Genderdysforie #42 : I am what I am

Ben benieuwd welk percentage Müncheners en Frankfurters deze combinaties bewust hebben gekozen
(en zou je in Landkreis Oder-Spree geld toe krijgen als je lettercombinatie ER accepteert?)

Vandaag trof ik dit kaartje in m'n brievenbus aan:

Vrienden

Lief!

Leuke kaart kELAL!

Je moet ze allemaal vieren, haha .

Nieuwe verjaardag kiezen ga ik trouwens ook niet doen, maar 1 maart (aanmelding bij VU), 1 mei (eerste dag "om"), 1 juli (eerste dag hormonen) of straks 7 oktober, dat zijn wel data geworden die ik zal onthouden .

Ik heb enigzins arbitrair een datum geprikt, geholpen door een samenloop van omstandigheden. Wel van plan om dat gewoon te gaan vieren elk jaar.

RTL 4: EditieNL

Ik heb hier geen geluid op het werk, maar aan de kop af te leiden neem ik aan dat ik het ook niet wil zien?

(Ik vond het juist zo verfrissend dat (iig in de tweede aflevering - heb de eerste niet gezien) er helemaal niets over Valentijn gezegd werd in Robinson )

quote:

Op maandag 9 september 2013 15:05 schreef Abby79 het volgende:
Ik heb hier geen geluid op het werk, maar aan de kop af te leiden neem ik aan dat ik het ook niet wil zien?

Smartphone'tje mss? Of je het wilt zien kan ik natuurlijk moeilijk zeggen, al mis je naar mijn mening vrij weinig hoor.

quote:

Op maandag 9 september 2013 19:28 schreef wonderer het volgende:
Ja, wel kijken juist. Over dat het nodig is dat er meer transgenders [sic ] op TV moeten als rolmodel en alles.

Ik heb het vanavond inderdaad even gezien, het item was beter dan de kop deed vermoedden. Het was voor mij vroeger ook een reden trouwens om niet te gaan voor het traject, bang te zijn dat je een Kelly wordt .

Hoi allemaal. Vraagje.

Mijn partners dochter is bijna 19 en sinds een half jaar is ze bij ons en haar moeder uit de kast. Ze is naar HBO gegaan en ze heeft zich daar als jongen geregistreerd met haar gekozen naam. De reden dat ik nog naar haar refereer als zijn de vrouw, is dat mijn partner momenteel zijn kop nog in het zand steekt en net doet of zijn neus bloedt. Verder is haar broertje (16) nog nergens van op de hoogte. Ik wil met alle liefde haar als jongen behandelen maar ik denk dat het wat dat betreft nog te vroeg is omdat ik ook aan haar vaders gevoelens moet denken.

Ik weet wel dat het not done is om een ander te outen, maar ze vertikt het om het aan haar broertje te vertellen, terwijl het risico nu enorm groot is dat hij het van een ander te horen krijgt. Ik heb daar moeite mee want van mij wordt nu min of meer verlangd dat ik de schone schijn ophou. Ik ben van mening dat, als ze op school al ingeschreven staat als jongen, daar ook als jongen aangesproken wordt, dat haar broertje op zijn minst het recht heeft om te weten wat er aan de hand is voordat iemand anders haar out. Zijzelf doet het af met 'hij komt er echt niet achter' terwijl ik er zelf al vragen over heb gekregen van buitenstaanders. Het is ook geen opleiding aan de andere kant van het land, maar bij ons in de stad dus natuurlijk zitten er broertjes/zusjes bij haar broertje op school.

Ik heb er geen moeite mee dat zij eigenlijk van binnen hij is en dat van buiten ook wil zijn. Dus we hebben het over hesjes, peecocks en de reacties die ze krijgt. Ik kan eigenlijk ook niet wachten tot ik naar hem kan refereren in plaats van zij want dit is verwarrend. Het enige waar ik moeite mee heb is dat ze weigert haar broertje te vertellen.

What to do want ik wil domweg niet dat haar broertje op een nare wijze hiermee geconfronteerd wordt, hij heeft nog 2 jaar op de middelbare school in het vooruitzicht en is niet bijster weerbaar.

Eek. Vanmorgen op weg naar college kwam ik iemand tegen (die ik totaal niet herkende) en die zei: hé ben jij niet X (vul in oude naam). Mijn bijster intelligente respons : "Eh..." "Toch? Van die en die basisschool?" *schouderophalen* "Ja, maar, niet dat dat nog echt klopt of zo."

Nou ben ik niet per sé stealth of zo, ik heb het gewoon niemand verteld maar ik was wel verdomd blij dat daar geen bekenden verder nog rondliepen of zo. Ik weet het niet, van mensen binnen mijn familie vind ik het helemaal niet erg dat ze af en toe nog uitglijden (gebeurt nauwelijks nog) maar die directheid zorgde er wel voor dat ik even niets te zeggen had. Snap aan de ene kant wel dat mensen daar niet bij stil staan en aan de andere kant snap ik het ook echt NIET. Ken gelukkig veel mensen die het subtieler aanpakken cq hints oppakken..

Ik kan me echt niet voorstellen dat dat bij mij gebeurd . Maar ja, het is dan ook al twintig jaar of langer geleden dat ik mensen van mijn basisschool heb gezien. Ik zou ook niet echt weten hoe ik dan zou reageren...

Aan de hand van de tekst die je schreef zou ik het zelf trouwens ook niet subtieler aanpakken hoor, tenzij de intonatie behoorlijk "lomp" was. Als ik je herkende als een meisje van mijn basisschool maar dan veel mannelijker, dan nog ken ik je alleen bij je meisjesnaam . Misschien dat ik dan wel 'was' in plaats van 'ben' zou gebruiken in die eerste zin, maar je oude naam blijft voor die mensen natuurlijk wel je identificatie. Het lijkt me heel vreemd om die opeens niet te gebruiken bij iemand die je wel 'kent' .

Het was ook meer de situatie die het ietwat ongemakkelijk maakte dan iets anders Achja, ik wist eigenlijk gewoon ook even niet wat te zeggen. Maar (jah, het is mij wel meer overkomen- blijkbaar in tien jaar toch niet zo heel veel veranderd XD) wat bijvoorbeeld vaak de inleider is is dan heb jij niet op basisschool X gezeten?

Overigens is het me ook wel eens gebeurd op de reunie van mijn eerste basisschool dat mijn beste vriend en zijn ouders me eerst ook niet herkenden, en dat hij dus zoiets dacht van waarom loopt die gast de hele tijd met mij mee

quote:

Op maandag 9 september 2013 22:13 schreef Seven. het volgende:

Ik heb er geen moeite mee dat zij eigenlijk van binnen hij is en dat van buiten ook wil zijn. Dus we hebben het over hesjes, peecocks en de reacties die ze krijgt. Ik kan eigenlijk ook niet wachten tot ik naar hem kan refereren in plaats van zij want dit is verwarrend. Het enige waar ik moeite mee heb is dat ze weigert haar broertje te vertellen.

What to do want ik wil domweg niet dat haar broertje op een nare wijze hiermee geconfronteerd wordt, hij heeft nog 2 jaar op de middelbare school in het vooruitzicht en is niet bijster weerbaar.

Als "ze" thuis zich wenst te uiten als man en als hij aangesproken wil worden, houdt dat in dat andere huisgenoten dus op de hoogte moeten zijn. Anders zou ze een totaal dubbelleven moeten blijven houden inclusief omkleden buitenshuis etc,. wat mij vrij ingewikkeld lijkt. Misschien moet je het zo brengen.
Misschien is het handig als "ze" binnen gewoon uiting geeft aan het man zijn, dan hoeft "ze" feitelijk ook niet letterlijk te vertellen broertje dat "ze" trans is, maar wel uitleg geven als er vragen komen, wellicht is dat makkelijker?
Maar met wonderer eens dat je eerst eens zou kunnen vragen wat nou precies het grote bezwaar is en zien wat je daar aan kunt doen. Bezwaar wegwerken is de makkelijkste oplossing.
Maar als het bv gaat om "het niet zo weerbaar zijn" en bang om hem te kwetsen ofzo, dan ligt het wat lastiger. Dan zou je kunnen voorstellen of het niet beter is dat jij dan het gesprek aangaat ipv "zij".
Ik zou ook beginnen met "hij" en "hem" in huis, vader kan echt niet ontwikkelingen tegen houden met niet accepteren ofzo. En goed voorbeeld doet goed volgen.

Overigens zou ik als dochter zijnde bij elke "zij" op mijn packer wijzen. Dan komt het heus een keer binnen dat het niet meer kan.

En ja, als tiener is het lastig als je zus ineens je broer is en er zal wel wat verzet komen, maar uiteindelijk komt er wel acceptatie, vooral als ze bv samen "coole" dingen kunnen doen omdát hij nu een broer heeft, bv. Zo´n uitje kun je zelf ook regelen om vader en de broers een plezier te doen. Een "mannendag". In een vreemde omgeving met je nieuwe broer lopen is wat anders dan binnenshuis er mee om moeten gaan.
Zo´n gezamelijk uitje zorgt voor "bonding". Helemaal als je ook nog deels afhankelijk van elkaar bent, zoals bij steile wand klimmen en de ander moet de lijn"zekeren". Of je moet met z´n allen roeien om door wild water te komen etc.
Of bv de ouders tegen de kinderen in (computer) spellen. Dat geeft broer en zus ook meer een "wij" dan "ik de jongen met de maffe zus"...
Buitenshuis komen problemen en bezwaren op een tweede plan en wordt ook meteen bewezen dat het niet "gek" is. (Tieners schamen zich vooral voor van alles en nog wat)

Waar ik altijd al moeite mee heb gehad is het verleden + mijn vorige roepnaam die mij is opgelegd. Zo voelt het althans wel. Daar kunnen mijn ouders natuurlijk ook niets aan doen en tot mijn 18e is er eigenlijk naar de buitenwereld nooit iets 'aan de hand geweest'. Behalve dat ik om die naam best wel gepest ben en mij hier nooit echt happy heb bij gevoeld. Ik vond het tot mijn 18e wel best en zat er in die tijd aan te denken om de roepnaam iets te verbasteren als ik eenmaal aan het werk was. Gelukkig niet meer nodig.

Maar alhoewel ik totaal geen moeite heb met de post-transseksualiteit, het praten over mijn verleden en praten over mijn leven als jongen (een kerel ben ik toch nooit geweest) heb ik er dus wel enorm veel moeite mee om die naam wéér te horen waarmee ik ruim 23 jaar door het leven ben gegaan. Als het even lukt heb ik het dus bijvoorbeeld over Meike die op fietscross zat in 1992 en niet .... Zolang ik maar niet die naam te horen krijg of hoeft te gebruiken en alles uit interesse aangehoord word als ik een vraag hierover beantwoord, vind ik het wel prima. Beetje educatie zeg maar Wanneer ik mijn ex-roepnaam erbij vermeld maak ik mijn leven nu zeg maar minder mijzelf, alsof Meike dan een rolletje is wat ik speel ??

Ik zit momenteel in een situatie dat een familielid dit stukje niet begrijpt : "Ik wil wel over het verleden praten, geen probleem, maar mijn naam is wel een groot issue ?" Da's vaag !!

Dat snap ik ook wel en ik heb een behoorlijk heftige emotionele reactie gehad in dat gesprek waar zijn/haar kleine bij was. Erg trietst om dat zo te zien, maar zelf zat ik ook behoorlijk te janken.

Dit is vanmiddag weer op komen borrelen op FB waar ik een flauw klein zelfspot grapje maakte over mijn verleden, waarbij het voor hem/haar nog onduidelijker werd en ik over WhatsApp een bericht kreeg waar hij/zij zijn onbegrip heeft geuit en mijn berichtje heeft verwijderd van FaceBook, geen probleem.

Het gaat mij als eerste dat ik deze situatie de baas word en ik geen ruzie meer heb. Ik ben benieuwd of er meerdere zijn die zich hierin kunnen vinden en in eigen woorden willen uitleggen waarom die ex-roepnaam zo'n issue voor jou is ?!

[ Bericht 2% gewijzigd door Meike26 op 10-09-2013 18:26:59 (Nog wat laatste aanpassingen) ]

Helemaal gemist deze post.

quote:

Op maandag 9 september 2013 22:13 schreef Seven. het volgende:
Mijn partners dochter is bijna 19 en sinds een half jaar is ze bij ons en haar moeder uit de kast. Ze is naar HBO gegaan en ze heeft zich daar als jongen geregistreerd met haar gekozen naam. De reden dat ik nog naar haar refereer als zijn de vrouw, is dat mijn partner momenteel zijn kop nog in het zand steekt en net doet of zijn neus bloedt. Verder is haar broertje (16) nog nergens van op de hoogte.

Hoe werkt dit in de praktijk dan? Kleed zij zich thuis anders dan op school? Maar ik denk dat je inderdaad achter de reden moet komen waarom het niet verteld mag worden aan het broertje. Ook zal je partner z'n kop uit het zand moeten halen denk ik , hoewel ik uit ervaring met mijn ouders weet dat het voor ouders best lastig kan zijn, zeker in het begin.

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 18:14 schreef Meike26 het volgende:
Ik ben benieuwd of er meerdere zijn die zich hierin kunnen vinden en in eigen woorden willen uitleggen waarom die ex-roepnaam zo'n issue voor jou is ?!

Ik heb er alleen issues mee als mensen het gebruiken om me nu nog aan te spreken of aan te duiden. In verleden tijd vind het eigenlijk niet zo erg. Wel vind ik het heel vreemd voelen, ik heb de laatste jaren steeds meer het idee dat ik vroeger ook al een meisje was. Dat was enerzijds natuurlijk ook zo, maar in mijn herinneringen loopt daar een Abby, niet een jongetje. Maar anderen zien dat natuurlijk niet zomaar, dus ik vind het nu in ieder geval niet erg dat ze dan nog mijn oude naam gebruiken .

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 18:38 schreef wonderer het volgende:
Omdat die roepnaam (alleen) verbonden is met het verleden, met het leven en de persoon die je niet meer bent.

Motorcross (in jouw geval) is nog steeds actueel, het zitten op een basisschool ook, maar die roepnaam, dat is passé. Het focust te veel op wie je WAS, terwijl je zo je best hebt gedaan om te worden wie je bent.

Héé, Motorcross is fietscross voor luie mensen, ik moest toch echt zelf trappen hoor

quote:

Op maandag 9 september 2013 21:57 schreef Abby79 het volgende:
Het was voor mij vroeger ook een reden trouwens om niet te gaan voor het traject, bang te zijn dat je een Kelly wordt .

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 18:14 schreef Meike26 het volgende:
Waar ik altijd al moeite mee heb gehad is het verleden + mijn vorige roepnaam die mij is opgelegd.

En ik moet maar leren leven met het feit dat Kelly en ik vroeger naamgenoten waren
Da's 2 schaamtes voor de prijs van 1 (alsof je van de naam alleen niet het heen-en-weer krijgt [ba dum tss])
Humor is mijn coping-mechanisme

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 18:49 schreef Abby79 het volgende:
Wel vind ik het heel vreemd voelen, ik heb de laatste jaren steeds meer het idee dat ik vroeger ook al een meisje was. Dat was enerzijds natuurlijk ook zo, maar in mijn herinneringen loopt daar een Abby, niet een jongetje. Maar anderen zien dat natuurlijk niet zomaar, dus ik vind het nu in ieder geval niet erg dat ze dan nog mijn oude naam gebruiken .

Bij mij trad dat effect heel snel op (al enkele maanden na het 'om' gaan) en kan ik niet eens meer een voorstelling maken hoe het was 'om als man te leven'.

[ Bericht 8% gewijzigd door kELAL op 10-09-2013 19:50:47 ]

Het meest verwarrende - en ik denk eigenlijk dat ik daar vooral op doelde in een eerdere post, is dat mensen doen alsof er niets raars aan de hand is maar dan wel naar het verleden teruggrijpen. Alsof er niets veranderd/opvallend is zeg maar. Wat wonderer dus ook zegt, denk ik. Verder ben ik allang blij dat ik niet meer automatisch reageer als iemand anders word geroepen die een ex-naamgenoot is

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 00:00 schreef wonderer het volgende:
Wat is de reden dat ze het hem niet wil vertellen dan? Als die reden wordt opgelost, zou het moeten kunnen, toch?

Ze denkt dat haar broertje raar zal reageren, da's alles.

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 18:49 schreef Abby79 het volgende:
Helemaal gemist deze post.

[..]

Hoe werkt dit in de praktijk dan? Kleed zij zich thuis anders dan op school? Maar ik denk dat je inderdaad achter de reden moet komen waarom het niet verteld mag worden aan het broertje. Ook zal je partner z'n kop uit het zand moeten halen denk ik , hoewel ik uit ervaring met mijn ouders weet dat het voor ouders best lastig kan zijn, zeker in het begin.

Ze kleedt zich momenteel androgyn, niet uitgesproken mannelijk maar zeker wel jongensachtig dus van omkleden is geen sprake. Alleen op school wordt ze momenteel als jongen behandeld.

Dat mijn partner zijn kop uit het zand moet halen is mij wel duidelijk, maar hij weigert erover te spreken en ik wil eigenlijk de confrontatie erover nu nog niet opzoeken. Hij heeft pas een paar maanden de tijd gehad om eraan te wennen, dus daarom begin ik nog niet te 'hij- en hemmen' .

Ik vind het gewoon niet eerlijk, haar broertje krijgt helemaal geen kans om aan het idee te wennen. Ik heb liever dat hij het van mij hoort dan van een schoolgenoot..

quote:

Op dinsdag 10 september 2013 12:02 schreef Alentejana het volgende:

[..]

Als "ze" thuis zich wenst te uiten als man en als hij aangesproken wil worden, houdt dat in dat andere huisgenoten dus op de hoogte moeten zijn. Anders zou ze een totaal dubbelleven moeten blijven houden inclusief omkleden buitenshuis etc,. wat mij vrij ingewikkeld lijkt. Misschien moet je het zo brengen.
Misschien is het handig als "ze" binnen gewoon uiting geeft aan het man zijn, dan hoeft "ze" feitelijk ook niet letterlijk te vertellen broertje dat "ze" trans is, maar wel uitleg geven als er vragen komen, wellicht is dat makkelijker?
Maar met wonderer eens dat je eerst eens zou kunnen vragen wat nou precies het grote bezwaar is en zien wat je daar aan kunt doen. Bezwaar wegwerken is de makkelijkste oplossing.
Maar als het bv gaat om "het niet zo weerbaar zijn" en bang om hem te kwetsen ofzo, dan ligt het wat lastiger. Dan zou je kunnen voorstellen of het niet beter is dat jij dan het gesprek aangaat ipv "zij".
Ik zou ook beginnen met "hij" en "hem" in huis, vader kan echt niet ontwikkelingen tegen houden met niet accepteren ofzo. En goed voorbeeld doet goed volgen.

Overigens zou ik als dochter zijnde bij elke "zij" op mijn packer wijzen. Dan komt het heus een keer binnen dat het niet meer kan.

En ja, als tiener is het lastig als je zus ineens je broer is en er zal wel wat verzet komen, maar uiteindelijk komt er wel acceptatie, vooral als ze bv samen "coole" dingen kunnen doen omdát hij nu een broer heeft, bv. Zo´n uitje kun je zelf ook regelen om vader en de broers een plezier te doen. Een "mannendag". In een vreemde omgeving met je nieuwe broer lopen is wat anders dan binnenshuis er mee om moeten gaan.
Zo´n gezamelijk uitje zorgt voor "bonding". Helemaal als je ook nog deels afhankelijk van elkaar bent, zoals bij steile wand klimmen en de ander moet de lijn"zekeren". Of je moet met z´n allen roeien om door wild water te komen etc.
Of bv de ouders tegen de kinderen in (computer) spellen. Dat geeft broer en zus ook meer een "wij" dan "ik de jongen met de maffe zus"...
Buitenshuis komen problemen en bezwaren op een tweede plan en wordt ook meteen bewezen dat het niet "gek" is. (Tieners schamen zich vooral voor van alles en nog wat)

Van male bonding kan alleen maar sprake zijn als zij zich ook out bij hem. En dit is helaas niet bepaald een gezin waarin men 'gezellig iets gaat doen' met z'n allen. Mede omdat 'zij' last heeft van angsten, ze voelt zich letterlijk misselijk als ze de deur uit moet.

Maar goed, om het voor mij iets natuurlijker te maken in het echte leven straks, ik kan online op fok natuurlijk wel gewoon referen naar hem/hij/Dean. Maar goed, hoe graag Dean dat ook zou willen, ik kan het ten opzichte van zijn vader en broertje niet maken. Ik denk dat ik er schijt aan zou hebben als zijn broertje het al wist, dat kan ik natuurlijk wel met Dean bespreken.

Oh, dat niet zo weerbaar: ik bedoelde er eigenlijk mee te zeggen dat ik niet wil dat Deans broertje ermee gepest wordt. Voorkomen zul je het niet maar als het dan toch gebeurt, dan heb ik liever dat Deans broertje erop voorbereid is.

PinkNews: Lithuania: Parliament to consider five separate anti-gay and anti-trans bills
Tja en dat achterlijke oostblok tuig zit nog in de EU ook,...

quote:

Op woensdag 11 september 2013 17:48 schreef Hexley het volgende:
PinkNews: Lithuania: Parliament to consider five separate anti-gay and anti-trans bills
Tja en dat achterlijke oostblok tuig zit nog in de EU ook,...

Juuuuiist ja....

Als andere EU-landen nu eens op hun achterste poten gingen staan ("Zij er uit of wij uit de EU"), dan zou ik dat heel fijn vinden. Zal wel niet gebeuren (want electoraal gezien stellen 'we' helemaal niets voor)

Dus stel ik me bij deze als vrijwilliger beschikbaar om het ijzeren gordijn te herbouwen...

[ Bericht 10% gewijzigd door kELAL op 11-09-2013 18:27:03 ]

Even een vraagje, weet iemand of er nog steeds kosten zullen zijn voor het wijzigen van je naam met die nieuwe wet? Want anders probeer ik het via een studentenadvocaat zodra ik groen licht heb gekregen, dan hoef ik als het goed is alleen de griffierechten te betalen.

En dit is dus nodig: brief van genderteam waarin wordt bevestigd dat je idd trans bent, uittreksel geboorteakte en GBA-uittreksel met nationaliteit erop?

[ Bericht 18% gewijzigd door Nezhi op 12-09-2013 13:59:53 ]

Kosten voor de ambtelijke procedure zijn niet vastgesteld. Ik vermoed dat er wat leges voor gerekend gaat worden, in elk geval voor het nieuwe identiteitsbewijs. Voor de afgifte van de deskundigenverklaring zijn er door de staatssecretaris wel bedragen genoemd. Dat zou rond de ¤ 100,- moeten gaan zijn.

quote:

Op donderdag 12 september 2013 15:04 schreef Fixers het volgende:
Kosten voor de ambtelijke procedure zijn niet vastgesteld. Ik vermoed dat er wat leges voor gerekend gaat worden, in elk geval voor het nieuwe identiteitsbewijs. Voor de afgifte van de deskundigenverklaring zijn er door de staatssecretaris wel bedragen genoemd. Dat zou rond de ¤ 100,- moeten gaan zijn.

Wacht? Het VU mag ¤ 100,- gaan vragen voor zo'n verklaring? Dat lijkt me echt extreem veel, zeker voor mensen die al helemaal in of door het traject zijn geweest. Dan wil ik ook wel een dagje deskundige spelen, 1 keer een standaard brief schrijven en iedere paar minuten een andere naam, opzoeken of die groen licht gehad heeft, nieuwe print + krabbel zetten, katsjing!

Dat bedrag zou een maximum zijn voor mensen die buiten de reguliere diagnosetrajecten om een verklaring willen hebben. Als je gewoon de diagnosefase doorloopt of reeds bent begonnen met de behandeling dan kan er by default zonder extra gesprek of kosten. een verklaring worden afgegeven. Volgens de staatsecretaris valt het gesprek voor alleen de verklaring niet binnen de zorgverzekering of AWBZ en is dan voor eigen kosten.

Voorlopig is het nog niet zover. De eerste kamer wacht nog steeds op een antwoord van de staatsecretaris op de kritieken uit het voorlopig verslag.

Denken jullie dat ik dan gewoon via de advocaat het kan gaan doen, aangezien de politiek weer eens zo fantastisch snel is? In december hoor ik of ik groen licht krijg en dan kan ik ws ook pas die brief krijgen.

Je naam zou je al kunnen laten wijzigen volgens mij. Maar je geslacht uiteraard niet, daar is of een operatie of die nieuwe wet voor nodig. Dus je zult, als je nu al je naam zou wijzigen, twee keer kosten maken straks als je ook je paspoort met een 'M' wilt .

Waarbij je overigens best in overweging kan nemen of dat niet opweegt tegen de nadelen, zeker als je afstudeert voordat de nieuwe wet erdoor is (als) dan wel de operatie + procedure zult hebben gehad. Ik vraag mijn propedeuses iig niet aan voordat het gefixt is... maar dat is meer luxe dan noodzaak, die aanvragen. Je volledige diploma daarentegen..

Als ik het me goed herinner is er in de nieuwe wet ook iets geregeld voor het vervangen van diploma's.

Zoiets dacht ik ook gezien te hebben ja. Ik ga m'n diploma's overigens echt niet opnieuw aanvragen, er is echt nog nooit iemand geweest die ze wilde inzien, ze liggen nu ook maar ergens in de kast. En ik weet niet eens waar .

Oké, dus bijvoorbeeld het opnieuw aanvragen van mijn VWO-diploma heeft niet heel veel toegevoegde waarde behalve dan psychologisch gezien?

Ligt ook aan waar je voor studeert denk ik, ik kan me voorstellen dat bv een arts bij een sollicitatie juist wel z'n diploma moet tonen . In de ICT is het in ieder geval amper nodig .

Eigenlijk is het jammer dat we niet gewoon dingen als paspoorten, hormoonhuishoudingen en fysiek kunnen uitruilen *cliché*

Okay, als ik weer zo´n agressieve transpersoon tegenkom zal ik in mijn achterhoofd houden dat hij gewoon autist kan zijn met een "extreme male brain" ...