ADD&ADHD #58

Dit is mijn allereerste post en ik haak meteen in op wat Fes1-2 zegt. Ik ben 33 jaar en heb rond de eeuwwisseling 2x 2 jaar aan opleiding verpest. De Mavo daarvoor daarintegen heb ik zonder echt te studeren gehaald. Daarvoor (en nu nog steeds) was ik altijd een eenling en heb me eigenlijk nooit echt één gevoeld met mijn situatie. Ja ik weet, IK ben hier en IK moet er wat van maken, alleen leef ik veel op me gevoel en dat gevoel kan ik niet zomaar aan de kant schuiven (wat dus bij anderen een stuk makkelijker lijkt te gaan). Dit gevoel is dan ook de oorzaak van impulsieve daden (aankopen, reacties naar anderen, noem maar op...) en hierdoor is het mij tot op heden niet gelukt om werk te houden voor ECHT langere tijd. Sterker nog, nu wordt het steeds korter en heb ik weer een extreme dip waardoor ik me helemaal terugtrek. Dusdanig dat het allemaal niet meer hoeft en ik niet eens de moeite neem me ziek te melden. Gevoelsmatig is het dan het gebrek aan (positieve) energie, de kracht om DOOR te gaan. Dit zijn tevens ook juist de periodes dat mensen mij JUIST met rust laten, terwijl ik al tig keren heb gezegd dat er veel aan de hand is als ik steeds minder zeg, maar aan de reacties kan ik dus al afleiden dat men mij gewoon niet begrijpt. Ik ben ook minder gevoelig voor lieve woorden. Het doet mij nix en wil daarom ook graag dat men het niet zegt, maar er een daad voor doet, waaruit dus blijkt dat het zo is.

Naja ik zit nu dus weer in zo'n dip en heb geen idee waar ik de energie bij elkaar moet rapen om ook maar de kleinste dingen te doen (prachtig extreem uitstelgedrag dus nu). Aan de andere kant kan het opzich goed gaan wanneer het goed gaat (dit klinkt logisch zeg...duh). Maar ik bedoel, ook in die goede periodes heb ik erg het gevoel: 'I just don't fit in somehow'. Dus hoe hard ik ook probeer en hoe leuk het ook kan zijn, het gevoel blijft.

Vroeger op school was opletten altijd een punt. Op de Mavo lukte het me langzaam om me meer te concentreren, maar misschien lag dat eraan dat ik het gewoon wilde toen. Nu merk ik dat mijn blik in een gesprek afdwaalt, en dat ik tijdens het gesprek maar half aanwezig ben. Soms dwaal ik echt helemaal af en weet ik niet meer waar het gesprek over ging.

Naja ik kan wel door gaan maar hou het hier maar eerst bij. Hoop dat het verhaal een beetje duidelijk is want ik kan goed voor anderen onsamenhangende stukjes tekst maken.

Maar goed, wil hiermee zeggen dat ik mezelf wel kan vinden in het ADD plaatje.