Hoe mijn leven veranderde door mijn snor.

Ik moest ooit een keuze maken omtrent mijn gezichtsbeharing. Ging ik door met het houden van mijn baard, of ging alles er af en ging ik voor 'chemo-look'.

Kijk een goede baard en snor is een teken van autoriteit. Zo lang als ik mij kan heugen heb ik gezichtsbeharing gehad. Toen ik in de puberteit kwam had ik een paar haren die ik liefkozend mijn bazensnor noemde. Zag er ongeveer uit als een hele magere 'Make out Bandit'.



Daarna heb ik meerdere malen mijn autoriteit en persoonlijkheid aangepast op mijn snor. Je zult wel denken, waarom doe je zoiets?

Stop, nee lees verder!

Het is heel simpel. Een snor maakt je gewoon heel erg mooi. Een tijdje rondgelopen met een vrij bazige snor als in de foto hier onder.



Toevalligerwijs liep ik die dag rond in het prachtige Den Helder, en werd ik aangesproken door een hoge pief van de Koninklijke Marine. Hij vond mij de perfecte persoon om als adviseur te dienen bij hem van zijn Vloot. Nog voor ik ja kon zeggen was ik al op open zee en begon mijn glansrijke carriere als zeeman. Ik heb vele zeeslagen mee gemaakt en met succes hebben we de Marines van respectievelijk Engeland, Frankrijk, Luxemburg en Azerbeidjan naar de kelders van de woelige baren geschoten.

Na een tijdje was ik wel klaar met al dat oorlogsgeweld. Echter, de moderne koopvaardij leidde hier onder. Ik ben best begaan met Nederland, en de import van specerijen moest doorgaan. Wie wil er nou biefstuk zonder een paar verse peperkorrels? Juist ja, niemand.
Het belang van Nederland stond voorop.

Ik besloot dus om mijn snor maar weer aan te passen. Er zou wel een nieuw avontuur op mijn pad komen. In de post hier onder zal ik doorgaan met dat beleefde avontuur.

Inmiddels zat ik al maanden depressief thuis. Had ik wel de juiste keuze gemaakt?
Alle zeelieden miste mij, er werden lofzangen gemaakt, de Koning stuurde mij huilend een telegram op een regenachtige zondagavond. Het deed mij allemaal niets meer. Ik greep naar de fles en mijn leven nam een verkeerde richting aan. Het was tijd voor actie.

Ik pakte mijn trimmer en besloot langzaam aan wat plukken snor en baard te verwijderen van mijn gezicht. Huilend en mezelf mutilerend en geestelijk pijnigend ging ik verder.
Het resultaat mocht er toch wezen.



Ik was weer klaar voor de wereld. Ik besloot om op de fiets door Nederland te reizen en mijn verhaal te vertellen aan de nieuwe generatie. Op een zaterdagmiddag kwam ik aan in het pittoreske Schin op Geul. Ik besloot in de plaatselijke taveerne mij tegoed te doen aan een fikse beker gerstenat. De waard schonk mij zijn beste bier en vol genot besloot ik de smaken zachtjes op te noemen.
Wonder boven wonder zat er een Germaan naast mij en hij genoot zichtbaar (ik zag dat hij een erectie had, maar dat terzijde).

De beste man bleek lid te zijn van een Geheim Genootschap (waar ik de naam niet van mag noemen wegens wraakacties). Deze mannen hielden zich bezig met het ontwikkelen van een recept voor het lekkerste bier ter wereld om zo de macht op de biermarkt te kunnen pakken.

Hij nam mij mee naar hun geheime hoofdkwartier in de bossen van Duitsland. Alwaar ik geblindoekt liters bier moest proeven om uiteindelijk een selectie te maken van de diverse bieren die waren gemaakt. Ik koos het bier uit, en we wisten dat we hier een goudmijn hadden aangeboord.



Heel Europa genoot van dit nieuwe bier, die al snel de harten had veroverd van vele Europeanen. Het was vrede, overal op de wereld! Er was geen rassenhaat meer, overal knuffelde mensen elkander en de economische malaise was verdwenen. Het was goed zo.

Echter, in mijn queste naar meer macht en aandacht was ik wederom klaar met mijn snor. Alsof je er de kriebelziekte van krijgt, soms moet je gewoon wisselen van snor.

Hier onder zal ik vertellen wat de psychologische aspecten zijn van dit probleem.

Mijn snor ging dus zijn eigen leven leiden. Dit was een trieste gebeurtenis in mijn leven waarover ik nog niet met iemand heb gepraat. Jullie zijn de eerste die dit lezen en ik hoop dat jullie voorzichtig omgaan met deze informatie.



Deze man bracht mij verlichting. Toen ik merkte dat mijn snor mijn leven bepaalde ben ik in het Nationaal Archief terecht gekomen. Dagenlang zocht ik alles uit over Sigmund Freud. Zijn levensstijl i.c.m zijn baard en snor maakte mij gelukkig. Hij was een man die het leven begreep, zijn methodes waren controversieel maar logisch.

Dagenlang deed ik mij tegoed aan diverse hallucinogene middelen waardoor mijn gemoedstoestand kalmer werd, en ik weer zin kreeg in het leven. Ik heb toen diverse vormen van gezichtsbeharing uitgeprobeerd. Een kleine greep uit het ensemble.





Laatstgenoemde was geen succes. Schijnbaar lag dit nogal gevoelig. Nadat ik hierdoor een maand of 8 in het Pieter Baan Centrum heb doorgebracht was ik weer klaar voor de wereld. Ik had mijn angst voor mijn snor overwonnen en ik was klaar om met een blote-billen gezicht door het leven te gaan.

Kortom lieve kinders. Geniet van je snor, en leef je leven. Laat je snor niet je leven bepalen, hoe mooi het ook kan zijn. Het gaat altijd fout.

Gegroet, uwe allerliefste kindervrind

Monopoly.

quote:

Op donderdag 16 mei 2013 15:49 schreef HaywoodJablome het volgende:
je hebt toch hopelijk ook wel zo'n hipster snorrentattoo op je vinger?

Nee, dat doet mij teveel pijn als ik terugdenk aan die moeilijke tijd.

quote:

Op donderdag 16 mei 2013 15:46 schreef Dr.Mikey het volgende:
Waarom zit je nog met die treinen? Jij moet een boek gaan schrijven fantasie genoeg.
Ik zou het zo kopen.

Later zullen al mijn verhalen in boekvorm uitkomen. Hiervan ga ik rentenieren en kan ik op mijn 40e stoppen met mijn arbeid.