C&H Cultuur & Historie
Van Soemerië tot Moskovië en van de Gouden Eeuw tot de Slag bij de Somme. Je vindt het in dit forum.
Welkom beste tijdreiziger!
Je bevindt je in Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 9).
Laat je verwonderen door de geschiedenis!
Vorige topics
Cultuur & Historie in het Nieuws
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 2)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 3)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 4)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 5)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 6)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 7)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 8)
We gaan verder met de laatste paar berichten uit het vorige topic:
25-06-2013
Griekse democratie had vooral religieuze trekjes
Vaak wordt gedacht dat vrij en actief burgerschap zoals wij dat kennen zijn wortels heeft in de allereerste democratie: die van Athene. Maar actief burgerschap bij de oude Grieken had veel meer de kenmerken van een cultische religie, zoals die al eeuwen in gebruik was.
Modern borstbeeld van Kleisthenes van Athene (ca. 570 v. Chr ca. 507 v. Chr) bijgenaamd de vader van de Atheense democratie
wikimedia commons
In het jaar 508 voor Christus voerde Kleisthenes , een lid van de beroemde Atheense familie van Alkmeoniden, zijn beroemde hervormingen in de polis (stadsstaat) Athene door. Die hervormingen maakten van Athene s werelds eerste democratie. Vanaf toen namen alle vrije mannen, los van familieachtergrond of bezit, op gelijke voet deel aan het politieke leven in de polis. Kleisthenes verdeelde het land rond de stad Athene in tien phylai (regios) die weer onderverdeeld waren in trittyes en kleine demen (dorpsgemeenschappen).
Als je Atheense afkomst goedgekeurd was, dan werd je als vrijgeboren man ingeschreven als demotes. Dat maakte je weer lid van de trittys en de phyle, en uiteindelijk van de demos, het volk dat als collectief de macht had in Athene. Vaak wordt gedacht dat iedere vrije burger na de de hervormingen van Kleisthenes op deze manier automatisch het Atheense burgerschap bezat. Maar over rechten en plichten (onze moderne opvatting van burgerschap) hebben de bronnen uit de tijd van Kleisthenes en later het nooit.
Steeds meer historici twijfelen daarom aan deze politieke en juridische definitie van burgerschap. Een van hen is Sara Wijma, oudhistoricus aan de Rijksuniversiteit Groningen. In een artikel in het Nederlandse Tijdschrift voor Geschiedenis betoogt zij dat de belangrijkste verandering na Kleisthenes niet was dat je als Atheense man ineens burgerschap bezat, maar dat je actief burger was door actief deel te nemen aan het religieuze leven in de polis.
Offerkalender uit de deme Thorikos (ca. 440-420 v. Chr)
wikimedia commons
Demen-kalenders
Door de hervormingen van Kleisthenes werd de indeling van de Atheense maatschappij, en daarmee ook de maatschappelijke rolverdeling, radicaal omgegooid. De nieuwe indeling is onder andere terug te zien in het religieuze leven. Atheners gingen opeens als lid van een deme of phyle deelnemen aan religieuze feesten. En daarvan waren er nogal wat in Athene. Sommige bronnen vertellen dat een derde van de dagen in een jaar officiële religieuze feestdagen waren.
Dat het belang van het religieuze leven na Kleisthenes een impuls krijgt is onder andere terug te zien in zogenaamde demen-kalenders. Daarop stond welke goden de leden van een deme moesten vereren, wanneer er welke offers gebracht moesten worden en hoe duur deze moesten zijn. Die lokale culten waren vaak al eeuwenoud. Maar op de kalenders was vanaf de vijfde eeuw ook te zien hoe en wanneer de leden als deme mee moesten doen riten op polisniveau.
Het lidmaatschap van de phyle bracht na Kleisthenes ook religieuze en cultische verplichtingen met zich mee. Iedere phyle kreeg door het Orakel van Delphi tien mythologische helden gekozen die hun naam verleenden aan de nieuwe phylai. Helden, goden en gesneuvelde soldaten werden niet langer lokaal of op familiebasis herdacht, maar door de hele phyle.
Ook deelname aan sportwedstrijden ging na 508 v. Chr. steeds meer op phyle-basis. De festivals bestonden vaak al veel langer, maar Atheners namen opeens deel met hun phyle. In optocht liepen ze er samen heen, trainden samen en, als ze wonnen, deelden ze de prijs. En dan te bedenken dat deze mensen vóór 508 v. Chr. vrijwel niets met elkaar te maken hadden gehad.
Bron:
Sara Wijma, Democratie, burgerschap en religieuze participatie. Hoe de mannen van de Atheense democratie burgers leerden zijn. Tijdschrift voor Geschiedenis, 126e jaargang, nummer 2, p 170-181.
(Kennislink)
25-06-2013
Poep van kruisvaarders onderzocht
De hygiënische omstandigheden waren niet bijster florissant in de middeleeuwen, met alle gevolgen van dien. Uit recent bestudeerde uitwerpselen van kruisvaarders blijkt dat zij veel last hadden van darmparasieten. Deze hongerige gasten maakten extra slachtoffers in tijden van voedseltekort.
Latrine Saranda Kolones
wiki commons
Het onderzoeksgebied was fort Saranda Kolones op Cyprus. In 1191, tijdens de Derde Kruistocht, nam de Engelse koning Richard Leeuwenhart het eiland in en liet het verdedigingsfort bouwen. Na een aardbeving in 1222 verlieten de kruisvaarders het eiland en Saranda Kolones is nooit meer opgebouwd. In de 30 jaar dat het fort gebruikt is, poepten de kruisvaarders heel wat af. De aArcheologen Evilena Anastasiou en Piers D. Mitchell van de Universiteit van Cambridge vonden bijna een millennium later de resten hiervan nog in de wc’s, latrines uitgehakt in de kasteelmuren.
Handen wassen na het plassen
Dit unieke materiaal kon hen precies vertellen hoe het met de darmen van de kruisvaarders gesteld was rond 1200. In de uitwerpselen werden grote hoeveelheden dode wormeneitjes gevonden: van de zweepworm en vooral van de spoelworm. Deze wormen konden het lichaam in komen door slechte hygiëne: ongewassen handen na toiletbezoek besmetten voedsel en drinkwater en ook het eten van ongewassen planten waarop menselijke uitwerpselen waren gestrooid, zorgden voor verspreiding van de wormeneieren. Op plekken waar vandaag de dag nog menselijke uitwerpselen als mest worden gebruikt, zijn nog steeds veel mensen besmet met deze parasieten maar in Nederland komen ze nauwelijks meer voor.
Spoelworm
wiki commons
Eenmaal doorgeslikt, ontpopt het eitje zich tot een larve die zich via het bloed een weg baant naar de longen. Na flink hoesten en weer doorslikken, belante de larve in de darmen. Daar groeit het uit tot een worm van maximaal 35 centimeter. Een enkele spoelworm kan 200.000 eitjes per dag leggen en de uitwerpselen van de kruisvaarders zaten dan ook vol eitjes. De uitwerpselen zijn door de wetenschappers ter controle vergeleken met ander materiaal uit het fort. Hierin werden echter geen eitjes gevonden wat betekent dat ze alleen uit de darmen van de kruisvaarders afkomstig waren.
Geniepige moordenaars
Van een enkele worm merkten de middeleeuwse vechtjassen niets, maar wanneer iemand goed besmet was, kon hij er flink last van hebben. Maagpijn, verstoppingen, galkolieken en andere onaangenaamheden hoorde bij het dagelijks leven van wormendragers. En in situaties waarbij gezond en voldoende voedsel eerder uitzondering dan regel waren, zoals tijdens kruistochten, pikten de wormen ook nog eens de broodnodige voedingstoffen in. De edelen aten nog het best maar toch stierf 15 tot 20 procent aan ondervoeding tijdens de kruistochten. Van de gewone voetsoldaten zijn geen cijfers bekend, maar die zullen vanwege hun karige maaltijden een stuk hoger liggen. De parasieten hebben dus heel wat doden op hun geweten.
Bronnen
Evilena Anastasiou en Piers D. Mitchell, Human intestinal parasites from a latrine in the 12th century Frankish castle of Saranda Kolones in Cyprus
(International Journal of Paleopathology, 1 juni 2013)
Smithsonian Magazine
(Kennislink)
Je bevindt je in Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 9).
Laat je verwonderen door de geschiedenis!
Vorige topics
Cultuur & Historie in het Nieuws
Cultuur & Historie in het Nieuws (Deel 2)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 3)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 4)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 5)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 6)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 7)
Cultuur & Historie in het Nieuws (deel 8)
We gaan verder met de laatste paar berichten uit het vorige topic:
25-06-2013
Griekse democratie had vooral religieuze trekjes
Vaak wordt gedacht dat vrij en actief burgerschap zoals wij dat kennen zijn wortels heeft in de allereerste democratie: die van Athene. Maar actief burgerschap bij de oude Grieken had veel meer de kenmerken van een cultische religie, zoals die al eeuwen in gebruik was.
Modern borstbeeld van Kleisthenes van Athene (ca. 570 v. Chr ca. 507 v. Chr) bijgenaamd de vader van de Atheense democratie
wikimedia commons
In het jaar 508 voor Christus voerde Kleisthenes , een lid van de beroemde Atheense familie van Alkmeoniden, zijn beroemde hervormingen in de polis (stadsstaat) Athene door. Die hervormingen maakten van Athene s werelds eerste democratie. Vanaf toen namen alle vrije mannen, los van familieachtergrond of bezit, op gelijke voet deel aan het politieke leven in de polis. Kleisthenes verdeelde het land rond de stad Athene in tien phylai (regios) die weer onderverdeeld waren in trittyes en kleine demen (dorpsgemeenschappen).
Als je Atheense afkomst goedgekeurd was, dan werd je als vrijgeboren man ingeschreven als demotes. Dat maakte je weer lid van de trittys en de phyle, en uiteindelijk van de demos, het volk dat als collectief de macht had in Athene. Vaak wordt gedacht dat iedere vrije burger na de de hervormingen van Kleisthenes op deze manier automatisch het Atheense burgerschap bezat. Maar over rechten en plichten (onze moderne opvatting van burgerschap) hebben de bronnen uit de tijd van Kleisthenes en later het nooit.
Steeds meer historici twijfelen daarom aan deze politieke en juridische definitie van burgerschap. Een van hen is Sara Wijma, oudhistoricus aan de Rijksuniversiteit Groningen. In een artikel in het Nederlandse Tijdschrift voor Geschiedenis betoogt zij dat de belangrijkste verandering na Kleisthenes niet was dat je als Atheense man ineens burgerschap bezat, maar dat je actief burger was door actief deel te nemen aan het religieuze leven in de polis.
Offerkalender uit de deme Thorikos (ca. 440-420 v. Chr)
wikimedia commons
Demen-kalenders
Door de hervormingen van Kleisthenes werd de indeling van de Atheense maatschappij, en daarmee ook de maatschappelijke rolverdeling, radicaal omgegooid. De nieuwe indeling is onder andere terug te zien in het religieuze leven. Atheners gingen opeens als lid van een deme of phyle deelnemen aan religieuze feesten. En daarvan waren er nogal wat in Athene. Sommige bronnen vertellen dat een derde van de dagen in een jaar officiële religieuze feestdagen waren.
Dat het belang van het religieuze leven na Kleisthenes een impuls krijgt is onder andere terug te zien in zogenaamde demen-kalenders. Daarop stond welke goden de leden van een deme moesten vereren, wanneer er welke offers gebracht moesten worden en hoe duur deze moesten zijn. Die lokale culten waren vaak al eeuwenoud. Maar op de kalenders was vanaf de vijfde eeuw ook te zien hoe en wanneer de leden als deme mee moesten doen riten op polisniveau.
Het lidmaatschap van de phyle bracht na Kleisthenes ook religieuze en cultische verplichtingen met zich mee. Iedere phyle kreeg door het Orakel van Delphi tien mythologische helden gekozen die hun naam verleenden aan de nieuwe phylai. Helden, goden en gesneuvelde soldaten werden niet langer lokaal of op familiebasis herdacht, maar door de hele phyle.
Ook deelname aan sportwedstrijden ging na 508 v. Chr. steeds meer op phyle-basis. De festivals bestonden vaak al veel langer, maar Atheners namen opeens deel met hun phyle. In optocht liepen ze er samen heen, trainden samen en, als ze wonnen, deelden ze de prijs. En dan te bedenken dat deze mensen vóór 508 v. Chr. vrijwel niets met elkaar te maken hadden gehad.
Bron:
Sara Wijma, Democratie, burgerschap en religieuze participatie. Hoe de mannen van de Atheense democratie burgers leerden zijn. Tijdschrift voor Geschiedenis, 126e jaargang, nummer 2, p 170-181.
(Kennislink)
25-06-2013
Poep van kruisvaarders onderzocht
De hygiënische omstandigheden waren niet bijster florissant in de middeleeuwen, met alle gevolgen van dien. Uit recent bestudeerde uitwerpselen van kruisvaarders blijkt dat zij veel last hadden van darmparasieten. Deze hongerige gasten maakten extra slachtoffers in tijden van voedseltekort.
Latrine Saranda Kolones
wiki commons
Het onderzoeksgebied was fort Saranda Kolones op Cyprus. In 1191, tijdens de Derde Kruistocht, nam de Engelse koning Richard Leeuwenhart het eiland in en liet het verdedigingsfort bouwen. Na een aardbeving in 1222 verlieten de kruisvaarders het eiland en Saranda Kolones is nooit meer opgebouwd. In de 30 jaar dat het fort gebruikt is, poepten de kruisvaarders heel wat af. De aArcheologen Evilena Anastasiou en Piers D. Mitchell van de Universiteit van Cambridge vonden bijna een millennium later de resten hiervan nog in de wc’s, latrines uitgehakt in de kasteelmuren.
Handen wassen na het plassen
Dit unieke materiaal kon hen precies vertellen hoe het met de darmen van de kruisvaarders gesteld was rond 1200. In de uitwerpselen werden grote hoeveelheden dode wormeneitjes gevonden: van de zweepworm en vooral van de spoelworm. Deze wormen konden het lichaam in komen door slechte hygiëne: ongewassen handen na toiletbezoek besmetten voedsel en drinkwater en ook het eten van ongewassen planten waarop menselijke uitwerpselen waren gestrooid, zorgden voor verspreiding van de wormeneieren. Op plekken waar vandaag de dag nog menselijke uitwerpselen als mest worden gebruikt, zijn nog steeds veel mensen besmet met deze parasieten maar in Nederland komen ze nauwelijks meer voor.
Spoelworm
wiki commons
Eenmaal doorgeslikt, ontpopt het eitje zich tot een larve die zich via het bloed een weg baant naar de longen. Na flink hoesten en weer doorslikken, belante de larve in de darmen. Daar groeit het uit tot een worm van maximaal 35 centimeter. Een enkele spoelworm kan 200.000 eitjes per dag leggen en de uitwerpselen van de kruisvaarders zaten dan ook vol eitjes. De uitwerpselen zijn door de wetenschappers ter controle vergeleken met ander materiaal uit het fort. Hierin werden echter geen eitjes gevonden wat betekent dat ze alleen uit de darmen van de kruisvaarders afkomstig waren.
Geniepige moordenaars
Van een enkele worm merkten de middeleeuwse vechtjassen niets, maar wanneer iemand goed besmet was, kon hij er flink last van hebben. Maagpijn, verstoppingen, galkolieken en andere onaangenaamheden hoorde bij het dagelijks leven van wormendragers. En in situaties waarbij gezond en voldoende voedsel eerder uitzondering dan regel waren, zoals tijdens kruistochten, pikten de wormen ook nog eens de broodnodige voedingstoffen in. De edelen aten nog het best maar toch stierf 15 tot 20 procent aan ondervoeding tijdens de kruistochten. Van de gewone voetsoldaten zijn geen cijfers bekend, maar die zullen vanwege hun karige maaltijden een stuk hoger liggen. De parasieten hebben dus heel wat doden op hun geweten.
Bronnen
Evilena Anastasiou en Piers D. Mitchell, Human intestinal parasites from a latrine in the 12th century Frankish castle of Saranda Kolones in Cyprus
(International Journal of Paleopathology, 1 juni 2013)
Smithsonian Magazine
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Censuur in Duits Eichmann-dossier mag
Internationaal • Geplaatst door Redactie op 27-06-2013 @ 18:04
De Duitse buitenlandse inlichtingendienst hoeft niet alle informatie over waar Adolf Eichmann zich in de jaren vijftig bevond te overhandigen aan een journalist. Dat heeft een Duitse rechtbank donderdag bepaald. De inlichtingendienst staat in zijn recht om delen van het Eichmann-dossier te censureren, aldus de rechtbank.
Eichmann, die ook wel bekendstaat als de architect van de Holocaust, werd in 1960 door agenten van de Israëlische Mossad in de kraag gegrepen in Buenos Aires en meegenomen naar Jeruzalem. Na een proces werd hij schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Een journalist van de Duitse krant Bild vermoedt dat de buitenlandse inlichtingendienst al in 1952 wist dat Eichmann naar Argentinië was uitgeweken.
De inlichtingendienst zei in een reactie op het vonnis dat het grootste gedeelte van het Eichmann-dossier al openbaar is gemaakt. Een klein deel zou echter nog geheim moeten blijven omwille van de 'staatsveiligheid', aldus de inlichtingendienst. Een advocaat van Bild zei een beroep bij het hoogste hof in Duitsland niet uit te sluiten. Volgens de advocaat wordt met het censureren van de informatie het landsbelang geschaad.
Bron: Censuur in Duits Eichmann-dossier mag
Internationaal • Geplaatst door Redactie op 27-06-2013 @ 18:04
De Duitse buitenlandse inlichtingendienst hoeft niet alle informatie over waar Adolf Eichmann zich in de jaren vijftig bevond te overhandigen aan een journalist. Dat heeft een Duitse rechtbank donderdag bepaald. De inlichtingendienst staat in zijn recht om delen van het Eichmann-dossier te censureren, aldus de rechtbank.
Eichmann, die ook wel bekendstaat als de architect van de Holocaust, werd in 1960 door agenten van de Israëlische Mossad in de kraag gegrepen in Buenos Aires en meegenomen naar Jeruzalem. Na een proces werd hij schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Een journalist van de Duitse krant Bild vermoedt dat de buitenlandse inlichtingendienst al in 1952 wist dat Eichmann naar Argentinië was uitgeweken.
De inlichtingendienst zei in een reactie op het vonnis dat het grootste gedeelte van het Eichmann-dossier al openbaar is gemaakt. Een klein deel zou echter nog geheim moeten blijven omwille van de 'staatsveiligheid', aldus de inlichtingendienst. Een advocaat van Bild zei een beroep bij het hoogste hof in Duitsland niet uit te sluiten. Volgens de advocaat wordt met het censureren van de informatie het landsbelang geschaad.
Bron: Censuur in Duits Eichmann-dossier mag
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
27-06-2013
Zeventiende-eeuwse satire ging soms te ver
In de zeventiende eeuw lieten regenten vaak door dichters de loftrompet over zichzelf afsteken. Maar in tijden van politieke crisis maakten pamflettisten de elite belachelijk door juist hun ondeugden en wandaden te onthullen. Dat kon ver gaan, maar had een zelfcorrigerend werking. Zodra een satiricus volgens zijn collega’s te ver ging, en er ontwrichting van de burgermaatschappij dreigde, kon hij zomaar zelf het mikpunt van spot worden.
[img] http://www.kennislink.nl/system/files/000/180/001/small/452px-Bartholomeus_van_der_Helst_-_Gerard_Andriesz_Bicker.jpg?1372338132[/img]
De zwaarlijvige regent Gerard Bicker (1622-1666)
wikimedia commons
Marijke Meijer Drees, docent-onderzoeker oudere Nederlandse letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, laat in het Nederlandstalige wetenschappelijke Tijdschrift voor Geschiedenis zien hoe de zeventiende-eeuwse satire in de Nederlanden werkte. Pamflettisten gingen te werk volgens de klassieke wetten van de retorica. Wanneer regenten volgens de satirici teveel geprezen werden door hun aanhangers (latijn: laudare ) begonnen zij met een tegencampagne gericht op berisping of hekelen (vituperare).
dat hekelen was in alle opzichten tegenovergesteld aan het prijzen. Wanneer het prijzen zich richtte op iemands goede, deugdelijke kanten dan richtte het hekelen zich op het moreel verdorvene en oneervolle. Meijer Drees laat dit zien aan de hand van de satirische pamfletten die verschenen rondom de inhuldiging van de jonge Amsterdamse regent Gerard Bicker als nieuwe drost en slotvoogd van Muiden.
In een verslag van de aankomst van Bicker bij het Muiderslot beschrijft de Amsterdamse stadsdichter Jan Vos hoe moreel deugdzaam Gerard Bicker wel niet is. ‘Wie de Beleeftheit in haar kracht; d’Eedelmoedigheidt op haar troon, en de Staatkundigheidt op haar scherpste naar het leven had willen afmaalen (schilderen), konde hier in d’omtrek van den Heer Bikker bespeuren.’
In het verslag van Vos is Gerard Bicker een en al deugdzaamheid, precies zoals dat past bij een regent uit een machtige familie. Maar vijftien maanden later, Amsterdam bevindt zich dan in een politieke crisis na een verassingsaanval op de stad, en er moeten politieke koppen rollen. De retorische techniek van het ‘vituperare’ wordt door de pamflettisten ingezet om de familie Bicker uit hun politieke ambten te zetten.
Duymzuyger, gemeene rustverstoorder!
In een pamflet genaamd ’t Muyder Spoockje’ (hier in zijn geheel te lezen), een fictief gesprek tussen een Amsterdammer en een Muidenaar, vertelt de Muidenaar hoe Bicker zijn kasteel uit lafheid ontvluchtte toen de stad werd aangevallen. Hij wordt naast laf, ook nog als zwaarlijvig, stinkend en onhygiënisch beschreven. De spot richt zich al snel tegen de hele familie Bicker.
’t Huys te Muyden, kopergravure van het Muiderslot uit J. Blaeu, _Theatrum Urbium (1649)
het Geheugen van Nederland
Toch blijkt uit de pamflettenstrijd rondom Bicker dat er ook grenzen aan de satire waren. Wanneer de Haagse drukker Willem Breeckeveld wordt gearresteerd na een kroegruzie en onder dwang vertelt dat hij anoniem verantwoordelijk was voor enkele opruiende teksten (‘je oom Bikker zal men den kop afhouwen en zijn verraederlijcken romp splijten op een eikenstam!’) over Bicker, wordt een grens overschreden.
Wie iemands eer steelt, steelt zijn leven, merkt ene ‘Koninck’ op in een pamflet. Hij scheld er vervolgens flink op los: ‘Faamrover, lasteraar, vervloeckte menschenmoorder, duymzuyger, gemeene rustverstoorder!’, bijt hij Breeckeveld toe. Een andere auteur schrijft dat Breeckeveld ‘burger-twist’ zaait met zijn ‘snode vondt’. ‘Wie is die bloedhond eigenlijck, die onze roemrijke amstelstad zo’n schade wil toebrengen, die het lef heeft Bickers naam in zijn valse mond te nemen? Wat ben je er voor een, heb je geen naam, beest?’
Satire in de zeventiende eeuw kon ver gaan, concludeert Meijer Drees. Maar zodra de er ‘burger-twist’, ontwrichting van de maatschappij, dreigde grepen andere pamflettisten in. Voor Bicker kwam het overigens te laat. De hele familie Bicker liep onherstelbare imagoschade op. Breeckeveld eindigde aan de Amsterdamse schandpaal, met een bord met ‘Valsche artijkel drucker’ om zijn nek.
Bron:
Marijke Meijer Drees, Blameren en demoniseren. Satirische pamfletliteratuur in de zeventiende-eeuwse Republiek, Tijdschrift voor geschiedenis, 126e jaargang, nummer 2, p 220-233
The power of satire
Het onderzoek van Meijer Drees komt voort uit het NWO-project The power of satire: cultural boundries contested. Het bestaat uit vier deelprojecten, waarin de focus wordt gericht op satire in de eenentwintigste maar ook in de achttiende eeuw, en op satire in een westerse maar ook in een Islamitische context. Zie voor meer informatie: www.thepowerofsatire.org
(Kennislink)
Zeventiende-eeuwse satire ging soms te ver
In de zeventiende eeuw lieten regenten vaak door dichters de loftrompet over zichzelf afsteken. Maar in tijden van politieke crisis maakten pamflettisten de elite belachelijk door juist hun ondeugden en wandaden te onthullen. Dat kon ver gaan, maar had een zelfcorrigerend werking. Zodra een satiricus volgens zijn collega’s te ver ging, en er ontwrichting van de burgermaatschappij dreigde, kon hij zomaar zelf het mikpunt van spot worden.
[img] http://www.kennislink.nl/system/files/000/180/001/small/452px-Bartholomeus_van_der_Helst_-_Gerard_Andriesz_Bicker.jpg?1372338132[/img]
De zwaarlijvige regent Gerard Bicker (1622-1666)
wikimedia commons
Marijke Meijer Drees, docent-onderzoeker oudere Nederlandse letterkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen, laat in het Nederlandstalige wetenschappelijke Tijdschrift voor Geschiedenis zien hoe de zeventiende-eeuwse satire in de Nederlanden werkte. Pamflettisten gingen te werk volgens de klassieke wetten van de retorica. Wanneer regenten volgens de satirici teveel geprezen werden door hun aanhangers (latijn: laudare ) begonnen zij met een tegencampagne gericht op berisping of hekelen (vituperare).
dat hekelen was in alle opzichten tegenovergesteld aan het prijzen. Wanneer het prijzen zich richtte op iemands goede, deugdelijke kanten dan richtte het hekelen zich op het moreel verdorvene en oneervolle. Meijer Drees laat dit zien aan de hand van de satirische pamfletten die verschenen rondom de inhuldiging van de jonge Amsterdamse regent Gerard Bicker als nieuwe drost en slotvoogd van Muiden.
In een verslag van de aankomst van Bicker bij het Muiderslot beschrijft de Amsterdamse stadsdichter Jan Vos hoe moreel deugdzaam Gerard Bicker wel niet is. ‘Wie de Beleeftheit in haar kracht; d’Eedelmoedigheidt op haar troon, en de Staatkundigheidt op haar scherpste naar het leven had willen afmaalen (schilderen), konde hier in d’omtrek van den Heer Bikker bespeuren.’
In het verslag van Vos is Gerard Bicker een en al deugdzaamheid, precies zoals dat past bij een regent uit een machtige familie. Maar vijftien maanden later, Amsterdam bevindt zich dan in een politieke crisis na een verassingsaanval op de stad, en er moeten politieke koppen rollen. De retorische techniek van het ‘vituperare’ wordt door de pamflettisten ingezet om de familie Bicker uit hun politieke ambten te zetten.
Duymzuyger, gemeene rustverstoorder!
In een pamflet genaamd ’t Muyder Spoockje’ (hier in zijn geheel te lezen), een fictief gesprek tussen een Amsterdammer en een Muidenaar, vertelt de Muidenaar hoe Bicker zijn kasteel uit lafheid ontvluchtte toen de stad werd aangevallen. Hij wordt naast laf, ook nog als zwaarlijvig, stinkend en onhygiënisch beschreven. De spot richt zich al snel tegen de hele familie Bicker.
’t Huys te Muyden, kopergravure van het Muiderslot uit J. Blaeu, _Theatrum Urbium (1649)
het Geheugen van Nederland
Toch blijkt uit de pamflettenstrijd rondom Bicker dat er ook grenzen aan de satire waren. Wanneer de Haagse drukker Willem Breeckeveld wordt gearresteerd na een kroegruzie en onder dwang vertelt dat hij anoniem verantwoordelijk was voor enkele opruiende teksten (‘je oom Bikker zal men den kop afhouwen en zijn verraederlijcken romp splijten op een eikenstam!’) over Bicker, wordt een grens overschreden.
Wie iemands eer steelt, steelt zijn leven, merkt ene ‘Koninck’ op in een pamflet. Hij scheld er vervolgens flink op los: ‘Faamrover, lasteraar, vervloeckte menschenmoorder, duymzuyger, gemeene rustverstoorder!’, bijt hij Breeckeveld toe. Een andere auteur schrijft dat Breeckeveld ‘burger-twist’ zaait met zijn ‘snode vondt’. ‘Wie is die bloedhond eigenlijck, die onze roemrijke amstelstad zo’n schade wil toebrengen, die het lef heeft Bickers naam in zijn valse mond te nemen? Wat ben je er voor een, heb je geen naam, beest?’
Satire in de zeventiende eeuw kon ver gaan, concludeert Meijer Drees. Maar zodra de er ‘burger-twist’, ontwrichting van de maatschappij, dreigde grepen andere pamflettisten in. Voor Bicker kwam het overigens te laat. De hele familie Bicker liep onherstelbare imagoschade op. Breeckeveld eindigde aan de Amsterdamse schandpaal, met een bord met ‘Valsche artijkel drucker’ om zijn nek.
Bron:
Marijke Meijer Drees, Blameren en demoniseren. Satirische pamfletliteratuur in de zeventiende-eeuwse Republiek, Tijdschrift voor geschiedenis, 126e jaargang, nummer 2, p 220-233
The power of satire
Het onderzoek van Meijer Drees komt voort uit het NWO-project The power of satire: cultural boundries contested. Het bestaat uit vier deelprojecten, waarin de focus wordt gericht op satire in de eenentwintigste maar ook in de achttiende eeuw, en op satire in een westerse maar ook in een Islamitische context. Zie voor meer informatie: www.thepowerofsatire.org
(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-06-2013
Sint-Niklaaskerk in Neder-Over-Heembeek blijkt archeologische goudmijn
Bij archeologische opgravingen ter voorbereiding van de werken om de Sint-Niklaaskerk van Neder-Over-Heembeek om te vormen tot een cultureel centrum, zijn talrijke archeologische schatten opgegraven. Zo werden onder meer menselijke beenderen, tombes en werktuigen gevonden.
De eerste grote vondst werd in februari 2012 gedaan: onder de kroonlijst werden oude polychroom- en gouden stenen gevonden. In maart 2013 werd gestart met de opgravingen in het gebouw zelf. Bij die graafwerken werden menselijke schedels en beenderen gevonden, een bronzen munt, keramiekscherven, een patacon (een bronzen muntstuk) en een weefpriem. Bovendien werden er resten blootgelegd van funderingen van de Romaanse kerk die vroeger op de plaats van het huidige gebouw stond.
"Deze opgravingen bieden een nieuwe blik op de rijkdom van het Brusselse erfgoed", luidt het in het communiqué. De kerk, een beschermd monument sinds 1940, is eigendom van de Stad Brussel. In december 2012 begon de restauratie om de plek om te vormen tot een culturele ontmoetingsplaats: het Cultureel Centrum Sint-Niklaas. Voordat de vloerverwarming geïnstalleerd kon worden, moest de kerk onderzocht worden, omdat ze "potentieel archeologische zone" bevatte. De opgravingen gebeurden door de cel Historisch Erfgoed van de Stad Brussel en de Directie Monumenten en Landschappen van het Brussels Gewest.
"Er moet nog worden onderzocht hoe deze ontdekkingen tot hun recht kunnen komen, zodat de bezoekers van het toekomstige cultuurcentrum kennis kunnen maken met de geschiedenis en de archeologische waarde van deze site", besluit het communiqué.
(HLN)
Sint-Niklaaskerk in Neder-Over-Heembeek blijkt archeologische goudmijn
Bij archeologische opgravingen ter voorbereiding van de werken om de Sint-Niklaaskerk van Neder-Over-Heembeek om te vormen tot een cultureel centrum, zijn talrijke archeologische schatten opgegraven. Zo werden onder meer menselijke beenderen, tombes en werktuigen gevonden.
De eerste grote vondst werd in februari 2012 gedaan: onder de kroonlijst werden oude polychroom- en gouden stenen gevonden. In maart 2013 werd gestart met de opgravingen in het gebouw zelf. Bij die graafwerken werden menselijke schedels en beenderen gevonden, een bronzen munt, keramiekscherven, een patacon (een bronzen muntstuk) en een weefpriem. Bovendien werden er resten blootgelegd van funderingen van de Romaanse kerk die vroeger op de plaats van het huidige gebouw stond.
"Deze opgravingen bieden een nieuwe blik op de rijkdom van het Brusselse erfgoed", luidt het in het communiqué. De kerk, een beschermd monument sinds 1940, is eigendom van de Stad Brussel. In december 2012 begon de restauratie om de plek om te vormen tot een culturele ontmoetingsplaats: het Cultureel Centrum Sint-Niklaas. Voordat de vloerverwarming geïnstalleerd kon worden, moest de kerk onderzocht worden, omdat ze "potentieel archeologische zone" bevatte. De opgravingen gebeurden door de cel Historisch Erfgoed van de Stad Brussel en de Directie Monumenten en Landschappen van het Brussels Gewest.
"Er moet nog worden onderzocht hoe deze ontdekkingen tot hun recht kunnen komen, zodat de bezoekers van het toekomstige cultuurcentrum kennis kunnen maken met de geschiedenis en de archeologische waarde van deze site", besluit het communiqué.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
28-06-2013
Koninklijke tombe van de Wari gevonden in Peru
Archeologen hebben in Peru een koninklijke tombe van de Wari gevonden. De Wari heersten ruim duizend jaar geleden in een grote regio in het huidige Peru. Zij waren de laatste dominante cultuur in de Andes tot de opkomst van de Inca’s.
Een beker van albast. Ook deze beker werd gevonden door de archeologen.
In de 1.200 jaar oude tombe troffen de archeologen de graven van drie Wari-koninginnen aan. Ook vonden zij goud, zilver en mogelijk mensenoffers, zo melden de wetenschappers aan National Geographic.
Archeoloog Milosz Giersz van de universiteit van Warschau is blij dat de tombe nog niet is ontdekt door plunderaars. Hij en zijn teamleden werkten de afgelopen maanden in het geheim aan het opgraven van de artefacten. In totaal vonden zij meer dan duizend objecten, waaronder juwelen, bronzen bijlen, gouden gereedschap, messen, zilveren schalen, geschilderd keramiek en cocabladhouders. Ook vonden zij de lichamen van zestig mensen, waarvan enkelen wellicht als menselijke offers zijn begraven.
Grote hoofdstad
Hoewel de successen van de Inca’s goed zijn gedocumenteerd door de Spaanse veroveraars, weten we nog relatief weinig over de Wari. En dat terwijl Huari – de hoofdstad van de Wari – ruim 1200 jaar geleden één van de grotere wereldsteden was. In Huari leefden 40.000 mensen. Ter vergelijking: Parijs had in het jaar 800 na Christus slechts 25.000 inwoners, in Londen leefden 10.000 mensen en Amsterdam bestond zelfs niet eens!
Foto’s
Hieronder een paar foto’s van diverse vondsten. Meer foto’s bekijken? Ga naar de website van National Geographic!
Deze gouden oorsieraden werden gedragen door een belangrijke Wari-vrouw.
Een stenen kralenketting.
Een 1.200 jaar oude houten lepel.
(scientias.nl)
Koninklijke tombe van de Wari gevonden in Peru
Archeologen hebben in Peru een koninklijke tombe van de Wari gevonden. De Wari heersten ruim duizend jaar geleden in een grote regio in het huidige Peru. Zij waren de laatste dominante cultuur in de Andes tot de opkomst van de Inca’s.
Een beker van albast. Ook deze beker werd gevonden door de archeologen.
In de 1.200 jaar oude tombe troffen de archeologen de graven van drie Wari-koninginnen aan. Ook vonden zij goud, zilver en mogelijk mensenoffers, zo melden de wetenschappers aan National Geographic.
Archeoloog Milosz Giersz van de universiteit van Warschau is blij dat de tombe nog niet is ontdekt door plunderaars. Hij en zijn teamleden werkten de afgelopen maanden in het geheim aan het opgraven van de artefacten. In totaal vonden zij meer dan duizend objecten, waaronder juwelen, bronzen bijlen, gouden gereedschap, messen, zilveren schalen, geschilderd keramiek en cocabladhouders. Ook vonden zij de lichamen van zestig mensen, waarvan enkelen wellicht als menselijke offers zijn begraven.
Grote hoofdstad
Hoewel de successen van de Inca’s goed zijn gedocumenteerd door de Spaanse veroveraars, weten we nog relatief weinig over de Wari. En dat terwijl Huari – de hoofdstad van de Wari – ruim 1200 jaar geleden één van de grotere wereldsteden was. In Huari leefden 40.000 mensen. Ter vergelijking: Parijs had in het jaar 800 na Christus slechts 25.000 inwoners, in Londen leefden 10.000 mensen en Amsterdam bestond zelfs niet eens!
Foto’s
Hieronder een paar foto’s van diverse vondsten. Meer foto’s bekijken? Ga naar de website van National Geographic!
Deze gouden oorsieraden werden gedragen door een belangrijke Wari-vrouw.
Een stenen kralenketting.
Een 1.200 jaar oude houten lepel.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:The weirdest languages
The language that is most different from the majority of all other languages in the world is a verb-initial tonal languages spoken by 6,000 people in Oaxaca, Mexico, known as Chalcatongo Mixtec (aka San Miguel el Grande Mixtec). Number two is spoken in Siberia by 22,000 people: Nenets (that’s where we get the word parka from). Number three is Choctaw, spoken by about 10,000 people, mostly in Oklahoma.
But here’s the rub—some of the weirdest languages in the world are ones you’ve heard of: German, Dutch, Norwegian, Czech, Spanish, and Mandarin. And actually English is #33 in the Language Weirdness Index.
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
02-07-2013
Oudste gebruik van grafbloemen ontdekt
Wetenschappers hebben in Israëlische grotten bewijs gevonden voor het oudste symbolische gebruik van bloemen bij begrafenissen.
Foto: Thinkstock
Afdrukken van planten en bloemen in de grotten nabij de Karmelberg in het noorden van Israël wijzen erop dat de Natufiërs, een volk dat één van de oudste beschavingen ter wereld stichtte, ruim 13.000 jaar geleden al graven versierden met grafbloemen.
Mogelijk gaat het om het oudste symbolische gebruik van bloemen bij begrafenisrituelen, zo melden onderzoekers van de Universiteit van Haifa in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Salie
De wetenschappers kwamen tot hun conclusie na een uitgebreide studie op verschillende graven die zijn ontdekt in de grotten. Koolstofdatering heeft uitgewezen dat de lichaamsresten in de ondergrondse gangen 13.700 tot 11.700 jaar oud zijn.
De graven van de Natufiërs zijn uitgehouwen in kalksteen en omlijnd met een dun laagje aarde, waarin de onderzoekers afdrukken identificeerden van verschillende planten met kleurige bloemen die nog steeds in de buurt van de Karmelberg groeien.
De wetenschappers slaagden er bijvoorbeeld in om afdrukken te herkennen van bloemen van een salie, zo meldt Smithsonian.com.
Ook werden er rondom de graven duizenden miscroscopische plantfossielen gevonden. Deze zogenoemde phytolieten suggereren dat er naast bloemen ook complete planten bij de graven werden gelegd.
Hiernamaals
Volgens archeologe Leore Grosman, die niet bij het onderzoek was betrokken, bewijzen de bevindingen onomstotelijk dat het gebruik van grafbloemen teruggaat tot ver in de prehistorie. "Het is de eerste keer dat zulk sterk bewijs is gevonden", verklaart ze op nieuwssite ScienceNow.
Grosman vermoedt dat de Natufiërs bloemen bij de graven legden om de doden op hun gemak te stellen, maar ook "uit bezorgdheid over hun welzijn tijdens hun leven in het hiernamaals."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Oudste gebruik van grafbloemen ontdekt
Wetenschappers hebben in Israëlische grotten bewijs gevonden voor het oudste symbolische gebruik van bloemen bij begrafenissen.
Foto: Thinkstock
Afdrukken van planten en bloemen in de grotten nabij de Karmelberg in het noorden van Israël wijzen erop dat de Natufiërs, een volk dat één van de oudste beschavingen ter wereld stichtte, ruim 13.000 jaar geleden al graven versierden met grafbloemen.
Mogelijk gaat het om het oudste symbolische gebruik van bloemen bij begrafenisrituelen, zo melden onderzoekers van de Universiteit van Haifa in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Salie
De wetenschappers kwamen tot hun conclusie na een uitgebreide studie op verschillende graven die zijn ontdekt in de grotten. Koolstofdatering heeft uitgewezen dat de lichaamsresten in de ondergrondse gangen 13.700 tot 11.700 jaar oud zijn.
De graven van de Natufiërs zijn uitgehouwen in kalksteen en omlijnd met een dun laagje aarde, waarin de onderzoekers afdrukken identificeerden van verschillende planten met kleurige bloemen die nog steeds in de buurt van de Karmelberg groeien.
De wetenschappers slaagden er bijvoorbeeld in om afdrukken te herkennen van bloemen van een salie, zo meldt Smithsonian.com.
Ook werden er rondom de graven duizenden miscroscopische plantfossielen gevonden. Deze zogenoemde phytolieten suggereren dat er naast bloemen ook complete planten bij de graven werden gelegd.
Hiernamaals
Volgens archeologe Leore Grosman, die niet bij het onderzoek was betrokken, bewijzen de bevindingen onomstotelijk dat het gebruik van grafbloemen teruggaat tot ver in de prehistorie. "Het is de eerste keer dat zulk sterk bewijs is gevonden", verklaart ze op nieuwssite ScienceNow.
Grosman vermoedt dat de Natufiërs bloemen bij de graven legden om de doden op hun gemak te stellen, maar ook "uit bezorgdheid over hun welzijn tijdens hun leven in het hiernamaals."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Kampen wil IJsselkogge exposeren
KAMPEN -
De kogge uit de 15e eeuw die op de bodem van de IJssel ligt, moet in Kampen geëxposeerd worden. De gemeenteraad stemde donderdagavond in met een onderzoek naar de haalbaarheid hiervan.
In 2011 werd het scheepswrak in de rivier tegenover de stad gevonden. Volgens onderzoekers ging het om een internationaal belangrijke vondst vanwege de staat van het schip. Het schip moet er weg omdat de rivier gebaggerd wordt. Onder voorbehoud van de staat waarin het zich bevindt, wil het college de kogge in Kampen onderbrengen. In september moeten de resultaten van het haalbaarheidsonderzoek bekend zijn.
De raad heeft 30.000 euro beschikbaar gesteld voor een nader onderzoek hoe het schip geëxposeerd kan worden. De goedkoopste variant is een tijdelijke expositie in een tent. Dit kost een ton. Voor 10 tot 20 miljoen euro kan een apart museum voor het middeleeuwse handelsschip gebouwd worden. Het schip zou jaarlijks tussen de 25.000 en 125.000 bezoekers kunnen trekken, bleek al uit eerder oriënterend onderzoek.
Koggen waren de handelsschepen uit de Hanzetijd. Eerder zijn in onder meer Bremen en Vlaanderen dergelijke scheepswrakken opgegraven.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)gge_exposeren__.html
KAMPEN -
De kogge uit de 15e eeuw die op de bodem van de IJssel ligt, moet in Kampen geëxposeerd worden. De gemeenteraad stemde donderdagavond in met een onderzoek naar de haalbaarheid hiervan.
In 2011 werd het scheepswrak in de rivier tegenover de stad gevonden. Volgens onderzoekers ging het om een internationaal belangrijke vondst vanwege de staat van het schip. Het schip moet er weg omdat de rivier gebaggerd wordt. Onder voorbehoud van de staat waarin het zich bevindt, wil het college de kogge in Kampen onderbrengen. In september moeten de resultaten van het haalbaarheidsonderzoek bekend zijn.
De raad heeft 30.000 euro beschikbaar gesteld voor een nader onderzoek hoe het schip geëxposeerd kan worden. De goedkoopste variant is een tijdelijke expositie in een tent. Dit kost een ton. Voor 10 tot 20 miljoen euro kan een apart museum voor het middeleeuwse handelsschip gebouwd worden. Het schip zou jaarlijks tussen de 25.000 en 125.000 bezoekers kunnen trekken, bleek al uit eerder oriënterend onderzoek.
Koggen waren de handelsschepen uit de Hanzetijd. Eerder zijn in onder meer Bremen en Vlaanderen dergelijke scheepswrakken opgegraven.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)gge_exposeren__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
04-07-2013
Pre-inca piramide in Peru vernield door graafmachines
Archiefbeeld van de archeologische site in Peru. © belga.
Een 4.000 jaar oude piramide is in Peru door graafmachines van vastgoedondernemers vernield. Het ministerie van Cultuur heeft klacht ingediend tegen twee bouwbedrijven, die voor de verwoesting van de zes meter hoge piramide op de site van El Paraíso in het noorden van Lima verantwoordelijk worden geacht. Na het incident van vorige week bewaken tien politieagenten de vindplaats, zei viceminister van Cultuur Rafael Varón, aldus de krant El Peruano.
"Er werd onherstelbare schade aangericht", verklaarde de hoofdarcheoloog van de opgravingen in El Paraíso, Marco Guillén, op televisiezender Canal N. "We hebben niet meer kunnen vaststellen wat voor voorwerpen zich in de piramide bevonden en hoe de samenleving zich in de tijd van de bouw gedroeg". Illegale varkenskwekers en vastgoedspeculanten brengen de instandhouding van de archeologische site in gevaar.
Het complex van El Paraiso uit de pre-Inca periode werd voor het eerst door de Zwitserse archeoloog Fréderic Engel in de jaren zestig bestudeerd. De op 64 hectare gelegen vindplaats behoort tot de late prekeramische cultuur aan de Peruaanse kust. Ze wordt als oudste site van de overgangsfase naar de landbouw in de regio beschouwd. Tijdens de voor 2012 begonnen restauratiewerken werden tot nog toe twaalf piramides ontdekt.
(HLN)
Pre-inca piramide in Peru vernield door graafmachines
Archiefbeeld van de archeologische site in Peru. © belga.
Een 4.000 jaar oude piramide is in Peru door graafmachines van vastgoedondernemers vernield. Het ministerie van Cultuur heeft klacht ingediend tegen twee bouwbedrijven, die voor de verwoesting van de zes meter hoge piramide op de site van El Paraíso in het noorden van Lima verantwoordelijk worden geacht. Na het incident van vorige week bewaken tien politieagenten de vindplaats, zei viceminister van Cultuur Rafael Varón, aldus de krant El Peruano.
"Er werd onherstelbare schade aangericht", verklaarde de hoofdarcheoloog van de opgravingen in El Paraíso, Marco Guillén, op televisiezender Canal N. "We hebben niet meer kunnen vaststellen wat voor voorwerpen zich in de piramide bevonden en hoe de samenleving zich in de tijd van de bouw gedroeg". Illegale varkenskwekers en vastgoedspeculanten brengen de instandhouding van de archeologische site in gevaar.
Het complex van El Paraiso uit de pre-Inca periode werd voor het eerst door de Zwitserse archeoloog Fréderic Engel in de jaren zestig bestudeerd. De op 64 hectare gelegen vindplaats behoort tot de late prekeramische cultuur aan de Peruaanse kust. Ze wordt als oudste site van de overgangsfase naar de landbouw in de regio beschouwd. Tijdens de voor 2012 begonnen restauratiewerken werden tot nog toe twaalf piramides ontdekt.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
04-07-2013
Beeld van Romeinse god ontdekt op 'historische vuilnisbelt'
Britse archeologen hebben een beeld van een Romeinse god opgegraven op de plek van een historische vuilnisbelt.
Foto: Thinkstock
Het stenen hoofd is opgediept in Binchester Roman Fort, een deels blootgelegde Romeinse nederzetting nabij de stad Bishop Auckland.
Waarschijnlijk gaat het om een beeld van de oorlogsgod Antenociticus, zo melden onderzoekers van de Universiteit van Durham.
De archeologen ontdekten het hoofd tussen afgedankte onderdelen uit een badhuis dat in de vierde eeuw werd afgebroken.
Altaar
"We vonden het hoofd in Binchester op de plek waar twee jaar geleden een Romeins altaar is opgegraven", verklaart hoofdonderzoeker David Petts op BBC News. "We denken dat het beeld bij een kleine kapel hoorde in het badhuis en werd gedumpt toen het gebouw buiten gebruik raakte."
Het vermoedelijke beeld van Antenociticus is 20 centimeter groot en dateert waarschijnlijk uit de tweede of derde eeuw.
De god werd voornamelijk aanbeden bij militaire aangelegenheden in in de noordelijke regio's van het Romeinse rijk, waaronder het huidige Groot-Brittannië. "Het lijkt erop dat dit gebied een aantal eigen goden had", aldus Petts.
Student
De ontdekker van het stenen hoofd is een 19-jarige student, Alex Kirton. "Het was ongelooflijk om zomaar uit het niets op een klomp viezigheid te stuiten in de grond", verklaart hij. "Dit is één van de beste dingen die je als archeologiestudent kunnen overkomen."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Beeld van Romeinse god ontdekt op 'historische vuilnisbelt'
Britse archeologen hebben een beeld van een Romeinse god opgegraven op de plek van een historische vuilnisbelt.
Foto: Thinkstock
Het stenen hoofd is opgediept in Binchester Roman Fort, een deels blootgelegde Romeinse nederzetting nabij de stad Bishop Auckland.
Waarschijnlijk gaat het om een beeld van de oorlogsgod Antenociticus, zo melden onderzoekers van de Universiteit van Durham.
De archeologen ontdekten het hoofd tussen afgedankte onderdelen uit een badhuis dat in de vierde eeuw werd afgebroken.
Altaar
"We vonden het hoofd in Binchester op de plek waar twee jaar geleden een Romeins altaar is opgegraven", verklaart hoofdonderzoeker David Petts op BBC News. "We denken dat het beeld bij een kleine kapel hoorde in het badhuis en werd gedumpt toen het gebouw buiten gebruik raakte."
Het vermoedelijke beeld van Antenociticus is 20 centimeter groot en dateert waarschijnlijk uit de tweede of derde eeuw.
De god werd voornamelijk aanbeden bij militaire aangelegenheden in in de noordelijke regio's van het Romeinse rijk, waaronder het huidige Groot-Brittannië. "Het lijkt erop dat dit gebied een aantal eigen goden had", aldus Petts.
Student
De ontdekker van het stenen hoofd is een 19-jarige student, Alex Kirton. "Het was ongelooflijk om zomaar uit het niets op een klomp viezigheid te stuiten in de grond", verklaart hij. "Dit is één van de beste dingen die je als archeologiestudent kunnen overkomen."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Drents Museum opent expo over Dode Zeerollen
ASSEN -
Het Drents Museum in Assen opent dinsdag een grote overzichtstentoonstelling over de vermaarde Dode Zeerollen. In totaal zijn tot begin volgend jaar in het museum 16 originele manuscripten te zien, samen met ruim 400 objecten uit de joodse cultuur rond het jaar 0. Het is voor het eerst in bijna 20 jaar dat de Dode Zeerollen weer in Europa worden tentoongesteld.
Het is de eerste keer dat in Nederland een complete tentoonstelling, waaraan 5 jaar is gewerkt, aan de beroemde geschriften wordt gewijd, aldus het Drents Museum. Klapstuk is een fragment van 1 meter lang, dat zelden buiten Israël wordt vertoond.
De Dode Zeerollen werden tussen 1947 en 1956 gevonden in een aantal grotten rond de nederzetting Qumran en worden beschouwd als de eerste Bijbel. Ze werden daar waarschijnlijk verstopt tijdens de verloren Joodse opstand tegen Rome (66-70 na Christus), om ze niet in handen te laten vallen van de Romeinse legioenen.
De manuscripten zijn zo kwetsbaar dat ze halverwege de tentoonstelling worden vervangen door een nieuwe serie. De rollen zijn vooral gevoelig voor licht.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ode_Zeerollen__.html
ASSEN -
Het Drents Museum in Assen opent dinsdag een grote overzichtstentoonstelling over de vermaarde Dode Zeerollen. In totaal zijn tot begin volgend jaar in het museum 16 originele manuscripten te zien, samen met ruim 400 objecten uit de joodse cultuur rond het jaar 0. Het is voor het eerst in bijna 20 jaar dat de Dode Zeerollen weer in Europa worden tentoongesteld.
Het is de eerste keer dat in Nederland een complete tentoonstelling, waaraan 5 jaar is gewerkt, aan de beroemde geschriften wordt gewijd, aldus het Drents Museum. Klapstuk is een fragment van 1 meter lang, dat zelden buiten Israël wordt vertoond.
De Dode Zeerollen werden tussen 1947 en 1956 gevonden in een aantal grotten rond de nederzetting Qumran en worden beschouwd als de eerste Bijbel. Ze werden daar waarschijnlijk verstopt tijdens de verloren Joodse opstand tegen Rome (66-70 na Christus), om ze niet in handen te laten vallen van de Romeinse legioenen.
De manuscripten zijn zo kwetsbaar dat ze halverwege de tentoonstelling worden vervangen door een nieuwe serie. De rollen zijn vooral gevoelig voor licht.
Bron: http://www.telegraaf.nl/b(...)ode_Zeerollen__.html
"Any officer who goes into action without his sword is improperly dressed." - "Mad Jack" Churchill DSO MC
10-07-2013
Speciale legereenheid gaat geschiedenis in Rusland bewaken
Als militairen verklede leden van een historische vereniging in mei in Duitsland tijdens de viering van de Russische overwinning op Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. © ap.
Een speciale legereenheid gaat in Rusland de geschiedenis bewaken. De militairen moeten de strijd aangaan met de "vervalsing van de geschiedenis" en richten zich vooral op de Tweede Wereldoorlog. Ze krijgen voor hun onderzoek toegang tot geheime archieven.
"De vervalsing van de geschiedenis is in Rusland en in het buitenland steeds gewoner", verklaarde een legerfunctionaris tegenover het persbureau Ria Novosti. Om dat tegen te gaan, trekt het leger studenten aan in de dienstplichtige leeftijd. De tijd die de studenten besteden aan het doorprikken en tegengaan van geschiedkundige "leugens", gaat af van hun verplichte diensttijd.
In juni diende een parlementariër al een wetsvoorstel in dat kritiek op acties van het Rode Leger ten tijde van de Tweede Wereldoorlog verbiedt. In het voorstel was een boete van omgerekend bijna 12.000 euro opgenomen voor het ontkennen van de bijdrage van het Russische Leger aan de 'internationale vrede'. Ook het 'verspreiden van opzettelijk valse informatie' over het leger van de Sovjet-Unie zou strafbaar moeten worden.
De Russische president Vladimir Poetin zei eerder dit jaar ook dat hij een einde wil aan de verschillende opvattingen over de Russische geschiedenis op scholen. Zijn land heeft volgens hem een standaardmethode nodig voor de geschiedenislessen.
Critici zijn bang dat de maatregelen gebruikt worden om patriottische sentimenten aan te wakkeren.
(HLN)
Speciale legereenheid gaat geschiedenis in Rusland bewaken
Als militairen verklede leden van een historische vereniging in mei in Duitsland tijdens de viering van de Russische overwinning op Duitsland in de Tweede Wereldoorlog. © ap.
Een speciale legereenheid gaat in Rusland de geschiedenis bewaken. De militairen moeten de strijd aangaan met de "vervalsing van de geschiedenis" en richten zich vooral op de Tweede Wereldoorlog. Ze krijgen voor hun onderzoek toegang tot geheime archieven.
"De vervalsing van de geschiedenis is in Rusland en in het buitenland steeds gewoner", verklaarde een legerfunctionaris tegenover het persbureau Ria Novosti. Om dat tegen te gaan, trekt het leger studenten aan in de dienstplichtige leeftijd. De tijd die de studenten besteden aan het doorprikken en tegengaan van geschiedkundige "leugens", gaat af van hun verplichte diensttijd.
In juni diende een parlementariër al een wetsvoorstel in dat kritiek op acties van het Rode Leger ten tijde van de Tweede Wereldoorlog verbiedt. In het voorstel was een boete van omgerekend bijna 12.000 euro opgenomen voor het ontkennen van de bijdrage van het Russische Leger aan de 'internationale vrede'. Ook het 'verspreiden van opzettelijk valse informatie' over het leger van de Sovjet-Unie zou strafbaar moeten worden.
De Russische president Vladimir Poetin zei eerder dit jaar ook dat hij een einde wil aan de verschillende opvattingen over de Russische geschiedenis op scholen. Zijn land heeft volgens hem een standaardmethode nodig voor de geschiedenislessen.
Critici zijn bang dat de maatregelen gebruikt worden om patriottische sentimenten aan te wakkeren.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
quote:Beroemde fort Krak des Chevaliers beschadigd door bommen
Krak des Chevaliers, de beroemdste kruisvaardersburcht van het Midden-Oosten, is door een bombardement beschadigd. Dat blijkt uit video's verspreid door Syrische rebellen. De burcht in Noord-Syrië, nabij de stad Homs, is in handen van de rebellen.
Krak des Chevaliers staat sinds 2006 op de Unesco-lijst van het Werelderfgoed. Homs is het toneel van verwoede strijd tussen regeringstroepen en rebellen. Uit beelden moet blijken dat de beschadiging het gevolg is van een raid door een helikopter of een militair vliegtuig.
Met de bouw van de burcht werd in 1031 begonnen door de Abbassieden. In 1142, tijdens de Kruistochten, kwam het imposante gebouw in handen van de Hospitaalridders, die de burcht versterkten. Sindsdien staat het complex bekend als de Krak des Chevaliers.
Bron: AD
Ура для россии
http://www.nytimes.com/20(...)html?ref=global&_r=0quote:Why the French Love a Parade
By ROBERT ZARETSKY
Published: July 12, 2013
The traditional July 14 military extravaganza along the Champs-Élysées, orchestrated to project a united and confident nation on France’s national day, arrives not a moment too soon for France. For one day, the nation can forget its economic and political woes, kick back and watch the passing parade.
http://www.deredactie.be/(...)_AdrianCartonDeWiartquote:Maak kennis met de boeiendste mens op Wikipedia
ma 15/07/2013 - 14:56 Frederik Defossez
Hij kan het zelf jammer genoeg niet meer meemaken, maar onze in 1963 overleden landgenoot Adrian Paul Ghislain Carton de Wiart wordt plots op tal van buitenlandse websites de hemel ingeprezen als dé boeiendste mens op Wikipedia. Zijn biografie leest dan ook als een spannende en avontuurlijke thriller.
http://www.deredactie.be/(...)nd/130715_magnacartaquote:Vier originele exemplaren Magna Carta herenigd
ma 15/07/2013 - 13:38 Ludwig De Wolf
De British Library heeft bekendgemaakt dat de vier nog overgebleven exemplaren van de Magna Carta uit 1215 voor het eerst sinds de publicatie van het document samen zullen worden tentoongesteld. Dat gebeurt ter gelegenheid van de viering van 800 jaar Magna Carta.
17-07-2013
Mammoeten klonen: kunnen we het (en willen we het wel)?
© epa.
In de Japanse hoofdstad Tokio wordt momenteel een 39.000 jaar oude mammoet tentoon gesteld. Het dier werd in mei gevonden onder een Siberische ijslaag en is enorm goed bewaard gebleven. De expositie doet de discussie opnieuw oplaaien of een uitgestorven diersoort tot leven wekken mogelijk is, en of dat überhaupt ethisch verantwoord zou zijn.
Het recentst ontdekte mammoetkarkas wordt sinds vorige week tentoongesteld in Japan. Aan de hand van spiervezels wordt geschat dat het dier tussen de vijftig en zestig jaar oud was toen het stierf. Onderzoekers vermoeden dat de mammoet in een diepe waterplas is gevallen, of vast kwam te zitten in moerasland. Op het karkas is nog haar en spierweefsel aanwezig en de wetenschappers die het dier gevonden hebben, waren naar verluidt zelfs in staat om een bloedstaal te nemen. Dat is nooit eerder gelukt bij een wolharige mammoet.
Controversiële expert
Het bloedstaal is naar het privélaboratorium van de controversiële Zuid-Koreaanse kloonexpert Hwang Woo-suk gestuurd. Die werkt samen met Russische wetenschappers aan het klonen van een mammoet. Semyn Grigoriev, de leider van het team dat de mammoet uitgroef, speculeerde eerder al dat vlakbij het karkas bloed gevonden werd dat intacte cellen bevat. "De vondst van het bloed geeft ons een goede kans om levende cellen te vinden die we dan kunnen gebruiken in ons project om een mammoet te klonen", aldus Grigoriev in de Britse krant The Guardian.
Legaal alternatief voor olifantenivoor
"De jacht op mammoetkorpsen is de voorbije jaren veranderd", zegt de Britse professor Adrian Lister uit. Lister werkt in het Londense Natural History Museum en is medeverantwoordelijk voor de tijdelijke Extinction-tentoonstelling. "Er werden de afgelopen vijf jaar evenveel mammoeten gevonden als in de voorbije vijftig. Dat ligt deels aan de klimaatverandering die de Siberische permafrost doet smelten, waardoor steeds meer karkassen onthuld worden. Maar steeds meer mensen beseffen dat het een lucratieve bezigheid is. Mammoetivoor is een legaal alternatief voor olifantenivoor."
"Maar elke keer dat er een redelijk goed geconserveerde mammoet ontdekt wordt", legt Lister uit, "herhalen mensen de bewering dat we we binnenkort in staat zullen zijn om de uitgestorven dieren te klonen. Ik betwijfel erg of we dat kunnen."
2 manieren om te klonen
Volgens Michael Hofreiter, moleculair bioloog aan York University, zijn er twee manieren waarop je zou kunnen proberen om een mammoet te klonen. "De eerste manier is simpel. Je zou de karkassen die we al opgegraven hebben kunnen analyseren in de hoop een cel te vinden waarin nog steeds een kern met levensvatbaar genoom zit. Daarna kan je de technieken gebruiken waarmee het schaap Dolly gekloond werd (in 1996, nvdr)."
"Die kern zou je dan in een olifantenembryo kunnen plaatsen en dat zou je dan kunnen implanteren in een vrouwelijke olifant, die later zou bevallen van een mammoet", gaat Hofreiter verder. "Het probleem is dat de mammoet vele duizenden jaren geleden uitstierf en dat de kans dat we een volledig levensvatbaar genoom vinden eigenlijk onbestaande is."
DNA samenstellen
Er is ook nog een andere aanpak. Je zou de restjes DNA die je vindt in verschillende karkassen kunnen gebruiken om het genoom van de mammoet in kaart te brengen. Daarna zou je volgens Lister dezelfde technieken kunnen gebruiken die momenteel al worden gebruikt om DNA te maken. Daarna zou je dat stukje DNA in een embryo van een Aziatische olifant, de dichtste levende verwant van de mammoet, kunnen plaatsen. Beetje bij beetje kan je zo het DNA in de embryo volledig verwisselen met dat van de mammoeten. Daarna zou die embryo in een vrouwelijke olifant geplaatst worden.
"Het moeilijke aan deze aanpak is dat olifanten en mammoeten elk ongeveer 4 miljard genen hebben in hun genomen", zegt Hoffreiter. "Je kan per keer maximum 1 miljoen genen in het embryo inbrengen, dus je zou dat proces 4.000 keer moeten herhalen om een volledig mammoetembryo te creëren." Bovendien is het implanteren van een mammoetembryo in een olifant ook al niet zonder risico. "Het is mogelijk dat de verschillen tussen een (Aziatische) olifant en een mammoet zo groot zijn dat het embryo niet levensvatbaar is in de olifant."
"Help de dieren die bedreigd zijn"
Maar ook ethisch zijn er hindernissen. "Mammoeten leken erg op olifanten", aldus Lister. "Het waren bijzonder sociale en intelligente dieren. Welk recht hebben wij om er een of twee te creëren en die dan op te sluiten in dierentuinen of onderzoekscentra?"
"We moeten ons geld niet steken in projecten die werken aan het opnieuw tot leven wekken van uitgestorven dieren", aldus Lister. "We moeten die diersoorten helpen die nu op de rand van de uitsterving staan. Dat is de beste manier om ons geld te investeren." Volgens cijfers van dierenorganisatie WWF verdwijnen er elk jaar 10.000 diersoorten.
Klimaatverandering
De wolharige mammoet leefde op de toendra- en permafrostgebieden van noordelijk Europa, Azië en Noord-Amerika voor de soort ongeveer tienduizend jaar geleden verdween. In 1993 rapporteerder Russische wetenschappers dat ze resten van mammoeten gevonden hadden op het eiland Wrangel, die gedateerd werden op 3.700 jaar geleden. Mammoeten stierven allicht uit door klimaatverandering, maar ook toedoen van de mens is niet uitgesloten.
(HLN)
Mammoeten klonen: kunnen we het (en willen we het wel)?
© epa.
In de Japanse hoofdstad Tokio wordt momenteel een 39.000 jaar oude mammoet tentoon gesteld. Het dier werd in mei gevonden onder een Siberische ijslaag en is enorm goed bewaard gebleven. De expositie doet de discussie opnieuw oplaaien of een uitgestorven diersoort tot leven wekken mogelijk is, en of dat überhaupt ethisch verantwoord zou zijn.
Het recentst ontdekte mammoetkarkas wordt sinds vorige week tentoongesteld in Japan. Aan de hand van spiervezels wordt geschat dat het dier tussen de vijftig en zestig jaar oud was toen het stierf. Onderzoekers vermoeden dat de mammoet in een diepe waterplas is gevallen, of vast kwam te zitten in moerasland. Op het karkas is nog haar en spierweefsel aanwezig en de wetenschappers die het dier gevonden hebben, waren naar verluidt zelfs in staat om een bloedstaal te nemen. Dat is nooit eerder gelukt bij een wolharige mammoet.
Controversiële expert
Het bloedstaal is naar het privélaboratorium van de controversiële Zuid-Koreaanse kloonexpert Hwang Woo-suk gestuurd. Die werkt samen met Russische wetenschappers aan het klonen van een mammoet. Semyn Grigoriev, de leider van het team dat de mammoet uitgroef, speculeerde eerder al dat vlakbij het karkas bloed gevonden werd dat intacte cellen bevat. "De vondst van het bloed geeft ons een goede kans om levende cellen te vinden die we dan kunnen gebruiken in ons project om een mammoet te klonen", aldus Grigoriev in de Britse krant The Guardian.
Legaal alternatief voor olifantenivoor
"De jacht op mammoetkorpsen is de voorbije jaren veranderd", zegt de Britse professor Adrian Lister uit. Lister werkt in het Londense Natural History Museum en is medeverantwoordelijk voor de tijdelijke Extinction-tentoonstelling. "Er werden de afgelopen vijf jaar evenveel mammoeten gevonden als in de voorbije vijftig. Dat ligt deels aan de klimaatverandering die de Siberische permafrost doet smelten, waardoor steeds meer karkassen onthuld worden. Maar steeds meer mensen beseffen dat het een lucratieve bezigheid is. Mammoetivoor is een legaal alternatief voor olifantenivoor."
"Maar elke keer dat er een redelijk goed geconserveerde mammoet ontdekt wordt", legt Lister uit, "herhalen mensen de bewering dat we we binnenkort in staat zullen zijn om de uitgestorven dieren te klonen. Ik betwijfel erg of we dat kunnen."
2 manieren om te klonen
Volgens Michael Hofreiter, moleculair bioloog aan York University, zijn er twee manieren waarop je zou kunnen proberen om een mammoet te klonen. "De eerste manier is simpel. Je zou de karkassen die we al opgegraven hebben kunnen analyseren in de hoop een cel te vinden waarin nog steeds een kern met levensvatbaar genoom zit. Daarna kan je de technieken gebruiken waarmee het schaap Dolly gekloond werd (in 1996, nvdr)."
"Die kern zou je dan in een olifantenembryo kunnen plaatsen en dat zou je dan kunnen implanteren in een vrouwelijke olifant, die later zou bevallen van een mammoet", gaat Hofreiter verder. "Het probleem is dat de mammoet vele duizenden jaren geleden uitstierf en dat de kans dat we een volledig levensvatbaar genoom vinden eigenlijk onbestaande is."
DNA samenstellen
Er is ook nog een andere aanpak. Je zou de restjes DNA die je vindt in verschillende karkassen kunnen gebruiken om het genoom van de mammoet in kaart te brengen. Daarna zou je volgens Lister dezelfde technieken kunnen gebruiken die momenteel al worden gebruikt om DNA te maken. Daarna zou je dat stukje DNA in een embryo van een Aziatische olifant, de dichtste levende verwant van de mammoet, kunnen plaatsen. Beetje bij beetje kan je zo het DNA in de embryo volledig verwisselen met dat van de mammoeten. Daarna zou die embryo in een vrouwelijke olifant geplaatst worden.
"Het moeilijke aan deze aanpak is dat olifanten en mammoeten elk ongeveer 4 miljard genen hebben in hun genomen", zegt Hoffreiter. "Je kan per keer maximum 1 miljoen genen in het embryo inbrengen, dus je zou dat proces 4.000 keer moeten herhalen om een volledig mammoetembryo te creëren." Bovendien is het implanteren van een mammoetembryo in een olifant ook al niet zonder risico. "Het is mogelijk dat de verschillen tussen een (Aziatische) olifant en een mammoet zo groot zijn dat het embryo niet levensvatbaar is in de olifant."
"Help de dieren die bedreigd zijn"
Maar ook ethisch zijn er hindernissen. "Mammoeten leken erg op olifanten", aldus Lister. "Het waren bijzonder sociale en intelligente dieren. Welk recht hebben wij om er een of twee te creëren en die dan op te sluiten in dierentuinen of onderzoekscentra?"
"We moeten ons geld niet steken in projecten die werken aan het opnieuw tot leven wekken van uitgestorven dieren", aldus Lister. "We moeten die diersoorten helpen die nu op de rand van de uitsterving staan. Dat is de beste manier om ons geld te investeren." Volgens cijfers van dierenorganisatie WWF verdwijnen er elk jaar 10.000 diersoorten.
Klimaatverandering
De wolharige mammoet leefde op de toendra- en permafrostgebieden van noordelijk Europa, Azië en Noord-Amerika voor de soort ongeveer tienduizend jaar geleden verdween. In 1993 rapporteerder Russische wetenschappers dat ze resten van mammoeten gevonden hadden op het eiland Wrangel, die gedateerd werden op 3.700 jaar geleden. Mammoeten stierven allicht uit door klimaatverandering, maar ook toedoen van de mens is niet uitgesloten.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-07-2013
2000 jaar oude nederzetting met piramide ontdekt in Mexico
Archeologen hebben in Mexico de resten van een zeer oude nederzetting teruggevonden. In de nederzetting – die zo’n 2000 jaar oud is – troffen de archeologen onder meer dertig graven en de resten van een piramide terug.
De nederzetting bevindt zich in het zuidoosten van Mexico, in de stad Jáltipan. De Mexicanen stuitten op de nederzetting tijdens bouwwerkzaamheden. Daarop werden er archeologen bijgehaald. Zij zijn opgravingen begonnen en hebben al verschillende ontdekkingen gedaan.
Graven
Zo zijn er dertig graven teruggevonden. In zeker twee ervan liggen kinderen begraven. De overledenen kregen flink wat offers mee. In de graven zijn botten van honden, resten van herten, vissen en vogels teruggevonden. Mogelijk was het de bedoeling dat de dieren de doden tijdens hun reis naar de onderwereld zouden vergezellen.
Fossiele resten In de nederzetting werden ook veel fossiele resten aangetroffen. Sommige resten zijn van dieren die al meer dan 10.000 jaar zijn uitgestorven. Daarmee zijn deze fossiele resten dus aanzienlijk ouder dan de nederzetting zelf. Mogelijk verzamelden de inwoners van de nederzetting deze fossiele resten.
Piramide
Ook troffen de onderzoekers de resten van een piramide aan. Het stenen gebouw moet zo’n twaalf meter hoog zijn geweest. De vondst is heel bijzonder, zo benadrukken de archeologen. In dit deel van Mexico worden namelijk maar zelden stenen gebouwen van dit type teruggevonden.
Inwoners
Onduidelijk is nog wie er precies in de nederzetting woonden. Tijdens de opgravingen zijn namelijk sporen van diverse culturen teruggevonden. Sommige gebouwen doen bijvoorbeeld denken aan de Maya’s, terwijl het ontdekte aardewerk weer afkomstig lijkt uit de stad Teotihuacán. Mogelijk was de nederzetting een plek waar allerlei culturen samenkwamen, bijvoorbeeld een markt of overheidscentrum.
De archeologen vermoeden dat de nederzetting rond het begin van de jaartelling tot stand kwam. Tot het jaar 600 of 700 was de nederzetting bewoond.
(scientias.nl)
2000 jaar oude nederzetting met piramide ontdekt in Mexico
Archeologen hebben in Mexico de resten van een zeer oude nederzetting teruggevonden. In de nederzetting – die zo’n 2000 jaar oud is – troffen de archeologen onder meer dertig graven en de resten van een piramide terug.
De nederzetting bevindt zich in het zuidoosten van Mexico, in de stad Jáltipan. De Mexicanen stuitten op de nederzetting tijdens bouwwerkzaamheden. Daarop werden er archeologen bijgehaald. Zij zijn opgravingen begonnen en hebben al verschillende ontdekkingen gedaan.
Graven
Zo zijn er dertig graven teruggevonden. In zeker twee ervan liggen kinderen begraven. De overledenen kregen flink wat offers mee. In de graven zijn botten van honden, resten van herten, vissen en vogels teruggevonden. Mogelijk was het de bedoeling dat de dieren de doden tijdens hun reis naar de onderwereld zouden vergezellen.
Fossiele resten In de nederzetting werden ook veel fossiele resten aangetroffen. Sommige resten zijn van dieren die al meer dan 10.000 jaar zijn uitgestorven. Daarmee zijn deze fossiele resten dus aanzienlijk ouder dan de nederzetting zelf. Mogelijk verzamelden de inwoners van de nederzetting deze fossiele resten.
Piramide
Ook troffen de onderzoekers de resten van een piramide aan. Het stenen gebouw moet zo’n twaalf meter hoog zijn geweest. De vondst is heel bijzonder, zo benadrukken de archeologen. In dit deel van Mexico worden namelijk maar zelden stenen gebouwen van dit type teruggevonden.
Inwoners
Onduidelijk is nog wie er precies in de nederzetting woonden. Tijdens de opgravingen zijn namelijk sporen van diverse culturen teruggevonden. Sommige gebouwen doen bijvoorbeeld denken aan de Maya’s, terwijl het ontdekte aardewerk weer afkomstig lijkt uit de stad Teotihuacán. Mogelijk was de nederzetting een plek waar allerlei culturen samenkwamen, bijvoorbeeld een markt of overheidscentrum.
De archeologen vermoeden dat de nederzetting rond het begin van de jaartelling tot stand kwam. Tot het jaar 600 of 700 was de nederzetting bewoond.
(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
15-07-2013
Mogelijk oudste maankalender ter wereld ontdekt
Foto: NU.nl/Paul Groeneveld
Bij een opgraving op een veld nabij het kasteel Crathes Castle in het Schotse Aberdeenshire zijn de overblijfselen van twaalf kuilen aangetroffen die qua positie waren afgestemd op de verschillende maanfasen in een maand.
De kuilen zijn waarschijnlijk 10.000 jaar geleden gegraven door jager-verzamelaars en deden mogelijk dienst als kalender.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Birmingham. Ze hebben hun resultaten gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Internet Archeology.
Luchtfoto's
De wetenschappers ontdekten het duizenden jaren oude patroon van kuilen op luchtfoto's van het gebied in Aberdeenshire.
Uit hun analyse van de onregelmatigheden in het landschap blijkt dat er ruim 10.000 jaar geleden kuilen zijn gegraven, waarin vermoedelijk houten palen werden geplaatst. Met behulp van deze palen kon de tijd worden afgemeten aan het schijnsel van de maan.
De positie van de kuilen lijkt ook afgestemd op de zonsopkomst in de winter. Daardoor waren mensen waarschijnlijk ook in staat om het jaargetijde af te lezen aan de primitieve kalender.
Tijd
"Het verzamelde bewijs suggereert dat gemeenschappen van jager-verzamelaars de behoefte en de mogelijkheid hadden om tijd te meten gedurende het jaar en om seizoenscorrecties te meten aan de hand van de stand van de maan", verklaart hoofdonderzoeker Vince Gaffney op BBC News.
"Dit vermogen illustreert een belangrijke stap in de creatie van tijd door mensen en daarmee de creatie van historie", aldus Gaffney.
De maankalender in Schotland werd ongeveer 5000 jaar eerder aangelegd dan de tot nu toe oudst bekende monumenten waarmee tijd werd gemeten in Mesopotamië.
(nu.nl)
Mogelijk oudste maankalender ter wereld ontdekt
Foto: NU.nl/Paul Groeneveld
Bij een opgraving op een veld nabij het kasteel Crathes Castle in het Schotse Aberdeenshire zijn de overblijfselen van twaalf kuilen aangetroffen die qua positie waren afgestemd op de verschillende maanfasen in een maand.
De kuilen zijn waarschijnlijk 10.000 jaar geleden gegraven door jager-verzamelaars en deden mogelijk dienst als kalender.
Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Birmingham. Ze hebben hun resultaten gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Internet Archeology.
Luchtfoto's
De wetenschappers ontdekten het duizenden jaren oude patroon van kuilen op luchtfoto's van het gebied in Aberdeenshire.
Uit hun analyse van de onregelmatigheden in het landschap blijkt dat er ruim 10.000 jaar geleden kuilen zijn gegraven, waarin vermoedelijk houten palen werden geplaatst. Met behulp van deze palen kon de tijd worden afgemeten aan het schijnsel van de maan.
De positie van de kuilen lijkt ook afgestemd op de zonsopkomst in de winter. Daardoor waren mensen waarschijnlijk ook in staat om het jaargetijde af te lezen aan de primitieve kalender.
Tijd
"Het verzamelde bewijs suggereert dat gemeenschappen van jager-verzamelaars de behoefte en de mogelijkheid hadden om tijd te meten gedurende het jaar en om seizoenscorrecties te meten aan de hand van de stand van de maan", verklaart hoofdonderzoeker Vince Gaffney op BBC News.
"Dit vermogen illustreert een belangrijke stap in de creatie van tijd door mensen en daarmee de creatie van historie", aldus Gaffney.
De maankalender in Schotland werd ongeveer 5000 jaar eerder aangelegd dan de tot nu toe oudst bekende monumenten waarmee tijd werd gemeten in Mesopotamië.
(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
Een stelletje druktemakers 
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
16-07-2013
Archeologen stuiten op 'vampierenkerkhof'
© epa.
Archeologen hebben vlakbij de Poolse stad Gliwice zeven zogenaamde 'vampiergraven' ontdekt. De skeletten werden op een bouwplaats gevonden, de hoofden waren verwijderd en tussen de benen geplaatst.
© epa.
Onthoofding was in de middeleeuwen gebruikelijk wanneer vermoed werd dat iemand vampier was. Zo zou worden voorkomen dat een bloedzuiger het hoofd van de dode vampier zou kunnen vinden en deze weer tot leven zou kunnen wekken.
De archeologen moeten het exacte lot van de skeletten nog bepalen. De afwezigheid van persoonlijke bezittingen als sieraden in de graven, maakt het moeilijker om het jaar van de dood te ontdekken. Eerste schattingen suggereren dat de botten dateren uit de 16de eeuw.
In Europa zijn er in de loop der tijd verschillende vampiergraven gevonden, schrijft Archeologieonline.nl. "De oudste ooit gevonden was een skelet van een vrouw in Venetië. De mond van het geraamte was wijd open met daarin een steen geplaatst. Dit ritueel moest ervoor zorgen dat de vampier zich niet meer zou kunnen voeden met menselijk bloed".
© epa.
© epa.
© epa.
(HLN)
Archeologen stuiten op 'vampierenkerkhof'
© epa.
Archeologen hebben vlakbij de Poolse stad Gliwice zeven zogenaamde 'vampiergraven' ontdekt. De skeletten werden op een bouwplaats gevonden, de hoofden waren verwijderd en tussen de benen geplaatst.
© epa.
Onthoofding was in de middeleeuwen gebruikelijk wanneer vermoed werd dat iemand vampier was. Zo zou worden voorkomen dat een bloedzuiger het hoofd van de dode vampier zou kunnen vinden en deze weer tot leven zou kunnen wekken.
De archeologen moeten het exacte lot van de skeletten nog bepalen. De afwezigheid van persoonlijke bezittingen als sieraden in de graven, maakt het moeilijker om het jaar van de dood te ontdekken. Eerste schattingen suggereren dat de botten dateren uit de 16de eeuw.
In Europa zijn er in de loop der tijd verschillende vampiergraven gevonden, schrijft Archeologieonline.nl. "De oudste ooit gevonden was een skelet van een vrouw in Venetië. De mond van het geraamte was wijd open met daarin een steen geplaatst. Dit ritueel moest ervoor zorgen dat de vampier zich niet meer zou kunnen voeden met menselijk bloed".
© epa.
© epa.
© epa.
(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
17-07-2013
De Israëlische farao
Archeologen van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem hebben bij opgravingen in het noorden van Israël een opmerkelijke vondst gedaan: de voeten van een sfinx. Ze vonden de overblijfselen van het beeld in een laag puin die bij de verwoesting van een kasteel in 1300 voor Christus is ontstaan.
Aan de inscriptie te zien, gaat het om een beeld van farao Mykerinos, die in 4500 jaar geleden over Egypte heerste. Hij is de farao die de beroemde piramides van Gizeh liet maken. Van hem zijn nooit eerder bustes of sfinxen gevonden. Mykerinos leefde in Heliopolis, tegenwoordig een deel van Caïro. Omdat zijn paleis onder de bebouwing ligt, is daar moeilijk graven voor archeologen.
De vondst is ook uitzonderlijk omdat buiten Egypte vrijwel nooit sfinxen of andere belangrijke Egyptische kunstwerken worden gevonden. In Israël, Libanon en Syrië zijn nog nooit dergelijke objecten ontdekt. De grote vraag is dan ook hoe het standbeeld in Tel Hazor, aan het Meer van Galilea terecht is gekomen.
De archeologen denken dat het een cadeau is geweest van een Egyptische koning aan een koning van Hazor. Dat was een belangrijke stad in het Midden Oosten met sterke banden met Egypte. Wellicht heeft een nazaat van farao Mykerinos het aan een collega cadeau gedaan
(faqt)
De Israëlische farao
Archeologen van de Hebreeuwse Universiteit in Jeruzalem hebben bij opgravingen in het noorden van Israël een opmerkelijke vondst gedaan: de voeten van een sfinx. Ze vonden de overblijfselen van het beeld in een laag puin die bij de verwoesting van een kasteel in 1300 voor Christus is ontstaan.
Aan de inscriptie te zien, gaat het om een beeld van farao Mykerinos, die in 4500 jaar geleden over Egypte heerste. Hij is de farao die de beroemde piramides van Gizeh liet maken. Van hem zijn nooit eerder bustes of sfinxen gevonden. Mykerinos leefde in Heliopolis, tegenwoordig een deel van Caïro. Omdat zijn paleis onder de bebouwing ligt, is daar moeilijk graven voor archeologen.
De vondst is ook uitzonderlijk omdat buiten Egypte vrijwel nooit sfinxen of andere belangrijke Egyptische kunstwerken worden gevonden. In Israël, Libanon en Syrië zijn nog nooit dergelijke objecten ontdekt. De grote vraag is dan ook hoe het standbeeld in Tel Hazor, aan het Meer van Galilea terecht is gekomen.
De archeologen denken dat het een cadeau is geweest van een Egyptische koning aan een koning van Hazor. Dat was een belangrijke stad in het Midden Oosten met sterke banden met Egypte. Wellicht heeft een nazaat van farao Mykerinos het aan een collega cadeau gedaan
(faqt)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
http://www.deredactie.be/(...)30717_Kate_bevallingquote:Geen minister aanwezig bij bevalling Kate
wo 17/07/2013 - 09:22 Dominique Fiers
De Britse minister van Binnenlandse Zaken Theresa May breekt met een eeuwenoude traditie aan het Britse hof. Ze zal niet aanwezig zijn bij de geboorte van de koninklijke baby. Het was lang de gewoonte dat een minister een koninklijke bevalling bijwoonde, en dat om te vermijden dat een bedrieger later de plaats op de troon zou innemen. In heel het land stijgt intussen, samen met de zomerse temperaturen, de koninklijke bevallingskoorts.
