Van kleuter tot puber deel 96

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 16:36 schreef Troel het volgende:
Nee, maar je voelt je wel verplicht als er met de gehele klas wat gedaan wordt natuurlijk

het ging me juist niet om het groepscadeautje, maar om de sociale druk om individueel met cadeautjes te komen.
het gezamelijke cadeautje is juist bedoeld om mensen de kans te geven het daar bij te laten. daar hoeven ze ook niks voor te betalen (bij ons). gekleurd papier en wat rietjes, dat betaal ik zelf wel.

Die druk laat je jezelf opleggen. Ik weet zeker dat er geen juf/meester is die je erop aan zal kijken als je geen cadeautje geeft.
Ik weet daarentegen wél precies welke ouders geen gedag zijn komen zeggen aan het eind van het schooljaar... Da's dan weer een beetje kinderachtig van míj.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 17:37 schreef Moonah het volgende:
Die druk laat je jezelf opleggen. Ik weet zeker dat er geen juf/meester is die je erop aan zal kijken als je geen cadeautje geeft.
Ik weet daarentegen wél precies welke ouders geen gedag zijn komen zeggen aan het eind van het schooljaar... Da's dan weer een beetje kinderachtig van míj.

Vind het niet raar hoor, eigenlijk wel logisch dat je dat onthoud

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 16:10 schreef Luigi het volgende:
Anders als álle andere banen? Nah. Zorg bijv?

En niet meer dan normaal vind ik een rare uitdrukking. Nouja, dan ben ik maar abnormaal.

Je wil niet weten hoeveel kadootjes verpleegkundigen krijgen van dankbare patiënten. dat vond ik dan ook altijd weer een beetje raar. Maar mensen zijn blij dat je iets voor ze doet in hun uur van nood.
Nou ja, die verplichte kadocultuur ben ik ook niet voor. maar gewoon maar doen alsof het any given job is terwijl veel leraren echt veel meer werk verzetten dan je op basis van hun salaris mag verwachten vind ik ook wat cru. een bedankje is niet zo gek toch?

Ik ben eigenlijk wel blij dat wij het beleid hebben dat we niets van clienten aan mogen nemen, want waar leg je dan de grens. Een collega kreeg een keer een envelop met 200,- van familie van een overleden client. Soms wel lastig om uit te leggen, want de meeste clienten bedoelen het goed, maar er zijn toch regelmatig problemen door gekomen.

Op scholen ligt het natuurlijk wel anders als in de psychiatrie

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 18:26 schreef Meimeltje het volgende:
Ik ben eigenlijk wel blij dat wij het beleid hebben dat we niets van clienten aan mogen nemen, want waar leg je dan de grens. Een collega kreeg een keer een envelop met 200,- van familie van een overleden client. Soms wel lastig om uit te leggen, want de meeste clienten bedoelen het goed, maar er zijn toch regelmatig problemen door gekomen.

Op scholen ligt het natuurlijk wel anders als in de psychiatrie

over het algemeen werd er ook niets aangenomen. Dus was er áltijd taart. ook niet handig, of lekker, zeker niet elke dag.

Ik vind het persoonlijk, voor ons dus, er wel een beetje bij horen om iets te geven aan het einde van het jaar. Twee jaar geleden waren we net twee maanden op deze school en toen zijn we de directeur ook iets gaan geven Iets van een bekertje met een theezakje, een koffiestick en een soepstick.

Nu met die gevraagde twee euro vind ik het wel lastig te zeggen dat ik niet wil meedoen. Ik waardeer in principe wel de moeite die de betreffende moeders erin gestoken hebben. Maar stagiaires die drie maanden lang een keer per week in de klas stonden, vallen niet in mijn 'aardigheidje-geef-range'. Bovendien vind ik dat dan ook weer raar tov stagiaires die eerder dan het einde van het schooljaar vetrokken.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 17:37 schreef Moonah het volgende:
Die druk laat je jezelf opleggen. Ik weet zeker dat er geen juf/meester is die je erop aan zal kijken als je geen cadeautje geeft.
Ik weet daarentegen wél precies welke ouders geen gedag zijn komen zeggen aan het eind van het schooljaar... Da's dan weer een beetje kinderachtig van míj.

Over gedag zeggen gesproken: ik zou dolgraag gedag willen zeggen, maar ik kan me niet in tweeën splitsen. Tristans school heeft bedacht dat het een goed plan was om de laatste schooldag 11:15 uur al uit te gaan. Op dat moment is de promotie (officiële rapportuitreiking voor ouders en leerlingen) van de school van mijn oudste twee kinderen nog bezig. Nu fietst Tristan vanuit school naar opa en oma. Gelukkig kunnen die hem opvangen.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 18:12 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Je wil niet weten hoeveel kadootjes verpleegkundigen krijgen van dankbare patiënten. dat vond ik dan ook altijd weer een beetje raar. Maar mensen zijn blij dat je iets voor ze doet in hun uur van nood.
Nou ja, die verplichte kadocultuur ben ik ook niet voor. maar gewoon maar doen alsof het any given job is terwijl veel leraren echt veel meer werk verzetten dan je op basis van hun salaris mag verwachten vind ik ook wat cru. een bedankje is niet zo gek toch?

Oh ja, dat ken ik. Ik werk op neonatologie en daar is ook altijd veel aan taart, chocola en koek van ouders. Kaarten natuurlijk ook, ouders zijn heel dankbaar.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 18:12 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Je wil niet weten hoeveel kadootjes verpleegkundigen krijgen van dankbare patiënten. dat vond ik dan ook altijd weer een beetje raar. Maar mensen zijn blij dat je iets voor ze doet in hun uur van nood.

dat kan ik zeker onderschrijven
toen ik nog werkte, werd het team bedolven onder de bonbons, snoepjes koekjes en fruit
en op de gesloten afdeling werd regelmatig de snoeppot gevuld door familieleden van de demente bewoners.

ik overlegde altijd met L. of hij iets wilde meenemen om te bedanken. bij één leraar van de basisschool weigerde hij pertinent iets mee te nemen. (ik was het overigens helemaal met hem eens, maar ik wilde de beslissing wel aan hem laten) die man heeft hem twee jaar laten 'bungelen' twee jaar ellende.
L. vond dat hij het niet verdiend had

Ik heb toevallig vandaag een bedankje voor de juf gegeven. Zon klein potje met zaadjes voor vergeet-me-nietjes erin om te planten. In een zelfgemaakt "knikkerzakje" voor de aankleding met een kaartje eraan waarop stond dat het zo fijn bij haar in de klas was geweest Ze vond het in ieder geval erg leuk!

wat een leuk idee, stiemie!

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 17:37 schreef Moonah het volgende:
Die druk laat je jezelf opleggen. Ik weet zeker dat er geen juf/meester is die je erop aan zal kijken als je geen cadeautje geeft.
Ik weet daarentegen wél precies welke ouders geen gedag zijn komen zeggen aan het eind van het schooljaar... Da's dan weer een beetje kinderachtig van míj.

ik heb 't niet eens zo heel erg over mezelf, ik vind het leuk om cadeautjes te geven en wil de juf(fen) graag bedanken. maar ik voel me wel bezwaard als ik daarmee anderen het gevoel geef dat zij dan toch ook minstens wel iets moeten doen. misschien denk ik te ingewikkeld hierover hoor.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 21:56 schreef trui het volgende:
wat een leuk idee, stiemie!

[..]

ik heb 't niet eens zo heel erg over mezelf, ik vind het leuk om cadeautjes te geven en wil de juf(fen) graag bedanken. maar ik voel me wel bezwaard als ik daarmee anderen het gevoel geef dat zij dan toch ook minstens wel iets moeten doen. misschien denk ik te ingewikkeld hierover hoor.

Ah, ja, ik snap het. Is bij ons op school ook zo. Een vriendenboekje voor de juf zodat er verder geen cadeautjes hoeven te worden gekocht.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 19:02 schreef Spuuglokje het volgende:

[..]

Over gedag zeggen gesproken: ik zou dolgraag gedag willen zeggen, maar ik kan me niet in tweeën splitsen.

Maar je kan toch een keer eerder in de week een hand komen geven? Of een kaartje/mailtje?

Met de juffenverjaardag krijgen de juf en de stagiaire die er al het hele jaar is van ons een prachtige KunstWerkKaart en een cadeautje. Het ene vond ik grappig en het andere erg toepasselijk voor degene.

Met het afscheid allebei een KunstWerk denk ik en een bedankbriefje naar de juf. En een hand natuurlijk, maar we komen elkaar nog volop tegen. Al weet ze al laaaang hoe blij ik met d'r was het afgelopen jaar.

Mevrouw is nu helemaal dol op fietsen en buiten spelen. Steeds vriendinnen aan de deur en ze durft inmiddels ook bij anderen te vragen of ze buiten komen spelen. Echt een nieuwe fase. Ook het zoeken waar ze is als we gaan eten. Ze mag niet veel oversteken, maar er zijn echt een miljoen poortjes en brandgangen in de straat.

O ja, ik werk in de zorg en wij krijgen soms cadeautjes. Een bloemetje nemen we meestal mee naar huis (is zoiets dat je krijgt na een presentatie of extern, dus het ligt sowieso al in de auto). Krijgen we geld of bonnen, dan gaan die in de kluis en af en toe kopen we daar gezamenlijk boeken voor die interessant zijn voor het werk.

Wat ik van de juf terug hoor, is dat juist ook de opmerkingen en mailtjes tussendoor welkom zijn en gewaardeerd worden. Nu ik in de MR zit mail ik wat makkelijker als ik iets leuk bedacht vindt, (om niet alleen te klagen en te zeuren ) en daar krijg ik regelmatig een enthousiaste reactie op.

Meike kreeg maandag een briefje mee dat ze vrijdag vrij zijn.
Balen, want ik had juist vrij genomen om bij het afscheid te kunnen zijn, nog even juf te kunnen bedanken, en het uitglijmoment te filmen (kleuters verlaten voor de zomervakantie hier de school via een glijbaan)
Maar nu is dus morgen al de laatste dag en moet ik werken. Balen, maar tis niet anders.
heb de juf een bedankberichtje gestuurd, en dat vond ze ook erg leuk.

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 22:05 schreef Moonah het volgende:

[..]

Maar je kan toch een keer eerder in de week een hand komen geven? Of een kaartje/mailtje?

Oh ja, uiteraard! Maar het gedag zeggen op de laatste schooldag gaat niet lukken, en dát vind ik heel jammer. Geen gesnotter en lacherig emotioneel afscheid van de juf, dat vind ik toch jammer, dat hoort voor mij zo bij de laatste schooldag. Op de basisschool dan he, bij die promotie van het gymnasium ga ik me inhouden (en dat voelt ook anders, ik heb mijn oudste twee al veel meer losgelaten).

Ik heb net gehoord dat de juf van Katja meeverhuist met de klas naar groep 8. Ik ben zo blij daarmee. Die juf heeft een pestklas omgetoverd tot een klas waar een fijne sfeer hangt. En ik hield mijn hart al vast of dat stand zou houden bij een nieuwe leerkracht. Maar gelukkig heeft de school dat risico ook maar niet willen nemen en daarom ervoor gekozen om het te continueren.

quote:

Op maandag 8 juli 2013 22:48 schreef Troel het volgende:
Ah, en dan beginnen ze het jaar met het werkstuk van groep 7?

(Nee, wat heerlijk!)

Gelukkig had ik al eerder gemeld dat dat werkstuk het enige smetje was geweest

quote:

Op woensdag 3 juli 2013 07:12 schreef livelink het volgende:

En de juf van Katja heeft ook heel veel bereikt met de klas dit jaar. Ze heeft een nare pestklas om weten te toveren tot één geheel, waar niet gepest wordt. OK, dat van die werkstukken is iets minder, maar wat zij op sociaal vlak heeft gedaan is eigenlijk ook onbetaalbaar. Dus ook wel reden voor een persoonlijke noot bij het afscheid.

En komt puntje bij paaltje, dan vind ik een goede sfeer in de klas nog belangrijker dan de prestaties. Bovendien is het denk ik ook een voorwaarde om te kunnen presteren. En het is ook fijn voor die klas dat ze van het stempel van probleemklas af zijn nu. Ik heb die kinderen zien groeien het afgelopen jaar.

Iets heel anders; zowel Katja als Job hebben een vriendinnetje die altijd hun jongere zusje mee op sleeptouw (moeten) nemen.
Dus als die bij ons komen spelen, dan komt het jongere zusje altijd mee. En dat vinden Katja en Job niet leuk en dat is ook niet leuk. Want voor die jonge kinderen is het spel vaak te moeilijk of te wild.

Ook voor mij is het lastig, want ik moet ineens weer rekening gaan houden met die jonge kinderen en opletten of het allemaal nog wel goed gaat, terwijl ik die ouderen gewoon hun gang kan laten gaan.

Laatst stond het vriendinnetje van Job weer met haar zusje voor de deur of Job kwam spelen. Dus Job zegt heel eerlijk: "ja, maar waarom moet je zusje altijd meespelen? Ik wil met jou spelen en niet met je zusje."
Dus dat meisje stuurt haar zusje naar huis. Kreeg dat meisje straf en mocht niet meer met Job spelen.

Ik vind dat dus eigenlijk raar van die ouders. Ik zou Katja niet dwingen om Job mee te nemen als ze gaat spelen. Maar kennelijk zijn er dus meerdere ouders die dat de normale gang van zaken vinden.

Doen jullie dat ook en is het misschien gebruikelijker om te doen als je twee kinderen van hetzelfde geslacht hebt? Of is het toeval dat net Katja en Job allebei zo'n vriendinnetje hebben?