CUL Culinesse à gogo
Het forum voor al je culinaire uitspattingen, hoogstandjes en rampen, en voor al je kook-gerelateerde vragen.
Ik was klant van Luc.quote:Op dinsdag 1 september 2015 21:21 schreef qltel het volgende:
[..]
Luc was een klant van me toen ik bij een IT-bedrijf werkte.
Je ziet de verdraagzaamheid. Heb ik nog een recensie over geschreven. Recht na de waterpoort het pannenkoeken-restaurant, ook gerecenseert.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ha ha ha. The horror.quote:
Ik kijk uit naar je recensies van het ziekenhuisvoer
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Weet ik, ik heb die recensie uiteraard gelezen.quote:
[..]
Ik was klant van Luc.
Je ziet de verdraagzaamheid. Heb ik nog een recensie over geschreven. Recht na de waterpoort het pannenkoeken-restaurant, ook gerecenseert.
En aardig dat je een deel van mijn inkomen hebt betaald toen..
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kwam 2 weken geleden Adrie Bronk tegen. Of ie het leuk zou vinden een recensie te krijgen op "Een echte Bommelaar"? Daar kon Adrie geen nee tegen zeggen. Helaas is het er door omstandigheden nog niet van gekomen. De eerst volgende zal, zo snel mogelijk, over Vishandel Bronk gaan. Nu eerst een recensie die ik nog had liggen. Even opgevist, opgepoetst en gereviseerd.
Vishandel Duyvis. Dinsdag visdag.
Jaap heet de chefkok. Voor iedereen een praatje paraat. Vriendelijk en adrem met zijn grapjes. Jaap is inmiddels 75, staat nog steeds, als een echte jonge heer, de kibbeling met liefde te braden.
Al staat ie met de rug naar je toe, hij blijft beleefd en veegt eerst zijn handen aan een wonderschoon vissershanden-doekje af vooraleer ie je vraag beantwoordt. Niet dat je veel vragen hebt na al die jaren. Het is meer even bijkletsen. Soms een vage vraag als alibi.
Uit Spakenburg komen ze, dat proef je dan ook. De kabeljauw lijkt altijd kakelvers gevangen, de makreel net van kop en kont gescheiden en de tong bij Paleis het Lo uit de hofvijver geschept.
Het personeel blijft altijd beleefd Ook als je zegt dat ze de saus zijn vergeten bij de kibbeling. Altijd een net excuus, je krijgt dan een extra bakje saus. Als je zegt dat dat niet nodig is, zijn ze onvermurwbaar, zonder verder misbaar te maken laat je het dan op zijn beloop. Je gaat niet staan kibbelingen bij zo'n service
De kraam staat prominent op de markt. Hetgeen het eten aan de kraam extra leuk maakt. Het naar binnen laten glijden van de haring met uitjes krijgt een nieuwe dimentie als je omhoog kijkend de Bommelse toren ziet.
Bij de klokkenluider van de Notre Dame zou zo de bultrug als last van z'n schouders glijden.
De hoofd-assistente van Jaap, en op zaterdag van diens opvolger Wilco, is bloedmooi en lijkt op de vrouw van Jaap van 50 jaar geleden. Die was ooit het Vissersmeisje van het jaar in Spakenburg. Dat wil wat zeggen bij al die blozende wangetjes aan het winderige Ijsselmeer.
Bij de garnalen proef en zie je gewoon dat heel de familie van Jaap bruut aan het pellen is geweest. Geen kopje te bekennen. Inkoppertje qua Pèlle natuurlijk. Als je garnalen en Kibbeling samen koopt zegt de vrouw van Jaap altijd heel lief dat je ze goed gescheiden moet houden. Dat de garnalen natuurlijk wel peper en zout nodig hebben. Dat doet ze ook al 40 jaar. De Bokking is de specialiteit des huizes. Voor lekkerbekjes echt iets om je lippen bij af te likken.
Zijn zonen zijn in opleiding en mogen elke dinsdag, tussen het afrekenen door, meekijken hoe de grote baas al jaren aan de top staat. Op zaterdag zwaait Wilco met de scepter en de frietpan. Wilco noemt me altijd meneer van Tongerlo.
Hij vraagt dan naar NIVO. Ik naar de Vogels of de Rooien, zoals de Ijsselmeervogels in de volksmond worden genoemd. Mijn volksmond was weer naar alle tevredenheid gevuld. Bij Duyvis hoeven ze niet te hengelen naar complimentjes. De naam alleen al zegt dat het er altijd een fuif is.
Een 8 en een half.
Ik kan niet wachten op de visjes van Adrie, hoor ik al jaren alleen maar goeie verhalen over.
Vishandel Duyvis. Dinsdag visdag.
Jaap heet de chefkok. Voor iedereen een praatje paraat. Vriendelijk en adrem met zijn grapjes. Jaap is inmiddels 75, staat nog steeds, als een echte jonge heer, de kibbeling met liefde te braden.
Al staat ie met de rug naar je toe, hij blijft beleefd en veegt eerst zijn handen aan een wonderschoon vissershanden-doekje af vooraleer ie je vraag beantwoordt. Niet dat je veel vragen hebt na al die jaren. Het is meer even bijkletsen. Soms een vage vraag als alibi.
Uit Spakenburg komen ze, dat proef je dan ook. De kabeljauw lijkt altijd kakelvers gevangen, de makreel net van kop en kont gescheiden en de tong bij Paleis het Lo uit de hofvijver geschept.
Het personeel blijft altijd beleefd Ook als je zegt dat ze de saus zijn vergeten bij de kibbeling. Altijd een net excuus, je krijgt dan een extra bakje saus. Als je zegt dat dat niet nodig is, zijn ze onvermurwbaar, zonder verder misbaar te maken laat je het dan op zijn beloop. Je gaat niet staan kibbelingen bij zo'n service
De kraam staat prominent op de markt. Hetgeen het eten aan de kraam extra leuk maakt. Het naar binnen laten glijden van de haring met uitjes krijgt een nieuwe dimentie als je omhoog kijkend de Bommelse toren ziet.
Bij de klokkenluider van de Notre Dame zou zo de bultrug als last van z'n schouders glijden.
De hoofd-assistente van Jaap, en op zaterdag van diens opvolger Wilco, is bloedmooi en lijkt op de vrouw van Jaap van 50 jaar geleden. Die was ooit het Vissersmeisje van het jaar in Spakenburg. Dat wil wat zeggen bij al die blozende wangetjes aan het winderige Ijsselmeer.
Bij de garnalen proef en zie je gewoon dat heel de familie van Jaap bruut aan het pellen is geweest. Geen kopje te bekennen. Inkoppertje qua Pèlle natuurlijk. Als je garnalen en Kibbeling samen koopt zegt de vrouw van Jaap altijd heel lief dat je ze goed gescheiden moet houden. Dat de garnalen natuurlijk wel peper en zout nodig hebben. Dat doet ze ook al 40 jaar. De Bokking is de specialiteit des huizes. Voor lekkerbekjes echt iets om je lippen bij af te likken.
Zijn zonen zijn in opleiding en mogen elke dinsdag, tussen het afrekenen door, meekijken hoe de grote baas al jaren aan de top staat. Op zaterdag zwaait Wilco met de scepter en de frietpan. Wilco noemt me altijd meneer van Tongerlo.
Hij vraagt dan naar NIVO. Ik naar de Vogels of de Rooien, zoals de Ijsselmeervogels in de volksmond worden genoemd. Mijn volksmond was weer naar alle tevredenheid gevuld. Bij Duyvis hoeven ze niet te hengelen naar complimentjes. De naam alleen al zegt dat het er altijd een fuif is.
Een 8 en een half.
Ik kan niet wachten op de visjes van Adrie, hoor ik al jaren alleen maar goeie verhalen over.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
quote:Op zondag 6 september 2015 00:14 schreef ALTER-EGO het volgende:
[..]
De vis wordt duur betaald, je moet boter bij de vis doen en een visje uitgooien, maar je leeft als een vis in het water en vist niet achter het het net.
Kortom, je stukje is weer het neusje van de zalm.
Freestyle
Ik was zo'n bietje de urste vanochtend. Tijd genoeg dus om op z'n Bommels te kleppen en te gek uilen. Het vet moest nog warm worden. De braadpan in de aanslag. Adrie was weer klaar om in de aanval te gaan.
Er was nog iemand voor me, dè is gewoonte bij Adrie. Lekker ouwehoeren voor da ge de lekkerbek meekregt. Met iedereen lullen, totdat de schellen van je oren vallen.
Da het ie van z'n vader. Wim Bronk blonk al uit in de retoriek veur da Riek het ha uitgevonde. Van vader op zoon. Met de paplepel ingegoten. Zo vader zo zoon. Zo gezegd. Op z'n 15e net van school schoonde Adrie al de vis op. Kibbeling moest nog worden uitgevonden. Garnalen uit Noorwegen waren onderweg. 'Welke wil de hebbe Herm ?' 'Doe moar de lekkere Adrie.' Schepje er boven op, extra portie. Echt Hollands. Dak te weinig geld bij me had vergaf ie me. 'Ache moar een mooi stukske schrijft.'
Mooi wordt het stukske zeker. Kreeg laats het verwijt dak weer over Duyvis schreef. Wat in het vat zit verzuurt niet, zei de haring. Waar Duyvis vis van achteren hiet, hiet Adrie het van voren. Waar van Bronkhorst hinkt op twee gedachten. 'Zak Dirk nu opstellen of Kuijt ?' Is Adrie de uitblinker. Zonder Regie . Hij heeft de regie over z'n eigen kraam.
Van de Heksenwal tot de Wilhelminaweg. De Bosche poort staat wagenwijd open. Als voetballiefhebber dribbelt Adrie Bronk tussen oew benen door.
Geen woorden te veel. Ik hou het kort. De Kibbeling van Bronk is de lekkerste. Tsjeu La Ling zal het beamen. Dan kan Duyvis wel uit Spakenburg komen en een acht en een half hebben gekregen. Tussen ons gezegd en gezwegen.
Adrie krijgt een negen.
Er was nog iemand voor me, dè is gewoonte bij Adrie. Lekker ouwehoeren voor da ge de lekkerbek meekregt. Met iedereen lullen, totdat de schellen van je oren vallen.
Da het ie van z'n vader. Wim Bronk blonk al uit in de retoriek veur da Riek het ha uitgevonde. Van vader op zoon. Met de paplepel ingegoten. Zo vader zo zoon. Zo gezegd. Op z'n 15e net van school schoonde Adrie al de vis op. Kibbeling moest nog worden uitgevonden. Garnalen uit Noorwegen waren onderweg. 'Welke wil de hebbe Herm ?' 'Doe moar de lekkere Adrie.' Schepje er boven op, extra portie. Echt Hollands. Dak te weinig geld bij me had vergaf ie me. 'Ache moar een mooi stukske schrijft.'
Mooi wordt het stukske zeker. Kreeg laats het verwijt dak weer over Duyvis schreef. Wat in het vat zit verzuurt niet, zei de haring. Waar Duyvis vis van achteren hiet, hiet Adrie het van voren. Waar van Bronkhorst hinkt op twee gedachten. 'Zak Dirk nu opstellen of Kuijt ?' Is Adrie de uitblinker. Zonder Regie . Hij heeft de regie over z'n eigen kraam.
Van de Heksenwal tot de Wilhelminaweg. De Bosche poort staat wagenwijd open. Als voetballiefhebber dribbelt Adrie Bronk tussen oew benen door.
Geen woorden te veel. Ik hou het kort. De Kibbeling van Bronk is de lekkerste. Tsjeu La Ling zal het beamen. Dan kan Duyvis wel uit Spakenburg komen en een acht en een half hebben gekregen. Tussen ons gezegd en gezwegen.
Adrie krijgt een negen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ollie B. & Geintje
Sinds een jaar is deze ouwe snoeperd gestopt met roken. Sindsdien gaat m'n gezondheid met sprongen achteruit. pats kniH sprong zeg maar. Het vooruitzicht was destijds anders, en had ik andere gevolgen verwacht. Het was weliswaar een sprong in het diepe, maar dat ik m'n hoofd nadien zo moeilijk boven water zou houden stond niet in de planning. Je zou bijna Ad van Tricht, de badmeester, gaan raadplegen. Ware het niet dat ie waarschijnlijk toch geen tijd zou hebben, gezien 'de Toren.' Daar staat ie vaker in dan Thijs de Torenwachter vroeger. Deze week had ie weer eens een jubileum. Ik meen dat ie nu 10 jaar zelfstandig, samen, mag douchen in een hotel, of iets dergelijks. Wat dat betreft torent ie boven alle Bommelaren uit. Ik denk zelfs dat ie meer onderscheidingen heeft dan An de Kneuter Carnavalshits. En dat was al een imponerende reeks.
Waarschijnlijk ging mijn lichaam tegenstribbelen en dacht van 'Hé maat, zo zijn we niet getrouwd.'
Om hem toch zoet te houden ben ik lollies gaan eten. Zoethout gaat zo druppen boven het toetsenbord. En met een slabbetje typen staat zo raar bij een 50+er. De lollie zou dan tevens een prima vervanger zijn voor de giftige nicotine-staaf. Die m'n lichaam dertig jaar lang, met gif, te lijf is gegaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om het hoekske hier bij de Koningsstraat, heb je een mooi snoepwinkeltje....Ollie B. & Geintje. Was er al vaak langs gelopen, op weg naar het Kruidvat, om toiletpapier om van je af te vegen te kopen. Of naar Aziz. De lieve zelfstandige Marokkaanse winkelier. Ik krijg dan altijd kriebels in m'n buik, lekkere kriebels, want ik ga dan 40 jaar terug in de tijd. En sta met m'n gulden bij Hilleke in de winkel, treuzelend, zeg maar aarzelend. Zo'n gulden kun je maar één keer uitgeven. Als weegschaal moet je dan de juiste afweging maken.
In dit winkeltje staat de moderne Hilleke. Elly hiet ze. Bijgestaan door haar man Jan, runt ze al vanaf 2002 het Bommelsche snoepwinkeltje in het centrum. Een echte Bommelaar zegt: 'de stad.'
Elly is officiëel geen echte Bommelaar, ze komt uit Den Bosch. Maar ik vind officiëus zo'n lelijk woord, dat ik haar wel degelijk beschouw als één van ons. Ze begonnen het winkeltje aan de overkant van de Boschstraat, daarna hebben ze een tijd hun hart verpand in de Waterstraat, om vanaf afgelopen augustus weer een bietje thuis te komen in de Boschstraat. De eerste keer dat ik binnen was, stonden we binnen een minuut te kleppen alsof we elkaar al jaren kende. Toen ze zei dat ze uit Den Bosch kwam, vroeg ik haar, als geintje, of ze wist waarom Boschenaren zo graag Macaroni eten. Ze had geen idee. 'Dan kunnen ze door de gaatjes door blijven lullen.' Joep Hek van de dam en m'n keuze gaan maken.
Als een volleerde toverballenfee beval ze me de ene lekkernij na de andere aan. Daarvoor had ik me eerst georiënteerd in de winkel. Het bleek niet alleen een snoepwinkeltje te zijn, er waren ook feest-en kado-artikelen te koop. Ad van Tricht zou zich hier als een vis in het water hebben gevoeld, twijfelend welk feestartikel ie zou aanschaffen met z'n kado-bon. Ik raakte gewoon in een feeststemming van alle toeters, felicitatiekaartjes, mokken met opdruk en jubileumaffiches. Ze afficheerden zich meer als snoepwinkel, maar de aanblik van al die vrolijkheid deed me ook watertanden.
Allerlei snoepwaar uitgezocht, lollies natuurlijk in aantal het meest. Het echte feest moest nog beginnen. Ik zou thuis als een kleuter zo blij na Sinten Maarten Mik Mak, je moeder is een dikzak, de snoepwaar uit gaan pakken. Me daarna te goed doen aan al het lekkers. Waarna ik misselijk maar voldaan, het avondeten een keertje over zou slaan. Een mandarijntje van Aziz om m'n geweten te schonen. Het gekochte product van het Kruidvat, hing al klaar. Het etenswaar moest immers ergens eindigen. Maar dit begin was onovertroffen. Ik had het zelf ook getroffen met dit winkeltje in de buurt. Plus dat ik het trof met deze nieuwe vriendin. Sindsdien treffen we elkaar wekelijks. Dan hebben we de grootste lol tussen de lollies. Mijn advies. Wip er eens binnen. Binnen de kortste keren ben je in een feeststemming.
Dikke 9
Sinds een jaar is deze ouwe snoeperd gestopt met roken. Sindsdien gaat m'n gezondheid met sprongen achteruit. pats kniH sprong zeg maar. Het vooruitzicht was destijds anders, en had ik andere gevolgen verwacht. Het was weliswaar een sprong in het diepe, maar dat ik m'n hoofd nadien zo moeilijk boven water zou houden stond niet in de planning. Je zou bijna Ad van Tricht, de badmeester, gaan raadplegen. Ware het niet dat ie waarschijnlijk toch geen tijd zou hebben, gezien 'de Toren.' Daar staat ie vaker in dan Thijs de Torenwachter vroeger. Deze week had ie weer eens een jubileum. Ik meen dat ie nu 10 jaar zelfstandig, samen, mag douchen in een hotel, of iets dergelijks. Wat dat betreft torent ie boven alle Bommelaren uit. Ik denk zelfs dat ie meer onderscheidingen heeft dan An de Kneuter Carnavalshits. En dat was al een imponerende reeks.
Waarschijnlijk ging mijn lichaam tegenstribbelen en dacht van 'Hé maat, zo zijn we niet getrouwd.'
Om hem toch zoet te houden ben ik lollies gaan eten. Zoethout gaat zo druppen boven het toetsenbord. En met een slabbetje typen staat zo raar bij een 50+er. De lollie zou dan tevens een prima vervanger zijn voor de giftige nicotine-staaf. Die m'n lichaam dertig jaar lang, met gif, te lijf is gegaan.
Zo gezegd zo gedaan. Om het hoekske hier bij de Koningsstraat, heb je een mooi snoepwinkeltje....Ollie B. & Geintje. Was er al vaak langs gelopen, op weg naar het Kruidvat, om toiletpapier om van je af te vegen te kopen. Of naar Aziz. De lieve zelfstandige Marokkaanse winkelier. Ik krijg dan altijd kriebels in m'n buik, lekkere kriebels, want ik ga dan 40 jaar terug in de tijd. En sta met m'n gulden bij Hilleke in de winkel, treuzelend, zeg maar aarzelend. Zo'n gulden kun je maar één keer uitgeven. Als weegschaal moet je dan de juiste afweging maken.
In dit winkeltje staat de moderne Hilleke. Elly hiet ze. Bijgestaan door haar man Jan, runt ze al vanaf 2002 het Bommelsche snoepwinkeltje in het centrum. Een echte Bommelaar zegt: 'de stad.'
Elly is officiëel geen echte Bommelaar, ze komt uit Den Bosch. Maar ik vind officiëus zo'n lelijk woord, dat ik haar wel degelijk beschouw als één van ons. Ze begonnen het winkeltje aan de overkant van de Boschstraat, daarna hebben ze een tijd hun hart verpand in de Waterstraat, om vanaf afgelopen augustus weer een bietje thuis te komen in de Boschstraat. De eerste keer dat ik binnen was, stonden we binnen een minuut te kleppen alsof we elkaar al jaren kende. Toen ze zei dat ze uit Den Bosch kwam, vroeg ik haar, als geintje, of ze wist waarom Boschenaren zo graag Macaroni eten. Ze had geen idee. 'Dan kunnen ze door de gaatjes door blijven lullen.' Joep Hek van de dam en m'n keuze gaan maken.
Als een volleerde toverballenfee beval ze me de ene lekkernij na de andere aan. Daarvoor had ik me eerst georiënteerd in de winkel. Het bleek niet alleen een snoepwinkeltje te zijn, er waren ook feest-en kado-artikelen te koop. Ad van Tricht zou zich hier als een vis in het water hebben gevoeld, twijfelend welk feestartikel ie zou aanschaffen met z'n kado-bon. Ik raakte gewoon in een feeststemming van alle toeters, felicitatiekaartjes, mokken met opdruk en jubileumaffiches. Ze afficheerden zich meer als snoepwinkel, maar de aanblik van al die vrolijkheid deed me ook watertanden.
Allerlei snoepwaar uitgezocht, lollies natuurlijk in aantal het meest. Het echte feest moest nog beginnen. Ik zou thuis als een kleuter zo blij na Sinten Maarten Mik Mak, je moeder is een dikzak, de snoepwaar uit gaan pakken. Me daarna te goed doen aan al het lekkers. Waarna ik misselijk maar voldaan, het avondeten een keertje over zou slaan. Een mandarijntje van Aziz om m'n geweten te schonen. Het gekochte product van het Kruidvat, hing al klaar. Het etenswaar moest immers ergens eindigen. Maar dit begin was onovertroffen. Ik had het zelf ook getroffen met dit winkeltje in de buurt. Plus dat ik het trof met deze nieuwe vriendin. Sindsdien treffen we elkaar wekelijks. Dan hebben we de grootste lol tussen de lollies. Mijn advies. Wip er eens binnen. Binnen de kortste keren ben je in een feeststemming.
Dikke 9
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Kukident ?quote:Op vrijdag 25 september 2015 13:46 schreef Scrutinizer het volgende:
Wel goed je tanden blijven poetsen, tong. Benodigdheden daarvoor vind je ook bij het Kruidvat.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ha ha haquote:
[..]
Dan kun je stoppen met poetsen.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Tafeltje-Dek-Je Gameren, gemeente Zaltbommel.
Jullie favoriete Culinaire recensent is nog steeds een beetje slecht ter been. Kortademig zelfs. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dus nog niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd op een zelf uit te kiezen tijdstip, het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.
Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een zeskamp-bewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga Commandeur bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik 53 word dit jaar wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Dan ga je Carl Noten wel missen.
Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.
Jullie zullen je afvragen, 'waarom niet via internet' ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos ijs-Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Verder zat de Bommelerwaard drie dagen zonder stroom.
Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.
Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool en als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker.
Precies op het afgesproken tijdstip ging de bel. Geen Olga aan de deur maar Anita, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, Fred Smit, Jan van Maren en Jan Murray, de briefbezorgers, zijn meestal later met de post.'
Ze keek me aan alsof ze bevroren kraanwater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. 'Doe de groetjes aan Johnny, Anita.' riep ik nog toen ze wegging. Ik woon twee hoog, kun je nagaan wat ik vroeger met de balkon.
Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. Net als de Raketjes. Ik straalde alsof ik zelf op de kippenvleugeltjes had gejaagd.
Stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maïs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.
Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de wang. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot.
De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden.
De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd.
Het was in één woord heerlijk. Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe.
Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.
Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je heb ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt. Dit bleek geen strenge wintermaaltijd te zijn, ik ontdooide in m'n eigen flatje.
Dit was voor herhaling vatbaar. Op naar de feestdagen. Dan neem ik als toetje een sorbet met rietje en een aapje met een vlaggetje. Jong van geest, je weet. Nu nog een elfstedentocht, om de ijspret compleet te maken.
Dikke 8.
Jullie favoriete Culinaire recensent is nog steeds een beetje slecht ter been. Kortademig zelfs. Lange afstanden lopen of fietsen zit er dus nog niet in. Daarom leek Tafeltje-Dek-Je me een prima alternatief.
De maaltijd wordt thuis bezorgd op een zelf uit te kiezen tijdstip, het is gezond, voor zieken en/of bejaarden en nog lekker ook had ik vernomen.
Voordat ik ging bestellen wilde ik toch iets aan lichaamsbeweging doen. 'Nederland in beweging' op Nederland-1 leek me een prima optie. Maar zoals het deze herfst betaamt kwam ik van een koude kermis thuis. Ik hou van sterke vrouwen, maar er zijn grenzen. De naam Olga deed me al aan een zeskamp-bewaarster denken. Mijn vrees kwam dan ook uit. Olga Commandeur bleef maar commanderen en had wel erg veel noten op haar zang. Dat ik 53 word dit jaar wil niet zeggen dat ik als een dementerende bejaarde toegesproken wil worden. Dan ga je Carl Noten wel missen.
Het einde van de middag naderde, dus de telefoon ter hand genomen en een bestelling geplaatst.
Jullie zullen je afvragen, 'waarom niet via internet' ? Nou, de laatste bestelling die ik via internet plaatste was niet zo'n succes. Ik bestelde een doos ijs-Raketjes. Sindsdien zit Nederland voor 30 jaar vast aan een contract betreffende de Starstriker-Straaljagers. Verder zat de Bommelerwaard drie dagen zonder stroom.
Gemoedelijke stem aan de andere kant van de lijn. Geduldig maakte ze de bestelling op.
Kippensoep, stamppot (Moet ik altijd aan SM met een lesbienne denken) boerenkool en als toetje perzik-yoghurt. Gevarieerd, gezond en lekker.
Precies op het afgesproken tijdstip ging de bel. Geen Olga aan de deur maar Anita, zo bleek ze te heten, met de maaltijd. Zoals altijd probeerde ik met een grapje het ijs te breken. 'Zo, dat is niet slow schat, Fred Smit, Jan van Maren en Jan Murray, de briefbezorgers, zijn meestal later met de post.'
Ze keek me aan alsof ze bevroren kraanwater zag branden. Ik nam het haar niet kwalijk. Niet iedere bejaarde is zo jong van geest als jullie favoriete culinaire recensent. 'Doe de groetjes aan Johnny, Anita.' riep ik nog toen ze wegging. Ik woon twee hoog, kun je nagaan wat ik vroeger met de balkon.
Ik had mijn tafel van te voren al gedekt, dus kon gelijk aan het avondeten beginnen. Eerst de kippensoep. Het aroma kwam me tegemoet. Mijn neusvleugels konden gelukkig, zoals een kip, niet echt vliegen. Reken maar dat ze figuurlijk in de zevende hemel waren. De smaak was ook perfect. Net als de Raketjes. Ik straalde alsof ik zelf op de kippenvleugeltjes had gejaagd.
Stukjes kip waren niet te groot, de selderij lekker vers en de maïs maakte het af. Als de rest van de maaltijd van dezelfde kwaliteit zou zijn had ik niets te klagen.
Nu het hoofdgerecht. Stamppot boerenkool, een vertrouwde keuze. Uit de traditionele Hollandsche keuken toch wel mijn favoriet. Door moeders er met de paplepel ingegoten. Eén van de zeven schoonheden is het kuiltje in de wang. Daarom genoot ik zo van het kuiltje met jus in de stamppot.
De rookworst werd bijna stijf van vreugde bij het vooruitzicht in de jus gedoopt te worden.
De blokjes spek en de uitjes konden het goed met elkaar vinden. Dit was een vreugdevolle maaltijd.
Het was in één woord heerlijk. Hier kon geen duur, erkend restaurant tegenop. Dan neem je de vuile vaat op de koop toe.
Het toetje, perzik-yoghurt, was ook goed te pruimen. Je kunt geen appels met peren vergelijken, maar voor hetzelfde geld waren de druiven zuur geweest.
Het was een blijde verrassing dat alles zo goed gesmaakt had. Bij Tafeltje-Dek-Je heb ik toch visioenen aan een strenge winter waar Majoor Boschardt namens Het Leger des Heils, met een pollepel, erwtensoep op het bord van een dakloze pleurt. Dit bleek geen strenge wintermaaltijd te zijn, ik ontdooide in m'n eigen flatje.
Dit was voor herhaling vatbaar. Op naar de feestdagen. Dan neem ik als toetje een sorbet met rietje en een aapje met een vlaggetje. Jong van geest, je weet. Nu nog een elfstedentocht, om de ijspret compleet te maken.
Dikke 8.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Wat vind je er autistisch aan over komen dan?quote:
De recensie komt nogal autistisch over, maar fijn dat het gesmaakt heeft.
Leuke recensie Tongemans.
Freestyle
quote:
De recensie komt nogal autistisch over, maar fijn dat het gesmaakt heeft.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Aziz, de lachende derde....
Soms heb je een zaak waar het extra prettig toeven is door de eigenaar, het personeel, de sfeer, het grote aanbod, of de aantrekkelijke prijs-kwaliteitsverhouding. In verhouding tot andere zaken heeft Aziz zijn zaakjes goed voor elkaar. Een paar weken geleden een kleine, maar oh zo grote stap gemaakt. "A small step for Aziz, but a giant leap voor de Stad."
Vroeger had je "schipper mag ik over varen ? Ja, of nee?" Kinderspel vergeleken met de ervaren Aziz, die het aandurfde in het diepe te springen. Hij kan gaan stoepranden met z'n vorige winkeltje. Natuurlijk ook zijn tanden zetten in het snoepgoed van Olie B en Bommel naast zijn toko. Ook al zo'n heldenzaak in de stad. Van geweldige mensen.
Mooi centraal gelegen in hartje Bommel, midden in de Boschstraat. Hoeft ie niet meer achterom te kijken naar zijn vroegere winkeltje. Hij gooide zijn ankers uit, en ging aan wal aan de overkant. Ik weet niet of Aziz per boot in Nederland aanmeerde. Ik weet wel dat dit 36 jaar geleden gebeurde.
Een heel avontuur voor de familie. Gelukkig hadden ze genoeg groenten en fruit bij zich, om scheurbuik te voorkomen. Een buik die nu goed van pas komt bij Aziz. Zo gul is zijn lach, dat we soms bulderen en schuddebuiken. Hannie van Oorschot stond samen met ons mee te lachen. Hannie mist haar café niet meer zei ze. Ze had haar zaakjes toch wel op het droge.
Aziz en ik hebben één ding gemeen. Dat is de liefde voor voetbal. Aziz had het geluk destijds in een jeugdteam van vv Olympia te komen met oer-Bommelse spelertjes. De basis voor deze succesvolle Bommelse ondernemer werd destijds gelegd.
Zo leerde hij hard werken door Henkie Versveld, Bommels wauwelen door Rickie Appeldoorn, techniek beheersen door Danny Werner, plezier in het spel door Stieno van Santen Jr., en het overzicht bewaren door Marie van der Linden. Als voetballer speelt ie tegenwoordig in een vriendenteam bij HRC, samen met Donny Linnenbank, de zoon van Henny, Bommels eer hooghoudend. Zijn jongere broer Said doet dat bij NIVO Sparta 6.
Het was erg druk vanmiddag. Toch neemt ie altijd de tijd voor je. Zijn rijke assortiment is zo groot inmiddels dat soms zijn hulp wordt ingeroepen. Samen op pad, struinend door de winkel, strooit ie broodkruimels, opdat ie de weg terug vindt. Zo groot is z'n schitterend ingerichte winkel geworden.
Vanmiddag heb ik twee tassen volgeladen, met allerlei fruit, groenten, thee, dadels, walnoten en op aanraden van Aziz verschillende exotische producten. Er waren geen radijsjes in dit Bommelse paradijsje, dus werd het rekisch. Moet nog lekkerder en gezonder zijn. Wat wil je nog meer ?
Diep in de buidel hoefde ik niet te tasten. Je kunt er immers pinnen. Serieus, voor het geld hoef je het niet te laten. Dit is de winkel die we in de binnenstad nodig hebben. De grootgrutters komen toch wel aan hun trekken. De fijnproevers weten de weg nu al massaal naar Aziz te vinden.
Aan de mond op mond reclame zal het niet liggen. Watertandend wordt de zaak van Aziz aanbevolen. Een zaak, in korte tijd al verankerd in de binnenstad. Valt niet meer te omzeilen. Aziz mag trots zijn. Van menneke van 6, die voet aan wal zette, naar een geslaagde ondernemer van 42.
Het was een lange weg om te gaan. Eenmaal gearriveerd, kon ie uitbuikend achterom kijken en denken, ik hoef niet meer terug, de broodkruimels mogen de vogeltjes hebben.
10-
Soms heb je een zaak waar het extra prettig toeven is door de eigenaar, het personeel, de sfeer, het grote aanbod, of de aantrekkelijke prijs-kwaliteitsverhouding. In verhouding tot andere zaken heeft Aziz zijn zaakjes goed voor elkaar. Een paar weken geleden een kleine, maar oh zo grote stap gemaakt. "A small step for Aziz, but a giant leap voor de Stad."
Vroeger had je "schipper mag ik over varen ? Ja, of nee?" Kinderspel vergeleken met de ervaren Aziz, die het aandurfde in het diepe te springen. Hij kan gaan stoepranden met z'n vorige winkeltje. Natuurlijk ook zijn tanden zetten in het snoepgoed van Olie B en Bommel naast zijn toko. Ook al zo'n heldenzaak in de stad. Van geweldige mensen.
Mooi centraal gelegen in hartje Bommel, midden in de Boschstraat. Hoeft ie niet meer achterom te kijken naar zijn vroegere winkeltje. Hij gooide zijn ankers uit, en ging aan wal aan de overkant. Ik weet niet of Aziz per boot in Nederland aanmeerde. Ik weet wel dat dit 36 jaar geleden gebeurde.
Een heel avontuur voor de familie. Gelukkig hadden ze genoeg groenten en fruit bij zich, om scheurbuik te voorkomen. Een buik die nu goed van pas komt bij Aziz. Zo gul is zijn lach, dat we soms bulderen en schuddebuiken. Hannie van Oorschot stond samen met ons mee te lachen. Hannie mist haar café niet meer zei ze. Ze had haar zaakjes toch wel op het droge.
Aziz en ik hebben één ding gemeen. Dat is de liefde voor voetbal. Aziz had het geluk destijds in een jeugdteam van vv Olympia te komen met oer-Bommelse spelertjes. De basis voor deze succesvolle Bommelse ondernemer werd destijds gelegd.
Zo leerde hij hard werken door Henkie Versveld, Bommels wauwelen door Rickie Appeldoorn, techniek beheersen door Danny Werner, plezier in het spel door Stieno van Santen Jr., en het overzicht bewaren door Marie van der Linden. Als voetballer speelt ie tegenwoordig in een vriendenteam bij HRC, samen met Donny Linnenbank, de zoon van Henny, Bommels eer hooghoudend. Zijn jongere broer Said doet dat bij NIVO Sparta 6.
Het was erg druk vanmiddag. Toch neemt ie altijd de tijd voor je. Zijn rijke assortiment is zo groot inmiddels dat soms zijn hulp wordt ingeroepen. Samen op pad, struinend door de winkel, strooit ie broodkruimels, opdat ie de weg terug vindt. Zo groot is z'n schitterend ingerichte winkel geworden.
Vanmiddag heb ik twee tassen volgeladen, met allerlei fruit, groenten, thee, dadels, walnoten en op aanraden van Aziz verschillende exotische producten. Er waren geen radijsjes in dit Bommelse paradijsje, dus werd het rekisch. Moet nog lekkerder en gezonder zijn. Wat wil je nog meer ?
Diep in de buidel hoefde ik niet te tasten. Je kunt er immers pinnen. Serieus, voor het geld hoef je het niet te laten. Dit is de winkel die we in de binnenstad nodig hebben. De grootgrutters komen toch wel aan hun trekken. De fijnproevers weten de weg nu al massaal naar Aziz te vinden.
Aan de mond op mond reclame zal het niet liggen. Watertandend wordt de zaak van Aziz aanbevolen. Een zaak, in korte tijd al verankerd in de binnenstad. Valt niet meer te omzeilen. Aziz mag trots zijn. Van menneke van 6, die voet aan wal zette, naar een geslaagde ondernemer van 42.
Het was een lange weg om te gaan. Eenmaal gearriveerd, kon ie uitbuikend achterom kijken en denken, ik hoef niet meer terug, de broodkruimels mogen de vogeltjes hebben.
10-
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Nog niet eens gelezen, maar Ben al blij dat je hier weer es hebt gepost Tong
Kranplätze müssen verdichtet sein
Wel lezen. Net geschreven voor "Een Echte Bommelaar." Gelijk veel leuke reacties.quote:Op woensdag 6 april 2016 21:34 schreef derLudolf het volgende:
Nog niet eens gelezen, maar Ben al blij dat je hier weer es hebt gepost Tong
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Dank jequote:
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
Ha Tong, onlangs nog weer wat horeca bezocht of heb je alle tokos al bezocht?
Kranplätze müssen verdichtet sein
Er zit iets aan te komen. Mijn avonturen met m'n zondagse loempia is niet leuk. Hoewel. De columns gaan wel gebundeld en uitgegeven worden.quote:
Ha Tong, onlangs nog weer wat horeca bezocht of heb je alle tokos al bezocht?
Eerdaags een nieuwe.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !
|
|
