De kunst van het loslaten van je ex #226

quote:

Op maandag 29 juli 2013 13:57 schreef Sportura het volgende:
Even een kloon omdat ik weet dat m'n ex nog aardig wat fora langsstruind op m'n normale gebruikersnaam...

Tijdje geleden heeft ze het uitgemaakt... En dat net nadat we echt een top vakantie hadden gehad...
Op vakantie hebben we het nog heel lang gehad over de toekomst en eigenlijk kwamen die zaken alleen maar van haar kant af. Ik heb er heel positief opgereageerd omdat ik eigenlijk wel blij verrast was dat ze daar mee kwam.

Lang verhaal kort te maken, we waren nog maar net thuis en ineens had ze allerlei feestjes en was ze ineens niet meer thuis.
Nog geen dag erna maakt ze het uit.

Iets waar ik in eerste instantie aan moest denken was dat ze vreemd ging omdat ze ineens allerlei rare feestjes uit d'r hoge hoed toverde. Dit blijt volgens haar beste vriendin niet het geval te zijn maar ineens vanuit het niets stort ze zich in allerlei feestjes en stappen, terwijl ze daar in onze relatie nooit zin aan had (ik wel )
Ik vermoed alleen dat ze zich helemaal op het werken en stappen stort om maar niet alleen thuis te hoeven zijn en over "ons" na te denken...

Ze bleef in het begin zelfs constant whatsappen om vervolgens te zeiken dat ze er zo zat van was en geen contact meer wilde... Dus moeilijk als het was alle contact verbroken, maar dan zelf na 2 dagen alweer contact opnemen... En dan gewoon koetjes en kalfjes babbelen. Zelfs zeggen dat ze dingen mist, zelf er over beginnen maar niet langs durven komen omdat we het dan alleen maar over "vroeger" zouden gaan hebben en daar heeft mevrouw geen zin in !

Tot 2 weekenden geleden en we toevallig elkaar tegen kwamen op het terras, super leuke avond gehad en ik merkte gewoon dat er nog chemie was maar dat ze zelf gereserveerd is...

Al met al een kut situatie waar ik soms moeilijk mee om kan gaan want het is of alles of niks mijns inziens maar dit is mijn ogen half half aanrommelen...

Nou even een update van bovenstaande situatie... Het is alleen maar bergafwaards gegaan...
Alleen maar ruzie en gezeik, gaat soms 2 a 3 dagen goed en dan begint het weer alsof ze aanstuurt op ruzie...
En dat is er gekomen hoor... Jezus, wat een gezeik gehad... Ik heb echt alles voor m'n voeten gegooid gekregen maar op alle vragen die ik stel krijg ik geen antwoord. Alles wordt afgedaan als leugens.

Constant als ik denk van, én nu is het klaar dan begint het weer... Om nu aan te komen op een punt dat het in mijn optiek alleen maar zeiken is om het zeiken, dwarsliggen om niks...
Ik snap best dat ze aandacht wil, en dat kan ze krijgen ook maar het is net alsof ze het leuk vind om negatieve aandacht te krijgen...

Constant roepen dat ze rust wil en zat is van mijn "gezeik" maar zelf constant de aanval zoeken omdat ze weet dat ik wel reageer ! Ik heb er m'n buik zo van vol maar loslaten ben ik nog gewoon niet klaar voor, en stiekem wil ik haar diep van binnen ook gewoon nog terug...

Ik hoor het mezelf ook gewoon zeggen Het zou lachwekkend zijn als het niet zo serieus echt was...

Dan heeft zij waarschijnlijk nog heel veel te zeggen en te verwerken.

Kunnen jullie niet een normaal gesprek hebben? Of kan zij niet eens haar gedachten op papier/mail zetten? Dan wel even wat tijd nemen voor zichzelf om na te denken?

Laat je zelf niet verleiden tot ruzie, hoe moeilijk ook. Zeg dat als haar iets dwars zit, dat je open staat voor een normaal open gesprek, omdat je niet op deze manier met haar om wilt gaan.

quote:

Op vrijdag 9 augustus 2013 15:29 schreef Sportura het volgende:

[..]

Nou even een update van bovenstaande situatie... Het is alleen maar bergafwaards gegaan...
Alleen maar ruzie en gezeik, gaat soms 2 a 3 dagen goed en dan begint het weer alsof ze aanstuurt op ruzie...
En dat is er gekomen hoor... Jezus, wat een gezeik gehad... Ik heb echt alles voor m'n voeten gegooid gekregen maar op alle vragen die ik stel krijg ik geen antwoord. Alles wordt afgedaan als leugens.

Constant als ik denk van, én nu is het klaar dan begint het weer... Om nu aan te komen op een punt dat het in mijn optiek alleen maar zeiken is om het zeiken, dwarsliggen om niks...
Ik snap best dat ze aandacht wil, en dat kan ze krijgen ook maar het is net alsof ze het leuk vind om negatieve aandacht te krijgen...

Constant roepen dat ze rust wil en zat is van mijn "gezeik" maar zelf constant de aanval zoeken omdat ze weet dat ik wel reageer ! Ik heb er m'n buik zo van vol maar loslaten ben ik nog gewoon niet klaar voor, en stiekem wil ik haar diep van binnen ook gewoon nog terug...

Ik hoor het mezelf ook gewoon zeggen Het zou lachwekkend zijn als het niet zo serieus echt was...

Alles wat je vertelt heb ik ook. Maar gewoon negeren als zij zo begint. Ik ben er eigenlijk ook niet aan toe om het los te laten en wil haar ook nog terug, maar de keiharde waarheid is dat dit niet gaat gebeuren. Misschien is dit in mijn situatie iets duidelijker omdat mijn ex al een ander heeft, en daar vanaf de dag dat ik uit huis ben gegaan, mee is gaan samenwonen.

Maar het moet van twee kanten komen, besef je dat goed. En als zij niet wilt dan is dat zo. Het is kut en lastig, maar je kan het alleen maar laten gaan. Probeer verder te gaan met jouw leven, niet het leven met haar.

Ik wil niet loslaten

Ik heb de relatie zelf verbroken, zag het op dat moment niet meer zitten. Wilde er niet meer over praten. Hadden een paar keer ruzie gehad. Zat met mezelf ook wat in de knoei, waar ze aandacht en begrip voor had, maar toch. Keuze gemaakt om het uit te maken en wat heb ik daar nu een spijt van

quote:

Op zondag 11 augustus 2013 14:56 schreef Scrummie het volgende:

[..]

Je zal destijds je redenen gehad hebben maar zoals je het nu zegt komt het ook een beetje ondoordacht over, sorry..

Maar je kan haar niet meer terug krijgen ook?

Ik wilde rust aan mn kop, maar kon dat in mn eentje eerst ook niet vinden. Nu ik die rust heb, komt het 10 x zo hard binnen Ondoordacht, eens. En geen idee hoe ik dat moet aanpakken.

Pff, wat heb ik in de laatste weken gemerkt hoe erg ik gesteld ben op m'n vrijheid nu. Zoals ik eerder zei een meisje ontmoet, maar zij bleek stapelverliefd te zijn op me. In eerste instantie kon ik het niet over mijn hart krijgen om te zeggen dat ik dat to-taal nog niet wilde, maar heb het uiteindelijk toch gedaan. Ik voelde de strop om mijn nek alweer dicht gaan en daar moest ik toch een stokje voor steken.

Ondanks dat ik aan heb gegeven gewoon dingen te willen doen met andere vrouwen die nacht alsnog seks met haar gehad. Nu sms't ze me wel constant, waar ik ook een beetje gek van word maar in ieder geval duidelijk gemaakt waar ik sta en dat is een pak van m'n hart.

Vrouwen, ze zijn ook wat.

Verstandelijk zou ik er overheen moeten zijn (zij ging vreemd + al maanden niks meer voor me voelen, maar bij me blijven voor het gemak en de verhuizing naar Oslo. Dit moest ik uit haar fb lezen...). Verstand zegt dat ik nog een keer goed met haar moet praten voor een goede afronding en dan is het ieder zijns wegen. Eventueel kunnen we dan in de toekomst nog een keer fatsoenlijk contact hebben.

Gevoelsmatig voelt het meer dat ik met list en bedrog de laatste maanden heb geleefd met haar.... En toch.. het was allemaal niet noodzakelijk geweest als zij veel eerder met mij open kaart had gespeeld.
Dit leerde mij dat zij mijn tranen en verdriet niet waard is en dat ik mij richt op mijn toekomst.

Beginnend met het vervangen van de sloten van het appartement. Dan moet zij met mij overleggen wanneer ze haar spullen ophaalt in plaats van dat ik maar moet wachten op haar beslissing en nerges op reageert (heeft nog een sleutel... ) Ik wil haar niet alleen in het appartement hebben. Dus nieuw slot en ik ben vrij
Nu nog werk regelen en donderdag ga ik mijn vrijheid met een brugspring vieren in Rjukan

quote:

Op maandag 12 augustus 2013 22:06 schreef Scrummie het volgende:

[..]

Maar je weet ook niet wat zij wil? Of heeft ze al een ander? Zo niet, zou ik haar gewoon bellen. Maar ik ben wat dat betreft echt een dromer. 2 weken terug hoopte ik elke minuut dat mijn ex zich bedacht, zo ineens voor me zou staan en me zoenen alsof ze me jaren niet had gezien. Zeg maar wat je in een film ziet. Ja, zo ben ik . Anyway, als je echt zeker weet dat je wel verder wilt, moet je het haar gewoon zeggen.

Niet alleen jij bent een dromer hoor Scrummie. Het jammere is alleen dat het wel dubbel zo hard aankomt, maar dat is niet vreemd als zij al maanden verder is met het verwerken, ze had het alleen nog niet aan mij verteld.

En wat betreft Tenker, die dingen gebeuren. Je hebt uit een opwelling gehandeld, en dat kan gebeuren. Je moet er ook van leren. Feit blijft wel dat het nu twee kanten op kan gaan. Als je het echt nog wilt moet je contact op gaan nemen en uitleggen wat er is/was zodat zij het kan begrijpen. En zorg er dan voor dat je het goed maakt op een bijzondere manier, zodat zij ook in kan zien dat je dit echt meent. Je moet het ook van haar kant kunnen begrijpen, eerst wordt ze opzij geschoven en nu is ze weer welkom, dat kan heel klote overkomen.

quote:

Op dinsdag 13 augustus 2013 15:05 schreef Markelientje het volgende:
Verstandelijk zou ik er overheen moeten zijn (zij ging vreemd + al maanden niks meer voor me voelen, maar bij me blijven voor het gemak en de verhuizing naar Oslo. Dit moest ik uit haar fb lezen...). Verstand zegt dat ik nog een keer goed met haar moet praten voor een goede afronding en dan is het ieder zijns wegen. Eventueel kunnen we dan in de toekomst nog een keer fatsoenlijk contact hebben.

Gevoelsmatig voelt het meer dat ik met list en bedrog de laatste maanden heb geleefd met haar.... En toch.. het was allemaal niet noodzakelijk geweest als zij veel eerder met mij open kaart had gespeeld.
Dit leerde mij dat zij mijn tranen en verdriet niet waard is en dat ik mij richt op mijn toekomst.

Beginnend met het vervangen van de sloten van het appartement. Dan moet zij met mij overleggen wanneer ze haar spullen ophaalt in plaats van dat ik maar moet wachten op haar beslissing en nerges op reageert (heeft nog een sleutel... ) Ik wil haar niet alleen in het appartement hebben. Dus nieuw slot en ik ben vrij
Nu nog werk regelen en donderdag ga ik mijn vrijheid met een brugspring vieren in Rjukan

Situatie die o zo herkenbaar is. Je mag blij zijn dat het jouw appartement is en niet gezamelijk zoals bij mij. Jij bent al goed op weg om het gezeik en verdriet achter je te laten en in te zien hoe de situatie echt is. En dat verdient op zijn minst een applaus!

En dan nog even snel een update van mijn eigen 'gezeik'.

Zoals eerder gezegd woont zij nu samen met haar 'nieuwe' vriend, ik ben op een vrijdag middag vertrokken en nog diezelfde avond woonde hij er al. En ik heb daar wel moeite mee. Hij neemt toch alles over wat ik ook heb opgebouwd daar en dat zijn niet alleen materialistische zaken, maar ook een leven met een partner en kind.

Nu ging het de laatste dagen wel redelijk tot goed. Ik denk dat ik over haar nu wel heen ben, alleen al om haar houding. Maar het oude leventje wil ik eigenlijk nog niet kwijt. Hoe heerlijk het was om 's ochtends een slapende dochter te zien en 's avonds als je thuis komt dat je direct geroepen wordt omdat ze iets gemaakt had voor je of dat ze wou spelen. Dat mis ik dus echt.

And to make matters worse ga ik die kleine in de toekomst niet tot weinig meer zien. Volgens mijn ex ben ik niet bereid om de rol als vader op mij te nemen. Want die gaat volgens haar gepaard met het maandelijks betalen van een x bedrag. En dat vertik ik, ik ga mijn ex geen geld geven voor het "dagelijks onderhoud", zij heeft maar haar 'nieuwe' vriend voldoende inkomen en weet ik zeker dat het geld niet naar de kleine gaat, maar naar mijn ex zelf. Als ze bij mij is krijgt ze alles wat ze zich maar wensen kan. En ik ben van mening dat een vader zijn niet om geld draait maar om liefde, en daarvan weet ik zeker dat ik dat kan geven.
Dus nu krijg ik haar gewoon niet meer te zien, zo simpel gaat dat. En als ik het met iets lastig heb, is dat het wel. Dat was de voornaamste reden waardoor ik de hele situatie redelijk doorheen kwam.

Ps. Het is niet mijn biologische dochter en ik heb het nooit mogen erkennen. Vandaar dat ik dus ook niet hoef te betalen.

Gah, mag dan goed op weg zijn... Toch knaagt het en wil ik de deur nog niet helemaal dichtdoen, soms komen de tranen... Verwijderde de foto's uit Aperture en toen...

Toch.. Ik heb de draad weer opgepakt. Naar G4S Oslo gebeld voor werk, zou daar vorige week vrijdag 2e interview hebben... Niet verstandig met dit alles in gedachte. Gebeld en gebeld.. niet terugbellen, dus vandaag contactpersoon gesproken en die zou verder kijken. (Tja, ik heb alle papieren hiervoor in het Noors, geeft me de financiele ruimte om rustig naar ander werk te kijken)
En op maandag nog een interview bij een verzorgingstehuis als extra kracht. Daar me even goed verkopen en hopelijk kan ik zo snel mogelijk beginnen en dan weer een vrienden/kennissenkring opbouwen in Oslo.

Tevens, bungee jumpen is geweldig!!! Aanrader voor iedereen die het wil, Rjukan in Telemark, 84 meter over een rivertje bij de waterkrachtcentrale (bekend uit de film "de helden van Telemark")

Godver... ze heeft haar spullen opgehaald en dat deed ontiegelijk pijn.. Nog even wat gepraat en zo, enige wat er uitkwam van haar was dat ze geen beslissing wil nemen omdat er teveel op haar weg plaatsvind (ze gaat studeren, weet niet wat ze zelf wil (te snel moeten opgroeien door situatie op haar 14/15de)).

Zelf aangegeven dat ik in staat ben met een schone lei te beginnen met haar, maar ik kan het niet alleen... Ze geeft alleen aan dat ze tijd nodig heeft voordat ze een dergelijke beslissing kan nemen en wil dat ik ook verder leef. Dus geen ja en geen nee (duidelijk antwoord zou het zoveel makkelijker maken om evt verder te gaan... )

*Net een iMessage waarin ze bedankte voor de hulp met het ophalen, niet de boel compliceerde. Zag ik geen redenen toe. Haar een melding teruggestuurd dat zij ook tijd nodig heeft voor zichzelf en dat ze altijd welkom is. Gaf aan dat over de financiën we een afspraak maken tzt. Zij mag dan contact opnemen, ik laat haar voor nu gaan.
Genoeg dingen die ik ook moet regelen, vooral werk, motor rijbewijs en Bergen test (Noors op zeker niveau)

[ Bericht 25% gewijzigd door Markelientje op 17-08-2013 11:57:40 (Nieuwe informatie) ]

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 11:54 schreef Scrummie het volgende:
Dat zou ik dus niet trekken, vind het ook niet fair van haar eigenlijk. Of gewoon samen door gaan, of zeggen dat het het einde is. Nu is het half half en kan je niet door met je leven ondanks dat ze zegt dat je dat wel moet doen.

Misschien dat de gevoelens richting haar met de tijd slijten, maar op het moment zit het hartje in de weg.. Geef het liever de tijd dan dat ik te snel er overheen stap.
En ach, met goede vrienden hier is het wel mogelijk de tijd door te komen

quote:

Op zaterdag 17 augustus 2013 12:02 schreef Markelientje het volgende:

[..]

Misschien dat de gevoelens richting haar met de tijd slijten, maar op het moment zit het hartje in de weg.. Geef het liever de tijd dan dat ik te snel er overheen stap.
En ach, met goede vrienden hier is het wel mogelijk de tijd door te komen

Als ik het zo lees moet je echt voor jezelf gaan kiezen nu. Je wordt gewoon een beetje aan het lijntje gehouden. Jij moet nu echt gewoon over haar heen gaan stappen, en natuurlijk zegt je gevoel iets anders, dat kan ik maar al te goed. Hier eindigde zo'n zelfde iets in alleen maar leugens van haar kant om er zo goed vanaf te komen en ik zit nu met de gebakken peren.

Na 6 jaar mag ik me hier ook weer melden. Ik ben degene die de relatie heeft verbroken, maar het blijft kut. Soms moet je naar je verstand luisteren en niet naar je gevoel. Het leven is te kort om ongelukkig te zijn.

quote:

Op zaterdag 10 augustus 2013 15:58 schreef aeque het volgende:

[..]

Alles wat je vertelt heb ik ook. Maar gewoon negeren als zij zo begint. Ik ben er eigenlijk ook niet aan toe om het los te laten en wil haar ook nog terug, maar de keiharde waarheid is dat dit niet gaat gebeuren. Misschien is dit in mijn situatie iets duidelijker omdat mijn ex al een ander heeft, en daar vanaf de dag dat ik uit huis ben gegaan, mee is gaan samenwonen.

Maar het moet van twee kanten komen, besef je dat goed. En als zij niet wilt dan is dat zo. Het is kut en lastig, maar je kan het alleen maar laten gaan. Probeer verder te gaan met jouw leven, niet het leven met haar.

En we gaan weer eens updaten...

Tijdje geleden is het helemaal geexplodeerd... Ontiegelijke ruzie gehad en toen zijn er dingen gezegd die niet gezegd hadden moeten worden, zowel van haar als van mijzelf...
Op dat moment heel erg boos en verdrietig geworden en heeft ze me geblokkeerd van alles, whatsapp, facebook enz.
Op dat moment was ik er heel boos over omdat ze zelf de confrontatie zocht, en teleurgesteld in mezelf dat ik er tóch weer in mee ben gegaan.

Achteraf is dit best een verstandige keuze geweest van haar want ik had rust, eindelijk volledig rust...
Veel na kunnen denken en zie dingen nu ook anders dan dat ik ze kwaad zag zeg maar. Ze heeft in sommige dingen gewoon een punt. Ook al zag ik dat niet. Neem niet weg dat het geen punten zijn die niet op te lossen zijn door er gewoon over te praten.

Nu zijn we echter alleen maar verder afgegleden naar een punt waar we (zeker weten) beiden niet willen zijn.

Nu zijn we een aantal weekenden geleden met een vriendengroep samen een weekend weg geweest en in eerste instantie was het redelijk gespannen maar naarmate het weekend vorderde was het gewoon gezellig, soms wat terughoudend maar wel gezellig.
's avonds leuke avond gehad met iedereen en het kwam er op een gegeven moment op neer dat we samen als laatsten nog buiten zaten en toen hebben we nog wat gebabbeld.
Niet te zwaar want we hadden beiden genoeg gedronken (niet lam), toen zei ze letterlijk, ik ben nog boos op je alleen weet ik even niet waarom meer, maar boos ben ik nog wel !
Op dat moment vraag ik haar of ze misschien die nacht bij mij wil komen liggen, ze zegt op dat moment (achteraf gelukkig) nee en een half uurtje later gaan we beiden naar ons eigen bed.
Later krijg ik echter nog wel te horen dat ze het wel wilde maar het niet onnodig lastig wilde maken, ook tegenover de rest. Ik snap dat volledig en in bed lag ik ook echt te denken van, wat heb je in vredesnaam gevraagd?!

Maar goed, voor m'n gevoel is dit heel lastig want ik merk gewoon aan alles dat ze best twijfeld of beter gezegd over veel dingen nadenkt en zich soms laat leiden door haar hoofd ipv haar hart en dat is soms wat frustrerend.
Maar ik heb een gevoel dat als ik de tijd zn werk laat doen en haar in eerste instantie gewoon met rust laat we (hopelijk) wel weer door 1 deur kunnen en dan zien we mijns inziens wel verder.

had hier onlangs een eigen topic aangemaakt maar daar kreeg ik niet de tips die ik nodig had omdat ik erg fout bezig ben geweest in die relatie en zelfs daarna dus heb dit hele topic even doorgelezen en er wel wat uit kunnen halen. in mijn situatie draait het om een relatie die ongeveer een jaar heeft geduurd. begin 2010 zelf verbroken gezien ik toen al lange tijd niks meer voelde voor hem en de aantrekkelijkheid er nooit echt is geweest. toen hij iemand anders kreeg liet hij nog steeds doorschemeren, al had ik dat verkeerd begrepen blikbaar, dat hij nog steeds van mij hield en dat ik keimooi was, en langzaamaan begon ik hem te missen en te balen dat hij nu gelukig was met iemand anders. heb hem toen anoniem allerlei berichtjes gestuurd, ook naar ze huidige vriend dat hij lelijk was enzo en ook dat me ex was vreemdgaan in die relatie, en dat hij dat nooit bij mij zou hebben gedaan omdat wij ware liefde hadden, in een poging ze uit elkaar te krijgen en te bewijzen dat alleen wij bij elkaar horen en dat hij met mij gelukiger is. uiteindelijk maar gezegd wie ik was gezien ze daar achter kwamen. heb ze beloofd niks meer te laten horen. daarom maar topic gemaakt hier op het forum omdat hij dat niet zou lezen, dacht ik, maar blijkbaar zit hij ook dit forum, gezien ik wel verder wil met me leven.

ik snap gewoon niet waarom ik aan iemand blijf denken met wie de relatie al meer dan 3 jaar uit is, aan iemand die nu al een veel langere relatie heeft met diegene dan met mij. ik ga wel uit, ook met veel knapere jongens, en probeer erover heen te komen maar dat gaat niet heel goed. gelukig heeft hij me verwijderd overal zodat ik niet in verleiding kom ze in de gaten te houden. dat maakt het al makkelijker. ik hoop dat hij dit topic niet leest, want ik heb echt gewoon tips nodig. ik weet dat ik enorm fout bezig ben geweest, dat ga ik niet ontkennen, maar ik wil wel verder. hij is blijkbar gelukiger dus ik wil dat ook worden. ik heb het immers uitgemaakt. als ik dat niet had gedaan waren we gewoon nog samen geweest want hij zei altijd dat hij alleen van mij zou kunnen houden. en daarom geloofde ik ook lange tijd niet dat hij nog meer van ze huidig vriend kan houden. hij mailde mij zelfs dat hij spijt heeft van de relatie. relatie was niet perfect maar dat zou het wel kunnen zijn. maar dat gaat nooit meer gebeuren. iemand met tips? hem opnieuw contakteren is geen optie.

quote:

Op maandag 19 augustus 2013 11:06 schreef Sportura het volgende:

[..]

Even je verhaal weggehaald anders wordt het zo'n lange quote.

Het enige wat ik je nogmaals kan adviseren is om voor jezelf te kiezen.
Ik kan me erg goed in je vinden, zelf ook een aantal keer ruzie gehad waarbij er dingen zijn gezegd die ik niet meende. Maar houdt voor jezelf in gedachte dat je daar boven kunt staan, ongeacht wat ze flikt. Het is heel lastig, dat merk ik zelf vaak genoeg.

En probeer niet teveel het comfort van haar op te zoeken. Dat maakt het voor jou alleen nog maar ingewikkelder en harder als het besef er komt. Net zo als je laatste zien. Tijd doet zijn werk vanzelf wel maar ga niet onnodig hoop geven aan jezelf. Je bent haar gewoon kwijt punt. Niks meer en niks minder. Wat denk je echt dat je 'gewoon' vrienden met haar kan zijn? Je zult dan altijd geconfronteerd worden met het feit dat ze niet meer bij jou is. En mocht ze ooit nog draaien en het toch willen, is dat altijd een meevaller.

quote:

Op maandag 19 augustus 2013 13:00 schreef aeque het volgende:

[..]

Het enige wat ik je nogmaals kan adviseren is om voor jezelf te kiezen.
Ik kan me erg goed in je vinden, zelf ook een aantal keer ruzie gehad waarbij er dingen zijn gezegd die ik niet meende. Maar houdt voor jezelf in gedachte dat je daar boven kunt staan, ongeacht wat ze flikt. Het is heel lastig, dat merk ik zelf vaak genoeg.

En probeer niet teveel het comfort van haar op te zoeken. Dat maakt het voor jou alleen nog maar ingewikkelder en harder als het besef er komt. Net zo als je laatste zien. Tijd doet zijn werk vanzelf wel maar ga niet onnodig hoop geven aan jezelf. Je bent haar gewoon kwijt punt. Niks meer en niks minder. Wat denk je echt dat je 'gewoon' vrienden met haar kan zijn? Je zult dan altijd geconfronteerd worden met het feit dat ze niet meer bij jou is. En mocht ze ooit nog draaien en het toch willen, is dat altijd een meevaller.

quote:

Op maandag 19 augustus 2013 12:53 schreef Sebijzer het volgende:

ik snap gewoon niet waarom ik aan iemand blijf denken met wie de relatie al meer dan 3 jaar uit is, aan iemand die nu al een veel langere relatie heeft met diegene dan met mij.

Omdat gevoel nou eenmaal iets vreemds is.

Kijk bijvoorbeeld naar mijn situatie.
Heb 6,5 jaar een relatie gehad met mijn ex. Zij had een dochter uit een eerdere relatie en haar ex is toen het kind 2/3 maanden was, vertrokken. Ik heb dus om en nabij ook 6,5 jaar voor haar dochter gezorgd.
En nu? Nu heeft ze mij na die tijd weer ingeruild voor diezelfde ex. En dat is echt niet alleen omdat hij de biologische vader is, ik zorgde voor het kind alsof het van mij was, maar omdat ze dat gevoel nooit heeft afgesloten. Het heeft altijd in haar hoofd gezeten.

Je moet het voor jezelf afsluiten. Hoe, dat kan ik je niet zeggen dat moet je zelf uit vinden.

-Update-

Het wordt bij mij steeds leuker, nadat het bericht er was dat ik dochterlief niet tot nooit meer mocht zien, heeft ze nu elke communicatie geblokkeerd ondanks de afspraak dat we alleen contact zouden hebben over spullen en eventuele financiële zaken Maar aangezien er nog spullen van mij bij haar staan, moest ze wel communiceren. Dus wat doet ze, ze laat haar vader een e-mail sturen. Nu moet voortaan al het contact over alle zaken via haar vader gaan. Lekker volwassen

[ Bericht 52% gewijzigd door aeque op 19-08-2013 13:10:13 ]

[ Bericht 100% gewijzigd door aeque op 19-08-2013 13:10:27 (Per ongeluk dubbel...) ]

jouw situatie is ook wel erg kut. vlak nadat we uit elkaar gingen kon ik merken dat hij zo dol was op onse relatie dat hij toch hoopte dat het door zou gaan. hij wou ook heel veel praten nog enzo en afspreken en dat heb ik toen maar zo min mogelijk gedaan. later las ik paar mails tussen hem en mijn moeder en daarin stond ook dat hij nog van mij hield en veel aan me dacht enzo, zelfs toen hij al paar maanden in die relatie zat waar hij nu ook nog in zit. mede daardoor dacht ik toch altijd dat hij mij terug wou. hij vond me zo mooi en lief. mooier dan zijn huidige vriend vond hij. hij vergeleek alle jongens met mij omdat ik perfect was. hij had de relatie dus nog niet verwerkt bleek en ik denk dat hij ze vriend zo gedumpt had als ik hem toen terug had gevraagd want wij hadden egt ware liefde. en ik dus ook niet. contact met hem willen we allebei niet meer, maar ik weet niet hoe ik het uit mijn hoofd kan halen. hij heeft dingen gezegd, en dingen gedaan die toch wel wat zeggen, zelfs toen hij al in de nieuwe relatie zat. hij heeft nu vaak gemaild dat ik daar niks achter moet zoeken, en dat probeer ik in te zien maar het lukt niet. ik denk aan die mails en aan het contact wat hij perse wou onderhouden en dan realiseer ik me weer dat hij nog steeds van me houd en erg mooi vond. terwijl dat blijkbaar helemaal niet zo is. weet gewoon niet wat ik moet. heb ook nog wat fotos van hem die hij op zijn facebook had staan op mijn computer gezet en daar kijk ik ook vaak na. ik wist toen gewoon niet hoeveel mazzel ik had. hij is erg mooi en dat vond ik toen tegenvallen. idealiseer ik hem nu omdat ik hem niet meer heb ofzo?

Zo, de kogel door de kerk... Even helemaal geen contact meer met haar.

Op moment dat ze toegaf dat ze vreemdgegaan was, iets doms gedaan (kan het niet goedpraten...totale shock ervaring erbij..)
Gevolg: morgen even gesprek politie.. Jippie, zo eerlijk van haar om daar niks over te zeggen..

Over het evt. contact enz, plotseling is ze bang voor me. Ze luistert de hele tijd naar die andere gozer, haar zuster in Polen en een paar vrienden hier. Komt met allerlei excuses aanzetten om mij maar zwart te maken en in een negatief daglicht te stellen.

Gaf haar aan dat hier nog een brief ligt voor haar en zij wil nog wat spullen hebben. Of ik dan morgen even wilde opdraven om 14.45, zodat zij voordat ze naar school gaat, alles had. (ja school op 28 jarige leeftijd. Ik weiger iemand die een 1 jarige opleiding doet, als student te zien...)
Netjes aangegeven dat ik op 09.00 op politiebureau moet zijn voor gesprek, mocht ik 08.30 van haar opdraven. Dacht ik dus even niet... Ik houd er mee op. Wil ze die spullen hebben, komt ze die maar halen. Brief mocht ik dan wel bij de post weer inleveren, maar de rest van de spullen??

Ze begon ook over het deposito toen ze het gros van haar spullen ophaalde.. Zij gaf aan te hebben betaald toen we hier toch heen verhuisden. Op het moment dat wij hier net zaten en zij me vroeg iets voor haar op laptop te doen, dat zij al druk bezig was met andere woonruimte te zoeken. Gevalletje mail niet afsluiten en met open mail mij op die laptop laten werken.. Sorry, ik lees dan wel de koppen
Bleek dat ze hier, na terugkomst uit Polen op 8 augustus, het liefst een eigen plek zou hebben + het verzwijgen van het vreemdgaan, fuck it.. Dat is een zorg voor later. Haar financiële problemen zijn de mijne niet en laat ik dat ook niet worden!

Dus al met al ben ik door haar de afgelopen maanden bedrogen, voorgelogen en aan het lijntje gehouden zodat ze maar naar Oslo kon komen om hier te gaan leren aan Niss, een kunstschool waar ze special effects gaat volgen in een eenjarige opleiding... Alles moet nu wijken voor haar "droom" als artiest, 2 jaar samen weggegooid door haar. Iedereen die ik sprak zegt nu dat ze haar niet meer herkennen, zo veel verandering in haar persoonlijkheid, radicaal dingen weggooien die voorheen een sentimentele waarde hadden enz. Het is alsof ze weer een puber is geworden, waarbij alles om haar draait en de rest zich maar moet schikken (leuk om op je 28ste je weer te gedragen als een 15 jarige..)

Ik ben er klaar mee, besluit genomen, gevoel gaat mee en ik leef mijn leven verder. Donderdag nieuw werk en concrete plannen gemaakt voor de toekomst. Vrijheid, blijheid zeg ik dan maar.