Ja ik verzaak énormement!
Eens zien waar we gebleven waren. De meiden zijn hier dus alsof ze nooit zijn weggeweest. De eerste avond waren ze natuurlijk hyperdepieper, dus dat was een latertje. Althans, vergeleken met hoe het tot nu toe gaat 's avonds. Tot onze (aangename) schrik, staan ze soms plots tandenpoetsend voor ons, omdat ze gaan slapen.
Hun nieuwe hobby is om voor ons ontbijt te maken. Op onze trouwdag, gisteren, stonden ze daarvoor om vijf uur op. Want het duurde toch echt drie uur voor de keuken een absolute ravage was, maar wij wel een heerlijk rauw eitje hadden op een bedje van geroosterd brood. Ze hadden de buitentafel in alle vroegte heel mooi aangekleed met brandende kaarsjes, vazen met bloemen uit de woonkamer en een overdaad aan vorken. Dat laatste was handig omdat we dan elk stukje brood net een andere vork konden eten. Luxe paarden.
Hier een foto van de keuken, die de daadwerkelijke kernramp geen recht doet:
Er zat eigeel op de ramen en er hing een boterham tegen een plank gekleefd.