Pink Floyd XVII

Kom maar op met die tourdates! Niks strijkers uit een doosje. Gewoon voor één nummer met 20 muzikanten aan komen zetten.

quote:

Op maandag 8 mei 2017 22:49 schreef LompeHork het volgende:
Ik ben naar het eerste DSOTM-concert van 'm geweest toen toen was dat geen ding, maar dit is gewoon een vrije middelvinger naar Trump, machtig mooie show om live te zien lijkt me.

En dan ook nog met een model Battersea Power Station op de achtergrond. Mooie opname.

quote:

Op woensdag 10 mei 2017 13:34 schreef Gert het volgende:
Kom maar op met die tourdates! Niks strijkers uit een doosje. Gewoon voor één nummer met 20 muzikanten aan komen zetten.

Roger Waters Performs 'Deja Vu'

Hij zit toch dit hele jaar nog in Amerika/Canada voor de Us + Them Tour?

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 18:40 schreef Gtaboy107 het volgende:

[..]

Hij zit toch dit hele jaar nog in Amerika/Canada voor de Us + Them Tour?

Yup. Can't wait

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 18:40 schreef Gtaboy107 het volgende:

[..]

Hij zit toch dit hele jaar nog in Amerika/Canada voor de Us + Them Tour?

Klopt. En daarna volgt uiteraard een lange Europese tour. Hij is tegen die tijd tenslotte nog maar 74 dus dat kan allemaal makkelijk.

quote:

Op maandag 8 mei 2017 22:33 schreef Hankster het volgende:
En voor wat betreft Dave; de registratie van zn optreden in Pompeii komt 13 september in de bios en zal begin november op blu-ray gereleased worden.

Waar heb je dat vandaan? Staat niet op z'n site.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 20:58 schreef Ranja_Ranja het volgende:

[..]

Waar heb je dat vandaan? Staat niet op z'n site.

aardig wat onofficiële aankondigingen op de PF forums

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 19:56 schreef Gert het volgende:

[..]

Klopt. En daarna volgt uiteraard een lange Europese tour. Hij is tegen die tijd tenslotte nog maar 74 dus dat kan allemaal makkelijk.

Mijn pa zei deze week nog dat hij hoopte dat Waters naar Nederland zou komen, want daar moest hij ooit nog heen. We wisten beiden nog niet van het nieuwe album. Wel lekker hoor, nu maar hopen dat hij Nederland aandoet en we kaarten kunnen regelen.

quote:

Op vrijdag 12 mei 2017 12:47 schreef Gtaboy107 het volgende:

[..]

Mijn pa zei deze week nog dat hij hoopte dat Waters naar Nederland zou komen, want daar moest hij ooit nog heen. We wisten beiden nog niet van het nieuwe album. Wel lekker hoor, nu maar hopen dat hij Nederland aandoet en we kaarten kunnen regelen.

Als zijn gezondheid het blijft toelaten komt Waters echt wel voor een tour naar Europa. Kijk naar de afgelopen jaren: die is niet vies van lange wereldtournees.

Waar hij ook niet vies van is: flink uitpakken. Die setting in het recente live-filmpje van hierboven lijkt me wel wat, met live-strijkers en al.

Mooi weer hoor

Ben ik de enige die 'm geluisterd heeft?

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 18:45 schreef SonicVolcano het volgende:
Ben ik de enige die 'm geluisterd heeft?

Ik heb de video's ook bekeken maar ik word er niet extreem warm van. Het mist toch een beetje de charme van zijn eerdere werk. De cd zal vast in de collectie komen maar hoe vaak hij gedraaid word, is een tweede.

Best een prima setlist van Roger trouwens. Jammer dat er niets van AtD bij zit, Crystal Clear Brooks of Flickering Flame. Had deze tour toch echt een meerwaarde gegeven t.o.v. de vorige tournees. Maar ik vind het tof dat hij de gaafste dingen van z'n setlist van eerder dit jaar in tact heeft gelaten (jammer van Fearless, though ... maar dat was ook een bijzondere keuze voor een Roger tour). Zin an!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dit nummer

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 18:45 schreef SonicVolcano het volgende:
Ben ik de enige die 'm geluisterd heeft?

Zeker niet. En ik word er wél "warm van". Van alle nieuwe nummers. Véél beter dan ik ook maar had dúrven hopen. Niveau ATD.

quote:

Op dinsdag 23 mei 2017 21:09 schreef Hankster het volgende:
Best een prima setlist van Roger trouwens. Jammer dat er niets van AtD bij zit, Crystal Clear Brooks of Flickering Flame. Had deze tour toch echt een meerwaarde gegeven t.o.v. de vorige tournees. Maar ik vind het tof dat hij de gaafste dingen van z'n setlist van eerder dit jaar in tact heeft gelaten (jammer van Fearless, though ... maar dat was ook een bijzondere keuze voor een Roger tour). Zin an!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik vind de meerwaarde tov vorige tours dat er naast de bekende topstukken ook 5 uitstekende nieuwe nummers te horen&zien gaan zijn. Deja Vu vind ik zelfs een meesterwerk, in al zijn relatieve eenvoud. Zó geladen, zo mooi ingekleed..

Roger Waters: 'Ik houd van rock die je direct bij de ballen grijpt'

Pink Floyd-oprichter Roger Waters (73) vindt in de huidige tijd minstens zo veel mis als in, zeg, 1977. De Volkskrant sprak met hem over zijn nieuwe plaat, waarin oude boosheid én een nieuwe liefde doorklinken.

Door: Gijsbert Kamer 1 juni 2017, 19:30 (De Volkskrant)


Vorig jaar oktober, toen Roger Waters optrad op het Desert Trip Festival, tussen generatiegenoten als The Rolling Stones, Paul McCartney en Bob Dylan, had de gewezen bassist en medeoprichter van Pink Floyd zin in een provocatie. Tijdens de uitvoering van Pigs (Three Different Ones) gebeurde het. De woorden 'Trump Is A Pig' knalden in reusachtige lichtgevende letters van het podium en dat niet alleen: het opblaasbare varken dat tijdens dit nummer van Pink Floyds album Animals (1977) door de lucht zweefde, bevatte teksten als 'Fuck Trump And His Wall'.

Het was voor de tachtigduizend festivalgangers wellicht even schrikken en voor een enkeling zelfs het sein het terrein in Indio, Californië vroegtijdig te verlaten, maar Roger Waters (73) heeft er geen spijt van. Hij mag dan in het Engelse Cambridge zijn opgegroeid, maar hij woont al zeventien jaar in New York en beschouwt zichzelf als een Amerikaans staatsburger.

'Trump was ten tijde van dat festival nog niet eens verkozen, maar joeg mij en vele anderen al wel de stuipen op het lijf', vertelt Waters in een New Yorkse studio. 'Ik moest iets met die woede en angst. Was ik immers geen vertegenwoordiger van de zogeheten protestgeneratie? En stonden we daar niet allemaal op een podium, de Stones, Bob Dylan, Neil Young en ik? Ik kon deze gelegenheid niet voorbij laten gaan zonder me uit te spreken tegen de man die verdomme onze president geworden is.

'Mijn hele nieuwe plaat is vanuit het perspectief van de bezorgde Amerikaan geschreven', zegt hij over Is This the Life We Really Want?, zijn eerste soloalbum in 25 jaar. En bezorgd is hij. 'Het varken is toch maar president geworden.'

Waters voelde zich door de organisatie van Desert Trip op een voetstuk gezet toen die hem vertelde dat ze graag The Rolling Stones, The Beatles en Pink Floyd op één affiche wilde. 'Man, ik was apetrots. Ik wilde dus iets speciaals doen en koos voor Pigs, een nummer dat ik nooit eerder live had gespeeld.

'Tijdens de repetities viel me op dat de thema's van niet alleen dat nummer, maar heel de plaat Animals weer actueel zijn. De hebzucht van bankiers, het ontbreken van elk verantwoordelijkheidsgevoel bij onze leiders, de arrogantie en zelfverrijking van machthebbers. Het is minstens zo erg als in 1977. Dat moest op mijn nieuwe plaat worden aangekaart.'

Waters staat nu al een week lang in een New Yorkse studio vlak bij zijn huis in Midtown Manhattan de pers te woord over zijn nieuwe plaat. Hij begrijpt eigenlijk niet goed waarom iedereen verbaasd is dat hij zich in zijn nieuwe liedjes zo uitspreekt over de teloorgang van de wereld, die hem grote zorgen baart. 'Natuurlijk is de titel van het album retorisch. Wie wil er nu leven in een wereld geleid door egocentrische schurken. We leven in door paranoia beheerste tijden, meer nog dan veertig jaar geleden. Vreemdelingenangst en haat domineren de debatten. De opdracht die ik mezelf gaf, was daar verslag van te doen en hopelijk een bijdrage te leveren aan enige verbetering.'

De liedjes op Is This the Life We Really Want? behandelen actuele zaken die Waters dagelijks nog in woede doen ontsteken, van drone-aanvallen (in Déjà Vu) tot de vluchtelingencrisis (The Last Refugee en The Most Beautiful Girl). 'Het hele album komt voort uit een gedicht dat ik al schreef in 2008. Het had dezelfde titel als mijn album nu. Ik schreef het toen het tijdperk-Bush ten einde was en we definitief verlost waren van boeven uit zijn regering als Donald Rumsfeld en Dick Cheney. Ook ik had alle hoop op Barack Obama gevestigd, maar dat viel tegen. Zijn droneprogramma en het in stand houden van Guantanamo Bay stelden me enorm teleur.'

Deze teleurstelling wist Waters om te zetten in creativiteit. 'Teksten en onderwerpen genoeg. Alleen zocht ik nog naar de juiste muzikale vorm. Ik wist dat ik materiaal had dat minstens zo goed was als in de hoogtijdagen van Pink Floyd. Maar ook dat ik het niet alleen kon.'

Roger Waters was behalve zanger en bassist van Pink Floyd ook de belangrijkste componist in de band, die in de jaren zeventig met albums als Dark Side of the Moon (1973), Wish You Were Here (1975) en The Wall (1979) megastatus verwierf. Hoe succesvoller Pink Floyd werd, hoe minder Waters zich op zijn gemak voelde. 'Eigenlijk deed ik het belangrijkste werk. Ik bedacht de concepten en schreef de meeste nummers. Dat werd te weinig gewaardeerd, vond ik toen.'

Roger Waters wilde bij het opnemen van zijn nieuwe album nadrukkelijk hulp van buiten. Via Sean Evans, regisseur van de in 2014 verschenen filmversie van The Wall, raakte hij in contact met Nigel Godrich (46).

De Brit is sinds OK Computer (1997) de vaste producer van Radiohead maar werkte ook met Beck aan Sea Change (2002). Er was meteen een klik met de producer, die een groot Pink Floyd-fan bleek. 'Hij kende veel details van opnamen uit de jaren zeventig beter dan ik', zegt Waters.

Waters verliet de band in 1985, en probeerde aanvankelijk (vergeefs) te verhinderen dat andere bandleden (gitarist Dave Gilmour, toetsenist Rick Wright en drummer Nick Mason) doorgingen onder de naam Pink Floyd. 'Dat is het enige waar ik spijt van heb, dat was kinderachtig. Ik redde het prima onder eigen naam.'

Waters bracht een paar soloplaten uit, maar zou de afgelopen dertig jaar vooral bezig blijven met uitvoeringen van The Wall. Dit concept-album uit 1979 over een jongetje dat op jonge leeftijd zijn vader verliest, misbruikt wordt op school en dankzij een overdreven bezorgde moeder steeds meer in een sociaal isolement raakt, was autobiografisch.

Liedjes van die plaat als Comfortably Numb, Mother en Another Brick in the Wall werden onbetwiste rockklassiekers. Zoals de beste Roger Waters-composities zijn ze te herkennen aan een rustig akoestisch intro, dan de gedragen praatzingende stem van Waters, waarna synths en andere orkestrale toevoegingen langzaam voor een crescendo zorgen, gecompleteerd door Waters' felle stemverheffing in de finale.

Op Is This the Life We Really Want? is die typische Watersvorm terug. Daarvoor verantwoordelijk is de man die hem uiteindelijk te hulp schoot bij het maken van wat hij als zijn beste werk sinds The Wall beschouwt, producer Nigel Godrich.

'Een geschenk uit de hemel', zegt Waters over deze producer die vooral bekendstaat als vaste waarde van Radiohead. Het goede aan Godrich vond Waters vooral dat hij 'zonder scrupules overal de schaar in zette'.

Waters' ambities waren veel te groot voor een rockplaat, maakte Godrich hem al snel duidelijk. 'Alles moest korter en compacter. Terwijl ik schaafde en schrapte, monteerde hij achtergrondgeluidjes. Gewoon ouderwets op analoge banden. Precies zoals we dat met Pink Floyd deden.

'Hij wilde mijn muziek die klassieke Floydsfeer geven en toch eigentijds laten klinken, dat lijkt me goed gelukt'

Overvliegende helikopters, uit radioarchieven opgespoorde stemmen en conversaties, dierengeluiden: van alles sijpelt door in de gedragen liedjes die muzikaal teruggrijpen naar het betere Pink Floyd-werk uit de jaren zeventig.

'Godrich bleek een groot Pink Floydfan die al onze platen uit zijn hoofd kent. Hij wilde mijn muziek die oude klassieke Floydsfeer geven en toch eigentijds laten klinken, dat lijkt me goed gelukt.' De liefde voor elkaars werk is overigens niet wederzijds, zegt Waters. 'Ik houd van rock die je direct bij de ballen grijpt. Radiohead is me veel te vaag. Het kost me echt te veel moeite om het geneuzel van hun zanger te begrijpen. Maar daar kon Nigel wel mee leven, hoor.'

Het grootste wonder, vindt Waters dat het ze gelukt is de plaat binnen het uur te houden. 'Nigel zei: Dark Side of the Moon duurde 42 minuten, en toch gebeurt er meer dan op de meeste dubbel-lp's. Zo moet het.' Maar korter dan de ruim vijftig minuten die Waters' nieuwste plaat duurt, kon niet. 'Behalve voor de dystopische liedjes, zoals ik die nu eenmaal graag schrijf, moest er ook ruimte komen voor enig optimisme.'

Dat zit 'm in de laatste paar liedjes, zegt Waters. Een rustgevend pianomotiefje geeft Waters in die slotnummers alle ruimte zich van een wat meer berustende kant te laten horen. 'Het resultaat van een hartstochtelijke liefde die me een paar jaar geleden opslokte', zegt Waters die er pretoogjes bij laat twinkelen.

'Het klinkt klef, maar eigenlijk zeg ik dat liefde het sterkste wapen van de mens is. Je moet er alleen voor openstaan. Iemand als Donald Trump is volkomen ongeschikt om zich aan liefde over te geven. Die houdt alleen van zichzelf en dat is levensgevaarlijk.'

Maar Roger Waters zelf is toch ook niet het meest vergevingsgezinde type. Zie bijvoorbeeld zijn al meer dan dertig jaar durende vetes met de andere Pink Floydleden. 'Rick is dood, God hebbe zijn ziel', zegt hij over de in 2008 overleden toetsenist. Met drummer Nick Mason is het contact goed. 'Nicky en ik hebben de grootste lol als er weer een Pink Floydbox of een tentoonstelling moet komen.'

En gitarist Dave Gilmour? 'Nee, wij zullen nooit vrienden worden. We spreken elkaar niet meer, gewoon omdat we elkaar niks te melden hebben. Nooit gehad eigenlijk. Ik weet nog dat hij in Pink Floyd kwam versterken, bijna vijftig jaar geleden. Ik vond hem een grandioos gitarist en een goeie zanger, maar verder kon hij niks. Hij had echt niks te melden en dat heeft-ie nog steeds niet. Daar kan ik heel slecht tegen.'

Een reünie zal er ook niet komen, Waters vindt het al heel wat dat ze samen zijn gekomen tot de mooie, respectabele tentoonstelling over de geschiedenis van Pink Floyd die nu in het Londense Victoria and Albert Museum te zien is. 'Eigenlijk wil ik naar buiten als de expo aanbelandt in de jaren tachtig. Maar de enige uitgang zit aan het eind, dus ik moet nog langs al die decorstukken en relikwieën van de laatste dertig jaar Pink Floyd. Dat doe ik dan maar met de ogen dicht.'

Roger. Love him or hate him, maar eigenlijk doe ik het allebei Dat afgeven op David en de post- Final Cut Floyd is onderhand zó tenenkrommend. Maar then again, ik ben toch altijd onder de indruk van z'n inzicht om concepten live en op albums vorm te geven. En zeker sinds de In The Flesh tour komt hij live steeds toegankelijker over.

Tsja, dat Harvey Two-face gedrag hoort nou eenmaal bij hem. Maar het is toch jammer dat hij z'n klep niet kan houden wanneer het om Dave of Floyd gaat. Hij lijkt het echt niet volledig te beseffen dat Floyd zoveel meer was dan de som der delen (ookal zei hij dat zelf wel voor aanvang van Desert Trip en na het overlijden van Rick) of zelfs meer was dan hijzelf. Z'n ego is wat dat betreft ongelofelijk. Zelfde geldt overigens voor Dave, met z'n onzinnige opmerkingen dat Polly een betere songwriter is dan Roger

Ik vind het een aardig album van Waters. Ben er niet door flabbergasted ofzo, maar het is zeker niet slecht. Ik vind het persoonlijk alleen iets teveel van hetzelfde. Ik mis een beetje afwisseling, of diversiteit in de nummers.

True, ook al is hij wat dat betreft daar nooit een echte held in geweest. Zelfs amused to death, wat mij betreft qua album erg sterk, kabbelt op sommige moment wat voort omdat het vrij repititief wordt.

Mooi album hoor

quote:

Op vrijdag 2 juni 2017 16:07 schreef Hankster het volgende:

Tsja, dat Harvey Two-face gedrag hoort nou eenmaal bij hem. Maar het is toch jammer dat hij z'n klep niet kan houden wanneer het om Dave of Floyd gaat.

Hij wordt er natuurlijk ook altijd naar gevraagd. En tja, dan is hij nooit te beroerd om weer even een sneer uit te delen.

Het ziet er live wel weer fantastisch uit trouwens, de nieuwe tour. Ben benieuwd of/wanneer hij naar NL komt en welke zaal het gaat worden. Hopelijk geen arena.

quote:

Op vrijdag 2 juni 2017 18:35 schreef Gert het volgende:

[..]

Hij wordt er natuurlijk ook altijd naar gevraagd. En tja, dan is hij nooit te beroerd om weer even een sneer uit te delen.

Het ziet er live wel weer fantastisch uit trouwens, de nieuwe tour. Ben benieuwd of/wanneer hij naar NL komt en welke zaal het gaat worden. Hopelijk geen arena.

Klopt, maar dan nog ... nu je jezelf hebt bewezen als belangrijke kracht binnen Pink Floyd en als solo artiest, zou het toch wel fraai zijn om zulke vragen met een half antwoord af te doen i.p.v. er weer vol in te gaan. Maar goed, dat hoort nu eenmaal bij hem

Jammer dat ze de zwevende schermen - in ieder geval bij de laatste optredens - hebben geschrapt. Vond ik juist een gave toevoeging.

Album luistert lekker weg Wel hier en daar wat van hetzelfde, maar er zitten wel erg mooie arrangementen bij hoor Vooral qua strijkers.

Zo.
Eén keer goed beluisterd, nu. Ik hoor er veel moois in. Het klinkt vertrouwd en gedreven. Niet heel vernieuwend, maar dat hoeft voor mij ook niet. Het is het typische Roger Watersgeluid. Prachtige arrangementen en het orkestwerk vind ik heel gaaf. Deze gaat de kast veel uit komen.

Zeker de eerste helft vind ik erg de moeite waard. Deja Vu, Picture That. Erg gaaf. Daarna blijft er op dit moment nog weinig hangen, maar wel erg de moeite waard allemaal!

De titeltrack vind ik erg mooi

http://oor.nl/albums/is-this-the-life-we-really-want/

Picture That vind ik meer een Sheep kloon dan een One of These Days kloon, eerlijk gezegd.

quote:

Op dinsdag 6 juni 2017 19:26 schreef SonicVolcano het volgende:
Picture That vind ik meer een Sheep kloon dan een One of These Days kloon, eerlijk gezegd.

Duidelijk ja!

quote:

Op dinsdag 6 juni 2017 23:00 schreef Gert het volgende:

[..]

Duidelijk ja!

Niks mis mee trouwens. Sheep

Ik vind het trouwens echt een heel mooi album. De titeltrack is denk ik mijn favoriet. De overgang naar Bird In A Gale is ook echt tof.

quote:

Op woensdag 7 juni 2017 20:09 schreef SonicVolcano het volgende:

[..]

Niks mis mee trouwens. Sheep

Ik vind het trouwens echt een heel mooi album. De titeltrack is denk ik mijn favoriet. De overgang naar Bird In A Gale is ook echt tof.

Heb net de LP binnengekregen vanavond. Had 'm tot nu toe alleen via Spotify/earphones gehoord, maar over de boxen hoor ik nu nog veel meer hoe puik de geluidskwaliteit is (zoals altijd bij Waters: een zeer hoge standaard).
Ik denk dat ik me wel kan vinden in 4 uit 5 (sterren). Maar heb ook het idee dat het echt een 'groeiplaat' is.

'As we speak' komt die overgang voorbij trouwens, op kant C. Erg tof ja.

Het is zeker een groeiplaat. Het is wat mij betreft de meest verzorgde plaat die Roger als soloartiest heeft uitgebracht. Hij gaf het vooraf in interviews al aan, maar Nigel heeft echt gewerkt vanuit de gedachte "less is more", en dat is echt een verademing als je het bijvoorbeeld vergelijkt met het andere materiaal van Roger dat toch wel eens heel erg en constant in your face kan zijn.
Paar sterke nummers (vooral Deja vu blijft mooi), schitterende overgangen, goede teksten en een mooi afrondend einde.
Is het z'n beste solo plaat? Nee, ik vind Amused to Death als plaat beter, hoewel ik Life wel een mooier album vind. Is het allemaal nieuw? Zeker niet, soms zijn de referenties naar zijn materiaal met vooral Floyd wel heel erg duidelijk. Kan repetitief of juist vertrouwd overkomen.. bij mij is het toch vooral dat laatste Ik hoop het niet, maar al zou dit de laatste plaat zijn die hij uitbrengt dan is het een fraai einde van zijn immense discography.

[ Bericht 5% gewijzigd door Hankster op 08-06-2017 08:20:14 ]

Pink Floyd 1 keer live mogen aanschouwen in het Goffertpark in Nijmegen, dat was echt fantastisch, misschien wel het beste concert wat ik ooit gezien en gehoord heb, erg indrukwekkend

Groeiplaat.

quote:

Roger Waters - Us + Them
After 63 sold out shows in the U.S. and Canada in 2017, we are excited to announce 5 shows in Germany and 1 show in Austria in the early summer of 2018. The 2018 European Us + Them tour will visit Portugal through Russia with shows in 23 countries -- Austria, Belgium, Bulgaria, Croatia, Czech Republic, Denmark, Finland, France, Germany, Holland, Hungary, Ireland, Italy, Latvia, Lithuania, Norway, Poland, Portugal, Russia, Spain, Sweden, Switzerland and the UK. Watch out for full details of cities and dates following soon.

GERMANY AND AUSTRIA 2018
DATE CITY VENUE TICKETS
May 14 Hamburg, DE Barclay Centre On sale September 22 at 10am CET
May 16 Vienna, AT Stadthalle On sale September 22 at 10am CET
June 2 Berlin, DE Mercedes Benz Arena On sale September 22 at 10am CET
June 4 Mannheim, DE SAP Arena On sale September 22 at 10am CET
June 11 Cologne, DE Lanxess Arena On sale September 22 at 10am CET
June 13 Munich, DE Olympiahalle On sale September 22 at 10am CET

Het gerucht gaat dat hij 1 van de headliners gaat zijn op het jubileum van Pinkpop.

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 23:32 schreef chansadres het volgende:
Het gerucht gaat dat hij 1 van de headliners gaat zijn op het jubileum van Pinkpop.

Dat zou dan pas in 2019 zijn.
In de post hierboven wordt aangegeven dat Waters (ook) in 2018 naar Nederland komt.

Waters lijkt me trouwens niet echt de gedroomde headliner voor een jubilerend Pinkpop.

quote:

Op vrijdag 22 september 2017 23:32 schreef chansadres het volgende:
Het gerucht gaat dat hij 1 van de headliners gaat zijn op het jubileum van Pinkpop.

Kan het haast niet geloven. Deze show op Pinkpop zou zonde zijn, zowel voor het festival als ook voor de show zel. Roger zal dan erg moeten downgraden.

Vorige week de show in Brooklyn gezien trouwens. Het was echt briljant! Zonder twijfel ga ik er volgend jaar weer heen, ook al zal het waarschijnlijk de hoofdprijs gaan kosten.

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 15:20 schreef Gert het volgende:

[..]

Dat zou dan pas in 2019 zijn.
In de post hierboven wordt aangegeven dat Waters (ook) in 2018 naar Nederland komt.

Waters lijkt me trouwens niet echt de gedroomde headliner voor een jubilerend Pinkpop.

Pinkpop is overrated

Ben benieuwd wanneer de kaarten in voorverkoop gaan.

quote:

Op zaterdag 23 september 2017 20:37 schreef OscarMopperkont het volgende:

[..]

Pinkpop is overrated

Ben benieuwd wanneer de kaarten in voorverkoop gaan.

Sowieso vind ik het verwennerij die ik niet meer had verwacht: een uitstekend nieuw album + een tour.
Wat mij betreft gaat hij in de 'second leg' nog wat meer werk van zijn nieuwe plaat spelen. Een nummer als "Wait For Her": schitterend! En dat moet hij volgens mij ook best nog wel aankunnen live.

Zo, eindelijk aangekondigd: 18 en 19 juni staat-ie in de ziggodome. A.s. Vrijdag begint de verkoop.

[ Bericht 1% gewijzigd door Hankster op 26-09-2017 09:24:13 ]

Oeh, nice

quote:

Op dinsdag 26 september 2017 09:15 schreef Hankster het volgende:
Zo, eindelijk aangekondigd: 18 en 19 juni staat-ie in de ziggodome. A.s. Vrijdag begint de verkoop.

Hop 2 tickets voor de 19e

Kaartje voor 19 juni binnen. Precies 33 jaar naar m'n eerste Roger Waters concert ( Pros and Cons of Hitch Hiking in Ahoy , 19 juni 84)

Staanplaatsen voor 18 juni en zitplaatsen op 19 juni

Ben van de partij!