Doen hoor!quote:Op maandag 20 januari 2014 02:16 schreef Duderinnetje het volgende:
Ik bel haar volgende week. Ik verzamel moed. Ze is een link naar een verleden dat afgesloten leek, maar toch ook weer niet: zonder haar waren L. en K. nooit onderdeel van ons leven geweest. De cirkel is rond, naar het schijnt.
Heel veel succes! Buikpijn?quote:Op maandag 20 januari 2014 18:01 schreef Duderinnetje het volgende:
Dank voor jullie lieve woorden. Ze helpen! Ik ga morgen bellen.
Ik heb net, ter inspiratie, de foto's bekeken van mijn pleegzusjes bezoek aan mijn moeder. Wat was het bijzonder.
Haar oudste twee kinderen zijn nu al ouder dan K. en L., bedacht ik me.
wat goed! Erg mooi om een beetje mee te krijgen hoe je hier mee omgaat. voor jou en dat morgen een hele mooie dag mag worden! Daar twijfel ik eigenlijk helemaal niet aan maar kan me zo goed voorstellen dat het superspannend is!quote:Op maandag 20 januari 2014 18:01 schreef Duderinnetje het volgende:
Dank voor jullie lieve woorden. Ze helpen! Ik ga morgen bellen.
Ik heb net, ter inspiratie, de foto's bekeken van mijn pleegzusjes bezoek aan mijn moeder. Wat was het bijzonder.
Haar oudste twee kinderen zijn nu al ouder dan K. en L., bedacht ik me.
Valt mee.quote:
wat ontzettend leuk voor je!quote:Op maandag 20 januari 2014 18:48 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Valt mee.
Wel een gek idee om met het verleden te bellen. Ze is één van de twee mensen die ik nu nog ken, die mijn ouders hebben gekend en iets van mijn jeugd delen.
Ik moet zeggen dat ik, in het licht van die periode waarin ik haar voor het laatst zag, dacht dat ze misschien wel dood zou zijn. Iedereen uit die tijd is namelijk overleden, helaas. Bizarre tijd, een kaalslag onder de fundamenten van mijn bestaan. Dus toen haar brieven destijds stopten en ik haar maar niet terugvond, was mijn conclusie dat ook zij wel op de een of andere manier 'verloren' zou zijn voor mij.
Maar goed, dat is allemaal zware kost en ik kan die gedachte ook heel goed loslaten nu. Ik verheug me erop haar weer te spreken. En denk al: wanneer kan ik haar weer zien?!
Hoe is het gegaan?quote:Op maandag 20 januari 2014 18:48 schreef Duderinnetje het volgende:
[..]
Valt mee.
Wel een gek idee om met het verleden te bellen. Ze is één van de twee mensen die ik nu nog ken, die mijn ouders hebben gekend en iets van mijn jeugd delen.
Ik moet zeggen dat ik, in het licht van die periode waarin ik haar voor het laatst zag, dacht dat ze misschien wel dood zou zijn. Iedereen uit die tijd is namelijk overleden, helaas. Bizarre tijd, een kaalslag onder de fundamenten van mijn bestaan. Dus toen haar brieven destijds stopten en ik haar maar niet terugvond, was mijn conclusie dat ook zij wel op de een of andere manier 'verloren' zou zijn voor mij.
Maar goed, dat is allemaal zware kost en ik kan die gedachte ook heel goed loslaten nu. Ik verheug me erop haar weer te spreken. En denk al: wanneer kan ik haar weer zien?!
Ik zit me rot te lachen hier, dit is zo herkenbaar. Jezelf gek maken en dan achteraf denken 'wat was er nu zo ingewikkeld'......quote:Op maandag 27 januari 2014 17:13 schreef Duderinnetje het volgende:
Ik heb gebeld, maar kreeg geen gehoor.
En nu zit ik het een beetje uit te stellen. Vrij lame na de hele ophef die ik erover maakte, dat realiseer ik me wel.
Misschien ergens toch bang voor wat ik te horen krijg. En dat ik daar dan weer van alles mee moet. Als in: naar Frankrijk emigreren om goed te maken dat ik haar zo lang niet heb kunnen steunen. Of zo. Mijn eigen gekte is soms sterker dan mijzelf. En dan denk ik te veel voor uit en voor een ander en dat maakt zoiets als dit dus veel spannender dan het zou hoeven zijn.
Ik ga bellen en dan laat ik jullie weten hoe het ging.
Vast goed!
Eigenlijk valt alles me altijd erg mee, gezien de doemscenario's die ik immer de mentale revue heb laten passeren.
Bon!quote:Op maandag 27 januari 2014 21:28 schreef Duderinnetje het volgende:
Gewoon gedaan!
Antwoordapparaat ingesproken. Zeer lastig, in het Frans!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |