]

Als ik dit lees dan doet me het zo denken aan de theorie in een mindfulness-boek wat ik gisteren nog aan het lezen was. Daarin wordt uit de doeken gedaan dat een "depressie" (geef het een naampje..) juist bestendigd wordt door continu afgeven op jezelf. Vaak dat gedachtes als "wat ben ik toch een sukkel", "waarom is mijn leven zo moeilijk terwijl het vroeger zoveel makkelijker was?" er juist voor zorgen dat je een innerlijk gevecht met jezelf aangaat om jezelf beter te voelen. Een gevecht dat niet gewonnen kan worden.

Eens Jouw posts hebben wel een hoog bazen gehalte btw! Stel dat wel op prijs!

quote:

En nou staat juist bovenstaande tekst van jou boordevol met zelfverwijten die precies die voorbeelden uit het boek waren. .

En ik voel ze nu ook weer. Ik heb een vriendin. Qua looks en alles is het echt boven mijn pet. En nu voel ik weer, wanneer zou ik er nog energie in steken? No way dat die dame mij zou blijven.

Weetje hoe ik me voelde bij die vorige ex? Dat ze juist onder mijn grens zat, en ik van anderen moest horen, dat ik een betere kon krijgen. En dat mijn ex ook continu te melden had dat ze bang was (extreem bang was) dat ik haar zou verlaten voor zo'n glamour popje.

quote:

Nou kamp ik wel met hetzelfde probleem, en weet ik dat het proces van deze gedachten laten gaan moeizaam verloopt en lang duurt, maar ik heb mijzelf in ieder geval tot doel gesteld die zelfverwijtende gedachtes en gevoelens te gaan nuanceren. Daar wordt het leven IMHO alleen maar beter op. .

Jij had toch pillen? Hoe lang al? Dosis? Nuanceer jij het, of heb je anderen die tegen je zeggen, hey maat, kap nou eens met dat gezeik op jezelf...?

quote:

En ergens begrijp ik ook wel dat jij, s_e, nu even door deze periode heen moet om op gegeven moment te besluiten dat het anders moet gaan worden...

Ik moet er door heen, maar nu, 22.07 8/16/2014, kan ik echt oprecht zeggen, ik ben het spuug zat. Ik vind het leven niet leuk Detroit. Echt niet. Ja, leuk, stappen, zuipen, dames, soms zelfs meerdere. Flirten, ouwe hoeren, echt leuk feestje bouwen. Of gewoon gek doen, die hotels in Oost Europa zijn echt stront goedkoop, en we hadden daar bijv. na een avond stappen gewoon een hotel geboekt. Jij voelt wel aan wat voor nacht dat werd . Als ik naga wat ik allemaal heb meegemaakt, lijkt het net wel alsof ik stomp ben geworden voor alles om me heen. Het interesseerd me geen fuck meer. Bijvoorbeeld, toen die krediet beoordelaar Amerika van triple A naar dubbel A bracht en dat overal in het nieuws was, was ik daar op dat moment aan het werk en werden we daar van te voren ingelicht. Wat we wel en niet mochten zeggen aan vrienden en familie en de media enzo . Dat was zo vet, ik stond toen echt te stuiteren. Nu? Nu merk ik eigenlijk pas hoe verrot sommige mensen zijn. Ik zit helaas in een hoek waar veel narcisten zitten, en ook veel psycho's.

En de professionals spelen echt blufpoker met me . Ze weten dat ik toch nooit wat gek's ga doen, maar ze schrijven me genoeg medicatie voor, en geven mij genoeg medicatie dat een OD of wat dan ook echt gemakkelijk is. Maar aan de andere kant, raak ik ook echt nergens verslaafd aan. Mja, vandaag is echt weer een poep dag.

Had laatst een flinke portie mirtazepine genomen met propranol, kreeg in de ochtend zo wat hallucinaties van die krengen. Maar verslaafd? Ho maar, ik ben daar voor helaas te stabiel in mijn hoofd.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:11 schreef motorbloempje het volgende:
En je modschap op FOK!

Uiteraard FOK liefde

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 21:03 schreef TwyLight het volgende:
Ik moet een sollicitatiebrief schrijven en ik krijg al major anxiety als ik er alleen al aan denk, serieus wtf. Mensen die dit herkennen? heb wel vaker dat ik "zenuwachtig" ben voor dit soort dingen maar dit gevoel is echt 10x zo erg. Het ergste is dat ik het vervolgens gewoon maar niet doe om tot rust te komen

Sollicitatie brief? Hmm, niet echt. Ik ben echt een control C/V freak met die dingen en ook vaak genoeg fouten gemaakt. Ik weet hoe het gaat bij de bedrijven waar ik graag zou willen werken en weet gewoon dat je beetje geluk moet hebben. Ik heb zelfs genoeg interviews meegemaakt waar ik pas in de trein richting mijn interview me ging voorbereiden. . Maarja, ik zit dan ook in de financiele sector, pluk iemand van VW6 en die kan het werk ook doen mits ie beetje intelligent is.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 16:22 schreef Comp_Lex het volgende:
Ik ben weer terug van een afspraak. Ik heb een registratieformulier meegekregen.

Hoe was het?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 14:31 schreef Gray het volgende:
What the hell? Ik kom er net achter dat de cover van een tijdschrift dat ik laatst tegenkwam wel heel erg lijkt op eentje die ik een jaar eerder maakte voor een ander waar ik in de redactie zat. Blijkt de hoofdredacteur van de tweede ook in de eerste redactielid te zijn!

Als er geen rechten aan zaten, heb je helaas geen sterke case, zo wel, go fuck him!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:14 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Eens Jouw posts hebben wel een hoog bazen gehalte btw! Stel dat wel op prijs!

Thank u! . Dat hoor ik niet zo vaak, dus leuk compliment. .
Maar ik vind het gewoon zo toevallig, dat ik zoveel raakvlakken zag met de illustraties in dat boek over mindfulness en depressie. Daar komen dan "real-life stories" naar voren die ik precies kon linken met jouw verhaal. Op dit moment ben ik zelf gigantisch bezig met al die negatieve stemmetjes in mijn leven aan te horen zonder mijzelf daarna dan compleet af te zeiken, en de combinatie met dat boek zorgt ervoor dat het nu even top of mind is bij mij.

Al denk ik dat die negatieve gedachtes dat het allemaal kut is nu ook even nodig bij je zijn, als je dat voldoende ervaren hebt dan komt op gegeven moment ook wel het besef dat dat even zinloos is als het leven zelf. Of even zinnig, als manier om te kunnen beseffen dat het onzinnig is. .

quote:

[..]

En ik voel ze nu ook weer. Ik heb een vriendin. Qua looks en alles is het echt boven mijn pet. En nu voel ik weer, wanneer zou ik er nog energie in steken? No way dat die dame mij zou blijven.

Weetje hoe ik me voelde bij die vorige ex? Dat ze juist onder mijn grens zat, en ik van anderen moest horen, dat ik een betere kon krijgen. En dat mijn ex ook continu te melden had dat ze bang was (extreem bang was) dat ik haar zou verlaten voor zo'n glamour popje.

Ik denk dat jouw persoonlijkheid genoeg interessante dimensies heeft om de desbetreffende dame blijvend te boeien hoor. . Maar jouw primaire insteek is dat ze toch wel bij je weg zal gaan, waardoor je meer verkrampt en zij daardoor die leuke dingen aan jou als persoon niet te zien krijgt.
Het doet me een beetje denken aan de lyrics van een track van de band Red House Painters, Medicine Bottle. De zanger (Mark Kozelek) verhaald daarin over zijn worsteling met het leven en het feit dat hij bang is dat zijn vriendin in die sombere tijden ook nog eens weggaat bij hem (mijn interpretatie van de tekst althans). In een dialoog zegt zijn vriendin dan het volgende:
"Show me a smile and I'll promise not to leave you".

Hierin zie ik wel een parallel soort van: jij kunt die glimlach niet geven omdat je het toch zinloos vind omdat ze boven jouw league is en stoot haar daardoor juist af. Terwijl ik denk dat zij niets anders wil dan plezier met jou hebben en jou uit je predicament trekken ("show me a smile").

But again, ook dit herken ik wel weer bij mijzelf, ik heb mezelf maar al te vaak afgevraagd of ik niet beter gelijk de handdoek in de ring kon gooien vanwege het league-verschil. .

Maar krijg je bij deze vrouw te horen dat ze boven jouw league is, of is dat jouw eigen interpretatie nu?

quote:

[..]

Jij had toch pillen? Hoe lang al? Dosis? Nuanceer jij het, of heb je anderen die tegen je zeggen, hey maat, kap nou eens met dat gezeik op jezelf...?

Ik denk al 10-15 jaar Seroxat te slikken. Flinke tijd in ieder geval. 20mg, 1 per dag, redelijk standaard dosis. Ik hoop dat ik nu eindelijk de goede kant op ga, en het steeds makkelijker ga krijgen om mijn leven stabieler te krijgen.

Hoe ik dingen nuanceer? Eigenlijk is dat IRL weinig gebeurd, daar waren niet echt mensen die zeiden dat het met mij echt wel meeviel. Maar dat snap ik wel, aangezien niemand van mij wist dat er wat aan de hand was, behalve mijn ouders dan. Plus dat ik best gereserveerd was, en überhaupt mensen niet in mijn inner circle toeliet om ze toe te staan nuances aan te brengen.
Ik moet je eerlijk toegeven dat ik geen idee heb wanneer het kwartje nou precies begon te vallen. Op gegeven moment was ik echt aan het janken omdat ik mij besefte hoe erg ik mij de laatste jaren negatief benaderd heb. Ik besefte dat ik mijzelf eigenlijk erger belasterde dan mijn ergste vijand zowat. Toen gebeurde het steeds vaker dat ik het doorhad als ik negatief over mijzelf was en mijzelf dan tot de orde riep. Tegenwoordig gebeurt het zelfs vaak dat ik gedachtes soms bijna direct kan bijsturen, dat terwijl ik jarenlang mijn gedachtengang als iets onbegrijpelijks en engs heb gezien.
Ik vind het wel gigantisch moeilijk hoor, soms voel ik ineens een lichamelijke somberheid en zwaarte die hoe dan ook veroorzaakt moet worden door een negatieve gedachte, maar dan is het onduidelijk wat die gedachte is. En dan raak ik gefrustreerd dat ik niet weet waarom ik die somberheid en zinloosheid voel. En dan besef ik me weer dat ik te hard voor mezelf ben. .
Het is een continu spelletje, en ik begin daarom steeds meer te begrijpen hoe Gray zich voelt en zich hééft gevoeld.

quote:

[..]

Ik moet er door heen, maar nu, 22.07 8/16/2014, kan ik echt oprecht zeggen, ik ben het spuug zat. Ik vind het leven niet leuk Detroit. Echt niet. Ja, leuk, stappen, zuipen, dames, soms zelfs meerdere. Flirten, ouwe hoeren, echt leuk feestje bouwen. Of gewoon gek doen, die hotels in Oost Europa zijn echt stront goedkoop, en we hadden daar bijv. na een avond stappen gewoon een hotel geboekt. Jij voelt wel aan wat voor nacht dat werd . Als ik naga wat ik allemaal heb meegemaakt, lijkt het net wel alsof ik stomp ben geworden voor alles om me heen. Het interesseerd me geen fuck meer. Bijvoorbeeld, toen die krediet beoordelaar Amerika van triple A naar dubbel A bracht en dat overal in het nieuws was, was ik daar op dat moment aan het werk en werden we daar van te voren ingelicht. Wat we wel en niet mochten zeggen aan vrienden en familie en de media enzo . Dat was zo vet, ik stond toen echt te stuiteren. Nu? Nu merk ik eigenlijk pas hoe verrot sommige mensen zijn. Ik zit helaas in een hoek waar veel narcisten zitten, en ook veel psycho's.

Ik vraag me serieus af waar het verschil hem in zit, s_e, dat jij zo genoeg hebt van het leven en ik niet, terwijl ik die gevoelens van zinloosheid ook heb. Bijvoorbeeld qua werk heb ik dezelfde instelling als jij, echt geen idee wat voor nut het heeft behalve het bieden van een dagstructuur, omgang met collega's (we zijn kuddedieren tenslotte) en loon waarmee je jezelf in leven kunt houden. In die zin heeft werken wel weer zin: er blijft minder tijd over om te beseffen dat het allemaal zo weinig zin heeft. Bij de meeste dingen hoor ik ook nog dat stemmetje in mijn achterhoofd "waarom doe je dit überhaupt?".

In die zin denk ik dat die situatie met jouw ex iets heeft losgemaakt in je wat al een tijdje aan het borrelen was maar wat jij weggestopt hebt door als een gek te werken in de City en in een paar jaar te doen wat sommige mensen in hun hele leven doen. En ineens *KAPOW* kwam het los. Door die acute situatie ben je ineens in een existentiële crisis die zijn weerga niet kent terechtgekomen. Een zo heftige crisis dat het leven voor jou op dit moment ook gewoon totaal niet leuk is.
Ik herken het wel als ik terugdenk aan het moment dat ik voor het eerst met depressie te kampen kreeg. Het enige waar ik mee bezig was, was de dood, de eindigheid van het leven, leed, vergankelijkheid, en dat 7*24, wekenlang. In zo'n gitzwarte vortex wordt een mens niet blij. Voor mijn gevoel heb ik echt een of twee jaar in zo'n gitzwarte tijd geleefd, zonder hoop op verbetering. Maar ik heb het uitgezeten.
Ik hoop dat jij het ook uitzit, ondanks dat het nu allemaal even geen zin heeft. Ik denk dat hoe groter de persoonlijke crisis is, hoe groter de kans is dat jij een gigantische menselijke revolutie in kunt zetten.

En wat er ook gebeurd: je hebt dalijk voldoende meegemaakt om een boek te kunnen schrijven of relevante maatschappijfilosofische kritiek te kunnen leveren. .

quote:

En de professionals spelen echt blufpoker met me . Ze weten dat ik toch nooit wat gek's ga doen, maar ze schrijven me genoeg medicatie voor, en geven mij genoeg medicatie dat een OD of wat dan ook echt gemakkelijk is. Maar aan de andere kant, raak ik ook echt nergens verslaafd aan. Mja, vandaag is echt weer een poep dag.

Had laatst een flinke portie mirtazepine genomen met propranol, kreeg in de ochtend zo wat hallucinaties van die krengen. Maar verslaafd? Ho maar, ik ben daar voor helaas te stabiel in mijn hoofd.

Bijna alsof jouw profs bedacht hebben dat ze toch wel weten dat jij het niet gaat doen en jou daardoor een te grote dosis geven. . Ik zou het niet durven in hun geval iig, gezien wat jij hier neerzet soms krijg ik het gevoel dat jij er af en toe echt genoeg van hebt haha.

Maar helemaal niet verslaafd? Er zullen daar in de City waar jij gewerkt heb toch vast wel wat grammetjes sos doorheen gegaan zijn? . You didn't join in?

wow. Lap tekst alert. .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:25 schreef Detroit het volgende:
wow. Lap tekst alert. .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:28 schreef minthy het volgende:

[..]

En hoe is het nu met tante Minthy? .

Minthy

Vandaag intake gehad bij GGZ.
Was wel fijn, september weer een afspraak om te bespreken wat ze willen gaan doen met me.

Ben nu ook wat aan het zoeken voor sociale contacten. Cursus of sporten oid. Jullie iedeeen?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:30 schreef Detroit het volgende:

[..]

En hoe is het nu met tante Minthy? .

Mijn tante

Hier de afgelopen dagen een fikse wegzakker gehad. Amper op Fok gezeten ivm weinig behoefte (nog niet eens zo erg ), veel lopen janken en op m'n onderlip zitten bijten als ik in gezelschap was. Weinig slaap, ondanks slaapmedicatie. Pieker me suf, het gaat weer nergens over. Hondsmoe word je er van.
Gisteravond alleen van familie naar huis gereden, onderweg vaak de gedachte "als ik nu het stuur opzij gooi dan heeft niemand meer last van me". Vanmiddag in de supermarkt continu het idee dat andere mensen me afkeuren, het zweet brak me uit.

Het ging niet al te fijn dus
Nu wel aardig rustig, daar ben ik best blij mee.

Ik was net aan het typen!
Mobiel, gaat niet al te vlot.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:32 schreef Miniem het volgende:
Minthy

Vandaag intake gehad bij GGZ.
Was wel fijn, september weer een afspraak om te bespreken wat ze willen gaan doen met me.

Ben nu ook wat aan het zoeken voor sociale contacten. Cursus of sporten oid. Jullie iedeeen?

Neefje!
Er lopen een aantal meet-reeksen hier op het forum incl Facebookgroep, zou dat iets voor je kunnen zijn?

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:34 schreef minthy het volgende:
Hier de afgelopen dagen een fikse wegzakker gehad. Amper op Fok gezeten ivm weinig behoefte (nog niet eens zo erg ), veel lopen janken en op m'n onderlip zitten bijten als ik in gezelschap was. Weinig slaap, ondanks slaapmedicatie. Pieker me suf, het gaat weer nergens over. Hondsmoe word je er van.
Gisteravond alleen van familie naar huis gereden, onderweg vaak de gedachte "als ik nu het stuur opzij gooi dan heeft niemand meer last van me". Vanmiddag in de supermarkt continu het idee dat andere mensen me afkeuren, het zweet brak me uit.

Het ging niet al te fijn dus
Nu wel aardig rustig, daar ben ik best blij mee.

Wat ben je toch in gevecht met jezelf Minth, zonde. .

Op je onderlip bijten bij gezelschap? Werd daar niet op gereageerd? .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:32 schreef Miniem het volgende:

[..]

Mijn tante

Ben maar lief voor je tante, zij doet zichzelf pijn door in haar onderlip te bijten. Ze kan wel wat liefde gebruiken. . .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:38 schreef minthy het volgende:

[..]

Neefje!
Er lopen een aantal meet-reeksen hier op het forum incl Facebookgroep, zou dat iets voor je kunnen zijn?

Heb ik al gedaan.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:42 schreef Detroit het volgende:

[..]

Ben maar lief voor je tante, zij doet zichzelf pijn door in haar onderlip te bijten. Ze kan wel wat liefde gebruiken. . .

Minthy is lief

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:42 schreef Miniem het volgende:

[..]

Heb ik al gedaan.

Die nieuwe mensen leren kennen website?
Gaan daten? (wie weet doe je er leuke contacten mee op)

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:45 schreef Detroit het volgende:

[..]

Die nieuwe mensen leren kennen website?
Gaan daten? (wie weet doe je er leuke contacten mee op)

Zoek meer iets vast waar ik 1 a 2 x per week heen kan.

Daten (datingsites) is niks voor mij. Al die sites vind ik zo geforceerd

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:42 schreef Detroit het volgende:

[..]

Wat ben je toch in gevecht met jezelf Minth, zonde. .

Op je onderlip bijten bij gezelschap? Werd daar niet op gereageerd? .

Balans is ver te zoeken helaas, al gaat het vandaag over het algemeen alweer wat beter dan de afgelopen dagen. Dit gelazer ben ik ook spuugzat, liever ben ik morgen weer de vrolijke, ietwat naïeve muts die best aardig door het leven zwemt. Relatief angstvrij ("normaal" kan ik het best handelen) en ajb van die hoeredepressie en schurftige burnout af.

Ik bijt aardig onopvallend en een trillende onderlip valt ook niet echt op blijkbaar

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:42 schreef Miniem het volgende:

[..]

Heb ik al gedaan.

Goedzo!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:47 schreef Miniem het volgende:

[..]

Zoek meer iets vast waar ik 1 a 2 x per week heen kan.

Daten (datingsites) is niks voor mij. Al die sites vind ik zo geforceerd

Sport of een andere vereniging die aansluit bij een hobby kan dan goed zijn. Hier (klein dorpje) heb je amper verenigingen maar kan je bijv ouderen helpen met internet oid. Lijkt me ook wel tof

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:58 schreef minthy het volgende:

[..]

Balans is ver te zoeken helaas, al gaat het vandaag over het algemeen alweer wat beter dan de afgelopen dagen. Dit gelazer ben ik ook spuugzat, liever ben ik morgen weer de vrolijke, ietwat naïeve muts die best aardig door het leven zwemt. Relatief angstvrij ("normaal" kan ik het best handelen) en ajb van die hoeredepressie en schurftige burnout af.

Ik bijt aardig onopvallend en een trillende onderlip valt ook niet echt op blijkbaar

Ik begrijp dat je liever eergisteren dan vandaag al probleemvrij zou zijn, maar als je nu niet de dingen zou ervaren die je nu ervaart zou je waarschijnlijk even hard weer in dezelfde valkuilen trappen. Of het dal waarin je kiepert nog veel dieper...
Minthy mag zich ook wel eens minder voelen, al vind ze het zelf maar wat vervelend. .

Waren er veel mannen in jouw omgeving dan toen je in je onderlip beet? Mannen vinden dat misschien wel schattig, zo'n trillend onderlipje. .

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:00 schreef minthy het volgende:

[..]

Goedzo!

[..]

Sport of een andere vereniging die aansluit bij een hobby kan dan goed zijn. Hier (klein dorpje) heb je amper verenigingen maar kan je bijv ouderen helpen met internet oid. Lijkt me ook wel tof

Ja, maar met oudjes kun je niet uitgaan he

Leeftijdsgenoten bedoel ik dus

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:03 schreef Detroit het volgende:

[..]

Ik begrijp dat je liever eergisteren dan vandaag al probleemvrij zou zijn, maar als je nu niet de dingen zou ervaren die je nu ervaart zou je waarschijnlijk even hard weer in dezelfde valkuilen trappen. Of het dal waarin je kiepert nog veel dieper...
Minthy mag zich ook wel eens minder voelen, al vind ze het zelf maar wat vervelend. .

Waren er veel mannen in jouw omgeving dan toen je in je onderlip beet? Mannen vinden dat misschien wel schattig, zo'n trillend onderlipje. .

Nuchtere ik vindt het goed dat ik dit zelf eens meemaak, aan de andere kant van de tafel zitten. Ik denk dat het je uiteindelijk ook een betere hulpverlener maakt. De ongeduldige ik is er schijtzat van dat iedereen maar elke keer hoopvol vraagt hoe het gaat en dat ik dan geen vooruitgang kan noemen. Ik snauw en grauw ook aardig op het moment, zijn anderen niet gewend en ze schrikken daarvan. Vind ik niet zo tof

Nee, familie
Van mannen/daten blijf ik maar even weg, ik ben toch negatief over mezelf en daar zit niemand op te wachten.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:04 schreef Miniem het volgende:

[..]

Ja, maar met oudjes kun je niet uitgaan he

Leeftijdsgenoten bedoel ik dus

Gut jong, ik weet niet eens hoe oud je bent!
Ik sprak vanuit m'n eigen leeftijd, oud

Tja, dan blijf ik bij sport en/of hobby.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:10 schreef minthy het volgende:

[..]

Nuchtere ik vindt het goed dat ik dit zelf eens meemaak, aan de andere kant van de tafel zitten. Ik denk dat het je uiteindelijk ook een betere hulpverlener maakt. De ongeduldige ik is er schijtzat van dat iedereen maar elke keer hoopvol vraagt hoe het gaat en dat ik dan geen vooruitgang kan noemen. Ik snauw en grauw ook aardig op het moment, zijn anderen niet gewend en ze schrikken daarvan. Vind ik niet zo tof

Nee, familie
Van mannen/daten blijf ik maar even weg, ik ben toch negatief over mezelf en daar zit niemand op te wachten.

Kijk, je bent het nu al op een betere manier aan het kaderen!
Dat snauwen en grauwen dient ook een doel, hoe vervelend jij het misschien ook vind: je bent bepaalde grenzen aan het verleggen/herleggen die overduidelijk in het verleden niet in jouw voordeel waren.

Maar echt hè, als je nu in het moment blijft en jezelf afvraagt of er op dit moment iets mis met je is, iets wat jou reden geeft ontevreden over jezelf te zijn, is dat er dan? .

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:12 schreef minthy het volgende:

[..]

Gut jong, ik weet niet eens hoe oud je bent!
Ik sprak vanuit m'n eigen leeftijd, oud

Tja, dan blijf ik bij sport en/of hobby.

Te jong voor jou helaas.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:18 schreef Detroit het volgende:

[..]

Kijk, je bent het nu al op een betere manier aan het kaderen!
Dat snauwen en grauwen dient ook een doel, hoe vervelend jij het misschien ook vind: je bent bepaalde grenzen aan het verleggen/herleggen die overduidelijk in het verleden niet in jouw voordeel waren.

Maar echt hè, als je nu in het moment blijft en jezelf afvraagt of er op dit moment iets mis met je is, iets wat jou reden geeft ontevreden over jezelf te zijn, is dat er dan? .

Dat komt doordat ik iets rustiger ben, dan lukt het ook weer om iets meer nuchter naar alles te kijken.

Ja, ik denk in alles negatief over mezelf. Vind mezelf spuuglelijk (kijk ook amper in spiegels), dik, dom en een aansteller. Dat heb ik altijd, ongeacht m'n stemming, al druk ik dat gevoel wat gemakkelijker weg als ik aardig in m'n vel zit.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:28 schreef Miniem het volgende:

[..]

Te jong voor jou helaas.

Kom mezelf ook even melden. Afgelopen jaar flink down geweest. Geprobeerd het met Alcohol weg te spoelen maar dat is niet gelukt. Ging alleen verder achteruit.

Gaat sinds een jaar beter. 20 kilo afgevallen, meer gaan sporten. Meer vrienden gemaakt. Toch erachter gekomen dat een depressie en alcoholverslaving langer bij je blijft dan je denkt. Vooral familie en vrienden die niet vragen of er iets is/ hoe het gaat heeft nogal een effect gehad. Merk toch dat positief zijn moeilijk blijft. Ben weer bij de psych. Zit verder niet aan de medicatie.

Hoe zit het bij jullie met een terugval? Hoevaak heb je hier last van (groot of klein)? En hoe ga je hiermee om? Bedankt. Zal de komende tijd hier wel blijven hangen

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 02:03 schreef Sound.Cloud het volgende:
Kom mezelf ook even melden. Afgelopen jaar flink down geweest. Geprobeerd het met Alcohol weg te spoelen maar dat is niet gelukt. Ging alleen verder achteruit.

Gaat sinds een jaar beter. 20 kilo afgevallen, meer gaan sporten. Meer vrienden gemaakt. Toch erachter gekomen dat een depressie en alcoholverslaving langer bij je blijft dan je denkt. Vooral familie en vrienden die niet vragen of er iets is/ hoe het gaat heeft nogal een effect gehad. Merk toch dat positief zijn moeilijk blijft. Ben weer bij de psych. Zit verder niet aan de medicatie.

Hoe zit het bij jullie met een terugval? Hoevaak heb je hier last van (groot of klein)? En hoe ga je hiermee om? Bedankt. Zal de komende tijd hier wel blijven hangen

Welkom
Qua terugvallen heb ik geen idee eigenlijk, ben sowieso overwegend negatief op het moment. Ik probeer het over me heen te laten komen al vlucht ik vrij snel de deur uit als het me te gek wordt overdag. Ik de avond sluit ik me graag op en af van iedereen.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 00:38 schreef minthy het volgende:

[..]

Dat komt doordat ik iets rustiger ben, dan lukt het ook weer om iets meer nuchter naar alles te kijken.

Ja, ik denk in alles negatief over mezelf. Vind mezelf spuuglelijk (kijk ook amper in spiegels), dik, dom en een aansteller. Dat heb ik altijd, ongeacht m'n stemming, al druk ik dat gevoel wat gemakkelijker weg als ik aardig in m'n vel zit.

Nu lijk je inderdaad wat positiever over te komen, rustiger zoals jij zelf zegt.
Jij zegt dan dat je de negatieve gevoelens over jezelf wegdrukt, maar is er niet een klein deel in jezelf dat je op zo'n moment gewoon okay vind? minthy cannot be all that bad!

Daarom hoop ik dat je voortaan alleen nog maar oordeelt over jezelf als je jezelf beter voelt, want als dat niet zo is dan ben je jezelf zo aan het afzeiken dat je jezelf misschien net zo goed bij het afval kunt zetten. En nee, dat ben jij zeker niet waard, om bij het afval gezet te worden!
Plus dat er objectief helemaal geen reden is om jezelf zo lelijk te vinden, als de hele wereld het daar nou misschien mee eens is, maar dat is volgens mij niet zo. .

minthy FTW!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:32 schreef Miniem het volgende:
Minthy

Vandaag intake gehad bij GGZ.
Was wel fijn, september weer een afspraak om te bespreken wat ze willen gaan doen met me.

Ben nu ook wat aan het zoeken voor sociale contacten. Cursus of sporten oid. Jullie iedeeen?

Powerliften in de sportschool.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 02:03 schreef Sound.Cloud het volgende:
Kom mezelf ook even melden. Afgelopen jaar flink down geweest. Geprobeerd het met Alcohol weg te spoelen maar dat is niet gelukt. Ging alleen verder achteruit.

Gaat sinds een jaar beter. 20 kilo afgevallen, meer gaan sporten. Meer vrienden gemaakt. Toch erachter gekomen dat een depressie en alcoholverslaving langer bij je blijft dan je denkt. Vooral familie en vrienden die niet vragen of er iets is/ hoe het gaat heeft nogal een effect gehad. Merk toch dat positief zijn moeilijk blijft. Ben weer bij de psych. Zit verder niet aan de medicatie.

Een depressie is inderdaad geen kattendrek. En dan ook nog alcoholverslaving erbij, heavy!

Waarom vraagt je familie er niet naar? Omdat ze het niet zien? Of jij er niet over vertelt?

quote:

Hoe zit het bij jullie met een terugval? Hoevaak heb je hier last van (groot of klein)? En hoe ga je hiermee om? Bedankt. Zal de komende tijd hier wel blijven hangen

Terugvallen kunnen bij mij leiden tot een paar dagen achter elkaar die gewoon wat minder zijn, waarin negatieve gedachten en zelfverwijten alomtegenwoordig zijn en relativeren gewoon niet zo goed meer lukt. Het uitzitten van zo'n periode is dan bij mij de "tactiek".

Al moet ik toegeven dat ik de laatste tijd wat minder moeite heb om negatieve gevoelens en gedachten als ze naar boven komen drijven gelijk te relativeren. Hopelijk dat dat zo blijft in de toekomst. .

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:22 schreef sitting_elfling het volgende:
Hoe was het?

Het was weer zo'n kort gesprek, maar dinsdag mag ik er weer heen

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 12:30 schreef Detroit het volgende:

[..]

Nu lijk je inderdaad wat positiever over te komen, rustiger zoals jij zelf zegt.
Jij zegt dan dat je de negatieve gevoelens over jezelf wegdrukt, maar is er niet een klein deel in jezelf dat je op zo'n moment gewoon okay vind? minthy cannot be all that bad!

Daarom hoop ik dat je voortaan alleen nog maar oordeelt over jezelf als je jezelf beter voelt, want als dat niet zo is dan ben je jezelf zo aan het afzeiken dat je jezelf misschien net zo goed bij het afval kunt zetten. En nee, dat ben jij zeker niet waard, om bij het afval gezet te worden!
Plus dat er objectief helemaal geen reden is om jezelf zo lelijk te vinden, als de hele wereld het daar nou misschien mee eens is, maar dat is volgens mij niet zo. .

minthy FTW!

Als ik m'n normale zelf ben (dus zonder burnout/depressie) dan vind ik van mezelf dat ik best een tof karakter heb, vol (vaak cynische) humor zit en dat ik aardig ben. Om vervolgens te constateren dat anderen daar grandioos overheen walsen en gebruik/misbruik van me maken. Schiet ook niet zo op, daardoor sluit ik me ook weer af en sluit ik ze buiten
Het lelijke van mij is dat ik gedachten invul voor anderen, tot in extreme. "Vriendin was laatst pissig op me, laat ik maar niks meer van me horen want zij zit toch niet op me te wachten". "Hij vond het alleen leuk voor de neuk (excuus),verder vindt hij me het meest domme wijf dat hij ooit meegemaakt heeft". "Laat ik maar geen bericht sturen, hij/zij heeft zonder mij veel meer plezier met alles".
Dat soort dingen. Dat vertel ik overigens nooit, mijn ervaring is dat mensen daardoor nogal kwaad worden

Pff eindelijk wakker, of nouja echt wakker aan t worden.
Gisteravond naar de kroeg geweest, wantja na het gesprek vond ik sowieso dat dat wel mocht en daarbij had een vriend van me onze eetafspraak vergeten, dus ging niet door.
Na een lange avond uiteindelijk in de nazit met een jongen gekletst waar ik wel eens wat mee gedaan heb ondanks dat ie een vriendin had/heeft, daarna kreeg hij kanker en heb ik hem lange tijd niet gezien. En toen ie weer terug kwam was het anders en negeerde hij me vooral.

Gisteravond in iedergeval samen op een bankje buiten gepraat. En het ging omver hem en dat ie z'n relatie niet meer ziet zitten en dat bleek een trigger te zijn voor mij om te gaan huilen Dus de rest van de avond (uhm ochtend) vooral over mij geluld en mijn onzekerheden. (waar ie al wel wat van afwist, dus dat scheelt)
Echt het is zo'n schat van een vent. Maakte de avond wel goed, maar ik merkte weer hoe emotioneel onbeholpen ik soms kan zijn tegenwoordig

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 16:13 schreef minthy het volgende:

[..]

Als ik m'n normale zelf ben (dus zonder burnout/depressie) dan vind ik van mezelf dat ik best een tof karakter heb, vol (vaak cynische) humor zit en dat ik aardig ben. Om vervolgens te constateren dat anderen daar grandioos overheen walsen en gebruik/misbruik van me maken. Schiet ook niet zo op, daardoor sluit ik me ook weer af en sluit ik ze buiten
Het lelijke van mij is dat ik gedachten invul voor anderen, tot in extreme. "Vriendin was laatst pissig op me, laat ik maar niks meer van me horen want zij zit toch niet op me te wachten". "Hij vond het alleen leuk voor de neuk (excuus),verder vindt hij me het meest domme wijf dat hij ooit meegemaakt heeft". "Laat ik maar geen bericht sturen, hij/zij heeft zonder mij veel meer plezier met alles".
Dat soort dingen. Dat vertel ik overigens nooit, mijn ervaring is dat mensen daardoor nogal kwaad worden

En terecht dat de mensen daar heel kwaad om worden, minthy! Jij moet ook niet dingen voor andere mensen invullen en daarbij zo laatdunkend over jezelf denken. . Blijkbaar dat zij boos worden omdat zij inzien dat zo'n leuk ding zichzelf zo verkeerd benaderd, en daarbij voor hun gaat denken. Trouwens, denk je van jezelf al niet genoeg? Is voor jezelf denken misschien niet al genoeg? .

Maar walsen mensen serieus over jou heen, of maken ze gebruik/misbruik van je? Of vul jij reacties van anderen dusdanig in dat het neerkomt op gebruik maken van? Ik denk dat jouw directe omgeving een afspiegeling van jouw innerlijke wereld is, dus dan zou je jezelf kunnen afvragen in welke mate het zomaar een gedachte is die nodig bijgesteld moet worden!

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 16:46 schreef Cue_ het volgende:
Pff eindelijk wakker, of nouja echt wakker aan t worden.
Gisteravond naar de kroeg geweest, wantja na het gesprek vond ik sowieso dat dat wel mocht en daarbij had een vriend van me onze eetafspraak vergeten, dus ging niet door.
Na een lange avond uiteindelijk in de nazit met een jongen gekletst waar ik wel eens wat mee gedaan heb ondanks dat ie een vriendin had/heeft, daarna kreeg hij kanker en heb ik hem lange tijd niet gezien. En toen ie weer terug kwam was het anders en negeerde hij me vooral.

Gisteravond in iedergeval samen op een bankje buiten gepraat. En het ging omver hem en dat ie z'n relatie niet meer ziet zitten en dat bleek een trigger te zijn voor mij om te gaan huilen Dus de rest van de avond (uhm ochtend) vooral over mij geluld en mijn onzekerheden. (waar ie al wel wat van afwist, dus dat scheelt)
Echt het is zo'n schat van een vent. Maakte de avond wel goed, maar ik merkte weer hoe emotioneel onbeholpen ik soms kan zijn tegenwoordig

Inderdaad lief dat hij jou zo je verhaal laat doen. . Zulke mensen moet je koesteren. .

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 18:52 schreef Detroit het volgende:
Inderdaad lief dat hij jou zo je verhaal laat doen. . Zulke mensen moet je koesteren. .

Indeed!
Ben vooral blij dat het ongemakkelijke weg is. Dat het een "ik 'moest' afstand van je nemen" ipv een "ik wil afstand van je nemen" was.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 18:55 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Indeed!
Ben vooral blij dat het ongemakkelijke weg is. Dat het een "ik 'moest' afstand van je nemen" ipv een "ik wil afstand van je nemen" was.

Sowieso apart hoe het gegaan is, een oud-fling van je, hij kreeg kanker, vervolgens negeerde hij je en daarna bespraken jullie als heuse nachtdieren jouw onzekerheden. .
In zo'n geval zou ik me misschien ook wel lichtelijk emotioneel onbeholpen gedragen. .

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 19:09 schreef Detroit het volgende:

Sowieso apart hoe het gegaan is, een oud-fling van je, hij kreeg kanker, vervolgens negeerde hij je en daarna bespraken jullie als heuse nachtdieren jouw onzekerheden. .
In zo'n geval zou ik me misschien ook wel lichtelijk emotioneel onbeholpen gedragen. .

Nouja, fling van me, terwijl hij gewoon een vriendin heeft. Als die vriendin dan ook in dezelfde kroeg komt (en hij heeft het opgebiecht hoorde ik gister), dan kan je moeilijk doen alsof je m'n beste vriend bent

Ik ben sowieso emotioneel niet echt beholpen, en denk dat het gesprek bij de psych wel wat invloed heeft gehad waardoor ik sneller die 'break-down' had.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:22 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Sollicitatie brief? Hmm, niet echt. Ik ben echt een control C/V freak met die dingen en ook vaak genoeg fouten gemaakt. Ik weet hoe het gaat bij de bedrijven waar ik graag zou willen werken en weet gewoon dat je beetje geluk moet hebben. Ik heb zelfs genoeg interviews meegemaakt waar ik pas in de trein richting mijn interview me ging voorbereiden. . Maarja, ik zit dan ook in de financiele sector, pluk iemand van VW6 en die kan het werk ook doen mits ie beetje intelligent is.

[..]

Hoe was het?

[..]

Als er geen rechten aan zaten, heb je helaas geen sterke case, zo wel, go fuck him!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:24 schreef Detroit het volgende:
Ik vind het wel gigantisch moeilijk hoor, soms voel ik ineens een lichamelijke somberheid en zwaarte die hoe dan ook veroorzaakt moet worden door een negatieve gedachte, maar dan is het onduidelijk wat die gedachte is. En dan raak ik gefrustreerd dat ik niet weet waarom ik die somberheid en zinloosheid voel. En dan besef ik me weer dat ik te hard voor mezelf ben. .
Het is een continu spelletje, en ik begin daarom steeds meer te begrijpen hoe Gray zich voelt en zich hééft gevoeld.

Het kan nog best zijn dat er geen specifieke gedachte aan vooraf gaat, al heb ik net als jij het idee dat ergens wel een trigger speelde. Kunst is die niet langer invloed te laten hebben via constante observatie. Maar dat is niet altijd even makkelijk. Toch is het opmerken van de zwaarte al een stap in de goede richting. Het is een spel, dus keep playing!

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 22:22 schreef sitting_elfling het volgende:
Als er geen rechten aan zaten, heb je helaas geen sterke case, zo wel, go fuck him!

Het was op vrijblijvende basis; ik ben ook wel fan van het vrij delen van media, maar zie wel graag de erkenning van het werk van anderen, in dit geval mijzelf. Uitgaande van dat het aan mijn werk ontleend zou zijn dan.

Ach ja, life happens!

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 19:21 schreef Gray het volgende:

[..]

[..]

Het kan nog best zijn dat er geen specifieke gedachte aan vooraf gaat, al heb ik net als jij het idee dat ergens wel een trigger speelde. Kunst is die niet langer invloed te laten hebben via constante observatie. Maar dat is niet altijd even makkelijk. Toch is het opmerken van de zwaarte al een stap in de goede richting. Het is een spel, dus keep playing!

[..]

Het was op vrijblijvende basis; ik ben ook wel fan van het vrij delen van media, maar zie wel graag de erkenning van het werk van anderen, in dit geval mijzelf. Uitgaande van dat het aan mijn werk ontleend zou zijn dan.

Ach ja, life happens!

Het is inderdaad een spel. En zeker nu ik dat mindfulness en depressie boek voor de tweede keer aan het lezen ben, besef ik wat voor een stom apparaat je hersenen soms kunnen zijn. Heck, ze zijn heel erg handig voor het vinden van oplossingen voor praktische problemen, maar bij geestelijke problemen helpen gedachtes je van de regen in de drup! Iets waar wij hier allemaal ervaring mee hebben!

Sowieso is er een complex samenspel tussen gedachtes en gevoel. Een bepaald niet direct te plaatsen gevoel kan je terugbrengen naar een situatie in het verleden waar je datzelfde gevoel had, en prompt krijg je te kampen met dezelfde stomme gedachtes die je vroeger had maar die je nu allang weer ontgroeid zou moeten zijn. Zo ongelooflijk stompzinnig, en toch krijgt het je op de knieën als je niet voldoende mindfull bent van wat het precies is dat zich in je afspeelt.

But anyway, geef die gast die meelift op jouw succes qua schrijven ook iets om voor te leven, zonder jou had hij dit niet kunnen maken. .

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 19:32 schreef Detroit het volgende:

[..]

Het is inderdaad een spel. En zeker nu ik dat mindfulness en depressie boek voor de tweede keer aan het lezen ben, besef ik wat voor een stom apparaat je hersenen soms kunnen zijn. Heck, ze zijn heel erg handig voor het vinden van oplossingen voor praktische problemen, maar bij geestelijke problemen helpen gedachtes je van de regen in de drup! Iets waar wij hier allemaal ervaring mee hebben!

Tja, hetzelfde ding waarvan je de problemen op wil lossen, is het ding dat de problemen heeft (gemaakt). Inderdaad: regen, drup.

quote:

Sowieso is er een complex samenspel tussen gedachtes en gevoel. Een bepaald niet direct te plaatsen gevoel kan je terugbrengen naar een situatie in het verleden waar je datzelfde gevoel had, en prompt krijg je te kampen met dezelfde stomme gedachtes die je vroeger had maar die je nu allang weer ontgroeid zou moeten zijn. Zo ongelooflijk stompzinnig, en toch krijgt het je op de knieën als je niet voldoende mindfull bent van wat het precies is dat zich in je afspeelt.

Stompzinnig, maar ook belangrijk. Het stelt ons in principe in staat om niet alsmaar dezelfde fouten te begaan. Helaas is dat niet altijd het geval.

quote:

But anyway, geef die gast die meelift op jouw succes qua schrijven ook iets om voor te leven, zonder jou had hij dit niet kunnen maken. .

Doe ik ook. Ik ben niet rancuneus genoeg om opzettelijk verhaal te halen bij zijn werkgever. Ik kijk het nog even een weekje aan en bekijk dan of ik hem persoonlijk benader om verhaal te halen.

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 12:37 schreef Faeroer het volgende:

[..]

Powerliften in de sportschool.

Ik heb vandaag te horen gekregen dat een kennis van me zelfmoord heeft gepleegd. Ben daar echt van geschrokken, hoewel het me niet heel erg verbaast. Hij is wel het type met verhoogd risico zeg maar. Hij heeft het niet aangekondigd, niemand wist ergens van, dus totaal onverwacht. Zo raar dat ie nu gewoon dood is…
Het is zo echt.

Ik zou willen dat hij wel iets had laten merken, dan had ik, of iemand anders, er met hem over kunnen praten. Heb hem al een paar jaar niet gezien, wel gesproken op msn (ja ik ben ouderwets) maar das ook alweer maanden geleden. De laatste keer dat ie online kwam, een week of 2 geleden, had ik geen zin in een gesprek met hem. Misschien zat hij er op dat moment mee, en had hij er met iemand over willen praten. Misschien was het wel heel impulsief. Ik weet het niet.
Een paar maanden geleden heb ik zelf een zelfmoordpoging gedaan. Nu sta ik aan de andere kant. Het moet verschrikkelijk zijn voor zijn broertje, die ik ook ken, en de rest van zijn familie en vrienden...

Verder even een flinke lap tekst in de spoiler, over mij. Veel bladiebla en gezeur enzo. Maar moet ik gewoon even kwijt.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op vrijdag 16 augustus 2013 23:24 schreef Detroit het volgende:

[..]

Thank u! . Dat hoor ik niet zo vaak, dus leuk compliment. .
Maar ik vind het gewoon zo toevallig, dat ik zoveel raakvlakken zag met de illustraties in dat boek over mindfulness en depressie. Daar komen dan "real-life stories" naar voren die ik precies kon linken met jouw verhaal. Op dit moment ben ik zelf gigantisch bezig met al die negatieve stemmetjes in mijn leven aan te horen zonder mijzelf daarna dan compleet af te zeiken, en de combinatie met dat boek zorgt ervoor dat het nu even top of mind is bij mij.

Al denk ik dat die negatieve gedachtes dat het allemaal kut is nu ook even nodig bij je zijn, als je dat voldoende ervaren hebt dan komt op gegeven moment ook wel het besef dat dat even zinloos is als het leven zelf. Of even zinnig, als manier om te kunnen beseffen dat het onzinnig is. .

Misschien heb ik het ook wel even nodig. Misschien heb ik deze dreun nodig. Misschien moet ik me maar gewoon heel lang, heel kut voelen om op een gegeven moment weer het goede gevoel te hervinden. Misschien als het echt helemaal donker wordt, dat ik dan eindelijk wel een keer het licht zie. Misschien is het nu nog te mistig (god wat vaag ).

Moet wel zeggen dat het gehele Zen gebeuren, het mindfulness, me heeft geholpen het emotionele gejank te verminderen. Ik ben meer een droogkloot geworden in die zin zeg maar. Het heeft de topjes van mijn emoties gehaald, en daar had ik gelukkig geen AD voor nodig. De vraag is, knap ik straks niet emotioneel gezien?

Kerst komt er aan. Ik kan je garanderen dat de stekker er uit gaat als ik niet enige verbetering ga krijgen. Ik ga niet de rest van mijn leven aan de AD en half genieten terwijl ik niet echt happy ben.

Je hebt mensen die niet roken, niet drinken, geen medicatie gebruiken, alleen maar eigen gekweekte groente vreten en worden ze aangereden door een vrachtwagen. Ik ga mijn leven dus niet aanpassen om de komende 10 jaar op 40% te leven om daarna door een of andere ziekte weg te kwijnen if you get my drift. Ik hou liever de touwtjes in mijn eigen handen.

Vorig jaar kerst was 1 grote mindfuck, dat wil ik niet nog een keer maken. En no family, vrienden (want bij familie) om daar heen te gaan.

quote:

Ik denk dat jouw persoonlijkheid genoeg interessante dimensies heeft om de desbetreffende dame blijvend te boeien hoor. .

Mja, daar ben ik het ook wel mee eens. Ik heb een aparte persoonlijkheid die net ff een tikkeltje anders is. Mede omdat ik vaak mezelf ben, en dat valt op in een groep waarin iedereen 1 of 2 mensen aan het volgen is. En dan maar afvragen waarom je geen dames kunt krijgen.....

Ik heb dan ook altijd wel in een relatie gezeten, maar ben serieus nog nooit op zoek geweest. "It just happened". Al die bullshit over, zijn de gevoelens wel goed, gaat het wel goedkomen? Is ze wel een goede match? Ik lees veel van dat soort topics in R&P en die het dan maar afbreken bijvoorbeeld. Wat een onzin, ik denk daar nooit over na. Gewoon gaan voor die hap, werkt het? Awesome! Zo niet, ben je beide een ervaring rijker, schud je elkaar de handen en wens je elkaar good luck! (op mijn BPD ex na). Ik heb nu veel ervaring op dat vlak en dat merk je natuurlijk wel. Nu zie ik gasten van boven de 25 (die nog nooit een relatie hebben gehad) dames afwijzen die niet aan het lijstje voldoen. Langzamerhand wordt dat lijstje groter en groter, zijn sociale leven kleiner en kleiner en dan vraag ik me af; gast, en wel klagen over geen sociaal leven? Dan sluipt de angst er in en vinden ze zich niet goed genoeg en wanneer ze dan wel een relatie vinden breken ze die ook weer af. Jaa.. niet goed genoeg.

Gek, madness, ik kan daar niet tegen

Ik denk dan, schop eronder. Die irrationele angst is nergens voor nodig. De angst die je vaak hoort, je zelf niet goed genoeg vinden, niet op die chick afstappen. Ja. waarom ga je dan uit?

quote:

Maar jouw primaire insteek is dat ze toch wel bij je weg zal gaan, waardoor je meer verkrampt en zij daardoor die leuke dingen aan jou als persoon niet te zien krijgt.

Ik denk inderdaad dat ze ergens in de toekomst bij me weg gaat. Deze dame is in my opinion, out of my league. Maar zelfs als ik me kut voel, gooit ze een arm om me heen. Ik doe niks, vind ze het ook prima. Ik doe veel dingen, vind ze ook prima. Dus ja, dan is het de vraag waarom ze weg zou gaan.

quote:

Hierin zie ik wel een parallel soort van: jij kunt die glimlach niet geven omdat je het toch zinloos vind omdat ze boven jouw league is en stoot haar daardoor juist af. Terwijl ik denk dat zij niets anders wil dan plezier met jou hebben en jou uit je predicament trekken ("show me a smile").

Eens hoor . Ik kan geen glimlach geven. Maar dat vinden de mensen om me heen niet erg. Maar ik vrees dat niet lachen, haar ook niet bij me vandaan haalt.

quote:

But again, ook dit herken ik wel weer bij mijzelf, ik heb mezelf maar al te vaak afgevraagd of ik niet beter gelijk de handdoek in de ring kon gooien vanwege het league-verschil. .

Zelfs al zou je dat doen komen ze toch nog wel op je af?

quote:

Maar krijg je bij deze vrouw te horen dat ze boven jouw league is, of is dat jouw eigen interpretatie nu?

Anders om, ik krijg te horen van haar dat ik boven d'r league ben. Het is wel een gevaarlijk typje, ze kan bijna iedereen wel krijgen die ze zou willen. Ze heeft in de afgelopen jaren wel wat met jongens geprobeerd maar die durfden allemaal niet dominant te reageren op haar. Maw, wat zij zegt, is wet. En dat dominante spelletje ben je op een gegeven moment wel zat. Bij mij werkt haar spelletje duidelijk niet. Ze heeft het wel geprobeerd hoor, maar het werkte niet. Ik hoef niet bij haar te zijn. Dat heb ik haar ook verteld. She can go any time she wants 2. Daar stond ze wel enigszins van te kijken, maar het zorgt wel voor dat beetje aantrekkingskracht wat je nodig hebt. En wees nou eerlijk, het leven is gezelliger om met iemand te delen van time to time.

quote:

Ik denk al 10-15 jaar Seroxat te slikken. Flinke tijd in ieder geval. 20mg, 1 per dag, redelijk standaard dosis. Ik hoop dat ik nu eindelijk de goede kant op ga, en het steeds makkelijker ga krijgen om mijn leven stabieler te krijgen.

Respect. Seroxat zorgde er voor dat mijn libido letterlijk weg(!) was, mijn depressieve momenten waren zwaarder. Suicidale gedachten nog veel hoger en qua gewicht was het ook geen pretje

quote:

Hoe ik dingen nuanceer? Eigenlijk is dat IRL weinig gebeurd, daar waren niet echt mensen die zeiden dat het met mij echt wel meeviel. Maar dat snap ik wel, aangezien niemand van mij wist dat er wat aan de hand was, behalve mijn ouders dan. Plus dat ik best gereserveerd was, en überhaupt mensen niet in mijn inner circle toeliet om ze toe te staan nuances aan te brengen.
Ik moet je eerlijk toegeven dat ik geen idee heb wanneer het kwartje nou precies begon te vallen. Op gegeven moment was ik echt aan het janken omdat ik mij besefte hoe erg ik mij de laatste jaren negatief benaderd heb. Ik besefte dat ik mijzelf eigenlijk erger belasterde dan mijn ergste vijand zowat. Toen gebeurde het steeds vaker dat ik het doorhad als ik negatief over mijzelf was en mijzelf dan tot de orde riep.

Ik merkte dat met name toen de burn out er aan kwam.

En ik lees veel herkenning in de posts van Minthy. Je zelf voor de gek houden. Maar op een gegeven moment zegt je lichaam, HO! STOP!

quote:

Tegenwoordig gebeurt het zelfs vaak dat ik gedachtes soms bijna direct kan bijsturen, dat terwijl ik jarenlang mijn gedachtengang als iets onbegrijpelijks en engs heb gezien.

Ik kan gedachtes ook wel bijsturen. Maar dit zijn met name de angst aavallen, hyperventilatie. Je weet dat het puur biologische reacties zijn van je lichaam. Dat kun je natuurlijk sturen in een bepaalde mate.

Ik ben dan bijv. wel een figuur die op stap zou gaan met iemand die last heeft van paniek aanvallen en dat ik dat 'blaas zak' bewust thuis laat. Confronteren, en tot rust brengen. En je hoort: "Heey .. dat valt toch best wel mee. Het zit blijkbaar toch wel degelijjk tussen de oren"...

NO SHIT!

quote:

Ik vind het wel gigantisch moeilijk hoor, soms voel ik ineens een lichamelijke somberheid en zwaarte die hoe dan ook veroorzaakt moet worden door een negatieve gedachte, maar dan is het onduidelijk wat die gedachte is. En dan raak ik gefrustreerd dat ik niet weet waarom ik die somberheid en zinloosheid voel. En dan besef ik me weer dat ik te hard voor mezelf ben. .
Het is een continu spelletje, en ik begin daarom steeds meer te begrijpen hoe Gray zich voelt en zich hééft gevoeld.

Eens, in die zin weer veel herkenning in Gray zijn posts. Je doet wat, je bent ergens mee bezig. En POEF, kut gevoel. En je denkt ...

Hoooooo wait a minute? Waar kwam jij vandaan mr. gevoel? En rondlopen met; "Ga weg weg weg weg" Helpt natuurlijk niet. Dat is te hard zijn.

quote:

Ik vraag me serieus af waar het verschil hem in zit, s_e, dat jij zo genoeg hebt van het leven en ik niet, terwijl ik die gevoelens van zinloosheid ook heb. Bijvoorbeeld qua werk heb ik dezelfde instelling als jij, echt geen idee wat voor nut het heeft behalve het bieden van een dagstructuur, omgang met collega's (we zijn kuddedieren tenslotte) en loon waarmee je jezelf in leven kunt houden. In die zin heeft werken wel weer zin: er blijft minder tijd over om te beseffen dat het allemaal zo weinig zin heeft.

Dan wordt het nu echt interessant. Want waarom zou je dan doorgaan? Waarom door gaan? Als je weet dat het zinloos is. Dom, stom en kut werk. Waarom door gaan? Ik wil niet door gaan Detroit. Ik voel me kut, en ik zie niet in waarom ik maar maanden en maanden me zo kut moet blijven voelen.

Werk is kut, in de financiele sector al helemaal met al die achterlijke bronstige apen.

quote:

In die zin denk ik dat die situatie met jouw ex iets heeft losgemaakt in je wat al een tijdje aan het borrelen was maar wat jij weggestopt hebt door als een gek te werken in de City en in een paar jaar te doen wat sommige mensen in hun hele leven doen. En ineens *KAPOW* kwam het los. Door die acute situatie ben je ineens in een existentiële crisis die zijn weerga niet kent terechtgekomen. Een zo heftige crisis dat het leven voor jou op dit moment ook gewoon totaal niet leuk is.

BINGO ding-ding-ding-ding-ding Na mijn ex ging het knopje om.

quote:

Ik herken het wel als ik terugdenk aan het moment dat ik voor het eerst met depressie te kampen kreeg. Het enige waar ik mee bezig was, was de dood, de eindigheid van het leven, leed, vergankelijkheid, en dat 7*24, wekenlang. In zo'n gitzwarte vortex wordt een mens niet blij. Voor mijn gevoel heb ik echt een of twee jaar in zo'n gitzwarte tijd geleefd, zonder hoop op verbetering. Maar ik heb het uitgezeten.

Ik zie mezelf dat helaas niet halen. Of binnen 2 jaar is het weer flex, of we liggen 7 feet down under.

quote:

Ik hoop dat jij het ook uitzit, ondanks dat het nu allemaal even geen zin heeft. Ik denk dat hoe groter de persoonlijke crisis is, hoe groter de kans is dat jij een gigantische menselijke revolutie in kunt zetten.

Ik hoop het.

quote:

En wat er ook gebeurd: je hebt dalijk voldoende meegemaakt om een boek te kunnen schrijven of relevante maatschappijfilosofische kritiek te kunnen leveren. .

Ik heb genoeg meegemaakt om boeken te schrijven. Ik zit er soms ook wel eens over na te denken om alles maar eens op papier te zetten. Maar dan voelt dat wel als een 'lange suicide note'.

Soms denk ik, ik wou dat ik zoals de meeste hier gewoon sociale angst had. Je zelf niet goed genoeg vinden. Je anders gedragen omdat er anderen bij zitten. Of mensen die nog nooit sex hebben gehad, of mensen die nog nooit een relatie hebben gehad, etc. Dat zie ik als problemen die allemaal fixable zijn.

Maar aan de andere kant hoor ik van elke therapeut dat ze het leuk vinden om met mij samen te werken. Ik snap ook wel waarom ik niet in groeps therapie werd gegooid, ik zou de rest volledig op de stuipen op het lijf jagen .

quote:

Bijna alsof jouw profs bedacht hebben dat ze toch wel weten dat jij het niet gaat doen en jou daardoor een te grote dosis geven. . Ik zou het niet durven in hun geval iig, gezien wat jij hier neerzet soms krijg ik het gevoel dat jij er af en toe echt genoeg van hebt haha.

Maar helemaal niet verslaafd? Er zullen daar in de City waar jij gewerkt heb toch vast wel wat grammetjes sos doorheen gegaan zijn? . You didn't join in?

Ha, ach ja. Ik mix wel eens wat AD pilletjes. Hier en daar. Mirtazepine, Paroxetine, Temazepam, Oxazepam. Het kunnen leuke combi's zijn hoor. Het gaat mis? Jammer, maar helaas. Maar je weet intellectueel gezien ook wel of je een lethal dosis neemt of niet. Ja, ik heb wel eens te veel slaap medicatie ingenomen, ja so what? Was dat roekeloos? Nee, ik wist zelf ook wel dat het meer het typische 'out' gevoel zou geven. Je hoeft geen slim figuur te zijn om te lezen wat die pillen met je doen, en zelfs de combi van deze pillen zijn soms vaak nog wel beter dan individueel gebruik. Mocht ik ooit de stekker er uit trekken doe ik dat wel op een manier dat anderen nog wat aan me hebben. Ik ben verder gezond. Mijn hart en andere organen kunnen nog 'of use' zijn.

Dat is hetzelfde als alcohol. Ik weet precies hoeveel ik kan drinken, hoe snel en wanneer het lethal zou zijn (alles boven een BAC van 45% is death). Je weet hoe zwaar je bent, je weet wat je drinkt, en je weet precies hoe snel je drinkt. En op die manier drink ik dus ook. Onder controle. Ik heb het dan altijd eigenlijk ook altijd wel onder controle. Ben ik dan zo'n >150 kilo dikzak? Die rookt en drugs gebruikt? Ik rook niet, drink met mate, drugs niet (behalve slaap medicatie) en ben perfect op gewicht en loop zo'n beetje elke dag 5/6 km hard. Tip top in shape dus.

Maar ja, om dan toch weer samen te vatten. Ik wil niet meer Detroit. Ik doe dingen op basis van mijn rationeel intellect. Plezier heb ik alleen niet. Doelen ook niet meer. Ooit wou ik kids, nu? Forget about it. Ik ga nog wel uit, naar vrienden, heb mijn huidige dame, maar in de tussentijd vecht ik met nachtmerries over mijn ex. Over mijn familie, en vind ik het leven gewoon echt kut. Ook kan ik erg slecht tegen bepaalde mensen.

Voorbeeld? Ik ken genoeg figuren die trots zijn geweest dat ze vreemd zijn geweest. Zelfs een keer meegemaakt dat ze liepen te krikken toen ik zelf ook in de kamer liep te pitten . Om de ochtend daarna met je vriendin te praten over skype dat je haar zo leuk vindt, en wanneer zij het uit wil maken dat je die figuur ook nog ziet huilen of een scene maken. De nacht erop krikt ie vervolgens gewoon weer een ander . Ik heb zo veel mensen zien vreemdgaan, dat is best heftig.

Of mensen die bijvoorbeeld de filantroop uithangen, een bepaald bedrag 'doneren' aan een sport organisatie voor kinderen en dan ouders hem bedanken en hij de held aan het uithangen is. Terwijl hij dat puur uit belasting redenen deed . Ik kan daar dan bijv. erg slecht tegen.

Of mensen die zich puur op sex gebied 'omhoog werken'. En dan maar blijven volhouden dat je bent gekozen vanwege je intelligentie(!). Riiight .

Ik heb directeuren meegemaakt die over hele groepen mensen spraken alsof het ongedierte was. Dat doet pijn.

Ik heb mensen bewust anderen zien pijn doen. Ik snap dat niet. Ik snap niet waarom een vriendin met een vent loopt te rotzooien als hij in een relatie zit of zelfs getrouwd is. Wat ben je dan voor vage domme slet. Ik kan heel slecht tegen dat soort mensen.

Ik heb ook wel mensen witte goedjes zien snuiven door een rolletje gemaakt van een biljet (Je zit in de financiele wereld of niet). Nou, woopty doo. Ik heb nooit meegedaan. Ik heb dat soort rotzooi niet nodig. Ik denk dat het meest verslavende product wat ik ooit heb gehad valium is. En ja, ik zou dat kunnen eten als snoepwerk, maar ook daar raak ik niet aan verslaafd.

Het liefste trek ik nu de stekker er uit. Afgelopen. Finito. Ik noteer wat krabbels over mijn verleden en mijn testament en hoppe-tah. Afgelopen. Weetje het benauwde, ik voel daar ook geen angst voor. Ik heb meer angst om dood te gaan door enorm veel pijn, een of andere rare ziekte bijvoorbeeld. Ik wil mijn eigen controle houden.

Waar leef ik nog voor? Geld? Sex? Drugs & Rock n Roll? I don't care! Ik heb geld letterlijk families zien verscheuren! Veel mensen denken, geld, ik wil het ook! Maar ik ken maar weinig mensen die er echt goed mee om kunnen gaan. En daarom verbaas ik me er ook niet over dat mensen het juist niet hebben. Sex, drugs, rock & roll en een wild leven? Ik ben op stap geweest, was leuk, maar op een gegeven moment heb je ook. Been there done that. Ik heb een schijthekel aan mijn familie, ik weet niet wat ik aan moet met mijn vader. Maar misschien ben je ergens fan van? Of wil je nog mensen ontmoeten?

Ik kijk op mijn lijstje van mensen die ik wil ontmoeten .. die zijn allemaal dood! Ik lees een George Carlin, Alan Watts en ga zo maar door :'

Wat heb ik nu nog te doen in mijn leven?

altijd voor iemand klaarstaan

alles voor iemand overhebben, geen moeite is te veel

altijd gezellig met iemand, althans, dat probeer ik

volledig open staan voor iemand, hem alles vertellen wat ie maar wil weten

en alsnog heeft iemand 0,0 interesse in mij.

FOK!, wat doe ik fout? Waarom lukt het bij die ene iemand maar niet om vrienden te worden?

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 20:06 schreef Gray het volgende:

[..]

Tja, hetzelfde ding waarvan je de problemen op wil lossen, is het ding dat de problemen heeft (gemaakt). Inderdaad: regen, drup.

[..]

Stompzinnig, maar ook belangrijk. Het stelt ons in principe in staat om niet alsmaar dezelfde fouten te begaan. Helaas is dat niet altijd het geval.

[..]

Je moet maar net de helderheid hebben om het patroon te doorbreken. In die zin vraag ik me af of het wel echt het samenspel van gedachten en gevoelens is dat ervoor zorgt dat je niets steeds dezelfde fouten blijft begaan. (en dan bedoel ik vooral fouten in de zin van jezelf dingen blijven verwijten, ten onrechte negatief zijn richting jezelf... niet een fout als tot twee keer toe de verkeerde weg nemen op weg van A naar B).

Er zijn denk ik zat mensen die om wat voor reden de vinger er niet op kunnen leggen waarom ze nou zo ongelukkig zijn.

quote:

Doe ik ook. Ik ben niet rancuneus genoeg om opzettelijk verhaal te halen bij zijn werkgever. Ik kijk het nog even een weekje aan en bekijk dan of ik hem persoonlijk benader om verhaal te halen.

En als dat niet helpt de Fok!-knokploeg. .

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:02 schreef kuolema het volgende:
[spoiler]Ik begin door te krijgen waarom ik me nooit lang goed voel. Het heeft allemaal te maken met mensen. Als ik bij mensen ben, ben ik enorm onzeker, overdreven zelfbewust en ga ik mezelf alleen maar keihard haten om alles wat ik doe en zeg, om wie ik ben. Ik kan me wel vrolijk gedragen, en soms ook zo voelen, maar dat duurt nooit lang.
Als ik geen contact hoef te hebben met mensen, heb ik daar niet zoveel last van (ik denk wel veel terug aan stommiteiten in gezelschap). Dus ik heb al eens bedacht om gewoon kluizenaar te worden. Ik kan echt genieten van alleen zijn. Maar tegelijkertijd mis ik contact, het delen van leuke dingen, lekker kletsen. Want ik vind het ook leuk om gezellig met vrienden te zijn. Maar het gaat altijd wel weer fout. En dan wil ik niets liever dan verdwijnen en mezelf kapot maken.

Ik heb wel lieve vrienden, ben net een week met ze op vakantie geweest. Mijn stemming schommelt nogal, en afgelopen week ging het niet zo goed. Ik voel me dan afgezonderd, denk: ‘wat als ik er niet zou zijn, ik nu kon verdwijnen en niemand zich me kon herinneren? Dan zouden zij veel beter af zijn.’ Ik ga me distantiëren van de groep, zie ze als vriendengroep zonder mij, beeld me in dat ik er niet ben. Dan klopt het plaatje beter. Soms komen die gedachten uit het niets, soms heb ik iets gezegd of gedaan, het hoeft maar iets kleins te zijn, dat niemand opvalt, maar ik ben dan zo zelfbewust dat ik er heel veel waarde aan hecht. ‘Wat heb ik nu weer voor stoms gezegd, ik ben kut, ik moet dood.’ Dat soort dingen gaan door mijn hoofd terwijl we bijvoorbeeld gewoon een spelletje aan het doen zijn.
En ik heb het nog meer met vreemden. Ik ging bijvoorbeeld een keer naar een strandje met mijn oppaskindje. Genoot van haar, en van het strand. Tot ik iemand tegen kwam. Werd meteen zenuwachtig en alert, kan dan wel een sociaal babbeltje voeren, vooral omdat ik me verplicht voel, en het is dan alsof ik aan het acteren ben. Ik dwing mezelf om me normaal en sociaal te gedragen, wat goed werkt, maar het zorgt dus wel voor spanning. De dag erna ging ik weer, maar toen was het druk en iedereen was me aan het bekijken, kritisch, alsof ik iets verkeerd deed en ik was daardoor continu aan het bedenken wat dat dan kon zijn wat ik fout deed. Ik had echt het gevoel dat ze me in de gaten hielden, controleerden of ik het wel goed deed. Dit soort dingen heb ik dus wel vaker.

Maar ik weet dus ook dat het wél leuk kan zijn. Waarom lukt het me niet om normaal te doen?
Ik keek net foto’s terug van de vakantie en walg van mezelf. Ik heb het gevoel dat ik ergens spijt van heb. Ik heb ook eigenlijk spijt van zo’n beetje alles wat ik doe, aangezien het nooit gaat zoals het moet. Ik heb spijt van mij zijn, dat ik geboren ben, dat ik besta. Ik hoor niet te bestaan.
Dit is altijd al zo geweest, en het probleem is dus dat ik weet wat ik mis. Ik weet hoe het kan zijn, namelijk gezellig en zonder dat ik me eenzaam voel bij anderen, maar ik geloof niet dat dat nog gaat veranderen. Ik wil het wel, en heb soms vlagen van hoop, doe mijn best om sociaal te zijn, soms werkt het, maar dan gaat het toch weer fout. Als dit mijn hele leven zo blijft…

Kan iemand me alsjeblieft garanderen dat het allemaal beter wordt? Wat kan ik nog meer doen, behalve sociale situaties niet vermijden?

Even ter info: heb 2x cognitieve gedragstherapie gehad vanwege depressies- die blijven terugkomen, dus heb eigenlijk niet zoveel vertrouwen in de hulpverlening-, heb nu 1xpm gesprekken met een spv (eerst 1xpw maar nu gaat het goed), ga over een paar maanden weer beginnen met therapie als het goed is (wachttijden ja…), welke soort gaan ze nog bepalen.
Overigens is professionele hulp ook een probleem, want ik voel me vaak heel stom na een gesprek, denk aan alles wat ik verkeerd heb gezegd en heb medelijden met de hulpverleners omdat ze met mij opgescheept zitten. Ik heb er regelmatig spijt van dat ik hulp heb gezocht en vind vaak dat ik het niet verdien om me goed te voelen.

1e vraag; Heb jij ooit een officiele diagnosis gekregen? Even daargelaten of je het er mee eens bent of niet. Autisme? Borderline? Etc?

2e vraag; Waarom heb jij zo'n laag zelfbeeld? Als jij zegt dat je verder 'gezond bent' en dus op een depressie na geen andere sociale stoornis hebt moet het wel goedkomen!

No wonder dat je cognitieve therapie krijgt, er zit immers wat fout in je gedachten patroon. Denk eens echt goed na, als jij echt zo slecht bent, en je het niet waard bent dan wordt dat wel tegen je gezegd. Het zit dan helaas toch echt tussen je oren. Je zegt het gaat niet zoals het moet. Hoe moet iets gaan dan? Is er een bepaalde wijze hoe je iets moet doen? Natuurlijk niet!

Je wil graag dat het A of B gaat, maar je weet zelf ook wel dat dat niet zo werkt. Ben je dan een minder mens als het niet zo gaat? Moet je daar door maar in je schulp kruipen? Natuurlijk niet.

Waarom direct in spanning slaan als een vreemdje je iets vraagt? Denk je nou echt(!) dat een heel strand naar je zou kijken wat je doet, of je iets fout doet etc. Denk eens na! Kijk jij altijd naar anderen hoe zij iets doen? Nee? Natuurlijk niet! Who gives a shit! Of je bent zo'n iemand die met zijn laptop in de starbucks gaat zitten met een mok koffie en iedereen gaat aanstaren in de hoop dat ze terugstaren.

Zie mij eens hip zijn! !

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:22 schreef Faux. het volgende:
altijd voor iemand klaarstaan

alles voor iemand overhebben, geen moeite is te veel

altijd gezellig met iemand, althans, dat probeer ik

volledig open staan voor iemand, hem alles vertellen wat ie maar wil weten

en alsnog heeft iemand 0,0 interesse in mij.

FOK!, wat doe ik fout? Waarom lukt het bij die ene iemand maar niet om vrienden te worden?

Als het bij 1 niet lukt, lukt het wel bij de ander!

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:33 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Als het bij 1 niet lukt, lukt het wel bij de ander!

dank, maar ook bij hen loopt het stuk. ik ga er maar een nachtje van wakker liggen.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:35 schreef Faux. het volgende:

[..]

dank, maar ook bij hen loopt het stuk. ik ga er maar een nachtje van wakker liggen.

Onzin. Ik geloof daar geen reet van. Waarom loopt het dan ook bij hen stuk? Hmm?

Net wakker worden in gutsend zweet van een kort maar fixe nachtmerrie over 'youknowwho'. Ik heb het echt zwaar. Ik ben net een wandelende nachtmerrie .

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 18:48 schreef Detroit het volgende:

[..]

En terecht dat de mensen daar heel kwaad om worden, minthy! Jij moet ook niet dingen voor andere mensen invullen en daarbij zo laatdunkend over jezelf denken. . Blijkbaar dat zij boos worden omdat zij inzien dat zo'n leuk ding zichzelf zo verkeerd benaderd, en daarbij voor hun gaat denken. Trouwens, denk je van jezelf al niet genoeg? Is voor jezelf denken misschien niet al genoeg? .

Maar walsen mensen serieus over jou heen, of maken ze gebruik/misbruik van je? Of vul jij reacties van anderen dusdanig in dat het neerkomt op gebruik maken van? Ik denk dat jouw directe omgeving een afspiegeling van jouw innerlijke wereld is, dus dan zou je jezelf kunnen afvragen in welke mate het zomaar een gedachte is die nodig bijgesteld moet worden!

Ergens snap ik wel dat men kwaad wordt maar dat denken blijft. Dan hou ik me maar stil, dat scheelt een boel geëtter en gezanik. Dan maar niet eerlijk, dan maar doorgaan met piekeren, maar dan heb ik niemand op de kast gejaagd.
Het voelt aan als gebruik maken van. "Noes is wel zo gek, die doet het wel".
Mannen hebben bij mij vaak de neiging om te kijken hoever ze kunnen gaan, vaak word ik hierdoor aan het lijntje gehouden. Ik durf toch niet te vragen na een date hoe de stand van zaken van zijn kant is en als ik me al eens veilig genoeg voel om het wél te vragen dan volgt er een afwijzing. Of de mededeling dat een tut van begin 20 meer interessant is of dat een ex niet vergeten kan worden of *insert ander kutverhaal*. Het is ook op dat vlak tegenvaller op tegenvaller, daarom durf ik niks meer.
Als je zo vaak (ik noem hier bewust niet alles) met teleurstelling te maken hebt gehad of door de zoveelste persoon gekwetst wordt, is het dan erg vreemd dat je gaat denken dat het aan jezelf ligt? Er moet wel iets mis zijn

Binnen mijn naaste sociale kring heb ik overigens weinig last van het invullen van gedachten, dat ligt meer in de ring daaromheen.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 02:42 schreef sitting_elfling het volgende:
Net wakker worden in gutsend zweet van een kort maar fixe nachtmerrie over 'youknowwho'. Ik heb het echt zwaar. Ik ben net een wandelende nachtmerrie .

Minder...
Sterkte jong!

Godver. Die kerel van gister "lijkt me leuk je morgen weer even te zin". Niet daarom, maar sowieso ik de kroeg in. Was uiteindeljk ook wel leuk leuke kerel, al was die ineens verdwenen naardat ik tot de tweede keer zei dat ik geen behoefte had tot "kruisje pissen" met z'n tweeeen.
Maargoed die kerel van gister was er ook, heeft me nog net 1 blik gegund... nee, ik ben af en toe best naief blijkt maar weer. Ik ben er even helemaal klaar mee. Geen enkele kerel meer kan ook maar iets bij me klaarspelen.. dat weet ik wel nu.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 06:58 schreef Cue_ het volgende:
Godver. Die kerel van gister "lijkt me leuk je morgen weer even te zin". Niet daarom, maar sowieso ik de kroeg in. Was uiteindeljk ook wel leuk leuke kerel, al was die ineens verdwenen naardat ik tot de tweede keer zei dat ik geen behoefte had tot "kruisje pissen" met z'n tweeeen.
Maargoed die kerel van gister was er ook, heeft me nog net 1 blik gegund... nee, ik ben af en toe best naief blijkt maar weer. Ik ben er even helemaal klaar mee. Geen enkele kerel meer kan ook maar iets bij me klaarspelen.. dat weet ik wel nu.

Kruisje pissen?
En klote Cue_, maar echt, we zijn niet allemaal klootzakken.

[quote] Op zondag 18 augustus 2013 08:50 schreef Royco1 het volgende:

Kruisje pissen?
En klote Cue_, maar echt, mannen zijn niet allemaal klootzakken.

Overigens: Goeiemorgen allemaal!
Ik hoop dat iedereen vandaag een beetje rust in hoofd en lijf heeft.
Hoewel ik altijd mee lurk, worden de teksten nu wel erg lang.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:28 schreef Detroit het volgende:

[..]

Je moet maar net de helderheid hebben om het patroon te doorbreken. In die zin vraag ik me af of het wel echt het samenspel van gedachten en gevoelens is dat ervoor zorgt dat je niets steeds dezelfde fouten blijft begaan. (en dan bedoel ik vooral fouten in de zin van jezelf dingen blijven verwijten, ten onrechte negatief zijn richting jezelf... niet een fout als tot twee keer toe de verkeerde weg nemen op weg van A naar B).

Er zijn denk ik zat mensen die om wat voor reden de vinger er niet op kunnen leggen waarom ze nou zo ongelukkig zijn.

[..]

Als niet het samenspel, wat dan?

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 09:49 schreef Gewas het volgende:

[..]

Weet je wat ik zo raar vind? Uit jouw berichten straalt een enorme levenslust (althans zo komt het op mij over) anders zou je ook niet de moeite nemen om zulke lappen tekst te typen denk ik. En toch ga je hier roepen dat je het liefst 'de stekker eruit trekt'. Ik snap dat gewoon echt niet.

Ik vind het vooral een beetje ongepast hier op fok, om zulke dingen te blijven roepen.
We kunnen er niks mee, en in het ergste geval gaan er zich ook nog mensen zorgen maken. Wat nou als je bijvoorbeeld (ik gun het je niet hoor) met een acute blindedarmontsteking in het ziekenhuis komt te liggen en je hebt je mobiel niet bij je oid, anyway, je bent hier 1 of 2 weken niet. Denkt straks iedereen dat je zelfmoord hebt gepleegd. Dat is voor niemand goed, zeker voor de mensen in dit topic.

Je hoeft voor mij niet te doen of alles goed gaat hoor, en je mag zeker laten weten dat je je kut voelt en dat je jezelf de dag doorworstelt, maar houd het een beetje relaxed zeg maar. Daarbij weet ik uit eigen ervaring dat het leven niet beter wordt als je steeds maar blijft denken en zeggen dat je niet meer wilt. Sterker: bij mij werd het juist beter toen ik richting de hulpverlening toegaf dat ik die gedachten had, en dat ik van mezelf wist dat ik er niks mee zou (willen) doen en hun vroeg om me te helpen van die klotegedachten af te komen. Daar konden zij wat mee en daar kon ik weer wat mee.

Overigens gaat het hier eigenlijk ook niet zo goed. Labiel, opvliegend, zwaarmoedig gevoel (waar ik wel tegen vecht en dat lukt vaak ook maar dat kost veel energie en ik ben ook bang dat het zwaarmoedige gevoel een keertje wint en ik wegzak). Kwam gisteravond thuis en was mijn keuken ondergezeken door de katten, janken dus...
Vannacht wel redelijk geslapen dus ik ga zo maar eens naar de markt voor groente en fruit en overige boodschapjes doen. En mijn voetjes verzorgen. Daar heb ik gisteren 25 km op gelopen en die doen nu nog au.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:32 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

1e vraag; Heb jij ooit een officiele diagnosis gekregen? Even daargelaten of je het er mee eens bent of niet. Autisme? Borderline? Etc?

Mijn enige officiële diagnose is (ernstige) depressie, maar de psychiater denkt daarnaast aan een persoonlijkheidsstoornis (weet niet welke, al herken ik mezelf nogal in ontwijkend en obsessief-compulsief en na mijn zelfmoordpoging hadden ze het ook over borderline (daar ben ik het niet mee eens:P). Verder waren er ook 2 hulpverleners die dachten aan sociale fobie. Maar dat vond ik wat overdreven klinken en dat heb ik ook gezegd.

quote:

2e vraag; Waarom heb jij zo'n laag zelfbeeld? Als jij zegt dat je verder 'gezond bent' en dus op een depressie na geen andere sociale stoornis hebt moet het wel goedkomen!

Dat lage zelfbeeld staat los van depressie. Ik zou mezelf nu niet meer depressief noemen, maar bepaalde problemen blijven aanwezig. Ik kan ook plotseling weer even terugvallen.

quote:

No wonder dat je cognitieve therapie krijgt, er zit immers wat fout in je gedachten patroon. Denk eens echt goed na, als jij echt zo slecht bent, en je het niet waard bent dan wordt dat wel tegen je gezegd. Het zit dan helaas toch echt tussen je oren. Je zegt het gaat niet zoals het moet. Hoe moet iets gaan dan? Is er een bepaalde wijze hoe je iets moet doen? Natuurlijk niet!

Je wil graag dat het A of B gaat, maar je weet zelf ook wel dat dat niet zo werkt. Ben je dan een minder mens als het niet zo gaat? Moet je daar door maar in je schulp kruipen? Natuurlijk niet.

Waarom direct in spanning slaan als een vreemdje je iets vraagt? Denk je nou echt(!) dat een heel strand naar je zou kijken wat je doet, of je iets fout doet etc. Denk eens na! Kijk jij altijd naar anderen hoe zij iets doen? Nee? Natuurlijk niet! Who gives a shit! Of je bent zo'n iemand die met zijn laptop in de starbucks gaat zitten met een mok koffie en iedereen gaat aanstaren in de hoop dat ze terugstaren.

Zie mij eens hip zijn! !

Het is me vroeger vaak genoeg verteld wat er allemaal mis is met mij. Dat mensen het niet zeggen, betekent niet dat ze het niet denken. Mijn vrienden zijn te lief om me hiervoor in de steek te laten. Die zien wel het goede in mensen. En ik weet ook wel dat mijn fouten mij veel meer opvallen dan anderen. Het lijkt allemaal erger dan het is, dat doe ik mezelf aan en dat weet ik. Maar toch blijf ik die dingen denken.

Ik ben me heel bewust van de dingen die ik denk en probeer het ook te relativeren, het meer rationeel te bekijken. Zo van 'ik denk dit, maar klopt dat wel?' Heb wel wat opgestoken van de cgt dus. Maar dat werkt lang niet altijd. Want ik doe en zeg ook écht dingen die van mij gewoon niet mogen, en dan ga ik het mezelf niet goedpraten. Ik ben gewoon heel streng voor mezelf.
Hoe ik dus wil dat het gaat: dat ik alleen zeg en doe waar ik ook echt achter sta, en dus niet dat ik er meteen spijt van heb. Maar ik denk vaak wel na voordat ik iets doe, en toch doe ik het dan verkeerd.

Maar die mensen bekeken me wel echt. En ik heb eigenlijk ook vaak de neiging om specifieke personen te bestuderen, gewoon omdat ik ze interessant vind... Dan ga ik naar ze staren, dat kunnen ze niet echt waarderen zodra ze het door hebben

Bedankt voor je reactie s_e. Ik waardeer het heel erg dat je de moeite neemt om op iedereen hier te reageren en zoveel tekst over andermans problemen te lezen terwijl je je zelf ook helemaal niet goed voelt. Lief

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:02 schreef kuolema het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik ergens spijt van heb. Ik heb ook eigenlijk spijt van zo’n beetje alles wat ik doe, aangezien het nooit gaat zoals het moet. Ik heb spijt van mij zijn, dat ik geboren ben, dat ik besta. Ik hoor niet te bestaan.
Dit is altijd al zo geweest, en het probleem is dus dat ik weet wat ik mis. Ik weet hoe het kan zijn, namelijk gezellig en zonder dat ik me eenzaam voel bij anderen, maar ik geloof niet dat dat nog gaat veranderen. Ik wil het wel, en heb soms vlagen van hoop, doe mijn best om sociaal te zijn, soms werkt het, maar dan gaat het toch weer fout. Als dit mijn hele leven zo blijft…

Kan iemand me alsjeblieft garanderen dat het allemaal beter wordt? Wat kan ik nog meer doen, behalve sociale situaties niet vermijden?

Niets is blijvend. Ook dit niet. Wat je kan doen is jezelf aanleren deze verandering in alles op te merken en in die continuiteit vrede te vinden.

Je weet jezelf al te observeren, of analyseren. Dat is iets dat veel vormen van hulpverlening juist teweeg brengen. In die zin ben je al geholpen en heb je een stap gemaakt in de goede richting.

Maar doe je niet anders voor dan je je voelt. Wees eerlijk tegen mensen wanneer je je niet goed voelt en dat je even alleen wil zijn. Wanneer je geniet van hun gezelschap, laat ze dat ook weten en daarmee jezelf. Leer niet alleen in je gedachten te leven, maar ook daarbuiten, of beter gezegd: daarmee.

Als ik mijn moeder als voorbeeld neem, die 40 jaar lang met borderline en depressie heeft geleefd totdat een lange tijd van isolatie haar verlichting bracht, dan kan zeggen dat er goede hoop is dat het beter wordt. Het kan even duren, maar heb je iets belangrijkers te doen dan je leven lief te hebben zoals je het leiden wil?

quote:

Even ter info: heb 2x cognitieve gedragstherapie gehad vanwege depressies- die blijven terugkomen, dus heb eigenlijk niet zoveel vertrouwen in de hulpverlening-, heb nu 1xpm gesprekken met een spv (eerst 1xpw maar nu gaat het goed), ga over een paar maanden weer beginnen met therapie als het goed is (wachttijden ja…), welke soort gaan ze nog bepalen.
Overigens is professionele hulp ook een probleem, want ik voel me vaak heel stom na een gesprek, denk aan alles wat ik verkeerd heb gezegd en heb medelijden met de hulpverleners omdat ze met mij opgescheept zitten. Ik heb er regelmatig spijt van dat ik hulp heb gezocht en vind vaak dat ik het niet verdien om me goed te voelen.

Dat laatste is misschien wel de reden waarom professionele hulp niet zo goed voor je werkt. Je verzet je eigenlijk tegen de hulp.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 00:16 schreef sitting_elfling het volgende:
Ik kijk op mijn lijstje van mensen die ik wil ontmoeten .. die zijn allemaal dood! Ik lees een George Carlin, Alan Watts en ga zo maar door :'

Wat heb ik nu nog te doen in mijn leven?

Dat soort mensen worden constant geboren, joh... Ontmoet ze!

Suicidale gedachten zijn vanuit mijn perspectief uitingen van de geest die van zichzelf probeert te vluchten. Anders gezegd wil je geest simpelweg vrede. Een simpele geest, en dat zijn ze allemaal, komt dan op de proppen met een fysiek einde. Pas na het daadwerkelijk verkennen van die optie ziet het in dat dit even beangstigend is, zo niet meer, dan een einde van het daadwerkelijke probleem. Het is de geest zelf die de problemen maakt tot wat ze zijn. Het is daarom de geest die verandering vergt; de vorm die het heeft op dit moment moet tot zijn einde komen.

Zelf heb ik die vrede als inspiratiebron genomen voor bijstand in tumultueuze tijden. Door het dragen van schedeltjes in sieraden, of gebedskralenkettingen van verschillende religies, herinner ik mezelf aan die vredige stilte die onder alles heerst. Dat is grijs voor mij.

En tja, gedachten sturen is 'makkelijk'. Probeer maar eens niet te denken!

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 11:37 schreef Gray het volgende:

[..]

Als niet het samenspel, wat dan?

Daar ga ik nog eens over contempleren. .

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 12:59 schreef kuolema het volgende:

[..]

Mijn enige officiële diagnose is (ernstige) depressie, maar de psychiater denkt daarnaast aan een persoonlijkheidsstoornis (weet niet welke, al herken ik mezelf nogal in ontwijkend en obsessief-compulsief en na mijn zelfmoordpoging hadden ze het ook over borderline (daar ben ik het niet mee eens:P). Verder waren er ook 2 hulpverleners die dachten aan sociale fobie. Maar dat vond ik wat overdreven klinken en dat heb ik ook gezegd.

[..]

Dat lage zelfbeeld staat los van depressie. Ik zou mezelf nu niet meer depressief noemen, maar bepaalde problemen blijven aanwezig. Ik kan ook plotseling weer even terugvallen.

[..]

Het is me vroeger vaak genoeg verteld wat er allemaal mis is met mij. Dat mensen het niet zeggen, betekent niet dat ze het niet denken. Mijn vrienden zijn te lief om me hiervoor in de steek te laten. Die zien wel het goede in mensen. En ik weet ook wel dat mijn fouten mij veel meer opvallen dan anderen. Het lijkt allemaal erger dan het is, dat doe ik mezelf aan en dat weet ik. Maar toch blijf ik die dingen denken.

Ik ben me heel bewust van de dingen die ik denk en probeer het ook te relativeren, het meer rationeel te bekijken. Zo van 'ik denk dit, maar klopt dat wel?' Heb wel wat opgestoken van de cgt dus. Maar dat werkt lang niet altijd. Want ik doe en zeg ook écht dingen die van mij gewoon niet mogen, en dan ga ik het mezelf niet goedpraten. Ik ben gewoon heel streng voor mezelf.
Hoe ik dus wil dat het gaat: dat ik alleen zeg en doe waar ik ook echt achter sta, en dus niet dat ik er meteen spijt van heb. Maar ik denk vaak wel na voordat ik iets doe, en toch doe ik het dan verkeerd.

Maar die mensen bekeken me wel echt. En ik heb eigenlijk ook vaak de neiging om specifieke personen te bestuderen, gewoon omdat ik ze interessant vind... Dan ga ik naar ze staren, dat kunnen ze niet echt waarderen zodra ze het door hebben

Bedankt voor je reactie s_e. Ik waardeer het heel erg dat je de moeite neemt om op iedereen hier te reageren en zoveel tekst over andermans problemen te lezen terwijl je je zelf ook helemaal niet goed voelt. Lief

Zelf ben ik wel gediagnosticeerd met ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en obsessief compulsieve stoornis (en nog wat andere dingen). Ik herkende mezelf ook wel een beetje in je verhaal. Maar goed, afgezien van die diagnoses weet ik van mezelf dat het voornamelijk door m'n verleden komt (slechte thuissituatie en pesten o.a.)

Cognitieve gedragstherapie heeft me ook wel een beetje geholpen, maar niet voldoende. Ik heb toen wel geleerd dat mijn gedachten dus niet per se kloppen, maar het principe van een andere gedachte er tegenover zetten die positiever/rationeler is geeft bij mij het probleem dat ik het gevoel heb dat ik met mijn oorspronkelijke gedachten en bijbehorende gevoelens dus inderdaad 'niet goed genoeg ben'. Wat me nu meer helpt is gewoon puur het doorzien van de gedachtepatronen, op momenten dat dat lukt dan, zonder er tegen in gevecht te gaan. Nu ik weet waar ze vandaan komen lukt dat al vaak beter.

Doe je iets van werk of studie nog? Heb je daarbij ook veel last van deze problemen?

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 13:08 schreef Gray het volgende:

Dat soort mensen worden constant geboren, joh... Ontmoet ze!

Suicidale gedachten zijn vanuit mijn perspectief uitingen van de geest die van zichzelf probeert te vluchten. Anders gezegd wil je geest simpelweg vrede. Een simpele geest, en dat zijn ze allemaal, komt dan op de proppen met een fysiek einde. Pas na het daadwerkelijk verkennen van die optie ziet het in dat dit even beangstigend is, zo niet meer, dan een einde van het daadwerkelijke probleem. Het is de geest zelf die de problemen maakt tot wat ze zijn. Het is daarom de geest die verandering vergt; de vorm die het heeft op dit moment moet tot zijn einde komen.

Zelf heb ik die vrede als inspiratiebron genomen voor bijstand in tumultueuze tijden. Door het dragen van schedeltjes in sieraden, of gebedskralenkettingen van verschillende religies, herinner ik mezelf aan die vredige stilte die onder alles heerst. Dat is grijs voor mij.

Dat blijf ik doen. Zoals je weet doe ik nu even 2 dagen Hannover aan, ook daar vind ik wel weer nieuwe mensen . Ik besef ook wel dat ik vooruitgang boek. Maar ik zit soms wel in een enorm zwat gat. Ik ben het type 'gooi er alles uit' en na een lap tekst voel ik me oprecht beter.

Het feit dat ik zeg dat ik het echt helemaal heb gehad, wil niet zeggen dat ik er maar een stekker uit trek. Ik zie het gegeven dat ik over iets post wat me niet lekker zit juist als een goed iets. Het tegenovergestelde, me stil houden werkt ook niet. Gelukkig heb ik wel degelijk een groepje mensen om me heen die als ze niks horen zeggen van; "Kom eens hierrrrrrrrrrrrrrrr....." . Er is een groep die oprecht om me geeft. Dat besef heb ik ook wel.

Ik zie de suicidale gedachtes ook meer iets als, een gedachte wat opkomt. Je beseft dat ze er zitten en dan denkt, "hoi, wil jij eens heel snel oprotten? ". Ik ben alleen niet het type die 5 uur lang op en neer langs een spoor zou lopen, wel/niet, wel/niet.

Overigens weten mijn huisarts, mijn therapeut en mijn EDMR specialiste allen af van deze zware suicidale gevoelens die soms opkomen. Mijn vader & mijn vrienden ook. Enige maatregel die is genomen is stoppen met paroxetine. Voor de rest kan ik altijd en alles en iedereen bellen.

Misschien zit ik wel te wachten op zo'n enorm dieptepunt zoals jij dat zelf hebt meegemaakt. En dat als het dan zo dichtbij komt, je toch kiest voor het pad van verlichting.

quote:

En tja, gedachten sturen is 'makkelijk'. Probeer maar eens niet te denken!

Als ik me echt shit voel, ga ik naar buiten, de bossen in, en direct het 'denken' uitschakelen en alleen maar de andere zintuigen gebruiken. Wat voel ik, wat ruik ik, wat zie ik .. doe dat een half uur en de zwaarste gedachten zijn weg.

Het zijn met name die momenten die 'zo maar' omhoog komen zonder die associatie aan mijn ex.

Ik kijk uit naar die triple meet Gray! Kom maar op!

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 09:49 schreef Gewas het volgende:

[..]

Weet je wat ik zo raar vind? Uit jouw berichten straalt een enorme levenslust (althans zo komt het op mij over) anders zou je ook niet de moeite nemen om zulke lappen tekst te typen denk ik. En toch ga je hier roepen dat je het liefst 'de stekker eruit trekt'. Ik snap dat gewoon echt niet.

Is het levenslust? Zo voelt het namelijk niet. Ik neem de moeite omdat van me af praten het zelfde werkt als me emoties verwerken en ik me daardoor beter voel. Ik blijf dingen doen hoor! ik blijf niet in een hoekje zitten en zaniken. Ik zit op dit moment in de trein richting Hannover voor een 2 daagse trip.

Het gaat mij er veel meer om dat ik alles op een soort van automatische piloot doe en het gevoel 'weg' is. Dat is niet meer zoals vroeger. En dan heb ik het oprecht(!) leuk wanneer ik op stap ga, zuipen, vrienden, voetbalwedstrijd whatever. Maar dat moment dat de emoties je weer in halen is het een enorme bende aan herinneringen en gedachten van trauma's uit het verleden die je links en rechts knock out slaan. Dan zegt mijn 'simpele' hoofd. Kappen! Terwijl het rationele blijft zeggen, hup doorgaan!

Ik volg therapie, ik blijf dingen doen, ik probeer hier echt uit te komen. Excuus als het soms wat drastisch overkomt, ik ben in die zin qua emoties gewoon een flapuit.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 13:08 schreef Gray het volgende:

Suicidale gedachten zijn vanuit mijn perspectief uitingen van de geest die van zichzelf probeert te vluchten. Anders gezegd wil je geest simpelweg vrede. Een simpele geest, en dat zijn ze allemaal, komt dan op de proppen met een fysiek einde. Pas na het daadwerkelijk verkennen van die optie ziet het in dat dit even beangstigend is, zo niet meer, dan een einde van het daadwerkelijke probleem. Het is de geest zelf die de problemen maakt tot wat ze zijn. Het is daarom de geest die verandering vergt; de vorm die het heeft op dit moment moet tot zijn einde komen.

Zo heb ik het een aantal maanden geleden ook wel ervaren. Ook dat punt waarop je inziet dat een einde eraan maken geen betere optie is. In eerste instantie resulteerde dit in nog meer wanhoop, maar uiteindelijk ook in meer vrede.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 11:51 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Ik vind het vooral een beetje ongepast hier op fok, om zulke dingen te blijven roepen.
We kunnen er niks mee, en in het ergste geval gaan er zich ook nog mensen zorgen maken. Wat nou als je bijvoorbeeld (ik gun het je niet hoor) met een acute blindedarmontsteking in het ziekenhuis komt te liggen en je hebt je mobiel niet bij je oid, anyway, je bent hier 1 of 2 weken niet. Denkt straks iedereen dat je zelfmoord hebt gepleegd. Dat is voor niemand goed, zeker voor de mensen in dit topic.

Je hoeft voor mij niet te doen of alles goed gaat hoor, en je mag zeker laten weten dat je je kut voelt en dat je jezelf de dag doorworstelt, maar houd het een beetje relaxed zeg maar. Daarbij weet ik uit eigen ervaring dat het leven niet beter wordt als je steeds maar blijft denken en zeggen dat je niet meer wilt. Sterker: bij mij werd het juist beter toen ik richting de hulpverlening toegaf dat ik die gedachten had, en dat ik van mezelf wist dat ik er niks mee zou (willen) doen en hun vroeg om me te helpen van die klotegedachten af te komen. Daar konden zij wat mee en daar kon ik weer wat mee.

Ik heb het de hulpverlening verteld en die doen daar verder niks mee behalve mij van de paroxetine afhalen en mij het verleden met mijn ex bepraten en mijn familie. Ik heb haast brullend een keer tegen zo'n therapeut lopen te vertellen dat ik het spuug zat was om die suicidale gedachtes te hebben. Ik wil het niet, ik besef dat ze er zijn en in sommige momenten is het gewoon enorm lastig om het een plek te geven.

Wat doet de hulpverlening? Mij van alle pillen halen en alleen maar blijven praten. En dat is in goed overleg gegaan.

Overigens ken ik genoeg mensen op FOK ook irl, en een aantal kan ik zelfs als goede vriend bestempelen. Die weten echt wel hoe het gaat met me als het de verkeerde kant op gaat.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 13:33 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Dat blijf ik doen. Zoals je weet doe ik nu even 2 dagen Hannover aan, ook daar vind ik wel weer nieuwe mensen . Ik besef ook wel dat ik vooruitgang boek. Maar ik zit soms wel in een enorm zwat gat. Ik ben het type 'gooi er alles uit' en na een lap tekst voel ik me oprecht beter.

http://www.bbc.co.uk/news/health-23637013

quote:

Het feit dat ik zeg dat ik het echt helemaal heb gehad, wil niet zeggen dat ik er maar een stekker uit trek. Ik zie het gegeven dat ik over iets post wat me niet lekker zit juist als een goed iets. Het tegenovergestelde, me stil houden werkt ook niet. Gelukkig heb ik wel degelijk een groepje mensen om me heen die als ze niks horen zeggen van; "Kom eens hierrrrrrrrrrrrrrrr....." . Er is een groep die oprecht om me geeft. Dat besef heb ik ook wel.

Mooi is dat.

quote:

Ik zie de suicidale gedachtes ook meer iets als, een gedachte wat opkomt. Je beseft dat ze er zitten en dan denkt, "hoi, wil jij eens heel snel oprotten? ". Ik ben alleen niet het type die 5 uur lang op en neer langs een spoor zou lopen, wel/niet, wel/niet.

Bij mij is het meer van: Yo, what's up bro?

quote:

Overigens weten mijn huisarts, mijn therapeut en mijn EDMR specialiste allen af van deze zware suicidale gevoelens die soms opkomen. Mijn vader & mijn vrienden ook. Enige maatregel die is genomen is stoppen met paroxetine. Voor de rest kan ik altijd en alles en iedereen bellen.

Misschien zit ik wel te wachten op zo'n enorm dieptepunt zoals jij dat zelf hebt meegemaakt. En dat als het dan zo dichtbij komt, je toch kiest voor het pad van verlichting.

De ironie wil dat je vaak pas achteraf beseft dat alles wat je meemaakte, precies nodig was om tot dat besef te komen.

En verder:

quote:

Enlightened

One day the Master announced that a young monk had reached an advanced state of enlightment. The news caused some stir. Some of the monks went to see the young monk. "We heard you are enlightened. Is that true?" they asked.
"It is," he replied.

"And how do you feel?"

"As miserable as ever," said the monk.

quote:

[..]

Als ik me echt shit voel, ga ik naar buiten, de bossen in, en direct het 'denken' uitschakelen en alleen maar de andere zintuigen gebruiken. Wat voel ik, wat ruik ik, wat zie ik .. doe dat een half uur en de zwaarste gedachten zijn weg.

Het zijn met name die momenten die 'zo maar' omhoog komen zonder die associatie aan mijn ex.

Doe je dit vaak genoeg, dan ga je op een gegeven moment ook genieten van alledaagse bezigheden. Je lichaam is immers altijd en overal aanwezig.

quote:

Ik kijk uit naar die triple meet Gray! Kom maar op!

Me too!

Hmmmmm. Ik ken geen FOK! mensen irl.
Mag ik dan niet zeggen dat het soms klote gaat en dat ik met 180kmp/u tegen een boom aan zou willen rijden?

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 13:38 schreef Crystal86 het volgende:

[..]

Zo heb ik het een aantal maanden geleden ook wel ervaren. Ook dat punt waarop je inziet dat een einde eraan maken geen betere optie is. In eerste instantie resulteerde dit in nog meer wanhoop, maar uiteindelijk ook in meer vrede.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 14:27 schreef seasushi het volgende:
Hmmmmm. Ik ken geen FOK! mensen irl.
Mag ik dan niet zeggen dat het soms klote gaat en dat ik met 180kmp/u tegen een boom aan zou willen rijden?

Best een keer of een paar keer maar niet dag in dag uit. Volgens mij was dat ook een soort van wens vanuit fok

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 13:08 schreef Gray het volgende:

[..]

Niets is blijvend. Ook dit niet. Wat je kan doen is jezelf aanleren deze verandering in alles op te merken en in die continuiteit vrede te vinden.

Je weet jezelf al te observeren, of analyseren. Dat is iets dat veel vormen van hulpverlening juist teweeg brengen. In die zin ben je al geholpen en heb je een stap gemaakt in de goede richting.

Maar doe je niet anders voor dan je je voelt. Wees eerlijk tegen mensen wanneer je je niet goed voelt en dat je even alleen wil zijn. Wanneer je geniet van hun gezelschap, laat ze dat ook weten en daarmee jezelf. Leer niet alleen in je gedachten te leven, maar ook daarbuiten, of beter gezegd: daarmee.

Als ik mijn moeder als voorbeeld neem, die 40 jaar lang met borderline en depressie heeft geleefd totdat een lange tijd van isolatie haar verlichting bracht, dan kan zeggen dat er goede hoop is dat het beter wordt. Het kan even duren, maar heb je iets belangrijkers te doen dan je leven lief te hebben zoals je het leiden wil?

Ik geloof best dat het beter wordt naarmate ik ouder word, dat wordt me namelijk steeds verteld. Ik ben nu 21, en er is best een verschil met toen ik in de pubertijd zat. Maar ik denk niet dat ik me ooit helemaal goed zal voelen in contact met mensen. En daar baal ik van.
Ik vraag me ook af in hoeverre professionele hulp me nog verder kan helpen, gezien mijn ervaring. Waarschijnlijk krijg ik wel een andere vorm van therapie de volgende keer, en eerst ga ik een crisisvaardigheidstraining doen in oktober. Denk dat ik daar wel baat bij zal hebben.

Ik sta altijd in dubio over wat het beste is om te doen. Aan de ene kant wil ik situaties waar ik me niet goed bij voel vermijden, aan andere kant probeer ik dat juist niet te doen, want hoe meer je vermijdt, hoe moeilijker het wordt om wel in die situatie te komen. In deze maatschappij wordt van ons verwacht dat we heel sociaal zijn; ben je dat niet, dan kom je in de problemen. Merk dat nu ook i.v.m. mijn studie en ik zal het later nog moeilijk krijgen met werken. Als je in therapie gaat, leer je toch ook juist niet te gaan vermijden? Ik moet dus wel acteren, en ik merk dat dat wel helpt; lange periodes met mensen zijn maakt het sociaal doen wel makkelijker. Toch doe ik te vaak dingen tegen mijn zin in, maak bijvoorbeeld plannen om iets leuks te doen met mensen, terwijl ik daar eigenlijk bang voor ben en daar word ik dan heel onrustig van.
Maar wat jij zegt, betekent dat dat ik inderdaad gewoon meer een kluizenaarsbestaan moet leiden omdat ik me daar beter bij voel, ook al zal het dan veel moeilijker zijn om normaal te kunnen functioneren?

quote:

[..]

Dat laatste is misschien wel de reden waarom professionele hulp niet zo goed voor je werkt. Je verzet je eigenlijk tegen de hulp.

I know... en dan voel ik me schuldig naar de hulpverleners, haat ik mezelf en blijf ik dus vinden dat ik het niet verdien: de welbekende vicieuze cirkel...

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 13:21 schreef Crystal86 het volgende:

[..]

Zelf ben ik wel gediagnosticeerd met ontwijkende persoonlijkheidsstoornis en obsessief compulsieve stoornis (en nog wat andere dingen). Ik herkende mezelf ook wel een beetje in je verhaal. Maar goed, afgezien van die diagnoses weet ik van mezelf dat het voornamelijk door m'n verleden komt (slechte thuissituatie en pesten o.a.)

Cognitieve gedragstherapie heeft me ook wel een beetje geholpen, maar niet voldoende. Ik heb toen wel geleerd dat mijn gedachten dus niet per se kloppen, maar het principe van een andere gedachte er tegenover zetten die positiever/rationeler is geeft bij mij het probleem dat ik het gevoel heb dat ik met mijn oorspronkelijke gedachten en bijbehorende gevoelens dus inderdaad 'niet goed genoeg ben'. Wat me nu meer helpt is gewoon puur het doorzien van de gedachtepatronen, op momenten dat dat lukt dan, zonder er tegen in gevecht te gaan. Nu ik weet waar ze vandaan komen lukt dat al vaak beter.

Doe je iets van werk of studie nog? Heb je daarbij ook veel last van deze problemen?

Heb je behalve cgt geen andere vormen van therapie gehad? Het kan best zijn dat er iets anders is dat beter werkt.

Ik studeer psychologie en die problemen hebben daar, net als op de middelbare school, best veel invloed op ja. Ben op VWO twee keer blijven zitten, door depressie en onzekerheid/perfectionisme (maar soms ook gewoon luiheid hoor ), wat nu ook weer geldt: soms ben ik te depressief om überhaupt iets te doen, nog veel vaker raak ik totaal geblokkeerd omdat ik bang ben dat ik iets fout ga doen of dat het niet goed is - ik lever dingen liever helemaal niet in dan imperfect. Dat geldt vooral voor schrijfopdrachten. En ik durf ook nooit om hulp te vragen als iets niet lukt.
Soms kan ik ergens niet aan beginnen, ook al wil ik het heel graag. Ik blokkeer, kan niet meer nadenken, ga trillen, enz. Ik durf dingen niet af te maken, want dan kan ik er niets meer aan veranderen. Wil het niet inleveren, want dan schaam ik me voor wat ik inlever. Bedenk dan hoe dom de docent me zal vinden als hij mijn werk leest. Nogal stressvol. Heb hierdoor mijn propedeuse niet gehaald afgelopen jaar.

Verder ben ik ook geen fan van werkgroepen, die verplicht zijn. Vind het moeilijk om klassikale opdrachten te doen. Daarnaast ben ik niet goed in groepsopdrachten, ik wil of 100% controle of laat het helemaal aan iemand anders over. Er zit niets tussenin, dat vind ik heel moeilijk. Ik weet het van mezelf en let erop, want het kan voor groepsgenoten heel vervelend zijn als ik bijv. mijn zin wil hebben en al het werk zelf wil doen. Ik vind het heel frustrerend om het werk te verdelen, omdat ik er totaal niet op vertrouw dat het goed komt als ik het aan anderen overlaat. Nogal tegenstrijdig, want normaal twijfel ik juist aan mezelf. Als ik niet denk dat ik iets kan bij een groepsopdracht, heb ik dan ook de neiging om me totaal terug te trekken en nogal afstandelijk en ongeïnteresseerd over te komen.

Terwijl ik studeren eigenlijk heel leuk vind, want ik hou van zelfstudie, boeken lezen en leren. Toetsen maken gaat me ook prima af als ik gewoon goed leer.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 14:45 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Best een keer of een paar keer maar niet dag in dag uit. Volgens mij was dat ook een soort van wens vanuit fok

Klopt ja.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 14:56 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik geloof best dat het beter wordt naarmate ik ouder word, dat wordt me namelijk steeds verteld. Ik ben nu 21, en er is best een verschil met toen ik in de pubertijd zat. Maar ik denk niet dat ik me ooit helemaal goed zal voelen in contact met mensen. En daar baal ik van.
Ik vraag me ook af in hoeverre professionele hulp me nog verder kan helpen, gezien mijn ervaring. Waarschijnlijk krijg ik wel een andere vorm van therapie de volgende keer, en eerst ga ik een crisisvaardigheidstraining doen in oktober. Denk dat ik daar wel baat bij zal hebben.

Ik sta altijd in dubio over wat het beste is om te doen. Aan de ene kant wil ik situaties waar ik me niet goed bij voel vermijden, aan andere kant probeer ik dat juist niet te doen, want hoe meer je vermijdt, hoe moeilijker het wordt om wel in die situatie te komen. In deze maatschappij wordt van ons verwacht dat we heel sociaal zijn; ben je dat niet, dan kom je in de problemen. Merk dat nu ook i.v.m. mijn studie en ik zal het later nog moeilijk krijgen met werken. Als je in therapie gaat, leer je toch ook juist niet te gaan vermijden? Ik moet dus wel acteren, en ik merk dat dat wel helpt; lange periodes met mensen zijn maakt het sociaal doen wel makkelijker. Toch doe ik te vaak dingen tegen mijn zin in, maak bijvoorbeeld plannen om iets leuks te doen met mensen, terwijl ik daar eigenlijk bang voor ben en daar word ik dan heel onrustig van.
Maar wat jij zegt, betekent dat dat ik inderdaad gewoon meer een kluizenaarsbestaan moet leiden omdat ik me daar beter bij voel, ook al zal het dan veel moeilijker zijn om normaal te kunnen functioneren?

[..]

Hoe jij je leven moet leiden is niet aan mij om te bepalen. Wat ik zeg is dat je jezelf als eerste zal moeten accepteren, in goed of kwaad. Alsof je in het huwelijk stapt met jezelf. En waar haal je de garantie vandaan dat het dan veel moeilijker zal zijn om 'normaal' te functioneren, wat normaal dan ook moge zijn?

En ja, we moeten in sociale omgevingen soms concessies doen wat betreft onszelf. Maar... de maatschappij, dat ben jij. Maar om nog een cliché ertegen te gooien: maak van je hart geen moordkuil en laat je gevoelens vrij waar het kan, bij wie het kan.

quote:

I know... en dan voel ik me schuldig naar de hulpverleners, haat ik mezelf en blijf ik dus vinden dat ik het niet verdien: de welbekende vicieuze cirkel...

[..]

Daar werken ze voor; om jou te helpen naar hun kunnen. Zij helpen jou jezelf te helpen, dus help jezelf en maak je niet druk om de 'instrumenten'. En als je je echt schuldig voelt, dan kan je ook stoppen met therapie, want niemand verplicht je. Maar je zit daar als het goed is om aan je problemen te werken, dus werk eraan. Wat je ook doet; doe het met overtuiging en overgave. Half werk is geen werk.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 08:50 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Kruisje pissen?
En klote Cue_, maar echt, we zijn niet allemaal klootzakken.

Het tegendeel word enkel bewezen. Ze kunnen de pot op.

Maar wat is nou eigenlijk kruisjepissen?

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 15:59 schreef Gray het volgende:
Maar wat is nou eigenlijk kruisjepissen?

Schijnbaar dat je met z'n tweeen tegelijk gaat pissen in dezelfde pot

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 14:45 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Best een keer of een paar keer maar niet dag in dag uit. Volgens mij was dat ook een soort van wens vanuit fok

..en terecht. Niet alleen een wens maar ook de policy.

Ik wilde alleen maar even aangeven dat het hebben van irl bekenden op Fok! niet al je uitroepen rechtvaardigt
_{Het is niet mijn bedoeling om je hier mee aan te vallen s_e}

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 16:17 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Schijnbaar dat je met z'n tweeen tegelijk gaat pissen in dezelfde pot

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 16:53 schreef Gray het volgende:

Hij liep ook letterlijk mee de wc in Vertelde hem dat "we elkaar nog niet lang genoeg kende" uurtje later toen ik naar de wc ging, hij ineens erachteraan.. met de opmerking "en ... kennen we elkaar nu wel lang genoeg"

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 17:02 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Hij liep ook letterlijk mee de wc in Vertelde hem dat "we elkaar nog niet lang genoeg kende" uurtje later toen ik naar de wc ging, hij ineens erachteraan.. met de opmerking "en ... kennen we elkaar nu wel lang genoeg"

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 17:02 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Hij liep ook letterlijk mee de wc in Vertelde hem dat "we elkaar nog niet lang genoeg kende" uurtje later toen ik naar de wc ging, hij ineens erachteraan.. met de opmerking "en ... kennen we elkaar nu wel lang genoeg"

Wauw. Hij draait er in ieder geval niet omheen.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 17:06 schreef Gray het volgende:
Wauw. Hij draait er in ieder geval niet omheen.

Maar hij was wel helemaal weg toen ik klaar was. En hij was best leuk
Mannen

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 17:10 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Maar hij was wel helemaal weg toen ik klaar was. En hij was best leuk
Mannen

Tsja, meestal is de man eerder klaar. Je kan niet alles hebben.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 17:10 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Maar hij was wel helemaal weg toen ik klaar was. En hij was best leuk
Mannen

Klaar?

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 17:47 schreef Gray het volgende:

[..]

Klaar?

Ik ging naar de wc om echt naar de wc te gaan he..

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 18:09 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Ik ging naar de wc om echt naar de wc te gaan he..

Ah!

Creepy wel van die dude.

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 22:35 schreef Toekito het volgende:

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 22:37 schreef Toekito het volgende:
Hoe is het hier?

Hier aardig rustig, het weekend is weer voorbij

En met jou?

quote:

Op zondag 18 augustus 2013 22:40 schreef Toekito het volgende:

[..]

prima zon en gezellige mensen

Dat klinkt goed!