SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Zo hé! Dit lees ik nu pas!quote:Op woensdag 22 mei 2013 22:49 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Omdat ik het overal van de daken wil schreeuwen doe ik het ook even hier
Taart! Slingers! Gebak! Toeters! Feest! Rolstoel met elektrische wielen en scootmobiel met kinderzitje zijn eindelijk goedgekeurd en de bestelling is ingediend. Binnen 4 tot 6 weken zou alles in huis moeten zijn.
Als ik het kon zou ik nú een rondedansje doen
Na 6 fucking maanden touwtrekken! M`n huisarrest wordt eindelijk opgeheven yay!
Ach Saffira... Ik hoop ook dat de zomer je goed doet.quote:Op dinsdag 4 juni 2013 21:33 schreef Saffier het volgende:
@ Moonah: op en af. Het is nu af. Hoop dat dit warme weer wat aanhoudt dat werkt zoveel mee.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat Mangostine hierboven zo mooi zegtquote:Op maandag 15 juli 2013 22:38 schreef Mangostine het volgende:
Ik wens je toe dat je minder streng voor jezelf wordt, en heel trots mag zijn op de prestatie die je hebt geleverd, twee keer.
Dat is ook wel zo... Dank je! Hier moet ik mezelf denk ik wat vaker aan herinneren...quote:Op maandag 15 juli 2013 22:33 schreef Lenaatje het volgende:
Maar toch he, we hebben het wel zelf gedaan! We zijn het ondergaan en we hebben 9 maanden met liefde de kindjes gedragen, alleen zijn ze op een andere manier ter wereld gekomen.
Hier ook tijdens een wee getoucheerd. Om goed te voelen hoe sterk het was, en om de baarmoedermond extra te masseren om de weeën een zetje te geven. Na dat toucheren had ik opeens een weeenstorm en was ik "zo klaar". En ja, ik heb gescholden en geduwd en gejankt in die minuut of 2, maar achteraf heeft het hier wel gewerkt.. Alleen als het niet werkt, en als ze niet waarschuwen lijkt het me ook een rotactie an de vk..quote:Op dinsdag 16 juli 2013 08:37 schreef Phaidra het volgende:.
Tijdens mijn bevalling ben ik ook getoucheerd tijdens een wee. Met het verschil dat de vk heel streng zei: "Ik ga je nu tijdens een wee toucheren". Duidelijkheid scheelt een hoop. Ik noemde haar wel sadist, want fijn was het niet . Ze deed het om te meten hoe krachtig mijn weeën waren. Ik kan me voorstellen dat dat bij ook van belang was.
Ja ik vond t ook al gek dat de gyn wel wilde gaan inleiden. Had al gelezen dat de wee-opwekkers de kans op scheuren groter maakten. Dus ook gezegd dat ik geen wee-opwekkers wilde. Als we gingen inleiden, zou het met een ballon zijn gedaan en dan kijken of m'n lichaam t zelf ging oppakken. Maar t is op zich wel 'fijn' om te weten dat ik in een ander ziekenhuis die keus niet eens had gehad, waarschijnlijk. (Plus dat de gyn na de ks zelf zei dat het een goede keus was geweest. S was 4660 gram en ze dacht dat een poging tot natuurlijk bevallen waarschijnlijk weer een drama was geworden).quote:Op dinsdag 16 juli 2013 08:37 schreef Phaidra het volgende:
Dat was beleid in het ziekenhuis, het moest vanzelf gaan of direct een ks, want met wee-opwekkers was de kans op scheuren van het litteken groter. Misschien helpt dit om de 2e ks wat beter te plaatsen, in een ander ziekenhuis had je misschien geen keus gehad.
Je verhaal over je bekkenbodemspier is trouwens ook herkenbaar. Ik heb ook een dergelijk trauma opgelopen (waarschijnlijk door 1,5 uur persen) en pas sinds kort is vrijen niet meer pijnlijk (halleluja!). Ik ben wel bang dat het bij een eventuele volgende weer een lang herstel nodig heeft.
Dit is sowieso een hele lompe opmerking (sorry zwager) en zo niet waar. Mijn tante's tweede kindje overleed tijdens de bevalling, is dat dan wat ze verdiend had omdat de eerste vrij vlekkeloos geboren is? Het is fijn voor je schoonzusje dat haar tweede bevalling zo prettig liep, maar ze had er geen recht op. Net zo min als jij gefaald hebt omdat je tweede bevalling anders liep waardoor je het niet verdiende. Ik hoop voor je dat je dat gevoel kunt loslaten met de tijd, want het is zo kwellend.quote:Op maandag 15 juli 2013 23:12 schreef Fee-nix het volgende:
Dit alles was trouwens weer naar boven gehaald door de bevalling van m'n schoonzus afgelopen weekend. De bevalling was heel makkelijk en duurde maar 1,5 uur (!). Ik vond dat zo moeilijk om te horen, hoewel ik het natuurlijk ook heel fijn voor haar vond. En toen we op kraamvisite waren, maakte haar man ook nog zo'n opmerking van 'ja de vorige bevalling was natuurlijk heel lang en moeilijk, maar zo zie je maar dat je dan de tweede keer toch krijgt wat je verdient'. Slik... Ik weet dat hij helemaal nog in zo'n roes was, hoor. Maar au .
Volledig mee eens Als ik naar mezelf kijk ben ik niet 'trots' op de manier waarop mijn kind geboren is. Ik ben wel trots op het feit dat ik een kind op de wereld heb gezet en dat dat vreselijk leuke mensje mijn kind is. En dat heb jij ook, twee keer zelfs. Er is niemand die vindt dat je niet trots mag zijn op je bevallingen, niemand die vindt dat je gefaald hebt, behalve jijzelf. Ik hoop dat het lukt om op termijn met meer mededogen naar jezelf te kijken.quote:Op maandag 15 juli 2013 22:54 schreef debuurvrouw het volgende:
Oh wat heftig Fee. Wat enorm verdrietig dat je het zo voelt. Ik snap het wel. Maar weet je, er zijn heel veel manieren van moeder worden. En de een is niet beter of mooier dan een ander. Of om meer trots op te zijn.
Dat had ik ook bij de eerste. Maar al snel kwam het besef dat zonder hun hulp en doorpakken ik geen kindje had gehad en/of ik een probleem had gehad. Helemaal toen ik later op de foto's zag hoe paars/grijs chris was snapte ik pas echt de haast die ze hadden.quote:Op dinsdag 16 juli 2013 11:10 schreef Fee-nix het volgende:
[..]
Ik voelde me tijdens die hele bevalling trouwens meer een object dan een mens. Alle beslissingen werden over m'n hoofd genomen, belangrijke dingen met de gyn op de gang besproken. Het was mijn eerste, ik wist van niks, had zoveel pijn dat ik amper aanspreekbaar was, dus misschien was het ook wel logisch, maar ik wist wel dat ik het een tweede keer heel anders wilde. Betrokken zijn en op de hoogte van alle beslissingen. Helaas kwam die tweede keer er dus niet.
Dit! Coco is een schatje . En S heeft na de ks de hele tijd bij manlief op de borst gelegen. Vond ik ook een fijn idee. (Bij J was t avond en mocht ik direct na het hechten naar de kamer terug. Man was toen wel meegegaan met wegen en aankleden, maar daarna kreeg ik J al in mijn armen. Alleen was ik toen zo uitgeput en in 'shock' dat ik eigenlijk alleen maar wilde slapen...quote:Op dinsdag 16 juli 2013 14:59 schreef Clubsoda het volgende:
Coco, wat ben je toch een optimist, mens Niet alleen hierin, maar zo in het algemeen. Niet iedereen zit zo in elkaar, en dat hoeft ook niet, maar ik vind jou alternatieve invalshoek altijd wel heel verfrissend. /random sidenote
Ik word verlegen van zo'n commentaar...quote:Op dinsdag 16 juli 2013 14:59 schreef Clubsoda het volgende:
Coco, wat ben je toch een optimist, mens Niet alleen hierin, maar zo in het algemeen. Niet iedereen zit zo in elkaar, en dat hoeft ook niet, maar ik vind jou alternatieve invalshoek altijd wel heel verfrissend. /random sidenote
Jij hebt er ook fysiek heel anders op gereageerd dan ik, althans, zo lijkt het. Ik was helemaal niet moe na afloop, juist klaarwakker (denk door alle adrenaline en het besef van 'ik heb een dochter!!!!'). Denk dat dat ook een hoop scheelt idd.quote:Op dinsdag 16 juli 2013 15:09 schreef Fee-nix het volgende:
[..]
Dit! Coco is een schatje . En S heeft na de ks de hele tijd bij manlief op de borst gelegen. Vond ik ook een fijn idee. (Bij J was t avond en mocht ik direct na het hechten naar de kamer terug. Man was toen wel meegegaan met wegen en aankleden, maar daarna kreeg ik J al in mijn armen. Alleen was ik toen zo uitgeput en in 'shock' dat ik eigenlijk alleen maar wilde slapen...
Coco ik vind t heel fijn dat jij wel zo'n positieve beval-ervaring met een ks hebt gehad! Het kan dus wel. (En mijn tweede ervaring was wat dat betreft, dat ik er wel fit in ging, ook wel fijner dan de eerste keer).
>48u. Begon zondagochtend, tegen de zondagavond was het echt pijnlijk, dinsdagavond 23.30u is Saar geborenquote:Op woensdag 17 juli 2013 10:08 schreef Fee-nix het volgende:
Ja, terwijl jij ook best een lange bevalling had, toch? Ik was gewoon gebroken, en zo ontzettend verdrietig (meteen al) over hoe het gegaan was, dat ik bijna niet blij kon zijn . Ik was aan het overleven, zo voelde het. En daar kon ik verder niks bij gebruiken. Al helemaal geen huilende baby...
Maar hoe gaat het nu met jou en je gezondheid, Coco? (Als je dat wilt delen tenminste).
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ja, het gaat nu wel goed eigenlijk Ga in augustus van de bloedverdunners af, dan gaan ze kijken of er soms iets mis is met mijn bloed, of dat de embolie toeval was (ik denk dat laatste). De lever is nog steeds volledig vervet, maar daarvoor moet ik iedere paar maanden bloed laten prikken, en tot nu toe zijn de waarden steeds goed
De colitis (chron. darmontst.) gaat af en aan. Heb een -lichte- ontsteking (gehad?), dus mijn infuus (ik krijg iedere 6 weken een infuus Remicade) hebben ze vervroegd. Dat lijkt geholpen te hebben De colitis had een onsteking van het onderhuidse vetweefsel in mijn linkeronderbeen getriggerd (zgn. erythema nodosum), maar dat heeft gelukkig ook goed gereageerd op het infuus, en is nu ver weg
Nu 6 weken vakantie. Ga mijn best doen om in die 6 weken de nodige kilo's af te vallen door mijn levenswijze/eetpatroon eindelijk eens fatsoenlijk aan te passen
Dus het gaat nu eigenlijk best lekker
Als je mijn longen, darmen, lever en vetweefsel buiten beschouwing laat.
Nee, maar serieus, het gaat best goed
[ Bericht 3% gewijzigd door Cocotrimonium op 17-07-2013 13:27:03 ]
Hoeft niet, gewoon in je zak stekenquote:Op dinsdag 16 juli 2013 22:29 schreef Cocotrimonium het volgende:
[..]
Ik word verlegen van zo'n commentaar...
[..]
Korte samenvatting: Draakje was dysmatuur, lag in een stuit en zou te weinig vruchtwater hebben:quote:Op woensdag 17 juli 2013 13:20 schreef Fee-nix het volgende:
Gedoe over t bevallingsverhaal? Helemaal gemist...
Maar wat goed om te horen dat het nu weer lekker gaat en dat je zo trots bent . Mag ook wel!
Niet nodig NTS? Hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen?! Knuffel terug!
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
nope. ik weet wel dat ze tijdens de keizersnee niks bijzonder gevonden hebben en dat het echt alleen die eisprong is. nu ik ouder ben duurt het (gelukkig) minder lang meestal.quote:Op woensdag 11 december 2013 17:07 schreef WupWup het volgende:
Weet je ook de oorzaak ervan, simmu? Dat is namelijk ook een symptoom van endometriose. En dat is ook erfelijk.
Ik wil je echt helemaal niks aanpraten hoor maar bij mij zit de endo ook op een redelijk a-typische plek. Namelijk tegen m'n darm aan en verder nergens, niet op m'n eileiders/eierstokken etc. Het is daarnaast ook nog een cyste van bijna 20 cm maar die zien ze dus niet met de reguliere onderzoeken...quote:Op woensdag 11 december 2013 17:17 schreef simmu het volgende:
[..]
nope. ik weet wel dat ze tijdens de keizersnee niks bijzonder gevonden hebben en dat het echt alleen die eisprong is. nu ik ouder ben duurt het (gelukkig) minder lang meestal.
Nee, op reguliere echo's is mijn hele cyste niet te zien! Alleen in het ivf centrum van VUMC hebben ze apparatuur waarmee het wel is gelukt. Ze zijn er bij mij achter gekomen tijdens een darmonderzoek. Ik had enorm last van mijn menstruaties, eisprong en had bloedverlies bij ontlasting tijdens en voor mijn menstruaties. Ik had zelf al uitgedokterd dat het onmiskenbaar endometriose moest zijn dus dat heb ik de mdl arts tijdens de scopie dan ook haarfijn uitgelegd (ik was er niet bij, had een roesje gekregen ). De arts zelf dacht toen nog aan darmkanker, zo erg was het, maar een biopt wees ook endometriose uit.quote:Op woensdag 11 december 2013 18:04 schreef Zoë23 het volgende:
Tante soesa
Hoe ontdekken ze zoiets? Met echo's?
Mefke
Vervelend dat je ook nogsteeds last hebt
Mijn plan was om aan de pil te gaan maar dat komt ook mijn humeur niet ten goede..maar pijn ook niet dus ja.
Simmu
Fijn dat je een eigen manier hebt gevonden qua zelfmed.
Hier wezen echo's niks uit, daar was behalve een cyste niks op te zien, zelfs op de eerste mri niet, wel tijdens kijkoperatie, als zat namelijk aan mijn eileiders, banden van baarmoeder en darmen verkleefd. Op de allerlaatste mri toen ik op eigen verzoek een second opinion heb gedaan bij endometriose arts was echt wel duidelijk te zien waar het allemaal zat, mri was ook veel duidelijker dan de eerste en het juiste gebied ook.quote:Op woensdag 11 december 2013 18:04 schreef Zoë23 het volgende:
Tante soesa
Hoe ontdekken ze zoiets? Met echo's?
dat gaat wel verder dan flink balen bij jou danquote:Op woensdag 11 december 2013 20:20 schreef droomvrouwtje het volgende:
onvruchtbaarheid is een mogelijkheid, hoeft niet het hangt echt af van de plekken waar je haarden heb zitten en de ernst.. Het kan zijn dat je moeilijker zwanger raakt. Maar daar staat tegenover dat deze uitkomst van belang is als je nog een kinderwens hebt. Heb je die niet dan zou ik me daar niet druk over maken.
In mijn geval is het gewoon flink balen, want doordat hier de eileiders verwijderd zijn is natuurlijk zwanger raken geen optie meer, vandaar het ivf traject.
Zolang je het zelf te doen vind de pijn, dan zal ik het laten voor wat het is. Maar word het met de tijd erger dan zou ik wel aan de bel trekken. Je weet namelijk nooit waar het kan gaan groeien en waar het nog voor klachten kan gaan zorgen.
quote:Op woensdag 11 december 2013 20:35 schreef droomvrouwtje het volgende:
In mijn geval wel ja Maar ik heb nog geluk, als je leest dat het gemiddeld 10 jaar duurt voordat er een diagnose word gevormd mag ik niet klagen, vanaf het moment dat ik stopte met de pil tot de echte duidelijke diagnose ging 2 jaar over heen.. daarvoor wel altijd buikpijn gehad maar nooit zo heftig en erg. Toen had ik meer last van het feit dat ik heftig menstrueerde, dat de pijn meer werd is pas echt begonnen ongeveer 2 jaar voor het stoppen met de pil. Maar daar toen nooit bij stil gestaan, het bouwde echt op tot het punt dat je alleen nog maar dubbel ligt, stijf staat van de pijnmedicatie en wiegend onder de hete douche zit omdat het enige is wat nog verlichting geeft.
Ik heb wel een ernstige tot zeer ernstige vorm van endometriose. Maar dit zegt eigenlijk niks over de pijn die het kan veroorzaken, er zijn namelijk vrouw met een 1 endometriose spot van 1mm en daar al zulke heftige pijnen van hebben en er zijn vrouwen (al is die groep klein) die nauwelijks klachten hebben maar wel een zeer ernstige vorm hebben. Er is helaas geen pijl op te trekken. Maar het is ook natuurlijk een beleving van pijn. Waar ik vond dat het mee viel vond een ander het niet meer normaal, maar ja als je het al jaren gewend ben en je niet beter weet daardoor en doordat het opbouwt wen je er aan op soort rare manier zeg maar
Heb je 2 jaar Lucrin gekregen? Fijn dat alles nu rustig is! En ik hoop dat je snel zwanger bent!quote:Op woensdag 11 december 2013 20:43 schreef droomvrouwtje het volgende:
hier is het gelukkig nu ook rustig, 2 jaar stijf staan van hormonen die je in de overgang brengen doen een hoop.. Over gaan zal het nooit, maar het is nu, ondanks dat ik geheel hormoonvrij ben dus ook geen pil heb, nog wel rustig en hopelijk blijft het nog even rustig tot dat ik zwanger ben, dat zou het ideale zijn natuurlijk..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 25% gewijzigd door Zoë23 op 12-12-2013 11:27:14 ]
Een osteopaat heeft mij ook geholpen waar een manuele therapeut en fysio niet konden...quote:Op donderdag 12 december 2013 12:33 schreef Kimpossible het volgende:
Zoë, even inhakend op je verhaal: ik was gisteren bij een lezing van een osteopaat. Misschien iets wat je allang geprobeerd hebt, maar je verhaal klinkt als een voorbeeld die die man gebruikt zou kunnen hebben om aan te duiden wanneer osteopathie iets kan betekenen..
/sluipt weer weg
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Doet me goed om het hier kwijt te kunnen.. Zoiets zeg je ook niet zo snel tegen n vriendin oid (mijn vriendinnen hebben verder ook geen kinderen)
Ik moet er iets mee maar hoe&wat weet ik niet zo goed. Voel me lichamelijk gezien wel zwanger (misselijk etc etc) maar ik kan me er nog niet aan 'binden' ofzo, alsof ik niet zwanger ben maar wel de symptomen heb (lastig uit te leggen) ...daar voel ik me dan ook weer schuldig over.quote:Op zaterdag 12 april 2014 19:12 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Zoë echt raad heb ik niet,.begrijp dat je al wel hulp hebt in de vorm van therapeuten?! Klinkt als een onverwerkte gebeurtenis als ik eerlijk ben, De 1e zwangerschap heeft je hele leven op zn kop gezet en dat is niet zomaar iets.
Ik vrees dat je er met hulp ( psycholoog of psychiater) nog n keer door moet.. En daarna t hoofdstuk sluiten...quote:Op zaterdag 12 april 2014 19:22 schreef Zoë23 het volgende:
[..]
Ik moet er iets mee maar hoe&wat weet ik niet zo goed. Voel me lichamelijk gezien wel zwanger (misselijk etc etc) maar ik kan me er nog niet aan 'binden' ofzo, alsof ik niet zwanger ben maar wel de symptomen heb (lastig uit te leggen) ...daar voel ik me dan ook weer schuldig over.
Het ging allemaal goed, bekkenklachten werden minder, S had steeds minder last van Reflux en slaapt sinds een tijdje goed (maar 1x pn wakker) en op m'n werk ging t top.
En nu als een klap in m'n gezicht komen al die rotgevoelens van de afgelopen jaren en ik kan er niet omheen. Ben er echt klaar mee. Wil het afsluiten maar blijkbaar kan dat nog niet.
Ik weet niet waar je woont maar ik heb echt super ervaring met de psychologen en psychiaters van het erasmus MC.quote:Op zaterdag 12 april 2014 21:25 schreef Zoë23 het volgende:
Gm87
Ik begrijp het.. Gevoelens en gebeurtenissen negeren helpt niet ik weet het.
Al zorgt S wel voor veel fijne afleiding maar des te harder komt die klap elke keer weer.
Vind het lastig te bedenken hoe ik dit met werkgever ga bespreken gezien ik op het werk positief en enthousiast ben..omdat ik verder wil gaan. Maargoed....beginnen en dan 'instorten' is ook niet echt zinvol....
Nijna
Dat was ook mijn conclusie richting de psycholoog daarom wilde ik geen vervolgafspraak.. Als ze me toch niet serieus nemen
Maargoed ze was mijn collega dus dat was ook niet prettig. (wist ik niet toen ik een afspraak maakte, de ha-assistente noemde haar 'een mevrouw met wie je over dat soort zaken kunt praten'
Hoop dat ik via mijn nieuwe ha betere begeleiding krijg..
Dankje
Als je nog bezig bent met reintegreren is dit juist HET moment om op de rem te trappen, nu "rekent" je baas nog niet op jou, en is jouw afwezigheid makkelijker op te vangen ( ik denk nu even vanuit loyaliteitspunt naar de werkgever want ik.blijf erbij dat jij t belangrijkst bent)quote:Op zaterdag 12 april 2014 21:46 schreef Zoë23 het volgende:
Ik woon niet echt centraal maar qua hulpverlening moet het wel goed komen. Via mijn werk zijn er ook nog wel opties..en als ik de keuze heb weet ik wel voor wie ik moet gaan.
Op dit moment ben ik bezig met re-integreren op de afdeling maar werk nog niet zelfstandig. Sowieso in april en mei werk ik nog 1 dag op kantoor en de bedoeling is 2dagen op de afdeling. Lichamelijk goed te doen verder.
Je hebt helemaal gelijk. Ik mocht zelf ook aangeven wanneer ik wilde beginnen en op welke afdeling etc etc. Ze zijn echt begripvol..(en juist daardoor wil ik gewoon werken en ze niet meer tot last zijn ) Maandag maken we weer een nieuwe planning. Dus qua timing zou het verstandig zijn om het morgen te bespreken.quote:Op zaterdag 12 april 2014 22:12 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Als je nog bezig bent met reintegreren is dit juist HET moment om op de rem te trappen, nu "rekent" je baas nog niet op jou, en is jouw afwezigheid makkelijker op te vangen ( ik denk nu even vanuit loyaliteitspunt naar de werkgever want ik.blijf erbij dat jij t belangrijkst bent)
Reintegreren is ook de belastbaarheid testen en die is lichamelijk dan misschien goed maar geestelijk even minder. Trap op tijd op de rem! Voor je meisje maar zeer zeker voor jezelf!
Fijn als het geregeld kan worden dat je vriend sowieso de weekenden thuis is.quote:Op zondag 13 april 2014 13:08 schreef Zoë23 het volgende:
[..]
Je hebt helemaal gelijk. Ik mocht zelf ook aangeven wanneer ik wilde beginnen en op welke afdeling etc etc. Ze zijn echt begripvol..(en juist daardoor wil ik gewoon werken en ze niet meer tot last zijn ) Maandag maken we weer een nieuwe planning. Dus qua timing zou het verstandig zijn om het morgen te bespreken.
Vriend gaat op zijn werk de situatie ook bespreken zodat hij in het weekend sowieso thuis is. Hij hoort soms een week van te voren dat hij die week erna weg moet (slechte planning en communicatie) dat is voor mij niet zo prettig (ik moet ook op tijd oppas regelen enzo) dus dat moet hij nog maar eens duidelijk maken
Bedankt GM87
Ze zullen niet voor niets zo begripvol en flexibel zijn Zoë. Je zult het vast waard zijn. Sterkte.quote:Op zondag 13 april 2014 13:08 schreef Zoë23 het volgende:
[..]
Je hebt helemaal gelijk. Ik mocht zelf ook aangeven wanneer ik wilde beginnen en op welke afdeling etc etc. Ze zijn echt begripvol..(en juist daardoor wil ik gewoon werken en ze niet meer tot last zijn ) Maandag maken we weer een nieuwe planning. Dus qua timing zou het verstandig zijn om het morgen te bespreken.
High five! Ik 'pas' hier denk ik ook 't beste. Niet (alleen) hormonaal, maar trauma-achtig en depressiequote:
Euh, gisteren huisarts. Die verwijst me door, toch nog eerstelijns, terwijl ik niet weet of dat genoeg is. Maar ze vond vooral EMDR een goed idee.quote:Op dinsdag 15 maart 2016 19:41 schreef Bloesem. het volgende:
[..]
High five! Ik 'pas' hier denk ik ook 't beste. Niet (alleen) hormonaal, maar trauma-achtig en depressie
Las dat je iets ondernomen had vandaag, care to share?
Dat eerste is goed nieuws, wel balen dat 't nog zo lang wachten is. En dat tweede wat klinkt dat heerlijk! En het geertje is zo leukquote:Op dinsdag 15 maart 2016 19:44 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Euh, gisteren huisarts. Die verwijst me door, toch nog eerstelijns, terwijl ik niet weet of dat genoeg is. Maar ze vond vooral EMDR een goed idee.
Ik heb een goede psychotherapeut (wel eerstelijns) aangeraden gekregen die ook emdr doet, maar haar wachttijd is 10-12 weken
Oh wacht, je bedoelt denk ik mn berichtje in dieet? Ik ben naar (geiten)boerderij het Geertje geweest, in mijn eentje, zonder wagen, met Melba. Superleuk. Heb vandaag ook echt genoten van hem en hij was zo lief en knuffelig ook
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op zondag 20 maart 2016 09:41 schreef kwakz0r het volgende:
Wat een rotreactie Room, ik zou me daar ook druk over maken, hoewel het idd nergens op slaat. idd maar van je af proberen te zetten met paasvakantie.
Got Danic, ik dacht dat je t over acupressuur had op de handen snap m nu pas
quote:Op zaterdag 19 maart 2016 10:36 schreef MevrouwCactus het volgende:Geen puf voor een uitgebreide reactie nu, maarSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En Room, pittig wat zo'n reactie dan weer teweeg brengt, nadat je al zo je best hebt gedaan om hier toe te komen.. Sterkte, en hopelijk helpt de paasvakantie om weer wat rust te vindenEverything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
quote:Op zondag 20 maart 2016 21:23 schreef JufMariska het volgende:
[..]
Geen puf voor een uitgebreide reactie nu, maarSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En Room, pittig wat zo'n reactie dan weer teweeg brengt, nadat je al zo je best hebt gedaan om hier toe te komen.. Sterkte, en hopelijk helpt de paasvakantie om weer wat rust te vinden
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Och JM toch. Wat zou ik je graag een knuffel geven. L en J hebben jou ook nodig, anders is jullie gezin niet compleet. Al voelt dat nu even anders, ik weet zeker dat ze niemand anders zouden willen. .quote:Op maandag 21 maart 2016 17:11 schreef JufMariska het volgende:
Wat lief Malteser, wat is het toch jammer dat we zo ver uit elkaar wonen
Vandaag lijkt uk weer op de goede weg, ik nog niet echt, maar komt wel. J heeft beloofd dat hij als nodig iets met zijn werk en/of moeder regelt zodat ik sowieso kan bijkomen bij vriendin in 010.
quote:Op maandag 21 maart 2016 17:11 schreef JufMariska het volgende:
Wat lief Malteser, wat is het toch jammer dat we zo ver uit elkaar wonen
Vandaag lijkt uk weer op de goede weg, ik nog niet echt, maar komt wel. J heeft beloofd dat hij als nodig iets met zijn werk en/of moeder regelt zodat ik sowieso kan bijkomen bij vriendin in 010.Wat fijn dat Rotterdam wel door kan gaan!!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Je spoiler . Akelig herkenbaar gevoel. Ik opperde gisteravond hetzelfde.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op maandag 21 maart 2016 17:11 schreef JufMariska het volgende:
Wat lief Malteser, wat is het toch jammer dat we zo ver uit elkaar wonen
Vandaag lijkt uk weer op de goede weg, ik nog niet echt, maar komt wel. J heeft beloofd dat hij als nodig iets met zijn werk en/of moeder regelt zodat ik sowieso kan bijkomen bij vriendin in 010.Voor JM:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Over mij:SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Oh MwCSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En ikSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the endmaandag 21 maart 2016 @ 20:17:17 #147kwakz0r
kwakveenseHerkenbaar, ik breng hem ook zelden naar bed, en elke keer als hij liever door J getroost wordt dan door mij breekt mijn hart een beetje
Verder heb ik heel weinig troostende woorden, ik heb al mijn empathie even voor mezelf nodig geloof ik en kan niet op woorden komen. het spijt me, ik voel wel echt met jullie meeKwakHet is niet aardig om te zeggen, maar ik vind het ergens zo troostend om te lezen dat meer mensen zulke gevoelens hebben. Ik wil er niet teveel op in gaan nu, maar ik voel me regelmatig echt compleet getikt en heel ver van mezelf vandaan. Heb er stom genoeg heel veel aan om te lezen dat anderen ook met dit soort processen worstelen, al gun ik jullie allemaal veel meerMag je wat mij betreft zeggen hoor Bloesem, ook dat is herkenbaarEverything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the endEens hoor, Bloesem. Dat is het fijne van dit forum, dat er heer veel minder taboes heersen dan in het "echte" leven.
Ik ben het zó met je eens Moonah. Fijn dat je et zo duidelijk kunt formuleren. Ik had het ook zo tegen een ander gezegd. Helaas heb ik alleen erg streng voor mezelf. Maar er wordt aan gewerkt.
Jm, for what it's worth, je lijkt me een fantastische moeder. Ik hoop dat je het zelf ook snel ziet. En weet je wat ik denk, nee weet? Dat J en L dood- en doodongelukkig zouden zijn zonder jou. Want alleen jij ben jij. Hopelijk krijg je hulp om hier uit te komenmaandag 21 maart 2016 @ 21:02:43 #151_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhEven een dikke voor een ieder die het nodig heeft. Of gewoon zomaar..
Hier even een andere dilemma.. Weet niet of het hier hoort of bij kleuters..SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Engaging Infinite Improbability Drive..maandag 21 maart 2016 @ 21:25:10 #152Phaidra
Evenstar wat naar voor je oudste . Ik zit me hier plaatsvervangend boos te maken, ik vind dit ronduit asociaal. Dat iemand moedwillig het (zelf)vertrouwen van een kind zo beschadigt (zeker bij jouw dochter die al het nodige meegemaakt heeft), ik kan daar echt niet bij. Ik kan me niet half voorstellen hoe het voor jou moet zijn. Ik heb geen tips voor je, veel wijsheid gewenst in deze situatie .
[ Bericht 8% gewijzigd door Phaidra op 21-03-2016 21:30:46 ]Venus in pocketformaat
© loveliToch soort van gedeelde smart. En wetende dat je niet alleen bent. Lotgenoten, vind het altijd een apart woord, maar jullie zijn fijnquote:Op maandag 21 maart 2016 20:28 schreef Bloesem. het volgende:
Het is niet aardig om te zeggen, maar ik vind het ergens zo troostend om te lezen dat meer mensen zulke gevoelens hebben. Ik wil er niet teveel op in gaan nu, maar ik voel me regelmatig echt compleet getikt en heel ver van mezelf vandaan. Heb er stom genoeg heel veel aan om te lezen dat anderen ook met dit soort processen worstelen, al gun ik jullie allemaal veel meerJe gaat hier geen sorry zeggen he, dat mag in dit topic niet van mijquote:Op maandag 21 maart 2016 20:17 schreef kwakz0r het volgende:
Herkenbaar, ik breng hem ook zelden naar bed, en elke keer als hij liever door J getroost wordt dan door mij breekt mijn hart een beetje
Verder heb ik heel weinig troostende woorden, ik heb al mijn empathie even voor mezelf nodig geloof ik en kan niet op woorden komen. het spijt me, ik voel wel echt met jullie meemaandag 21 maart 2016 @ 21:37:49 #154Kyara
1 + 1 = 3Oh evenstar, ik heb ook de tranen in mijn ogen staan. Wat ontzettend naar voor je oudste. Echt onvoorstelbaar. voor jou.maandag 21 maart 2016 @ 21:47:03 #155danic
Wat Kyara zegt
Misschien gek, maar is verhuizen terug naar Nederland een optie?Ynske
Bedankt voor de zon...SPOILER: @evenstarOm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegiemaandag 21 maart 2016 @ 21:53:25 #157Estrys
Ik heb geen tips Evenstar. Ik denk dat je al doet wat je het beste kan doen, er voor haar zijn. Haar liefde geven. Ik wil gewoon even zeggen: voor je mooie lieve oudste, die al zoveel voor haar kiezen heeft gehad, die het zo goed doet. En jij die het zo goed doet. Echt.ti amo più di ieri ma meno di domanimaandag 21 maart 2016 @ 22:27:41 #158_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhBuiten het financiele aspect.. Denk ik dat het haar meer Schade zal doen dan goed.quote:Op maandag 21 maart 2016 21:47 schreef danic het volgende:
Wat Kyara zegt
Misschien gek, maar is verhuizen terug naar Nederland een optie?
Weer alles omgooien, en ook een geweldige familie achterlaten. We hebben nog heel fijn en veel contact met de rest. En ze is graag gezien in de klas en heeft een held hechte band met haar beste vriendinnetje en al twee jaar "verkering".
Daarbij moet ik ook naar Oliver kijken.
Arwen zal haar echte Vader nooit kunnen leren kennen. Met die wetenschap zou ik nooit oliver bewust weghalen bij zijn Vader. Hoe een hufter D ook is. Is hij de vader van... Ik geloof ook niet dat het een oplossing zou zijn en ik geloof ook niet in opofferen van de een voor de andere wat ik dan wel zou doen.
En los van het financiele aspect dat ik niet bij kan benen wat hij telkens voor oli koopt. Denk ik ook dat als ik dan telkens voor Arwen iets zou kopen en voor oliver niets, dat een scheve verhouding gaat opgeven richting oliver. Want waarom koop ik niets voor hem. Mama houdt alleen van Arwen...
Ik verwacht helemaal niet dat hij evenredig voor Arwen Doet maar elke keer hij thuiskomen van paar uurtjes met papa.. En Zak vol speelgoed en de ander niets is ook niet ok.
Buiten het feit hij Oliver ook geen reeel beeld geeft. Want IMHO wat oliver nu leert is ik krijg alles. Terwijl ik juisg leer dat belangeijkste wat papa en mama kunnen geven is liefde en aamdacht en been kus of knuffel en stoeien en spelletjes doen veel belangrijker en waardevoller is.Engaging Infinite Improbability Drive..dinsdag 22 maart 2016 @ 06:59:42 #159Estrys
Ze ziet er op foto's op fb heel gelukkig uit daar in ieder geval. Krijgt zijn familie het hem ook niet aan zijn verstand? Dat hij zo verkeerd bezig is? Of luistert hij daar ook niet naar?ti amo più di ieri ma meno di domanidinsdag 22 maart 2016 @ 07:53:32 #160_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhDie snappen het ook niet, en proberen allemaal...quote:Op dinsdag 22 maart 2016 06:59 schreef Estrys het volgende:
Ze ziet er op foto's op fb heel gelukkig uit daar in ieder geval. Krijgt zijn familie het hem ook niet aan zijn verstand? Dat hij zo verkeerd bezig is? Of luistert hij daar ook niet naar?
Hij denkt alleen aan zichzelf.
Het is voor hun ook horror.Engaging Infinite Improbability Drive..dinsdag 22 maart 2016 @ 08:29:36 #161Estrys
Wat een hufter zeg. Fijn dat je aan hen veel steun hebt, bijzonderquote:Op dinsdag 22 maart 2016 07:53 schreef _evenstar_ het volgende:
[..]
Die snappen het ook niet, en proberen allemaal...
Hij denkt alleen aan zichzelf.
Het is voor hun ook horror.ti amo più di ieri ma meno di domanidinsdag 22 maart 2016 @ 08:35:07 #162_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhJa daar ben ik me bewust van hoe bijzonder dat is. Vanaf dag 1 zagen ze Arwen als familie.. En ook nu blijven ze herhalen. Dat zij altijd nan haar allereerste achterkleinkind is en ook hebben ze allemaal been Klein kaartje of briefje geschreven voor haar bewaardoos op school. ( Als het echt even niet gaat , staat er doosje met briefjes en "veilige spullen" bij haar vertrouwenspersoon)quote:Op dinsdag 22 maart 2016 08:29 schreef Estrys het volgende:
[..]
Wat een hufter zeg. Fijn dat je aan hen veel steun hebt, bijzonder
En zijn moeder zegt ook iedereen en dit is mijn tweede dochter. En k Ben haar tweede mama. We hebben altijd hele goede band gehad.
Het scheelt ook dat D. In dit geval echt van het padje is. En ze zien wat hij Doet en zegt..Engaging Infinite Improbability Drive..Evenstar Ik ken je geschiedenis niet, maar wat een heftig verhaal. Wat een rotsituatie. Heel bijzonder dat je zoveel steun hebt aan zijn familie En die bewaardoos op school. Heftig dat het nodig is, maar wat een prachtig ideeSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.donderdag 24 maart 2016 @ 10:11:56 #165Nijna
Voor de dames die het nodig hebben .
Ik lees hier nog mee, gelukkig gaat het inmiddels wel een heel stuk beter dan het is geweest, maar dat heeft echt tijd nodig gehad.
Wat Moonah een stukje terug zegt, het klopt wel!quote:Op maandag 21 maart 2016 18:56 schreef Moonah het volgende:
Lieve dames, neem écht de tijd voor jezelf. Slaap wanneer het kan. Huur een schoonmaakster in. Durf prioriteiten te stellen. dat betekent keuzes maken, hoe lastig ook. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Maar zorg goed voor jezelf. Eérst jij, dan de rest van de wereld.
En ja makkelijk praten van de zijlijn, I know. Maar ik heb een vergelijkbare struggle doorgemaakt. En wat ik hierboven schrijf is essentieel.Mama van 2 lieve meiden :)donderdag 24 maart 2016 @ 20:04:14 #166kwakz0r
kwakveenseHier een inzakkertje vandaag...
Komende tijd moet J twee keer weg voor congres, twee dagen en een week. Maar er overlapt vanalles met werk van mij waar ik echt niet onderuit kan en een generale repetitie waar ik ook niet weg kan blijven... Getverdemme.
Nu moet ik dus opvang voor M regelen voor
1 april (etentje met familie waar M niet meekan)
7 april generale
8 april middag opvang want geen extra plek op vrijdagmiddag
20 april van 13-22 (studiemiddag kdv gecombineerd met een werkdag voor mij van 8-21.30)
22 april middag opvang ivm geen plek op vrijdagmiddag
Ik raak ten eerste in paniek als ik dit zie, en ten tweede word ik verdrietig... Zoveel verschillende gezichten, zoveel mijn kind uitbesteden. Voel me een enorme faalmoeder, en vind het eng, al die dagen alleen met hem zijn. En dan heb ik t nog niet gehad over de ochtenden - hoe moet ik dat doen...
En vandaag al de derde 'afwijzing' bij een tweedelijns ggz praktijk. Allemaal clientenstops. Godver wat voelt dat klote.
KwakDaar zou ik ook allemaal niet blij van worden, kwak. Is het mogelijk dat M 7 en 8 april en van 20 tot en met 22/23 april uit logeren gaat, naar oma&opa of zo? Of dat iemand bij jou in huis komt logeren om je te helpen? Dat zou wel een fijne oplossing zijn, maar geen idee of zoiets kan. Ik zou in ieder geval proberen familie en vrienden in te schakelen. Er zijn vast wel mensen die willen helpen. .
En Bloesem, wat heftig allemaal voor je. Gelukkig let je omgeving goed op je. ."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"Ik zou ook logeren en/of opa en oma proberen... en anders zou ik toch thuisblijven... jammer voor werk/zang/familie... wat niet gaat, gaat niet.
Wb therapie... probeer PeP Gouda eens. eerstelijn maar heel fijne praktijk.S. 2014
J. 2016donderdag 24 maart 2016 @ 20:21:15 #169Nijna
kwakzor... ik vind het idee van Franny wel goed, mits dat kan natuurlijk.
En herkenbaar, geen andere optie voor J? Moet hij maar die congressen? Sterkte
Cliëntenstops zo fijn al die bezuinigingen...Mama van 2 lieve meiden :)donderdag 24 maart 2016 @ 20:22:10 #170kwakz0r
kwakveenseBeide ouderparen werken nog...quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:16 schreef Franny_G het volgende:
Daar zou ik ook allemaal niet blij van worden, kwak. Is het mogelijk dat M 7 en 8 april en van 20 tot en met 22/23 april uit logeren gaat, naar oma&opa of zo? Of dat iemand bij jou in huis komt logeren om je te helpen? Dat zou wel een fijne oplossing zijn, maar geen idee of zoiets kan. Ik zou in ieder geval proberen familie en vrienden in te schakelen. Er zijn vast wel mensen die willen helpen. .
En Bloesem, wat heftig allemaal voor je. Gelukkig let je omgeving goed op je. .
Mijn moeder is back up voor de 20e, J's moeder komt dan in principe en een vriendin van mij wisselt haar rond etenstijd af.
De 1e komt mijn moeder hier oppassen.
De rest gaan we idd weer familie en vrienden vragen, maar t maakt me zo onzeker...Kwakdonderdag 24 maart 2016 @ 20:23:34 #171Vicky
Evenstar
Kwak
Bloesem
Kwak, ik sluit me ook aan bij de optie logeren.
En wat dat etentje met familie betreft.. dan gaan ze zonder jou en blijf jij lekker thuis bij M.♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.donderdag 24 maart 2016 @ 20:26:25 #172kwakz0r
kwakveenseThanks, maar ben echt uitgeeerstelijnd. Zoek tweedelijns EMDR therapeut ook ivm eventuele schematherapie/psychotherapie of toch medicatie.quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:20 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik zou ook logeren en/of opa en oma proberen... en anders zou ik toch thuisblijven... jammer voor werk/zang/familie... wat niet gaat, gaat niet.
Wb therapie... probeer PeP Gouda eens. eerstelijn maar heel fijne praktijk.
W.b. thuisblijven met M.... Tska, daar knap ik ook niet bepaald van op. En voor de eerste is t al wel geregeld. Zit ook deels in mijn hoofd hoor, bang dat ik mensen tot last ben met de oppasvraag, terwijl de opa's en oma's het leuk vinden...KwakOh oke.. ja dan heb ik geen tips... ken verder alleen de ggz en daar heb ik dan weer geen goede ervaringen mee...quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:26 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Thanks, maar ben echt uitgeeerstelijnd. Zoek tweedelijns EMDR therapeut ook ivm eventuele schematherapie/psychotherapie of toch medicatie.
Verder even een uiteindelijk komt alles goed, niet linksom dan rechtsom.S. 2014
J. 2016Bedenk maar zo: de meeste stellen met kinderen waarbij beide partners werken moeten het vaak met dit soort kunst-en vliegwerk regelen om alle ballen in de lucht te kunnen houden. M wordt daarbij opgevangen door mensen die goed voor hem zorgen en geen onbekenden voor hem zijn. Het geeft hem en hun de kans om een band op te bouwen. It takes a village to raise a child...quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:22 schreef kwakz0r het volgende:
De rest gaan we idd weer familie en vrienden vragen, maar t maakt me zo onzeker...
Ik vind het ook wel eens moeilijk hoor, als ik vier dagen achter elkaar werk en dan ook in de avond nog wel eens op pad ben.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik hoop dat je snel ergens terecht kunt."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"donderdag 24 maart 2016 @ 20:38:54 #175Vicky
Dat herken ik wel hoor.quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:26 schreef kwakz0r het volgende:
W.b. thuisblijven met M.... Tska, daar knap ik ook niet bepaald van op. En voor de eerste is t al wel geregeld. Zit ook deels in mijn hoofd hoor, bang dat ik mensen tot last ben met de oppasvraag, terwijl de opa's en oma's het leuk vinden...
Mijn meiden zijn ondertussen 10 en 6.
As zaterdag en 23 april gaan ze naar opa en oma omdat wij een feestje hebben. Eigenlijk hebben we 2 april ook wat maar ik wil niet weer mijn ouders vragen.
Ik zou ook de oppas kunnen vragen (meisje van 15) maar ik weet dat het laat wordt en dat voelt dan ook weer niet fijn naar de oppas. Dus mijn maag alleen..
21 mei hebben we een toneelvoorstelling en dan komt onze 3e dochter oppassen..
Het voelde niet prettig om weer mijn ouders te vragen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Vicky op 24-03-2016 20:44:30 ]♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.donderdag 24 maart 2016 @ 20:43:14 #176Vicky
1x is genoeg♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.Wat een rotweken zeg... Ik zou daar ook echt ontzettend tegenop zien. Ik weet dat mijn vrouw aan het eind van haar chemo's geopereerd moet worden en een week in het ziekenhuis moet blijven. Ik ontken voorlopig dat dat moet gebeuren, want geen idee hoe me dat gaat lukken...quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:26 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Thanks, maar ben echt uitgeeerstelijnd. Zoek tweedelijns EMDR therapeut ook ivm eventuele schematherapie/psychotherapie of toch medicatie.
W.b. thuisblijven met M.... Tska, daar knap ik ook niet bepaald van op. En voor de eerste is t al wel geregeld. Zit ook deels in mijn hoofd hoor, bang dat ik mensen tot last ben met de oppasvraag, terwijl de opa's en oma's het leuk vinden...
Therapie...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.donderdag 24 maart 2016 @ 20:52:53 #178kwakz0r
kwakveenseDank jullie wel voor het meeleven allemaal. Ik ga dit weekend maar weer op peutenjachtKwakdonderdag 24 maart 2016 @ 22:03:15 #179faptist
Maakt foutenSorry. Ik breek even in. Ik zie net voor het eerst dit topic en schrik eigenlijk van hoe eerlijk en open iedereen schrijft over haar hersenspinsels, angsten en depressies. Om me heen heb ik het idee dat ik de enige ben die het moederschap niet aan kan icm fulltimebaan. Het overmatig zorgen maken. Imperfect voelen. Willen verstoppen. Terug naar toen we gewoon onzichtbaar waren.
ik wil jullie eigenlijk gewoon even bedanken. het geeft me zo'n troost en rust om te lezen dat meer mensen waar ik van hou zulke gevoelens hebben. Ik vid het verschrikkelijk om te lezen dat jullie door een hel gaan. En zou jullie zo graag willen lijmen, knuffelen, het juiste advies willen geven.. Maar dat kan ik niet. Dit topic is 1 massive trigger voor me en ik kan dat op dit moment niet aan. Dan zuig ik mezelf leeg.
Maar ik wil wel laten weten dat ik ieder van jullie een heel warm hart toedraag.
En dat ik hoop dat je voelt dat je er toe doet. Hoe belangrijk je bent.
Voor jouw kleine, maar ook voor al die moeders hier op fok die door kunnen gaan na het lezen van jullie verhalen. Omdat het zo herkenbaar is. Zo de realiteit van alledag.
Mijn liefde is voor jullie.zaterdag 26 maart 2016 @ 09:39:11 #180_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhThanks all. Intussen is de ellende dusdanig groot dat het naar alle waarschijnlijlheid rechtszaken materie gaat worden. Echter heeft zijn familie hem en verloofde duidelijk gemaakt dat hij geen enkele steun van hen kan verwachten. En ze de kindjes en mij steunen.
Bloesem Ik wil al dagen iets verwoorden. Typ een heel verhaal. Om het vervolgens weg te halen omdat ik denk dat het niet goed genoeg is.. Misschien krijg ik het nog we'll eens goed verwoord. Maar voor nu even een dikke kus dus.
Kwak ik hoop dat je snel iemand vinden gaat.
FapEngaging Infinite Improbability Drive..zaterdag 26 maart 2016 @ 10:22:09 #181Moonah
Jolie femmeAch Evenstar, wat triest..."Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.zaterdag 26 maart 2016 @ 10:28:11 #182livelink
keek op mijn week ( © DJ11)Evenstar, wat erg is dit voor jou en de kinderen. Ik schrik er ook een beetje van. Je klonk zo gelukkig met je nieuwe leven overzee. Ik heb wel het gevoel dat je dit aan kan, hoe erg het ook is
Je klinkt sterk
Alle anderen hier ook heel veel sterkte gewenst. Soms kan het allemaal zo moeilijk zijn. Het is niet eerlijk
Faptist, zoals jij het beschrijft is het best herkenbaar. Terug naar de onzichtbaarheid en het 'na-ons-de-zondvloed-gevoel'. Dat zou best heel lekker zijn, ja. Maar ja, voor je kinderen is het niet altijd goed om onzichtbaar te zijn, daar ben ik wel achter.Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.Evenstar... wat heftig voor jou en de kinderen. Fijn dat je schoonfamilie achter je staat, ik ben het eens met livelink, je klinkt sterk en staat ongetwijfeld je mannetje! Maar mocht je behoefte hebben aan een luisterend oor dan weet je me te vinden.
Voor nu een dikke knuffel voor jou, Arwen en Olli.S. 2014
J. 2016zaterdag 26 maart 2016 @ 13:40:45 #184F_r
zaterdag 26 maart 2016 @ 18:36:53 #185_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhIk ben in mijn eentje gesprek aangegaan met hem en verloofde heb gezegd ik neem dit op. Zoals ik vermoedde wilde hij weer zin door Drammen. Wat mij juist sterker maakte. Ik was zo kalm en rustig. Zelfs town zijn vriendin uitschreeuwde wat voor misselijke trut ik was omdat ik hem niet zijn zin gaf. Alsof die ook maar enigzins recht van spreke heeft over mijn kind. Ik heb beleefd gezegd ik praat respectvol en rustig naar jou . verwacht hetzelfde van jou.
Hij bleed dreigen heb daarmee gesprek beeindigd gezegd dan doe jij wat jij denkt dat goed is , doe ik dat ook. Ben met oogeheven hoofd de deur uitgelopen..
Wat er gaat gebeuren weet ik niet. Hij is verre van de D die hij ooit was... Narcistisch naar mannetje..
En ergens wist ik het wel maar ja liefde en blind. Maar ik kruip niet meer voor hem.
Weet je het is niet leuk.
En mijn hart gaat uit naar mijn kindjes.. Maar voor mezelf hoe gek het ook klinkt ik jank soms ook wel eens. Dan praat ik met mijn beste vriendin of ouders of zijn mam.
Maar het maakt me vooral sterker. Geeft me inzicht. En laat me groeien.
Ik ben ondanks dat hier gelukkig. Heb met aantal mensen en de bonus familie een goede band. Kindjes zijn voor grootste deel gelukkig. Alleen Arwen heeft het soms zwaar en dat raakt me diep. Maar ik denk ook dat ik doordat ik er sterker van worst haar beter kan helpen.
Het zou niet moeten zoals het gaat maar het gaat nu eenmaal zo. Dus maken we gelukkg met dat wat we wel hebben.Engaging Infinite Improbability Drive..Ik heb wel een naam voor je in G.quote:Op donderdag 24 maart 2016 20:26 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Thanks, maar ben echt uitgeeerstelijnd. Zoek tweedelijns EMDR therapeut ook ivm eventuele schematherapie/psychotherapie of toch medicatie.
W.b. thuisblijven met M.... Tska, daar knap ik ook niet bepaald van op. En voor de eerste is t al wel geregeld. Zit ook deels in mijn hoofd hoor, bang dat ik mensen tot last ben met de oppasvraag, terwijl de opa's en oma's het leuk vinden...Evenstar, wat een rotsituatie. Al is het voor jullie als paar te laat, hoop ik toch dat je ex bezint, voor de kinderen.
Kwak, is de planning al rond, voor de daten dat J weg is? En hoe staat het met je peutenlacht?
Ik kan me niet herinneren dat het leven voor de generatie van mijn ouders zo hectisch was als voor ons. Mijn moeder was de rust zelve, bijvoorbeeld. Ik merk aan zo veel ouders dat het een haast onmogelijke opgave is om werk, kinderen, opvang en dergelijke te combineren. Waar is dat gestress ontstaan? Ik loop zelf constant met het gevoel dat ik tekort schiet, op alle fronten. Ik kan O niet de aandacht bieden die ik vind dat ze verdient, op mijn werk kan ik alleen maar "goed genoeg" bieden, het huishouden is een puinhoop, ik heb haast geen energie over voor mijn man, en we zullen we het vooral niet over mijn sociale leven hebben. Ik ben dat hol- en vliegwerk zo spuugzat, maar ik zie werkelijk niet waar ik een verandering aan kan brengen.
Ik zit nu 3 weken 100% thuis vanwege een hematoom in mijn baarmoeder. Een medische reden deze keer, en dus een stuk makkelijker om begrip te krijgen op de werkvloer Ik merk dat ik het erg irritant van mezelf vind dat ik begrip wil. Ik zou er een milde schijt aan moeten hebben, maar ik loop de hele dag rond met een schuldgevoel. Tegenover de kinderen op mijn werk, die nu een hoop tekort komen. Tegenover mijn collega's, die een hoop extra werk hebben, mede doordat ik veel van de plannen niet op papier maar in mijn hoofd heb (ik ben een enorme chaoot). Ik ben de hele avond en ochtend nu aan het malen over hoe dom dat was en hoe ik faal. Ik dacht gisteren zelfs: misschien had ik die ziekmelding nooit moeten halen. Er zijn zoveel mensen die hierdoor benadeeld worden, is dat het wel waard? Een gedachte waar ik erg van schrok. Hoe komt het toch dat ik mezelf minder belangrijk vind dan anderen? Dit is precies waarom ik er compleet doorheen zit: altijd maar doorgaan, omdat ik anderen belangrijker vind. Ik heb het gevoel geleefd te worden, dat ik op een denderende trein zit die mijn leven heet. en waar ik zelf geen sturing over heb. Ik hoop dat ik snel weer het gevoel krijg dat het leven niet iets is wat je overkomt, maar waar je zelf controle over hebt.Dat hoop ik ook voor je, Room. .
Vroeger moesten mijn ouders (nog van voor de oorlog, ze zijn al in de 80) een eigen bedrijf en vijf kinderen combineren. En dan zaten ze ook nog de halve zondag in de kerk. Maar zij legden de lat niet zo hoog voor zichzelf, als in; zij gaven bij lange na niet zoveel aandacht aan hun kinderen als ik nu aan mijn kind geef. We zijn ook echt anders gaan denken over opvoeding, en ik denk dat de druk om op al die fronten het goed te doen, is toegenomen. Maar ik weet ook dat mijn moeder toen ik heel klein was, eigenlijk overspannen was en waarschijnlijk ook depressieve periodes had. Dat heeft ze zelf nooit zo gezegd en het is ook niet op die manier benoemd, maar ik kan nu met terugwerkende kracht wel zeggen dat dit hoogstwaarschijnlijk het geval was. Kortom, veel verborgen leed, toen en nu.
Verandering kun je denk ik wel aanbrengen, als je echt je prioriteiten kunt gaan bepalen en je schuldgevoel meer kunt loslaten. Maar ja, dat is zo makkelijk gezegd zo."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"Och room, het klinkt inderdaad alsof je veel te veel van jezelf vraagt... Ik herken veel van je verhaal, uiteindelijk raakte ik burn-out... Voor jezelf ben je misschien geen prioriteit maar voor O. ben jij zeker het allerbelangrijkste. Zij heeft mama nodig, Harder dan welke collega dan ook. En daarnaast verdien jij het gewoon om je fijn en gelukkig te voelen.
Take care.S. 2014
J. 2016Mijn moeder was thuis bij de kinderen, meer leeftijdsverschil tussen de kinderen zodat er steeds maar 1 jonger kind thuis was en de rest op school. Zwemles ging via school. Daarnaast nog op een sport, daar was geen geld voor, dus heb ik nooit gedaan. Andere moeders werkten ook niet en het was dus mogelijk om af en toe op elkaars kind te passen. Je liep gewoon langs de buuf en het was geregeld. Scheelt zoveel!!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Venus in pocketformaat
© loveliNou, ik denk ook gewoon dat je t als kind niet zo doorhebt hoe druk je ouders het hebben (gehad) en zelf idealiseren onze ouders het misschien ook een beetje. (volgens mijn schoonmoeder sliepen haar kinderen heel snel door, maar mijn man weet nog goed dat dat best lang duurde met zijn 4 jaar jongere zusje)..
Mijn moeder had het trouwens ook niet makkelijk. Toen ze zwanger bleek maakte haar vriend het uit. Ze heeft altijd gewerkt, maar was er ook veel voor mij. Ze werkte vaak 's ochtends als ik op school was, als ik thuiskwam was ze er en als ik naar bed ging kwam er oppas en dan werkte ze 's avonds nog. (Dat hoorde ook bij haar werk, pleegouders begeleiden). Dat is best zwaar geweest, maar ik heb daar (vrijwel) nooit iets van gemerkt...
Denk wel dat de lat nu soms wat hoger gelegd wordt nu. Laten huilen is bijv. not done en vroeger hoorde dat juist. Denk dat het belangrijk is zelf je grenzen te bewaken. Niet alles kan en de kinderen zijn geen prinsen/prinsessen die áltijd op plaats 1 komen (maar wel vaak genoeg natuurlijk). Maar goed, makkelijker gezegd dan gedaan..Ik vind het ergens erg fijn dat ik werk. Mijn moeder werkte 4 dagen, en dat scheelde vast ook veel druk op de ketel. Maar ik voel hier geen mogelijkheden of begrip voor vrouwen die minder werken om tijd aan de kinderen te besteden. Da's een Noors dingetje denk ik. Gender equality is hier een hoog goed, en hoewel ik dat zelf ook erg belangrijk vind, vind ik het hebben van de keus om wel/niet veel/weinig te werken het allerhoogste goed. Er zijn hier haast geen parttime banen, en als je dat hebt, wordt er door iedereen gezeurd over hoeveel pensioen je wel misloopt, dat je carrière er onder lijdt etc. Ik vind het erg benauwend. Ik denk zelf totaal niet zo. Mijn ouders hebben bijvoorbeeld de pensioensleeftijd nooit gehaald. Niet om te doemdenken, maar wie zegt dat ik het ga halen? Ik wil nú bij mijn kind zijn, en voel hier de mogelijkheid er niet voor.
Verder heeft ieder huisje idd zijn kruisje, Franny, dat is ook zo. En het leven is idd behoorlijk zwaar geweest voor veel vrouwen. Maar het beeld dat ik heb van veel jaren '80 moeders is oneindig veel tijd, kinderen mee naar huis tussen de middag, hordes moeders op het schoolplein, lekker kletsen voordat de kinderen uit zijn. Die leverden er financieel natuurlijk ook wel wat op in, maar ik heb echt het idee dat doordat er steeds mee vrouwen werken, alles dusdanig veel duurder is geworden dat je als vrouw ook wel haast voltijd móet werken om een gezin te onderhouden.
Misschien is dat jaren '80-moedersbeeld iets wat ik uit mijn hoofd moet zetten, maar ergens zie ik die rust en balans als een ideaal. Het is iig een balans die bij mij zoek is.
En misschien verwacht ik teveel van mezelf, maar ik voel dat anderen het ook van mij verwachten.
En idd GM, O is de allerbelangrijkste in de hele wereld. En voor haar ben ik dat. Maar er echt naar handelen, vind ik toch nog lastig.
Dat is toch wel heftig, Phaidra Ik denk ook niet dat iedereen zomaar gelukkig was, vroeger. Maar ik heb het (wellicht foutieve) idee dat het leven rustiger en overzichtelijker was.Denk dat het niet heel realistisch is inderdaad dat beeld. hoewel het voor sommige moeders wellicht wel zo was. Ik denk nu nog wel eens bij het voorlezen aan mijn moeder. Die wilde mij dan voorlezen, maar halverwege het verhaal viel ze zelf ongeveer in slaap en ging dan half het boek/half haar droom voorlezen. Ik vond dat altijd heel irritant, maar ze was natuurlijk gewoon kapotmoe! Nu begrijp ik eerlijk gezegd niet hoe ze het gedaan heeft, maar ik heb een heerlijke jeugd gehad!quote:Op woensdag 30 maart 2016 10:33 schreef Roomsnoes het volgende:
Misschien is dat jaren '80-moedersbeeld iets wat ik uit mijn hoofd moet zetten, maar ergens zie ik die rust en balans als een ideaal. Het is iig een balans die bij mij zoek is.
En misschien verwacht ik teveel van mezelf, maar ik voel dat anderen het ook van mij verwachten.
Neemt niet weg dat balans belangrijk is! Vervelend dat part-time banen bij jullie niet zo vanzelfsprekend zijn. Ik vind het heerlijk dat dat hier wel is en zelfs dan k'n je gewoon niet alles doen wat je allemaal zou moeten doen. Het huis is hier bijvoorbeeld regelmatig een bende en schoonmaken doe ik héél weinig. Zou het vaker moeten en willen doen, maar vind buiten spelen met de kinderen nu eenmaal belangrijker.. (al zijn af en toe de stekende opmerkingen van kinderloze schoonzus wel irritant, maar die probeer ik te negeren)
[ Bericht 18% gewijzigd door watmoetikkiezen op 30-03-2016 10:44:48 (aanvulling) ]Ik denk dat je het moet proberen los te koppelen van de tijd en het maatschappelijk klimaat en context. Want dan is het inderdaad alsof dat je leven bepaalt. In bepaalde opzichten is dat natuurlijk ook zo, maar als het gaat om rust voor jezelf creëren, dan is dat iets waar je zelf de doorslaggevende factor in kunt zijn, als je de verwachtingen en de denkbeelden van anderen kunt loslaten. Je eigen koers in het leven uitstippelen, dát geeft echt voldoening, niet het leven leiden dat andere mensen voor je hebben uitgedacht. Ik heb een totaal ander leven dan mijn moeder had, voor haar vaak onbegrijpelijk. Maar het is wel mijn leven, en van niemand anders, het resultaat van al mijn eigen keuzes. Dat geeft zoveel kracht."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"Ik denk ook wel dat we de lat steeds hoger zijn gaan leggen. En we zijn individualistischer geworden. Als we eens een dagje optrekken met bijvoorbeeld mijn zus + gezin, merk ik pas hoe fijn zo'n sociaal vangnet is. Dat je niet continu je kinderen in de gaten moet houden. De kinderen spelen samen (oudste is 6 en komt ook echt wel melden als er iets is), en er zijn 4 ouders die steeds af en toe een oogje in het zeil kunnen houden. Vroeger was er veel meer de mogelijkheid om het opvoeden 'gezamenlijk' te doen.Venus in pocketformaat
© loveliVoor míj is het wel realistisch, watmoetikzeggen, het is het beeld dat ik heb van mijn jeugd. Het was ook wat ik zag bij moeders van vriendinnetjes. Mijn moeder had altijd tijd voor mij. Of mijn moeder het zo ervaarde, dat weet ik niet, en zal ik nooit weten. Maar dit is wat ik weet van moeder zijn, dat zijn mijn eigen herinneringen. En ik denk dat het niet meer dan logisch is dat je naar je eigen jeugd kijkt, als je zelf ouder wordt. De nuances van mijn jeugd zal ik nooit te weten komen. Maar mijn herinneringen zijn wel een soort ideaalbeeld.
En wat hier zo enorm sterk in meespeelt is dat ik geen enkele natuurlijke connectie meer heb met mijn jeugd, anders dan mijn herinneringen. Mijn ouders zijn er niet meer, ik woon in een ander land, het schoolsysteem is anders, de verwachtingen zijn anders. Ik kan hier niet de moeder zijn zoals ik altijd heb gedacht dat ik zou worden. Zo een met twee kinderen op de fiets naar de winkel. Geen sociaal vangnet, niks. En dat zorgt er voor dat we alles zelf moeten doen, zelf moeten uitvogelen en zelf moeten oplossen. En nu ik het zo op een rijtje zet, denk ik misschien wel dat met alles bij elkaar (mijn overleden ouders, mijn emigratie, geen netwerk, het moederschap) gewoon niet in balans te brengen is. Niet nu althans.
Haha dat plaatje, PhaidraHet lijkt mij ook heel rot als je eigenlijk alleen de keus hebt tussen niet werken en fulltime werken. Eerlijk gezegd werk ik liever nu parttime dan dat ik een jaar verlof zou hebben gehad en dan weer fulltime aan de slag zou moeten. Ik snap wel dat je dan tegen grenzen oploopt.quote:Op woensdag 30 maart 2016 10:33 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik vind het ergens erg fijn dat ik werk. Mijn moeder werkte 4 dagen, en dat scheelde vast ook veel druk op de ketel. Maar ik voel hier geen mogelijkheden of begrip voor vrouwen die minder werken om tijd aan de kinderen te besteden. Da's een Noors dingetje denk ik. Gender equality is hier een hoog goed, en hoewel ik dat zelf ook erg belangrijk vind, vind ik het hebben van de keus om wel/niet veel/weinig te werken het allerhoogste goed. Er zijn hier haast geen parttime banen, en als je dat hebt, wordt er door iedereen gezeurd over hoeveel pensioen je wel misloopt, dat je carrière er onder lijdt etc. Ik vind het erg benauwend. Ik denk zelf totaal niet zo. Mijn ouders hebben bijvoorbeeld de pensioensleeftijd nooit gehaald. Niet om te doemdenken, maar wie zegt dat ik het ga halen? Ik wil nú bij mijn kind zijn, en voel hier de mogelijkheid er niet voor.
Verder heeft ieder huisje idd zijn kruisje, Franny, dat is ook zo. En het leven is idd behoorlijk zwaar geweest voor veel vrouwen. Maar het beeld dat ik heb van veel jaren '80 moeders is oneindig veel tijd, kinderen mee naar huis tussen de middag, hordes moeders op het schoolplein, lekker kletsen voordat de kinderen uit zijn. Die leverden er financieel natuurlijk ook wel wat op in, maar ik heb echt het idee dat doordat er steeds mee vrouwen werken, alles dusdanig veel duurder is geworden dat je als vrouw ook wel haast voltijd móet werken om een gezin te onderhouden.
Wij hebben sinds een paar maanden een hulp in de huishouding. Ik heb er 3 jaar tegenaan gehikt, maar met 2 kinderen kon ik er echt geen tijd meer voor maken. Het voelde enerzijds als een nederlaag (ik werk maar 3 dagen, ik zou dit toch moeten kunnen??) maar anderzijds geeft het me nu zoveel rust! Ik heb gewoon gegarandeerd een schoon huis 1x per week en de last is van mijn schouders als ik nergens aan toekom. Ik kan zonder enige restricties tijd met mijn kinderen doorbrengen als ik thuis ben met ze. Het verbaast me eigenlijk hoeveel het scheelt in mijn hoofd. Eén balletje minder dat ik in de lucht moet houden .Venus in pocketformaat
© loveliwoensdag 30 maart 2016 @ 11:02:00 #201L-E
De wereld waarin ik mij begeef heeft deels dat vangnet wel: op school van Oudste, en ik kan beamen hoe enorm fijn en steunend dat is. Als ik longonsteking heb stuur ik een appje rond, en vier moeders regelen met elkaar dat mijn kind van en naar school wordt gebracht, de hele week. Toen er vorig jaar kanker bij de vader van een klasgenootje werd geconstateerd, is er een kookrooster opgesteld waardoor dat gezin het gehele schooljaar niet meer zelf hoefde te koken, omdat er om de beurt iemand was die een maaltijd voor ze mee nam. Dat is hier hoe het gaat, en dat maakt inderdaad dat de druk echt een stuk minder is (dan op het vorige schoolplein, waar zulke dingen niet werder gedaan, en ik in ieder geval me een stuk meer alleen voelde dan nu) omdat je weet dat als jij even niet op de volle 100% kan draaien, er anderen zijn die óf jou dragen, óf voor je kinderen zorgen. Ik ben helemaal voor community's waar gezinnen veel meer met en voor elkaar doen, het maakt het leven een stuk makkelijkerquote:Op woensdag 30 maart 2016 10:47 schreef Phaidra het volgende:
Ik denk ook wel dat we de lat steeds hoger zijn gaan leggen. En we zijn individualistischer geworden. Als we eens een dagje optrekken met bijvoorbeeld mijn zus + gezin, merk ik pas hoe fijn zo'n sociaal vangnet is. Dat je niet continu je kinderen in de gaten moet houden. De kinderen spelen samen (oudste is 6 en komt ook echt wel melden als er iets is), en er zijn 4 ouders die steeds af en toe een oogje in het zeil kunnen houden. Vroeger was er veel meer de mogelijkheid om het opvoeden 'gezamenlijk' te doen.quote:Op woensdag 30 maart 2016 10:58 schreef Roomsnoes het volgende:
Voor míj is het wel realistisch, watmoetikzeggen, het is het beeld dat ik heb van mijn jeugd. Het was ook wat ik zag bij moeders van vriendinnetjes. Mijn moeder had altijd tijd voor mij. Of mijn moeder het zo ervaarde, dat weet ik niet, en zal ik nooit weten. Maar dit is wat ik weet van moeder zijn, dat zijn mijn eigen herinneringen. En ik denk dat het niet meer dan logisch is dat je naar je eigen jeugd kijkt, als je zelf ouder wordt. De nuances van mijn jeugd zal ik nooit te weten komen. Maar mijn herinneringen zijn wel een soort ideaalbeeld.
En wat hier zo enorm sterk in meespeelt is dat ik geen enkele natuurlijke connectie meer heb met mijn jeugd, anders dan mijn herinneringen. Mijn ouders zijn er niet meer, ik woon in een ander land, het schoolsysteem is anders, de verwachtingen zijn anders. Ik kan hier niet de moeder zijn zoals ik altijd heb gedacht dat ik zou worden. Zo een met twee kinderen op de fiets naar de winkel. Geen sociaal vangnet, niks. En dat zorgt er voor dat we alles zelf moeten doen, zelf moeten uitvogelen en zelf moeten oplossen. En nu ik het zo op een rijtje zet, denk ik misschien wel dat met alles bij elkaar (mijn overleden ouders, mijn emigratie, geen netwerk, het moederschap) gewoon niet in balans te brengen is. Niet nu althans.
Haha dat plaatje, Phaidra
Dat beeld uit mijn jeugd heb ik ook wel, maar ik realiseer me wel dat de meeste herinneringen uit de tijd zijn dat ik al op school zat. Ik was de jongste, dus mijn moeder had elke dag de tijd om in alle rust boodschappen te doen, schoon te maken, te strijken, was te vouwen, op te ruimen en het eten vast voor te bereiden. Dat deel zag ik dus gewoon niet, omdat ik niet thuis was. Voor mijn idee zat mijn moeder dus al die tijd thee te drinken aan tafel met een doktersromannetje .Venus in pocketformaat
© loveliWat onwijs fijn . Zo zou ik het ook graag willen inderdaad.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:02 schreef L-E het volgende:
[..]
De wereld waarin ik mij begeef heeft deels dat vangnet wel: op school van Oudste, en ik kan beamen hoe enorm fijn en steunend dat is. Als ik longonsteking heb stuur ik een appje rond, en vier moeders regelen met elkaar dat mijn kind van en naar school wordt gebracht, de hele week. Toen er vorig jaar kanker bij de vader van een klasgenootje werd geconstateerd, is er een kookrooster opgesteld waardoor dat gezin het gehele schooljaar niet meer zelf hoefde te koken, omdat er om de beurt iemand was die een maaltijd voor ze mee nam. Dat is hier hoe het gaat, en dat maakt inderdaad dat de druk echt een stuk minder is (dan op het vorige schoolplein, waar zulke dingen niet werder gedaan, en ik in ieder geval me een stuk meer alleen voelde dan nu) omdat je weet dat als jij even niet op de volle 100% kan draaien, er anderen zijn die óf jou dragen, óf voor je kinderen zorgen. Ik ben helemaal voor community's waar gezinnen veel meer met en voor elkaar doen, het maakt het leven een stuk makkelijkerVenus in pocketformaat
© loveliquote:Op woensdag 30 maart 2016 11:02 schreef L-E het volgende:
[..]
De wereld waarin ik mij begeef heeft deels dat vangnet wel: op school van Oudste, en ik kan beamen hoe enorm fijn en steunend dat is. Als ik longonsteking heb stuur ik een appje rond, en vier moeders regelen met elkaar dat mijn kind van en naar school wordt gebracht, de hele week. Toen er vorig jaar kanker bij de vader van een klasgenootje werd geconstateerd, is er een kookrooster opgesteld waardoor dat gezin het gehele schooljaar niet meer zelf hoefde te koken, omdat er om de beurt iemand was die een maaltijd voor ze mee nam. Dat is hier hoe het gaat, en dat maakt inderdaad dat de druk echt een stuk minder is (dan op het vorige schoolplein, waar zulke dingen niet werder gedaan, en ik in ieder geval me een stuk meer alleen voelde dan nu) omdat je weet dat als jij even niet op de volle 100% kan draaien, er anderen zijn die óf jou dragen, óf voor je kinderen zorgen. Ik ben helemaal voor community's waar gezinnen veel meer met en voor elkaar doen, het maakt het leven een stuk makkelijker
Waar woon jij?
Ze zeggen wel eens: it takes a village to raise a child.
En wat jij beschrijft is wel heel bijzonder.woensdag 30 maart 2016 @ 11:12:27 #205L-E
Hij gaat naar de Vrije School, het hippiegehalte is daar wel wat hoger dan op een 'gewone' school I guessNou ja dat inderdaad. Want nu weet ik dat mijn moeder het druk had. En van het in slaap vallen tijdens het voorlezen weet ik nog. Maar voor mijn idee zat mijn moeder inderdaad rustig thuis te wachten met thee en koekjes als ik uit school kwam en was ze heel relaxed en had niet veel te doen. 's avonds was er dan oppas, maar meestal sliep ik dan gewoon en merkte er niets van!
Maar het scheelt wel dat ik het gewoon kan vragen aan mijn moeder en nu dus weet hoe het ging en hoe moe ze soms was.
Maar het lijkt me wel heel moeilijk om te aarden in een ander land met andere gewoonten en zonder vangnet. Want zeker met feestdagen enzo merk ik erg dat ik teruggrijp op mijn jeugd (sterrekers zaaien, eieren verven, boterlammetje maken mét buxusstaartje enzo..).
Hoop dat het je lukt om het wat meer in balans te krijgen Room! en misschien dat je in de loop van de tijd daar toch een soort vangnet krijgt.woensdag 30 maart 2016 @ 11:13:09 #207SQ
snelle treesEn ík denk nog steeds dat het grotendeels te wijten is aan de enorme shitload aan informatie die we in deze moderne tijd tot ons (kunnen) nemen. En het feit dat we ons dus constant aan anderen zitten te meten. Want het gras bij de buren is altijd groener. Andere moeders doen het altijd beter. En het zijn niet de vijf, tien moeders uit de buurt waar we ons aan meten. Nee, het zijn er honderden. Duizenden. In facebookgroepen, discussiefora. Allemaal met sterke uitgesproken meningen en we zoeken het constant zelf op.
Ik heb vriendinnen zonder facebook, die niet aan forums doen, niet in whatsapp groepen zitten en weinig TLC kijken. (ze bestaan nog, al zijn ze zeldzaam). En die vrouwen hebben vaak een stuk minder van deze (herkenbare) issues. Toeval? Wellicht. Ik denk het eigenlijk niet.
Het doet me zo veel pijn om te lezen dat zoveel lieve meiden hier zó veel eisen stellen aan zichzelf en daar ook zó ongelukkig van worden. En ja, ik herken zeker wel dingen. Maar lieve lieverds, de perfectie ga je nooit bereiken. Het is een mindset die anders moet, een mindset die zo erg van deze tijd is. We koesteren niet meer wat we hebben, wat we kunnen, wie we zijn. We zijn enkel nog bezig met begeren wat we niet hebben, wat we niet zijn, wat we niet kunnen. En de bron is oneindig, want je zal altijd dingen blijven vinden die je niét kunt.
Het zou zo heerlijk zijn als we dit met zijn allen om konden draaien. En ik hoop oprecht dat dat voor iedereen hier een keer gaat gebeuren, al is dat maar een beetje. Dat je soms even naar jezelf kan kijken zoals je kind naar je kijkt: vol bewondering, vol vertrouwen, met de zekerheid dat deze persoon er altijd voor je zal zijn, sterker nog, dat er nog nooit een moment van twijfel is geweest. Want zo zien ze ons echt
Nu is het een warrig epistel geworden denk ik, maar ik weet wel dat ik ieder van jullie bewonder, ieder op haar eigen manier, want iedereen is uniek en tof om een andere reden. Gelukkig maar.disclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 11:14:37 #208L-E
En wat SQ zegt. Om de zoveel tijd wordt het leven mij even te zwaar, en het eerste wat ik dan doe is facebook deactiveren en me uitloggen op fok op mijn telefoon. Weet je hoe veel rust in mijn hoofd dan! !Hah, ja mijn moeder had inderdaad wel wat vangnet vanuit school want ik zat ook op een vrije school.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:12 schreef L-E het volgende:
Hij gaat naar de Vrije School, het hippiegehalte is daar wel wat hoger dan op een 'gewone' school I guess
Fijne plek, zou mijn kind er ook zo op doen als er een in de buurt was.
Hoewel er inderdaad wel veel handgebreide linksdraaiende mensen op zitten en ik daar niets mee heb zijn er een hoop dingen die ik daar héél fijn vond!woensdag 30 maart 2016 @ 11:15:43 #210Burdie
Cogito ergo Fok!woensdag 30 maart 2016 @ 11:15:51 #211L-E
Nee, ik scheer mijn oksels ook gewoon hoorquote:Op woensdag 30 maart 2016 11:14 schreef watmoetikkiezen het volgende:
[..]
Hah, ja mijn moeder had inderdaad wel wat vangnet vanuit school want ik zat ook op een vrije school.
Fijne plek, zou mijn kind er ook zo op doen als er een in de buurt was.
Hoewel er inderdaad wel veel handgebreide linksdraaiende mensen op zitten en ik daar niets mee heb zijn er een hoop dingen die ik daar héél fijn vond!Oh en ik baal dat straks op de school waar W heen gaat alles via facebook gecommuniceert lijkt te gaan worden. Want ik wíl geen facebook. ik doe alleen aan fok en probeer verder alle sociale media te mijden als de pest. Inderdaad om de reden die SQ aangeeft.
Vond het trouwens laatst héél fijn om de bezorgfrietjes bij de overburen aan te zien komen. Zie je wel, wij zijn niet de enige die niet altijd alles perfect doen! Was een soort eyeopener. Best onbenullig eigenlijk..woensdag 30 maart 2016 @ 11:20:09 #213SQ
snelle treesNou dat doe ik dus ook.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:14 schreef L-E het volgende:
En wat SQ zegt. Om de zoveel tijd wordt het leven mij even te zwaar, en het eerste wat ik dan doe is facebook deactiveren en me uitloggen op fok op mijn telefoon. Weet je hoe veel rust in mijn hoofd dan! !
Wat klinkt jouw omgeving fijn, L-E
Overigens is iets niet kunnen geen zwakte.
Het niet willen toegeven dat je iets niet kan en dus door blijven sukkelen is wel een zwakte, omdat je daarmee je eigen fundament onderuit schoffelt.
Het heeft me wat tijd gekost om dit door te krijgen, en ironisch genoeg was het ook op mijn werk dat het me eindelijk helder werd. Maar ik bleef maar ja zeggen. En ik ging prutswerk afleveren. Daardoor voelde ik mezelf een falerd, gingen mijn collega's zich aan me ergeren (je zei dat je het zou doen!) hierdoor durfde ik niet meer aan de bel te trekken, enfin, vicieuze cirkel.
Ik geef het nu meteen aan als het niet kan. Ik heb hierdoor de volgende voordelen behaald:
- ik stroom niet over, de werkdruk is goed
- Wat ik doe, kan ik goed doen
- Ik word gewaardeerd om de dingen die ik doe omdat ik ze goed doe
- Mijn collega's weten precies wat ze aan me hebben
- Ik ga blij naar mijn werk en blij naar huis
De nadelen die ik hiervan ondervind:
-
disclaimerSQ for president <3
Je hebt gelijk.
Ik had een keer een vriendin te logeren hier, met haar baby, 1 nacht. Die week was O ziek geweest en het was een puinhoop. Een echte puinhoop. Dus ik vertelde dat haar: het is wel wat rommelig hoor! Toen we een uurtje later thuis kwamen zei ze: "oh wat fijn, het is hier écht rommelig! Ik wordt toch zo moe van die mensen die zich verontschuldigen voor de rommel, en dat er dan wat sleutels op tafel liggen".
Sindsdien accepteer ik rommel veel beter, gek genoeg. Het hoort er bij. Zolang de toaletten schoon zijn, en we schone was en vaat hebben, ben ik al een heel eindwoensdag 30 maart 2016 @ 11:26:22 #216SQ
snelle treesIk verontschuldig me sinds mauwtje ook niet meer voor de rommel. Hoe vaak ben je zelf bij iemand binnen gekomen en dacht je "jemig wat een smerige bende, daar mogen ze zich wel eens voor verontschuldigen"?
Waarschijnlijk nooitdisclaimerik ook eigenlijk..quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:25 schreef L-E het volgende:
Ik vind zelfs schone toiletten wat overdrevenah, ja dat ja!quote:Nu logeert schoonzus een tijd noodgedwongen bij ons en dat vind ik wel lastig. Die maakt steeds opmerkingen over de rommel en ergert zich er zichtbaar aan. Dat vind ik wel lastig. Ze ruimt zelf wel af en toe wat op, maar de rotklussen mag ik dus doen.. Maar dan kom je thuis heeft ze ineens de hele kast anders ingedeeld en dat vind ik niet zo relaxed eigenlijk. Maar ja, het kon inderdaad wel netter ja..
Maar goed nog een paar weekjes en dan is mijn huis weer van mij.. en ze bedoelt het goed, dus ach ik zet me er maar overheen..woensdag 30 maart 2016 @ 11:37:00 #220SQ
snelle treesJa? Ik vind dat zij zich er maar overheen moet zetten. Het is joúw huis. Het is al kut genoeg om daar andere mensen in te moeten herbergen, hoe noodgedwongen de situatie ook is. Ze heeft haar commentaar maar voor zich te houden. Sorry.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:34 schreef watmoetikkiezen het volgende:
Nu logeert schoonzus een tijd noodgedwongen bij ons en dat vind ik wel lastig. Die maakt steeds opmerkingen over de rommel en ergert zich er zichtbaar aan. Dat vind ik wel lastig. Ze ruimt zelf wel af en toe wat op, maar de rotklussen mag ik dus doen.. Maar dan kom je thuis heeft ze ineens de hele kast anders ingedeeld en dat vind ik niet zo relaxed eigenlijk. Maar ja, het kon inderdaad wel netter ja..
Maar goed nog een paar weekjes en dan is mijn huis weer van mij.. en ze bedoelt het goed, dus ach ik zet me er maar overheen..disclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 11:39:13 #221Clubsoda
*zing*Ik kan me heel goed voorstellen dat dat het extra moeilijk maakt Roomsnoes, dat je niet op je eigen jeugd kan reflecteren en praten met je ouders. Loodzwaar lijkt me dat Voor wat het waard is: mijn moeder werkte altijd veel, twee banen, in totaal bijna fulltime en met alle administratie en vergaderingen 's avonds zeker. Daarnaast was ze een belangrijk deel van mijn jeugd alleenstaand en zowel mijn vader als stiefvader werkten ook fulltime en deden betrekkelijk weinig thuis Ik heb mijn jeugd als heel ontspannen ervaren, met een moeder die er was en tijd voor me had en naar me luisterde. De keren dat ze weg moest of bezig was waren nooit vervelend voor me.
Pas nu ik zelf een kind heb en probeer twee banen in 32 uur te proppen merk ik dat het voor haar destijds óók een worsteling was. Allemaal enorm leuk en haar werk was en is heel belangrijk, maar het was ook altijd zoeken naar een balans. Maar daar heb ik dus als kind echt niets van gemerkt. Zo streng en kritisch als we naar ons zelf zijn, zo accepterend en vol mededogen zijn onze kinderen. De belangrijkste les die ik van mijn moeder heb geleerd is me niet schuldig te voelen. Als ik werk, dan werk ik en dan sip ik niet over mijn kind dat naar de BSO gaat. Als ik thuis ben, ben ik thuis en dan probeer ik niet 20 werkdingen te regelen. Dit werk en een gezin combineren is een keus die ik heb gemaakt en ik weiger om me daar rot over te voelen zolang mijn kind gelukkig is.
Ik merk dat de balans in kleine dingen zien. Met stip op 1 de schoonmaakster inderdaad En de Albert Heijn bezorgdienst. Maar ook vooruitkoken, 's avonds dingen klaarzetten, een ochtend in de week wat later beginnen zodat het niet rennen-hollen-vliegen is, en zorgen dat ik echt op tijd op mijn werk vertrek, want een kwartier later kan de hele avondplanning al in de war gooien. Het is zoeken naar wat werkt en dat gaat ook met vallen en opstaan.
En verder enorm eens met SQ, wat wat zijn we toch voortdurend aan het vergelijken en wat voelen we ons toch onophoudelijk schuldig tegenover onze kinderen. Terwijl we de wereld voor ze zijn, met alle onvolkomenheden erbijI'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.woensdag 30 maart 2016 @ 11:43:26 #222SQ
snelle treesDit is ook wel een hele belangrijke ja! Als je een keuze maakt, zorg dan dat je er achter staat. Dan hoef je je ook niet schuldig te voelen.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:39 schreef Clubsoda het volgende:
De belangrijkste les die ik van mijn moeder heb geleerd is me niet schuldig te voelen. Als ik werk, dan werk ik en dan sip ik niet over mijn kind dat naar de BSO gaat. Als ik thuis ben, ben ik thuis en dan probeer ik niet 20 werkdingen te regelen. Dit werk en een gezin combineren is een keus die ik heb gemaakt en ik weiger om me daar rot over te voelen zolang mijn kind gelukkig is.
Thuis ben ik 100% voor Mauw en op mijn werk ben ik (meestal ) 100% voor mijn baas.disclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 11:44:04 #223L-E
In het kader van schuldgevoel (dat ook hier flink aanwezig is) en een poging daar een goed gesprek over te voeren, vroeg ik Oudste laatst wat hij een heel moeilijk/verdrietig moment in zijn leven had gevonden. Natuurlijk stuurde ik aan op de dood van zijn zusje, veel erger wordt het niet, leek me.
Zijn reactie? 'Dat we naar de stad gingen om Pokémon-kaartjes te kopen en dat de speelgoedwinkel toen al dicht was ! '
Echt, kinderen hebben een ander referentiekader dan wijwoensdag 30 maart 2016 @ 11:45:32 #224SQ
snelle treesJa, prachtig eigenlijk Wat voor ons Hele Belangrijke Dingen zijn, zijn voor kinderen slechts decor, wat op de achtergrond speelt van de echte halszaken zoals pokemonkaartjes en het wel of niet krijgen van neonveters in je gympen.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:44 schreef L-E het volgende:
In het kader van schuldgevoel (dat ook hier flink aanwezig is) en een poging daar een goed gesprek over te voeren, vroeg ik Oudste laatst wat hij een heel moeilijk/verdrietig moment in zijn leven had gevonden. Natuurlijk stuurde ik aan op de dood van zijn zusje, veel erger wordt het niet, leek me.
Zijn reactie? 'Dat we naar de stad gingen om Pokémon-kaartjes te kopen en dat de speelgoedwinkel toen al dicht was ! '
Echt, kinderen hebben een ander referentiekader dan wijdisclaimerWauw, heel interessant om mee te lezen. Ik geloof ook in de onrust die het internet met zich meebrengt. De dagen dat ik ultiem gelukkig ben, zijn de dagen dat ik buiten op een bankje zit toe te kijken hoe de kinderen zich vermaken, ondertussen een beetje werkend/ boek-lezend, weet ik veel. Of wanneer ik op bezoek ben bij mensen, we gezellig kletsen over alles wat goed gaat en alles wat niet lukt, terwijl de kinderen zich met elkaar vermaken, de wereld onderzoeken,...
Ik vind wat dat betreft de zomer wel veel makkelijker dan de winter. In de zomer hebben (nemen) mensen meer tijd om gewoon af te spreken, niks te hoeven, in mijn beleving. In de winter voel ik me soms de enige die tijd heeft.
Ik ken maar een paar mensen die echt de zorg op zich nemen als dat nodig is, en heel veel mensen die roepen 'laat maar weten als ik iets voor je kan doen' en vervolgens nooit kunnen op de paar momenten dat het nodig is/ lijkt. Dat vind ik eerlijk gezegd best lastig soms en maakt dat ik ook minder durf te vragen. Ik vind de afwijzing zwaarder, dan het dan maar niet vragen en zelf fiksen. Hoe stom dat misschien ook klinkt.
Dat ik me soms de enige voel die veel tijd heeft en ook voel dat veel mensen er minder voor je zijn dan ze wellicht roepen (niet allemaal, er zijn ook geweldige superbikkels natuurlijk <3), geeft me soms wel het gevoel 'het niet waard te zijn'. Maar goed, dat zit natuurlijk ook gewoon in mijn hoofd en is niet iets dat anderen bewust denken waarschijnlijk.
Hier geen perfectionisme in huis (niet op werk, niet in huishouden), maar wel een heel groot gevoel van verantwoordelijkheid, waardoor wel alles op een degelijke manier gebeurt en in mijn beleving ook 'moet' gebeuren.
Ook een warverhaal. Nou ja, ik voelde me geïnspireerd om mee te schrijven.
[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 30-03-2016 12:00:56 ]En die hele enkele keer dat ik me een dag ziek moet melden op mijn werk, vind ik het altijd een verademing om te voelen dat de wereld gewoon doordraait, ook als ik een keertje mijn verantwoordelijkheid niet kan nemen daarin.Dat had ik ook. Vriendinnen helpen verhuizen en schoonmaken nieuwe huis enzo. Verhuis ik zelf heeft niemand tijd om te helpen... ik voelde me daar echt wel naar over..quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:52 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Dat ik me soms de enige voel die veel tijd heeft en ook voel dat veel mensen er minder voor je zijn dan ze wellicht roepen (niet allemaal, er zijn ook geweldige superbikkels natuurlijk <3), geeft me soms wel het gevoel 'het niet waard te zijn'. Maar goed, dat zit natuurlijk ook gewoon in mijn hoofd en is niet iets dat anderen bewust denken waarschijnlijk).
Maar toen ik 7 dagen na de bevalling een blindedarmontsteking kreeg kwamen de allerdrukste vriendinnen die ook nog ver weg wonen met fulltimebaan en kinderen ineens voor ons koken en W een dagje meenemen enzo.. Toen was ik heel ontroerd en begreep ik dat ze t met de verhuizing gewoon écht niet redden en als t écht nodig is zijn ze er dus wel voor me (en ik voor hun ook)..En wat betreft schuldig voelen naar de kinderen... Ik heb eigenlijk niet vaak het gevoel dat ik te weinig tijd voor ze heb. Dus dat herken ik niet.
Maar we hebben wel soms van die dagen dat we allemaal in elkaars weg zitten, of dat ik eigenlijk gewoon rust aan mijn hoofd wil, en als ik te veel mopper/ te snel boos word/ te weinig kan hebben, dààr kan ik me dan wel schuldig over voelen.Ik vind de leukste mensen niet de mensen die hun huis altijd netjes op orde hebben en zou dat werkelijk nooit gebruiken als criterium om een ander te beoordelen, en ook mezelf niet. Ik heb nooit begrepen dat vrouwen dat massaal zo doen. Het is zo oninteressant. Een leuk huis, ja. Een gezellig huis, ja. Een huis waarin geleefd wordt en waar je jezelf kan zijn, JA. Dat is een thuis."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"woensdag 30 maart 2016 @ 12:57:17 #232SQ
snelle treesik denk dat DAT wél een mooi voorbeeld is van een achterhaald stukje morele erfenis uit de fifties Maar goed, hierbij kunnen we dus collectief afspreken dat we ons daar nu niet meer druk om maken. Lastenverlichting voor allenquote:Op woensdag 30 maart 2016 12:38 schreef Franny_G het volgende:
Ik vind de leukste mensen niet de mensen die hun huis altijd netjes op orde hebben en zou dat werkelijk nooit gebruiken als criterium om een ander te beoordelen, en ook mezelf niet. Ik heb nooit begrepen dat vrouwen dat massaal zo doen. Het is zo oninteressant. Een leuk huis, ja. Een gezellig huis, ja. Een huis waarin geleefd wordt en waar je jezelf kan zijn, JA. Dat is een thuis.
Overigens hou ik van huizen met open kasten en rommel, omdat het veel zegt over de personen die er wonen Met een gepoetst showroominterieur kan ik helemaal niks, omdat het ook gewoon bij Goossens had kunnen staan.disclaimerMooi omschreven! Een huis moet leefbaar zijn, en nu met een dreumes is het zelden allemaal opgeruimd, maar I don't care, het is ons Thuis!quote:Op woensdag 30 maart 2016 12:38 schreef Franny_G het volgende:
Ik vind de leukste mensen niet de mensen die hun huis altijd netjes op orde hebben en zou dat werkelijk nooit gebruiken als criterium om een ander te beoordelen, en ook mezelf niet. Ik heb nooit begrepen dat vrouwen dat massaal zo doen. Het is zo oninteressant. Een leuk huis, ja. Een gezellig huis, ja. Een huis waarin geleefd wordt en waar je jezelf kan zijn, JA. Dat is een thuis.S. 2014
J. 2016woensdag 30 maart 2016 @ 13:38:49 #234AwayTL
Guess whoohoo...Met dien verstande dat ik het niet perse nodig vindt om een net huis te hebben, maar het geeft wel rust. Weten waar je spullen zijn als je ze nodig hebt . Ik merk gewoon dat ik tijdens de keukenverbouwing een veel grotere chaos in mijn hoofd heb.
Vind het mooie zienswijzes die iedereen deelt en mooi verwoord.
Volgensmij is het de kunst niet naar de hoge lat te moeten springen, maar er naar toe te groeien zodat we de lat ook daadwerkelijk kunnen dragen. Te snel, te veel en te hoog zorgt er voor dat we los laten en vallen.Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.Ik had al in de gaten dat de Pokemonkaarten heul belangrijk waren in het leven van je Oudste .quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:44 schreef L-E het volgende:
In het kader van schuldgevoel (dat ook hier flink aanwezig is) en een poging daar een goed gesprek over te voeren, vroeg ik Oudste laatst wat hij een heel moeilijk/verdrietig moment in zijn leven had gevonden. Natuurlijk stuurde ik aan op de dood van zijn zusje, veel erger wordt het niet, leek me.
Zijn reactie? 'Dat we naar de stad gingen om Pokémon-kaartjes te kopen en dat de speelgoedwinkel toen al dicht was ! '
Echt, kinderen hebben een ander referentiekader dan wijVenus in pocketformaat
© loveliToen laatst de vaatwassermonteur binnenkwam op mijn vrije dag rond 12 uur (dan is er al bijkans 6 uur in de woonkamer gespeeld he!), was zijn eerste commentaar: Zo, jullie hebben geen gebrek aan speelgoed! Eufemisme voor: Teringjantje, wat is het hier een zooitje. Tja, zo ziet het er nu eenmaal uit als we thuis moeten blijven voor een monteur en er 2 kinderen spelen . De vaatwasser kon ik ook al niet inruimen, dus het aanrecht stond vol met vuile vaat.quote:Op woensdag 30 maart 2016 12:38 schreef Franny_G het volgende:
Ik vind de leukste mensen niet de mensen die hun huis altijd netjes op orde hebben en zou dat werkelijk nooit gebruiken als criterium om een ander te beoordelen, en ook mezelf niet. Ik heb nooit begrepen dat vrouwen dat massaal zo doen. Het is zo oninteressant. Een leuk huis, ja. Een gezellig huis, ja. Een huis waarin geleefd wordt en waar je jezelf kan zijn, JA. Dat is een thuis.
Ik geloof nooit dat hij zelf wel eens thuis zit tussen spelende kinderen .Venus in pocketformaat
© loveliwoensdag 30 maart 2016 @ 13:52:21 #237Ticootje
<3 6970 <3Het za wel aan mij liggen dan dat voor de meeste tijd geldt dat het huis aan kant is en de kinderen redelijk speelgoed opruimen als ik dat vraag.I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.woensdag 30 maart 2016 @ 13:54:38 #238SQ
snelle treeswe hebben het hier over mensen die totaal overspannen zijn omdat ze o.a. denken dat hun huis altijd opgeruimd moet zijn. Het was nu juist géén wedstrijdje "kijk mij eens alles op orde hebben". Daar zijn genoeg andere plekken voor.quote:Op woensdag 30 maart 2016 13:52 schreef Ticootje het volgende:
Het za wel aan mij liggen dan dat voor de meeste tijd geldt dat het huis aan kant is en de kinderen redelijk speelgoed opruimen als ik dat vraag.disclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 13:56:33 #239Ticootje
<3 6970 <3Oh jee. Is er alleen plaats voor de mensen die zeggen dat het bij hun ook een tyfuszooi is.quote:Op woensdag 30 maart 2016 13:54 schreef Stormqueen het volgende:
[..]
we hebben het hier over mensen die totaal overspannen zijn omdat ze o.a. denken dat hun huis altijd opgeruimd moet zijn. Het was nu juist géén wedstrijdje "kijk mij eens alles op orde hebben". Daar zijn genoeg andere plekken voor.
De moderatie in oud gaat echt behoorlijk achteruit. Geen wonder dat de leuke mensen zijn vertrokken.I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.Het is niet zo dat je hier in huis je nek breekt over het speelgoed op de vloer, als de dame naar bed gaat of we gaan weg, dan ruimen we alles in de boxen op, maar t staat gewoon niet allemaal netjes in de kast weggestopt. En als je hier komt ja dan ligt er nog wel eens een puzzelstuk of een blok op de grond. En ik ga mijn dochter ook zeker leren om op te ruimen. Ze helpt nu al af en toe mee...quote:Op woensdag 30 maart 2016 13:52 schreef Ticootje het volgende:
Het za wel aan mij liggen dan dat voor de meeste tijd geldt dat het huis aan kant is en de kinderen redelijk speelgoed opruimen als ik dat vraag.S. 2014
J. 2016woensdag 30 maart 2016 @ 13:59:53 #241SQ
snelle treesnee, dat is selectief lezen. Maar op dit onderwerp enkel reageren dat je het zelf wél goed op orde hebt vind ik ongepast. En dat zeg ik tegen je als de user stormqueen, niet als moderator stormqueen.quote:Op woensdag 30 maart 2016 13:56 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Oh jee. Is er alleen plaats voor de mensen die zeggen dat het bij hun ook een tyfuszooi is.
De moderatie in oud gaat echt behoorlijk achteruit. Geen wonder dat de leuke mensen zijn vertrokken.
Maar als er ergens gemodereerd is en je hebt daar klachten over ben je uiteraard welkom in het feedbacktopic.disclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 14:28:10 #242Kyara
1 + 1 = 3Hier ben ik het heel erg mee eens.quote:Op woensdag 30 maart 2016 11:09 schreef Roomsnoes het volgende:
Ze zeggen wel eens: it takes a village to raise a child.
Ik ben dus een tijd thuis geweest. En wat ik daar eigenlijk het zwaarste aan vond is het feit dat ik het gevoel was dat alles mbt de kinderen en huishouden op mijn schouders lag, want je, dat was mijn "core business". Met maar een heel klein, maar sterk vangnet. Maar dat betekende ook dat ik inzichten van anderen miste, anderen die naar mijn kinderen keken en ze ook andere dingen meegeven dan je zelf kan geven. Overigens waren veel dingen natuurlijk net zo goed mijn mans pakkie an, maar mijn gevoel zei toch wat anders. En ondanks dat het met 3 kleine kinderen ook niet altijd mogelijk was om je huis spik en span te hebben, je hebt toch het gevoel dat anderen vinden dat dat wel moet. Je bent immers de hele tijd thuis.
Nu ik wel werk is dat gevoel minder. Ik heb het gevoel dat ik er niet meer alleen voor sta, dat we het veel meer samen doen. Alles is veel meer in balans. Ik ben zelf meer in balans.Aha, jij wil nu dit topic gebruiken om je gram ergens over te halen? .quote:Op woensdag 30 maart 2016 13:56 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Oh jee. Is er alleen plaats voor de mensen die zeggen dat het bij hun ook een tyfuszooi is.
De moderatie in oud gaat echt behoorlijk achteruit. Geen wonder dat de leuke mensen zijn vertrokken.
Het gaat hier over je thuis voelen, bij jezelf en in je eigen huis, zonder je te laten gek maken door de druk die je jezelf oplegt of die anderen op je leggen."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"woensdag 30 maart 2016 @ 14:44:31 #244danic
Ik vind dit wel heel goed om allemaal te lezen. In eerste instantie wilde ik zo een +1 doen op de post van Roomsnoes.
Maar de nuances eronder en het gesprek wat daardoor ontstond, zorgde wel dat ik het voor mezelf ook iets bijstel.
Maar toch.....ik vind het zelf heel moeilijk om een balans te vinden tussen opruimen omdat ik dat fijn vind (opgeruimd huis = opgeruimd hoofd geldt zeker voor mij), wat 'moet' omdat er anders bijvoorbeeld geen schone kleding meer is en wat door de maatschappij (lees: mijn moeder ) wordt verwacht.
Vooral dat laatste zorgde in eerste instantie veel negatieve stress. Ik doe het nooit goed genoeg en sta niet sterk genoeg in mijn schoenen om hier weerstand tegen te bieden. Klinkt zwak, maar als het niet aan mijn huis ligt, ligt het aan mijn gewicht of moet er geconstateerd worden dat ik toch wel erg grijs word. Kortom, ze heeft altijd wat op- of aan te merken.
Terwijl we het ook echt heel leuke kunnen hebben samen.
Maar toen ik beviel van Rosalie, beviel ik ook van de nesteldrang die ik tijdens de zwangerschappen nooit had. En die is nooit meer weggegaan. Alleen voelt het als vechten tegen de bierkaai. En dat maakt het voor mij zo frustrerend.
Daarbij kan ik echt enorm genieten van de kinderen. Als ze zelf spelen, maar ook als we samen iets doen.
Helaas merk ik bij mezelf dat als we thuis zijn en we spelen samen, ik dat onrustige gevoel hou 'want er moet nog zoveel'.
Ik kan heel slecht 'de boel de boel' laten. Echt een leerpunten voor mij.woensdag 30 maart 2016 @ 14:47:04 #245Ticootje
<3 6970 <3Er lijkt me een verschil tussen of het wel eens niet opgeruimd is of dat het huis altijd een tyfuszooi is. Jezelf geen druk op willen leggen is dan lekker makkelijk, je geeft je kinderen toch ook mee dat opruimen erbij hoort?
Als je compleet gestrest raakt van het huishouden met kinderen dan ligt dat misschien niet aan je huishouden. Huishoudhulp 1x per 2 weken zou dan wellicht een hele verlichting zijn om routine te vinden.
Een opgeruimd huis is een opgeruimde geest. Je kan toch niet tot rust komen thuis als het echt een vieze troep is?
Dan kunnen mensen zeggen dat dat gezelligheid uitstraalt, maar voor mij straalt dat wanhoop uit, dat iemand totaal niet goed in dr vel zit en geen begin ziet.I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.woensdag 30 maart 2016 @ 15:00:15 #246Kursor
Voor mij is het inderdaad waar dat een opgeruimd huis het begin is van een opgeruimde geest. Ik denk in ieder geval dat ik voor mezelf opruim, maar dan vooral om te proberen alles in de hand te houden. Hoe meer ik opruim hoe minder goed ik in m'n vel zit eigenlijk . Voorbeeld: een stapeltje gekregen tijdschriften dat netjes in de kast ligt moet dan opgeruimd worden en de enige manier om dat te doen is dwangmatig met een noodvaart die dingen uitlezen zodat ze bij het oud papier kunnen. De rust in m'n hoofd die ik zo hoop te bereiken komt op deze manier nooit dichterbij en toch lijkt het de enige 'oplossing'. Ik weet dat het aan mij ligt, maar het veranderen lukt tot op heden niet. En zo doe ik het nooit goed. (ter illustratie van hoe raar sommige opvattingen in iemands hoofd kunnen zijn)Je kunt ook zeggen dat een heel netjes en zeer opgeruimd huis een uiting is van een neurotische persoonlijkheid. Ik vind het persoonlijk te ver gaan om op basis van iemands huis iemands karakter of gemoedstoestand te beoordelen. Psychologie van de koude grond. Het zou juist zo mooi zijn als we in een gesprek over wat echt belangrijk is in het leven zulke zaken wat konden relativeren. Dat is waar ik voor pleit: relativering, en jezelf en anderen niet zo de maat nemen als het om zulke dingen gaat. Je leven zo inrichten dat jij je thuis kunt voelen, bij jezelf, in je omgeving, en bij de mensen die het belangrijkste voor je zijn."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"woensdag 30 maart 2016 @ 15:11:15 #248Kyara
1 + 1 = 3Ik ben nooit een huishoudwonder geweest. Pre kind niet en nu ook niet. Ik getij ook prima in een rommelige omgeving. Dus dat is ook weer voor iedereen anders.woensdag 30 maart 2016 @ 15:16:41 #250Ticootje
<3 6970 <3Qua huishouden pas ik misschien ook wel in het hokje neurotisch. Maar dat geeft niet, ik raak niet overspannen van de druk die ik mezelf op leg. Het is altijd zo geweest, ook voordat er kinderen waren.
Ik vind het iets om over na denken dat als je altijd wel van een opgeruimd huis hield en dat het na kinderen krijgen opeens een punt van overspannen is.
Niet alleen voor jezelf en je kinderen hou je je huis aan kant, een partner die altijd in een opgeruimd huis thuiskwam en nu maar moet leven in een bende want op het fokforum zijn er nog veel meer die dat ook gezellig vinden lijkt me ook niet helemaal normaal.
Ik denk dat het begint met balans. En dan vooral balans in jezelf. Hoe fijner je in ke vel zit, hoe meer je ook kunt geven om je heen.I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.Ik doe een hoop voor mijn partner, maar als hij het niet netjes genoeg vindt kan hij het toch ook prima zelf opruimen? Het is niet zo dat hij "maar moet leven in een bende", hij heeft niks aan zijn handjes hoor.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:16 schreef Ticootje het volgende:
Niet alleen voor jezelf en je kinderen hou je je huis aan kant, een partner die altijd in een opgeruimd huis thuiskwam en nu maar moet leven in een bende want op het fokforum zijn er nog veel meer die dat ook gezellig vinden lijkt me ook niet helemaal normaal.Niet iedereen ziet dat zo. En wat is vies? Is mijn huis vies omdat ik niet elke dag een stofzuiger door mijn huis haal?quote:Op woensdag 30 maart 2016 14:47 schreef Ticootje het volgende:
Er lijkt me een verschil tussen of het wel eens niet opgeruimd is of dat het huis altijd een tyfuszooi is. Jezelf geen druk op willen leggen is dan lekker makkelijk, je geeft je kinderen toch ook mee dat opruimen erbij hoort?
Als je compleet gestrest raakt van het huishouden met kinderen dan ligt dat misschien niet aan je huishouden. Huishoudhulp 1x per 2 weken zou dan wellicht een hele verlichting zijn om routine te vinden.
Een opgeruimd huis is een opgeruimde geest. Je kan toch niet tot rust komen thuis als het echt een vieze troep is?
Dan kunnen mensen zeggen dat dat gezelligheid uitstraalt, maar voor mij straalt dat wanhoop uit, dat iemand totaal niet goed in dr vel zit en geen begin ziet.
Uiteraard leer ik mijn kinderen dat ze op moeten ruimen. Maar als ik de hele dag thuis ben, ruimen we 1x op, aan het eind van de dag. Tussendoor alleen dingen als puzzels die af zijn, verf/potloden als de oudste er klaar mee is, spelletjes, etc. Maar op de grond staan duplobouwwerken die half af zijn, 1001 autootjes, treinbaan, playmobil, speelgoed van dreumes, knuffels... en overal wordt mee gespeeld. Soms tegelijk, soms binnen 5 minuten wisselend van het een naar het ander. Als ik/we alles tussendoor opruimen, merk ik dat de speelflow niet lekker loopt. Uit het zicht, uit het hart, ofzo. Dus liever veel slingerend speelgoed en tevreden spelende kindjes, dan een opgeruimd huis en jengelende peuter. En dreumes trekt sowieso direct na opruimen weer van alles over de grond. Als de hulp komt, is het zaak om de woonkamer op te ruimen en direct de kinderen mee te nemen naar buiten of andere ruimte .
Het is inderdaad belangrijk om zelf tevreden te zijn in je eigen huis. Erger je je aan troep of viezigheid, zorg dat er iets aan gedaan kan worden. Een hulp is 1 oplossing, maar misschien ook een oma die een dagje op de kinderen let zodat jij even een goede slag kan maken. Meer wegen naar Rome enzo. En soms is het heel verhelderend juist om te beseffen dat je de lat misschien erg hoog legt en dat een keer minder stofzuigen of dweilen in de week heus niet het einde van de wereld betekent.Venus in pocketformaat
© loveliWaarom zouden de mensen die geen opgeruimd huis hebben nou net weer de leukste mensen zijn?
En waarom zouden mensen die geen opgeruimd huis hebben geen leuke mensen zijn?
Er wordt gesproken over geen druk opleggen, maar intussen wordt er links en rechts alsnog met een oordeel over al dan niet opgeruimde huizen gestrooid.
Ik vind het een goed idee om iedereen in zijn/haar waarde te laten, maar dat gebeurt dan alsnog nietAnd the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
Prioriteiten stellen... ik vind een opgeruimd huis zo onbelangrijk op dit moment! We hebben een huishoudster die de kamer stofzuigt en dweilt, de keuken en badkamer poetst en we doen zelf ook nog wel aan schoonmaken, maar opgeruimd is het niet. Als ik me ga ergeren aan de rommel, dan pas zit ik niet goed in mijn vel. Dan moet ineens alles opgeruimd, want dan heb ik tenminste nog ergens controle over (mezelf niet onder controle, maar mijn huis wel, zoiets).quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:16 schreef Ticootje het volgende:
Qua huishouden pas ik misschien ook wel in het hokje neurotisch. Maar dat geeft niet, ik raak niet overspannen van de druk die ik mezelf op leg. Het is altijd zo geweest, ook voordat er kinderen waren.
Ik vind het iets om over na denken dat als je altijd wel van een opgeruimd huis hield en dat het na kinderen krijgen opeens een punt van overspannen is.
Niet alleen voor jezelf en je kinderen hou je je huis aan kant, een partner die altijd in een opgeruimd huis thuiskwam en nu maar moet leven in een bende want op het fokforum zijn er nog veel meer die dat ook gezellig vinden lijkt me ook niet helemaal normaal.
Ik denk dat het begint met balans. En dan vooral balans in jezelf. Hoe fijner je in ke vel zit, hoe meer je ook kunt geven om je heen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb iets geschreven dat volledig uit z'n verband wordt gerukt. Ik heb letterlijk dit opgeschreven:quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:25 schreef miss_sly het volgende:
Waarom zouden de mensen die geen opgeruimd huis hebben nou net weer de leukste mensen zijn?
En waarom zouden mensen die geen opgeruimd huis hebben geen leuke mensen zijn?
Er wordt gesproken over geen druk opleggen, maar intussen wordt er links en rechts alsnog met een oordeel over al dan niet opgeruimde huizen gestrooid.
Ik vind het een goed idee om iedereen in zijn/haar waarde te laten, maar dat gebeurt dan alsnog nietDaarmee zeg ik dus juist dat er geen verband is tussen hoe je huis eruit ziet en of je wel of geen leuk mens bent. Misschien wat krom opgeschreven van mij, dat kan, maar elders wordt deze gedachtegang nu juist (door SQ bijvoorbeeld) bevestigd. Ik had ook kunnen schrijven:quote:Ik vind de leukste mensen niet de mensen die hun huis altijd netjes op orde hebben en zou dat werkelijk nooit gebruiken als criterium om een ander te beoordelen, en ook mezelf niet.Dat komt namelijk op hetzelfde neer. Vervolgens wordt van 'het huishouden doen' een heel onderwerp gemaakt, en voelen mensen zich aangesproken terwijl dat helemaal niet de kern van de uitwisseling van gedachten was hier. Integendeel zelfs.quote:Ik vind de leukste mensen niet de mensen die van hun huis een rommel maken en zou dat werkelijk nooit gebruiken als criterium om een ander te beoordelen, en ook mezelf niet."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"woensdag 30 maart 2016 @ 15:43:01 #256SQ
snelle treesik zie dat niet echt zo. Volgens mij is er voor beide benaderingen gewoon ruimte hier en wordt iedereen ook in haar waarde gelaten. Maar als iemand zich benadeeld voelt hoor ik dat graagquote:Op woensdag 30 maart 2016 15:25 schreef miss_sly het volgende:
Waarom zouden de mensen die geen opgeruimd huis hebben nou net weer de leukste mensen zijn?
En waarom zouden mensen die geen opgeruimd huis hebben geen leuke mensen zijn?
Er wordt gesproken over geen druk opleggen, maar intussen wordt er links en rechts alsnog met een oordeel over al dan niet opgeruimde huizen gestrooid.
Ik vind het een goed idee om iedereen in zijn/haar waarde te laten, maar dat gebeurt dan alsnog nietdisclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 15:45:50 #257SQ
snelle treesCactus, het is ook niet zo gek dat je emoties alle kanten op gaan nu. Het is écht niet niks. Kun je er wel ergens over praten? En helpt het om bijvoorbeeld een flink stuk te lopen?
Ik ben wel blij om te horen dat het tussen jou en Sjaak nu beter gaat. Hou vol, je bent een kanjerdisclaimerwoensdag 30 maart 2016 @ 15:46:15 #258kwakz0r
kwakveenseoch Cactus weet verder even niet zo goed wat ik moet zeggen, anders dan praat erover, met je mevrouw en met andere geleifden en vriendin. Je kunt het niet alleen, en het moet ook niet alleen.
en dan de rest van de discussie - ik lees even een dag niet mee zeg...
ik dacht een heleboel tijdens het lezen en ik zal proberen het duidelijk en niet te gefrustreerd op te schrijven
ik merk voor mezelf dat ik me (onterecht, dat zal heus) aangesproken voel door de posts, alsof het 'slechts' gaat om een last die ik mezelf heb opgelegd, iets wat ik mezelf aandoe. als eeuwige perfectionist is dat idd een valkuil. maar toch denk ik dat het bij mij deze keer om iets essentieel anders gaat.het gaat om het gevoel dat ik niet genoeg voel voor mijn kind, dat ik soms zou willen dat hij er niet was, om geen plezier meer beleef aan wat dan ook. geen libido meer heb. heel heel erg verdrietig ben.
loslaten van huishouden en idealen is hier al lang geleden gebeurd - en als het goed met mij gaat vinden veel mensen mijn huis denk ik alsnog een rommeltje
de opvang voor Melba is geregeld trouwens, met 1 voorbehoud van schoonouders ivm logeren van 20 t/m 22 april. als dat niet doorgaat moet ik kort van te voren nog op zoek naar een oplossing voor alleen de 22e. mijn moeder komt ook bij me logeren de eerste helft van die week, zodat ik er niet alleen voor sta. . (ze moet dan wel werken, dus kan niet oppassen op mijn werkdagen waar geen opvang is). Maar het komt denk ik goed, met veel kunst- en vliegwerk.
Peutenjacht loopt niet goed. Elke mail met afwijzing of bericht op de site dat ze geen mensen aannemen of drie-vier maanden wachttijd hebben voelt als een klap in mijn gezicht en dan moet ik weer energie bijeenrapen om de volgende op de lijst te proberen...Kwakwoensdag 30 maart 2016 @ 15:49:27 #259SQ
snelle treesLieve kwak probeer je alsjeblieft niet aangevallen te voelen over een discussie die niet over jou ging, noch door jou werd aangewakkerd. Je hebt je energie voor andere dingen nodig.
Ik vind het zo rot dat het zo slecht met je gaat. En ik vind het zo suf dat er gewoon géén hulp te vinden is!disclaimerpunt is nou juist dat in dit topic wordt gepredikt dat we moeten doen waar we ons zelf goed bij voelen, maar vervolgens worden nette mensen dan weer weggezet als neurotisch, en niet de leukste mensen, of in ieder geval neem je dat niet als criterium.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:42 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Ik heb iets geschreven dat volledig uit z'n verband wordt gerukt. Ik heb letterlijk dit opgeschreven:
[..]
Daarmee zeg ik dus juist dat er geen verband is tussen hoe je huis eruit ziet en of je wel of geen leuk mens bent. Misschien wat krom opgeschreven van mij, dat kan, maar elders wordt deze gedachtegang nu juist (door SQ bijvoorbeeld) bevestigd. Ik had ook kunnen schrijven:
[..]
Dat komt namelijk op hetzelfde neer. Vervolgens wordt van 'het huishouden doen' een heel onderwerp gemaakt, en voelen mensen zich aangesproken terwijl dat helemaal niet de kern van de uitwisseling van gedachten was hier. Integendeel zelfs.
Overigens voel ik me op geen enkele manier aangesproken, hoor. Ik heb voor mij een prima balans en wat de rest van de wereld denkt, maakt me echt niets uit. Maar ik vind het nogal tegenstrijdig in dit topic, eerlijk gezegd, en dat viel me op.
Belangrijk is dat als je eigenlijk een opgeruimd huis wil, en dat lukt niet, en je voelt je daar niet fijn bij, dat je aan dat laatste iets moet doen. Of opruimen of veranderen.
Als je een opgeruimd huis niet belangrijk vindt, hoef je niet op te gaan Ruimen omdat je denkt dat een ander dat belangrijk zou kunnen vinden.
Het is allemaal goed, als het is waar jij je goed bij voelt.And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
woensdag 30 maart 2016 @ 15:52:33 #261kwakz0r
kwakveensehet maakt me af en toe echt radeloos. en ik heb vooral de energie niet hier zo lang mee bezig te zijn. die energie heb ik nodig voor andere dingen.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:49 schreef Stormqueen het volgende:
Lieve kwak probeer je alsjeblieft niet aangevallen te voelen over een discussie die niet over jou ging, noch door jou werd aangewakkerd. Je hebt je energie voor andere dingen nodig.
Ik vind het zo rot dat het zo slecht met je gaat. En ik vind het zo suf dat er gewoon géén hulp te vinden is!
en verder valt het gelukkig nog niet zo op want het gaat zolang ik er niet over praat of over nadenk alleszins goed met me, zo lijkt het van buiten. hoef pas te huilen als ik "aan het gevoel kom".Kwakwoensdag 30 maart 2016 @ 15:56:02 #262Kyara
1 + 1 = 3Dit dus,quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:51 schreef miss_sly het volgende:
Belangrijk is dat als je eigenlijk een opgeruimd huis wil, en dat lukt niet, en je voelt je daar niet fijn bij, dat je aan dat laatste iets moet doen. Of opruimen of veranderen.
Als je een opgeruimd huis niet belangrijk vindt, hoef je niet op te gaan Ruimen omdat je denkt dat een ander dat belangrijk zou kunnen vinden.
Het is allemaal goed, als het is waar jij je goed bij voelt.
Opruimen heeft bij mij nooit echt prioriteit gehad. En nu met kinderen ook niet (nou ja, iets meer). Tico vond dat blijkbaar wel altijd fijn/belangrijk en dat verandert ook niet door het hebben van kinderen. Gemene deler is dat we allebei geen druk voelen om het te doen. Dus is het goed.
Of je je wel of niet aangesproken voelt, zit denk ik voor een groot deel hoe je er zelf in staat. Als jij wil graag een opgeruimd huis wil maar je kunt je er niet toe zetten door door persoonlijke omstandigheden dan is dat gewoon niet tof.
woensdag 30 maart 2016 @ 15:56:46 #263Kyara
1 + 1 = 3Voor een groot deel is dat ook perceptie. Wat ik rommelig vind, vindt mijn moeder een grote bende.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:11 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Vieze troep is wel weer een ander stadium dan rommelig...Sorry, maar volgens mij begrijp je echt niet wat ik probeer te zeggen. Ik zet niet mensen weg als neurotisch, dat heeft niemand hier gedaan. Ik schrijf alleen maar dat ik mensen en ook mezelf niet wil beoordelen op basis van hoe iemands huis eruit ziet. That's all. En omdat Ticootje aangaf dat je een vies huis als uiting van wanhoop kan opvatten, gaf ik aan dat je andersom een net huis kunt zien als uiting van een neurotische persoonlijkheid. Juist om aan te geven hoe absurd dergelijke interpretaties zijn. Maar misschien probeer ik iets simpels veel te ingewikkeld uit te leggen.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:51 schreef miss_sly het volgende:
punt is nou juist dat in dit topic wordt gepredikt dat we moeten doen waar we ons zelf goed bij voelen, maar vervolgens worden nette mensen dan weer weggezet als neurotisch, en niet de leukste mensen, of in ieder geval neem je dat niet als criterium.
Deze 'discussie' gaat te lang door, dus ik laat het nu hierbij. Dit is immers niet de bedoeling van het topic.
Kwak, en MevrouwCactus, ik weet ook niet zo goed wat te zeggen. Zoals nu wel weer blijkt, zijn woorden altijd zo beperkt. ."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"Ach Kwaksquote:Op woensdag 30 maart 2016 15:52 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
het maakt me af en toe echt radeloos. en ik heb vooral de energie niet hier zo lang mee bezig te zijn. die energie heb ik nodig voor andere dingen.
en verder valt het gelukkig nog niet zo op want het gaat zolang ik er niet over praat of over nadenk alleszins goed met me, zo lijkt het van buiten. hoef pas te huilen als ik "aan het gevoel kom".
Dat is het nare met als je psychisch hulp nodig hebt, dat vechten voor hulp zo eenvoudig nog niet is. En je laatste zin, die zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Nou weet ik niet precies hoe het in NL is, maar zou het cb kunnen helpen? Ik heb een mijn problemen daar aangekaart en zij hebben me een eerstelijns psych aangeboden. Die verwees me al snel door naar tweedelijns. Hier prioriteren ze (jonge) moeders, voor hen zelf, maar ook voor hun kinderen.
Verder heeft die hele opruimdiscussie wel een rare wending genomen zeg. Hoe we van jezelf beschermen tegen verwachtingen van buitenaf, naar juist die verwachtingen uitspreken, vind ik jammer.woensdag 30 maart 2016 @ 16:44:16 #266kwakz0r
kwakveenseIk heb net 6 praktijken gemaild, waarvan er twee zelfs zeggen geen wachttijd te hebben en een een relatief korte. Dit stemt me enigzins positief!
Het kost even wat energie maar ik voel me er nu wel goed over. Dankjulliewel voor het meedenken lieve meiden.
Nu gauw naar huis, nakijken lukt me nu toch niet meer.KwakVolgens mij is het maar net waar je prioriteiten liggen. Als bijvoorbeeld je kinderen meer aandacht nodig hebben dan gaat dat ten koste van poetsen. Of andersom, maar net wat je dan belangrijker vindt.
Het liefst heb ik het huis zo opgeruimd en schoon mogelijk want ik word heel onrustig van 'rommel'. Aan de andere kant wil ik ook zien dat er geleefd wordt. En ik heb nu al niet de energie om alles spik en span te houden, ik vermoed niet dat dat met kinderen anders is. Nu ligt het er ook aan wat voor 'rommel'. Ik vermoed dat speelgoed minder onrust verstoort (want link met plezier) dan bijvoorbeeld een vaat die maar blijft liggen.
Wat ook kan helpen is goede opbergruimten, zoveel mogelijk dichte kasten, dingen die niet de hele dag door belangrijk zijn uit het zicht. Dingen waar je wel blij van wordt weer wel in het zicht.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:45 schreef Stormqueen het volgende:
Cactus, het is ook niet zo gek dat je emoties alle kanten op gaan nu. Het is écht niet niks. Kun je er wel ergens over praten? En helpt het om bijvoorbeeld een flink stuk te lopen?
Ik ben wel blij om te horen dat het tussen jou en Sjaak nu beter gaat. Hou vol, je bent een kanjerSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Kwak, ook een heel dikke voor jou. Ik hoop dat jij ook iemand vindt bij wie je alles kwijt kan, want dat kan zo ontzettend helpen.Weet je Cactus, als je voor jezelf niet wil "zeuren" moet je dat natuurlijk vooral niet doet. Maar waar jullie doorheen gaan is zwaar, loodzwaar, groot, niet te bevatten, doodeng, raar en nogmaals zwaar. Spui hier alsjeblief als jij daar behoefte aan hebt.Precies dit! Ajb lucht je hart, spui je verdriet en onzekerheden als jij daar steun aan hebt... mensen die het niet willen lezen kunnen verder scrollen of wegklikken...quote:Op woensdag 30 maart 2016 17:31 schreef Roomsnoes het volgende:
Weet je Cactus, als je voor jezelf niet wil "zeuren" moet je dat natuurlijk vooral niet doet. Maar waar jullie doorheen gaan is zwaar, loodzwaar, groot, niet te bevatten, doodeng, raar en nogmaals zwaar. Spui hier alsjeblief als jij daar behoefte aan hebt.S. 2014
J. 2016woensdag 30 maart 2016 @ 18:13:14 #271danic
Nou dit ook idd.quote:Op woensdag 30 maart 2016 15:56 schreef Kyara het volgende:
[..]
Voor een groot deel is dat ook perceptie. Wat ik rommelig vind, vindt mijn moeder een grote bende.
Een tijdje terug had ik mijn huis aan de kant. Bijna eng zo schoon en opgeruimd. Vraagt mijn moeder wat ik heb veranderd in huis
En dan vervolgens: 'wat ligt hier nou? Oh een uitgedroogde erwt'
zelf die vond ze nog! En het was echt schoon. Zeikerd.woensdag 30 maart 2016 @ 18:15:05 #272danic
Cactus ik weet niet precies wat er speelt, ik zal efen een stukje moeten terugbladeren denk ik. Als ik vanavond een oplader heb zal ik dat zeker doen.
Voor nu en spui hier lekker wat je wil. Daar is het forum juist voor.
Kwak voor jou geldt hetzelfde hè. Je hoeft je voor ons niet groot te houdenwoensdag 30 maart 2016 @ 18:36:39 #273Clubsoda
*zing*Volgens mij is de key nu net dat het niet zo eenvoudig is. Omdat je soms bepaalde dingen heel belangrijk kunt vinden, maar andere niet los kunt laten. Of je zo murw of radeloos bent dat je nergens aan begint. De kern van de discussie ging er volgens mij nu net om dat het niet allemaal een keus is en dat als dingen niet lukken, dat het zo destructief is om jezelf dat voortdurend kwalijk te blijven nemen. Ik kan me niet voorstellen dat er hier mensen zijn die aan kinderen zijn begonnen met het idee ze maar even op de tweede plaats te zetten na hun oh zo belangrijke huishoudenquote:Op woensdag 30 maart 2016 16:48 schreef Unihipili het volgende:
Volgens mij is het maar net waar je prioriteiten liggen. Als bijvoorbeeld je kinderen meer aandacht nodig hebben dan gaat dat ten koste van poetsen. Of andersom, maar net wat je dan belangrijker vindt.I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.MwC en Kwak Wat kunnen onze gedachten ons toch in de weg zitten he Ik hoop zo voor jullie dat er gauw weer wat verlichting komt en wat licht enzo. Dit is al zwaar, en het gevoel tegenover je kindje (en lief enzo) maakt het nog pittiger allemaal.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Huis: ik ruim grotendeels op omdat ik zelf heel graag een opgeruimde leefomgeving wil, omdat mijn lief een reusachtige chaoot is en overzicht dus fijn is en een klein beetje omdat ik vind dat het 'hoort'. Mijn moeder is een überhuishoudnerd, en zal het hier denk ik nooit netjes en schoon genoeg vinden.Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the endwoensdag 30 maart 2016 @ 19:22:45 #275Ticootje
<3 6970 <3Sopje maken en een doekje in handen geven. Dat helpt.quote:Op woensdag 30 maart 2016 18:13 schreef danic het volgende:
[..]
Nou dit ook idd.
Een tijdje terug had ik mijn huis aan de kant. Bijna eng zo schoon en opgeruimd. Vraagt mijn moeder wat ik heb veranderd in huis
En dan vervolgens: 'wat ligt hier nou? Oh een uitgedroogde erwt'
zelf die vond ze nog! En het was echt schoon. Zeikerd.I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.woensdag 30 maart 2016 @ 19:31:57 #276L-E
Dat dus inderdaad. Dat je soms jezelf compleet verliest in schoonmaken wil niet per definitie zeggen dat je dat oprecht belangrijker vindt. Maar als je wereld instort is een sopje maken en poetsen lekker veilig en overzichtelijk. En beter te handelen dan kinderen die je nog wel eens kunnen overvragen als jouw stresslevel al skyhigh is.quote:Op woensdag 30 maart 2016 18:36 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Volgens mij is de key nu net dat het niet zo eenvoudig is. Omdat je soms bepaalde dingen heel belangrijk kunt vinden, maar andere niet los kunt laten. Of je zo murw of radeloos bent dat je nergens aan begint. De kern van de discussie ging er volgens mij nu net om dat het niet allemaal een keus is en dat als dingen niet lukken, dat het zo destructief is om jezelf dat voortdurend kwalijk te blijven nemen. Ik kan me niet voorstellen dat er hier mensen zijn die aan kinderen zijn begonnen met het idee ze maar even op de tweede plaats te zetten na hun oh zo belangrijke huishoudenNou dit idd ^^. Ik krijg het al benauwd als ik eraan denk dat zoiets ons gezin zou treffen. En jij zit er nu middenin, terwijl je daarvoor ook al niet goed in je vel zat. Dat is wel heel veel zorgen tegelijk. Niet te hard zijn voor jezelf, alsjeblieft .quote:Op woensdag 30 maart 2016 17:31 schreef Roomsnoes het volgende:
Weet je Cactus, als je voor jezelf niet wil "zeuren" moet je dat natuurlijk vooral niet doet. Maar waar jullie doorheen gaan is zwaar, loodzwaar, groot, niet te bevatten, doodeng, raar en nogmaals zwaar. Spui hier alsjeblief als jij daar behoefte aan hebt.Venus in pocketformaat
© loveliwoensdag 30 maart 2016 @ 20:22:54 #278danic
Heb ik haar inderdaad wel eens voorgesteld. Toen dimde ze wel in.quote:Op woensdag 30 maart 2016 19:22 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Sopje maken en een doekje in handen geven. Dat helpt.
Het is gewoon jammer. Mijn moeder ziet alles negatief en ik heb die trek helaas ook. Maar ik wil niet worden zoals zij. Over alles klagen en niks goed (genoeg) vinden. Zo jammer vond ik dat.
Er is zoveel moois om van te genietenIk vind het zelf niet echt zeuren (behalve dan dat steeds hetzelfde terug komt, maar dat is hoe ik het voel dus dan mag het ), maar ik weet dat het voor mensen snel als zeuren zal overkomen. Hier misschien wat minder, want je leest er sneller overheen als het je niet boeit, maar in het echte leven in gesprekken met vrienden. Wéér hetzelfde verhaal.quote:Op woensdag 30 maart 2016 17:31 schreef Roomsnoes het volgende:
Weet je Cactus, als je voor jezelf niet wil "zeuren" moet je dat natuurlijk vooral niet doet. Maar waar jullie doorheen gaan is zwaar, loodzwaar, groot, niet te bevatten, doodeng, raar en nogmaals zwaar. Spui hier alsjeblief als jij daar behoefte aan hebt.
Ik weet ook dat het zwaar is en dat het niet gek is dat ik me zo voel. Heb dagelijks, nee uurlijks, discussies met mezelf over of ik egoïstisch wil zijn en eruit wil, of dat ik bij vrouw blijf. En is het wel egoïstisch? Of is het juist goed voor me? Daar ben ik ook met mijn therapeut mee bezig. Balans zoeken.
Het stukje PND en mijn gevoelens naar Sjaak toe hebben we even op een laag pitje gezet, want dat gaat nu even goed. Nu komt mijn innerlijke discussie aan bod. En dat helpt.
En jullie zijn schattenwoensdag 30 maart 2016 @ 23:08:41 #280_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhAls vrienden het als zeuren zien, dan zijn ze je niet waard..
En ja het klinkt makkelijker gezegd dan dat het zo voelt.
Engaging Infinite Improbability Drive..Als een uurtje alleen weg, jou ademruimte geeft om te dealen met thuis dan denk ik dat het goed is voor je.quote:Op woensdag 30 maart 2016 22:49 schreef MevrouwCactus het volgende:
[..]
Ik vind het zelf niet echt zeuren (behalve dan dat steeds hetzelfde terug komt, maar dat is hoe ik het voel dus dan mag het ), maar ik weet dat het voor mensen snel als zeuren zal overkomen. Hier misschien wat minder, want je leest er sneller overheen als het je niet boeit, maar in het echte leven in gesprekken met vrienden. Wéér hetzelfde verhaal.
Ik weet ook dat het zwaar is en dat het niet gek is dat ik me zo voel. Heb dagelijks, nee uurlijks, discussies met mezelf over of ik egoïstisch wil zijn en eruit wil, of dat ik bij vrouw blijf. En is het wel egoïstisch? Of is het juist goed voor me? Daar ben ik ook met mijn therapeut mee bezig. Balans zoeken.
Het stukje PND en mijn gevoelens naar Sjaak toe hebben we even op een laag pitje gezet, want dat gaat nu even goed. Nu komt mijn innerlijke discussie aan bod. En dat helpt.
En jullie zijn schattenS. 2014
J. 2016donderdag 31 maart 2016 @ 10:09:32 #282Moonah
Jolie femmeIk heb nog eens zitten denken.quote:Op maandag 21 maart 2016 18:56 schreef Moonah het volgende:
Lieve dames, neem écht de tijd voor jezelf. Slaap wanneer het kan. Huur een schoonmaakster in. Durf prioriteiten te stellen. dat betekent keuzes maken, hoe lastig ook. Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan. Maar zorg goed voor jezelf. Eérst jij, dan de rest van de wereld.
En ja makkelijk praten van de zijlijn, I know. Maar ik heb een vergelijkbare struggle doorgemaakt. En wat ik hierboven schrijf is essentieel.
Wat mij indertijd tijdens de échte nood ook heeft geholpen, is om voor mezelf te zorgen als was ik een kind. Met de compassie en de liefde die je voor een kind kunt voelen. Het vergt wat inlevingsvermogen, maar mij heeft het wel heel goed gedaan."Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.Mee eens hoor Het laatste wat je moet doen is idd het jezelf kwalijk nemen. Je kan er hooguit lering uit trekken van als ik dat de volgende keer dan net iets anders doe dan gaat het mogelijk beter. Maar veel dingen heb je gewoon niet altijd in de hand, dus dan ook lief blijven tegen jezelf.quote:Op woensdag 30 maart 2016 18:36 schreef Clubsoda het volgende:
[..]
Volgens mij is de key nu net dat het niet zo eenvoudig is. Omdat je soms bepaalde dingen heel belangrijk kunt vinden, maar andere niet los kunt laten. Of je zo murw of radeloos bent dat je nergens aan begint. De kern van de discussie ging er volgens mij nu net om dat het niet allemaal een keus is en dat als dingen niet lukken, dat het zo destructief is om jezelf dat voortdurend kwalijk te blijven nemen. Ik kan me niet voorstellen dat er hier mensen zijn die aan kinderen zijn begonnen met het idee ze maar even op de tweede plaats te zetten na hun oh zo belangrijke huishoudenmaandag 4 april 2016 @ 18:26:56 #284kwakz0r
kwakveenseDag lieve meelezers, ik heb vandaag intake gehad en het was heel goed!
Een middagje doorbikkelen heeft dus geholpen. Deze mevrouw heeft me volgens mij heel goed door.
We gaan EMDR doen en gewoon gesprekken, wordt een lange adem traject maar dit lucht al zo op, dat ik kan beginnen.
Uiteraard is ze niet gecontracteerd door mijn zorgverzekeraar dus ik mag wel gaan sparen voor de rekening alvast (achteraf te lappen).KwakWat fijn dat je iemand gevonden hebt kwak! Wel balen van de verzekering (stom systeem ), maar als het helpt is het dat dubbel en dwars waard natuurlijk.maandag 4 april 2016 @ 18:34:13 #286Moonah
Jolie femmequote:Op maandag 4 april 2016 18:26 schreef kwakz0r het volgende:
Deze mevrouw heeft me volgens mij heel goed door.Ja, zuur is dat. Ik heb indertijd ook erg veel zelf betaald. Maar ach, het gaat om je leven. Niets belangrijkers dan dat.quote:Uiteraard is ze niet gecontracteerd door mijn zorgverzekeraar dus ik mag wel gaan sparen voor de rekening alvast (achteraf te lappen)."Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.maandag 4 april 2016 @ 18:36:55 #287kwakz0r
kwakveenseJa dat dus
Als je t per behandeling bekijkt is t behapbaar de kosten.KwakWat fijn dat je aan de slag gaat!! Heel veel succes!quote:Op maandag 4 april 2016 18:26 schreef kwakz0r het volgende:
Dag lieve meelezers, ik heb vandaag intake gehad en het was heel goed!
Een middagje doorbikkelen heeft dus geholpen. Deze mevrouw heeft me volgens mij heel goed door.
We gaan EMDR doen en gewoon gesprekken, wordt een lange adem traject maar dit lucht al zo op, dat ik kan beginnen.
Uiteraard is ze niet gecontracteerd door mijn zorgverzekeraar dus ik mag wel gaan sparen voor de rekening alvast (achteraf te lappen).maandag 4 april 2016 @ 18:55:50 #290_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhWat fijn kwakzor!
En stom dat het zorg system soms zo scheef is. Ik zou toch eens overleggen met je zorgverzekeraar of er niet jets the regelen valt.Engaging Infinite Improbability Drive..maandag 4 april 2016 @ 19:20:26 #291kwakz0r
kwakveenseNeuh, dan moet ik een restitutiepolis hebben...quote:Op maandag 4 april 2016 18:55 schreef _evenstar_ het volgende:
Wat fijn kwakzor!
En stom dat het zorg system soms zo scheef is. Ik zou toch eens overleggen met je zorgverzekeraar of er niet jets the regelen valt.
Of zij moet zich laten contracteren en alle informatie aan de verzekeraar geven die haar vervolgens behandelplafonds oplegt of gaat bepalen wanneer ik "klaar" ben. (Daardoor zijn die wachtlijsten er wel bij gecontracteerde aanbieders, door die plafonds o.a.)...
Die centen heb ik er wel voor over.KwakKwak, je kan beginnen! Wat fijn zeg. En even zuur van het geld, maar het is het best bestede geld. Die pijn is vaak maar tijdelijkmaandag 4 april 2016 @ 19:53:06 #293Ticootje
<3 6970 <3Als het lang gaat duren kun je per 1 jan ook overstappen naar een restitutie verzekering. Volledige vrije zorgkeuze.quote:Op maandag 4 april 2016 19:20 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Neuh, dan moet ik een restitutiepolis hebben...
Of zij moet zich laten contracteren en alle informatie aan de verzekeraar geven die haar vervolgens behandelplafonds oplegt of gaat bepalen wanneer ik "klaar" ben. (Daardoor zijn die wachtlijsten er wel bij gecontracteerde aanbieders, door die plafonds o.a.)...
Die centen heb ik er wel voor over.
(Ohra bv)I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.maandag 4 april 2016 @ 19:54:44 #294_evenstar_
Ba-dum-tisssschhhAh ok , en natuurlijk is het dat ook award. En ben jij het waard!quote:Op maandag 4 april 2016 19:20 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Neuh, dan moet ik een restitutiepolis hebben...
Of zij moet zich laten contracteren en alle informatie aan de verzekeraar geven die haar vervolgens behandelplafonds oplegt of gaat bepalen wanneer ik "klaar" ben. (Daardoor zijn die wachtlijsten er wel bij gecontracteerde aanbieders, door die plafonds o.a.)...
Die centen heb ik er wel voor over.Engaging Infinite Improbability Drive..maandag 4 april 2016 @ 19:55:29 #295Bloesem.
Wat fijn kwak! Je kunt beginnen En EMDR high five, ik word deze week teruggebeld over hoe en wat.maandag 4 april 2016 @ 22:25:44 #297-Spring
-Springdat ja. Heb ik ook gedaan.quote:Op maandag 4 april 2016 19:53 schreef Ticootje het volgende:
[..]
Als het lang gaat duren kun je per 1 jan ook overstappen naar een restitutie verzekering. Volledige vrije zorgkeuze.
(Ohra bv)
Goed bezig, kwaksel!dinsdag 5 april 2016 @ 07:16:51 #298Mariposas
יהAls je bij iemand meeverzekerd bent op de polis, kun je ook opzeggen en overstappen!No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguantedinsdag 5 april 2016 @ 08:13:40 #299Franny_G
Fijn, kwak, veel succes."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"dinsdag 5 april 2016 @ 08:45:04 #300L-E
Je kan de gemaakte zorgkosten die niet vergoed worden ook opgeven aan de belastingdienstdinsdag 5 april 2016 @ 08:45:12 #301Nijna
Eigenlijk bizar dat het zo werkt he...quote:Op maandag 4 april 2016 19:20 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Neuh, dan moet ik een restitutiepolis hebben...
Of zij moet zich laten contracteren en alle informatie aan de verzekeraar geven die haar vervolgens behandelplafonds oplegt of gaat bepalen wanneer ik "klaar" ben. (Daardoor zijn die wachtlijsten er wel bij gecontracteerde aanbieders, door die plafonds o.a.)...
Die centen heb ik er wel voor over.
Maar goed, als je het op deze manier kan doen is dat fijn!
Succes!Mama van 2 lieve meiden :)
Forum Opties Forumhop: Hop naar: