Ik wil ook wel even mijn ervaringen met het PUA-gedachtegoed delen.
Op mijn 15e ontdekte ik 'the community' in de vorm van het boek "Double Your Dating" van David DeAngelo. Destijds was mijn gezicht een maanlandschap van acné en had ik niet zoveel vrienden en werd ik gepest en gekleineerd op de middelbare. Het idee dat uiterlijk niet uitmaakte, en dat je door middel van het veranderen van je gedrag aantrekkelijk kunt worden gezien gaf mij hoop en inspiratie. Volgens "Double Your Dating" moest je je een tikkeltje arrogant en humoristisch gedragen en een beetje plagerig overkomen.
Ik ging me meer verdiepen in de scene en ging meer materiaal van DeAngelo gratis downloaden (ik heb nog nooit voor een enkel pua info ding betaald). Ik keek urenlange seminars als "On Being a Man" of zoiets en "Man Transformation" en "Interviews with dating Gurus". Het was allemaal erg leuke infotainment voor een 16-jarige onzekere boy met weinig andere grip in de wereld. Het was lekker makkelijk je kon gewoon passief de informatie absorberen en omdat het over het krijgen van vrouwen ging was het nuttig.
Later op mijn 16e ontdekte ik steeds meer andere stromingen en gedachtegoeden in de PUA wereld. Je had de charismatische Mystery: een goochelaar die met zwarte lange jassen en een hoge hoed met een veer uitging en een heel stappenplan had uitgedacht van 9 stappen die je over een periode van 8 uur tot resultaat zou kunnen brengen. Hij werd later uit zijn eigen bedrijf gekicked, weet even niet meer hoe het heette, maar dat bedrijf had, net zoals DeAngelo, allerlei seminars en programma's en interviews en boeken en ga zo maar door. Dus toen ging ik die ook maar downloaden. Op mijn half uurlijkse fietstocht naar school luisterde ik interviews over "How to Phone Game" of "How to be Alpha Male". Deze stroming van PUA-gedachtegoed was gericht op technieken en pick-up lines en uitgedachte routines. Hier gaat het boek "The Game" bijvoorbeeld over.
Op mijn 17e ontdekte ik wéér een nieuwe stroming; die van RSD (Real Social Dynamcis). Dit was soort van de rivaal van het techniekenbedrijf. Ook zij hadden een boel video seminars en boeken en interviews. Heb ze ook vrijwel allemaal bekeken en gelezen en beluisterd. RSD was leuk omdat ze een cast van typetjes hadden, vergelijkbaar met een cast van superhelden als The Avengers. Je had Tyler Durden de blonde ADHD zelfhulp goeroe die de slechterik was uit "The Game". Je had Jeffy de karaoke-tijger die best een klootzak was maar echt geniale verhalen had, bijvoorbeeld hoe hij zijn scharrel overtuigde hem te helpen met het versieren en ze wekelijks trio's genoten. RSD richtte zich dan weer op een nieuwe stroming van "the natural", dat je je moest gedragen zoals mensen die zich niet *bewust* waren van The Game, en alle technieken en trucjes waar je op steunde uit het raam moest gooien. Ze hadden ook een gigantisch groot forum waar je verdere verlangens als informatiejunkie verzadigd konden worden.
Ik geloof dat ik uiteindelijk zo'n 50 GB aan verscheidene vormen van PUA-materiaal heb gehad op mijn PC. Ik ben niet altijd continue met het PUA-gedachtegoed bezig geweest, het is altijd een soort hobby geweest dat aanzwengelde voor een tijd en daarna weer minderde. Op mijn 18e toen ik begon met studeren (Psychologie: is natuurlijk aanverwant met pua-denken) heb ik weer wat gedabbled. Op mijn 19e ontdekte ik de vernieuwde RSD, waarbij ze op youtube wekelijks inspirationele filmpjes plaatsten (gratis), zoals je die hier in deze thread ook kunt zien. En nu, op mijn 20e ben ik opnieuw ermee bezig. Omdat deze levensbiografie waarschijnlijk niet zo boeiend is wil ik liever gewoon een paar punten maken.
- Alle sociale groei, nieuwe vrienden, ontwikkelingen et cetera die ik de afgelopen jaren heb doorgemaakt zijn het gevolg geweest van gewoon doen en me omringen met normale mensen. PUA-denken heeft mij alleen maar in de weg gezeten en leidt tot maladaptieve gedachten en sociopatische trekken.
- RSD is gewoon een sekte. Kijk even naar de big picture; hun filmpjes worden door een niche van pakweg 20,000 mensen bekeken. Ze zeggen genoeg dingen waar vast wel een kern van waarheid inzit, maar ook genoeg dingen die fukken met je denken en je op de lange termijn gewoon niet gelukkig zullen maken. Die Tyler is uiteindelijk gewoon een tamelijk charismatische manipulatieve GESTOORDE guy die geen tijd vrijmaakt voor zijn zoon. Julien is een ontzettend nare vent die zo diep manipulatief is dat je gewoon niet zo wilt zijn. Het is gewoon een sociopaat die met gevoelens speelt.
- De appeal van de PUA wereld (en dan misschien met name RSD) is het gevoel dat je onderdeel bent van een geheime elite die wél weet hoe de wereld in elkaar steekt en het geeft je een vals gevoel van superioriteit.
- Het maakt sowieso alles VEEL ingewikkelder dan dat het hoeft te zijn.
- Groot deel is gewoon marketing en grote beloftes die niet ingewilligd kunnen worden. Maarja, je wil natuurlijk wel geloven in de illusie dat je dmv een 'wetenschappelijke' methode van psychologische technieken en vrouw kunt versieren.
- Ik kwam er laatst achter dat een jaarclubgenoot ook een groot (theoretische) kenner was van PUA gedachtegoed. We hebben samen een half uur naar een filmpje gekeken van Julien (RSD). Theoretisch gezien zijn we twee zgn slimme gasten die weten hoe de sociale dynamiek in elkaar steekt. In de praktijk levert het echter niets op.
- Ik kan uit ervaring spreken dat elk meisje waar ik ooit succes mee heb gehad het gevolg was van mezelf zijn, normaal zijn en gewoon sociale common sense. Met PUA denken snijd ik mezelf alleen maar in de vingers.
- Om een perspectief te schetsen: PUA gedachtegoed is oorspronkelijk begonnen met de Fast Seduction NLP ideeën van Ross Jeffries. NLP an sich is psychologische kwakzalverij waarvan de bevindingen en stellingen wetenschappelijk onbewezen blijven. Vervolgens is de meest bekende vorm van PUA zoals vermeld in The Game bedacht door een manisch depressieve doch charismatische goochelaar (Mystery) die ook maar wat uit zijn duim zoog. Het hele 9 stappen model van attractie, comfort, seductie enzovoorts lijkt wetenschappelijk maar is uiteindelijk gewoon arbitrair. Daarna besluit Tyler Durden een seductiebedrijf op te richten en jat de ideeën van Mystery om vervolgens aan te komen zetten met "natural game" en een combinatie van oosterse filosofie en andere bullshit. Ik snap dat hij erg charismatisch en betrouwbaar over lijkt te komen en nogal stabiel. Maar laat gewoon een paar van zijn filmpjes aan een normaal persoon zien en kijk wat zij ervan vinden. (Oh wacht, Tyler zegt natuurlijk dat 'normale' personen dwazen zijn die de onderliggende sociale dynamiek niet begrijpen. Nee oke, hij zegt het niet op zo'n extreme manier, maar op een manier die logisch een aannemlijk maakt. Nou oke dan, dan maakt zijn genuanceerde manier van zeggen dat 95% van de normale mensen het niet begrijpen en zijn kleine niche wél de ware kennis bezit hem minder tot een sekteleider. Dat was sarcastisch)
- Het grootste probleem met PUA gedachtegoed is dat het tot op een bepaald punt wél behulpzaam is, inspirerend is en leerzaam is. Het word echter te ver doorgetrokken en teveel gecombineerd met sociopatische en antisociale onzin dat het moeilijk word het kaf van de koren te scheidden.
- Ik ben geleidelijk aan tot het besef gekomen dat ik gewoon niet zo wil zijn of op die manier wil denken (de PUA manier). Ik heb onlangs ook mijn gigafolder van PUA dingen permanent verwijderd. Dit neemt niet weg dat ik mezelf nog steeds vaak genoeg betrap dat ik op die manier denk. Deze manier van denken zal ik waarschijnlijk nooit afleren, ik kan alleen proberen een normale manier van denken geleidelijk aan steeds sterker de voorkeur te geven. Uit eigen ervaring raad ik niemand aan om zich in deze wereld te verdiepen. Voor mij is het gewoon erg vervelend dat ik enerzijds me nog steeds sterk aangetrokken voel tot de PUA wereld, tot inspirerende RSD filmpjes, tot de illusie van superioriteit over leken die de 'echte sociale matrix' niet zien, en anderzijds weet dat ik me het gelukkigst en het meest op mijn gemak voel wanneer ik niet op deze manier denk en ik me gedraag zoals normale mensen dit doen. Het leid tot een gevoel van cognitieve dissonantie en overdreven overdenkingen, je zou het bijna een vorm van schizofrenie kunnen noemen.