OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Hier lijkt het erop dat de poging is mislukt, vandaag getest en hartstikke negatief, ga ervanuit dat het ook niet meer positief wordt. Nu wachten op mijn menstruatie en dan gelijk door voor de volgende cryo.
Hè nee toch Poezebeest. 
Maar je wacht toch pas een week en een dag? Is het dan niet heel vroeg? Of werkt dat anders bij cryo's?
Maar je wacht toch pas een week en een dag? Is het dan niet heel vroeg? Of werkt dat anders bij cryo's?
Bij cryo's is dat toch ook gewoon 2wkn??
Maar hoe dan ook shit joh
Maar hoe dan ook shit joh
Be happy with the little things in life
Ja ik ben te vroeg, wd8 vandaag, maar ik heb tot nu toe 6 tp's gehad en bij 4 daarvan op wd7 positief getest, hoe licht dat streepje ook was. De 5e keer was ook negatief. Vandaar dus dat ik geen hoop meer heb.
dikke knuffel voor jou.. Stiekem hoop ik dat je ongelijk hebt en gewoon over een paar daagjes alsnog positief test
Be happy with the little things in life
en knuffel voor poezebeest. Ik ga met DV mee. Hopelijk is het gewoon een trage eskimo die wat langzamer op gang kwam en straks voor een mooi streepje en beebje zorgt.
Jullie zijn lief hoor! Misschien is het wel een trage embryo, maar ik durf daar niet op te hopen. En natuurlijk ben ik teleurgesteld, maar liever dit dan weer een miskraam. Ik ben er rustig onder en ga vol goede moed voor de volgende cryo.
Poezebeest Wel fijn dat je er vrij rustig onder bent al hoop ik wel dat je idd te vroeg hebt getest.
Dv ik had nog niet gereageerd maar heb zitten stuiteren op mijn werk van de week toen ik goed nieuws las. Super!
Hoe is het bij de rest van de dames?
Wel fijn dat je er vrij rustig onder bent al hoop ik wel dat je idd te vroeg hebt getest.Dv ik had nog niet gereageerd maar heb zitten stuiteren op mijn werk van de week toen ik goed nieuws las. Super!
Hoe is het bij de rest van de dames?
Soms slaat het noodlot toe 
Even kort een samenvatting (getypt op 21 augustus):
10 weken echo (10 juni): verhoogde kans op chromosoomafwijkingen (trysomi 18 en 13): 1:178. Hoog risico dus.
Maandag 12 aug 20 weken echo: hoofd en buik zijn te klein.
Dinsdag: zeer veel stress.
Woensdag 14 aug uitgebreide echo door gynaecoloog: hoofd en buik zijn goed, niet de grootste, maar zeker niet te klein. Uitgebreid alle organen/handen/voeten/ogen/oren etc. etc. bekeken. Alles zag er goed uit.
Donderdag: al een paar dagen lichte buikpijn, dit werd echter 's avonds steeds erger. 22:00h verloskundige gebeld, 22:45 zaten we bij haar. Bloeddruk gemeten, en mijn vrouw werd meteen opgenomen. Ik "sliep" uiteindelijk om 4 uur, heel veel wakker, na nauwelijks slaap om 8 uur weer naar het ziekenhuis.
Vrijdag volgde verslechtering op verslechtering van de diagnose. We kregen diezelfde dag 2 keer een sociaal werker aangeboden, en hebben dat afgewezen ("wat moeten we daarmee?"). Pas later drong door dat dat is vanwege het zeer langdurige proces waar we in terechtkomen.
's Ochtends hadden we dezelfde gynaecoloog als woensdagavond. "Ze gaat het redden", zei ze over mijn vrouw. Ook daar drong pas later door hoe ernstig het was. De diagnose varieerde van "we kijken het een paar dagen aan" tot "je bent maanden in het ziekenhuis". Het plan om maandag naar WKZ Utrecht te gaan werd vervroegd, en vrijdagavond 20:00h kwamen we daar per ambulance aan. Hier hebben ze alle testen opnieuw gedaan. Resultaat van de echo: baby zit op de onderste 3% curve, en placenta is niet goed gehecht/doorbloed. En bij de uitgebreide echo 2 dagen eerder was daar niet naar gekeken, omdat de rest van de echo er zo goed uitzag.
De diagnose: ernstige pre-eclampsia. De vooruitzichten: 20% kans op een levende baby. Ze proberen het te rekken tot de baby ver genoeg is om geboren te worden, en 25-27 weken wordt vaak genoemd. Voor nu kunnen ze niets anders doen dan de moeder stabiel proberen te houden, zodra dat te gek wordt wordt de baby/placenta verwijderd.
Gisteren alsnog de vruchtwaterpunctie laten doen. Vanwege het 0,3% risico wilden we dat eerder niet, maar dat risico valt nu in het niet bij de kans dat de baby het toch niet haalt. Ook mijn DNA wordt onderzocht, om vast te stellen of eventuele afwijkingen in de baby van de vader of de moeder komen (dat is namelijk geen probleem), of "spontaan" zijn ontstaan (dat is wel een probleem). Als deze test chromosoomafwijkingen aanwijst is de keuze makkelijk, zo niet, zijn we terug waar we nu ook zijn.
We proberen nu de kansen en scenario's bespreekbaar op tafel te krijgen. We willen geen zwaargehandicapt kind, zowel voor onszelf als voor het kind. De abortusgrens ligt bij 24 weken, voor die tijd moeten we de uitslag van de punctie hebben.
Een onderzoek onder 26 vrouwen (waarvan 2 zwanger van een tweeling) met pre-eclampsia in Rotterdam geeft de kansen aan: dit leverde 5 levende baby's en 1 overleden moeder op. Geen van deze vrouwen had een vroegtijdige abortus aangeboden gekregen, het verlengen van de zwangerschap varieerde van 3 tot slechts 42 dagen. Veel te vroeg dus om goede kansen te krijgen als baby. Het komt er op neer dat de baby gehaald wordt zodra de moeder het niet meer redt. Vanmiddag hebben we opnieuw een gesprek, waarin we hopen duidelijk te krijgen wat het verloop in ziektebeeld zou zijn bij vroegtijdige abortus vergeleken met wachten tot de moeder in zeer slechte toestand is. Want typisch verslechterd de toestand van de moeder nog 2 dagen nadat de placenta eruit is.
Klein pluspuntje: bij een tweede zwangerschap van dezelfde partner is de kans op pre-eclampsia "slechts" 25%, en vrijwel altijd later en milder. We kunnen dus nog kinderen krijgen als deze het niet haalt.
Het is verbazingwekkend hoe snel je het verlies van een baby min of meer accepteert als je vrouw in gevaar is... Zeker in combinatie met het risico voor de moeder zijn de kansen voor de baby zeer laag.
Vervolg 29 augustus:
Afgelopen zondag kregen we te horen dat het wellicht niet mogelijk was om tot woensdag te wachten met de echo. De toestand van mijn vrouw verslechterde snel. Maandagochtend werd de echo gedaan, en de groei was klein. De bloedstroom door de navelstreng nam af. We wisten het eigenlijk al.
's Middags bevestigde de arts het: vanwege de gezondheid van mijn vrouw en de minieme kansen voor de baby, kregen we het advies de zwangerschap af te breken. Het advies was ook om daar even de tijd voor te nemen. Dinsdagochtend zijn we ermee begonnen, die eerste pil was hartverscheurend. Woensdag is dit voortgezet, en vannacht is ons dochtertje dood geboren.
Ze is heel klein, met een mooi hoofdje en een alien lijfje. Precies zoals we op de vele echo's hebben gezien. Ze is zelfs lichter dan de echo verwachtte, wat de keuze voor afbreken gelukkig bevestigd.
Mijn vrouw knapt nu al wat op, en heeft vandaag alsnog een stuk of 20 pillen gekregen, die langzaam iets minder sterk mogen. Na 48 uur mag het magnesiuminfuus er vanaf als ze stabiel blijft, en de verwachting is dat ze dan na een dag of 5 naar huis mag. Dan zal ook de crematie van ons dochtertje plaatsvinden.
Zelfs hier in het WKZ is dit een zeldzaam scenario. Ze zijn zelfs voor me gaan cateren zodat ik maar geen moment weg hoef. Wij gingen precies 2 weken geleden "voor maagpijn" naar de verloskundige, maar het voelt ondertussen alsof ik hier woon.
Nu:
Gisterochtend ging het magnesiuminfuus er vanaf, gevolgd door een flinke stijging van de bloeddruk. Die is na extra pillen weer gestabiliseerd.
Wellicht volgt morgen, overmorgen of de dag erna volgt ontslag uit het ziekenhuis. Wel met pillen voor de bloeddruk, regelmatige controle hiervan bij de huisarts, en 1 of 2 nacontroles in het WKZ de weken er na. Na ongeveer 6 weken krijgen we ook de resultaten van alle onderzoeken die nog lopen.
Voor de langere termijn zullen we heel veel bij de gynaecoloog zitten: de gynaecoloog uit het eerste ziekenhuis heeft me ondertussen 3 keer gebeld, en zei "dat ze naast ons blijven staan".
Even kort een samenvatting (getypt op 21 augustus):
10 weken echo (10 juni): verhoogde kans op chromosoomafwijkingen (trysomi 18 en 13): 1:178. Hoog risico dus.
Maandag 12 aug 20 weken echo: hoofd en buik zijn te klein.
Dinsdag: zeer veel stress.
Woensdag 14 aug uitgebreide echo door gynaecoloog: hoofd en buik zijn goed, niet de grootste, maar zeker niet te klein. Uitgebreid alle organen/handen/voeten/ogen/oren etc. etc. bekeken. Alles zag er goed uit.
Donderdag: al een paar dagen lichte buikpijn, dit werd echter 's avonds steeds erger. 22:00h verloskundige gebeld, 22:45 zaten we bij haar. Bloeddruk gemeten, en mijn vrouw werd meteen opgenomen. Ik "sliep" uiteindelijk om 4 uur, heel veel wakker, na nauwelijks slaap om 8 uur weer naar het ziekenhuis.
Vrijdag volgde verslechtering op verslechtering van de diagnose. We kregen diezelfde dag 2 keer een sociaal werker aangeboden, en hebben dat afgewezen ("wat moeten we daarmee?"). Pas later drong door dat dat is vanwege het zeer langdurige proces waar we in terechtkomen.
's Ochtends hadden we dezelfde gynaecoloog als woensdagavond. "Ze gaat het redden", zei ze over mijn vrouw. Ook daar drong pas later door hoe ernstig het was. De diagnose varieerde van "we kijken het een paar dagen aan" tot "je bent maanden in het ziekenhuis". Het plan om maandag naar WKZ Utrecht te gaan werd vervroegd, en vrijdagavond 20:00h kwamen we daar per ambulance aan. Hier hebben ze alle testen opnieuw gedaan. Resultaat van de echo: baby zit op de onderste 3% curve, en placenta is niet goed gehecht/doorbloed. En bij de uitgebreide echo 2 dagen eerder was daar niet naar gekeken, omdat de rest van de echo er zo goed uitzag.
De diagnose: ernstige pre-eclampsia. De vooruitzichten: 20% kans op een levende baby. Ze proberen het te rekken tot de baby ver genoeg is om geboren te worden, en 25-27 weken wordt vaak genoemd. Voor nu kunnen ze niets anders doen dan de moeder stabiel proberen te houden, zodra dat te gek wordt wordt de baby/placenta verwijderd.
Gisteren alsnog de vruchtwaterpunctie laten doen. Vanwege het 0,3% risico wilden we dat eerder niet, maar dat risico valt nu in het niet bij de kans dat de baby het toch niet haalt. Ook mijn DNA wordt onderzocht, om vast te stellen of eventuele afwijkingen in de baby van de vader of de moeder komen (dat is namelijk geen probleem), of "spontaan" zijn ontstaan (dat is wel een probleem). Als deze test chromosoomafwijkingen aanwijst is de keuze makkelijk, zo niet, zijn we terug waar we nu ook zijn.
We proberen nu de kansen en scenario's bespreekbaar op tafel te krijgen. We willen geen zwaargehandicapt kind, zowel voor onszelf als voor het kind. De abortusgrens ligt bij 24 weken, voor die tijd moeten we de uitslag van de punctie hebben.
Een onderzoek onder 26 vrouwen (waarvan 2 zwanger van een tweeling) met pre-eclampsia in Rotterdam geeft de kansen aan: dit leverde 5 levende baby's en 1 overleden moeder op. Geen van deze vrouwen had een vroegtijdige abortus aangeboden gekregen, het verlengen van de zwangerschap varieerde van 3 tot slechts 42 dagen. Veel te vroeg dus om goede kansen te krijgen als baby. Het komt er op neer dat de baby gehaald wordt zodra de moeder het niet meer redt. Vanmiddag hebben we opnieuw een gesprek, waarin we hopen duidelijk te krijgen wat het verloop in ziektebeeld zou zijn bij vroegtijdige abortus vergeleken met wachten tot de moeder in zeer slechte toestand is. Want typisch verslechterd de toestand van de moeder nog 2 dagen nadat de placenta eruit is.
Klein pluspuntje: bij een tweede zwangerschap van dezelfde partner is de kans op pre-eclampsia "slechts" 25%, en vrijwel altijd later en milder. We kunnen dus nog kinderen krijgen als deze het niet haalt.
Het is verbazingwekkend hoe snel je het verlies van een baby min of meer accepteert als je vrouw in gevaar is... Zeker in combinatie met het risico voor de moeder zijn de kansen voor de baby zeer laag.
Vervolg 29 augustus:
Afgelopen zondag kregen we te horen dat het wellicht niet mogelijk was om tot woensdag te wachten met de echo. De toestand van mijn vrouw verslechterde snel. Maandagochtend werd de echo gedaan, en de groei was klein. De bloedstroom door de navelstreng nam af. We wisten het eigenlijk al.
's Middags bevestigde de arts het: vanwege de gezondheid van mijn vrouw en de minieme kansen voor de baby, kregen we het advies de zwangerschap af te breken. Het advies was ook om daar even de tijd voor te nemen. Dinsdagochtend zijn we ermee begonnen, die eerste pil was hartverscheurend. Woensdag is dit voortgezet, en vannacht is ons dochtertje dood geboren.
Ze is heel klein, met een mooi hoofdje en een alien lijfje. Precies zoals we op de vele echo's hebben gezien. Ze is zelfs lichter dan de echo verwachtte, wat de keuze voor afbreken gelukkig bevestigd.
Mijn vrouw knapt nu al wat op, en heeft vandaag alsnog een stuk of 20 pillen gekregen, die langzaam iets minder sterk mogen. Na 48 uur mag het magnesiuminfuus er vanaf als ze stabiel blijft, en de verwachting is dat ze dan na een dag of 5 naar huis mag. Dan zal ook de crematie van ons dochtertje plaatsvinden.
Zelfs hier in het WKZ is dit een zeldzaam scenario. Ze zijn zelfs voor me gaan cateren zodat ik maar geen moment weg hoef. Wij gingen precies 2 weken geleden "voor maagpijn" naar de verloskundige, maar het voelt ondertussen alsof ik hier woon.
Nu:
Gisterochtend ging het magnesiuminfuus er vanaf, gevolgd door een flinke stijging van de bloeddruk. Die is na extra pillen weer gestabiliseerd.
Wellicht volgt morgen, overmorgen of de dag erna volgt ontslag uit het ziekenhuis. Wel met pillen voor de bloeddruk, regelmatige controle hiervan bij de huisarts, en 1 of 2 nacontroles in het WKZ de weken er na. Na ongeveer 6 weken krijgen we ook de resultaten van alle onderzoeken die nog lopen.
Voor de langere termijn zullen we heel veel bij de gynaecoloog zitten: de gynaecoloog uit het eerste ziekenhuis heeft me ondertussen 3 keer gebeld, en zei "dat ze naast ons blijven staan".
censuur :O
Och wat ontzettend verdrietig voor jullie. Hopelijk knapt je vrouw snel verder op... Heel veel sterkte!
Twee harten, een liefde
Uit liefde, een hart
Uit liefde, een hart
wat verschrikkelijk!
heel veel beterschap gewenst voor je vrouw en sterkte met het verlies.
heel veel beterschap gewenst voor je vrouw en sterkte met het verlies.
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Wat een enorme achtbaan RemcoDelft. Gecondoleerd. Heel veel sterkte bij het herstel van je vrouw en de verwerking van dit alles.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Remco, ik ben er helemaal stil van. Wat een vreselijke chain of events Ik wens jou en je vrouw ontzettend veel kracht toe
Ik wens jou en je vrouw ontzettend veel kracht toe
gecondoleerd remco
heel veel sterkte gewenst!
heel veel sterkte gewenst!
Your mind don't know how you're taking all the shit you see
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
Dont believe anyone but most of all dont believe me
God damn right it's a beautiful day Uh-huh
