Horrorfilms #25, dikke shit!

Ik ga er sowieso van uit dat ie onzettend gaat tegenvallen, helemaal in vergelijking met het boek..

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 14:20 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Brad Pitt was tof in Burn After Reading!
Maar, ach, WWZ is waarschijnlijk prima op een luie zondagmiddag op de bank .

Nee, veel te dik aangezet. Het type in van hem in 'Inglourious Basterds' vond ik ook te. Het enige fantastische overdreven type-je van hem vond ik die in Snatch.

ps: boek niet gelezen trouwens!!

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 12:55 schreef Gray het volgende:

[..]

Ik?

Ik vraag simpelweg of je naast wijsneuzen ook wat uitleg wil laten zien.

Aangezien jij het vroeg, antwoordde ik op jou.

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 14:22 schreef missbehavin het volgende:
Ik ga er sowieso van uit dat ie onzettend gaat tegenvallen, helemaal in vergelijking met het boek..

Daar is iedereen wel redelijk lyrisch over ja, dat boek.
Aanrader dus? Ik moet nog een paar goede boeken hebben voordat ik op vakantie ga in augustus .

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 14:29 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Daar is iedereen wel redelijk lyrisch over ja, dat boek.
Aanrader dus? Ik moet nog een paar goede boeken hebben voordat ik op vakantie ga in augustus .

Ja ik kon 'm wel waarderen

World War Z schijnt heel weinig op het boek te lijken, zeer losjes geinspireerd door het boek. Ze hebben er echt een mainstream actie film van gemaakt. Zonde, het originele script schijnt erg goed te zijn geweest, maar die hebben ze aan de kant gegooid.

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 07:46 schreef ArtistA het volgende:
Gisteren Maniac gezien, maar wat een bagger. Echt de slechtste film die ik in jaren heb gekeken. En niet zo lang geleden heb ik the Wicked gezien, die film zou een oscar moeten krijgen als je 'm met Maniac vergelijkt.

Maniac vond ik echt super! Echt alles eraan is sfeer en geweldig gedirect ook nog. Juist wat het moeten zijn om niet op de oude versie te lijken. Eigen twist aan het alles meegegeven.

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 14:27 schreef NEC-Nijmegen het volgende:

[..]

Aangezien jij het vroeg, antwoordde ik op jou.

Wat je zei is dat ik zou denken dat...:

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 10:58 schreef NEC-Nijmegen het volgende:

[..]

'Exploitation' heeft niks met exploitatie van mensen te maken (zoals jij lijkt te denken). Het is het uitmelken van een genre of een bekende naam, zoals bijvoorbeeld spaghetti-westerns of Emmanuelle/Django.

...wat simpelweg niet zo is. Niet zo snel klaarstaan met je oordelen, ook jij maakt fouten.

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 16:43 schreef Gray het volgende:

[..]

Wat je zei is dat ik zou denken dat...:

[..]

...wat simpelweg niet zo is. Niet zo snel klaarstaan met je oordelen, ook jij maakt fouten.

Nou, dan vat je het toch niet persoonlijk op? Weet ik veel wie die OP heeft geschreven.

quote:

Op dinsdag 4 juni 2013 16:51 schreef NEC-Nijmegen het volgende:

[..]

Nou, dan vat je het toch niet persoonlijk op? Weet ik veel wie die OP heeft geschreven.

Je sprak me persoonlijk aan, dus ik kon niet anders dan me aangesproken voelen. Maar ik voel me er niet rot onder hoor.

Ik vond die remake van Maniac niet echt bijzonder, eigenlijk. Elijah Wood was wel goed gecast. Als voetbalhooligan is ie tamelijk ongeloofwaardig, maar als zielige psychopaat komt ie wel goed uit de verf.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:11 schreef NEC-Nijmegen het volgende:
Ik vond die remake van Maniac niet echt bijzonder, eigenlijk. Elijah Wood was wel goed gecast. Als voetbalhooligan is ie tamelijk ongeloofwaardig, maar als zielige psychopaat komt ie wel goed uit de verf.

Het krijgt overal lovende kritieken en het heeft Out Of Competition bij Cannes gedraaid. Plus je moet er echt voor gaan zitten, als je je aandacht er niet bijhoudt, dan kun je de zieke sfeer die rondom elke scene hangt, niet echt bevatten. Het is de meest plausibele/realistische horror-film in tijden en daarom hoeft het ook niet overdreven gory te zijn om maximaal impact te hebben.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:13 schreef Asskicker14 het volgende:

[..]

Het krijgt overal lovende kritieken en het heeft Out Of Competition bij Cannes gedraaid. Plus je moet er echt voor gaan zitten, als je je aandacht er niet bijhoudt, dan kun je de zieke sfeer die rondom elke scene hangt, niet echt bevatten. Het is de meest plausibele/realistische horror-film in tijden en daarom hoeft het ook niet overdreven gory te zijn om maximaal impact te hebben.

Ik kon het allemaal goed bevatten en vond het niet bijzonder, zoals ik al zei.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:15 schreef NEC-Nijmegen het volgende:

[..]

Ik kon het allemaal goed bevatten en vond het niet bijzonder, zoals ik al zei.

Mooi dat je ook uitlegt waarom.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:21 schreef Asskicker14 het volgende:

[..]

Mooi dat je ook uitlegt waarom.

Vertel jij mij maar waarom je het zo'n fantastische film vindt.

Om mijzelf te quoten uit de vorige pagina, nu je er toch om vraagt

Het plaatsen van het publiek in een POV-perspectief kan potentieel lastig zijn, waardoor kijkers medeplichtig zijn met het geweld. Het intensiveert de lichamelijkheid van het geweld, maar op geen enkel moment heeft de film ooit de gruwel van Frank's acties gemaskeerd. De horror van de slachtoffers is meer zenuwslopend wanneer bekeken vanuit Frank's invalhoek, omdat het publiek de terreur in de gezichten van zijn slachtoffers registreert, terwijl Frank psychisch gevoelloos blijft voor hun angst. Net als het slachtoffer, kunnen we niet stoppen met Frank mee te leven en mee te doen aan de vreselijke dingen, en machteloos zijn we gedwongen om ze te zien sterven. En ze sterven in sommige werkelijk afschuwelijke manieren dankzij de ongelooflijk goede speciale effecten werk.

De film loopt het risico te worden beschuldigd van moedwillige sadisme, maar belangrijker is het dat nooit de nadruk wordt gelegd op het lijden van de slachtoffers en uiteindelijk, ondanks zijn vreselijke daden, voel je dat de echte slachtoffer van de film Frank is. In het effectief georkestreerde flashback sequenties, waarbij de huidige en verleden beginnen te versmelten, krijg je een ongemakkelijk en verrassend kijkje in Frank's kindertijd. Deze sequenties, samen met de moorden zelf, bereiken een vreselijke vorm van schoonheid - dat is vooral te danken aan een aantal etherische cinematografie, opzwepende bewerkt en een opzwepende soundtrack synth. Directeur Franck Khalfoun krijgt veel krediet door dit precaire evenwicht zo goed te vatten. In andere handen, kan het eindresultaat iets heel verschrikkelijk zijn geweest.

Elijah Wood is af en toe alleen te zien in reflecties, en het contrast tussen zijn ziekelijk en lieve uitstraling en het brute geweld dat hij pleegt is toch schokkend en zeer effectief. Vreemd alsof het wil zeggen, Frank is wel erg sympathiek en zielig, en zijn bedeesde persona helpt de film en het zieke uitgangspunt te verkopen. Hij is charmant in een vreemd soort manier en je hebt oprecht medelijden met hem. Er is ook een verschrikkelijk zwart gevoel voor humor dat ten grondslag ligt aan de hele film. Maar de komedie dat voortkomt uit Frank's onvermogen om de volle betekenis van zijn moorddadige acties te verwerken. Uiteindelijk, wil Frank enkel dat mensen van hem houden, om niet verlaten te worden, en de enige manier om dat te bewerkstelligen is om de andere persoon onbekwaam te maken.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:25 schreef Asskicker14 het volgende:
Directeur Franck Khalfoun krijgt veel krediet door dit precaire evenwicht zo goed te vatten.

Directeur? Heb je een engelse review door google translate gegooid ofzo?

edit: het taalgebruik in heel die recensie slaat nergens op. Hoe kom je eraan?

OK. Ik vond alleen de muziek wel aardig. De rest nogal middelmatig.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:29 schreef znarch het volgende:

[..]

Directeur? Heb je een engelse review door google translate gegooid ofzo?

edit: het taalgebruik in heel die recensie slaat nergens op. Hoe kom je eraan?

Is niet al te best, nee.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:25 schreef Asskicker14 het volgende:
Om mijzelf te quoten uit de vorige pagina, nu je er toch om vraagt

Het plaatsen van het publiek in een POV-perspectief kan potentieel lastig zijn, waardoor kijkers medeplichtig zijn met het geweld. Het intensiveert de lichamelijkheid van het geweld, maar op geen enkel moment heeft de film ooit de gruwel van Frank's acties gemaskeerd. De horror van de slachtoffers is meer zenuwslopend wanneer bekeken vanuit Frank's invalhoek, omdat het publiek de terreur in de gezichten van zijn slachtoffers registreert, terwijl Frank psychisch gevoelloos blijft voor hun angst. Net als het slachtoffer, kunnen we niet stoppen met Frank mee te leven en mee te doen aan de vreselijke dingen, en machteloos zijn we gedwongen om ze te zien sterven. En ze sterven in sommige werkelijk afschuwelijke manieren dankzij de ongelooflijk goede speciale effecten werk.

De film loopt het risico te worden beschuldigd van moedwillige sadisme, maar belangrijker is het dat nooit de nadruk wordt gelegd op het lijden van de slachtoffers en uiteindelijk, ondanks zijn vreselijke daden, voel je dat de echte slachtoffer van de film Frank is. In het effectief georkestreerde flashback sequenties, waarbij de huidige en verleden beginnen te versmelten, krijg je een ongemakkelijk en verrassend kijkje in Frank's kindertijd. Deze sequenties, samen met de moorden zelf, bereiken een vreselijke vorm van schoonheid - dat is vooral te danken aan een aantal etherische cinematografie, opzwepende bewerkt en een opzwepende soundtrack synth. Directeur Franck Khalfoun krijgt veel krediet door dit precaire evenwicht zo goed te vatten. In andere handen, kan het eindresultaat iets heel verschrikkelijk zijn geweest.

Elijah Wood is af en toe alleen te zien in reflecties, en het contrast tussen zijn ziekelijk en lieve uitstraling en het brute geweld dat hij pleegt is toch schokkend en zeer effectief. Vreemd alsof het wil zeggen, Frank is wel erg sympathiek en zielig, en zijn bedeesde persona helpt de film en het zieke uitgangspunt te verkopen. Hij is charmant in een vreemd soort manier en je hebt oprecht medelijden met hem. Er is ook een verschrikkelijk zwart gevoel voor humor dat ten grondslag ligt aan de hele film. Maar de komedie dat voortkomt uit Frank's onvermogen om de volle betekenis van zijn moorddadige acties te verwerken. Uiteindelijk, wil Frank enkel dat mensen van hem houden, om niet verlaten te worden, en de enige manier om dat te bewerkstelligen is om de andere persoon onbekwaam te maken.

Chapeau.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:31 schreef NEC-Nijmegen het volgende:

[..]

Is niet al te best, nee.

Lees hem nog maar eens goed, taalfouten door heel de tekst heen. En dan wel af en toe een zo moeilijk mogelijk woord willen gebruiken. Is dit nou serieus door hem zelf geschreven?

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:34 schreef znarch het volgende:

[..]

Lees hem nog maar eens goed, taalfouten door heel de tekst heen. En dan wel af en toe een zo moeilijk mogelijk woord willen gebruiken. Is dit nou serieus door hem zelf geschreven?

Denk 't niet.

quote:

En ze sterven in sommige werkelijk afschuwelijke manieren dankzij de ongelooflijk goede speciale effecten werk.

Geef maar een link naar het origineel, Asskicker14.

Ik vond 'm ook niet heel bijzonder ofzo.

quote:

Op woensdag 5 juni 2013 21:11 schreef NEC-Nijmegen het volgende:
Ik vond die remake van Maniac niet echt bijzonder, eigenlijk. Elijah Wood was wel goed gecast. Als voetbalhooligan is ie tamelijk ongeloofwaardig, maar als zielige psychopaat komt ie wel goed uit de verf.

Gelukkig nog iemand met oog voor detail.